Psyche
alle pijlers
zusje en vriend van mijn moeder haten elkaar
zondag 5 maart 2017 om 16:43
Misschien dat een van jullie iets herkent in dit verhaal, of tips kan geven?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
maandag 6 maart 2017 om 21:23
quote:LotteL schreef op 06 maart 2017 @ 18:21:
Tja, ik denk dat inmiddels een dieptepunt is bereikt. Mam belde net.
Ze was de hele dag werken, P was de hele dag weg en ze kwamen rond dezelfde tijd thuis. Mijn zusje heeft contanten meegenomen (om eerlijk te zijn, de spaarpot van mijn broertje kapot gegooid en dat geld meegenomen..zijn verjaardagsgeld, zakgeld en wat hij verdiend met klusjes), kleding van mijn moeder, eten en drinken, mijn fiets die daar nog stond en een weekendtas en is vertrokken naar weet ik veel waar? Niet naar ons oma in ieder geval, daar is ze niet.
Mijn moeder en haar vriend hebben immense ruzie gekregen, hij heeft wat spullen gepakt en heeft gezegd dat hij in ieder geval vannacht niet daar wil slapen en dat hij de kleine daar niet wil hebben, zolang mijn zusje de huissleutel heeft of er nieuwe sloten op de deuren zijn.
Dus mijn moeder is in alle staten, kan mijn zusje niet bereiken, P wil niet met haar praten en ze is nu alleen..
En ik weet niet goed wat ik nu moet doen. Mam vraagt of ik vannacht thuis wil slapen zodat ze niet alleen is en als mijn zusje terugkomt in welke staat dan ook in ieder geval niet alleen is. Enerzijds wil ik dat heel graag voor haar doen omdat ik dit echt in en in triest vind en het mijn hart breekt. Anderzijds wil ik dat helemaal niet doen en in mijn eigen huis blijven.
Maar tegelijkertijd ben ik ook bang dat ze straks aan mijn deur staat en hier drama gaat schoppen omdat ze nergens naar toe kan.
Jezus, hoe in een dag iets zo ernstig kan escaleren zeg.
Ik hoop dat de politie haar ergens vindt en haar oppakt ofzo, ook al is daar niet echt reden toe.
Hoop dat dit het diepste dieptepunt is wat er kan zijn en dat hier iets goeds uitkomt, anders weet ik het ook niet meer..echt niet.
Zodra zus aan de deur verschijnt meteen politie bellen, ze heeft spullen gestolen en als ze een rel gaat schoppen neemt de politie haar echt wel mee.
Ik zou niet naar je moeder gaan domweg omdat je schreef dat je daar eigenlijk geen zin in hebt. En dit is wel DE manier om je moeder te laten zien dat het haar probleem is. Je moeder moet óók eerst de bodem raken voor ze op kan krabbelen hoe hard het ook klinkt.
Haar vriend stapt op; je zusje is duidelijk stevig aan de drugs ik bedoel: de spaarpot van die kleine leegroven.. really? Nee, tijd van praten enz. is voorbij. Oma ook inlichten en zodra ze verschijnt en herrie schopt: politie bellen.
Lees het boek van Yvonne Keuls eens 'De moeder van David S.' gaat over een drugsverlaafde zoon. Het lijkt zo op jullie verhaal... tot en met zijn EIGEN vader die opstapt omdat moeder geen STOP durft te zeggen.
Heel veel liefs en sterkte maar dit kan toch gewoon niet...
Tja, ik denk dat inmiddels een dieptepunt is bereikt. Mam belde net.
Ze was de hele dag werken, P was de hele dag weg en ze kwamen rond dezelfde tijd thuis. Mijn zusje heeft contanten meegenomen (om eerlijk te zijn, de spaarpot van mijn broertje kapot gegooid en dat geld meegenomen..zijn verjaardagsgeld, zakgeld en wat hij verdiend met klusjes), kleding van mijn moeder, eten en drinken, mijn fiets die daar nog stond en een weekendtas en is vertrokken naar weet ik veel waar? Niet naar ons oma in ieder geval, daar is ze niet.
Mijn moeder en haar vriend hebben immense ruzie gekregen, hij heeft wat spullen gepakt en heeft gezegd dat hij in ieder geval vannacht niet daar wil slapen en dat hij de kleine daar niet wil hebben, zolang mijn zusje de huissleutel heeft of er nieuwe sloten op de deuren zijn.
Dus mijn moeder is in alle staten, kan mijn zusje niet bereiken, P wil niet met haar praten en ze is nu alleen..
En ik weet niet goed wat ik nu moet doen. Mam vraagt of ik vannacht thuis wil slapen zodat ze niet alleen is en als mijn zusje terugkomt in welke staat dan ook in ieder geval niet alleen is. Enerzijds wil ik dat heel graag voor haar doen omdat ik dit echt in en in triest vind en het mijn hart breekt. Anderzijds wil ik dat helemaal niet doen en in mijn eigen huis blijven.
Maar tegelijkertijd ben ik ook bang dat ze straks aan mijn deur staat en hier drama gaat schoppen omdat ze nergens naar toe kan.
