Psyche
alle pijlers
zusje en vriend van mijn moeder haten elkaar
zondag 5 maart 2017 om 16:43
Misschien dat een van jullie iets herkent in dit verhaal, of tips kan geven?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
dinsdag 7 maart 2017 om 21:49
Dank allemaal..
Mijn zusje is helaas nog niet bij bewustzijn, mijn moeder is steeds bij haar. Het duurt nu wel erg lang.
Mam geeft mij weinig informatie over wat er nou precies aan de hand is, dat vind ik moeilijk, maar ze wil me niet opzadelen met dat soort info..
Maar eigenlijk zorgt dat alleen maar voor meer onrust en zorg. Mama zegt dat ik me geen zorgen hoef te maken, maargoed.
Heb me voorgenomen om niet naar het ziekenhuis te gaan, ook niet als ze evt wordt opgenomen. Ik laat haar even, dat is ook beter voor mij ook al voelt dat egoïstisch.
Morgen heb ik een afspraak met maatschappelijk werk voor mezelf, dat heb ik wel nodig om eerlijk te zijn. Mijn hoofd zit vol en weet me geen raad met alle emoties. Probeer me maar op school te focussen zodat ik afleiding heb, ik wil mijn moeder ook niet belasten en zij mij ook niet met onze angsten en emoties.
Vandaag ook contact gehad met P, hij was blij dat ze gevonden is, is wel erg geschrokken van haar toestand, maar ook blij dat ze nu in het ZH ligt. Wanneer hij weer thuis bij mijn moeder gaat slapen weet hij nog niet..ook dat maakt me een beetje bang. Hij was wat koeltjes naar mij. Durfde niet te vragen of hij nog met mam heeft gepraat over hoe verder tussen hun. Maar moet me daar ook niet mee bemoeien, dat weet ik ook wel
Mijn zusje is helaas nog niet bij bewustzijn, mijn moeder is steeds bij haar. Het duurt nu wel erg lang.
Mam geeft mij weinig informatie over wat er nou precies aan de hand is, dat vind ik moeilijk, maar ze wil me niet opzadelen met dat soort info..
Maar eigenlijk zorgt dat alleen maar voor meer onrust en zorg. Mama zegt dat ik me geen zorgen hoef te maken, maargoed.
Heb me voorgenomen om niet naar het ziekenhuis te gaan, ook niet als ze evt wordt opgenomen. Ik laat haar even, dat is ook beter voor mij ook al voelt dat egoïstisch.
Morgen heb ik een afspraak met maatschappelijk werk voor mezelf, dat heb ik wel nodig om eerlijk te zijn. Mijn hoofd zit vol en weet me geen raad met alle emoties. Probeer me maar op school te focussen zodat ik afleiding heb, ik wil mijn moeder ook niet belasten en zij mij ook niet met onze angsten en emoties.
Vandaag ook contact gehad met P, hij was blij dat ze gevonden is, is wel erg geschrokken van haar toestand, maar ook blij dat ze nu in het ZH ligt. Wanneer hij weer thuis bij mijn moeder gaat slapen weet hij nog niet..ook dat maakt me een beetje bang. Hij was wat koeltjes naar mij. Durfde niet te vragen of hij nog met mam heeft gepraat over hoe verder tussen hun. Maar moet me daar ook niet mee bemoeien, dat weet ik ook wel
dinsdag 7 maart 2017 om 22:00
Hi lieve Lotte,
Allereerst een
Ik hoop echt van harte dat je zus het licht heeft gezien na deze gebeurtenissen.
Waarom zeg je niet tegen je moeder dat je juist meer zorgen maakt omdat ze geen info met je deelt???
En wat betreft P, het is fijn dat je goed met hem overweg kan, maar verder heb je niks te maken met hun relatie, houd je er buiten....
Allereerst een
Ik hoop echt van harte dat je zus het licht heeft gezien na deze gebeurtenissen.
Waarom zeg je niet tegen je moeder dat je juist meer zorgen maakt omdat ze geen info met je deelt???
En wat betreft P, het is fijn dat je goed met hem overweg kan, maar verder heb je niks te maken met hun relatie, houd je er buiten....
dinsdag 7 maart 2017 om 22:08
Dank..
