Relaties
alle pijlers
Afwachten... of zelf weggaan...? Wanhoop nabij
woensdag 30 januari 2008 om 08:47
Hi allemaal,
schrijf al een tijdje op een ander topic, maar hoop via een eigen topic nog meer reacties/advies te krijgen.
Eind vorig jaar heb ik te horen gekregen dat mijn vriend twijfels heeft over de relatie. Totaal onverwacht.... Sindsdien leef ik in grote onzekerheid, angst en soms pure wanhoop....
Nu, weken later, is er nog steeds geen duidelijkheid. Ik heb mijn vriend duidelijk gemaakt dat ik hem niet kwijt wil, van hem hou, voor hem en onze relatie wil vechten. Hij wil er ook wel voor vechten, maar wil zich eerst bewust worden van wat er precies mis is. Hij is wel uit dat het niet alleen de relatie is, maar ook zijn werk, zijn vrienden...
Door alle onzekerheid en angst om hem te verliezen wordt het me soms allemaal te veel en wil ik gewoon praten. Mijn vriend vindt dat ik hem dan onder druk zet, omdat hij nog geen antwoorden heeft... Maar het kan toch niet zo zijn dat ik om die reen maar mijn mond moet houden, ik lig helemaal in de kreukels en kan het nergens kwijt. Dit alles heeft gisteren (net als 2 a 3 weken geleden) geleid tot een uitbarsting. Ik kan gewoonweg niet meer.... kan alleen maar weer huilen, niet slapen, niet eten... Door de ruzie van gisteren ben ik bang dat ik hem over het randje heb gejaagd, dat hij nu zeker weg zal gaan....
En dat terwijl we een leuk weekend hebben gehad: uitgeweest, uit ons dak gegaan, voor het eerst sinds lange tijd weer gevreeën. Ik voelde weer een closeness die er weken niet is geweest. Ik zei er wat over, en zijn reactie deed mijn goede gevoel helemaal wegvagen.... Hij voelde het niet zo, hij had mede met mij gevreeën omdat hij lichtelijk aangeschoten was, dat mannen sex en closeness kunnen scheiden. Door deze woorden kroop ik helemaal in mijn schulp. Hij gaf aan wel een heel leuk weekend gehad te hebben, waarom ik dan niet gewoon genoegen kan nemen met dat gegeven. Hij vindt dat ik alles zo negatief uitleg (daar heeft hij mss wel een beetje gelijk in, door mijn onzekerheid zoek ik bevestiging) Ik was daar ook erg blij mee, en wilde mijn gevoel daarover delen. Gisteren zat ik helemaal op slot, wist niet wat ik moets zeggen, was norsig en erg bezig met wat ik nu moet... Toen kwam die uitbarsting.... Daarna nog wel even tegen hem aan gelegen en geknuffeld, maar ik ben zooooo bang dat hij het nu helemaal met mij gehad heeft....
Ik ben altijd al onzeker geweest, Heb weinig tot geen vrienden, dus als mijn vriend bij me weggaat heb ik eigenlijk niemand meer... Ben ik helemaal alleen... Ik probeer dat wel te veranderen; heb nu via een andere site mailcontact met een aaantal meiden, maar daar zomaar wat mee afspreken durf ik niet. Weet niet wat ik moet zeggen.... Probeer een eigen leven op te bouwen, maar vind het erg moeilijk.... weet niet hoe, ben mezelf in de loop van mijn leven (door allerlei gebeurtenissen) zo kwijt geraakt... hoe vind ik de weg terug naar mezelf.... hoe word ik weer die leuke meid waar mijn vriend destijds verliefd op is geworden???
Door mijn onzekerheid heb ik wel vaker van die "buien", weet niet zo goed hoe dat ik moet uitleggen, dat ik helemaal in schulp kruip, waar ik dan moeilijk uit kom. Dat is voor mijn vriend altijd lastig geweest. Ben bang dat gisteren de druppel was.....
Ik hou zo ontzettend veel van hem, wil hem niet kwijt, we zijn al zolang bij elkaar, al die jaren gooi je toch niet zomaar weg???? Ik probeer echt om niet elke dag aan hem te vragen of hij er al uit is, zodat hij de tuijd en ruimte heeft om dat voor zichzelf uit te zoeken, maar soms word het me te veel..... Hij weet niet wanneer hij er uit is, het kan dus mss nog wel weken duren, moetik dan al die tijd maar afwachten.....?