Jezus, hoe in een dag iets zo ernstig kan escaleren zeg.
Ik hoop dat de politie haar ergens vindt en haar oppakt ofzo, ook al is daar niet echt reden toe. Hoop dat dit het diepste dieptepunt is wat er kan zijn en dat hier iets goeds uitkomt, anders weet ik het ook niet meer..echt niet.
Zodra zus aan de deur verschijnt meteen politie bellen, ze heeft spullen gestolen en als ze een rel gaat schoppen neemt de politie haar echt wel mee.
Ik zou niet naar je moeder gaan domweg omdat je schreef dat je daar eigenlijk geen zin in hebt. En dit is wel DE manier om je moeder te laten zien dat het haar probleem is. Je moeder moet óók eerst de bodem raken voor ze op kan krabbelen hoe hard het ook klinkt.
Haar vriend stapt op; je zusje is duidelijk stevig aan de drugs ik bedoel: de spaarpot van die kleine leegroven.. really? Nee, tijd van praten enz. is voorbij. Oma ook inlichten en zodra ze verschijnt en herrie schopt: politie bellen.
Lees het boek van Yvonne Keuls eens 'De moeder van David S.' gaat over een drugsverlaafde zoon. Het lijkt zo op jullie verhaal... tot en met zijn EIGEN vader die opstapt omdat moeder geen STOP durft te zeggen.
Heel veel liefs en sterkte maar dit kan toch gewoon niet...
maandag 6 maart 2017 om 21:58
Ik ben zeker verantwoordelijk voor mijn eigen leven en in het leven dat ik naast hun heb, sta ik veel sterker in mijn schoenen en sta ik mijn mannetje wel. Dan voel ik me ook weleens verantwoordelijk, ben ik nog steeds zorgzaam, maar met meer afstand. Mijn leven naast dat van mijn gezin is helemaal op orde. Studie gaat super goed, heb fijne en lieve vrienden, ik werk, ga lekker op stap, ik heb mijn toekomstperspectief redelijk helder en weet wat ik wil doen. Ik ben niet afhankelijk van mijn moeder en dop mijn eigen boontjes.
Maar als het gaat om mijn gezin niet. De scheiding van mijn ouders had een behoorlijke impact op ons allemaal, ieders leven veranderde. Mijn zusje kon en kan daar niet mee omgaan en is daardoor zo op het verkeerde pad terecht gekomen, mijn manier om te dealen met de situatie is om de redder uit te hangen blijkbaar en die van mijn moeder is haar manier. Geen van die manieren is goed.
Het verdriet van mijn moeder van vroeger en ook na haar 2e breuk heeft veel indruk/impact op mij gemaakt. Ik wilde haar gelukkig maken omdat mijn vader en haar 2e partner dat niet lukte. (zij gingen allebei vreemd, waardoor mijn moeder zich heel heel heel erg ongelukkig voelde) . Ik Wilde rust in huis en het zo fijn mogelijk maken voor zover dat kon. Ook voor mezelf. Opgroeien in alleen maar ruzies tussen moeder-vader en moeder-stiefvader was een hel. Op en neer geslingerd worden tussen twee volwassenen en het gevoel hebben te moeten kiezen is voor een kind absoluut niet goed.
En tja, ik denk dat ik ergens wel liefde, aandacht en genegenheid zoek door me als redder op te stellen. Op die manier ziet mijn moeder mij wel, is ze me dankbaar voor wat ik doe en dat geeft mij een fijn gevoel. Ik geef liever dan dat ik neem. Als ik geef krijg ik veel terug van haar. Mijn moeder heeft mij altijd heel veel liefde gegeven, maar ook vrijheid en ruimte om mijn eigen plan te trekken. Omdat ik me nu ook besef dat ze wist dat ik dat nodig had en ook aankon, zodat ik andere keuzes zou maken dan dat zij heeft gedaan en dat mijn zusje doet. Ik stond voor haar niet altijd op 1 nee, maar dat stukje loslaten heeft mij wel gebracht waar ik nu ben.
Natuurlijk miste en mis ik mijn moeder wel. Ik wou dat ik wat meer aandacht en quality-time met haar had gehad of zou kunnen hebben.
Toen ze de relatie met P kreeg en er ineens een klein jochie bij kwam die dus wel een eigen kamer heeft bij hun (logisch) was ik in het begin wel jaloers. Maargoed, die kleine had ook nergens om gevraagd, dus ik kan het hem niet kwalijk nemen en als hij straks 12 is weet ik zeker dat hij bij zijn vader en mijn moeder wil wonen. Stiekem had ik hem wel willen zijn, als het gedoe met mijn zusje er niet was. Maar dat is niet zo en dat is goed. En ik hoop dat wanneer het beter gaat in het gezin dat ik wat meer tijd met mam kan hebben. Ze is nu ook niet de vrouw die ze in het begin was in de relatie met P. Ze is moe, uitgeput en wanhopig en niet meer die levendige jonge vrouw die weer sprankelende ogen had en zin had om een nieuw leven met P te beginnen.