Dat zeg ik ook tegen haar en dan zegt ze :" Je hebt niets aan die info meis, dan ga je alleen maar lopen malen. Je kunt niets doen, ze moet het nu zelf doen en ze wordt goed in de gaten gehouden".
Ze heeft ook wel gelijk, als ze iets zou vertellen zou ik meteen gaan googlen en gaan doemdenken. Anderzijds, als er 'niet zoveel' aan de hand zou zijn, dan had ze me dat ook kunnen vertellen toch?
Nee klopt, heb ook niks te maken met hun relatie, ben nogal een controlfreak en wil alles weten en in de hand houden
Dat zeg ik ook tegen haar en dan zegt ze :" Je hebt niets aan die info meis, dan ga je alleen maar lopen malen. Je kunt niets doen, ze moet het nu zelf doen en ze wordt goed in de gaten gehouden".
Ze heeft ook wel gelijk, als ze iets zou vertellen zou ik meteen gaan googlen en gaan doemdenken. Anderzijds, als er 'niet zoveel' aan de hand zou zijn, dan had ze me dat ook kunnen vertellen toch?
Nee klopt, heb ook niks te maken met hun relatie, ben nogal een controlfreak en wil alles weten en in de hand houden
dinsdag 7 maart 2017 om 22:11
quote:LotteL schreef op 07 maart 2017 @ 22:08:
Dank..
Dat zeg ik ook tegen haar en dan zegt ze :" Je hebt niets aan die info meis, dan ga je alleen maar lopen malen. Je kunt niets doen, ze moet het nu zelf doen en ze wordt goed in de gaten gehouden".
Ze heeft ook wel gelijk, als ze iets zou vertellen zou ik meteen gaan googlen en gaan doemdenken. Anderzijds, als er 'niet zoveel' aan de hand zou zijn, dan had ze me dat ook kunnen vertellen toch?
Klinkt alsof jullie allemaal een beetje controlefreaks zijn
Hier bepaald je moeder nl voor jou wat voor jou het beste is om (niet) te weten.
Ga voor jezelf na of je het echt wilt weten, en wees daar dan vervolgens duidelijk over tegen haar.
En je maakt je nu ook zorgen...
Dank..
Dat zeg ik ook tegen haar en dan zegt ze :" Je hebt niets aan die info meis, dan ga je alleen maar lopen malen. Je kunt niets doen, ze moet het nu zelf doen en ze wordt goed in de gaten gehouden".
Ze heeft ook wel gelijk, als ze iets zou vertellen zou ik meteen gaan googlen en gaan doemdenken. Anderzijds, als er 'niet zoveel' aan de hand zou zijn, dan had ze me dat ook kunnen vertellen toch?
Klinkt alsof jullie allemaal een beetje controlefreaks zijn
Hier bepaald je moeder nl voor jou wat voor jou het beste is om (niet) te weten.
Ga voor jezelf na of je het echt wilt weten, en wees daar dan vervolgens duidelijk over tegen haar.
En je maakt je nu ook zorgen...
dinsdag 7 maart 2017 om 22:42
Ja dat zijn we ook best wel.. wellicht omdat er altijd zoveel onvoorspelbare dingen waren thuis?!
Ergens vind ik het wel een beetje lastig met mijn moeder nu. Ze doet het goed, voor zover ik kan inschatten, maar ik heb geen idee hoe haar gemoedstoestand is. Via de telefoon houdt ze zich groot en sterk naar mij, maar heb haar niet meer gezien, dus weet ook niet hoe ze er bij zit of hoe ze zich werkelijk voelt.
Ik vraag er wel naar, maar dan negeert ze het of krijg ik een standaard " naar omstandigheden goed" antwoord.
Vanmiddag had ze eigenlijk die telefonische afspraak met psych. verpleegkundige via de HA, maar die is niet doorgegaan en ze heeft ook geen nieuwe gepland.
Mijn plan was eigenlijk niet om deze week naar haar huis te gaan, maar moet wel een nieuwe huissleutel hebben en ik dacht, als ik nou haar een beetje ontlast met het huishouden en 1x per dag de honden uit laat en wat boodschappen doe of alvast kook dan heeft ze daar wat minder omkijken naar. Ze heeft ook een pittige baan die fysiek best veel vraagt, nu dus steeds naar mijn zusje in het ziekenhuis, geen idee hoelang dat duurt, maar ja.
