zusje en vriend van mijn moeder haten elkaar

05-03-2017 16:43 1090 berichten
Alle reacties Link kopieren
Misschien dat een van jullie iets herkent in dit verhaal, of tips kan geven?



Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.

Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.

Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)



De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.



Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.

Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.



Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.



is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
Lotte, je maakt goede stappen, nu volhouden als je zus voor de deur staat. Ze gaat je manipuleren en weet vast ook niet zo goed wat ze met de nieuwe Lotte moet. Dus zorg dat je sterk in je schoenen staat.
Vind ook dat je het goed doet Lotte. Ik hoop dat je moeder zich echt gaat realiseren dat ze los moet gaan laten.



Nou ja, lees wat Made@Kate vertelt. Zij is al een heel stuk verder en praat uit ervaring.
Je moeder klinkt vastberaden, maar het gaat nu niet om woorden maar om daden. Heeft ze bijvoorbeeld de sloten daadwerkelijk vervangen. Als er geen daden volgen, dan zijn de woorden niets waard. Je stuurt haar in gedachten nu alweer door naar je moeder als ze naar je toekomt terwijl je in dezelfde post zegt dat ze daar ook niet welkom is. Dus als ze bij jou komt, dan zeg je dat ze niet welkom is en dat ze zich kan melden bij de huisarts, het maatschappelijk werk, het leger des heils of bij welke hulpverlener waar jullie contact mee hebben dan ook. En of ze dat dan doet, dat is haar eigen keuze.
Alle reacties Link kopieren
Ze heeft de sloten laten vervangen. Wat ik bedoel met naar mn moeder sturen is omdat ze met haar naar de huisarts moet. Zodat ze samen in gesprek kunnen. Ze zou namelijk nooit in haar eentje daar naar toe gaan.
Als je echt van een afstandje kijkt weet je toch eigenlijk wel dat je zus niet samen met je moeder naar de huisarts gaat? Ze is geen klein kind meer die je mee kan sleuren. Leuk bedacht, maar gaat niet werken. Dat heeft het verleden toch ook uitgewezen?
Alle reacties Link kopieren
Ze is angstig voor huisarts, tandarts etc. Mijn moeder gaat altijd mee met haar, anders gaat ze niet.

Ik hoop echt heel erg dat mn zusje beseft hoe laat het is nu mn moeder tegengas gaat geven.. hoop dat ze stopt met vechten en zich overgeeft.



Uit het verleden weet ik dat als dat punt bereikt is mn moeder de enige is iets kan betekenen voor haar.
quote:Dahlia74 schreef op 07 maart 2017 @ 10:26:

Als je echt van een afstandje kijkt weet je toch eigenlijk wel dat je zus niet samen met je moeder naar de huisarts gaat? Ze is geen klein kind meer die je mee kan sleuren. Leuk bedacht, maar gaat niet werken. Dat heeft het verleden toch ook uitgewezen?



Daar ben ik ook bang voor.

Ik snap dat jullie alle strohalmen aangrijpen, maar ik vrees dat dit weer op een enorme teleurstelling gaat uitlopen.
Heb die hoop niet, wordt je ook niet teleurgesteld. Jullie hebben dit in het verleden toch al vaker gedaan? En waar staat je zus nu? Heeft het effect gehad?
Lotte, ik heb al je posts gelezen. Ik zie dat je goede vorderingen maakt met je iets harder opstellen richting jouw zus, maar je bent er nog niet. Jouw zus moet eerst de bodem bereiken om daarna weer uit de put te kunnen klimmen. De ladder omhoog ligt op die bodem, en hangt niet halverwege. En dat lukt nooit als jij en/of jullie moeder voor haar blijven zorgen, bijvoorbeeld door weer met haar mee te gaan naar de huisarts. Zij moet nu echt zelf inzien dat het helemaal mis gaat, dat haar vangnet echt weg is, en dat ze het echt zelf moet oplossen om uit deze situatie te komen. Dat is de enige manier voor haar om iets te leren, om te kunnen en willen veranderen, en ook op de langere termijn om weer een soort van trots en gevoel van eigenwaarde op te kunnen bouwen.