Ik weet niet wat ik zonder hem moet.... maar soms denk ik dat het beter om er zelf maar mee te stoppen, dan ben ik al die onzekerheid kwijt en kan ik verder, maar wil ik wel verder zonder hem??? Nu heb ik me stellig voorgenomen om niet meer te beginnen over hoe nou gaat, en te wachten tot hij er uit is... Hij heeft wel gezegd dat als hij voor zichzelf op een rijtje heeft wat er precies mis is, dat we dan kunnen gaan kijken HOE we eraan kunnen werken, maar wil hij dat nu nog wel??? Durf en kan dat nu ook niet meer vragen, want dan zet ik hem alleen maar meer onder druk....
Kunnen twee mensen die al heel lang samen zijn en er allebei voor willen vechten er uitkomen en de relatie weer op de rails krijgen?? Is dat überhaupt mogelijk, of is het allemaal verspilde moeite....? Hoe ziet het leven van andere stellen eruit? We willen wel dingen veranderen, maar zitten in zo'n sleur: vroeg op om te gaan werken, drukke banen, 's avonds boodschapen, koken, eten en dan uitgeblust en moe om nog wat leuks te doen, dan nog het huis een beetje schoonhouden... Hoe doen andere stellen dat?
Ik wil zo graag dat alles goed komt, maar hoe krijg ik dat voor elkaar, of is het al te laat? Ben de wanhoop nabij.... weet het allemaal niet meer.....
schrijf al een tijdje op een ander topic, maar hoop via een eigen topic nog meer reacties/advies te krijgen.
Eind vorig jaar heb ik te horen gekregen dat mijn vriend twijfels heeft over de relatie. Totaal onverwacht.... Sindsdien leef ik in grote onzekerheid, angst en soms pure wanhoop....
Nu, weken later, is er nog steeds geen duidelijkheid. Ik heb mijn vriend duidelijk gemaakt dat ik hem niet kwijt wil, van hem hou, voor hem en onze relatie wil vechten. Hij wil er ook wel voor vechten, maar wil zich eerst bewust worden van wat er precies mis is. Hij is wel uit dat het niet alleen de relatie is, maar ook zijn werk, zijn vrienden...
Door alle onzekerheid en angst om hem te verliezen wordt het me soms allemaal te veel en wil ik gewoon praten. Mijn vriend vindt dat ik hem dan onder druk zet, omdat hij nog geen antwoorden heeft... Maar het kan toch niet zo zijn dat ik om die reen maar mijn mond moet houden, ik lig helemaal in de kreukels en kan het nergens kwijt. Dit alles heeft gisteren (net als 2 a 3 weken geleden) geleid tot een uitbarsting. Ik kan gewoonweg niet meer.... kan alleen maar weer huilen, niet slapen, niet eten... Door de ruzie van gisteren ben ik bang dat ik hem over het randje heb gejaagd, dat hij nu zeker weg zal gaan....
En dat terwijl we een leuk weekend hebben gehad: uitgeweest, uit ons dak gegaan, voor het eerst sinds lange tijd weer gevreeën. Ik voelde weer een closeness die er weken niet is geweest. Ik zei er wat over, en zijn reactie deed mijn goede gevoel helemaal wegvagen.... Hij voelde het niet zo, hij had mede met mij gevreeën omdat hij lichtelijk aangeschoten was, dat mannen sex en closeness kunnen scheiden. Door deze woorden kroop ik helemaal in mijn schulp. Hij gaf aan wel een heel leuk weekend gehad te hebben, waarom ik dan niet gewoon genoegen kan nemen met dat gegeven. Hij vindt dat ik alles zo negatief uitleg (daar heeft hij mss wel een beetje gelijk in, door mijn onzekerheid zoek ik bevestiging) Ik was daar ook erg blij mee, en wilde mijn gevoel daarover delen. Gisteren zat ik helemaal op slot, wist niet wat ik moets zeggen, was norsig en erg bezig met wat ik nu moet... Toen kwam die uitbarsting.... Daarna nog wel even tegen hem aan gelegen en geknuffeld, maar ik ben zooooo bang dat hij het nu helemaal met mij gehad heeft....
Ik ben altijd al onzeker geweest, Heb weinig tot geen vrienden, dus als mijn vriend bij me weggaat heb ik eigenlijk niemand meer... Ben ik helemaal alleen... Ik probeer dat wel te veranderen; heb nu via een andere site mailcontact met een aaantal meiden, maar daar zomaar wat mee afspreken durf ik niet. Weet niet wat ik moet zeggen.... Probeer een eigen leven op te bouwen, maar vind het erg moeilijk.... weet niet hoe, ben mezelf in de loop van mijn leven (door allerlei gebeurtenissen) zo kwijt geraakt... hoe vind ik de weg terug naar mezelf.... hoe word ik weer die leuke meid waar mijn vriend destijds verliefd op is geworden???