Als P er was zou hij dat een beetje kunnen doen, maar dat is ook niet zo.
Is dat een "normaal" iets om te doen voor je moeder in zo'n situatie of neem ik dan teveel op me?
Ergens vind ik het wel een beetje lastig met mijn moeder nu. Ze doet het goed, voor zover ik kan inschatten, maar ik heb geen idee hoe haar gemoedstoestand is. Via de telefoon houdt ze zich groot en sterk naar mij, maar heb haar niet meer gezien, dus weet ook niet hoe ze er bij zit of hoe ze zich werkelijk voelt.
Ik vraag er wel naar, maar dan negeert ze het of krijg ik een standaard " naar omstandigheden goed" antwoord.
Vanmiddag had ze eigenlijk die telefonische afspraak met psych. verpleegkundige via de HA, maar die is niet doorgegaan en ze heeft ook geen nieuwe gepland.
Mijn plan was eigenlijk niet om deze week naar haar huis te gaan, maar moet wel een nieuwe huissleutel hebben en ik dacht, als ik nou haar een beetje ontlast met het huishouden en 1x per dag de honden uit laat en wat boodschappen doe of alvast kook dan heeft ze daar wat minder omkijken naar. Ze heeft ook een pittige baan die fysiek best veel vraagt, nu dus steeds naar mijn zusje in het ziekenhuis, geen idee hoelang dat duurt, maar ja.
Als P er was zou hij dat een beetje kunnen doen, maar dat is ook niet zo.
Is dat een "normaal" iets om te doen voor je moeder in zo'n situatie of neem ik dan teveel op me?
dinsdag 7 maart 2017 om 23:00
dinsdag 7 maart 2017 om 23:01
Op zich is daar natuurlijk niks mis mee, maar je moeder heeft ook net te horen gekregen dat ze teveel op jou leunt, dus die probeert het ook even anders aan te pakken. Jullie moeten samen een nieuwe balans vinden.
Maar dat bedoelde ik net, je moeder probeert je nu niet te belasten door je geen verdere info over zowel haar als zus te geven. Jij kan aangeven, mam, ik weet dat je de dingen anders wilt aanpakken en me niet wilt belasten, echter word ik alleen maar ongeruster als ik niet weet wat er met zus is, dus kom maar op. Dus geef je (nieuwe) grenzen aan.
Hoezo heb je een nieuwe sleutel nodig?
Huishouden vind ik niet jouw pakkie aan. Ze is nu alleen dus een beetje rommel is niet erg, honden kun je wel aanbieden.
Maar dat bedoelde ik net, je moeder probeert je nu niet te belasten door je geen verdere info over zowel haar als zus te geven. Jij kan aangeven, mam, ik weet dat je de dingen anders wilt aanpakken en me niet wilt belasten, echter word ik alleen maar ongeruster als ik niet weet wat er met zus is, dus kom maar op. Dus geef je (nieuwe) grenzen aan.
Hoezo heb je een nieuwe sleutel nodig?
Huishouden vind ik niet jouw pakkie aan. Ze is nu alleen dus een beetje rommel is niet erg, honden kun je wel aanbieden.
dinsdag 7 maart 2017 om 23:04
De hond uitlaten is een goed idee, dat beestje kan er ook niets aan doen en moet gewoon uit.
Koken zou ik niet doen, want best kans dat je moeder wat in het ziekenhuis eet of geen trek heeft. Ik zou gewoon wat magnetronmaaltijden in haar koelkast gooien, dan is er iets in huis als ze trek krijgt en hoeft ze niet te koken.
En ja, het is heel normaal om je moeder wat te ontlasten in deze situatie.
Voor wat betreft haar gevoel: met dit soort situaties beland je even in zo'n andere en angstige wereld dat je weinig ruimte hebt om echt te voelen en daar bewust bij stil te staan. Nietszeggende antwoorden zijn dus heel normaal.
