Relaties
alle pijlers
Afwachten... of zelf weggaan...? Wanhoop nabij
woensdag 30 januari 2008 om 08:47
Hi allemaal,
schrijf al een tijdje op een ander topic, maar hoop via een eigen topic nog meer reacties/advies te krijgen.
Eind vorig jaar heb ik te horen gekregen dat mijn vriend twijfels heeft over de relatie. Totaal onverwacht.... Sindsdien leef ik in grote onzekerheid, angst en soms pure wanhoop....
Nu, weken later, is er nog steeds geen duidelijkheid. Ik heb mijn vriend duidelijk gemaakt dat ik hem niet kwijt wil, van hem hou, voor hem en onze relatie wil vechten. Hij wil er ook wel voor vechten, maar wil zich eerst bewust worden van wat er precies mis is. Hij is wel uit dat het niet alleen de relatie is, maar ook zijn werk, zijn vrienden...
Door alle onzekerheid en angst om hem te verliezen wordt het me soms allemaal te veel en wil ik gewoon praten. Mijn vriend vindt dat ik hem dan onder druk zet, omdat hij nog geen antwoorden heeft... Maar het kan toch niet zo zijn dat ik om die reen maar mijn mond moet houden, ik lig helemaal in de kreukels en kan het nergens kwijt. Dit alles heeft gisteren (net als 2 a 3 weken geleden) geleid tot een uitbarsting. Ik kan gewoonweg niet meer.... kan alleen maar weer huilen, niet slapen, niet eten... Door de ruzie van gisteren ben ik bang dat ik hem over het randje heb gejaagd, dat hij nu zeker weg zal gaan....
En dat terwijl we een leuk weekend hebben gehad: uitgeweest, uit ons dak gegaan, voor het eerst sinds lange tijd weer gevreeën. Ik voelde weer een closeness die er weken niet is geweest. Ik zei er wat over, en zijn reactie deed mijn goede gevoel helemaal wegvagen.... Hij voelde het niet zo, hij had mede met mij gevreeën omdat hij lichtelijk aangeschoten was, dat mannen sex en closeness kunnen scheiden. Door deze woorden kroop ik helemaal in mijn schulp. Hij gaf aan wel een heel leuk weekend gehad te hebben, waarom ik dan niet gewoon genoegen kan nemen met dat gegeven. Hij vindt dat ik alles zo negatief uitleg (daar heeft hij mss wel een beetje gelijk in, door mijn onzekerheid zoek ik bevestiging) Ik was daar ook erg blij mee, en wilde mijn gevoel daarover delen. Gisteren zat ik helemaal op slot, wist niet wat ik moets zeggen, was norsig en erg bezig met wat ik nu moet... Toen kwam die uitbarsting.... Daarna nog wel even tegen hem aan gelegen en geknuffeld, maar ik ben zooooo bang dat hij het nu helemaal met mij gehad heeft....
Ik ben altijd al onzeker geweest, Heb weinig tot geen vrienden, dus als mijn vriend bij me weggaat heb ik eigenlijk niemand meer... Ben ik helemaal alleen... Ik probeer dat wel te veranderen; heb nu via een andere site mailcontact met een aaantal meiden, maar daar zomaar wat mee afspreken durf ik niet. Weet niet wat ik moet zeggen.... Probeer een eigen leven op te bouwen, maar vind het erg moeilijk.... weet niet hoe, ben mezelf in de loop van mijn leven (door allerlei gebeurtenissen) zo kwijt geraakt... hoe vind ik de weg terug naar mezelf.... hoe word ik weer die leuke meid waar mijn vriend destijds verliefd op is geworden???
Door mijn onzekerheid heb ik wel vaker van die "buien", weet niet zo goed hoe dat ik moet uitleggen, dat ik helemaal in schulp kruip, waar ik dan moeilijk uit kom. Dat is voor mijn vriend altijd lastig geweest. Ben bang dat gisteren de druppel was.....
Ik hou zo ontzettend veel van hem, wil hem niet kwijt, we zijn al zolang bij elkaar, al die jaren gooi je toch niet zomaar weg???? Ik probeer echt om niet elke dag aan hem te vragen of hij er al uit is, zodat hij de tuijd en ruimte heeft om dat voor zichzelf uit te zoeken, maar soms word het me te veel..... Hij weet niet wanneer hij er uit is, het kan dus mss nog wel weken duren, moetik dan al die tijd maar afwachten.....?
Ik weet niet wat ik zonder hem moet.... maar soms denk ik dat het beter om er zelf maar mee te stoppen, dan ben ik al die onzekerheid kwijt en kan ik verder, maar wil ik wel verder zonder hem??? Nu heb ik me stellig voorgenomen om niet meer te beginnen over hoe nou gaat, en te wachten tot hij er uit is... Hij heeft wel gezegd dat als hij voor zichzelf op een rijtje heeft wat er precies mis is, dat we dan kunnen gaan kijken HOE we eraan kunnen werken, maar wil hij dat nu nog wel??? Durf en kan dat nu ook niet meer vragen, want dan zet ik hem alleen maar meer onder druk....
Kunnen twee mensen die al heel lang samen zijn en er allebei voor willen vechten er uitkomen en de relatie weer op de rails krijgen?? Is dat überhaupt mogelijk, of is het allemaal verspilde moeite....? Hoe ziet het leven van andere stellen eruit? We willen wel dingen veranderen, maar zitten in zo'n sleur: vroeg op om te gaan werken, drukke banen, 's avonds boodschapen, koken, eten en dan uitgeblust en moe om nog wat leuks te doen, dan nog het huis een beetje schoonhouden... Hoe doen andere stellen dat?
Ik wil zo graag dat alles goed komt, maar hoe krijg ik dat voor elkaar, of is het al te laat? Ben de wanhoop nabij.... weet het allemaal niet meer.....
schrijf al een tijdje op een ander topic, maar hoop via een eigen topic nog meer reacties/advies te krijgen.
Eind vorig jaar heb ik te horen gekregen dat mijn vriend twijfels heeft over de relatie. Totaal onverwacht.... Sindsdien leef ik in grote onzekerheid, angst en soms pure wanhoop....
Nu, weken later, is er nog steeds geen duidelijkheid. Ik heb mijn vriend duidelijk gemaakt dat ik hem niet kwijt wil, van hem hou, voor hem en onze relatie wil vechten. Hij wil er ook wel voor vechten, maar wil zich eerst bewust worden van wat er precies mis is. Hij is wel uit dat het niet alleen de relatie is, maar ook zijn werk, zijn vrienden...
Door alle onzekerheid en angst om hem te verliezen wordt het me soms allemaal te veel en wil ik gewoon praten. Mijn vriend vindt dat ik hem dan onder druk zet, omdat hij nog geen antwoorden heeft... Maar het kan toch niet zo zijn dat ik om die reen maar mijn mond moet houden, ik lig helemaal in de kreukels en kan het nergens kwijt. Dit alles heeft gisteren (net als 2 a 3 weken geleden) geleid tot een uitbarsting. Ik kan gewoonweg niet meer.... kan alleen maar weer huilen, niet slapen, niet eten... Door de ruzie van gisteren ben ik bang dat ik hem over het randje heb gejaagd, dat hij nu zeker weg zal gaan....
En dat terwijl we een leuk weekend hebben gehad: uitgeweest, uit ons dak gegaan, voor het eerst sinds lange tijd weer gevreeën. Ik voelde weer een closeness die er weken niet is geweest. Ik zei er wat over, en zijn reactie deed mijn goede gevoel helemaal wegvagen.... Hij voelde het niet zo, hij had mede met mij gevreeën omdat hij lichtelijk aangeschoten was, dat mannen sex en closeness kunnen scheiden. Door deze woorden kroop ik helemaal in mijn schulp. Hij gaf aan wel een heel leuk weekend gehad te hebben, waarom ik dan niet gewoon genoegen kan nemen met dat gegeven. Hij vindt dat ik alles zo negatief uitleg (daar heeft hij mss wel een beetje gelijk in, door mijn onzekerheid zoek ik bevestiging) Ik was daar ook erg blij mee, en wilde mijn gevoel daarover delen. Gisteren zat ik helemaal op slot, wist niet wat ik moets zeggen, was norsig en erg bezig met wat ik nu moet... Toen kwam die uitbarsting.... Daarna nog wel even tegen hem aan gelegen en geknuffeld, maar ik ben zooooo bang dat hij het nu helemaal met mij gehad heeft....
Ik ben altijd al onzeker geweest, Heb weinig tot geen vrienden, dus als mijn vriend bij me weggaat heb ik eigenlijk niemand meer... Ben ik helemaal alleen... Ik probeer dat wel te veranderen; heb nu via een andere site mailcontact met een aaantal meiden, maar daar zomaar wat mee afspreken durf ik niet. Weet niet wat ik moet zeggen.... Probeer een eigen leven op te bouwen, maar vind het erg moeilijk.... weet niet hoe, ben mezelf in de loop van mijn leven (door allerlei gebeurtenissen) zo kwijt geraakt... hoe vind ik de weg terug naar mezelf.... hoe word ik weer die leuke meid waar mijn vriend destijds verliefd op is geworden???
Door mijn onzekerheid heb ik wel vaker van die "buien", weet niet zo goed hoe dat ik moet uitleggen, dat ik helemaal in schulp kruip, waar ik dan moeilijk uit kom. Dat is voor mijn vriend altijd lastig geweest. Ben bang dat gisteren de druppel was.....
Ik hou zo ontzettend veel van hem, wil hem niet kwijt, we zijn al zolang bij elkaar, al die jaren gooi je toch niet zomaar weg???? Ik probeer echt om niet elke dag aan hem te vragen of hij er al uit is, zodat hij de tuijd en ruimte heeft om dat voor zichzelf uit te zoeken, maar soms word het me te veel..... Hij weet niet wanneer hij er uit is, het kan dus mss nog wel weken duren, moetik dan al die tijd maar afwachten.....?
Ik weet niet wat ik zonder hem moet.... maar soms denk ik dat het beter om er zelf maar mee te stoppen, dan ben ik al die onzekerheid kwijt en kan ik verder, maar wil ik wel verder zonder hem??? Nu heb ik me stellig voorgenomen om niet meer te beginnen over hoe nou gaat, en te wachten tot hij er uit is... Hij heeft wel gezegd dat als hij voor zichzelf op een rijtje heeft wat er precies mis is, dat we dan kunnen gaan kijken HOE we eraan kunnen werken, maar wil hij dat nu nog wel??? Durf en kan dat nu ook niet meer vragen, want dan zet ik hem alleen maar meer onder druk....
Kunnen twee mensen die al heel lang samen zijn en er allebei voor willen vechten er uitkomen en de relatie weer op de rails krijgen?? Is dat überhaupt mogelijk, of is het allemaal verspilde moeite....? Hoe ziet het leven van andere stellen eruit? We willen wel dingen veranderen, maar zitten in zo'n sleur: vroeg op om te gaan werken, drukke banen, 's avonds boodschapen, koken, eten en dan uitgeblust en moe om nog wat leuks te doen, dan nog het huis een beetje schoonhouden... Hoe doen andere stellen dat?
Ik wil zo graag dat alles goed komt, maar hoe krijg ik dat voor elkaar, of is het al te laat? Ben de wanhoop nabij.... weet het allemaal niet meer.....
woensdag 6 februari 2008 om 23:45
Ik sluit me geheel aan bij Roos . Kom op meissie, schouders eronder en gaan werken aan die onzekerheid en minderwaardigheidsgevoelens. Het is niet makkelijk maar je kunt het ook te moeilijk maken door je angsten en drempels. En dat is zonde, het is een bevrijding om je los te maken uit je negatieve gevoelens over jezelf. Het is projectie, het is niet de waarheid. Waarheid is dat je de moeite waard bent, dat je het waard bent om van jezelf te houden en jezelf sterker, onafhankelijker en gelukkiger te maken.
donderdag 7 februari 2008 om 08:13
Lieve Mgirl, ik lees al een tijdje mee op je topic en las je ook al op Ik verdrink bijna in liefdesverdriet.