Als ze aan de deur komt, stuur haar dan niet naar je moeder maar naar de hulpverlening. "Zus, de grens is bereikt, je hebt ons gister bestolen om je verslaving te voeden. Je staat er nu echt alleen voor, dus zoek het nu zelf maar uit. De dokter kan je eventueel helpen, maar wij niet meer. Succes!"
Alle reacties Link kopieren
Dit gaat niet werken, Lotte. Je zus moet eerst zelf inzien dat ze hulp nodig heeft. Jullie moeten nu niet achter haar aanlopen, jullie moeten haar nu (even?) loslaten.
Life is short. Eat dessert first.
Alle reacties Link kopieren
Ik sluit me er helemaal bij aan. Je zusje moet het vanaf nu af aan zelf gaan doen, anders werkt het niet.



Je gaf zelf al eerder aan dat ze in het verleden ook alle hulp heeft afgewezen. Toen was je moeder er ook bij. Als ze niet zelf, in d'r eentje, solo, naar de huisarts wil, gaat ze maar niet. Punt. Deur dicht. Sloten erop.
Well, that didn't work.

~An Autobiography~
Alle reacties Link kopieren
Overigens realiseer je je hopenlijk wel hoe manipulatief het van je zusje is dat ze zogenaamd niet in d'r eentje naar een huisarts -die ze al heel d'r leven kent- zou durven.



Mevrouw is aan de drugs, zwerft op straat, kiest gewelddadige mensen uit om relaties mee aan te gaan, maar naar de huisarts in d'r eentje... nee, dat is te eng...
Well, that didn't work.

~An Autobiography~
quote:LotteL schreef op 07 maart 2017 @ 10:35:

Ze is angstig voor huisarts, tandarts etc. Mijn moeder gaat altijd mee met haar, anders gaat ze niet.

Ik hoop echt heel erg dat mn zusje beseft hoe laat het is nu mn moeder tegengas gaat geven.. hoop dat ze stopt met vechten en zich overgeeft.



Uit het verleden weet ik dat als dat punt bereikt is mn moeder de enige is iets kan betekenen voor haar.je hoopt weer dit, je hoopt weer dat. En de enige zekerheid die je hebt, is dat als moeders haar weer op sleeptouw neemt, zusje haar doel weer heeft bereikt.
Ze is nog niet eens boven water, of jullie hebben alweer bedisseld wat er met haar moet gebeuren als ze zich meldt. Weer alsof ze een klein kind is.



Ze moet zelf naar de huisarts/hulpverlener. Niet samen met je moeder. Zelf. Laat de keuze aan haar. Ze kan ook niet gaan. Dan is de consequentie dat ze op straat of waar dan ook zichzelf moet redden. Laat haar dat ervaren.
Alle reacties Link kopieren
Tja het klopt allemaal wat jullie zeggen..

maar voor nu ben ik blij dat mn ma bij de huisarts heeft aangeklopt en dat zij dit plan heeft geadviseerd. Dan heeft ze iets waar ze zich aan vast kan houden en niet in een ingewikkelde strijd zit met zichzelf.



Het is ook beter als mn zusje het zelf zou doen, maar dat zie ik niet gebeuren. En ook niet dat mn moeder haar op sleeptouw neemt of binnenlaat. Ik denk dat de druk vanuit P haar helpt om nu eens dingen anders te doen, zoals die sloten vervangen. En dat P vanavond nog niet thuis slaapt is voor haar een duidelijk signaal dat ze nú moet veranderen en voet bij stuk moet houden..



Ben hem daar wel heel dankbaar voor, zonder hem had ze dat nooit gedaan
Alle reacties Link kopieren
Mn zusje is terecht, de politie heeft haar gevonden op een industrieterrein, compleet laveloos en niet aanspreekbaar. Onderkoeld en lag in haar eigen ontlasting. Ze heeft naar alle waarschijnlijkheid vannacht daar doorgebracht. Met ambulance naar ziekenhuis gebracht, ze ligt nu op de IC. Mijn moeder is nu bij haar en heeft straks een gesprek met crisisdienst, verslavingszorg en psychiater over hoe nu verder.