Door mijn onzekerheid heb ik wel vaker van die "buien", weet niet zo goed hoe dat ik moet uitleggen, dat ik helemaal in schulp kruip, waar ik dan moeilijk uit kom. Dat is voor mijn vriend altijd lastig geweest. Ben bang dat gisteren de druppel was.....
Ik hou zo ontzettend veel van hem, wil hem niet kwijt, we zijn al zolang bij elkaar, al die jaren gooi je toch niet zomaar weg???? Ik probeer echt om niet elke dag aan hem te vragen of hij er al uit is, zodat hij de tuijd en ruimte heeft om dat voor zichzelf uit te zoeken, maar soms word het me te veel..... Hij weet niet wanneer hij er uit is, het kan dus mss nog wel weken duren, moetik dan al die tijd maar afwachten.....?
Ik weet niet wat ik zonder hem moet.... maar soms denk ik dat het beter om er zelf maar mee te stoppen, dan ben ik al die onzekerheid kwijt en kan ik verder, maar wil ik wel verder zonder hem??? Nu heb ik me stellig voorgenomen om niet meer te beginnen over hoe nou gaat, en te wachten tot hij er uit is... Hij heeft wel gezegd dat als hij voor zichzelf op een rijtje heeft wat er precies mis is, dat we dan kunnen gaan kijken HOE we eraan kunnen werken, maar wil hij dat nu nog wel??? Durf en kan dat nu ook niet meer vragen, want dan zet ik hem alleen maar meer onder druk....
Kunnen twee mensen die al heel lang samen zijn en er allebei voor willen vechten er uitkomen en de relatie weer op de rails krijgen?? Is dat überhaupt mogelijk, of is het allemaal verspilde moeite....? Hoe ziet het leven van andere stellen eruit? We willen wel dingen veranderen, maar zitten in zo'n sleur: vroeg op om te gaan werken, drukke banen, 's avonds boodschapen, koken, eten en dan uitgeblust en moe om nog wat leuks te doen, dan nog het huis een beetje schoonhouden... Hoe doen andere stellen dat?
Ik wil zo graag dat alles goed komt, maar hoe krijg ik dat voor elkaar, of is het al te laat? Ben de wanhoop nabij.... weet het allemaal niet meer.....
maandag 11 februari 2008 om 10:43
quote:blijfgewoonbianca schreef op 11 februari 2008 @ 10:26:
[...]
Ik geloof dat jij twee dingen door elkaar tijd haalt ; lekker iets voor jezelf doen als de ander iets anders doet , of " verplicht " nadenken of je iemand ook echt mist als die niet 7-24 om je heen is . Van een avondje schilderen in de week kan ik me niet voorstellen dat hij ineens enorm diepzinnige inzichten krijgt ; na zoveel uurtjes kom je namelijk zoals altijd weer thuis .
Ik persoonlijk vind dat je erg met je laat sollen , dat je hem alle " macht " geeft en hem veel en veel te veel pleast om de verkeerde redenen . Al snap ik best dat je het doodeng en moeilijk vind , hoor .
Die schildercursus doe ik echt HELEMAAL voor mezelf. Ik ben me bewust dat ik geen eigen leven heb zonder hem, en daar wil ik dus aan werken. Vandaar die schildercursus!
Mss laat ik idd met me sollen, maar ik geloof echt oprecht dat dat niet zijn bedoeling is. Hij weet het gewoon ff niet meer allemaal.... en natuurlijk wil ik aan mezelf werken (in de 1e plaats voor mezelf, want ook zonder hem zullen mijn problemen terugkomen, maar ook voor de relatie) en wil ik aan hem laten zien dat ik best leuk, lief, aardig, sexy etc. ben, dat hij niet alleen denkt aan hoe het nu gaat, dat hij niet gelukkig is, maar ook terugdenkt aan de goede dingen, dat we het ook hardstikke leuk hebben gehad samen, dat hij niet voor niks verliefd op mij geworden is.
[...]
Ik geloof dat jij twee dingen door elkaar tijd haalt ; lekker iets voor jezelf doen als de ander iets anders doet , of " verplicht " nadenken of je iemand ook echt mist als die niet 7-24 om je heen is . Van een avondje schilderen in de week kan ik me niet voorstellen dat hij ineens enorm diepzinnige inzichten krijgt ; na zoveel uurtjes kom je namelijk zoals altijd weer thuis .
Ik persoonlijk vind dat je erg met je laat sollen , dat je hem alle " macht " geeft en hem veel en veel te veel pleast om de verkeerde redenen . Al snap ik best dat je het doodeng en moeilijk vind , hoor .
