Psyche
alle pijlers
Zwaar hebben en wanhoop nabij
dinsdag 27 augustus 2019 om 10:02
Hier dan een nieuw topic van mij.
Het is a long story..... Sorry
Wat is er aan de hand?
Ik ben 47 en sinds mijn 14 met regelmaat een depressie.
Van zeer ernstige tot wat mildere. Heel veel therapie gehad. In mijn jeugd opgenomen geweest. Daarna vele therapieen gevolgd, van individuele tot groeps. Van een uurtje per week tot 3 dagen per week.
Reden van depressies ligt aan meerdere. dingen. Erfelijkheid. Familie van mijn moederskant zijn behoorlijk vatbaar voor depressie / psychische klachten.
En opvoeding. Mijn vader had als opvoedtactiek de methode afkraken tot het bot dan gaat ze vanzelf haar best doen.
Dit uitte zich in eindeloos mij vertellen hoe slecht ik ben, lelijk, dom, waardeloos, teleurstelling, mislukt, lui, enz
Dit heeft hij zeer lang volgehouden. Een 4 jaar geleden heeft hij dmv een brief het contact definitief verbroken. Hij kon niet langer dealen met een mislukte dochter.
( gescheiden, chronisch ziek, afgekeurd, bijstand, en ook nog eens te zwaar)
Hij blijft in mijn hoofd zitten! Bij alles.. 24/7
Overdag bij allerlei dingen die ik doe of gebeuren. 's nachts zeer regelmatig in nachtmerries.
Ik wil dat hij weggaat. Dat ik zijn aanwezigheid niet continue voel en hoor.
Niet steeds de strijd in mijn hoofd hoef te voeren dat ik er wel mag zijn.
Het lukt mij niet.
Ik ben afgelopen week op vakantie geweest. Geleende caravan, op een simpele camping in eigen provincie.
Daar ben ik zeldzaam ontspannen! Ik hoef niks, geen druk, geen stress. Niks!
Ook mijn zoon viel het weer op..
Mam zullen we daar gaan wonen?
Voor iedereen fijner!
Want uiteraard heeft hij ook last van mijn welzijn!
Ik probeer dat echt te beperken maar hij heeft er last van.
Ik kwam zaterdag terug. En direct weer.. Ik moet weer...
Toen kwam drama in speeltuin in Assen. En ik ken 1 van de mannen.
Ik ben gaan reageren op topic actueel. Dat deed mij geen goed. Verbaasde mij over de oordelen en veroordelingen.
Reageerde daarop maar kon niet goed overbrengen wat ik bedoelde.
En op een gegeven moment knapte ik.
Zag / zie het niet meer..
Weer dat vechten. Ik brn zo moe, waar de energie vandaan.
Hoe vaak nog?
Ik brak.
Gisteren veel geslapen.
Iemand gebeld die gespecialiseerd is in mensen die met een narcist hebben samen geleefd. Mijn vader heeft geen diagnose. Hij voldoet wel 100% aan de kenmerken.
Zij denkt veel voor mij te kunnen betekenen.
Vanmiddag heb ik een afspraak! Zeer snel!
NU is het afwachten. Kan ze Idd wat met mijn probleem en.. Hoe komt het financieel?
Dekt de verzekering dit?
Ik leef van bijstand en ik kan simpelweg haar tarief niet betalen.
Ik kan en wil best betalen maar 75 per gesprek lukt simpelweg niet. Dus dat zijn 2 dingen waar het vanaf hangt.
Duimen jullie? Dat het niet om geld niet doorgaat?
Ik probeer echt weer te vechten. Ik ervaar het nu als heel zwaar. Lijf doet pijn, slaap weinig ( veel mensen met deze warmte) en mijn hoofd maakt overuren.
Hoop dat dit topic zo wel oké is en mensrn zich vrij voelen te reageren.
Al dan niet met eigen ervaringen. Wie weet hebben we wat aan elkaar.
De reacties van jullie in napraat en gesloten topic hebben mij zeer verbaasd maar wel op goede manier. Zo lief! Voor mij?
Het verward mij.. Doet mij goed maar de woorden kloppen niet met mijn eigen beeld.
Pfffff wel heel lang verhaal..
Het is a long story..... Sorry
Wat is er aan de hand?