Ben me kapot geschrokken, hoop dat ze zichzelf en haar lijf niet al teveel schade heeft toegebracht.



Wel opgelucht dat ze terecht is en nu veilig is.
Heftig voor je Maar nu wordt ze wel aangepakt en dat is iets wat jullie wilden bereiken. Pak nu door. Realiseer je wel dat als ze straks weer wat beter is ze mogelijk nog steeds de keuze maakt om niet geholpen te willen worden en dus uiteindelijk weer op straat beland. Hoe hard ook, accepteer dit. Ik wens jullie toe dat ze een andere keuze maakt, maar vestig daar niet al je hoop op.
quote:Dahlia74 schreef op 07 maart 2017 @ 16:11:

Heftig voor je Maar nu wordt ze wel aangepakt en dat is iets wat jullie wilden bereiken. Pak nu door. Realiseer je wel dat als ze straks weer wat beter is ze mogelijk nog steeds de keuze maakt om niet geholpen te willen worden en dus uiteindelijk weer op straat beland. Hoe hard ook, accepteer dit. Ik wens jullie toe dat ze een andere keuze maakt, maar vestig daar niet al je hoop op.Hier sluit ik me bij aan.
Hoe naar deze situatie ook is, ze is nu veilig en in goede handen in een omgeving die haar hopelijk voldoende angst aan jaagt om nu eindelijk eens goed wakker geschud te worden. Ik wens voor jullie allemaal dat dat gaat gebeuren.



Maar wat Dahlia ook al schrijft, heb niet teveel hoop. Wacht af wat er gaat gebeuren en speel pas een rol als de professionele hulpverlening jou daar om vraagt. Hoop het beste, maar bereid je mentaal ook voor op het ergste.
Alle reacties Link kopieren
Ik hoop dat ze in opname wil/gaat, maar ik vrees ervoor. Niet teveel hopen. Sterkte.
Life is short. Eat dessert first.
Alle reacties Link kopieren
Dank voor de lieve reacties..



Vind het lastig om daar rekening mee te houden, maar zal dit wel moeten.



ben mentaal een beetje uitgeput en heb stiekem behoefte om bij m'n moeder te zijn en in haar huis te slapen. Maar weet niet of het goed is voor ons allebei. We zouden vanavond samen eten, maar dat kan niet. Heb ook nog extra module die ik volg op school tot 20.00 uur, maar wil eigenlijk naar huis.
quote:Grobbekuiken schreef op 07 maart 2017 @ 16:15:

[...]





Hier sluit ik me bij aan. Ik ook
Alle reacties Link kopieren
quote:LotteL schreef op 07 maart 2017 @ 16:30:

Dank voor de lieve reacties..



Vind het lastig om daar rekening mee te houden, maar zal dit wel moeten.



ben mentaal een beetje uitgeput en heb stiekem behoefte om bij m'n moeder te zijn en in haar huis te slapen. Maar weet niet of het goed is voor ons allebei. We zouden vanavond samen eten, maar dat kan niet. Heb ook nog extra module die ik volg op school tot 20.00 uur, maar wil eigenlijk naar huis.



Logisch dat je hoofd nu even niet naar school staat. Is die module evt. in te halen? Of misschien kun je nog je decaan te pakken krijgen?



Joh, als jullie je daar allebei goed bij voelen moet je niet bij je moeder wegblijven hoor. Gisteravond was een heel ander verhaal. Nu is zus veilig en hebben jullie even niet het risico en de angst dat ze herrie komt trappen.
Er is niets mis met bij jouw moeder willen zijn. Maar het kan zijn dat zij voelt dat ze in het ziekenhuis moet blijven. Een IC is natuurlijk best heftig. Maar gaat ze wel naar huis, breng haar dan na je les een knuffel.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven