Psyche
alle pijlers
zoon (15) zegt transgender te zijn
donderdag 5 augustus 2021 om 10:04
Hallo allemaal.
Mijn zoon vertelde mij 2 weken geleden dat hij transgender is.
Hij wil graag een meisje zijn en weet dit nu zo'n anderhalf jaar.
4 maanden gelden is hij ook begonnen met het snijden van zichzelf, met name op zijn benen.
Ik had geen idee, en zag dit echt totaal niet aankomen.
Hij is altijd wel 'anders' geweest, maar ik kon er nooit mijn vinger opleggen wat het nou was.
Toen hij 9 was kreeg hij de diagnose 'asperger', dit verklaarde een hoop maar nog steeds bleef het gevoel dat er iets was knagen.
Als kind was hij altijd lief, rustig en bedeesd.
Ook vaak bangig, hield (en houdt nog steeds) niet van welke sport dan ook.
Er zat altijd 'niks in' om het zo maar te zeggen.
Maar toch vond ik hem wel altijd een 'jongen'.
Hij vond klussen leuk en bestudeerde autootjes en later vooral de ruimte en planeten.
Nooit heb ik ooit enige indicatie gehad dat hij meisjesdingen leuk vond, niet qua kleding, kleuren of speelgoed.
Ook het speelgoed van zijn zusje boeide hem niet.
Nu gamed hij vooral veel en houdt van trash metal muziek.
En nu zegt hij transgender te zijn, hij weet het zeker, hij wil niet alleen een meisje zijn, hij ís een meisje.
En ik weet niet wat ik er mee aan moet, ik zag dit echt niet aankomen.
De eerste dagen dat ik het wist was ik er ziek van, letterlijk ziek.
Ik zie het gewoon niet, ik zie niet het meisje in hem.
Ik weet inmiddels dat hij mijn kleren aan trekt, mijn jurkjes, bh`s , hempjes ed.
hij wil er eigenlijk niet over praten, maar toch zijn we naar de dokter geweest en zijn we doorverwezen naar een psycholoog, ook ivm het snijden wat hij doet.
het breekt mijn hart hem zo te zien worstelen met zichzelf.
En dan hoop ik dat het een fase is, of dat hij homo is, of anders travestie.
Het ene moment ben ik er oke mee, en denk ik, als het zo is dan is het zo, en het andere moment wil ik alleen maar huilen en wil ik dit gewoon niet.
Ik wil niet dat mijn zoon een dochter word.
niemand weet hier nog van, zelfs mijn man niet.
Zoon wil het vertellen als hij er aan toe is, maar ik wil er zo graag over praten, met iemand.
Omdat ik me er geen raad meer mee weet.
Hoe kan dit nou, heb ik signalen gemist?
Waarom wist hij dit niet eerder?
Waarom wist ik dit niet eerder.
Moet ik het tòch aan mijn man vertellen?
Mijn zoon is bijna 2 meter lang, hij word straks een heel heel lang meisje.
In sep heeft hij zijn intake gesprek bij de psycholoog, ik hoop zo dat hem dat helpt, dat het voor hem een opluchting is om er over te praten .
zijn er ouders die hier ook mee te maken hebben?
Die dit ook niet aan zagen komen?
Ik hoop dat het niet een al te warrig verhaal is geworden....
Mijn zoon vertelde mij 2 weken geleden dat hij transgender is.
Hij wil graag een meisje zijn en weet dit nu zo'n anderhalf jaar.
4 maanden gelden is hij ook begonnen met het snijden van zichzelf, met name op zijn benen.
Ik had geen idee, en zag dit echt totaal niet aankomen.
Hij is altijd wel 'anders' geweest, maar ik kon er nooit mijn vinger opleggen wat het nou was.
Toen hij 9 was kreeg hij de diagnose 'asperger', dit verklaarde een hoop maar nog steeds bleef het gevoel dat er iets was knagen.
Als kind was hij altijd lief, rustig en bedeesd.
Ook vaak bangig, hield (en houdt nog steeds) niet van welke sport dan ook.
Er zat altijd 'niks in' om het zo maar te zeggen.
Maar toch vond ik hem wel altijd een 'jongen'.
Hij vond klussen leuk en bestudeerde autootjes en later vooral de ruimte en planeten.
Nooit heb ik ooit enige indicatie gehad dat hij meisjesdingen leuk vond, niet qua kleding, kleuren of speelgoed.
Ook het speelgoed van zijn zusje boeide hem niet.
Nu gamed hij vooral veel en houdt van trash metal muziek.
En nu zegt hij transgender te zijn, hij weet het zeker, hij wil niet alleen een meisje zijn, hij ís een meisje.
En ik weet niet wat ik er mee aan moet, ik zag dit echt niet aankomen.
De eerste dagen dat ik het wist was ik er ziek van, letterlijk ziek.
Ik zie het gewoon niet, ik zie niet het meisje in hem.
Ik weet inmiddels dat hij mijn kleren aan trekt, mijn jurkjes, bh`s , hempjes ed.
hij wil er eigenlijk niet over praten, maar toch zijn we naar de dokter geweest en zijn we doorverwezen naar een psycholoog, ook ivm het snijden wat hij doet.
het breekt mijn hart hem zo te zien worstelen met zichzelf.
En dan hoop ik dat het een fase is, of dat hij homo is, of anders travestie.
Het ene moment ben ik er oke mee, en denk ik, als het zo is dan is het zo, en het andere moment wil ik alleen maar huilen en wil ik dit gewoon niet.
Ik wil niet dat mijn zoon een dochter word.
niemand weet hier nog van, zelfs mijn man niet.
Zoon wil het vertellen als hij er aan toe is, maar ik wil er zo graag over praten, met iemand.
Omdat ik me er geen raad meer mee weet.
Hoe kan dit nou, heb ik signalen gemist?
Waarom wist hij dit niet eerder?
Waarom wist ik dit niet eerder.
Moet ik het tòch aan mijn man vertellen?
Mijn zoon is bijna 2 meter lang, hij word straks een heel heel lang meisje.
In sep heeft hij zijn intake gesprek bij de psycholoog, ik hoop zo dat hem dat helpt, dat het voor hem een opluchting is om er over te praten .
zijn er ouders die hier ook mee te maken hebben?
Die dit ook niet aan zagen komen?
Ik hoop dat het niet een al te warrig verhaal is geworden....
donderdag 5 augustus 2021 om 15:00
donderdag 5 augustus 2021 om 15:09
Nee das geheel duidelijk hoor.FeeLucifer01 schreef: ↑05-08-2021 14:59Je moet gewoon normaal doen.
Ik vind echt jammer dat er nog steeds ouders zelf zo denken, ik heb inderdaad gewoon medelijden met zo'n kind.
Als dat kwetsend is, prima. Daar zit ik in zulke gevallen echt niet mee.
Maar ik vermoed dat je er toch echt wel mee zou zitten als zoiets jou zelf zou overkomen. Echt, je hebt gewoon geen idee.
En als je het ergens niet mee eens bent, of struikelt over dingen die TO schrijft, kun je dat natuurlijk altijd zeggen en onderbouwen. Maar zoiets in een zin zó grof neerplempen, getuigt van nul begrip of respect. Echt, waar zijn je manieren?
Van mij had je een ban mogen krijgen voor zo’n harde opmerking, naar iemand die al helemaal aan de grond zit.
donderdag 5 augustus 2021 om 15:11
Gelukkig ben jij er helemaal klaar voor. Totdat het je eigen kind overkomtFeeLucifer01 schreef: ↑05-08-2021 15:00Zo te lezen is een deel van de maatschappij daar ook nog helemaal niet klaar voor.
donderdag 5 augustus 2021 om 15:12
Rare aanname. Wat weet jij van mij? Niets.Saivash schreef: ↑05-08-2021 15:09Nee das geheel duidelijk hoor.
Maar ik vermoed dat je er toch echt wel mee zou zitten als zoiets jou zelf zou overkomen. Echt, je hebt gewoon geen idee.
