Psyche
alle pijlers
zusje en vriend van mijn moeder haten elkaar
zondag 5 maart 2017 om 16:43
Misschien dat een van jullie iets herkent in dit verhaal, of tips kan geven?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
woensdag 8 maart 2017 om 07:31
Dat snap ik. En toch, zelfs al wil je helpen, je kunt niks doen. Dat is balen soms, maar dat is het leven.
Verder klinkt P als een verstandige man, die allereerst eraan denkt om zijn zoontje uit een onstabiele situatie te halen.
Daarbij is hij het er duidelijk niet mee eens hoe je moeder reageert op je zus haar acties, en terecht. Hopelijk, nu ook je moeder inziet dat ze niet helpt, wil hij nog wel een poging wagen.
Als hij echt zo'n goede kerel is, kun je er ook wat meer vertrouwen in hebben dat het goed komt.
En voel je nooit schuldig voor je eigen geluk. Nu meer dan ooit leer je dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn of haar eigen geluk, jullie proberen zus immers te helpen, maar die wil dat niet.
Je kan dus geen verantwoording nemen of voelen voor iemand anders geluk, want dat geluk is gerelateerd aan de (partner) keuzes die die persoon maakt.
Ik snap dat je je moeder niet weer verdrietig wilt zien en ik hoop van harte dat zij en P een gelukkige toekomst samen hebben.
Verder klinkt P als een verstandige man, die allereerst eraan denkt om zijn zoontje uit een onstabiele situatie te halen.
Daarbij is hij het er duidelijk niet mee eens hoe je moeder reageert op je zus haar acties, en terecht. Hopelijk, nu ook je moeder inziet dat ze niet helpt, wil hij nog wel een poging wagen.
Als hij echt zo'n goede kerel is, kun je er ook wat meer vertrouwen in hebben dat het goed komt.
En voel je nooit schuldig voor je eigen geluk. Nu meer dan ooit leer je dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn of haar eigen geluk, jullie proberen zus immers te helpen, maar die wil dat niet.
Je kan dus geen verantwoording nemen of voelen voor iemand anders geluk, want dat geluk is gerelateerd aan de (partner) keuzes die die persoon maakt.
Ik snap dat je je moeder niet weer verdrietig wilt zien en ik hoop van harte dat zij en P een gelukkige toekomst samen hebben.
woensdag 8 maart 2017 om 08:38
Goedemorgen Lotte, hoe is het nu met je zusje?
Ik snap dat het best confronterend is allemaal nu we je zo een spiegel voorhouden. Maar vergeet niet dat we dit doen met de beste intenties. We zien jou hier worstelen met die gevoelens van verantwoordelijkheid en behoefte aan controle, en we zien ook dat je daarmee voor jezelf de lat veel te hoog legt. Je neemt het leed van de wereld op je schouders, terwijl je dat niet hoeft te doen. We zouden heel graag zien dat jij dat wat los kunt gaan laten, want dat zal het leven voor jou een stuk minder ingewikkeld en minder zwaar maken.
In je laatste post schrijf je dat je graag wil dat de situatie bij jouw moeder thuis verandert en alles weer onbezorgd en gezellig wordt. Helaas krijgen we allemaal de nodige ellende op ons pad en kunnen we dat simpelweg niet altijd voorkomen of oplossen. Wat we echter wel kunnen beïnvloeden, is hoe we zelf reageren op zulke ellende en hoe we daar vervolgens emotioneel mee omgaan. Richt je dus vooral op dat stukje. Je kunt ellende niet voorkomen, maar je kunt er wel voor zorgen dat je er minder last van hebt.
Ik denk dat jij en ook jouw moeder nu in een proces van verandering zitten. Er is veel gebeurd de afgelopen dagen en jullie beseffen allebei dat er nu zaken moeten veranderen en dat dit begint bij jullie zelf en hoe jullie met elkaar omgaan. En dat is een heel goed begin, jullie zijn op de juiste weg. Nu is het een kwestie van doorpakken, en ik zou je willen adviseren om daar professionele hulp bij te zoeken, want wat extra steun is in zo'n proces gewoon heel fijn.