Ik heb zo ontzettend met je te doen
Het is vreselijk als je liefde niet precies weet wat hij voelt, wat hij denkt en of hij nog wel van je houdt
Mag ik zeggen dat ik het heel erg oneerlijk vind dat hij jou daarbij aan het lijntje houdt en je meesleept in zijn verdriet.
Ik heb een jaar geleden in exact zo'n zelfde positie gezeten
Lief had een moeilijke jeugd gehad, een ex vriendin die vreemdging en kon zich daar door niet 100% binden aan mij
Steeds als we een stapje verder gingen in onze relatie bouwde hij een nog hoger muurtje om zich heen
Maar wel zeggen, ik weet niet of ik een relatie met je kan hebben maar ik wil je ook niet kwijt, ik heb tijd nodig maar wil je niet uit mijn leven.
Ik heb dat geprobeerd, hem de ruimte te geven afstand te nemen enz enz, al die dingen die jij ook zo graag wil
Tot ik op een avond wakker werd.
In een relatie bouw je geen afstand in, in een relatie groei je naar elkaar toe niet van elkaar af
EN in een relatie ben je samen, het kan niet zo zijn dat bij elke moeilijkheid die op de weg komt de ander keihard wegrent.
Ik heb de relatie verbroken, heb hem definitef uit mijn leven gezet, hij is zijn spullen hier komen halen op een tijdstip dat ik er niet was
Ik heb wekenlang gehuild, gejankt en gedacht dat mijn wereld instortte
Er was geen leven zonder mijn lief.
Heb een psycholoog gezocht en ben daar tot een nogal schokkende ondekking gekomen
Ik gaf hem de schuld van mijn verdriet, hij hield mij aan het lijntje, was boos dat hij geen keuze kon maken MAAR
IK ben degene geweest die het zover heeft laten komen, ik ben degene geweest die elke keer uit naar der liefde mijn eigen grenzen verlegde.
Toen ik dat eenmaal doorhad kon ik gaan verwerken
Hem hem maanden later een mail gestuurd waarin ik zonder verwijten de hele periode heb uitgelegd en dan vooral wat dat met mij had gedaan
Hij reageerde daarop met een ontzettend mooie mail terug waarin stond dat dat exact is wat hij had gedaan dat ok hij hulp had gezocht en dat hij erachter was gekomen dat hij vreselijk van me hield en dat hij zo graag nog eens met me wilde praten (ik negeerde ook al maanden zijn sms en mail omdat ik het simpelweg niet aankon)
Toen maanden later zijn we gaan praten en de conclusie was simpel.
We horen bij elkaar, ik wist dat al, hij weet het nu ook
MAAR, ik weet 100% zeker dat hij nooit tot dat besluit was gekomen als wij al die tijd bij elkaar waren gebleven
Ik ben sterker gewordenm, geef duidelijker aan waar voor mij de grens ligt en mijn lief......mijn lief is kangzaam de man geworden die ik altijd al in hem zag
Ook hij heeft daar een psych bij nodig gehad.
Ik denk dus echt dat je voor jezelf moet kiezen meisje
Het is voor jou een onhoudbare situatie geworden waarin je alleen maar bezig bent met hoe hij zich voelt.
Tuurlijk is dat belangrijk, maar het is nog veel belangrijker dat JIJ gelukkig bent
En echt lieverd....ook als je je relatie verbreekt wordt je wel weer gelukkig.
Geef hem de rust die hij zegt nodig te hebben maar neem JIJ ook je rust
En rust in een situatie zoals deze.......die viond je denk ik niet als je beide in deze relatie blijft hangen.
Heel heel veel succes en een dikke knuffel!
Ik heb zo ontzettend met je te doen
Het is vreselijk als je liefde niet precies weet wat hij voelt, wat hij denkt en of hij nog wel van je houdt
Mag ik zeggen dat ik het heel erg oneerlijk vind dat hij jou daarbij aan het lijntje houdt en je meesleept in zijn verdriet.
Ik heb een jaar geleden in exact zo'n zelfde positie gezeten
Lief had een moeilijke jeugd gehad, een ex vriendin die vreemdging en kon zich daar door niet 100% binden aan mij
Steeds als we een stapje verder gingen in onze relatie bouwde hij een nog hoger muurtje om zich heen
Maar wel zeggen, ik weet niet of ik een relatie met je kan hebben maar ik wil je ook niet kwijt, ik heb tijd nodig maar wil je niet uit mijn leven.
Ik heb dat geprobeerd, hem de ruimte te geven afstand te nemen enz enz, al die dingen die jij ook zo graag wil
Tot ik op een avond wakker werd.
In een relatie bouw je geen afstand in, in een relatie groei je naar elkaar toe niet van elkaar af
EN in een relatie ben je samen, het kan niet zo zijn dat bij elke moeilijkheid die op de weg komt de ander keihard wegrent.
Ik heb de relatie verbroken, heb hem definitef uit mijn leven gezet, hij is zijn spullen hier komen halen op een tijdstip dat ik er niet was
Ik heb wekenlang gehuild, gejankt en gedacht dat mijn wereld instortte
Er was geen leven zonder mijn lief.
Heb een psycholoog gezocht en ben daar tot een nogal schokkende ondekking gekomen
Ik gaf hem de schuld van mijn verdriet, hij hield mij aan het lijntje, was boos dat hij geen keuze kon maken MAAR
IK ben degene geweest die het zover heeft laten komen, ik ben degene geweest die elke keer uit naar der liefde mijn eigen grenzen verlegde.
Toen ik dat eenmaal doorhad kon ik gaan verwerken
Hem hem maanden later een mail gestuurd waarin ik zonder verwijten de hele periode heb uitgelegd en dan vooral wat dat met mij had gedaan
Hij reageerde daarop met een ontzettend mooie mail terug waarin stond dat dat exact is wat hij had gedaan dat ok hij hulp had gezocht en dat hij erachter was gekomen dat hij vreselijk van me hield en dat hij zo graag nog eens met me wilde praten (ik negeerde ook al maanden zijn sms en mail omdat ik het simpelweg niet aankon)
Toen maanden later zijn we gaan praten en de conclusie was simpel.
We horen bij elkaar, ik wist dat al, hij weet het nu ook
MAAR, ik weet 100% zeker dat hij nooit tot dat besluit was gekomen als wij al die tijd bij elkaar waren gebleven
Ik ben sterker gewordenm, geef duidelijker aan waar voor mij de grens ligt en mijn lief......mijn lief is kangzaam de man geworden die ik altijd al in hem zag
Ook hij heeft daar een psych bij nodig gehad.
Ik denk dus echt dat je voor jezelf moet kiezen meisje
Het is voor jou een onhoudbare situatie geworden waarin je alleen maar bezig bent met hoe hij zich voelt.
Tuurlijk is dat belangrijk, maar het is nog veel belangrijker dat JIJ gelukkig bent
En echt lieverd....ook als je je relatie verbreekt wordt je wel weer gelukkig.
Geef hem de rust die hij zegt nodig te hebben maar neem JIJ ook je rust
En rust in een situatie zoals deze.......die viond je denk ik niet als je beide in deze relatie blijft hangen.
Heel heel veel succes en een dikke knuffel!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 7 februari 2008 om 08:32
quote:Summerdance schreef op 07 februari 2008 @ 08:13:
Lieve Mgirl, ik lees al een tijdje mee op je topic en las je ook al op Ik verdrink bijna in liefdesverdriet.
Ik heb zo ontzettend met je te doen
Het is vreselijk als je liefde niet precies weet wat hij voelt, wat hij denkt en of hij nog wel van je houdt
Mag ik zeggen dat ik het heel erg oneerlijk vind dat hij jou daarbij aan het lijntje houdt en je meesleept in zijn verdriet.
Ik heb een jaar geleden in exact zo'n zelfde positie gezeten
Lief had een moeilijke jeugd gehad, een ex vriendin die vreemdging en kon zich daar door niet 100% binden aan mij
Steeds als we een stapje verder gingen in onze relatie bouwde hij een nog hoger muurtje om zich heen
Maar wel zeggen, ik weet niet of ik een relatie met je kan hebben maar ik wil je ook niet kwijt, ik heb tijd nodig maar wil je niet uit mijn leven.
Ik heb dat geprobeerd, hem de ruimte te geven afstand te nemen enz enz, al die dingen die jij ook zo graag wil
Tot ik op een avond wakker werd.
In een relatie bouw je geen afstand in, in een relatie groei je naar elkaar toe niet van elkaar af
EN in een relatie ben je samen, het kan niet zo zijn dat bij elke moeilijkheid die op de weg komt de ander keihard wegrent.
Ik heb de relatie verbroken, heb hem definitef uit mijn leven gezet, hij is zijn spullen hier komen halen op een tijdstip dat ik er niet was
Ik heb wekenlang gehuild, gejankt en gedacht dat mijn wereld instortte
Er was geen leven zonder mijn lief.
Heb een psycholoog gezocht en ben daar tot een nogal schokkende ondekking gekomen
Ik gaf hem de schuld van mijn verdriet, hij hield mij aan het lijntje, was boos dat hij geen keuze kon maken MAAR
IK ben degene geweest die het zover heeft laten komen, ik ben degene geweest die elke keer uit naar der liefde mijn eigen grenzen verlegde.
Toen ik dat eenmaal doorhad kon ik gaan verwerken
Hem hem maanden later een mail gestuurd waarin ik zonder verwijten de hele periode heb uitgelegd en dan vooral wat dat met mij had gedaan
Hij reageerde daarop met een ontzettend mooie mail terug waarin stond dat dat exact is wat hij had gedaan dat ok hij hulp had gezocht en dat hij erachter was gekomen dat hij vreselijk van me hield en dat hij zo graag nog eens met me wilde praten (ik negeerde ook al maanden zijn sms en mail omdat ik het simpelweg niet aankon)
Toen maanden later zijn we gaan praten en de conclusie was simpel.
We horen bij elkaar, ik wist dat al, hij weet het nu ook
MAAR, ik weet 100% zeker dat hij nooit tot dat besluit was gekomen als wij al die tijd bij elkaar waren gebleven
Ik ben sterker gewordenm, geef duidelijker aan waar voor mij de grens ligt en mijn lief......mijn lief is kangzaam de man geworden die ik altijd al in hem zag
Ook hij heeft daar een psych bij nodig gehad.
Ik denk dus echt dat je voor jezelf moet kiezen meisje
Het is voor jou een onhoudbare situatie geworden waarin je alleen maar bezig bent met hoe hij zich voelt.
Tuurlijk is dat belangrijk, maar het is nog veel belangrijker dat JIJ gelukkig bent
En echt lieverd....ook als je je relatie verbreekt wordt je wel weer gelukkig.
Geef hem de rust die hij zegt nodig te hebben maar neem JIJ ook je rust
En rust in een situatie zoals deze.......die viond je denk ik niet als je beide in deze relatie blijft hangen.
Heel heel veel succes en een dikke knuffel!
Heb gister weer tijden op internet zitten lezen, ook andere topics hier op de relatiepijler... Mensen (ook mannen!) die zeggen dat mannen het moeilijk vinden om een relatie verbreken, daarom er heel lang over doen omdat ze hun geliefde niet nog meer willen kwetsen.... Dan word ik weer helemaal verdrietig.... wat als mijn vriend ook allang er een punt achter wil zetten... maar het niet doet uit een soort medelijden met mij....
