Zwaar hebben en wanhoop nabij

Hier dan een nieuw topic van mij.
Het is a long story..... Sorry
Wat is er aan de hand?

Ik ben 47 en sinds mijn 14 met regelmaat een depressie.
Van zeer ernstige tot wat mildere. Heel veel therapie gehad. In mijn jeugd opgenomen geweest. Daarna vele therapieen gevolgd, van individuele tot groeps. Van een uurtje per week tot 3 dagen per week.

Reden van depressies ligt aan meerdere. dingen. Erfelijkheid. Familie van mijn moederskant zijn behoorlijk vatbaar voor depressie / psychische klachten.
En opvoeding. Mijn vader had als opvoedtactiek de methode afkraken tot het bot dan gaat ze vanzelf haar best doen.
Dit uitte zich in eindeloos mij vertellen hoe slecht ik ben, lelijk, dom, waardeloos, teleurstelling, mislukt, lui, enz
Dit heeft hij zeer lang volgehouden. Een 4 jaar geleden heeft hij dmv een brief het contact definitief verbroken. Hij kon niet langer dealen met een mislukte dochter.

( gescheiden, chronisch ziek, afgekeurd, bijstand, en ook nog eens te zwaar)

Hij blijft in mijn hoofd zitten! Bij alles.. 24/7
Overdag bij allerlei dingen die ik doe of gebeuren. 's nachts zeer regelmatig in nachtmerries.

Ik wil dat hij weggaat. Dat ik zijn aanwezigheid niet continue voel en hoor.
Niet steeds de strijd in mijn hoofd hoef te voeren dat ik er wel mag zijn.
Het lukt mij niet.

Ik ben afgelopen week op vakantie geweest. Geleende caravan, op een simpele camping in eigen provincie.
Daar ben ik zeldzaam ontspannen! Ik hoef niks, geen druk, geen stress. Niks!
Ook mijn zoon viel het weer op..
Mam zullen we daar gaan wonen?
Voor iedereen fijner!

Want uiteraard heeft hij ook last van mijn welzijn!
Ik probeer dat echt te beperken maar hij heeft er last van.

Ik kwam zaterdag terug. En direct weer.. Ik moet weer...
Toen kwam drama in speeltuin in Assen. En ik ken 1 van de mannen.
Ik ben gaan reageren op topic actueel. Dat deed mij geen goed. Verbaasde mij over de oordelen en veroordelingen.
Reageerde daarop maar kon niet goed overbrengen wat ik bedoelde.
En op een gegeven moment knapte ik.
Zag / zie het niet meer..
Weer dat vechten. Ik brn zo moe, waar de energie vandaan.
Hoe vaak nog?
Ik brak.

Gisteren veel geslapen.
Iemand gebeld die gespecialiseerd is in mensen die met een narcist hebben samen geleefd. Mijn vader heeft geen diagnose. Hij voldoet wel 100% aan de kenmerken.
Zij denkt veel voor mij te kunnen betekenen.
Vanmiddag heb ik een afspraak! Zeer snel!
NU is het afwachten. Kan ze Idd wat met mijn probleem en.. Hoe komt het financieel?
Dekt de verzekering dit?
Ik leef van bijstand en ik kan simpelweg haar tarief niet betalen.
Ik kan en wil best betalen maar 75 per gesprek lukt simpelweg niet. Dus dat zijn 2 dingen waar het vanaf hangt.

Duimen jullie? Dat het niet om geld niet doorgaat?

Ik probeer echt weer te vechten. Ik ervaar het nu als heel zwaar. Lijf doet pijn, slaap weinig ( veel mensen met deze warmte) en mijn hoofd maakt overuren.

Hoop dat dit topic zo wel oké is en mensrn zich vrij voelen te reageren.
Al dan niet met eigen ervaringen. Wie weet hebben we wat aan elkaar.

De reacties van jullie in napraat en gesloten topic hebben mij zeer verbaasd maar wel op goede manier. Zo lief! Voor mij?
Het verward mij.. Doet mij goed maar de woorden kloppen niet met mijn eigen beeld.

Pfffff wel heel lang verhaal..

quattro-stagioni schreef: ↑

27-08-2019 18:06

Ik denk dat dit voor veel alleenstaanden met kinderen herkenbaar is. Je moet door voor je kind, die moet ook eten. Je moet de hond uitlaten. je bed inkruipen met een doos zakdoeken is dan zo aanlokkelijk...