Ik snap dat het best confronterend is allemaal nu we je zo een spiegel voorhouden. Maar vergeet niet dat we dit doen met de beste intenties. We zien jou hier worstelen met die gevoelens van verantwoordelijkheid en behoefte aan controle, en we zien ook dat je daarmee voor jezelf de lat veel te hoog legt. Je neemt het leed van de wereld op je schouders, terwijl je dat niet hoeft te doen. We zouden heel graag zien dat jij dat wat los kunt gaan laten, want dat zal het leven voor jou een stuk minder ingewikkeld en minder zwaar maken.
In je laatste post schrijf je dat je graag wil dat de situatie bij jouw moeder thuis verandert en alles weer onbezorgd en gezellig wordt. Helaas krijgen we allemaal de nodige ellende op ons pad en kunnen we dat simpelweg niet altijd voorkomen of oplossen. Wat we echter wel kunnen beïnvloeden, is hoe we zelf reageren op zulke ellende en hoe we daar vervolgens emotioneel mee omgaan. Richt je dus vooral op dat stukje. Je kunt ellende niet voorkomen, maar je kunt er wel voor zorgen dat je er minder last van hebt.
Ik denk dat jij en ook jouw moeder nu in een proces van verandering zitten. Er is veel gebeurd de afgelopen dagen en jullie beseffen allebei dat er nu zaken moeten veranderen en dat dit begint bij jullie zelf en hoe jullie met elkaar omgaan. En dat is een heel goed begin, jullie zijn op de juiste weg. Nu is het een kwestie van doorpakken, en ik zou je willen adviseren om daar professionele hulp bij te zoeken, want wat extra steun is in zo'n proces gewoon heel fijn.
woensdag 8 maart 2017 om 08:51
Goeiemorgen. Eerst even een
Veel gebeurtenissen achter elkaar zul je wel aan gewend zijn, maar nu je in een andere mindset zit kan ik me voorstellen dat het allemaal heel verwarrend is en je niet goed weet wat het juiste is om te doen. Je noemde dat je moeder nog geen nieuwe afspraak bij de hulpverlener had gemaakt, hoe zit het met de jouwe? Heb je zelf nog verdere stappen ondernomen in de tussentijd? Edit: slaap in m'n ogen, je had het al neergezet, excuus. Succes bij de maatschappelijk werkster vandaag.
Veel gebeurtenissen achter elkaar zul je wel aan gewend zijn, maar nu je in een andere mindset zit kan ik me voorstellen dat het allemaal heel verwarrend is en je niet goed weet wat het juiste is om te doen. Je noemde dat je moeder nog geen nieuwe afspraak bij de hulpverlener had gemaakt, hoe zit het met de jouwe? Heb je zelf nog verdere stappen ondernomen in de tussentijd? Edit: slaap in m'n ogen, je had het al neergezet, excuus. Succes bij de maatschappelijk werkster vandaag.
Well, that didn't work.
~An Autobiography~
~An Autobiography~
woensdag 8 maart 2017 om 10:48
Hoe was je gesprek bij maatschappelijk werk? Ik hoop dat je daar een beetje je hart hebt kunnen luchten. Zoals ik al eerder heb gezegd het is goed als je nu professionele hulp voor jezelf inschakelt. Deze kan jou helpen de patronen in jullie gezin te doorbreken door jou te helpen jouw gedrag te veranderen. Het gedrag van anderen kan je niet veranderen. Je moeder moet het ook echt zelf doen. Ik hoop dat zij ook gebruik maakt van de hulp die jouw zus wordt geboden. Het gedrag van je moeder moet immers ook veranderen.
Weet je inmiddels meer over je zus?
Weet je inmiddels meer over je zus?
woensdag 8 maart 2017 om 11:58
Misschien zijn er goede vrienden van je moeder die ook wat kunnen bijspringen? Of zijn die ook niet op de hoogte?
Valt me op dat stichting MEE betrokken is, dan is er toch denk ik meer aan de hand?
Veel sterkte in ieder geval. Er zijn veel wijze woorden gezegd hier, heel knap dat je hier je verhaal doet.
Valt me op dat stichting MEE betrokken is, dan is er toch denk ik meer aan de hand?