Gister kwam hij laat thuis en kreeg ik niet eens een zoen.... Dan denk ik meteen weer "als ik niet het initiatief neem tot knuffelen en zoenen, dan gebeurt er gewoon niks..." Ik zou ook graag willen dat hij uit zichzelf mij tegen zich aantrekt, mij zoent, maar blijkbaar kan/wil hij dat niet.....
Soms denk ik dat ik dan zelf maar de beslissing moet nemen..... maar diep van binnen WIL ik die beslissing helemaal niet nemen, ik wil hem immers helemaal niet kwijt, ik hou van hem..... En soms denk ik "als hij twijfelt, en niet meer van me houdt dan moet hij ook kerel genoeg zijn om ZELF de knoop door te hakken, waarom zou ik die beslissing voor hem maken en het hem op die manier makkelijk maken...." Nu heb laat hij alles open, hij weet het niet, moet zich bewust worden van zijn gevoelens, wil dus geen beslissing nemen, ook bv. niet over onze grootse plannen.... en dus wacht ik lijdzaam af....... Volgens mij zorgt dat er ook voor dat ik elke keer weer in die put wegzak...... me kut ga voelen, alleen nog maar kan huilen..... merk aan hem weinig.... zit hij er wel mee? Of kan hij zijn gevoelens gewoon goed verstoppen?
Maar dan lees ik hier op deze pijler ook verhalen zoals dat van Summerdance en anderen, die er WEL uitgekomen zijn, ondans alle problemen, twijfels die zij hebben gehad..... Dat geeft me dan weer hoop, want waarom zouden mijn vriend en ik er dan niet uit kunnen komen......
Mijn gevoelens lijken wel een grote achtbaan..... word er gek van.... kon ik mijn gevoel voor hem maar uitschakelen....
Lieve Mgirl, ik lees al een tijdje mee op je topic en las je ook al op Ik verdrink bijna in liefdesverdriet.
Ik heb zo ontzettend met je te doen
Het is vreselijk als je liefde niet precies weet wat hij voelt, wat hij denkt en of hij nog wel van je houdt
Mag ik zeggen dat ik het heel erg oneerlijk vind dat hij jou daarbij aan het lijntje houdt en je meesleept in zijn verdriet.
Ik heb een jaar geleden in exact zo'n zelfde positie gezeten
Lief had een moeilijke jeugd gehad, een ex vriendin die vreemdging en kon zich daar door niet 100% binden aan mij
Steeds als we een stapje verder gingen in onze relatie bouwde hij een nog hoger muurtje om zich heen
Maar wel zeggen, ik weet niet of ik een relatie met je kan hebben maar ik wil je ook niet kwijt, ik heb tijd nodig maar wil je niet uit mijn leven.
Ik heb dat geprobeerd, hem de ruimte te geven afstand te nemen enz enz, al die dingen die jij ook zo graag wil
Tot ik op een avond wakker werd.
In een relatie bouw je geen afstand in, in een relatie groei je naar elkaar toe niet van elkaar af
EN in een relatie ben je samen, het kan niet zo zijn dat bij elke moeilijkheid die op de weg komt de ander keihard wegrent.
Ik heb de relatie verbroken, heb hem definitef uit mijn leven gezet, hij is zijn spullen hier komen halen op een tijdstip dat ik er niet was
Ik heb wekenlang gehuild, gejankt en gedacht dat mijn wereld instortte
Er was geen leven zonder mijn lief.
Heb een psycholoog gezocht en ben daar tot een nogal schokkende ondekking gekomen
Ik gaf hem de schuld van mijn verdriet, hij hield mij aan het lijntje, was boos dat hij geen keuze kon maken MAAR
IK ben degene geweest die het zover heeft laten komen, ik ben degene geweest die elke keer uit naar der liefde mijn eigen grenzen verlegde.
Toen ik dat eenmaal doorhad kon ik gaan verwerken
Hem hem maanden later een mail gestuurd waarin ik zonder verwijten de hele periode heb uitgelegd en dan vooral wat dat met mij had gedaan
Hij reageerde daarop met een ontzettend mooie mail terug waarin stond dat dat exact is wat hij had gedaan dat ok hij hulp had gezocht en dat hij erachter was gekomen dat hij vreselijk van me hield en dat hij zo graag nog eens met me wilde praten (ik negeerde ook al maanden zijn sms en mail omdat ik het simpelweg niet aankon)
Toen maanden later zijn we gaan praten en de conclusie was simpel.
We horen bij elkaar, ik wist dat al, hij weet het nu ook
MAAR, ik weet 100% zeker dat hij nooit tot dat besluit was gekomen als wij al die tijd bij elkaar waren gebleven
Ik ben sterker gewordenm, geef duidelijker aan waar voor mij de grens ligt en mijn lief......mijn lief is kangzaam de man geworden die ik altijd al in hem zag
Ook hij heeft daar een psych bij nodig gehad.
Ik denk dus echt dat je voor jezelf moet kiezen meisje
Het is voor jou een onhoudbare situatie geworden waarin je alleen maar bezig bent met hoe hij zich voelt.
Tuurlijk is dat belangrijk, maar het is nog veel belangrijker dat JIJ gelukkig bent
En echt lieverd....ook als je je relatie verbreekt wordt je wel weer gelukkig.
Geef hem de rust die hij zegt nodig te hebben maar neem JIJ ook je rust
En rust in een situatie zoals deze.......die viond je denk ik niet als je beide in deze relatie blijft hangen.
Heel heel veel succes en een dikke knuffel!
Heb gister weer tijden op internet zitten lezen, ook andere topics hier op de relatiepijler... Mensen (ook mannen!) die zeggen dat mannen het moeilijk vinden om een relatie verbreken, daarom er heel lang over doen omdat ze hun geliefde niet nog meer willen kwetsen.... Dan word ik weer helemaal verdrietig.... wat als mijn vriend ook allang er een punt achter wil zetten... maar het niet doet uit een soort medelijden met mij....
Gister kwam hij laat thuis en kreeg ik niet eens een zoen.... Dan denk ik meteen weer "als ik niet het initiatief neem tot knuffelen en zoenen, dan gebeurt er gewoon niks..." Ik zou ook graag willen dat hij uit zichzelf mij tegen zich aantrekt, mij zoent, maar blijkbaar kan/wil hij dat niet.....
Soms denk ik dat ik dan zelf maar de beslissing moet nemen..... maar diep van binnen WIL ik die beslissing helemaal niet nemen, ik wil hem immers helemaal niet kwijt, ik hou van hem..... En soms denk ik "als hij twijfelt, en niet meer van me houdt dan moet hij ook kerel genoeg zijn om ZELF de knoop door te hakken, waarom zou ik die beslissing voor hem maken en het hem op die manier makkelijk maken...." Nu heb laat hij alles open, hij weet het niet, moet zich bewust worden van zijn gevoelens, wil dus geen beslissing nemen, ook bv. niet over onze grootse plannen.... en dus wacht ik lijdzaam af....... Volgens mij zorgt dat er ook voor dat ik elke keer weer in die put wegzak...... me kut ga voelen, alleen nog maar kan huilen..... merk aan hem weinig.... zit hij er wel mee? Of kan hij zijn gevoelens gewoon goed verstoppen?
Maar dan lees ik hier op deze pijler ook verhalen zoals dat van Summerdance en anderen, die er WEL uitgekomen zijn, ondans alle problemen, twijfels die zij hebben gehad..... Dat geeft me dan weer hoop, want waarom zouden mijn vriend en ik er dan niet uit kunnen komen......
Mijn gevoelens lijken wel een grote achtbaan..... word er gek van.... kon ik mijn gevoel voor hem maar uitschakelen....
donderdag 7 februari 2008 om 08:42
MG, wat is er mis met iemand zelf een kus geven wanneer deze laat (en wss moe) van zijn werk thuiskomt? Heel veel gaat er in je gedachten mis, omdat jij vindt dat hij anders zou moeten reageren. Hij kan geen gedachtes lezen en vaak, heel vaak zul je zelf dingen moeten doen om toch tot een goed resultaat te komen. Mogelijk was een kus van jouw kant heel welkom geweest bij hem.
Wanneer je hem niet kwijt wil, dan zul je je toch anders op moeten gaan stellen. In ieder geval als iemand die blij is met de relatie die er nog is.
Heb je al contact gehad met een psycholoog voor het opkrikken van je eigenwaarde?
Wanneer je hem niet kwijt wil, dan zul je je toch anders op moeten gaan stellen. In ieder geval als iemand die blij is met de relatie die er nog is.
Heb je al contact gehad met een psycholoog voor het opkrikken van je eigenwaarde?
donderdag 7 februari 2008 om 09:00
quote:pom508 schreef op 07 februari 2008 @ 08:42:
MG, wat is er mis met iemand zelf een kus geven wanneer deze laat (en wss moe) van zijn werk thuiskomt? Heel veel gaat er in je gedachten mis, omdat jij vindt dat hij anders zou moeten reageren. Hij kan geen gedachtes lezen en vaak, heel vaak zul je zelf dingen moeten doen om toch tot een goed resultaat te komen. Mogelijk was een kus van jouw kant heel welkom geweest bij hem.
Wanneer je hem niet kwijt wil, dan zul je je toch anders op moeten gaan stellen. In ieder geval als iemand die blij is met de relatie die er nog is.
Heb je al contact gehad met een psycholoog voor het opkrikken van je eigenwaarde?
Pom, je hebt ook gelijk..... Ik had hem ook een zoen kunnen geven....
MAar weet je, vaak neem ik daartoe het initiatief.... en ik merk dat als ik dat niet doe hij mij vaak niet uit zichzelf zoent.... Mss heb ik er meer behoeft aan dan hij.... Ik zou het ook fijn vinden als hij mij zoent.... en hoe kinderachtig ook, soms denk ik "ik doe eens niets, kijken wat er gebeurt"..... dan gebeurt er ook weinig....
Mss lees ik er weer teveel in, mss was hij idd gewoon heel erg moe.....
Ik word gek van mezelf......
MG, wat is er mis met iemand zelf een kus geven wanneer deze laat (en wss moe) van zijn werk thuiskomt? Heel veel gaat er in je gedachten mis, omdat jij vindt dat hij anders zou moeten reageren. Hij kan geen gedachtes lezen en vaak, heel vaak zul je zelf dingen moeten doen om toch tot een goed resultaat te komen. Mogelijk was een kus van jouw kant heel welkom geweest bij hem.
Wanneer je hem niet kwijt wil, dan zul je je toch anders op moeten gaan stellen. In ieder geval als iemand die blij is met de relatie die er nog is.
Heb je al contact gehad met een psycholoog voor het opkrikken van je eigenwaarde?
Pom, je hebt ook gelijk..... Ik had hem ook een zoen kunnen geven....
MAar weet je, vaak neem ik daartoe het initiatief.... en ik merk dat als ik dat niet doe hij mij vaak niet uit zichzelf zoent.... Mss heb ik er meer behoeft aan dan hij.... Ik zou het ook fijn vinden als hij mij zoent.... en hoe kinderachtig ook, soms denk ik "ik doe eens niets, kijken wat er gebeurt"..... dan gebeurt er ook weinig....
Mss lees ik er weer teveel in, mss was hij idd gewoon heel erg moe.....
Ik word gek van mezelf......
donderdag 7 februari 2008 om 11:12
MG, hoe zeer ik ook zie dat je lijdt onder deze situatie, toch kan ik mijn gevoel van irritatie soms nauwelijks onderdrukken wanneer ik je lees. Je bent zo erg op jezelf gericht! Alles draait om jou, om wat jij voelt, om hoe jij hem interpreteert, om hoe jij nergens iets positiefs in ziet... Je beweert veel van je vriend te houden, maar ik zie vooral hoe je van hem houdt wanneer hij is/zich gedraagt zoals jij dat het liefst zou willen. (En als hij dat zou doen, zou je je weer afvragen of hij niet doet alsof of 'alleen maar' omdat jij het zo graag wilt.)