En als je het ergens niet mee eens bent, of struikelt over dingen die TO schrijft, kun je dat natuurlijk altijd zeggen en onderbouwen. Maar zoiets in een zin zó grof neerplempen, getuigt van nul begrip of respect. Echt, waar zijn je manieren?
Van mij had je een ban mogen krijgen voor zo’n harde opmerking, naar iemand die al helemaal aan de grond zit.
Dus misschien wat minder hoog van je torentje blazen.
En me een ban geven omdat ik vanuit kind denk en zo'n OP lees en later de andere reacties... en echt medelijden heb? Prima hoor. Ze doen maar.
donderdag 5 augustus 2021 om 15:15
Net zo weinig als jij van TO weet, of van haar vermogen om met bepaalde dingen te dealen.FeeLucifer01 schreef: ↑05-08-2021 15:12Rare aanname. Wat weet jij van mij? Niets.
Dus misschien wat minder hoog van je torentje blazen.
En me een ban geven omdat ik vanuit kind denk en zo'n OP lees en later de andere reacties... en echt medelijden heb? Prima hoor. Ze doen maar.
En ‘torentje’?
donderdag 5 augustus 2021 om 15:16
Nou, je gaat zelf ook aardig hard hoor. Alsof het een ramp is wat to overkomt, kom op zeg. Het is even wennen, tuurlijk. Maar helemaal aan de grond zitten omdat je kind aangeeft een meisje te zijn? Overdrijven is ook een vak.Saivash schreef: ↑05-08-2021 15:09Nee das geheel duidelijk hoor.
Maar ik vermoed dat je er toch echt wel mee zou zitten als zoiets jou zelf zou overkomen. Echt, je hebt gewoon geen idee.
En als je het ergens niet mee eens bent, of struikelt over dingen die TO schrijft, kun je dat natuurlijk altijd zeggen en onderbouwen. Maar zoiets in een zin zó grof neerplempen, getuigt van nul begrip of respect. Echt, waar zijn je manieren?
Van mij had je een ban mogen krijgen voor zo’n harde opmerking, naar iemand die al helemaal aan de grond zit.
donderdag 5 augustus 2021 om 15:18
Huh?Saivash schreef: ↑05-08-2021 15:09Nee das geheel duidelijk hoor.
Maar ik vermoed dat je er toch echt wel mee zou zitten als zoiets jou zelf zou overkomen. Echt, je hebt gewoon geen idee.
En als je het ergens niet mee eens bent, of struikelt over dingen die TO schrijft, kun je dat natuurlijk altijd zeggen en onderbouwen. Maar zoiets in een zin zó grof neerplempen, getuigt van nul begrip of respect. Echt, waar zijn je manieren?
Van mij had je een ban mogen krijgen voor zo’n harde opmerking, naar iemand die al helemaal aan de grond zit.
donderdag 5 augustus 2021 om 15:19
En ik kreeg bijna tranen in mijn ogen van jouw post. Het lijkt me allemaal een stuk makkelijker als je als transgender door je ouders gesteund wordt, maar jij hebt helaas dat geluk niet. Heel pijnlijk hoe jouw moeder reageert.
.
donderdag 5 augustus 2021 om 15:22
Ik reageerde op de inhoud van de OP en daar werd ik niet blij van.
Jij weet geen bal van mijn ervaringen op dit gebied. Ik zou op misschien wat zorgen op de reactie na van de maatschappij na echt geen enkele moeite hebben met zulk nieuws. Niks nada noppes.
En juigen en blij zijn. Ja ik zou blij zijn dat mijn kind ( of andere geliefde) zichzelf kan en durft te zijn.
Als je nog even verder wil bitchen op mijn persoon of korte 1e reactie. Prima hoor. Ik heb er echt niets van.
Ga vooral nog even door.
donderdag 5 augustus 2021 om 15:23
Dat dus. Dat soort dingen die er doorheen schijnen bij bepaalde reacties, ik ga er heel slecht op.