Voor mij voelt het nu heel naar en rot dat ik in mijn eigen huis ben gebleven, maar heel kort met mijn moeder heb gebeld. Ze begreep gelukkig wel dat ik niet naar haar kwam, maar voor mij was dit een moeilijke eerste stap om voor mezelf te kiezen. Mijn telefoon staat uit en het briefje onder mijn deur wat ik voor mijn zusje had klaargelegd heb ik weggehaald. Morgenvroeg gaat mijn telefoon weer aan en dan zie ik wel wat er allemaal wel of niet is gebeurd.
Maar als het gaat om mijn gezin niet. De scheiding van mijn ouders had een behoorlijke impact op ons allemaal, ieders leven veranderde. Mijn zusje kon en kan daar niet mee omgaan en is daardoor zo op het verkeerde pad terecht gekomen, mijn manier om te dealen met de situatie is om de redder uit te hangen blijkbaar en die van mijn moeder is haar manier. Geen van die manieren is goed.
Het verdriet van mijn moeder van vroeger en ook na haar 2e breuk heeft veel indruk/impact op mij gemaakt. Ik wilde haar gelukkig maken omdat mijn vader en haar 2e partner dat niet lukte. (zij gingen allebei vreemd, waardoor mijn moeder zich heel heel heel erg ongelukkig voelde) . Ik Wilde rust in huis en het zo fijn mogelijk maken voor zover dat kon. Ook voor mezelf. Opgroeien in alleen maar ruzies tussen moeder-vader en moeder-stiefvader was een hel. Op en neer geslingerd worden tussen twee volwassenen en het gevoel hebben te moeten kiezen is voor een kind absoluut niet goed.
En tja, ik denk dat ik ergens wel liefde, aandacht en genegenheid zoek door me als redder op te stellen. Op die manier ziet mijn moeder mij wel, is ze me dankbaar voor wat ik doe en dat geeft mij een fijn gevoel. Ik geef liever dan dat ik neem. Als ik geef krijg ik veel terug van haar. Mijn moeder heeft mij altijd heel veel liefde gegeven, maar ook vrijheid en ruimte om mijn eigen plan te trekken. Omdat ik me nu ook besef dat ze wist dat ik dat nodig had en ook aankon, zodat ik andere keuzes zou maken dan dat zij heeft gedaan en dat mijn zusje doet. Ik stond voor haar niet altijd op 1 nee, maar dat stukje loslaten heeft mij wel gebracht waar ik nu ben.
Natuurlijk miste en mis ik mijn moeder wel. Ik wou dat ik wat meer aandacht en quality-time met haar had gehad of zou kunnen hebben.
Toen ze de relatie met P kreeg en er ineens een klein jochie bij kwam die dus wel een eigen kamer heeft bij hun (logisch) was ik in het begin wel jaloers. Maargoed, die kleine had ook nergens om gevraagd, dus ik kan het hem niet kwalijk nemen en als hij straks 12 is weet ik zeker dat hij bij zijn vader en mijn moeder wil wonen. Stiekem had ik hem wel willen zijn, als het gedoe met mijn zusje er niet was. Maar dat is niet zo en dat is goed. En ik hoop dat wanneer het beter gaat in het gezin dat ik wat meer tijd met mam kan hebben. Ze is nu ook niet de vrouw die ze in het begin was in de relatie met P. Ze is moe, uitgeput en wanhopig en niet meer die levendige jonge vrouw die weer sprankelende ogen had en zin had om een nieuw leven met P te beginnen.
Voor mij voelt het nu heel naar en rot dat ik in mijn eigen huis ben gebleven, maar heel kort met mijn moeder heb gebeld. Ze begreep gelukkig wel dat ik niet naar haar kwam, maar voor mij was dit een moeilijke eerste stap om voor mezelf te kiezen. Mijn telefoon staat uit en het briefje onder mijn deur wat ik voor mijn zusje had klaargelegd heb ik weggehaald. Morgenvroeg gaat mijn telefoon weer aan en dan zie ik wel wat er allemaal wel of niet is gebeurd.
maandag 6 maart 2017 om 22:07
quote:LotteL schreef op 06 maart 2017 @ 19:10:
Omdat ik denk dat wanneer ze bij zinnen komt beseft dat ze ditmaal echt veel en veel te ver is gegaan door geld te stelen en andere dingen mee te nemen. En wanneer ze bij mijn moeder komt en de sloten zijn vervangen, dan weet ze hopelijk echt dat haar gedrag niet meer door de beugel kan.
Ik probeer me een beetje in haar te verplaatsen..onder invloed kun je rare dingen doen en niet meer helder denken. Wil haar niet het gevoel geven (ondanks dat ik haar gedrag echt kotsbeu ben en haar het liefst een klap in haar gezicht wil geven om haar wakker te schudden) dat ze 'alleen' is..
En ik weet dat ook al heeft ze drugs gebruikt, haar gedrag geen excuus is.. maar ik ben ook heel bang dat als ze voelt dat ze bij niemand welkom is vannacht, zichzelf wat aan doet, al dan niet om een schreeuw om hulp.