Veel sterkte in ieder geval. Er zijn veel wijze woorden gezegd hier, heel knap dat je hier je verhaal doet.
woensdag 8 maart 2017 om 14:59
woensdag 8 maart 2017 om 15:29
Heel erg bedankt allemaal..
Weet niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan. Daarnaast super druk op school, gesprek ging helaas niet door omdat die vrouw ziek is..
Heb vanochtend wonderbaarlijk genoeg wel mn theorie examen gehaald voor de auto. Had ik nooit verwacht.
Met mn ma gaat het slecht en contact met P verloopt moeizaam volgens haar.
Stiekem was ik zelf ook bang dat ze ghb met alcohol had genomen, aangezien ze zolang niet bij bewustzijn is.
Ergens wil ik op internet alles erover opzoeken zodat ik weet wat er evt aan de hand is als ze wel bijkomt. Maar maak mezelf alleen maar bang denk ik
Weet niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan. Daarnaast super druk op school, gesprek ging helaas niet door omdat die vrouw ziek is..
Heb vanochtend wonderbaarlijk genoeg wel mn theorie examen gehaald voor de auto. Had ik nooit verwacht.
Met mn ma gaat het slecht en contact met P verloopt moeizaam volgens haar.
Stiekem was ik zelf ook bang dat ze ghb met alcohol had genomen, aangezien ze zolang niet bij bewustzijn is.
Ergens wil ik op internet alles erover opzoeken zodat ik weet wat er evt aan de hand is als ze wel bijkomt. Maar maak mezelf alleen maar bang denk ik
woensdag 8 maart 2017 om 15:35
Er is geen goed of fout omgaan met een situatie als deze. Doe gewoon waar jij je het beste bij voelt en laat wat niet goed voelt, en dat is prima.
Is het een idee om de huisarts te bellen en te vragen of je bij de psych verpleegkundige terecht kunt? Het is wel fijn als je in deze situatie ergens terecht kunt voor wat steun.
Googelen heeft weinig zin. Je vindt hoogstens wat algemene info, maar iedere situatie is weer anders en gemiddelden zeggen niets over de specifieke situatie van jouw zusje.
Is het een idee om de huisarts te bellen en te vragen of je bij de psych verpleegkundige terecht kunt? Het is wel fijn als je in deze situatie ergens terecht kunt voor wat steun.
Googelen heeft weinig zin. Je vindt hoogstens wat algemene info, maar iedere situatie is weer anders en gemiddelden zeggen niets over de specifieke situatie van jouw zusje.
woensdag 8 maart 2017 om 15:35
Wat balen zeg dat het gesprek niet doorging. Ik denk dat het goed is als je zsm hulp inschakelt voor jezelf. Neem anders even contact op met je huisarts. Blijf hier niet mee doorlopen.
De verpleegkundigen en artsen in het ziekenhuis kunnen je vertellen wat je kunt verwachten as ze bijkomt. Beter naar hun luisteren dan naar google.
Met de relatie tussen je moeder en P moet je je even niet bemoeien. Laat ze het zelf uitzoeken. Dat het met je moeder niet goed gaat is logisch, haar kaartenhuis is ingestort en haar dochter vecht voor haar leven. Ik hoop dat ze hulp voor zichzelf zoekt. Dat heeft ze echt nodig.
Neem het nu even zoals het komt. Als je behoefte hebt om even naar je zus te gaan, doe het. Wil je dat niet, is dat ook prima. Heb je behoefte om even een bakkie met je moeder te doen, doe het. Wil je dat niet, is dat ook goed. Jullie relatie is na dit weekend veranderd en dat heeft even tijd nodig. Gun jezelf die tijd.
De verpleegkundigen en artsen in het ziekenhuis kunnen je vertellen wat je kunt verwachten as ze bijkomt. Beter naar hun luisteren dan naar google.
Met de relatie tussen je moeder en P moet je je even niet bemoeien. Laat ze het zelf uitzoeken. Dat het met je moeder niet goed gaat is logisch, haar kaartenhuis is ingestort en haar dochter vecht voor haar leven. Ik hoop dat ze hulp voor zichzelf zoekt. Dat heeft ze echt nodig.