Misschien omdat ik wel een idee heb. Misschien hoor.
anoniem_404927 wijzigde dit bericht op 05-08-2021 15:25
19.53% gewijzigd
donderdag 5 augustus 2021 om 15:23
Volgens mij spelen er veel meer dingen dan alleen meisje willen zijn, bij de zoon van TO. Gewoon veel verdrietige dingen die TO zorgen baren over de toekomst.
Een ieder heeft een bepaald vermogen, een bepaalde achtergrond, om met dingen te (leren) dealen.
TO ervaart dit nu zoals ze het ervaart en doet als ouder tegenover haar kind niets fout. Ze doet wat ze kan.
Waarom dan zo hard en grof oordelen?
donderdag 5 augustus 2021 om 15:28
Het zou gewoon prettiger zijn, als je dat niet in een korte, beledigende zin zou doen. Leg dan iig uit waarom je dat zo denkt. Het kwam op mij erg hard over.FeeLucifer01 schreef: ↑05-08-2021 15:22Ik reageerde op de inhoud van de OP en daar werd ik niet blij van.
Jij weet geen bal van mijn ervaringen op dit gebied. Ik zou op misschien wat zorgen op de reactie na van de maatschappij na echt geen enkele moeite hebben met zulk nieuws. Niks nada noppes.
En juigen en blij zijn. Ja ik zou blij zijn dat mijn kind ( of andere geliefde) zichzelf kan en durft te zijn.
Als je nog even verder wil bitchen op mijn persoon of korte 1e reactie. Prima hoor. Ik heb er echt niets van.
Ga vooral nog even door.
donderdag 5 augustus 2021 om 15:33
Ach, ik vind dingen die jij post ook niet prettig qua manier. Gelukkig mogen ze zelf uitmaken hoe we posten. Jij en ik. En TO.
donderdag 5 augustus 2021 om 15:35
Klopt, met dan soms een ingreep van een moderatorFeeLucifer01 schreef: ↑05-08-2021 15:33Ach, ik vind dingen die jij post ook niet prettig qua manier. Gelukkig mogen ze zelf uitmaken hoe we posten. Jij en ik. En TO.
donderdag 5 augustus 2021 om 15:39
Het is inderdaad pijnlijk, vervelend, stom en nog veel meer. Maar ik laat het me niet tegenhouden om mezelf te zijn en me goed te voelen in mijn eigen lijf. Het is immers mijn leven en mijn keuze en dat heb ik dr ook verteld. Nu praten we er niet meer over en laat ik dr niet meer in op informatie betreffende mijn proces. Gelukkig heb ik andere mensen om me heen die me wel steunen en blij zijn met wie ik ben.
donderdag 5 augustus 2021 om 15:41
Ik ga er ook ontzettend slecht op, maar heb geleerd dat mensen niet anders gaan denken door er met gestrekt been in te gaan. Al denk ik er hetzelfde over als jij en zou ik ook best zo kunnen reageren, probeer ik het anders te doen. Al begrijp ik volkomen waarom je zo reageert, vanuit je gevoel.FeeLucifer01 schreef: ↑05-08-2021 15:23Dat dus. Dat soort dingen die er doorheen schijnen bij bepaalde reacties, ik ga er heel slecht op.
Misschien omdat ik wel een idee heb. Misschien hoor.
donderdag 5 augustus 2021 om 18:09
Sterkte to. Ik vind je vragen niet gek, je eerste reactie ook niet, en ik zou je inderdaad ook adviseren hier zelf hulp bij te zoeken.
Ook omdat je zoon het ook heel moeilijk heeft, ik zou van de gehele situatie en zijn toestand nu ook echt heel veel verdrietig van worden als moeder.
Ik hoop dat hij snel goede hulp krijgt en jij ook.
Je gezin is helaas het gelukkigst als je ongelukkigste familielid is mijn ervaring, dus heel goed dat jullie hulp hebben gezocht.
Ook omdat je zoon het ook heel moeilijk heeft, ik zou van de gehele situatie en zijn toestand nu ook echt heel veel verdrietig van worden als moeder.
Ik hoop dat hij snel goede hulp krijgt en jij ook.
Je gezin is helaas het gelukkigst als je ongelukkigste familielid is mijn ervaring, dus heel goed dat jullie hulp hebben gezocht.
donderdag 5 augustus 2021 om 20:22
Ga je lekker zeg? Anders open je zelf een topic met je frustraties in plaats van hier een topic te vervuilen.FeeLucifer01 schreef: ↑05-08-2021 15:33Ach, ik vind dingen die jij post ook niet prettig qua manier. Gelukkig mogen ze zelf uitmaken hoe we posten. Jij en ik. En TO.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
vrijdag 6 augustus 2021 om 08:33
feelucifer, fijn dat jij het er zo gemakkelijk mee zou hebben, en dat je dat hier uitgebreid komt vertellen.
Dat mag, iedereen mag hier zijn mening geven.
Ik kom hier alleen niet om discussies te voeren en mezelf te verdedigen.
Hier laat het ik het dus wat jou betreft bij.
En nu weer terug naar het onderwerp.
Ik heb het mijn man gisteren verteld, mijn zoon wilde dat toch wel graag maar wilde er niet bij zijn, dat durfde hij niet.
Mijn man reageerde net als mij eigenlijk.
Ook hij had geen idee en zag dit niet aan komen, hij vind het moeilijk en snapt het niet.
Wel steunt hij hem en is er voor hem en houdt van hem, en dit heeft hij ook tegen zoon gezegd later.
Hij heeft kort met zoon gesproken, hij moet dit ook even verwerken.
Maar zoon is opgelucht dat nu ook zijn vader dit weet en dat zijn reactie ook oke was.
Bij mij kwamen er heel veel emoties los, ik geloof niet dat ik ooit zoveel heb gehuild.
Mijn zoon is altijd een zorgenkind geweest, en ik denk dat al die emoties van al die jaren er nu uit kwamen.
De zorgen om zijn toekomst, het feit dat hij al zo lang ongelukkig is, jeetje wat moet dat kind zich alleen hebben gevoeld.
Dat brak mij gewoon.
Ook het snijden kwam aan bod, de angst die ik elke ochtend heb, is hij er nog wel, straks doet hij zichzelf wat aan.
Wat als hij te diep snijdt?
De angst om mijn kind te verliezen is groot.
En de toekomst, hoe komt dat?
Zorgen die ik ook altijd al heb gehad omdat hij de wereld niet begrijpt.
Hij is in zijn hoofd jonger dan zijn leeftijd, en ik heb me vaak afgevraagd of hij het wel red in deze wereld die zo hard kan zijn.
De wereld die al zo hard was omdat hij door zijn autisme 'anders' was.
De wereld die hij niet begrijpt.
Hij staat niet sterk in zijn schoenen, en hier moet aan gewerkt worden, maar waar begin je, hoe doe je dat?
Dat mag, iedereen mag hier zijn mening geven.
Ik kom hier alleen niet om discussies te voeren en mezelf te verdedigen.
Hier laat het ik het dus wat jou betreft bij.
En nu weer terug naar het onderwerp.
Ik heb het mijn man gisteren verteld, mijn zoon wilde dat toch wel graag maar wilde er niet bij zijn, dat durfde hij niet.
Mijn man reageerde net als mij eigenlijk.
Ook hij had geen idee en zag dit niet aan komen, hij vind het moeilijk en snapt het niet.
Wel steunt hij hem en is er voor hem en houdt van hem, en dit heeft hij ook tegen zoon gezegd later.
Hij heeft kort met zoon gesproken, hij moet dit ook even verwerken.
Maar zoon is opgelucht dat nu ook zijn vader dit weet en dat zijn reactie ook oke was.
Bij mij kwamen er heel veel emoties los, ik geloof niet dat ik ooit zoveel heb gehuild.
Mijn zoon is altijd een zorgenkind geweest, en ik denk dat al die emoties van al die jaren er nu uit kwamen.
De zorgen om zijn toekomst, het feit dat hij al zo lang ongelukkig is, jeetje wat moet dat kind zich alleen hebben gevoeld.
Dat brak mij gewoon.