Ik betwijfel of ze naar haar vriend gaat na afgelopen nacht, bij oma zal ze denk ik ook niet durven komen, bij mijn moeder kan ze niet binnen en bij mij ook niet..
Misschien ben ik hierin dan weer te lief. Hoe kwaad ik ook ben, hoe bang ik ook ben dat ze zichzelf wat aandoet omdat ze niet meer realistisch kan denken en handelen mocht ze onder invloed zijn.Je bent niet alleen te lief, je houdt hiermee ook het inkeerproces tegen. Ik snap werkelijk niet waarom jullie zo blijven bellen en appen.
Omdat ik denk dat wanneer ze bij zinnen komt beseft dat ze ditmaal echt veel en veel te ver is gegaan door geld te stelen en andere dingen mee te nemen. En wanneer ze bij mijn moeder komt en de sloten zijn vervangen, dan weet ze hopelijk echt dat haar gedrag niet meer door de beugel kan.
Ik probeer me een beetje in haar te verplaatsen..onder invloed kun je rare dingen doen en niet meer helder denken. Wil haar niet het gevoel geven (ondanks dat ik haar gedrag echt kotsbeu ben en haar het liefst een klap in haar gezicht wil geven om haar wakker te schudden) dat ze 'alleen' is..
En ik weet dat ook al heeft ze drugs gebruikt, haar gedrag geen excuus is.. maar ik ben ook heel bang dat als ze voelt dat ze bij niemand welkom is vannacht, zichzelf wat aan doet, al dan niet om een schreeuw om hulp.
Ik betwijfel of ze naar haar vriend gaat na afgelopen nacht, bij oma zal ze denk ik ook niet durven komen, bij mijn moeder kan ze niet binnen en bij mij ook niet..
Misschien ben ik hierin dan weer te lief. Hoe kwaad ik ook ben, hoe bang ik ook ben dat ze zichzelf wat aandoet omdat ze niet meer realistisch kan denken en handelen mocht ze onder invloed zijn.Je bent niet alleen te lief, je houdt hiermee ook het inkeerproces tegen. Ik snap werkelijk niet waarom jullie zo blijven bellen en appen.
maandag 6 maart 2017 om 22:44
Hi Lotte
Je doet het hartstikke goed
Realiseer je je dat P het echt bij het juiste eind heeft? Als je zus altijd al zo was, dan had je moeder haar al nooit een sleutel moeten geven. Ze woont daar immers niet, en ze respecteerd P en zijn zoon niet. Je moeder moet haar oogkleppen afdoen en toegeven dat haar dochter afglijd/al afgegleden is.
Dat betekend geen excuses zoeken voor haar gedrag jegens vriend en zoon, bij ruzie de deur uit en sleutel inleveren.
Laat haar alsjeblieft niet zo stom zijn om je zus na enkele dagen lief doen weer de nieuwe sleutel te geven.
Ik snap niet zo goed waarom je moeder kwaad is op P. Hoe meent zij dan dat hij had moeten reageren?
Je doet het hartstikke goed
Realiseer je je dat P het echt bij het juiste eind heeft? Als je zus altijd al zo was, dan had je moeder haar al nooit een sleutel moeten geven. Ze woont daar immers niet, en ze respecteerd P en zijn zoon niet. Je moeder moet haar oogkleppen afdoen en toegeven dat haar dochter afglijd/al afgegleden is.
Dat betekend geen excuses zoeken voor haar gedrag jegens vriend en zoon, bij ruzie de deur uit en sleutel inleveren.
Laat haar alsjeblieft niet zo stom zijn om je zus na enkele dagen lief doen weer de nieuwe sleutel te geven.
Ik snap niet zo goed waarom je moeder kwaad is op P. Hoe meent zij dan dat hij had moeten reageren?
dinsdag 7 maart 2017 om 08:42
Dankjewel..
Heb beter geslapen. Helaas ontbreekt nog ieder spoor van mijn zusje. Ze is niet bij een daklozenopvang geweest en de politie heeft haar ook niet gesignaleerd. Haar telefoon staat nog steeds uit. Heb wel gekeken of ik haar kon vinden via zoek mijn iPhone, maar dat is niet gelukt en ze is ook niet bij mijn oma.
Mijn moeder neemt zometeen contact op met de vriend van mijn zusje, om te kijken of ze daar is. Ze is vrij geïsoleerd en heeft alleen ons en haar vriend, dus dat maakt dat ik me wel ernstig zorgen maak over waar ze nu is en in welke toestand.
Mijn moeder en haar vriend slapen vanavond nog niet samen, hij heeft tijd nodig om na te denken. Wat ik natuurlijk begrijp. En mijn broertje blijft deze week bij zijn moeder, rot voor hem, maar nu wel beter.
Heb beter geslapen. Helaas ontbreekt nog ieder spoor van mijn zusje. Ze is niet bij een daklozenopvang geweest en de politie heeft haar ook niet gesignaleerd. Haar telefoon staat nog steeds uit. Heb wel gekeken of ik haar kon vinden via zoek mijn iPhone, maar dat is niet gelukt en ze is ook niet bij mijn oma.