Ik ben 47 en sinds mijn 14 met regelmaat een depressie.
Van zeer ernstige tot wat mildere. Heel veel therapie gehad. In mijn jeugd opgenomen geweest. Daarna vele therapieen gevolgd, van individuele tot groeps. Van een uurtje per week tot 3 dagen per week.
Reden van depressies ligt aan meerdere. dingen. Erfelijkheid. Familie van mijn moederskant zijn behoorlijk vatbaar voor depressie / psychische klachten.
En opvoeding. Mijn vader had als opvoedtactiek de methode afkraken tot het bot dan gaat ze vanzelf haar best doen.
Dit uitte zich in eindeloos mij vertellen hoe slecht ik ben, lelijk, dom, waardeloos, teleurstelling, mislukt, lui, enz
Dit heeft hij zeer lang volgehouden. Een 4 jaar geleden heeft hij dmv een brief het contact definitief verbroken. Hij kon niet langer dealen met een mislukte dochter.
( gescheiden, chronisch ziek, afgekeurd, bijstand, en ook nog eens te zwaar)
Hij blijft in mijn hoofd zitten! Bij alles.. 24/7
Overdag bij allerlei dingen die ik doe of gebeuren. 's nachts zeer regelmatig in nachtmerries.
Ik wil dat hij weggaat. Dat ik zijn aanwezigheid niet continue voel en hoor.
Niet steeds de strijd in mijn hoofd hoef te voeren dat ik er wel mag zijn.
Het lukt mij niet.
Ik ben afgelopen week op vakantie geweest. Geleende caravan, op een simpele camping in eigen provincie.
Daar ben ik zeldzaam ontspannen! Ik hoef niks, geen druk, geen stress. Niks!
Ook mijn zoon viel het weer op..
Mam zullen we daar gaan wonen?
Voor iedereen fijner!
Want uiteraard heeft hij ook last van mijn welzijn!
Ik probeer dat echt te beperken maar hij heeft er last van.
Ik kwam zaterdag terug. En direct weer.. Ik moet weer...
Toen kwam drama in speeltuin in Assen. En ik ken 1 van de mannen.
Ik ben gaan reageren op topic actueel. Dat deed mij geen goed. Verbaasde mij over de oordelen en veroordelingen.
Reageerde daarop maar kon niet goed overbrengen wat ik bedoelde.
En op een gegeven moment knapte ik.
Zag / zie het niet meer..
Weer dat vechten. Ik brn zo moe, waar de energie vandaan.
Hoe vaak nog?
Ik brak.
Gisteren veel geslapen.
Iemand gebeld die gespecialiseerd is in mensen die met een narcist hebben samen geleefd. Mijn vader heeft geen diagnose. Hij voldoet wel 100% aan de kenmerken.
Zij denkt veel voor mij te kunnen betekenen.
Vanmiddag heb ik een afspraak! Zeer snel!
NU is het afwachten. Kan ze Idd wat met mijn probleem en.. Hoe komt het financieel?
Dekt de verzekering dit?
Ik leef van bijstand en ik kan simpelweg haar tarief niet betalen.
Ik kan en wil best betalen maar 75 per gesprek lukt simpelweg niet. Dus dat zijn 2 dingen waar het vanaf hangt.
Duimen jullie? Dat het niet om geld niet doorgaat?
Ik probeer echt weer te vechten. Ik ervaar het nu als heel zwaar. Lijf doet pijn, slaap weinig ( veel mensen met deze warmte) en mijn hoofd maakt overuren.
Hoop dat dit topic zo wel oké is en mensrn zich vrij voelen te reageren.
Al dan niet met eigen ervaringen. Wie weet hebben we wat aan elkaar.
De reacties van jullie in napraat en gesloten topic hebben mij zeer verbaasd maar wel op goede manier. Zo lief! Voor mij?
Het verward mij.. Doet mij goed maar de woorden kloppen niet met mijn eigen beeld.
Pfffff wel heel lang verhaal..
vrijdag 27 september 2019 om 15:46
Hai,
Wat lief dat je vraagt.
Het gaat wisselend. Het heeft veel herinneringen wakker gemaakt en dat merk ik vooral snachts. Veel nare dromen.