De afspraak met de psych. verpleegkundige komt wel weer als jouw zusje straks beter wordt. Ze ligt nu in coma op de intensive care, dat is niet niks. Het lijkt me logisch dat jouw moeder nu alleen daar mee bezig kan zijn.
Koken zou ik niet doen, want best kans dat je moeder wat in het ziekenhuis eet of geen trek heeft. Ik zou gewoon wat magnetronmaaltijden in haar koelkast gooien, dan is er iets in huis als ze trek krijgt en hoeft ze niet te koken.
En ja, het is heel normaal om je moeder wat te ontlasten in deze situatie.
Voor wat betreft haar gevoel: met dit soort situaties beland je even in zo'n andere en angstige wereld dat je weinig ruimte hebt om echt te voelen en daar bewust bij stil te staan. Nietszeggende antwoorden zijn dus heel normaal.
De afspraak met de psych. verpleegkundige komt wel weer als jouw zusje straks beter wordt. Ze ligt nu in coma op de intensive care, dat is niet niks. Het lijkt me logisch dat jouw moeder nu alleen daar mee bezig kan zijn.
dinsdag 7 maart 2017 om 23:05
Nee Lotte, ik zou het niet doen. Jij cijfert jezelf weg en vangt van alles op, zodat je moeder meer tijd aan je zus kan besteden. De zus die door al het gezeik al veel meer tijd en aandacht krijgt. En jij vult voor je moeder in dat zij het nodig heeft en vult voor P in dat hij het niet wil doen voor je moeder. Je moeder is een volwassen vrouw, als ze hulp nodig heeft kan ze dat vragen. Jij hoeft het niet allemaal te gaan regelen voor iedereen.
Je mag tijd en ruimte voor jezelf opeisen. Net als jij aan je moeder kunt aangeven dat je gewoon wilt weten wat er aan de hand is, omdat je je nu van alles in het hoofd haalt. En net zoals je tegen je moeder kunt zeggen dat jij tijd met haar wilt doorbrengen. Laat je zus niet weer jullie allemaal gijzelen met haar acties.
Je mag tijd en ruimte voor jezelf opeisen. Net als jij aan je moeder kunt aangeven dat je gewoon wilt weten wat er aan de hand is, omdat je je nu van alles in het hoofd haalt. En net zoals je tegen je moeder kunt zeggen dat jij tijd met haar wilt doorbrengen. Laat je zus niet weer jullie allemaal gijzelen met haar acties.
dinsdag 7 maart 2017 om 23:10
Mijn moeder heeft een (verschrikkelijke) poetsdwang. Ik zou het nooit zo goed kunnen doen dan dat zij doet (ik poets als pippi langkous), maar ik ben een beetje bang dat ze dit bij thuiskomst nog gaat doen of in de ochtend eerder opstaat. Als ik het een beetje voor haar kan doen dan hoeft ze daar niet over te paniekeren.
Mijn moeder heeft gister de sloten laten vervangen toen mijn zusje een soort van had ingebroken. Dus ik heb nu geen sleutel. Mijn zusje heeft mijn fiets meegenomen die overigens spoorloos is (misschien dat ze 'm heeft verkocht voor geld of drugs ofzo) en ik moet echt een andere fiets hebben maar die staat in de garage.
Elfje, dat is precies wat ik nu zo lastig vind.. ik wil ook niet dat we elkaar helemaal niks meer vertellen of durven te vragen. Maar wat je zegt is wel een goede tip.
en wat betreft boodschappen/koken.. ik bedacht me dat ik voor haar gewoon wat meals kan preppen, kan ik dat ook meteen voor mezelf meenemen. Hoeft ze het alleen maar op te warmen en dan ben ik ook eventjes bij de honden. Sneu als die de hele dag alleen binnen zitten, behalve als ze worden uitgelaten.
Of ik kan P vragen of hij wel dat soort dingen voor mam wil doen, maar ik weet niet of dat zo'n goed idee is om te vragen.