Mijn moeder neemt zometeen contact op met de vriend van mijn zusje, om te kijken of ze daar is. Ze is vrij geïsoleerd en heeft alleen ons en haar vriend, dus dat maakt dat ik me wel ernstig zorgen maak over waar ze nu is en in welke toestand.
Mijn moeder en haar vriend slapen vanavond nog niet samen, hij heeft tijd nodig om na te denken. Wat ik natuurlijk begrijp. En mijn broertje blijft deze week bij zijn moeder, rot voor hem, maar nu wel beter.
dinsdag 7 maart 2017 om 08:59
Jullie, maar vooral je moeder moeten je zus loslaten. Jullie hele leven draait om haar en zij zorgt ervoor dat ze jullie levens ontwricht.
Waarom zijn jullie zo druk bezig met haar nu? Ze heeft kapitaal binnengehaald gisteren, dus voorlopig kan ze vooruit. Nou ja, de eerste paar dagen. Wat willen jullie dan met haar als je haar traceert? Afwachten of er een godswonder is gebeurd en zij sorry zegt? Of willen jullie weer bevestigen dat ze kan doen wat ze wil met jullie, dat jullie alles accepteren?
En contact opnemen met haar mishandelende vriend????? Zoeken jullie een probleem erbij?
Zoek eens op 'interventies'. Liefde voor iemand die ontspoord is, is loslaten, zodat de persoon gaat begrijpen dat de enige optie nog is om hulp te accepteren om te veranderen.
Jullie zijn zachte heelmeesters. Met jouw zus loopt het fout af. En jullie blijven haar de weg gemakkelijk maken. Goede bedoelingen, foute uitwerking.
Waarom zijn jullie zo druk bezig met haar nu? Ze heeft kapitaal binnengehaald gisteren, dus voorlopig kan ze vooruit. Nou ja, de eerste paar dagen. Wat willen jullie dan met haar als je haar traceert? Afwachten of er een godswonder is gebeurd en zij sorry zegt? Of willen jullie weer bevestigen dat ze kan doen wat ze wil met jullie, dat jullie alles accepteren?
En contact opnemen met haar mishandelende vriend????? Zoeken jullie een probleem erbij?
Zoek eens op 'interventies'. Liefde voor iemand die ontspoord is, is loslaten, zodat de persoon gaat begrijpen dat de enige optie nog is om hulp te accepteren om te veranderen.
Jullie zijn zachte heelmeesters. Met jouw zus loopt het fout af. En jullie blijven haar de weg gemakkelijk maken. Goede bedoelingen, foute uitwerking.
dinsdag 7 maart 2017 om 09:11
We willen graag weten waar ze uithangt, dat zegt niet dat mijn moeder haar naar huis haalt, integendeel zelfs. Het is toch niet zo vreemd dat we bezorgd zijn omdat er geen enkel spoor van haar te bekennen is..ze is gister vol onder invloed vertrokken en is waarschijnlijk vannacht buiten gebleven.
Mijn moeder heeft regelmatig contact met haar vriend, maar daar is ze blijkbaar ook niet.
Het zou een gewoon een geruststelling zijn als we weten waar ze is..mijn grootste angst is dat ze een overdosis drugs heeft genomen en ergens dood in een goot ligt.
Mijn moeder heeft regelmatig contact met haar vriend, maar daar is ze blijkbaar ook niet.
Het zou een gewoon een geruststelling zijn als we weten waar ze is..mijn grootste angst is dat ze een overdosis drugs heeft genomen en ergens dood in een goot ligt.
dinsdag 7 maart 2017 om 09:15
Ik snap het wel dat je dat wil weten, is snap je angsten. Maar je zult het los moeten laten. Accepteren dat je zus een ander pad kiest, een eigen leven leidt. en waarschijnlijk dingen doet die jullie verschrikkelijk vinden.
Je zus komt weer boven water als ze jullie nodig heeft. Wees voorbereid op dat moment en zorg dat je stevig in de schoenen staat.
Je zus komt weer boven water als ze jullie nodig heeft. Wees voorbereid op dat moment en zorg dat je stevig in de schoenen staat.
dinsdag 7 maart 2017 om 09:15
Wat een vreemd soort relatie is dit geworden met je zus. Als ze er wel is dan kotst de hele familie haar uit, weet niemand haar gedrag in toom te houden, is iedereen overspannen, treedt er niemand adequaat op, krijgt ze de schuld van gemiste studiedeadlines en wordt ze van ellende weer naar oma doorgeschoven die het ook niet weet.
En als ze dan van ellende maar haar eigen plan trekt, dan is de hele familie opnieuw in rep en roer want dan kan ook blijkbaar niemand ermee omgaan. Dan wordt ze duizend keer gebeld, liggen er briefjes voor haar onder de deurmat, wordt het foute vriendje lastig gevallen en rust niemand tot ze weer bij moeders thuis op de bank zit, waarna de hele cyclus van ellende en problemen doorschuiven weer opnieuw begint. Echt, regel vandaag nog adequate hulp voor jullie allemaal.