Na het tweede gesprek met coach/ therapeute sloeg de stress op mijn lijf. Spieren compleet in de kramp. Hoofdpijn en moe.. Vooral moe.
Ik probeer dingen te ondernemen, mensen te blijven zien. Doet me goed al kost het ook enorm veel energie.
Ik ga ervoor! Maar ben ook bang. De mindere tijd van het jaar komt eraan. Moet altijd erg mijn best doen om niet echt in depressie te Donderen. Nu met therapie, verwerking van wat mijn vader geflikt heeft gaat dat, ben ik bang niet lukken.
Ik weet dat een depressie weer overgaat. Maar ik heb zo geen puf, zin, of wat dan ook om er weer door te moeten.
En met jou? Ik lees wel eens wat van je en begreep dat jij ook nodige voor je kiezen hebt en of hebt gehad.
Ben jij het nooit zat? Dat je het eigenlijk niet meer op kan en wil brengen?
vrijdag 27 september 2019 om 15:52
Jawel hoor. Zo’n beetje de hele afgelopen week.
Heb je het idee dat de therapie wat ruimte maakt? En misschien dat juist door de therapie de depressie wat wegblijft.
Is je lichaam weer wat meer los?
Goed dat je dingen doet! Was het openluchttheater nog leuk?
Ik heb in april een vakantie gepland met zoon en mijn ouders waar ik eigenlijk geen geld voor heb, maar het is wel iets om naar uit te kijken.
Verder gaat het niet fantastisch. Gisterochtend stond lief ineens naast mijn bed zodat ik een half uurtje tegen hem aan kon liggen. Dat voelt dan wel heel fijn en lief en helpt uiteindelijk de dag weer door.
Ik slaap slecht, ben slaapmedicatie een het afbouwen en vertik het om het weer te gaan slikken.
En ik kijk gezellig met zoon alle Marvels
vrijdag 27 september 2019 om 17:50
Zoon kijkt ook graag Marvel's maar dan in de bios met vrienden...
Toen hij jonger was vaker. Heerlijk was dat. Samen op de bank. Hapjes op tafel en film kijken. Geluksmomenten!
Jij hebt een kut week begrijp ik? Aanleiding voor of toeval?
Wat jij zegt kan ook nog, dat door therapie ik juist geen depressie krijg.
Zoon is aan het gamen. Ik hoor hem gieren van de lach. Heerlijk.!!
Vakantie is zeker iets om naar uit te kijken. Ik hoop dat het lukt om bedrag bijelkaar te sparen. Anders kleine lening bij je ouders als zij zich dat kunnen permitteren?
Ik spaar voor een vliegvakantie. Nog nooit gevlogen en ik wil dat echt graag een keer. Doel was ook volgend jaar april maar heb dit een jaartje opgeschoven.
Ik ga mijn bed maar weer eens uit. Had veel pijn dus was ff gaan liggen.
Eten koken voor zoon en mij. Hij is ook dit weekend bij mij ivm verjaardag vieren van mijn broer. Hele weekend was niet nodig geweest maar ik vind het prima. Ik begrijp niet dat zijn vader dit kan. 3 weken niks.
Dikke knuffel en heb het fijn met je zoon!
Heel eerlijk.. Zonder hem had ik het niet gered.
Toen hij jonger was vaker. Heerlijk was dat. Samen op de bank. Hapjes op tafel en film kijken. Geluksmomenten!
Jij hebt een kut week begrijp ik? Aanleiding voor of toeval?
Wat jij zegt kan ook nog, dat door therapie ik juist geen depressie krijg.
Zoon is aan het gamen. Ik hoor hem gieren van de lach. Heerlijk.!!
Vakantie is zeker iets om naar uit te kijken. Ik hoop dat het lukt om bedrag bijelkaar te sparen. Anders kleine lening bij je ouders als zij zich dat kunnen permitteren?
Ik spaar voor een vliegvakantie. Nog nooit gevlogen en ik wil dat echt graag een keer. Doel was ook volgend jaar april maar heb dit een jaartje opgeschoven.
Ik ga mijn bed maar weer eens uit. Had veel pijn dus was ff gaan liggen.