Dat je gek wordt van jezelf kan ik me levendig voorstellen. Wat dat deel betreft heb ik wel met je te doen. Maar ik denk dat je je niet realiseert hoe je hem van je wegjaagt door je houding waarbij alles om jou draait. Hij komt in jullie relatie op deze manier helemaal niet aan bod.
Dat je gek wordt van jezelf kan ik me levendig voorstellen. Wat dat deel betreft heb ik wel met je te doen. Maar ik denk dat je je niet realiseert hoe je hem van je wegjaagt door je houding waarbij alles om jou draait. Hij komt in jullie relatie op deze manier helemaal niet aan bod.
donderdag 7 februari 2008 om 11:31
quote:Omen schreef op 07 februari 2008 @ 11:12:
MG, hoe zeer ik ook zie dat je lijdt onder deze situatie, toch kan ik mijn gevoel van irritatie soms nauwelijks onderdrukken wanneer ik je lees. Je bent zo erg op jezelf gericht! Alles draait om jou, om wat jij voelt, om hoe jij hem interpreteert, om hoe jij nergens iets positiefs in ziet... Je beweert veel van je vriend te houden, maar ik zie vooral hoe je van hem houdt wanneer hij is/zich gedraagt zoals jij dat het liefst zou willen. (En als hij dat zou doen, zou je je weer afvragen of hij niet doet alsof of 'alleen maar' omdat jij het zo graag wilt.)
Dat je gek wordt van jezelf kan ik me levendig voorstellen. Wat dat deel betreft heb ik wel met je te doen. Maar ik denk dat je je niet realiseert hoe je hem van je wegjaagt door je houding waarbij alles om jou draait. Hij komt in jullie relatie op deze manier helemaal niet aan bod.
Ik kan toch ook alleen maar vanuit mezelf praten? Ik weet niet hoe hij zich voelt, wat hij denkt, wat hij ervaart, hoe hij er tegen aan kijkt.... omdat hij NIKS zegt!
Ik zit in de onzekerheid tot hij eruit is, en in de tussentijd probeer ik idd uit hoe hij doet, zijn gedrag, zijn houding te "lezen" of er nog hoop is, of er positieve dingen zijn waaruit ik hoop kan putten dat het weer goed komt....
Dat ik vaak de dingen negatief interpreteer klopt, dat heeft denk ik met mijn onzekerheid te maken en met mijn zelfbeeld... En als hij zich idd anders zou gaan gedragen dan interpreteer ik naar alle waarschijnlijkheid idd ook weer negatief.....
Dat wil ik ook veranderen....
En dat jij je aan mij ergert kan ik me ook goed voorstellen, want dat doe ik zelf ook vaak zat!
MG, hoe zeer ik ook zie dat je lijdt onder deze situatie, toch kan ik mijn gevoel van irritatie soms nauwelijks onderdrukken wanneer ik je lees. Je bent zo erg op jezelf gericht! Alles draait om jou, om wat jij voelt, om hoe jij hem interpreteert, om hoe jij nergens iets positiefs in ziet... Je beweert veel van je vriend te houden, maar ik zie vooral hoe je van hem houdt wanneer hij is/zich gedraagt zoals jij dat het liefst zou willen. (En als hij dat zou doen, zou je je weer afvragen of hij niet doet alsof of 'alleen maar' omdat jij het zo graag wilt.)
Dat je gek wordt van jezelf kan ik me levendig voorstellen. Wat dat deel betreft heb ik wel met je te doen. Maar ik denk dat je je niet realiseert hoe je hem van je wegjaagt door je houding waarbij alles om jou draait. Hij komt in jullie relatie op deze manier helemaal niet aan bod.
Ik kan toch ook alleen maar vanuit mezelf praten? Ik weet niet hoe hij zich voelt, wat hij denkt, wat hij ervaart, hoe hij er tegen aan kijkt.... omdat hij NIKS zegt!
Ik zit in de onzekerheid tot hij eruit is, en in de tussentijd probeer ik idd uit hoe hij doet, zijn gedrag, zijn houding te "lezen" of er nog hoop is, of er positieve dingen zijn waaruit ik hoop kan putten dat het weer goed komt....
Dat ik vaak de dingen negatief interpreteer klopt, dat heeft denk ik met mijn onzekerheid te maken en met mijn zelfbeeld... En als hij zich idd anders zou gaan gedragen dan interpreteer ik naar alle waarschijnlijkheid idd ook weer negatief.....
Dat wil ik ook veranderen....
En dat jij je aan mij ergert kan ik me ook goed voorstellen, want dat doe ik zelf ook vaak zat!
donderdag 7 februari 2008 om 11:36
Omen, die irritatie is terecht. Alles draait om MG en hoe zij zich voelt.
@MG sorry meid, maar wat ga je doen met alle adviezen die gegeven zijn? Er zijn er tenminste een paar bij die gemakkelijk uitvoerbaar zijn.
Een paar dagen geleden schreef je, ik voel me weer in een put zakken...... Daar is maar een verantwoordelijke voor en dat ben jij zelf.
Je zult écht iets moeten gaan doen aan je totale afhankelijkheid van hem, je verwachtingspatronen omtrent hem en je gemoedstoestand.
Jij verwacht dat je vriend dingen uit zichzelf gaat doen richting jou, met een andere houding zou dat wel eens in positieve zin kunnen veranderen.
Wat verwacht jouw vriend eigenlijk van jou? En hoe zit het nu met het zoeken naar een psycholoog? Je hebt er angst voor, maar de angst om de relatie kwijt te raken is toch vele malen groter? Het is heel moeilijk voor jou om dingen zelf te veranderen, wat hulp daarbij is eigenlijk wel welkom toch?
MG je gaat aan een ding voorbij, je kunt alleen jezelf veranderen hem niet.
@MG sorry meid, maar wat ga je doen met alle adviezen die gegeven zijn? Er zijn er tenminste een paar bij die gemakkelijk uitvoerbaar zijn.
Een paar dagen geleden schreef je, ik voel me weer in een put zakken...... Daar is maar een verantwoordelijke voor en dat ben jij zelf.
Je zult écht iets moeten gaan doen aan je totale afhankelijkheid van hem, je verwachtingspatronen omtrent hem en je gemoedstoestand.
Jij verwacht dat je vriend dingen uit zichzelf gaat doen richting jou, met een andere houding zou dat wel eens in positieve zin kunnen veranderen.
Wat verwacht jouw vriend eigenlijk van jou? En hoe zit het nu met het zoeken naar een psycholoog? Je hebt er angst voor, maar de angst om de relatie kwijt te raken is toch vele malen groter? Het is heel moeilijk voor jou om dingen zelf te veranderen, wat hulp daarbij is eigenlijk wel welkom toch?
MG je gaat aan een ding voorbij, je kunt alleen jezelf veranderen hem niet.
donderdag 7 februari 2008 om 12:28
quote:pom508 schreef op 07 februari 2008 @ 11:36:
Omen, die irritatie is terecht. Alles draait om MG en hoe zij zich voelt.
@MG sorry meid, maar wat ga je doen met alle adviezen die gegeven zijn? Er zijn er tenminste een paar bij die gemakkelijk uitvoerbaar zijn.
Een paar dagen geleden schreef je, ik voel me weer in een put zakken...... Daar is maar een verantwoordelijke voor en dat ben jij zelf.
Je zult écht iets moeten gaan doen aan je totale afhankelijkheid van hem, je verwachtingspatronen omtrent hem en je gemoedstoestand.
Jij verwacht dat je vriend dingen uit zichzelf gaat doen richting jou, met een andere houding zou dat wel eens in positieve zin kunnen veranderen.
Wat verwacht jouw vriend eigenlijk van jou? En hoe zit het nu met het zoeken naar een psycholoog? Je hebt er angst voor, maar de angst om de relatie kwijt te raken is toch vele malen groter? Het is heel moeilijk voor jou om dingen zelf te veranderen, wat hulp daarbij is eigenlijk wel welkom toch?
MG je gaat aan een ding voorbij, je kunt alleen jezelf veranderen hem niet.
Als jullie denken dat ik niets doe met jullie adviezen, dan heb je het helemaal mis. De belangrijkste boodschap die ik hier heb meegekregen is dat ik eerst aan mezelf moet werken (aan onzekerheid, zelfbeeld en eigen leven opbouwen). Daar ben ik wel mee bezig:
- ga volgende week aan een schildercursus beginnen
- heb geïnformeerd naar een bep. danscursus, maar die begint pas na de zomer
- heb de boeken die Reiger me aanraadde gekocht, daar ben ik ook druk mee bezig om te lezen
- ben bezig voor mezelf op een rijtje te zetten wat IK wil, voor mezelf maar ook in een relatie
- een psych heb ik nog niet geregeld, heb er geen goede ervaringen mee, maar zal er toch aan moeten geloven denk ik. Eerst wil ik uitzoeken hoe het vergoed wordt door zorgverzekering en hoe ik een goede psych kan uitzoeken. Heb geen zin om er eerst 3 te verslijten alvorens de goede tegen te komen (dan is een mogelijke vergoeding van zorgverz. ook al ten einde), heb al wel wat telefoonnummers e.d. opgezocht op internet, kijken wat de specialismes zijn van de betreffende psychs, of me dat aanspreekt. Dat uitzoeken kost tijd, vooral als je aan het werk bent en niet tijdens werktijd over dat soort dingen kan bellen.
Dat ik schrijf dat ik me af en toe in een put voel zakken is om de dingen van me af te schrijven (daar was het forum toch ook voor??), om dingen helder te krijgen voor mezelf, om wellicht tips en advies te krijgen. Ik weet dat ik mezelf in de put laat glijden, maar waarom doe ik dat, waarom voel ik me af en toe zo klote, zo verdrietig? En belangrijker, hoe kom zo snel mogelijk weer van dat klotegevoel af? Mag ik me niet klote voelen als ik merk dat mijn vriend geen initiatief neemt om te zoenen/knuffelen? Mag ik me niet klote voelen en verdrietig en bang omdat mijn relatie na al die jaren mss kapot gaat, terwijl ik zoveel van hem houd.
Ik moet niet in dat gevoel blijven hangen, soms gaat het makkelijker om er uit te komen dan de andere keer.
Weet dat jullie gelijk hebben, wil alleen maar uitleggen hoe ik me voel...
Omen, die irritatie is terecht. Alles draait om MG en hoe zij zich voelt.
@MG sorry meid, maar wat ga je doen met alle adviezen die gegeven zijn? Er zijn er tenminste een paar bij die gemakkelijk uitvoerbaar zijn.
Een paar dagen geleden schreef je, ik voel me weer in een put zakken...... Daar is maar een verantwoordelijke voor en dat ben jij zelf.
Je zult écht iets moeten gaan doen aan je totale afhankelijkheid van hem, je verwachtingspatronen omtrent hem en je gemoedstoestand.
Jij verwacht dat je vriend dingen uit zichzelf gaat doen richting jou, met een andere houding zou dat wel eens in positieve zin kunnen veranderen.
Wat verwacht jouw vriend eigenlijk van jou? En hoe zit het nu met het zoeken naar een psycholoog? Je hebt er angst voor, maar de angst om de relatie kwijt te raken is toch vele malen groter? Het is heel moeilijk voor jou om dingen zelf te veranderen, wat hulp daarbij is eigenlijk wel welkom toch?
MG je gaat aan een ding voorbij, je kunt alleen jezelf veranderen hem niet.