Ik vind het gewoon een beetje lastig en wankel allemaal, iedereen is uit zijn/haar doen, niets klopt meer in de --voor zover het was- 'normale structuur' en ik voel me wel een beetje verantwoordelijk (ook voor mijn eigen gemoedsrust) om dat weer terug te brengen..Dus misschien doe ik het stiekem ook meer voor mezelf om rust in mijn hoofd te krijgen (schaam)
Mijn moeder heeft gister de sloten laten vervangen toen mijn zusje een soort van had ingebroken. Dus ik heb nu geen sleutel. Mijn zusje heeft mijn fiets meegenomen die overigens spoorloos is (misschien dat ze 'm heeft verkocht voor geld of drugs ofzo) en ik moet echt een andere fiets hebben maar die staat in de garage.
Elfje, dat is precies wat ik nu zo lastig vind.. ik wil ook niet dat we elkaar helemaal niks meer vertellen of durven te vragen. Maar wat je zegt is wel een goede tip.
en wat betreft boodschappen/koken.. ik bedacht me dat ik voor haar gewoon wat meals kan preppen, kan ik dat ook meteen voor mezelf meenemen. Hoeft ze het alleen maar op te warmen en dan ben ik ook eventjes bij de honden. Sneu als die de hele dag alleen binnen zitten, behalve als ze worden uitgelaten.
Of ik kan P vragen of hij wel dat soort dingen voor mam wil doen, maar ik weet niet of dat zo'n goed idee is om te vragen.
Ik vind het gewoon een beetje lastig en wankel allemaal, iedereen is uit zijn/haar doen, niets klopt meer in de --voor zover het was- 'normale structuur' en ik voel me wel een beetje verantwoordelijk (ook voor mijn eigen gemoedsrust) om dat weer terug te brengen..Dus misschien doe ik het stiekem ook meer voor mezelf om rust in mijn hoofd te krijgen (schaam)
dinsdag 7 maart 2017 om 23:13
Je wilt het allemaal weer regelen en goed maken. Is lief van je, maar niet goed voor jezelf en niet goed als jullie werkelijk naar een meer evenwichtige structuur willen. Je kunt tegen je moeder zeggen "mam, als ik iets voor je kan doen, vraag het me dan". Dan geef je haar de ruimte om er zelf om te vragen en ga jij niet invullen wat goed is voor haar/de honden etc.
Ik vind het wel bizar dat jij met P belt om te vragen of/wanneer hij weer bij je moeder gaat slapen. Het is hun relatie, zij moeten daar samen uitkomen, jij hebt daar geen rol in en en bent zeker niet degene die het moet gaan regelen. Echt meisje, denk wat meer aan jezelf en je eigen grenzen.
Ik vind het wel bizar dat jij met P belt om te vragen of/wanneer hij weer bij je moeder gaat slapen. Het is hun relatie, zij moeten daar samen uitkomen, jij hebt daar geen rol in en en bent zeker niet degene die het moet gaan regelen. Echt meisje, denk wat meer aan jezelf en je eigen grenzen.
dinsdag 7 maart 2017 om 23:15
Jouw moeder poetst dwangmatig om een reden en daar zal ze vermoedelijk dus ook niet mee stoppen omdat jij al gepoetst hebt. Het poetsen is niet nodig, en als zij het toch wil doen, laat haar dan. Het kan goed zijn dat dit haar manier is om dat gevoel van controle te hebben, en als dat zo is, dan heeft ze dat juist nu nodig.
Jouw moeder kan zelf aan P vragen of hij haar wil helpen als zij dat nodig vindt, dat hoef jij niet voor haar te regelen. Blijf uit die relatie, dat is iets wat zij samen moeten oplossen.
Jouw moeder kan zelf aan P vragen of hij haar wil helpen als zij dat nodig vindt, dat hoef jij niet voor haar te regelen. Blijf uit die relatie, dat is iets wat zij samen moeten oplossen.
dinsdag 7 maart 2017 om 23:20
quote:MarijeMarije schreef op 07 maart 2017 @ 23:13:
Je kunt tegen je moeder zeggen "mam, als ik iets voor je kan doen, vraag het me dan". Dan geef je haar de ruimte om er zelf om te vragen en ga jij niet invullen wat goed is voor haar/de honden etc.Dit vind ik wel een hele praktische en nuttige tip!