En als ze dan van ellende maar haar eigen plan trekt, dan is de hele familie opnieuw in rep en roer want dan kan ook blijkbaar niemand ermee omgaan. Dan wordt ze duizend keer gebeld, liggen er briefjes voor haar onder de deurmat, wordt het foute vriendje lastig gevallen en rust niemand tot ze weer bij moeders thuis op de bank zit, waarna de hele cyclus van ellende en problemen doorschuiven weer opnieuw begint. Echt, regel vandaag nog adequate hulp voor jullie allemaal.
dinsdag 7 maart 2017 om 09:26
Ik begrijp wat jullie zeggen en als ze niet onder invloed van drugs was geweest en vannacht bij iemand had aangeklopt die wij kennen dan had ik me veel minder zorgen gemaakt, maar dat is niet het geval.
En nee, zodra ze aanklopt is het absoluut niet zo dat alles weer koek en ei is en mijn moeder klonk vanochtend veel anders en vastberadener dan normaal. Ze heeft vanochtend contact opgenomen met de huisarts en zij heeft haar geadviseerd wat te doen. Mocht ze zich vandaag bij iemand melden, dan volgt er een gesprek met de crisisdienst voor opname op de PAAZ of afkickkliniek als daar plek is hoorde ik net.
Ook als de politie haar signaleert wordt ze meegenomen naar het bureau omdat ze op dit moment wel een gevaar is voor zichzelf en ook voor anderen. Dus er is eea in gang gezet, maar daarvoor moet ze wel in beeld zijn, anders kan ze niet geholpen worden.
Zodra ze opgenomen is, worden er verdere stappen besproken en ondernomen.
En nee, zodra ze aanklopt is het absoluut niet zo dat alles weer koek en ei is en mijn moeder klonk vanochtend veel anders en vastberadener dan normaal. Ze heeft vanochtend contact opgenomen met de huisarts en zij heeft haar geadviseerd wat te doen. Mocht ze zich vandaag bij iemand melden, dan volgt er een gesprek met de crisisdienst voor opname op de PAAZ of afkickkliniek als daar plek is hoorde ik net.
Ook als de politie haar signaleert wordt ze meegenomen naar het bureau omdat ze op dit moment wel een gevaar is voor zichzelf en ook voor anderen. Dus er is eea in gang gezet, maar daarvoor moet ze wel in beeld zijn, anders kan ze niet geholpen worden.
Zodra ze opgenomen is, worden er verdere stappen besproken en ondernomen.
dinsdag 7 maart 2017 om 09:27
quote:YellowLemon schreef op 07 maart 2017 @ 09:18:
Inderdaad made@kate. Dochter moet volwassen worden, maar vervolgens wel melden waar ze is? Dat gaat niet samen..
Ja, dat is het. Ze krijgt een dubbele boodschap; je moet je volwassen gedragen, maar we behandelen je als een kind.
Als je wilt dat ze zich volwassen gedraagt, dan behandel je haar dus ook als een volwassene. Dat betekent; als je niet ophoudt met schelden dan is daar het gat van de deur. Dat betekent, als je mijn deur intrapt, dan bel ik de politie en ben je voorlopig niet welkom. En wat je in de niet-welkomtijd doet, dat moet jij weten. Je wilt niet opgehaald worden door P. Dan haalt niemand je op en zoek je het zelf uit in plaats van dan kom ik wel maar het is dan jouw schuld dat ik mijn deadline mis. Jij wilt samenwonen met je foute vriendje. Prima, je komt er vanzelf achter wat voor lapzwans het is. Of niet. Ook goed. Je pest je stiefbroertje. Dit is de laatste keer, want dat tolereren we niet dus daar is het gat van de deur. En hoe je het buiten die deur redt is jouw probleem. Enzovoort.
Inderdaad made@kate. Dochter moet volwassen worden, maar vervolgens wel melden waar ze is? Dat gaat niet samen..
Ja, dat is het. Ze krijgt een dubbele boodschap; je moet je volwassen gedragen, maar we behandelen je als een kind.
Als je wilt dat ze zich volwassen gedraagt, dan behandel je haar dus ook als een volwassene. Dat betekent; als je niet ophoudt met schelden dan is daar het gat van de deur. Dat betekent, als je mijn deur intrapt, dan bel ik de politie en ben je voorlopig niet welkom. En wat je in de niet-welkomtijd doet, dat moet jij weten. Je wilt niet opgehaald worden door P. Dan haalt niemand je op en zoek je het zelf uit in plaats van dan kom ik wel maar het is dan jouw schuld dat ik mijn deadline mis. Jij wilt samenwonen met je foute vriendje. Prima, je komt er vanzelf achter wat voor lapzwans het is. Of niet. Ook goed. Je pest je stiefbroertje. Dit is de laatste keer, want dat tolereren we niet dus daar is het gat van de deur. En hoe je het buiten die deur redt is jouw probleem. Enzovoort.
dinsdag 7 maart 2017 om 09:34
quote:made@kate schreef op 07 maart 2017 @ 09:27:
[...]
Ja, dat is het. Ze krijgt een dubbele boodschap; je moet je volwassen gedragen, maar we behandelen je als een kind.