Als jullie denken dat ik niets doe met jullie adviezen, dan heb je het helemaal mis. De belangrijkste boodschap die ik hier heb meegekregen is dat ik eerst aan mezelf moet werken (aan onzekerheid, zelfbeeld en eigen leven opbouwen). Daar ben ik wel mee bezig:
- ga volgende week aan een schildercursus beginnen
- heb geïnformeerd naar een bep. danscursus, maar die begint pas na de zomer
- heb de boeken die Reiger me aanraadde gekocht, daar ben ik ook druk mee bezig om te lezen
- ben bezig voor mezelf op een rijtje te zetten wat IK wil, voor mezelf maar ook in een relatie
- een psych heb ik nog niet geregeld, heb er geen goede ervaringen mee, maar zal er toch aan moeten geloven denk ik. Eerst wil ik uitzoeken hoe het vergoed wordt door zorgverzekering en hoe ik een goede psych kan uitzoeken. Heb geen zin om er eerst 3 te verslijten alvorens de goede tegen te komen (dan is een mogelijke vergoeding van zorgverz. ook al ten einde), heb al wel wat telefoonnummers e.d. opgezocht op internet, kijken wat de specialismes zijn van de betreffende psychs, of me dat aanspreekt. Dat uitzoeken kost tijd, vooral als je aan het werk bent en niet tijdens werktijd over dat soort dingen kan bellen.
Dat ik schrijf dat ik me af en toe in een put voel zakken is om de dingen van me af te schrijven (daar was het forum toch ook voor??), om dingen helder te krijgen voor mezelf, om wellicht tips en advies te krijgen. Ik weet dat ik mezelf in de put laat glijden, maar waarom doe ik dat, waarom voel ik me af en toe zo klote, zo verdrietig? En belangrijker, hoe kom zo snel mogelijk weer van dat klotegevoel af? Mag ik me niet klote voelen als ik merk dat mijn vriend geen initiatief neemt om te zoenen/knuffelen? Mag ik me niet klote voelen en verdrietig en bang omdat mijn relatie na al die jaren mss kapot gaat, terwijl ik zoveel van hem houd.
Ik moet niet in dat gevoel blijven hangen, soms gaat het makkelijker om er uit te komen dan de andere keer.
Weet dat jullie gelijk hebben, wil alleen maar uitleggen hoe ik me voel...
donderdag 7 februari 2008 om 18:35
HOHO meissie, je moet het hele verhaal wel GOED lezen
Summerman en ik zijn er uitgekomen JUIST doordat ik eerder onze relatie verbrak.
Ik zag in dat MIJN geluk voor mij belangrijker was dan het meegaan in zijn twijfel.
Enkel en alleen door de RUST en de echte AFSTAND zijn wij er maanden later uitgekomen.
er stonden toen twee sterke hele mensen tegenover elkaar en geen gestresste onzekere mensen.
En ja ook ik WILDE de relatie niet verbreken maar heb mezelf alleen deze vraag gesteld.....
Kan ik als ik in deze relatie blijf zitten hier een goed gevoel aan overhouden
Samen zijn met iemand die niet 100% voor mij gaat?
Het antwoord was heel pijnlijk maar wel waar......NEE
Ik zou hem verwijten dat ik niet gelukkig was, maar de ander maakt jouw geluk niet, dat doe je zelf.
Ik weet nu (en ook daar waren die maanden niet samen heel goed voor) dat ik het ook redt zonder mijn lief.
Dat maakt mij sterk en dat geeft zo ontzettend veel kracht.
Want wat ik nu bij je lees is dat JIJ bewust kiest voor deze achtebaan, je bent vrij om het op elk moment te stoppen.
Dat recht heeft hij niet alleen.
Je wilt verder dat snap ik.....maar ook zo?????
Zoals ik het tegen mijn lief pas nog zei.....ik BEN gelukkig, jij maakt mij gelukkiger!
Jij bent mijn kers op het toetje.
Summerman en ik zijn er uitgekomen JUIST doordat ik eerder onze relatie verbrak.
Ik zag in dat MIJN geluk voor mij belangrijker was dan het meegaan in zijn twijfel.
Enkel en alleen door de RUST en de echte AFSTAND zijn wij er maanden later uitgekomen.
er stonden toen twee sterke hele mensen tegenover elkaar en geen gestresste onzekere mensen.
En ja ook ik WILDE de relatie niet verbreken maar heb mezelf alleen deze vraag gesteld.....
Kan ik als ik in deze relatie blijf zitten hier een goed gevoel aan overhouden
Samen zijn met iemand die niet 100% voor mij gaat?
Het antwoord was heel pijnlijk maar wel waar......NEE
Ik zou hem verwijten dat ik niet gelukkig was, maar de ander maakt jouw geluk niet, dat doe je zelf.
Ik weet nu (en ook daar waren die maanden niet samen heel goed voor) dat ik het ook redt zonder mijn lief.
Dat maakt mij sterk en dat geeft zo ontzettend veel kracht.
Want wat ik nu bij je lees is dat JIJ bewust kiest voor deze achtebaan, je bent vrij om het op elk moment te stoppen.
Dat recht heeft hij niet alleen.
Je wilt verder dat snap ik.....maar ook zo?????
Zoals ik het tegen mijn lief pas nog zei.....ik BEN gelukkig, jij maakt mij gelukkiger!
Jij bent mijn kers op het toetje.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 7 februari 2008 om 18:41
MG natuurlijk mag jij je klote voelen over de omstandigheden. Wie ben bijv. ik om te zeggen wat jij wel of niet mag? Vanzelfsprekend werkt van je af schrijven goed, maar dit heeft alleen een positieve uitwerking wanneer je gaandeweg verder komt. Iedere keer krabbel je weer een beetje op om direct weer verder af te glijden in de achtbaan van je emoties.
Het is net als Mabel bijv. zegt, de verantwoordelijkheid voor jullie relatie ligt volledig bij je vriend.
Het is heel goed dat je dingen gaat ondernemen om een eigen leven op te bouwen, maar dit alleen is niet zaligmakend. Je zult de verwachtingen die je van je vriend hebt bij moeten stellen. Hij is geen marionet die precies zal doen wat jij op dat moment wenst. Om iets voor elkaar te krijgen zal jij ook je input moeten geven. Er zijn mannen die nooit vanzelf een kus of kroel zullen geven, maar zijn wel degelijk in staat om een goede relatie met iemand te hebben. Dat jij je iedere keer klote voelt omdat hij niet aan een bepaald verwachtingspatroon voldoet is iets waar alleen jij iets aan kan veranderen, niet hij. En stop nu eens met iedere keer als excuus aan te voeren dat je een laag zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen hebt, dat is ongetwijfeld voor de volle 100% waar, maar helpt je niet aan een oplossing.
Het is net als Mabel bijv. zegt, de verantwoordelijkheid voor jullie relatie ligt volledig bij je vriend.
Het is heel goed dat je dingen gaat ondernemen om een eigen leven op te bouwen, maar dit alleen is niet zaligmakend. Je zult de verwachtingen die je van je vriend hebt bij moeten stellen. Hij is geen marionet die precies zal doen wat jij op dat moment wenst. Om iets voor elkaar te krijgen zal jij ook je input moeten geven. Er zijn mannen die nooit vanzelf een kus of kroel zullen geven, maar zijn wel degelijk in staat om een goede relatie met iemand te hebben. Dat jij je iedere keer klote voelt omdat hij niet aan een bepaald verwachtingspatroon voldoet is iets waar alleen jij iets aan kan veranderen, niet hij. En stop nu eens met iedere keer als excuus aan te voeren dat je een laag zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen hebt, dat is ongetwijfeld voor de volle 100% waar, maar helpt je niet aan een oplossing.
donderdag 7 februari 2008 om 21:15
Hoi MG, ik zit al vier maanden in dezelfde situatie. Heb niet het hele topic doorgelezen, maar ik ben het zat. Heb voor Valentijn een verrassingsweekendje weg geboekt en al betaald, dus dat gaat nog door, maar ik vermoed (gebaseerd op de afgelopen maanden) dat daarna m'n kookpunt echt bereikt is en dat ik eindelijk voor mezelf kan kiezen. Ik hoop echt uit de grond van m'n hart dat er 'iets' gebeurt in dat weekend waardoor het allemaal weer zo perfect wordt als vorig jaar. Tien maanden lang kon ik niet geloven dat iemand zo happy was als wij. Ik had 'm gevonden en ik wilde nooit meer een ander. Nu nog steeds niet en als ik de tijd terug kon draaien zou ik er alles voor geven, maar opeens vond hij me niet geinteresseerd en passieloos. Hij voelt zich niet meer geroepen om me te smsen/bellen/aan te raken/complimentjes te geven of lieve dingen te zeggen, en dat terwijl we allebei even klef waren, heerlijk! Ben echt heel erg gek op hem, maar ik word ZO ongelukkig, door hem! Ik moet en wil er mee stoppen, hoeveel pijn het me ook doet. Ik denk zelfs dat hij het niet eens heel erg vindt als ik het zeg, dan kan hij eindelijk z'n eigen gang gaan en zit ik niet meer de hele tijd om aandacht te vragen die hij niet 'verplicht' wil geven. Ik luister naar zijn klachten over mij en probeer daar aan te werken en als ik een opmerking heb wordt die compleet genegeerd.
Wilde dus eigenlijk alleen maar zeggen dat ik ook in zo'n situatie zit maar dat ik het niet langer pik. I'm better than this, hoop dat je/jullie eruit komen. En nogmaals, ik hoop dat ik er op een of andere manier ook nog (heel snel) uitkom voordat het kookpunt is bereikt...
Kop op meis, ik kan geen goed advies geven want bij mij loopt het op z'n eind... Heel veel succes!
Wilde dus eigenlijk alleen maar zeggen dat ik ook in zo'n situatie zit maar dat ik het niet langer pik. I'm better than this, hoop dat je/jullie eruit komen. En nogmaals, ik hoop dat ik er op een of andere manier ook nog (heel snel) uitkom voordat het kookpunt is bereikt...
Kop op meis, ik kan geen goed advies geven want bij mij loopt het op z'n eind... Heel veel succes!
vrijdag 8 februari 2008 om 14:28
MGirl, ik vind dat je op de goede weg bent, je hebt al heel wat actie ondernomen! En je kunt niet van de ene op de andere dag je hele persoonlijkheid veranderen, dat heeft tijd nodig. Ik hoop echt voor jou dat je je sterker zult gaan voelen. Dat je, hoe verdrietig je om sommige zaken ook bent, altijd bewust zult blijven van je eigenwaarde. Dat je net zoals Odi hierboven zult zeggen : I'm better than this.
Dikke knuffel!
Dikke knuffel!
vrijdag 8 februari 2008 om 17:07
quote:Reiger100 schreef op 08 februari 2008 @ 14:28:
MGirl, ik vind dat je op de goede weg bent, je hebt al heel wat actie ondernomen! En je kunt niet van de ene op de andere dag je hele persoonlijkheid veranderen, dat heeft tijd nodig. Ik hoop echt voor jou dat je je sterker zult gaan voelen. Dat je, hoe verdrietig je om sommige zaken ook bent, altijd bewust zult blijven van je eigenwaarde. Dat je net zoals Odi hierboven zult zeggen : I'm better than this.
Dikke knuffel!
Dank je Reiger, voor je lieve woorden!
Voor de duidelijkheid aan de overige mensen die gereageerd hebben: mijn vriend zoende en knuffelde me voor al deze problemen wel vaak uit zichzelf! Hij is echt een knuffelkont wat dat betreft.