Je kunt tegen je moeder zeggen "mam, als ik iets voor je kan doen, vraag het me dan". Dan geef je haar de ruimte om er zelf om te vragen en ga jij niet invullen wat goed is voor haar/de honden etc.Dit vind ik wel een hele praktische en nuttige tip!
dinsdag 7 maart 2017 om 23:20
quote:LotteL schreef op 07 maart 2017 @ 23:10:
Mijn moeder heeft een (verschrikkelijke) poetsdwang. Ik zou het nooit zo goed kunnen doen dan dat zij doet (ik poets als pippi langkous), maar ik ben een beetje bang dat ze dit bij thuiskomst nog gaat doen of in de ochtend eerder opstaat. Als ik het een beetje voor haar kan doen dan hoeft ze daar niet over te paniekeren. Niet jouw probleem, plus dat je al aangeeft dat je het toch niet goed genoeg zal doen naar haar maatstaven.
Mijn moeder heeft gister de sloten laten vervangen toen mijn zusje een soort van had ingebroken. Dus ik heb nu geen sleutel. Mijn zusje heeft mijn fiets meegenomen die overigens spoorloos is (misschien dat ze 'm heeft verkocht voor geld of drugs ofzo) en ik moet echt een andere fiets hebben maar die staat in de garage. Heeft de garage ook een nieuw slot dan?
Elfje, dat is precies wat ik nu zo lastig vind.. ik wil ook niet dat we elkaar helemaal niks meer vertellen of durven te vragen. Maar wat je zegt is wel een goede tip.
en wat betreft boodschappen/koken.. ik bedacht me dat ik voor haar gewoon wat meals kan preppen, kan ik dat ook meteen voor mezelf meenemen. Hoeft ze het alleen maar op te warmen en dan ben ik ook eventjes bij de honden. Sneu als die de hele dag alleen binnen zitten, behalve als ze worden uitgelaten.
Of ik kan P vragen of hij wel dat soort dingen voor mam wil doen, maar ik weet niet of dat zo'n goed idee is om te vragen. Nee dat is aan je moeder om te vragen, of aan hemzelf om aan te bieden.
Ik vind het gewoon een beetje lastig en wankel allemaal, iedereen is uit zijn/haar doen, niets klopt meer in de --voor zover het was- 'normale structuur' en ik voel me wel een beetje verantwoordelijk (ook voor mijn eigen gemoedsrust) om dat weer terug te brengen..Dus misschien doe ik het stiekem ook meer voor mezelf om rust in mijn hoofd te krijgen (schaam)dat denk ik wel, geeft ook niks, je kunt niet in 1 dag alle gewoontes veranderen.
Mijn moeder heeft een (verschrikkelijke) poetsdwang. Ik zou het nooit zo goed kunnen doen dan dat zij doet (ik poets als pippi langkous), maar ik ben een beetje bang dat ze dit bij thuiskomst nog gaat doen of in de ochtend eerder opstaat. Als ik het een beetje voor haar kan doen dan hoeft ze daar niet over te paniekeren. Niet jouw probleem, plus dat je al aangeeft dat je het toch niet goed genoeg zal doen naar haar maatstaven.
Mijn moeder heeft gister de sloten laten vervangen toen mijn zusje een soort van had ingebroken. Dus ik heb nu geen sleutel. Mijn zusje heeft mijn fiets meegenomen die overigens spoorloos is (misschien dat ze 'm heeft verkocht voor geld of drugs ofzo) en ik moet echt een andere fiets hebben maar die staat in de garage. Heeft de garage ook een nieuw slot dan?
Elfje, dat is precies wat ik nu zo lastig vind.. ik wil ook niet dat we elkaar helemaal niks meer vertellen of durven te vragen. Maar wat je zegt is wel een goede tip.
en wat betreft boodschappen/koken.. ik bedacht me dat ik voor haar gewoon wat meals kan preppen, kan ik dat ook meteen voor mezelf meenemen. Hoeft ze het alleen maar op te warmen en dan ben ik ook eventjes bij de honden. Sneu als die de hele dag alleen binnen zitten, behalve als ze worden uitgelaten.
Of ik kan P vragen of hij wel dat soort dingen voor mam wil doen, maar ik weet niet of dat zo'n goed idee is om te vragen. Nee dat is aan je moeder om te vragen, of aan hemzelf om aan te bieden.