Eten koken voor zoon en mij. Hij is ook dit weekend bij mij ivm verjaardag vieren van mijn broer. Hele weekend was niet nodig geweest maar ik vind het prima. Ik begrijp niet dat zijn vader dit kan. 3 weken niks.
Dikke knuffel en heb het fijn met je zoon!
Heel eerlijk.. Zonder hem had ik het niet gered.
vrijdag 27 september 2019 om 17:56
Wij kijken film onder het eten 
Ontstaan ooit toen hij heel klein was en eten echt elke avond een gillend drama was. Niet dat hij beter ging eten, maar het was iig wel gezellig 
Dat doen we dus nog steeds. Vroeger op zaterdag uitgebreid met hapjes, dat niet meer want vrienden zijn terecht leuker op zaterdag. Maar door de weeks nog wel af en toe een hele avond. Ook allebei dezelfde smaak, dus ook af en toe een avondje bios.
Gezellig dat hij het hele weekend bij jou is! Altijd weer een reden om op te staan
Ontstaan ooit toen hij heel klein was en eten echt elke avond een gillend drama was. Niet dat hij beter ging eten, maar het was iig wel gezellig Dat doen we dus nog steeds. Vroeger op zaterdag uitgebreid met hapjes, dat niet meer want vrienden zijn terecht leuker op zaterdag. Maar door de weeks nog wel af en toe een hele avond. Ook allebei dezelfde smaak, dus ook af en toe een avondje bios.
Gezellig dat hij het hele weekend bij jou is! Altijd weer een reden om op te staan
woensdag 2 oktober 2019 om 15:47
Het gaat niet goed. Lang verhaal alert..
Depressie komt er met een rotgang op me afgedenderd. Althans zo voelt het.
Ik raak grip kwijt, lontje is kort (er) huil om alles en niets, zie overal tegen op, ben enorm gespannen, en zeg dingen af, bv vanavond cabaret van Daniel Arends, ben enorm moe, wil vluchten en weg van alles, mis steun van mensen.
Gisteren was mijn moeder bij mij. Dat was al wat maanden geleden. Haar zaterdag nog wel op verjaardag gezien maar dat was kort en oppervlakkig.
Mijn moeder is al een 20 jaar psychotisch. 2 jaar terug, na een strijd van 15 jaar is ze ff gedwongen opgenomen geweest. Sindsdien slikt ze medicatie. Het is iets rustiger maar het blijft een drama en enorm aanwezig.
Sinds een jaar heb ik vermoeden van Parkinson bij haar. Ze is enorm krom gaan lopen, trilt enorm, geen kracht meer in haar handen, loopt onzeker en in kleine pasjes, een masker gelaat.
Ze schuift dit weg want dat doet... Instantie uit haar wanen/ psychose.
En haar geheugen holt achteruit.
Ik heb haar veel van mijn situatie verteld maar gisteren bleek dat ze daar eigenlijk niks meer van wist.
Een uitgebreid gespreksonderwerp op verjaardag zaterdag wist ze helemaal niks van.
Ik vind het zo triest om te zien! En ze wil niks of ontkent.
Ook vind ik het confronterend. Ik heb haar nu zo nodig!
Maar ze is er niet meer.
Die kut psychose heeft mijn moeder overgenomen. Zo voelt het!
En de hulpverlening roept maar : autonomie.
Ik haat dat woord!
Iemand in een jarenlang durende psychose kan helemaal niet goed eigen keuzes maken!
Ze schuift alles af op haar wanen. Geen idee ervan dat ze zwaar psychotisch is.
24/7 bang en op haar hoede.
Zo triest!
Ik zou er meer voor haar moeten zijn. Het lukt mij niet. Ik ben zo moe!
En soms denk ik ook wel... Bekijk het maar, ik moet ook mijn leven lang al voor mezelf zorgen.
Egoïstisch! En eigenlijk ben ik dat helemaal niet.
Ik ben bang! Weer een depressie, en de therapie om mijn vader uit mijn hoofd te krijgen. Kan ik dat? Hoe dan?
Een depressie gaat weer over, ik weet het maar wat is het een hel!
Ik wil een leuke moeder zijn! Stabiel, gezellig, enz.
Eigenlijk wil ik gewoon zijn.
Depressie komt er met een rotgang op me afgedenderd. Althans zo voelt het.