Als je maar weet dat we allemaal achter je staan!

Alleen nog afwassen..
O wacht daar is een kind voor toch?
Dus bijna klaar.

Vanavond op npo 2 een docu over pinguïns. Geweldige dieren. Ga ik lekker van genieten.

hemke schreef: ↑

27-08-2019 21:24

Fijn. Dat het een goed gesprek is geweest.
Je kunt je zoon wel vertellen waar je mee worstelt, in hoeverre ,wat kan hij aan,nu hij ook voor het eerst naar middelbaar onderwijs gaat.
Succes

Dank je.
Hij is 15
Naar havo 4. Iedereen heeft profiel gekozen dus nieuwe klassen.
Hij weet dat ik er redelijk doorheen zit. Niet dat ik zo ver heen was. Lijkt mij beter van niet.

yasmijn schreef: ↑

28-08-2019 08:45

Heb je een beetje kunnen slapen, Benmama?

Ja! Dat is wel heel lekker hoor na flink wat nachten weinig /slecht. Moeheid is er niet mee verdwenen maar het voelt fijner dan wakker liggen, nachtmerries enzo.

Wel weer ff wennen aan de school is weer begonnen dus de wekker gaat om 6:45.

Vandaag weinig op progamma. Straks ff met huisarts bellen of er zicht is op termijn waarop eigen weer terug is.

Misschien ff bij een vriendin een bakje koffie drinken als ze niet hoeft te werken.

Naar omstandigheden dus zeker geen slechte dag tot nu.

De gedachten aan dood willen zijn niet zoveel meer aanwezig.

Wel merk ik dat ik moe ben. Fysiek maar vooral mentaal.
Het gesprek dinsdag heeft het allemaal flink wakker geschud. Veel herinneringen. Er over dromen. Geen feest.

Ik vind het zwaar
Het kost me veel moeite om te doen wat ik moet doen. Ik zeg steeds tegen mezelf dat ik goed bezig ben. Niet af moet haken. Door moet zetten.

Ik heb mail contact met een paar forumsters
Fijn.
Maar ook triest dat het veel vaker
voorkomt dan je denkt.

Met dit soort momenten merk ik dat mijn sociale kring beperkt is. Althans voor dit soort onderwerpen.

Ik ga stofzuigen en dweilen. Toch mijn hond eens leren zijn eigen troep op te ruimen.

rosanna08 schreef: ↑

29-08-2019 20:47

het is niet zo raar dat je moe bent, het is ook heel veel en er is veel ondersteboven gehaald.
Zou wel handig zijn als de hond idd zelf zijn zooi zou opruimen en zichzelf zou uitlaten

Uitlaten is wel fijn. Mits het niet stortregent.

Ik heb een paar boeken gekaft. We hadden 2 jaar terug van die superhandige stoffen kaften gekocht maar die werken alleen met harde kaften. Hij heeft op 2 boeken na alleen slappe kaften.
Maar ik had ruzie met alles, schaar, plakband, kaftpapier,
Dus morgen verder.
Wel huis schoon en vanmorgen caravan van vriendin schoongemaakt. Had ik geleend vorige week.
Redelijk actief geweest dus.

the_Wicked_Witch schreef: ↑

29-08-2019 21:50

Als je een stukje karton op maat knipt en op het boek legt kunnen die rekbare kaften er zó omheen.
Ook ff geklooi maar minder werk dan kaften!

Dat hebben we geprobeerd maar hoe dik moet dat karton zijn want wat wij geprobeerd hebben werkte niet.

Hebben van dat karton wat ze op basisscholen gebruiken geprobeerd . Van die grote vellen.

Kaften is geen enorm vervelende klus vind ik.

Had ik net nog niet geschreven.. Deal met zoon.. Ga jij ramen buiten zemen dan ga ik je boeken doen.
( vind hij leuke klus en kan hij goed)

Suðri schreef: ↑

29-08-2019 22:15

Gewone dozen dikte, wij hebben die waar de boeken in kwamen verknipt.

Hier ouderwetsch de boeken op school op moeten halen in katoenen tasjes.

Ik ga morgen bij de supermarkt een doosje scoren en dan eens proberen.
Jullie lezen wel of het karton of kaftpapier is geworden