Die schildercursus doe ik echt HELEMAAL voor mezelf. Ik ben me bewust dat ik geen eigen leven heb zonder hem, en daar wil ik dus aan werken. Vandaar die schildercursus!
Mss laat ik idd met me sollen, maar ik geloof echt oprecht dat dat niet zijn bedoeling is. Hij weet het gewoon ff niet meer allemaal.... en natuurlijk wil ik aan mezelf werken (in de 1e plaats voor mezelf, want ook zonder hem zullen mijn problemen terugkomen, maar ook voor de relatie) en wil ik aan hem laten zien dat ik best leuk, lief, aardig, sexy etc. ben, dat hij niet alleen denkt aan hoe het nu gaat, dat hij niet gelukkig is, maar ook terugdenkt aan de goede dingen, dat we het ook hardstikke leuk hebben gehad samen, dat hij niet voor niks verliefd op mij geworden is.
maandag 11 februari 2008 om 10:46
quote:blijfgewoonbianca schreef op 11 februari 2008 @ 10:27:
Je kunt het ook omdraaien ; ga jij twee weken weg om te kijken hoe ontzettend veel jij eigenlijk van hém houdt !
Dat hij in die tijd kan bedenken hoeveel hij om jou geeft is dan een ......eh...... mooi meegenomen bijverschijnsel , ofzo .
Maar wat als ik die 2 weken niet nodig heb, omdat ik al weet hoeveel ik van hem hou. Ik wil best ff weggaan, maar probleem is dan waar ik naar toe moet. Heb niet echt iemand bij wie ik dan terecht kan. Dan maar een hotel? Lekker duur, en dat geld kan ik beter gebruiken als hij besluit om toch mij te verlaten.
Dat mooie bijverschijnsel is ook bij dat schilderavondje toch? Al is dat idd wel een beetje kort.....
Je kunt het ook omdraaien ; ga jij twee weken weg om te kijken hoe ontzettend veel jij eigenlijk van hém houdt !
Dat hij in die tijd kan bedenken hoeveel hij om jou geeft is dan een ......eh...... mooi meegenomen bijverschijnsel , ofzo .
Maar wat als ik die 2 weken niet nodig heb, omdat ik al weet hoeveel ik van hem hou. Ik wil best ff weggaan, maar probleem is dan waar ik naar toe moet. Heb niet echt iemand bij wie ik dan terecht kan. Dan maar een hotel? Lekker duur, en dat geld kan ik beter gebruiken als hij besluit om toch mij te verlaten.
Dat mooie bijverschijnsel is ook bij dat schilderavondje toch? Al is dat idd wel een beetje kort.....
maandag 11 februari 2008 om 10:52
Hij regelde ook regelmatig iets leuks, of verraste mij. Op dit moment is dat wat minder. Hij wil bv. wel een weekendje samen weg, maar op dit moment is het een beetje druk elk weekend. Ik wil het best regelen, maar dan zal het pas over een maand, of twee maanden worden. Dat zijn dan alweer wat langere termijn plannen, dan weet hij weer niet of hij dan wel kan/wil (hij heeft tenslotte natuurlijk ook niet voor niks onze grootse planne later dit jaar afgezegd, omdat hij dan niet weet of we dan nog bij elkaar zijn).
maandag 11 februari 2008 om 10:53
Meid , als jij denkt dat die schilderlessen de oplossing zijn voor al jullie problemen............ prima toch ? Als jij het gevoel hebt dat jij alles uit de kast hebt getrokken en hebt gedaan wat je kon .....fine by me .
Tips voor originele dingen om te doen : google eens op uitjes , of op weekendjes weg , of typ de zoekwoorden leuke dingen doen , etc .
Ik wel ook nog wel tips geven in de vorm van " hou eens hoge hakken aan in bed, spring erbij onder de douche en laat je eens nemen op de eettafel en stop een lief briefje in zijn portemonnee " en dan ga ik hard voor je duimen dat je vriend eens duidelijkheid geeft en dat het dan ook zal zijn wat jij graag wil horen .
Succes .
Tips voor originele dingen om te doen : google eens op uitjes , of op weekendjes weg , of typ de zoekwoorden leuke dingen doen , etc .
Ik wel ook nog wel tips geven in de vorm van " hou eens hoge hakken aan in bed, spring erbij onder de douche en laat je eens nemen op de eettafel en stop een lief briefje in zijn portemonnee " en dan ga ik hard voor je duimen dat je vriend eens duidelijkheid geeft en dat het dan ook zal zijn wat jij graag wil horen .
Succes .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 11 februari 2008 om 10:56
quote:Malaysiagirl schreef op 11 februari 2008 @ 10:46:
[...]