Ik raak grip kwijt, lontje is kort (er) huil om alles en niets, zie overal tegen op, ben enorm gespannen, en zeg dingen af, bv vanavond cabaret van Daniel Arends, ben enorm moe, wil vluchten en weg van alles, mis steun van mensen.
Gisteren was mijn moeder bij mij. Dat was al wat maanden geleden. Haar zaterdag nog wel op verjaardag gezien maar dat was kort en oppervlakkig.
Mijn moeder is al een 20 jaar psychotisch. 2 jaar terug, na een strijd van 15 jaar is ze ff gedwongen opgenomen geweest. Sindsdien slikt ze medicatie. Het is iets rustiger maar het blijft een drama en enorm aanwezig.
Sinds een jaar heb ik vermoeden van Parkinson bij haar. Ze is enorm krom gaan lopen, trilt enorm, geen kracht meer in haar handen, loopt onzeker en in kleine pasjes, een masker gelaat.
Ze schuift dit weg want dat doet... Instantie uit haar wanen/ psychose.
En haar geheugen holt achteruit.
Ik heb haar veel van mijn situatie verteld maar gisteren bleek dat ze daar eigenlijk niks meer van wist.
Een uitgebreid gespreksonderwerp op verjaardag zaterdag wist ze helemaal niks van.
Ik vind het zo triest om te zien! En ze wil niks of ontkent.
Ook vind ik het confronterend. Ik heb haar nu zo nodig!
Maar ze is er niet meer.
Die kut psychose heeft mijn moeder overgenomen. Zo voelt het!
En de hulpverlening roept maar : autonomie.
Ik haat dat woord!
Iemand in een jarenlang durende psychose kan helemaal niet goed eigen keuzes maken!
Ze schuift alles af op haar wanen. Geen idee ervan dat ze zwaar psychotisch is.
24/7 bang en op haar hoede.
Zo triest!
Ik zou er meer voor haar moeten zijn. Het lukt mij niet. Ik ben zo moe!
En soms denk ik ook wel... Bekijk het maar, ik moet ook mijn leven lang al voor mezelf zorgen.
Egoïstisch! En eigenlijk ben ik dat helemaal niet.
Ik ben bang! Weer een depressie, en de therapie om mijn vader uit mijn hoofd te krijgen. Kan ik dat? Hoe dan?
Een depressie gaat weer over, ik weet het maar wat is het een hel!
Ik wil een leuke moeder zijn! Stabiel, gezellig, enz.
Eigenlijk wil ik gewoon zijn.
woensdag 2 oktober 2019 om 15:59
Hoi benmama,
Wat een heftig topic.
Met depressie heb ik geen ervaring maar met me klote voelen zeker wel.
Wat mij vaak helpt is wandelen, de natuur in, lichaamsbeweging.
Ik vermijd dan ook mensen en dingen waar ik verdrietig van word. Ik word bijvoorbeeld vaak verdrietig van de krant met alle onheil die erin staat.
Dan kun je beter leuk tijdschrift lezen.
Naar de kerk gaan helpt denk ik wel voor het verdriet van je vader. God houdt van je zoals je bent. Bij hem ben je echt geliefd, onvoorwaardelijk.
Ik wens je het allerbeste met je zoon.
Liefs,
Luz
Wat een heftig topic.
Met depressie heb ik geen ervaring maar met me klote voelen zeker wel.
Wat mij vaak helpt is wandelen, de natuur in, lichaamsbeweging.
Ik vermijd dan ook mensen en dingen waar ik verdrietig van word. Ik word bijvoorbeeld vaak verdrietig van de krant met alle onheil die erin staat.
Dan kun je beter leuk tijdschrift lezen.
Naar de kerk gaan helpt denk ik wel voor het verdriet van je vader. God houdt van je zoals je bent. Bij hem ben je echt geliefd, onvoorwaardelijk.
Ik wens je het allerbeste met je zoon.
Liefs,
Luz
woensdag 2 oktober 2019 om 16:06
woensdag 2 oktober 2019 om 16:07
Bidden zal echt helpen ja 
Benmama, gewoon kut. Misschien bij therapie ook aan de slag met het accepteren van het ‘wegvallen’ van je moeder.
Misschien ook even naar de huisarts voor AD?
