Zwaar hebben en wanhoop nabij

Hier dan een nieuw topic van mij.
Het is a long story..... Sorry
Wat is er aan de hand?

Ik ben 47 en sinds mijn 14 met regelmaat een depressie.
Van zeer ernstige tot wat mildere. Heel veel therapie gehad. In mijn jeugd opgenomen geweest. Daarna vele therapieen gevolgd, van individuele tot groeps. Van een uurtje per week tot 3 dagen per week.

Reden van depressies ligt aan meerdere. dingen. Erfelijkheid. Familie van mijn moederskant zijn behoorlijk vatbaar voor depressie / psychische klachten.
En opvoeding. Mijn vader had als opvoedtactiek de methode afkraken tot het bot dan gaat ze vanzelf haar best doen.
Dit uitte zich in eindeloos mij vertellen hoe slecht ik ben, lelijk, dom, waardeloos, teleurstelling, mislukt, lui, enz
Dit heeft hij zeer lang volgehouden. Een 4 jaar geleden heeft hij dmv een brief het contact definitief verbroken. Hij kon niet langer dealen met een mislukte dochter.

( gescheiden, chronisch ziek, afgekeurd, bijstand, en ook nog eens te zwaar)

Hij blijft in mijn hoofd zitten! Bij alles.. 24/7
Overdag bij allerlei dingen die ik doe of gebeuren. 's nachts zeer regelmatig in nachtmerries.

Ik wil dat hij weggaat. Dat ik zijn aanwezigheid niet continue voel en hoor.
Niet steeds de strijd in mijn hoofd hoef te voeren dat ik er wel mag zijn.
Het lukt mij niet.

Ik ben afgelopen week op vakantie geweest. Geleende caravan, op een simpele camping in eigen provincie.
Daar ben ik zeldzaam ontspannen! Ik hoef niks, geen druk, geen stress. Niks!
Ook mijn zoon viel het weer op..
Mam zullen we daar gaan wonen?
Voor iedereen fijner!

Want uiteraard heeft hij ook last van mijn welzijn!
Ik probeer dat echt te beperken maar hij heeft er last van.

Ik kwam zaterdag terug. En direct weer.. Ik moet weer...
Toen kwam drama in speeltuin in Assen. En ik ken 1 van de mannen.
Ik ben gaan reageren op topic actueel. Dat deed mij geen goed. Verbaasde mij over de oordelen en veroordelingen.
Reageerde daarop maar kon niet goed overbrengen wat ik bedoelde.
En op een gegeven moment knapte ik.
Zag / zie het niet meer..
Weer dat vechten. Ik brn zo moe, waar de energie vandaan.
Hoe vaak nog?
Ik brak.

Gisteren veel geslapen.
Iemand gebeld die gespecialiseerd is in mensen die met een narcist hebben samen geleefd. Mijn vader heeft geen diagnose. Hij voldoet wel 100% aan de kenmerken.
Zij denkt veel voor mij te kunnen betekenen.
Vanmiddag heb ik een afspraak! Zeer snel!
NU is het afwachten. Kan ze Idd wat met mijn probleem en.. Hoe komt het financieel?
Dekt de verzekering dit?
Ik leef van bijstand en ik kan simpelweg haar tarief niet betalen.
Ik kan en wil best betalen maar 75 per gesprek lukt simpelweg niet. Dus dat zijn 2 dingen waar het vanaf hangt.

Duimen jullie? Dat het niet om geld niet doorgaat?

Ik probeer echt weer te vechten. Ik ervaar het nu als heel zwaar. Lijf doet pijn, slaap weinig ( veel mensen met deze warmte) en mijn hoofd maakt overuren.

Hoop dat dit topic zo wel oké is en mensrn zich vrij voelen te reageren.
Al dan niet met eigen ervaringen. Wie weet hebben we wat aan elkaar.

De reacties van jullie in napraat en gesloten topic hebben mij zeer verbaasd maar wel op goede manier. Zo lief! Voor mij?
Het verward mij.. Doet mij goed maar de woorden kloppen niet met mijn eigen beeld.

Pfffff wel heel lang verhaal..

Veel gebeurd in die week.
Vriend heeft contact verbroken en ik begrijp hem.

Ben er wel verdrietig van. Maar is niet anders.

Verder nog wat minder fijne dingen.
Afgelopen week was beter, paar fijne dingen. Oa door een forummer.

Maar de depressie is er wel echt weer.
Alles kost moeite.
Alles diet pijn.

Zoon is naar zijn vader. Komt morgenavond weer thuis.
Gaat een lang weekend worden.
Zo ff boodschappen. Verder weinig op de planning staan.
Vrienden zijn dit weekend druk dus zal mezelf moeten vermaken

Pffff gaat lekker... Not

In 1 week 3 van de 4 mensen die mij voorlopig ff weinig zullen contacten.

2 omdat ze zelf niet zo lekker zitten of mensen in hun gezin niet en ze daar hun aandacht aan willen geven.
Zeer begrijpelijk! Zou ik ook doen denk ik.
En 1 vriend die sinds een week verliefd is en geen ruimte heeft voor negatieve dingen..
Tja, dat is wat minder lief, vind ik dan.
Hem net flink uit de shit geholpen.

Maar goed, vorige week mijn moeder die zo achteruit gaat dat ze niet meer mijn mama kan zijn. Heb met haar te doen. Maar ook met mezelf.

Een zeer close vriend die contact heeft verbroken.
Deze week 3 die een pauze in lassen.

Nog 1 iemand over...

Dit maakt mij bang! Echt bang. Het gaat niet goed, deze dingen helpen niet mee. En voor meesten heb ik echt wel begrip. Het neemt alleen niet weg dat ik er praktisch alleen voorsta.

Hoe ik dat moet redden? Ik weet het niet.
Het frustreert mij wel. Ik ben er altijd voor anderen. Vang altijd iedereen op.
En nu?

Ik weet het ff niet meer, echt niet meer

Suðri schreef: ↑

13-10-2019 01:03

Misschien stom hoor, maar zelfs in je eentje kan je het redden. Zeker nu je therapie hebt.
En eerlijk, depressieve mensen zijn niet echt makkelijk gezelschap. Ik begreep het wel.

Therapie is ook gestopt omdat het te zwaar is om tijdens depressie mee aan ds slag te gaan. Pak ik volgend jaar weer op.



Klopt, ben niet leuk. Maar betekent niet dat wat mensen om je heen wel heel fijn is.

Suðri schreef: ↑

13-10-2019 01:43

Is het een idee om eens bij een vrijgevestigde psychiater (vaak geen wachtlijst) een afspraak te maken om je medicatie door te spreken?

Wat betreft mensen om je heen weet ik het niet. Ik vond, en vind, het fijn om alleen te zijn. Geen verwachtingen, teleurstellingen, verdriet.

Vraag anders een verwijzing naar je POH, kan je iig elke week je ei kwijt.

Dat is dan een flink verschil tussen ons. Ik ben veel alleen maar heb wel uitlaatkleppen nodig.
Maar als die er niet, meer of nu, niet zijn dan zal ik het alleen moeten doen.

POH mag ik max 3 keer heen. Omdat ik in theorie prima de do 's en don't s weet als in een depressie zit.
Dat klopt ook hoor maar tussen theorie en praktijk zit nog wel eens een drempel.

Voor ei kwijt is mijn sociale kring.

Ik weet het ff niet meer. Probeer paniek gevoel te onderdrukken, en van dag tot dag te leven.

Iets beters weet ik ff niet.

Suðri schreef: ↑

13-10-2019 16:52

Je mag gewoon naar de basis ggz voor een depressie.

Dat weet ik, ruime ervaring. Maar wachtlijst is hier een half jaar.

En dan weet ik uit ervaring nog de do 's en don't s die bij mij werken.

Je zal dat nog naar niet weten. Absurde bezuinigingen. Maar is andere discussie.

Het is wat het is nu. Paniek is iets gezakt maar voel me wel waardeloos. Letterlijk en figuurlijk

Suðri schreef: ↑

13-10-2019 17:44

Nog over:

www.sensoor.nl

Ja, staat in mijn mobiel.
Laatste optie en top sat ze er zijn!

rosanna08 schreef: ↑

13-10-2019 20:49

waarom als laatste optie?

Omdat het praten is met iemand die je niet kent en je verhaal niet. Vind ik een drempel.

Maar voor nood is het wel iets. Misschien morgen ofzo gewoon eens proberen. Misschien valt het ook wel heel erg mee.