Dat mooie bijverschijnsel is ook bij dat schilderavondje toch? Al is dat idd wel een beetje kort.....
Hij kan hooguit denken ; goh, ongezellig , in mijn eentje aan de koffie.nou ja , straks drinken we samen nog een cola'tje ........
Bij twee weken ontdekt hij dus wat het is om twee weken niet jou te hebben bij het ontbijt , 's avonds als hij thuis komt , 's nachts als hij in bed ligt ... en dan heb ik het nog niet eens over de weekenden .
[...]
Dat mooie bijverschijnsel is ook bij dat schilderavondje toch? Al is dat idd wel een beetje kort.....
Hij kan hooguit denken ; goh, ongezellig , in mijn eentje aan de koffie.nou ja , straks drinken we samen nog een cola'tje ........
Bij twee weken ontdekt hij dus wat het is om twee weken niet jou te hebben bij het ontbijt , 's avonds als hij thuis komt , 's nachts als hij in bed ligt ... en dan heb ik het nog niet eens over de weekenden .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 11 februari 2008 om 11:01
Maar wat als ik die 2 weken niet nodig heb, omdat ik al weet hoeveel ik van hem hou. Ik wil best ff weggaan, maar probleem is dan waar ik naar toe moet. Heb niet echt iemand bij wie ik dan terecht kan. Dan maar een hotel? Lekker duur, en dat geld kan ik beter gebruiken als hij besluit om toch mij te verlaten.
Zie het als een investering in jullie relatie. Kan goud waard blijken te zijn. En je komt er dan meteen achter of jij tegen 'alleen zijn' kunt. Want volgens mij ligt daar je grote angst. Wat als hij besluit de relatie te beëindigen... dan ben je alleen. En ook verandert dan alles, en daar ben je bang voor, DUS hou je ontzettend veel van hem en doe je alles om ervoor te zorgen dat hij besluit samen met jou verder te gaan.
Ik zou willen dat, in jou geval, hij verder met me zou gaan om wie ik ben, niet om wat ik doe (om hem te pleasen).
Sorry MG, ik zie hier geen happy-end. Of je verliest hem, of je verliest je eigen identiteit.
Succes in elk geval.
Zie het als een investering in jullie relatie. Kan goud waard blijken te zijn. En je komt er dan meteen achter of jij tegen 'alleen zijn' kunt. Want volgens mij ligt daar je grote angst. Wat als hij besluit de relatie te beëindigen... dan ben je alleen. En ook verandert dan alles, en daar ben je bang voor, DUS hou je ontzettend veel van hem en doe je alles om ervoor te zorgen dat hij besluit samen met jou verder te gaan.
Ik zou willen dat, in jou geval, hij verder met me zou gaan om wie ik ben, niet om wat ik doe (om hem te pleasen).
Sorry MG, ik zie hier geen happy-end. Of je verliest hem, of je verliest je eigen identiteit.
Succes in elk geval.
maandag 11 februari 2008 om 11:04
quote:blijfgewoonbianca schreef op 11 februari 2008 @ 10:53:
Meid , als jij denkt dat die schilderlessen de oplossing zijn voor al jullie problemen............ prima toch ? Als jij het gevoel hebt dat jij alles uit de kast hebt getrokken en hebt gedaan wat je kon .....fine by me .
Tips voor originele dingen om te doen : google eens op uitjes , of op weekendjes weg , of typ de zoekwoorden leuke dingen doen , etc .
Ik wel ook nog wel tips geven in de vorm van " hou eens hoge hakken aan in bed, spring erbij onder de douche en laat je eens nemen op de eettafel en stop een lief briefje in zijn portemonnee " en dan ga ik hard voor je duimen dat je vriend eens duidelijkheid geeft en dat het dan ook zal zijn wat jij graag wil horen .
Succes .Ik denk helemaal niet dat die schildercursus de oplossing is voor onze problemen!! Beetje kort door de bocht om dat zo te zeggen, vind ik! DIe schildercursus is voor MEZELF wel een eerste stapje om een eigen leven op te bouwen, om dingen voor mezelf te doen en niet zo aan hem te hangen. Voor mijn eigen problemen zal heus wel meer nodig zijn, daar ben ik me ook van bewust, maar het is in ieder geval een eerste stap!
Meid , als jij denkt dat die schilderlessen de oplossing zijn voor al jullie problemen............ prima toch ? Als jij het gevoel hebt dat jij alles uit de kast hebt getrokken en hebt gedaan wat je kon .....fine by me .
Tips voor originele dingen om te doen : google eens op uitjes , of op weekendjes weg , of typ de zoekwoorden leuke dingen doen , etc .