Heb vandaag kort gesproken over hoe het gaat. Hij geeft aan dat hij er nog steeds voor wil vechten, dat er nog steeds hoop is dat het goed komt, hij kan alleen geen termijn noemen. Daar ga ik me vanaf nu aan vast houden, hij is altijd eerlijk geweest, dus dan moet hij dit ook eerlijk menen. Hopelijk geeft mij dit dan ook de kracht om meer stappen voor mezelf te zetten, en echt dingen te veranderen. Wellicht als ik dingen in mijn eigen gedrag en denkwijze verander, dat het ook een positieve invloed op de relatie heeft.
Deadline ga ik voorlopig niet stellen, het heeft tijd nodig. Stel dat het op de deadline wel iets verbeterd is, maar nog niet dusdanig dat er grote vernaderingen merkbaar zijn.
Ik ga echt keihard vechten, niet alleen voor mijn relatie, maar ook mezelf!
MGirl, ik vind dat je op de goede weg bent, je hebt al heel wat actie ondernomen! En je kunt niet van de ene op de andere dag je hele persoonlijkheid veranderen, dat heeft tijd nodig. Ik hoop echt voor jou dat je je sterker zult gaan voelen. Dat je, hoe verdrietig je om sommige zaken ook bent, altijd bewust zult blijven van je eigenwaarde. Dat je net zoals Odi hierboven zult zeggen : I'm better than this.
Dikke knuffel!
Dank je Reiger, voor je lieve woorden!
Voor de duidelijkheid aan de overige mensen die gereageerd hebben: mijn vriend zoende en knuffelde me voor al deze problemen wel vaak uit zichzelf! Hij is echt een knuffelkont wat dat betreft.
Heb vandaag kort gesproken over hoe het gaat. Hij geeft aan dat hij er nog steeds voor wil vechten, dat er nog steeds hoop is dat het goed komt, hij kan alleen geen termijn noemen. Daar ga ik me vanaf nu aan vast houden, hij is altijd eerlijk geweest, dus dan moet hij dit ook eerlijk menen. Hopelijk geeft mij dit dan ook de kracht om meer stappen voor mezelf te zetten, en echt dingen te veranderen. Wellicht als ik dingen in mijn eigen gedrag en denkwijze verander, dat het ook een positieve invloed op de relatie heeft.
Deadline ga ik voorlopig niet stellen, het heeft tijd nodig. Stel dat het op de deadline wel iets verbeterd is, maar nog niet dusdanig dat er grote vernaderingen merkbaar zijn.
Ik ga echt keihard vechten, niet alleen voor mijn relatie, maar ook mezelf!
vrijdag 8 februari 2008 om 17:18
quote:Summerdance schreef op 07 februari 2008 @ 18:35:
HOHO meissie, je moet het hele verhaal wel GOED lezen
Summerman en ik zijn er uitgekomen JUIST doordat ik eerder onze relatie verbrak.
Ik zag in dat MIJN geluk voor mij belangrijker was dan het meegaan in zijn twijfel.
Enkel en alleen door de RUST en de echte AFSTAND zijn wij er maanden later uitgekomen.
er stonden toen twee sterke hele mensen tegenover elkaar en geen gestresste onzekere mensen.
En ja ook ik WILDE de relatie niet verbreken maar heb mezelf alleen deze vraag gesteld.....
Kan ik als ik in deze relatie blijf zitten hier een goed gevoel aan overhouden
Samen zijn met iemand die niet 100% voor mij gaat?
Het antwoord was heel pijnlijk maar wel waar......NEE
Ik zou hem verwijten dat ik niet gelukkig was, maar de ander maakt jouw geluk niet, dat doe je zelf.
Ik weet nu (en ook daar waren die maanden niet samen heel goed voor) dat ik het ook redt zonder mijn lief.
Dat maakt mij sterk en dat geeft zo ontzettend veel kracht.
Want wat ik nu bij je lees is dat JIJ bewust kiest voor deze achtebaan, je bent vrij om het op elk moment te stoppen.
Dat recht heeft hij niet alleen.
Je wilt verder dat snap ik.....maar ook zo?????
Zoals ik het tegen mijn lief pas nog zei.....ik BEN gelukkig, jij maakt mij gelukkiger!
Jij bent mijn kers op het toetje.Pardon? Het enige wat ik schrijf is dat o.a. jij en anderen hier ook eruit gekomen zijn, ondanks alle problemen en twijfels. Dat klopt toch zeker? Voor jullie was blijkbaar de weg om weer tot elkaar te komen om eerst de relatie te verbreken en aan jezelf werken. Wat heb ik dan niet goed gelezen aan jouw verhaal? Uit andere verhalen op dit blijkt dat dit niet altijd op die manier hoeft te gaan. Mss moet ik wel ook jouw weg bewandelen, mss niet, mss komen mijn vriend en ik weer bij elkaar, mss niet. Dat ik niet mijn geluk van mijn vriend moet af laten hangen, ben ik met je eens, maar ik heb je verhaal echt wel goed gelezen hoor!
HOHO meissie, je moet het hele verhaal wel GOED lezen
Summerman en ik zijn er uitgekomen JUIST doordat ik eerder onze relatie verbrak.
Ik zag in dat MIJN geluk voor mij belangrijker was dan het meegaan in zijn twijfel.
Enkel en alleen door de RUST en de echte AFSTAND zijn wij er maanden later uitgekomen.
er stonden toen twee sterke hele mensen tegenover elkaar en geen gestresste onzekere mensen.
En ja ook ik WILDE de relatie niet verbreken maar heb mezelf alleen deze vraag gesteld.....
Kan ik als ik in deze relatie blijf zitten hier een goed gevoel aan overhouden
Samen zijn met iemand die niet 100% voor mij gaat?
Het antwoord was heel pijnlijk maar wel waar......NEE
Ik zou hem verwijten dat ik niet gelukkig was, maar de ander maakt jouw geluk niet, dat doe je zelf.
Ik weet nu (en ook daar waren die maanden niet samen heel goed voor) dat ik het ook redt zonder mijn lief.
Dat maakt mij sterk en dat geeft zo ontzettend veel kracht.
Want wat ik nu bij je lees is dat JIJ bewust kiest voor deze achtebaan, je bent vrij om het op elk moment te stoppen.
Dat recht heeft hij niet alleen.
Je wilt verder dat snap ik.....maar ook zo?????
Zoals ik het tegen mijn lief pas nog zei.....ik BEN gelukkig, jij maakt mij gelukkiger!
Jij bent mijn kers op het toetje.Pardon? Het enige wat ik schrijf is dat o.a. jij en anderen hier ook eruit gekomen zijn, ondanks alle problemen en twijfels. Dat klopt toch zeker? Voor jullie was blijkbaar de weg om weer tot elkaar te komen om eerst de relatie te verbreken en aan jezelf werken. Wat heb ik dan niet goed gelezen aan jouw verhaal? Uit andere verhalen op dit blijkt dat dit niet altijd op die manier hoeft te gaan. Mss moet ik wel ook jouw weg bewandelen, mss niet, mss komen mijn vriend en ik weer bij elkaar, mss niet. Dat ik niet mijn geluk van mijn vriend moet af laten hangen, ben ik met je eens, maar ik heb je verhaal echt wel goed gelezen hoor!
vrijdag 8 februari 2008 om 18:36
quote:Malaysiagirl schreef op 08 februari 2008 @ 17:07:
[...]
Dank je Reiger, voor je lieve woorden!
Voor de duidelijkheid aan de overige mensen die gereageerd hebben: mijn vriend zoende en knuffelde me voor al deze problemen wel vaak uit zichzelf! Hij is echt een knuffelkont wat dat betreft.
Heb vandaag kort gesproken over hoe het gaat. Hij geeft aan dat hij er nog steeds voor wil vechten, dat er nog steeds hoop is dat het goed komt, hij kan alleen geen termijn noemen. Daar ga ik me vanaf nu aan vast houden, hij is altijd eerlijk geweest, dus dan moet hij dit ook eerlijk menen. Hopelijk geeft mij dit dan ook de kracht om meer stappen voor mezelf te zetten, en echt dingen te veranderen. Wellicht als ik dingen in mijn eigen gedrag en denkwijze verander, dat het ook een positieve invloed op de relatie heeft.
Deadline ga ik voorlopig niet stellen, het heeft tijd nodig. Stel dat het op de deadline wel iets verbeterd is, maar nog niet dusdanig dat er grote vernaderingen merkbaar zijn.
Ik ga echt keihard vechten, niet alleen voor mijn relatie, maar ook mezelf!
goed zo MG, je klinkt weer een stuk strijdvaardiger dan een paar dagen geleden, probeer dit gevoel vast te houden! Verder geeft je vriend aan dat hij er voor wil vechten, probeer dit te gebruiken om nu echt met jezelf bezig te zijn, Je vriend zegt dat hij voor jullie relatie wil vechten dus het is niet zo dat het morgen af gelopen is, misschien geeft dit je nu de rust om echt met je eigen gevoel bezig te gaan en niet continu op zijn reacties e.d, te gaan letten.
you go girl!
[...]
Dank je Reiger, voor je lieve woorden!
Voor de duidelijkheid aan de overige mensen die gereageerd hebben: mijn vriend zoende en knuffelde me voor al deze problemen wel vaak uit zichzelf! Hij is echt een knuffelkont wat dat betreft.
Heb vandaag kort gesproken over hoe het gaat. Hij geeft aan dat hij er nog steeds voor wil vechten, dat er nog steeds hoop is dat het goed komt, hij kan alleen geen termijn noemen. Daar ga ik me vanaf nu aan vast houden, hij is altijd eerlijk geweest, dus dan moet hij dit ook eerlijk menen. Hopelijk geeft mij dit dan ook de kracht om meer stappen voor mezelf te zetten, en echt dingen te veranderen. Wellicht als ik dingen in mijn eigen gedrag en denkwijze verander, dat het ook een positieve invloed op de relatie heeft.
Deadline ga ik voorlopig niet stellen, het heeft tijd nodig. Stel dat het op de deadline wel iets verbeterd is, maar nog niet dusdanig dat er grote vernaderingen merkbaar zijn.
Ik ga echt keihard vechten, niet alleen voor mijn relatie, maar ook mezelf!
goed zo MG, je klinkt weer een stuk strijdvaardiger dan een paar dagen geleden, probeer dit gevoel vast te houden! Verder geeft je vriend aan dat hij er voor wil vechten, probeer dit te gebruiken om nu echt met jezelf bezig te zijn, Je vriend zegt dat hij voor jullie relatie wil vechten dus het is niet zo dat het morgen af gelopen is, misschien geeft dit je nu de rust om echt met je eigen gevoel bezig te gaan en niet continu op zijn reacties e.d, te gaan letten.
you go girl!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 11 februari 2008 om 08:49
quote:rosanna08 schreef op 08 februari 2008 @ 18:36:
[...]
goed zo MG, je klinkt weer een stuk strijdvaardiger dan een paar dagen geleden, probeer dit gevoel vast te houden! Verder geeft je vriend aan dat hij er voor wil vechten, probeer dit te gebruiken om nu echt met jezelf bezig te zijn, Je vriend zegt dat hij voor jullie relatie wil vechten dus het is niet zo dat het morgen af gelopen is, misschien geeft dit je nu de rust om echt met je eigen gevoel bezig te gaan en niet continu op zijn reacties e.d, te gaan letten.
you go girl!
Dank je Rosanna! (f)
Zaterdag wel een leuke, rustige dag gehad. Lekker laat uitgeslapen, daarna samen uitgebreid gebruncht met lekkere broodjes en versgeperst sap. Daarna elk een beetje ons eigen ding gedaan. 's Avonds had mijn vriend heerlijk gekookt, met allemaal kaarzen op tafel, dus weer gezellig gegeten. Later nog een filmpje gekeken. Gister naar een verjaardag geweest, was ook leuk.