Ik begin volgende week met lichttherapie. Weinig vertrouwen in, maar wil het best proberen.
Wat is deze week wel gelukt? Ik gedoucht, aangekleed, bij spv’er geweest en de wc gerepareerd. En elke avond gekookt! (Al 2 hele dagen
)
Benmama, gewoon kut. Misschien bij therapie ook aan de slag met het accepteren van het ‘wegvallen’ van je moeder.
Misschien ook even naar de huisarts voor AD?
Ik begin volgende week met lichttherapie. Weinig vertrouwen in, maar wil het best proberen.
Wat is deze week wel gelukt? Ik gedoucht, aangekleed, bij spv’er geweest en de wc gerepareerd. En elke avond gekookt! (Al 2 hele dagen
)
woensdag 2 oktober 2019 om 16:24
Bidden heb ik persoonlijk niks mee. Fijn als het een ander wel helpt. Respecteer ik ook zeker.
Ik weet dat ik het ook niet van mijn moeder moet hebben hierin.
Opzich niet eens nieuws maar hakt er nu ff in ofzo. En maak me ook echt zorgen om haar.
Ik slik al AD, al jaren. 225 mg venlafexine.
Wat wel gelukt is.. Idd koken. ( vanavond alleen opwarmen had ik expres zo gedaan omdat we naar Daniel Arends zouden.)
De bank 5 keer (!!!!) gepoetst, want hond gekotst en die lucht... Bah bah bah.
Huis op orde. Lief voor zoon geweest.
Koelkast net schoongemaakt en maar 1 keer gevloekt, was fles van 1,5 liter jus Orange gelekt vanaf bovenste plank. Minimaal 1 liter over alles heen
Ik weet dat ik het ook niet van mijn moeder moet hebben hierin.
Opzich niet eens nieuws maar hakt er nu ff in ofzo. En maak me ook echt zorgen om haar.
Ik slik al AD, al jaren. 225 mg venlafexine.
Wat wel gelukt is.. Idd koken. ( vanavond alleen opwarmen had ik expres zo gedaan omdat we naar Daniel Arends zouden.)
De bank 5 keer (!!!!) gepoetst, want hond gekotst en die lucht... Bah bah bah.
Huis op orde. Lief voor zoon geweest.
Koelkast net schoongemaakt en maar 1 keer gevloekt, was fles van 1,5 liter jus Orange gelekt vanaf bovenste plank. Minimaal 1 liter over alles heen
woensdag 2 oktober 2019 om 16:27
Nah, gewoon al een best goed gelukte week!!benmamma schreef: ↑02-10-2019 16:24Bidden heb ik persoonlijk niks mee. Fijn als het een ander wel helpt. Respecteer ik ook zeker.
Ik weet dat ik het ook niet van mijn moeder moet hebben hierin.
Opzich niet eens nieuws maar hakt er nu ff in ofzo. En maak me ook echt zorgen om haar.
Ik slik al AD, al jaren. 225 mg venlafexine.
Wat wel gelukt is.. Idd koken. ( vanavond alleen opwarmen had ik expres zo gedaan omdat we naar Daniel Arends zouden.)
De bank 5 keer (!!!!) gepoetst, want hond gekotst en die lucht... Bah bah bah.
Huis op orde. Lief voor zoon geweest.
Koelkast net schoongemaakt en maar 1 keer gevloekt, was fles van 1,5 liter jus Orange gelekt vanaf bovenste plank. Minimaal 1 liter over alles heen
woensdag 2 oktober 2019 om 17:44
Net via messenger vriend gesproken over vanavond.
Of zoon nog wel mee mocht rijden.
Dat mocht.
Geen reactie dat ik niet meega.
Ik zeg dat het mij opvalt en of er een reden voor is.
Hij is opgelucht want ik was de laatste tijd wat meer gestrest dus dit is wel meer chill.
Oké.. Dank je. Nou is mijn reden om niet te gaan vooral ook omdat mijn lontje kort is en ik snel huil maar fijn dat dit blijkbaar is wat ik oproep.
Hij had geen zin in ruzie dus laat het verder hierbij.
Net wat ik nodig had..
Ik zal eten maken voor zoon..
Ik ben heel onredelijk en mijn behoefte is ook onredelijk maar wat voel ik me nu KUT!
woensdag 2 oktober 2019 om 19:53
Hij is alleen gegaan.