Ik wel ook nog wel tips geven in de vorm van " hou eens hoge hakken aan in bed, spring erbij onder de douche en laat je eens nemen op de eettafel en stop een lief briefje in zijn portemonnee " en dan ga ik hard voor je duimen dat je vriend eens duidelijkheid geeft en dat het dan ook zal zijn wat jij graag wil horen .
Succes .Ik denk helemaal niet dat die schildercursus de oplossing is voor onze problemen!! Beetje kort door de bocht om dat zo te zeggen, vind ik! DIe schildercursus is voor MEZELF wel een eerste stapje om een eigen leven op te bouwen, om dingen voor mezelf te doen en niet zo aan hem te hangen. Voor mijn eigen problemen zal heus wel meer nodig zijn, daar ben ik me ook van bewust, maar het is in ieder geval een eerste stap!
maandag 11 februari 2008 om 11:14
[quote]Malaysiagirl schreef op 11 februari 2008 @ 10:46:
[...]
Maar wat als ik die 2 weken niet nodig heb, omdat ik al weet hoeveel ik van hem hou. Ik wil best ff weggaan, maar probleem is dan waar ik naar toe moet. Heb niet echt iemand bij wie ik dan terecht kan. Dan maar een hotel? Lekker duur, en dat geld kan ik beter gebruiken als hij besluit om toch mij te verlaten
met die 2 weken kun je misschien een doorbraak forceren, nu weet hij dat je toch niet gaat wat hij ook doet.
Ik denk dat het helemaal niet zo´n slecht idee is om even een, twee weken zonder elkaar door te brengen. Op deze manier heb jij ook even een adempauze waarin je even niet constant op zijn reacties, gezichtsuitdrukkingen etc hoeft te letten en op eieren te lopen. De situatie duurt op deze manier te lang en dat is niet goed voor jullie allebei. En wat betreft waar je dan heen zou moeten, woon je in een grote stad? misschien zijn er jeugdhotels of trekkershostels of misschien een huisje in een recreatiepark. Denk er over na malaysiagirl, het is een investering in JOUW toekomst!
[...]
Maar wat als ik die 2 weken niet nodig heb, omdat ik al weet hoeveel ik van hem hou. Ik wil best ff weggaan, maar probleem is dan waar ik naar toe moet. Heb niet echt iemand bij wie ik dan terecht kan. Dan maar een hotel? Lekker duur, en dat geld kan ik beter gebruiken als hij besluit om toch mij te verlaten
met die 2 weken kun je misschien een doorbraak forceren, nu weet hij dat je toch niet gaat wat hij ook doet.
Ik denk dat het helemaal niet zo´n slecht idee is om even een, twee weken zonder elkaar door te brengen. Op deze manier heb jij ook even een adempauze waarin je even niet constant op zijn reacties, gezichtsuitdrukkingen etc hoeft te letten en op eieren te lopen. De situatie duurt op deze manier te lang en dat is niet goed voor jullie allebei. En wat betreft waar je dan heen zou moeten, woon je in een grote stad? misschien zijn er jeugdhotels of trekkershostels of misschien een huisje in een recreatiepark. Denk er over na malaysiagirl, het is een investering in JOUW toekomst!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 11 februari 2008 om 11:21
Je stelt je zo passief op, zo afhankelijk van hem. In feite leg je jouw leven en jezelf in zijn handen en zeg je 'ik wacht wel af wat je ermee doet, ik hoor het nog wel van je wanneer je er een keer uit bent'. Hmm het is echt tijd dat je weer voor jezelf gaat kiezen, ben je er nog wel?
En denk ook is hier aan, 'you don't know what you've got til it's gone'. Je vriend weet dat jij er zal zijn no matter what. Dus hij weet ook niet wat hij mist, of hij je mist als je er niet bent.
En denk ook is hier aan, 'you don't know what you've got til it's gone'. Je vriend weet dat jij er zal zijn no matter what. Dus hij weet ook niet wat hij mist, of hij je mist als je er niet bent.
maandag 11 februari 2008 om 11:22
quote:helleveeg schreef op 11 februari 2008 @ 11:01:
Maar wat als ik die 2 weken niet nodig heb, omdat ik al weet hoeveel ik van hem hou. Ik wil best ff weggaan, maar probleem is dan waar ik naar toe moet. Heb niet echt iemand bij wie ik dan terecht kan. Dan maar een hotel? Lekker duur, en dat geld kan ik beter gebruiken als hij besluit om toch mij te verlaten.
Zie het als een investering in jullie relatie. Kan goud waard blijken te zijn. En je komt er dan meteen achter of jij tegen 'alleen zijn' kunt. Want volgens mij ligt daar je grote angst. Wat als hij besluit de relatie te beëindigen... dan ben je alleen. En ook verandert dan alles, en daar ben je bang voor, DUS hou je ontzettend veel van hem en doe je alles om ervoor te zorgen dat hij besluit samen met jou verder te gaan.