Ik wil hem af en toe eens verrassen met iets leuks.... Maar ik kom niet verder dan het 'standaard' bioscoopje pakken, uit eten, e.d. Heeft iemand nog tips om eens iets bijzonders te doen, iets wat je niet elke dag doet?
Soms bekruipt me nog wel het twijfelgevoel, vooral als mijn vriend iets zegt in de trant van "ik heb tijd nodig voor mezelf om alles op een rijtje te zetten", daar ben ik het natuurlijk mee eens, maar gelijk is er dat stemmetje dat zegt "dan zal hij er achter komen dat hij niet meer verder met je wil, dan zul je aan de kant geschoven worden". Tot nu heb ik niet aan dat stemmetje toegegeven.... maar hij blijft er wel zitten.....
[...]
goed zo MG, je klinkt weer een stuk strijdvaardiger dan een paar dagen geleden, probeer dit gevoel vast te houden! Verder geeft je vriend aan dat hij er voor wil vechten, probeer dit te gebruiken om nu echt met jezelf bezig te zijn, Je vriend zegt dat hij voor jullie relatie wil vechten dus het is niet zo dat het morgen af gelopen is, misschien geeft dit je nu de rust om echt met je eigen gevoel bezig te gaan en niet continu op zijn reacties e.d, te gaan letten.
you go girl!
Dank je Rosanna! (f)
Zaterdag wel een leuke, rustige dag gehad. Lekker laat uitgeslapen, daarna samen uitgebreid gebruncht met lekkere broodjes en versgeperst sap. Daarna elk een beetje ons eigen ding gedaan. 's Avonds had mijn vriend heerlijk gekookt, met allemaal kaarzen op tafel, dus weer gezellig gegeten. Later nog een filmpje gekeken. Gister naar een verjaardag geweest, was ook leuk.
Ik wil hem af en toe eens verrassen met iets leuks.... Maar ik kom niet verder dan het 'standaard' bioscoopje pakken, uit eten, e.d. Heeft iemand nog tips om eens iets bijzonders te doen, iets wat je niet elke dag doet?
Soms bekruipt me nog wel het twijfelgevoel, vooral als mijn vriend iets zegt in de trant van "ik heb tijd nodig voor mezelf om alles op een rijtje te zetten", daar ben ik het natuurlijk mee eens, maar gelijk is er dat stemmetje dat zegt "dan zal hij er achter komen dat hij niet meer verder met je wil, dan zul je aan de kant geschoven worden". Tot nu heb ik niet aan dat stemmetje toegegeven.... maar hij blijft er wel zitten.....
maandag 11 februari 2008 om 09:28
Als je verrassingen gaat verzinnen om hem vooral maar te pleasen en te laten zien hoe verrassend je wel niet bent........ dat lijkt me dodelijk vermoeiend en een verkeerd uitganspunt .
Je onderneemt en plant dingen omdat die en leuk zijn en je uit de sleur halen etc. , maar toch niet om de ander vooral maar aan je te binden ?
Je vriend zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken ...........ik vraag me eigenlijk af wanneer hij dat dan doet ; tijdens zijn werk , naast je op de bank , in de bioscoop , als hij de slaap niet vatten kan ? Is het geen idee om hem in zijn eentje een weekend - of zelfs langer - op pad te sturen ( of jezelf ) ; dán kan hij ondervinden of dat is wat hij wil .
Je onderneemt en plant dingen omdat die en leuk zijn en je uit de sleur halen etc. , maar toch niet om de ander vooral maar aan je te binden ?
Je vriend zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken ...........ik vraag me eigenlijk af wanneer hij dat dan doet ; tijdens zijn werk , naast je op de bank , in de bioscoop , als hij de slaap niet vatten kan ? Is het geen idee om hem in zijn eentje een weekend - of zelfs langer - op pad te sturen ( of jezelf ) ; dán kan hij ondervinden of dat is wat hij wil .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 11 februari 2008 om 10:13
Mgirl; ik heb niet dit hele topic gelezen, maar wel af en toe gevolgd en heb je ook gezien op het liefdesverdriettopic. Daar schreef ik een paar maanden geleden zelf ook nog.
Ik vind dat je op de goede weg bent, maar anderzijds vind ik dat dit al zoooo lang duurt. En je vriend kan je nog steeds geen zekerheid geven. Dat is begrijpelijk natuurlijk, maar dat wil niet zeggen dat het voor jou ook okay is. Je leeft nu al zolang in twijfel...
Toen mijn (inmiddels dus ex-) vriend aangaf te twijfelen aan onze relatie, heb ik hem een week (!) gegeven om eruit te komen. In die week hebben we elkaar niet gezien en ik heb hem gevraagd om zijn twijfels met mensen om hem heen die hij vertrouwd te bespreken. Ook ik heb die week zelf gebruikt om alles op een rijtje te zetten. Toen hij na een week binnenkwam met "ik weet het niet, ik kan en wil niet kiezen", heb ik gekozen en het uitgemaakt. Ik wil en kan niet leven in onzekerheid en met een jongen die niet weet of hij voor mij kan gaan.
Ik snap dat jij daarin anders bent dan ik, je vriend is anders dan de mijne, en wij woonden bvb ook nog niet samen (maar zouden dat 3 weken later gaan doen). Maar in jouw geval zou ik op zoek gaan naar een plek waar ik even kan slapen, heb een bepaalde tijd geven en dan ook echt de knoop doorhakken.
Zeg dat je van hem houdt maar hier zo gek van wordt dat je nu weggaat en dat hij, bvb over 1 of 2 weken, zijn knoop moet hebben doorgehakt en dat jij in die tijd ook alles op een rijtje gaat zetten. Bedenk voor jezelf wie jij bent in jullie relatie, wie hij is en wie jullie samen zijn. Wat gaat daarin goed, wat kan veranderen, wat ligt bij jou, wat ligt bij hem.
Om even advocaat van de duivel te spelen: mochten jullie alsnog uit elkaar gaan, wat zijn de afgelopen maanden dan waard geweest? Had je die maanden dan niet liever gebruikt om op te krabbelen uit je liefdesverdriet en al op een punt te zijn dat je je alweer veel beter voelt?
Want zo gaat het; ik raakte in september dé liefde van mijn leven kwijt... En nu heb ik een nieuw lief sinds kort en zag ik na een aantal weken al dat ex weliswaar een fantastische jongen is, maar er toch veel meer in onze relatie niet klopte dan ik dacht.
Verschillende dingen waar ik tegen aan liep tijdens mijn vorige relatie, waarvan ik dacht dat ze nou eenmaal bij mij hoorden, dingen die ik moeilijk vond, daar heb ik nu helemaal geen last meer van. Blijkbaar hield de combinatie van mij en ex die dingen (onbewust) in stand en niet alleen ik!
Is die onzekerheid e.d. waar jij last van hebt alléén iets van jezelf, of wordt die mede in stand gehouden door je relatie? Omdat je vriend er vanaf weet, omdat je bij hem de ruimte hebt om onzeker te zijn, geloof ik dat je relatie dit mede in stand houd.
Concreet voorbeeld bij mij was dat ik een eetprobleem heb. Had ik al jaren, maar kwam tijdens mijn relatie met ex tot een dieptepunt waarvoor ik hulp heb gezocht. Mijn ex steunde mij hierin, stimuleerde mij om hulp te zoeken, hield in de gaten hoeveel ik at, enz. Nieuwe lief wist niks af van mijn eetprobleem. En daardoor werd eten met hem iets leuks, werd eten zonder hem ook veel minder moeilijk en bleek dus dat ex, ondanks zijn goede bedoelingen, totaal onbewust, mijn gedrag blijkbaar ook in stand hield. En ik ook de ruimte had om mijn eigen gedrag in stand te houden...
Ik hoop dat ik een beetje duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel. Sterkte!
Ik vind dat je op de goede weg bent, maar anderzijds vind ik dat dit al zoooo lang duurt. En je vriend kan je nog steeds geen zekerheid geven. Dat is begrijpelijk natuurlijk, maar dat wil niet zeggen dat het voor jou ook okay is. Je leeft nu al zolang in twijfel...
Toen mijn (inmiddels dus ex-) vriend aangaf te twijfelen aan onze relatie, heb ik hem een week (!) gegeven om eruit te komen. In die week hebben we elkaar niet gezien en ik heb hem gevraagd om zijn twijfels met mensen om hem heen die hij vertrouwd te bespreken. Ook ik heb die week zelf gebruikt om alles op een rijtje te zetten. Toen hij na een week binnenkwam met "ik weet het niet, ik kan en wil niet kiezen", heb ik gekozen en het uitgemaakt. Ik wil en kan niet leven in onzekerheid en met een jongen die niet weet of hij voor mij kan gaan.
Ik snap dat jij daarin anders bent dan ik, je vriend is anders dan de mijne, en wij woonden bvb ook nog niet samen (maar zouden dat 3 weken later gaan doen). Maar in jouw geval zou ik op zoek gaan naar een plek waar ik even kan slapen, heb een bepaalde tijd geven en dan ook echt de knoop doorhakken.
Zeg dat je van hem houdt maar hier zo gek van wordt dat je nu weggaat en dat hij, bvb over 1 of 2 weken, zijn knoop moet hebben doorgehakt en dat jij in die tijd ook alles op een rijtje gaat zetten. Bedenk voor jezelf wie jij bent in jullie relatie, wie hij is en wie jullie samen zijn. Wat gaat daarin goed, wat kan veranderen, wat ligt bij jou, wat ligt bij hem.
Om even advocaat van de duivel te spelen: mochten jullie alsnog uit elkaar gaan, wat zijn de afgelopen maanden dan waard geweest? Had je die maanden dan niet liever gebruikt om op te krabbelen uit je liefdesverdriet en al op een punt te zijn dat je je alweer veel beter voelt?
Want zo gaat het; ik raakte in september dé liefde van mijn leven kwijt... En nu heb ik een nieuw lief sinds kort en zag ik na een aantal weken al dat ex weliswaar een fantastische jongen is, maar er toch veel meer in onze relatie niet klopte dan ik dacht.
Verschillende dingen waar ik tegen aan liep tijdens mijn vorige relatie, waarvan ik dacht dat ze nou eenmaal bij mij hoorden, dingen die ik moeilijk vond, daar heb ik nu helemaal geen last meer van. Blijkbaar hield de combinatie van mij en ex die dingen (onbewust) in stand en niet alleen ik!
Is die onzekerheid e.d. waar jij last van hebt alléén iets van jezelf, of wordt die mede in stand gehouden door je relatie? Omdat je vriend er vanaf weet, omdat je bij hem de ruimte hebt om onzeker te zijn, geloof ik dat je relatie dit mede in stand houd.
Concreet voorbeeld bij mij was dat ik een eetprobleem heb. Had ik al jaren, maar kwam tijdens mijn relatie met ex tot een dieptepunt waarvoor ik hulp heb gezocht. Mijn ex steunde mij hierin, stimuleerde mij om hulp te zoeken, hield in de gaten hoeveel ik at, enz. Nieuwe lief wist niks af van mijn eetprobleem. En daardoor werd eten met hem iets leuks, werd eten zonder hem ook veel minder moeilijk en bleek dus dat ex, ondanks zijn goede bedoelingen, totaal onbewust, mijn gedrag blijkbaar ook in stand hield. En ik ook de ruimte had om mijn eigen gedrag in stand te houden...
Ik hoop dat ik een beetje duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel. Sterkte!
maandag 11 februari 2008 om 10:16
quote:blijfgewoonbianca schreef op 11 februari 2008 @ 09:28:
Als je verrassingen gaat verzinnen om hem vooral maar te pleasen en te laten zien hoe verrassend je wel niet bent........ dat lijkt me dodelijk vermoeiend en een verkeerd uitganspunt .