Neem het nu even zoals het komt. Als je behoefte hebt om even naar je zus te gaan, doe het. Wil je dat niet, is dat ook prima. Heb je behoefte om even een bakkie met je moeder te doen, doe het. Wil je dat niet, is dat ook goed. Jullie relatie is na dit weekend veranderd en dat heeft even tijd nodig. Gun jezelf die tijd.
woensdag 8 maart 2017 om 15:56
quote:boerinneke schreef op 08 maart 2017 @ 15:54:
Ten eerste gefeliciteerd met je theorie exemen, verder sluit ik me aan bij de rest. Neem contact op met de huisarts voor steun en hulp. Heb je ook vrienden waar je terecht kunt ? Verder, doe vooral wat voor jou nu goed voelt.En hier sluit ik me dan weer bij aan
Ten eerste gefeliciteerd met je theorie exemen, verder sluit ik me aan bij de rest. Neem contact op met de huisarts voor steun en hulp. Heb je ook vrienden waar je terecht kunt ? Verder, doe vooral wat voor jou nu goed voelt.En hier sluit ik me dan weer bij aan
woensdag 8 maart 2017 om 17:42
Dank weer allemaal..fijn om te weten en voelen dat jullie meedenken..klinkt echt stom, maar ik ben oprecht heel blij dat jullie er zijn...
Heb vrienden/vriendinnen, maar ik deel niets met hen. Doe dat nooit eigenlijk, ben bang dat mensen afknappen of schrikken, of me een last vinden. Ben altijd de vrolijke Lotte in de klas.
Vind het enerzijds ook fijn dat niemand weet wat er speelt, dan kan ik op de academie 'vrij' zijn en in die zin is dat onbeschadigd. Voel me ook het allergelukkigst daar : )
Stiekem vind ik het moeilijk om hulp voor mezelf in te schakelen, ik weet niet echt of ik dat verdien. Zo voelt het in ieder geval niet. De huisarts voelt als een stap te ver en ik vind het ook vervelend dat zusje/mam/ik bij dezelfde huisarts zitten. Zoals ik eerder zei, ik weet dat ze zwijgplicht heeft, maar toch is ze betrokken bij het hele gezin. Niet dat ik twijfel aan haar betrouwbaarheid, maar wel aan haar neutraliteit. Snapt iemand dat?
Er is wel een hele fijne lieve docente op de academie met wie ik het heel goed kan vinden, op de een of andere manier kijkt ze altijd een beetje naar me om. Ze heeft me vorig jaar eens in mijn oor gefluisterd:
"Lotte, weet dat ik je wel zie en ook voel. Ik weet niets van je, maar zie heel veel, als het ooit nodig is, kun je altijd bij me terecht".
Dat vond ik zooo lief, maar heb er nooit gebruik van durven maken..misschien is dit nu een goed moment omdat wel te doen.
Ik twijfel zo enorm of ik wel of niet naar mijn zusje moet gaan. Wil mijn moeder liever ook niet zien. Niet omdat ik haar niet wil zien, maar omdat het me denk ik teveel raakt. Alleen voel ik me zo schuldig hierdoor en ik merk ook aan mam dat ze liever wel heeft dat we elkaar zien. Niet dat ze boos op mij is hoor, maar ik merk aan haar manier van reageren dat ze het niet leuk vindt dat ik wat meer afstand neem. Wil haar ook niet het gevoel geven dat ik haar afwijs of afstoot, totaal niet.. dat heb ik ook uitgelegd, maar ze voelt het toch wel een beetje zo.
En mijn zusje..ze is in comateuze toestand en ik ben super bang dat ze ergens toch voelt wie er voor haar is en op bezoek komt en als ik niet ga, dat ze me dat later verwijt. Ben heel bang hoe ze erbij ligt, hoe ze eruit zet, wat voor toeters en bellen er allemaal aan haar bevestigd zijn en stel dat ze bijkomt of overlijdt wanneer ik er ben.. ik denk niet dat ik dat trek.
Misschien maak ik het in mijn hoofd allemaal groter en enger dan het misschien is, maar ik hou niet zo van ziekenhuizen.
Zou iemand me misschien kunnen/willen vertellen wat zij zou doen in mijn situatie?