Ik vind het gewoon een beetje lastig en wankel allemaal, iedereen is uit zijn/haar doen, niets klopt meer in de --voor zover het was- 'normale structuur' en ik voel me wel een beetje verantwoordelijk (ook voor mijn eigen gemoedsrust) om dat weer terug te brengen..Dus misschien doe ik het stiekem ook meer voor mezelf om rust in mijn hoofd te krijgen (schaam)dat denk ik wel, geeft ook niks, je kunt niet in 1 dag alle gewoontes veranderen.
dinsdag 7 maart 2017 om 23:25
Dank.. voor de tips en eerlijkheid. Het doet wel echt pijn en is heel confronterend.
Ik moet ook wat aan mijn controledwang doen. Helaas wordt dat alleen maar erger, als ik het gevoel heb geen controle te hebben. En gister bedacht ik me dat ik waarschijnlijk zo met alles en iedereen bezig was en ben omdat ik het misschien zelf niet trek als mijn moeder weer een mislukte relatie zou hebben.
En dus uit alle macht, hoe goed of slecht ook (wel met goede bedoelingen) ieder ding probeer te regelen, beter te maken, er voor iedereen wil zijn, mezelf op de laatste plek zet, me bemoei met hun relatie, alles uit handen wil nemen van een ander, alles wil doen..wat het ook kost om te zorgen dat mam en P bij elkaar blijven..
Ik moet ook wat aan mijn controledwang doen. Helaas wordt dat alleen maar erger, als ik het gevoel heb geen controle te hebben. En gister bedacht ik me dat ik waarschijnlijk zo met alles en iedereen bezig was en ben omdat ik het misschien zelf niet trek als mijn moeder weer een mislukte relatie zou hebben.
En dus uit alle macht, hoe goed of slecht ook (wel met goede bedoelingen) ieder ding probeer te regelen, beter te maken, er voor iedereen wil zijn, mezelf op de laatste plek zet, me bemoei met hun relatie, alles uit handen wil nemen van een ander, alles wil doen..wat het ook kost om te zorgen dat mam en P bij elkaar blijven..
dinsdag 7 maart 2017 om 23:37
Nee krijg daar niet de schuld van, maar ik zou het verschrikkelijk vinden voor mijn lieve moeder. Ik weet hoe ze is geweest na de scheiding van mijn vader en na haar vorige breuk. Je moeder zo in de put zien zitten en doodongelukkig dat verscheurde mij..
En ik gun het haar ook en zie in P echt een betrouwbare, liefdevolle, monogame partner. Dat heb ik bij die andere twee nooit gehad.
In P zie ik ook wel een vaderfiguur, maar onze band is goed genoeg en ook met mijn stiefbroertje dat we daarna contact zouden houden.
Ik wil gewoon dat mijn moeder gelukkig is, met haar partner, met haar stiefzoontje, met mijn zusje, met mij..
En dat die ellende die al jaren aan de gang is gewoon ophoudt en dat ze volop kan genieten van het leven en van het gezinsleven ipv dat er altijd alleen maar gedoe, gejank, geruzie etc. is..
Ik heb er veel minder last van want ik woon niet daar en trek mijn eigen plan en dan voel ik me weleens schuldig omdat ik me in mijn 'eigen leven' wel heel erg gelukkig voel en dat niet aan haar kan geven..
En ik gun het haar ook en zie in P echt een betrouwbare, liefdevolle, monogame partner. Dat heb ik bij die andere twee nooit gehad.
In P zie ik ook wel een vaderfiguur, maar onze band is goed genoeg en ook met mijn stiefbroertje dat we daarna contact zouden houden.
Ik wil gewoon dat mijn moeder gelukkig is, met haar partner, met haar stiefzoontje, met mijn zusje, met mij..
En dat die ellende die al jaren aan de gang is gewoon ophoudt en dat ze volop kan genieten van het leven en van het gezinsleven ipv dat er altijd alleen maar gedoe, gejank, geruzie etc. is..
Ik heb er veel minder last van want ik woon niet daar en trek mijn eigen plan en dan voel ik me weleens schuldig omdat ik me in mijn 'eigen leven' wel heel erg gelukkig voel en dat niet aan haar kan geven..