Ik zou willen dat, in jou geval, hij verder met me zou gaan om wie ik ben, niet om wat ik doe (om hem te pleasen).
Sorry MG, ik zie hier geen happy-end. Of je verliest hem, of je verliest je eigen identiteit.
Succes in elk geval.
Mijn grootste angst is mss idd wel om alleen achter te blijven....
Maar moet ik het feit dat hij er voor wil vechten, dat hij zegt dat er zeker nog hoop is voor ons, dan maar negeren? Gister was hij ook heel erg lief, omdat ik me niet helemaal lekker voelde, hij vindt het ook fijn als ik lekker tegen hem aan kom zitten/liggen. Dan moet er toch nog wel iets tussen ons zijn?
Mss moeten we idd een tijdje uit elkaar, mss moet ik er gewoon mee stoppen... voelde me redelijk sterk dit weekend, maar nu voel ik me weer verdrietig.... Lijkt wel dat wat ik ook doe, niet goed is.... En dat bedoel ik niet zo zielig als het wellicht overkomt!!!!!
Maar wat als ik die 2 weken niet nodig heb, omdat ik al weet hoeveel ik van hem hou. Ik wil best ff weggaan, maar probleem is dan waar ik naar toe moet. Heb niet echt iemand bij wie ik dan terecht kan. Dan maar een hotel? Lekker duur, en dat geld kan ik beter gebruiken als hij besluit om toch mij te verlaten.
Zie het als een investering in jullie relatie. Kan goud waard blijken te zijn. En je komt er dan meteen achter of jij tegen 'alleen zijn' kunt. Want volgens mij ligt daar je grote angst. Wat als hij besluit de relatie te beëindigen... dan ben je alleen. En ook verandert dan alles, en daar ben je bang voor, DUS hou je ontzettend veel van hem en doe je alles om ervoor te zorgen dat hij besluit samen met jou verder te gaan.
Ik zou willen dat, in jou geval, hij verder met me zou gaan om wie ik ben, niet om wat ik doe (om hem te pleasen).
Sorry MG, ik zie hier geen happy-end. Of je verliest hem, of je verliest je eigen identiteit.
Succes in elk geval.
Mijn grootste angst is mss idd wel om alleen achter te blijven....
Maar moet ik het feit dat hij er voor wil vechten, dat hij zegt dat er zeker nog hoop is voor ons, dan maar negeren? Gister was hij ook heel erg lief, omdat ik me niet helemaal lekker voelde, hij vindt het ook fijn als ik lekker tegen hem aan kom zitten/liggen. Dan moet er toch nog wel iets tussen ons zijn?
Mss moeten we idd een tijdje uit elkaar, mss moet ik er gewoon mee stoppen... voelde me redelijk sterk dit weekend, maar nu voel ik me weer verdrietig.... Lijkt wel dat wat ik ook doe, niet goed is.... En dat bedoel ik niet zo zielig als het wellicht overkomt!!!!!
maandag 11 februari 2008 om 11:36
Ik ben het ermee eens dat in deze situatie eigenlijk alleen weggaan een doorbraak in wat voor richting dan ook, kan forceren. Je denkt misschien dat je nu meer controle hebt over de situatie maar dat is juist niet zo. Ik heb het zelf ooit met mijn ex uitgemaakt omdat hij mij absoluut geen als in geen enkele, ruimte kon geven. Ik was hem niet eens zo zeer zat, maar meer ons leven, zijn moeder (bemoeiziek weetjewel) en omstandigheden. Aan hem irriteerde vooral zijn gebrek aan ambitie. De kans is groot dat alle stappen die je nu uit onzekerheid en angst neemt, averechts werken. Ik vond het bijvoorbeeld niet leuk, dat mijn ex niet echt een persoonlijkheid en diepgang leek te hebben (misschien had hij die wel, maar durfde hij die niet te laten zien uit angst mij kwijt te raken, dat denk ik nu wel). Hij voelde mijn onvrede en ging enorm pleasen. Ik wilde met zijn 2en zijn, een andere persoon naast mij voelen, en dat was hij niet meer. Hij werd een neurotisch verlengstuk van mij zelf. Hij werd ineens lid van 'mijn' politieke partij, ging gedichten schrijven (wat totaal niet bij hem past) om zijn 'diepgang' aan te tonen etc.