Hij had mij ook kunnen accepteren incl wat korter lontje.
Ff arm om mij heen.. Dat het goed komt en we het leuk gaan hebben.
Maar ik ben onredelijk. Dat is zo denk ik.
Ik ben compleet overstuur. Boos, bang, verdrietig, in paniek...
Ik weet ff niet hoe het verder moet.
Komt wel weer.
woensdag 2 oktober 2019 om 19:55
Maar hij respecteert juist dat jij niet wil. Groot goed.benmamma schreef: ↑02-10-2019 19:53Hij is alleen gegaan.
Hij had mij ook kunnen accepteren incl wat korter lontje.
Ff arm om mij heen.. Dat het goed komt en we het leuk gaan hebben.
Maar ik ben onredelijk. Dat is zo denk ik.
Ik ben compleet overstuur. Boos, bang, verdrietig, in paniek...
Ik weet ff niet hoe het verder moet.
Komt wel weer.
Ga even douchen en diep ademhalen. Knap je wat op
woensdag 2 oktober 2019 om 20:56
Dat is Idd voor mij de enige optie nu.
Hij is mijn ex vriend en deze voorstelling zouden iig zoon en ik gaan.. Zit verhaal aan vast,
Dus ik begrijp vanuit de info die jij hebt je reactie en zou ook logisch zijn.
Vanuit hele verhaal is dit een behoorlijke kutstreek.
woensdag 2 oktober 2019 om 21:31
Je spreekt jezelf wel wat tegen benmamma.
Je schrijft dat je niet naar de voorstelling wil omdat je (o.a.) een kort lontje hebt maar vervolgens verwijt je je vriend dat hij dat respecteert en dat hij het mogelijk had moeten maken om wel te gaan. Zoals ik dat lees kun je dat niet van hem verwachten. Dit is jouw keuze en jouw verantwoordelijkheid.
Ik snap dat je je rot voelt en dat maakt een mens emotioneel en wat onredelijk, maar probeer toch om niet meer stuk te maken vanuit die emotie.
Waarom ben je trouwens niet gegaan? Juist een avondje cabaret kan je even lucht geven en wat afleiden van het donker in je hoofd. Nou ja en dan ben je wat emo, dat maakt toch niets uit?
In elk geval sterkte. Laat dit maar even rusten tot je weer wat steviger staat.
Je schrijft dat je niet naar de voorstelling wil omdat je (o.a.) een kort lontje hebt maar vervolgens verwijt je je vriend dat hij dat respecteert en dat hij het mogelijk had moeten maken om wel te gaan. Zoals ik dat lees kun je dat niet van hem verwachten. Dit is jouw keuze en jouw verantwoordelijkheid.
Ik snap dat je je rot voelt en dat maakt een mens emotioneel en wat onredelijk, maar probeer toch om niet meer stuk te maken vanuit die emotie.
Waarom ben je trouwens niet gegaan? Juist een avondje cabaret kan je even lucht geven en wat afleiden van het donker in je hoofd. Nou ja en dan ben je wat emo, dat maakt toch niets uit?
In elk geval sterkte. Laat dit maar even rusten tot je weer wat steviger staat.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
woensdag 2 oktober 2019 om 21:35
ik snap het wel, ook al is het heel onredelijk. Aan de ene kant wil je niet mee, maar je wil wel graag dat de ander je er wel graag bij wil hebben. Een bevestiging dat je er wel toe doet of zo. En nee, dat is niet redelijk of constructief, maar soms wil je dat ook gewoon even niet zijn
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 2 oktober 2019 om 21:46
Dit.rosanna08 schreef: ↑02-10-2019 21:35ik snap het wel, ook al is het heel onredelijk. Aan de ene kant wil je niet mee, maar je wil wel graag dat de ander je er wel graag bij wil hebben. Een bevestiging dat je er wel toe doet of zo. En nee, dat is niet redelijk of constructief, maar soms wil je dat ook gewoon even niet zijn
Het is ook niet constructief.,
En dat het niet te volgen is dat snap ik.
Ik ga het nu niet uitleggen. Ik zit er ff doorheen. Sorry, is flauw, maar krijg het niet getypt.