Als je wilt dat ze zich volwassen gedraagt, dan behandel je haar dus ook als een volwassene. Dat betekent; als je niet ophoudt met schelden dan is daar het gat van de deur. Dat betekent, als je mijn deur intrapt, dan bel ik de politie en ben je voorlopig niet welkom. En wat je in de niet-welkomtijd doet, dat moet jij weten. Je wilt niet opgehaald worden door P. Dan haalt niemand je op en zoek je het zelf uit in plaats van dan kom ik wel maar het is dan jouw schuld dat ik mijn deadline mis. Jij wilt samenwonen met je foute vriendje. Prima, je komt er vanzelf achter wat voor lapzwans het is. Of niet. Ook goed. Je pest je stiefbroertje. Dit is de laatste keer, want dat tolereren we niet dus daar is het gat van de deur. En hoe je het buiten die deur redt is jouw probleem. Enzovoort.
Je hebt absoluut een punt.
Ik denk alleen dat er nog een grote kloof zit bij hen tussen rationeel en emotioneel. Gevoelsmatig zijn ze kennelijk nog niet zover om los te laten.
Maar wat jij beschrijft is inderdaad wel waar ze naartoe moeten werken, met hulp. Anders blijft dit zich maar herhalen.
[...]
Ja, dat is het. Ze krijgt een dubbele boodschap; je moet je volwassen gedragen, maar we behandelen je als een kind.
Als je wilt dat ze zich volwassen gedraagt, dan behandel je haar dus ook als een volwassene. Dat betekent; als je niet ophoudt met schelden dan is daar het gat van de deur. Dat betekent, als je mijn deur intrapt, dan bel ik de politie en ben je voorlopig niet welkom. En wat je in de niet-welkomtijd doet, dat moet jij weten. Je wilt niet opgehaald worden door P. Dan haalt niemand je op en zoek je het zelf uit in plaats van dan kom ik wel maar het is dan jouw schuld dat ik mijn deadline mis. Jij wilt samenwonen met je foute vriendje. Prima, je komt er vanzelf achter wat voor lapzwans het is. Of niet. Ook goed. Je pest je stiefbroertje. Dit is de laatste keer, want dat tolereren we niet dus daar is het gat van de deur. En hoe je het buiten die deur redt is jouw probleem. Enzovoort.
Je hebt absoluut een punt.
Ik denk alleen dat er nog een grote kloof zit bij hen tussen rationeel en emotioneel. Gevoelsmatig zijn ze kennelijk nog niet zover om los te laten.
Maar wat jij beschrijft is inderdaad wel waar ze naartoe moeten werken, met hulp. Anders blijft dit zich maar herhalen.
dinsdag 7 maart 2017 om 09:35
Reken niet teveel op die opname, dat voorkomt teleurstellingen. Neem haar niet zelf ergens op als ze niet wordt opgenomen. Los niet weer haar problemen op.
Verder eens met andere, ik hoop dat jullie nu echt harder optreden. Dat je zorgen maakt is logisch, zoek daarvoor hulp. Vandaag nog. Goed van je moeder dat ze naar de huisarts is geweest. zoekt ze nu ook hulp voor zichzelf ipv voor je zus?
Verder eens met andere, ik hoop dat jullie nu echt harder optreden. Dat je zorgen maakt is logisch, zoek daarvoor hulp. Vandaag nog. Goed van je moeder dat ze naar de huisarts is geweest. zoekt ze nu ook hulp voor zichzelf ipv voor je zus?
dinsdag 7 maart 2017 om 09:39
Nee, dat heeft de huisarts ook gezegd, dat wij haar niet moeten opnemen als er geen opname komt.
Dat doen we ook niet en op het moment dat ze mij benaderd, stuur ik haar door naar ons moeder.
Mijn moeder heeft vandaag een telefonische afspraak met psychiatrisch verpleegkundige om haar verhaal te doen en de HA heeft ook gezegd dat ze dit met hulpverleners moet doen en niet mij hierin moet betrekken. Ook al ben ik volwassen, ik ben nog steeds haar kind en niet de aangewezen persoon om dit soort problematieken op te lossen of te delen. Dat geeft me wel een fijn gevoel en minder druk dat ik voor mijn morgen moet klaarstaan, zorgen of wat dan ook.
De band de we met mijn zusje hebben is niet goed en ook niet gezond, daar ben ik me pijnlijk bewust van. Ik ben in ieder geval na de afgelopen dagen hier op het forum en gesprek met decaan een stuk verder en ik wil ook niet meer de rol die ik had op me nemen en meer afstand doen van de hele situatie daar.
Dat doen we ook niet en op het moment dat ze mij benaderd, stuur ik haar door naar ons moeder.
Mijn moeder heeft vandaag een telefonische afspraak met psychiatrisch verpleegkundige om haar verhaal te doen en de HA heeft ook gezegd dat ze dit met hulpverleners moet doen en niet mij hierin moet betrekken. Ook al ben ik volwassen, ik ben nog steeds haar kind en niet de aangewezen persoon om dit soort problematieken op te lossen of te delen. Dat geeft me wel een fijn gevoel en minder druk dat ik voor mijn morgen moet klaarstaan, zorgen of wat dan ook.