Je onderneemt en plant dingen omdat die en leuk zijn en je uit de sleur halen etc. , maar toch niet om de ander vooral maar aan je te binden ?
Je vriend zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken ...........ik vraag me eigenlijk af wanneer hij dat dan doet ; tijdens zijn werk , naast je op de bank , in de bioscoop , als hij de slaap niet vatten kan ? Is het geen idee om hem in zijn eentje een weekend - of zelfs langer - op pad te sturen ( of jezelf ) ; dán kan hij ondervinden of dat is wat hij wil .
Zo bedoel ik dat niet... Hij wil nog steeds wel leuke dingen doen, dus ik wil eens iets anders verzinnen dan de "standaard"dingen. Het uitgangspunt is niet om hem te pleasen.
Wanneer hij het nandenken doet? Dat vraag ik me dus ook vaak af, maar ik wil hem dat ook niet steeds vragen (daar heb ik wel de neiging toe, maar op advies van jullie, probeer ik dat minder te doen), omdat hij zich dan onder druk gezet voelt. Hij zegt dat hij er wel me bezig is 's avonds als ik al naar bed ben (hij is meer een avond/nachtmens). Hij heeft wel eens aangegeven dat hij het moeilijk vindt dat ik er altijd ben, dus dat hij dan niet de ruimte heeft. Ik heb toen ook voorgesteld dat één van ons tijdelijk weg zou kunnen gaan, maar dat ziet hij niet als een oplossing.
Ik ga een schildercursus doen, dus dan heeft hij weer een avondje voor zich alleen. Voor de rest vind ik ook een beetje dat hij die rust en ruimte voor zichzelf moet zien te vinden. Als hij daarvoor een weekendje (of langer) alleen nodig heeft, dat hij dat dan gewoon kan/moet doen, voel me niet geroepen om dat dan voor hem te regelen. Hij werkt nu ook wat minder, dus hij heeft door de week nu ook wat meer tijd voor zichzelf, terwijl ik dan op m'n werk zit.
Als je verrassingen gaat verzinnen om hem vooral maar te pleasen en te laten zien hoe verrassend je wel niet bent........ dat lijkt me dodelijk vermoeiend en een verkeerd uitganspunt .
Je onderneemt en plant dingen omdat die en leuk zijn en je uit de sleur halen etc. , maar toch niet om de ander vooral maar aan je te binden ?
Je vriend zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken ...........ik vraag me eigenlijk af wanneer hij dat dan doet ; tijdens zijn werk , naast je op de bank , in de bioscoop , als hij de slaap niet vatten kan ? Is het geen idee om hem in zijn eentje een weekend - of zelfs langer - op pad te sturen ( of jezelf ) ; dán kan hij ondervinden of dat is wat hij wil .
Zo bedoel ik dat niet... Hij wil nog steeds wel leuke dingen doen, dus ik wil eens iets anders verzinnen dan de "standaard"dingen. Het uitgangspunt is niet om hem te pleasen.
Wanneer hij het nandenken doet? Dat vraag ik me dus ook vaak af, maar ik wil hem dat ook niet steeds vragen (daar heb ik wel de neiging toe, maar op advies van jullie, probeer ik dat minder te doen), omdat hij zich dan onder druk gezet voelt. Hij zegt dat hij er wel me bezig is 's avonds als ik al naar bed ben (hij is meer een avond/nachtmens). Hij heeft wel eens aangegeven dat hij het moeilijk vindt dat ik er altijd ben, dus dat hij dan niet de ruimte heeft. Ik heb toen ook voorgesteld dat één van ons tijdelijk weg zou kunnen gaan, maar dat ziet hij niet als een oplossing.
Ik ga een schildercursus doen, dus dan heeft hij weer een avondje voor zich alleen. Voor de rest vind ik ook een beetje dat hij die rust en ruimte voor zichzelf moet zien te vinden. Als hij daarvoor een weekendje (of langer) alleen nodig heeft, dat hij dat dan gewoon kan/moet doen, voel me niet geroepen om dat dan voor hem te regelen. Hij werkt nu ook wat minder, dus hij heeft door de week nu ook wat meer tijd voor zichzelf, terwijl ik dan op m'n werk zit.
maandag 11 februari 2008 om 10:24
quote:Malaysiagirl schreef op 11 februari 2008 @ 10:16:
[...]
Ik ga een schildercursus doen, dus dan heeft hij weer een avondje voor zich alleen. Voor de rest vind ik ook een beetje dat hij die rust en ruimte voor zichzelf moet zien te vinden. Als hij daarvoor een weekendje (of langer) alleen nodig heeft, dat hij dat dan gewoon kan/moet doen, voel me niet geroepen om dat dan voor hem te regelen. Hij werkt nu ook wat minder, dus hij heeft door de week nu ook wat meer tijd voor zichzelf, terwijl ik dan op m'n werk zit.
Hee, kijk eens aan! Bovenstaande klinkt heel sterk MG! En gelijk heb je: jij hoeft het voor hem niet te regelen, dat mag hij zelf doen als dat is waar hij behoefte aan heeft. Niet omdat je te beroerd bent om het te regelen, maar omdat hij de behoefte zegt te voelen en het dan aan hem is om er iets mee te doen, als dat zo is.
Veel plezier met de schilderscursus.
[...]
Ik ga een schildercursus doen, dus dan heeft hij weer een avondje voor zich alleen. Voor de rest vind ik ook een beetje dat hij die rust en ruimte voor zichzelf moet zien te vinden. Als hij daarvoor een weekendje (of langer) alleen nodig heeft, dat hij dat dan gewoon kan/moet doen, voel me niet geroepen om dat dan voor hem te regelen. Hij werkt nu ook wat minder, dus hij heeft door de week nu ook wat meer tijd voor zichzelf, terwijl ik dan op m'n werk zit.
Hee, kijk eens aan! Bovenstaande klinkt heel sterk MG! En gelijk heb je: jij hoeft het voor hem niet te regelen, dat mag hij zelf doen als dat is waar hij behoefte aan heeft. Niet omdat je te beroerd bent om het te regelen, maar omdat hij de behoefte zegt te voelen en het dan aan hem is om er iets mee te doen, als dat zo is.
Veel plezier met de schilderscursus.
maandag 11 februari 2008 om 10:26
quote:Malaysiagirl schreef op 11 februari 2008 @ 10:16:
[...]
Zo bedoel ik dat niet... Hij wil nog steeds wel leuke dingen doen,
Verzint of regelt hij weleens wat ? of stelt hij weleens wat voor ? Of verrast hij jou ? dus ik wil eens iets anders verzinnen dan de "standaard"dingen. Het uitgangspunt is niet om hem te pleasen.
Wanneer hij het nandenken doet? Dat vraag ik me dus ook vaak af, maar ik wil hem dat ook niet steeds vragen (daar heb ik wel de neiging toe, maar op advies van jullie, probeer ik dat minder te doen), omdat hij zich dan onder druk gezet voelt. Hij zegt dat hij er wel me bezig is 's avonds als ik al naar bed ben (hij is meer een avond/nachtmens). Hij heeft wel eens aangegeven dat hij het moeilijk vindt dat ik er altijd ben, dus dat hij dan niet de ruimte heeft. Ik heb toen ook voorgesteld dat één van ons tijdelijk weg zou kunnen gaan, maar dat ziet hij niet als een oplossing. Ja en ? Misschien zie JIJ het wel als een oplossing . Haal hem toch eens van dat voetstuk af , meid , jij bent net zo belangrijk en veel waard als hij dat is .
Ik ga een schildercursus doen, dus dan heeft hij weer een avondje voor zich alleen. Is dat de reden van je cursus ; dat hij dan na kan denken ? Voor de rest vind ik ook een beetje dat hij die rust en ruimte voor zichzelf moet zien te vinden. Als hij daarvoor een weekendje (of langer) alleen nodig heeft, dat hij dat dan gewoon kan/moet doen, voel me niet geroepen om dat dan voor hem te regelen. Hij werkt nu ook wat minder, dus hij heeft door de week nu ook wat meer tijd voor zichzelf, terwijl ik dan op m'n werk zit.
Ik geloof dat jij twee dingen door elkaar tijd haalt ; lekker iets voor jezelf doen als de ander iets anders doet , of " verplicht " nadenken of je iemand ook echt mist als die niet 7-24 om je heen is . Van een avondje schilderen in de week kan ik me niet voorstellen dat hij ineens enorm diepzinnige inzichten krijgt ; na zoveel uurtjes kom je namelijk zoals altijd weer thuis .
Ik persoonlijk vind dat je erg met je laat sollen , dat je hem alle " macht " geeft en hem veel en veel te veel pleast om de verkeerde redenen . Al snap ik best dat je het doodeng en moeilijk vind , hoor .
[...]
Zo bedoel ik dat niet... Hij wil nog steeds wel leuke dingen doen,
Verzint of regelt hij weleens wat ? of stelt hij weleens wat voor ? Of verrast hij jou ? dus ik wil eens iets anders verzinnen dan de "standaard"dingen. Het uitgangspunt is niet om hem te pleasen.
Wanneer hij het nandenken doet? Dat vraag ik me dus ook vaak af, maar ik wil hem dat ook niet steeds vragen (daar heb ik wel de neiging toe, maar op advies van jullie, probeer ik dat minder te doen), omdat hij zich dan onder druk gezet voelt. Hij zegt dat hij er wel me bezig is 's avonds als ik al naar bed ben (hij is meer een avond/nachtmens). Hij heeft wel eens aangegeven dat hij het moeilijk vindt dat ik er altijd ben, dus dat hij dan niet de ruimte heeft. Ik heb toen ook voorgesteld dat één van ons tijdelijk weg zou kunnen gaan, maar dat ziet hij niet als een oplossing. Ja en ? Misschien zie JIJ het wel als een oplossing . Haal hem toch eens van dat voetstuk af , meid , jij bent net zo belangrijk en veel waard als hij dat is .
Ik ga een schildercursus doen, dus dan heeft hij weer een avondje voor zich alleen. Is dat de reden van je cursus ; dat hij dan na kan denken ? Voor de rest vind ik ook een beetje dat hij die rust en ruimte voor zichzelf moet zien te vinden. Als hij daarvoor een weekendje (of langer) alleen nodig heeft, dat hij dat dan gewoon kan/moet doen, voel me niet geroepen om dat dan voor hem te regelen. Hij werkt nu ook wat minder, dus hij heeft door de week nu ook wat meer tijd voor zichzelf, terwijl ik dan op m'n werk zit.
Ik geloof dat jij twee dingen door elkaar tijd haalt ; lekker iets voor jezelf doen als de ander iets anders doet , of " verplicht " nadenken of je iemand ook echt mist als die niet 7-24 om je heen is . Van een avondje schilderen in de week kan ik me niet voorstellen dat hij ineens enorm diepzinnige inzichten krijgt ; na zoveel uurtjes kom je namelijk zoals altijd weer thuis .
Ik persoonlijk vind dat je erg met je laat sollen , dat je hem alle " macht " geeft en hem veel en veel te veel pleast om de verkeerde redenen . Al snap ik best dat je het doodeng en moeilijk vind , hoor .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 11 februari 2008 om 10:27
Je kunt het ook omdraaien ; ga jij twee weken weg om te kijken hoe ontzettend veel jij eigenlijk van hém houdt !
Dat hij in die tijd kan bedenken hoeveel hij om jou geeft is dan een ......eh...... mooi meegenomen bijverschijnsel , ofzo .
Dat hij in die tijd kan bedenken hoeveel hij om jou geeft is dan een ......eh...... mooi meegenomen bijverschijnsel , ofzo .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