Heb vrienden/vriendinnen, maar ik deel niets met hen. Doe dat nooit eigenlijk, ben bang dat mensen afknappen of schrikken, of me een last vinden. Ben altijd de vrolijke Lotte in de klas.
Vind het enerzijds ook fijn dat niemand weet wat er speelt, dan kan ik op de academie 'vrij' zijn en in die zin is dat onbeschadigd. Voel me ook het allergelukkigst daar : )
Stiekem vind ik het moeilijk om hulp voor mezelf in te schakelen, ik weet niet echt of ik dat verdien. Zo voelt het in ieder geval niet. De huisarts voelt als een stap te ver en ik vind het ook vervelend dat zusje/mam/ik bij dezelfde huisarts zitten. Zoals ik eerder zei, ik weet dat ze zwijgplicht heeft, maar toch is ze betrokken bij het hele gezin. Niet dat ik twijfel aan haar betrouwbaarheid, maar wel aan haar neutraliteit. Snapt iemand dat?
Er is wel een hele fijne lieve docente op de academie met wie ik het heel goed kan vinden, op de een of andere manier kijkt ze altijd een beetje naar me om. Ze heeft me vorig jaar eens in mijn oor gefluisterd:
"Lotte, weet dat ik je wel zie en ook voel. Ik weet niets van je, maar zie heel veel, als het ooit nodig is, kun je altijd bij me terecht".
Dat vond ik zooo lief, maar heb er nooit gebruik van durven maken..misschien is dit nu een goed moment omdat wel te doen.
Ik twijfel zo enorm of ik wel of niet naar mijn zusje moet gaan. Wil mijn moeder liever ook niet zien. Niet omdat ik haar niet wil zien, maar omdat het me denk ik teveel raakt. Alleen voel ik me zo schuldig hierdoor en ik merk ook aan mam dat ze liever wel heeft dat we elkaar zien. Niet dat ze boos op mij is hoor, maar ik merk aan haar manier van reageren dat ze het niet leuk vindt dat ik wat meer afstand neem. Wil haar ook niet het gevoel geven dat ik haar afwijs of afstoot, totaal niet.. dat heb ik ook uitgelegd, maar ze voelt het toch wel een beetje zo.
En mijn zusje..ze is in comateuze toestand en ik ben super bang dat ze ergens toch voelt wie er voor haar is en op bezoek komt en als ik niet ga, dat ze me dat later verwijt. Ben heel bang hoe ze erbij ligt, hoe ze eruit zet, wat voor toeters en bellen er allemaal aan haar bevestigd zijn en stel dat ze bijkomt of overlijdt wanneer ik er ben.. ik denk niet dat ik dat trek.
Misschien maak ik het in mijn hoofd allemaal groter en enger dan het misschien is, maar ik hou niet zo van ziekenhuizen.
Zou iemand me misschien kunnen/willen vertellen wat zij zou doen in mijn situatie?
woensdag 8 maart 2017 om 17:50
Wat betreft de laatste vraag: gewoon doen wat je ZELF wilt, wat goed voor JOU is. Je vult nu van alles in en je bent bang voor allerlei consequenties van je wel of niet acties, maar daar gaat het niet om. Het is jouw leven, wat er ook in het leven van anderen om je heen gebeurt. Als je het gevoel hebt dat je niet wilt gaan, dan ga je niet. Ongeacht wat je moeder of wie dan ook daarvan vindt. Je hoeft ook geen redenen te noemen waarom je niet gaat of excuses te maken. Stop daarmee. Je hebt aan niemand verantwoording af te leggen, behalve aan jezelf misschien.
Verder lijkt het me een heel goed idee om naar die docente te gaan; ze zag blijkbaar toch dat je op de een of andere manier wel hulp kan gebruiken en deed dit voorstel niet voor niets. Je kunt het goed vinden met haar, ga naar haar toe. Want aan de huisarts twijfel je al...
Verder lijkt het me een heel goed idee om naar die docente te gaan; ze zag blijkbaar toch dat je op de een of andere manier wel hulp kan gebruiken en deed dit voorstel niet voor niets. Je kunt het goed vinden met haar, ga naar haar toe. Want aan de huisarts twijfel je al...