De band de we met mijn zusje hebben is niet goed en ook niet gezond, daar ben ik me pijnlijk bewust van. Ik ben in ieder geval na de afgelopen dagen hier op het forum en gesprek met decaan een stuk verder en ik wil ook niet meer de rol die ik had op me nemen en meer afstand doen van de hele situatie daar.
dinsdag 7 maart 2017 om 09:39
Vergeet niet dat zus op haar manier ook een uitstekende overlever is. Om door het leven te gaan zoals zij het doet, moet je bijna dierlijke instincten ontwikkelen om jezelf overeind te houden. Ze is de afgelopen jaren al zo vaak "zoek" geweest om daarna ineens weer boven water te komen, dat er een aannemelijke kans bestaat dat het haar deze keer ook weer lukt. Wie weet hoeveel "adresjes" ze achter de hand heeft om te schuilen...
dinsdag 7 maart 2017 om 09:40
quote:LotteL schreef op 07 maart 2017 @ 09:26:
Ik begrijp wat jullie zeggen en als ze niet onder invloed van drugs was geweest en vannacht bij iemand had aangeklopt die wij kennen dan had ik me veel minder zorgen gemaakt, maar dat is niet het geval.
En nee, zodra ze aanklopt is het absoluut niet zo dat alles weer koek en ei is en mijn moeder klonk vanochtend veel anders en vastberadener dan normaal. Ze heeft vanochtend contact opgenomen met de huisarts en zij heeft haar geadviseerd wat te doen. Mocht ze zich vandaag bij iemand melden, dan volgt er een gesprek met de crisisdienst voor opname op de PAAZ of afkickkliniek als daar plek is hoorde ik net.
Ook als de politie haar signaleert wordt ze meegenomen naar het bureau omdat ze op dit moment wel een gevaar is voor zichzelf en ook voor anderen. Dus er is eea in gang gezet, maar daarvoor moet ze wel in beeld zijn, anders kan ze niet geholpen worden.
Zodra ze opgenomen is, worden er verdere stappen besproken en ondernomen.
Ik snap heus wel dat je je zorgen maakt. Natuurlijk.
Maar alles wat jullie tot nu toe hebben geprobeerd heeft averechts gewerkt. Ze moet blijkbaar op de harde manier leren dat als je je zo gedraagt, dat je dan in de goot belandt. En hoe moeilijk te accepteren ook, er zijn mensen die graag in de goot willen belanden of in ieder geval niets willen doen om eruit te blijven. Triest als het je eigen zus betreft, maar dan heb je de keuze om te leren daarmee te dealen in plaats van bezig blijven met het niet adequaat oplossen van problemen die je niet kunt oplossen. Niets destructievers dan dat. En geloof me, ik weet waar ik over praat. Ik heb zelf ook mijn gestoorde broer los moeten laten. Je wilt niet weten hoe fijn dat is joh, dat ik niks meer met die gast te maken heb. Sommige mensen zijn niet te redden.
Ik begrijp wat jullie zeggen en als ze niet onder invloed van drugs was geweest en vannacht bij iemand had aangeklopt die wij kennen dan had ik me veel minder zorgen gemaakt, maar dat is niet het geval.
En nee, zodra ze aanklopt is het absoluut niet zo dat alles weer koek en ei is en mijn moeder klonk vanochtend veel anders en vastberadener dan normaal. Ze heeft vanochtend contact opgenomen met de huisarts en zij heeft haar geadviseerd wat te doen. Mocht ze zich vandaag bij iemand melden, dan volgt er een gesprek met de crisisdienst voor opname op de PAAZ of afkickkliniek als daar plek is hoorde ik net.
Ook als de politie haar signaleert wordt ze meegenomen naar het bureau omdat ze op dit moment wel een gevaar is voor zichzelf en ook voor anderen. Dus er is eea in gang gezet, maar daarvoor moet ze wel in beeld zijn, anders kan ze niet geholpen worden.
Zodra ze opgenomen is, worden er verdere stappen besproken en ondernomen.
Ik snap heus wel dat je je zorgen maakt. Natuurlijk.
Maar alles wat jullie tot nu toe hebben geprobeerd heeft averechts gewerkt. Ze moet blijkbaar op de harde manier leren dat als je je zo gedraagt, dat je dan in de goot belandt. En hoe moeilijk te accepteren ook, er zijn mensen die graag in de goot willen belanden of in ieder geval niets willen doen om eruit te blijven. Triest als het je eigen zus betreft, maar dan heb je de keuze om te leren daarmee te dealen in plaats van bezig blijven met het niet adequaat oplossen van problemen die je niet kunt oplossen. Niets destructievers dan dat. En geloof me, ik weet waar ik over praat. Ik heb zelf ook mijn gestoorde broer los moeten laten. Je wilt niet weten hoe fijn dat is joh, dat ik niks meer met die gast te maken heb. Sommige mensen zijn niet te redden.