Ook het snijden kwam aan bod, de angst die ik elke ochtend heb, is hij er nog wel, straks doet hij zichzelf wat aan.
Wat als hij te diep snijdt?
De angst om mijn kind te verliezen is groot.
En de toekomst, hoe komt dat?
Zorgen die ik ook altijd al heb gehad omdat hij de wereld niet begrijpt.
Hij is in zijn hoofd jonger dan zijn leeftijd, en ik heb me vaak afgevraagd of hij het wel red in deze wereld die zo hard kan zijn.
De wereld die al zo hard was omdat hij door zijn autisme 'anders' was.
De wereld die hij niet begrijpt.
Hij staat niet sterk in zijn schoenen, en hier moet aan gewerkt worden, maar waar begin je, hoe doe je dat?
vrijdag 6 augustus 2021 om 08:36
Ja zoals ik het terug lees heb ik het niet goed verwoord idd.SimpeleZiel schreef: ↑05-08-2021 18:46Ik vond je OP vreemd overkomen maat uit je andere reacties blijkt dat je echt het beste voor hebt met je kind!
Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk info in een zo`n kort mogelijk bericht te vertellen waardoor het anders overkomt dan de bedoeling was.
vrijdag 6 augustus 2021 om 08:43
Voor de mensen met tips en bemoedigende woorden, dank jullie wel!
@denkruim, ik vind het fijn dat jij hebt gereageerd, om het van de andere kant te horen waar jij behoefte aan hebt.
En nogmaals, wat vind ik het erg voor je dat je thuis geen steun en begrip krijgt.
Thuis moet je veilige haven zijn, de plek waar je heen kan als er iets is, waar je kan lachen, praten en huilen.
Ik hoop dat er een dag komt dat je ouders je accepteren voor wie je bent
@denkruim, ik vind het fijn dat jij hebt gereageerd, om het van de andere kant te horen waar jij behoefte aan hebt.
En nogmaals, wat vind ik het erg voor je dat je thuis geen steun en begrip krijgt.
Thuis moet je veilige haven zijn, de plek waar je heen kan als er iets is, waar je kan lachen, praten en huilen.
Ik hoop dat er een dag komt dat je ouders je accepteren voor wie je bent
vrijdag 6 augustus 2021 om 08:46
TO, houd je van lezen? Er zijn boeken geschreven door transgenders, over hun gevoelens, hun wensen, hun proces. Wellicht dat dat je helpt om het meer te begrijpen? Ik heb toevallig meer gelezen van vrouw naar man transgenders (aldus Sybren bijvoorbeeld), maar verhalen van transvrouwen zijn ook volop te vinden (a queer and present danger van Kate Bornstein vond ik grappig). Of boeken die uitgebreid over gender gaan.
vrijdag 6 augustus 2021 om 08:49
Ik denk dat als jullie hem steunen in dit proces, ook naar de buitenwereld toe, voor hem een basis kan zijn waaruit hij kracht kan putten en altijd op terug kan vallen. Dat hij zich op dat vlak niet eenzaam en onbegrepen voelt. Dat zijn ouders hem nemen zoals hij is. Waar hij zijn gevoelens, zowel verdrietige als fijne, kan delen. Ik wens jou en je man veel sterkte en wijsheid. En jullie kind ook. En ook veel levensgeluk. Veel stappen in dit proces zal hij alleen moeten doen en moeten ervaren. Maar heel veel kan hij samen met jullie doen.perry7 schreef: ↑06-08-2021 08:33De angst om mijn kind te verliezen is groot.
En de toekomst, hoe komt dat?
Zorgen die ik ook altijd al heb gehad omdat hij de wereld niet begrijpt.
Hij is in zijn hoofd jonger dan zijn leeftijd, en ik heb me vaak afgevraagd of hij het wel red in deze wereld die zo hard kan zijn.
De wereld die al zo hard was omdat hij door zijn autisme 'anders' was.
De wereld die hij niet begrijpt.
Hij staat niet sterk in zijn schoenen, en hier moet aan gewerkt worden, maar waar begin je, hoe doe je dat?
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