Wat er toen gebeurde was eigenlijk heel raar. Het voelde alsof we niet meer 2 personen waren. Maar ik en een slechte kopie van mezelf. Iemand die altijd pleased en aanpast is heel vermoeiend om mee om te gaan. Het geeft jou heel veel macht en heel veel verantwoordelijkheid maar ook een gevoel van ongelijkwaardigheid waardoor je je nog verder verwijderd gaat voelen. Als hij zichzelf was gebleven en zijn eigen dingen was blijven doen, zonder overdreven voorzichtigheid, was het misschien niet uitgegaan. Maar ik voelde me alsof alles in mijn schoenen geduwd werd. Ik moest de beslissingen nemen, ik moest tevreden gehouden worden, ondertussen kon ik niets meer van mezelf kwijt. Kon ik hem niet tevreden maken, want mijn tevredenheid was zijn tevredenheid en mijn tevredenheid, bestond mede uit die van hem...
Pf onmogelijke situatie hoor.
Als je zo op elkaars lip zit, is het bijna onmogelijk te ervaren wat je nou echt voor iemand voelt. Ik denk dat het belangrijk is om niet alleen zelf dingen te ondernemen zoals je schildercursus (wat opzichzelf een goed idee is, lijkt mij) maar ook voor jezelf en je eigen identiteit te blijven opkomen. Wat maakt jou jou? Wat vind jij echt belangrijk en hoe wil je zijn? Verlies dat niet uit het oog. Het vervelende van dit soort situaties is dat het de verhouding dermate verstoord dat de kans dat het goed komt eigenlijk best klein is, zolang je daarmee door blijft gaan. Echt opstaan voor jezelf en zeggen, dit ben ik. Vind IK dit nog wel leuk? Heeft hij wel aandacht voor mij? Ik zeg niet dat hij dat niet heeft, maar sta er bij stil. Laat jouw gevoel ook een rol spelen. Een relatie is er voor jullie allebei, en nu lijkt het alsof het 90% om zijn gevoel gaat en 10% voor jou.
En nee, hij heeft niet het recht je aan het lijntje te houden. Wanneer mijn vriend wel seks liefde en leuke dingen wilde, maar niets kon zeggen over onze situatie, dan zou ik me terugtrekken minimaal seksueel, maar ik denk dat ik me sowieso op andere dingen zou richten. Hem ff naar een tweede plaats in mijn leven verplaatsen. Ik bedoel kijk nu naar de feiten, zolang hij twijfelt, doe jij extra je best. Waarom, zou een weldenkend mens, zo'n fijne situatie willen doorbreken? Hij krijgt wat hij wil, is verder nergens toe verplicht en doet lekker waar hij zin in heeft. Wat hij doet, staat niet eens ter discussie, jij rent je poten onder je lijf vandaan en zijn tevredenheid is het enige issue. Geen enkele man met een gezond functionerend ego, zal deze situatie willen verlaten. Hij weet het dus niet, en waarschijnlijk wil hij het ook niet weten. Want voor hem maakt het niet uit.
Wat er toen gebeurde was eigenlijk heel raar. Het voelde alsof we niet meer 2 personen waren. Maar ik en een slechte kopie van mezelf. Iemand die altijd pleased en aanpast is heel vermoeiend om mee om te gaan. Het geeft jou heel veel macht en heel veel verantwoordelijkheid maar ook een gevoel van ongelijkwaardigheid waardoor je je nog verder verwijderd gaat voelen. Als hij zichzelf was gebleven en zijn eigen dingen was blijven doen, zonder overdreven voorzichtigheid, was het misschien niet uitgegaan. Maar ik voelde me alsof alles in mijn schoenen geduwd werd. Ik moest de beslissingen nemen, ik moest tevreden gehouden worden, ondertussen kon ik niets meer van mezelf kwijt. Kon ik hem niet tevreden maken, want mijn tevredenheid was zijn tevredenheid en mijn tevredenheid, bestond mede uit die van hem...
Pf onmogelijke situatie hoor.
Als je zo op elkaars lip zit, is het bijna onmogelijk te ervaren wat je nou echt voor iemand voelt. Ik denk dat het belangrijk is om niet alleen zelf dingen te ondernemen zoals je schildercursus (wat opzichzelf een goed idee is, lijkt mij) maar ook voor jezelf en je eigen identiteit te blijven opkomen. Wat maakt jou jou? Wat vind jij echt belangrijk en hoe wil je zijn? Verlies dat niet uit het oog. Het vervelende van dit soort situaties is dat het de verhouding dermate verstoord dat de kans dat het goed komt eigenlijk best klein is, zolang je daarmee door blijft gaan. Echt opstaan voor jezelf en zeggen, dit ben ik. Vind IK dit nog wel leuk? Heeft hij wel aandacht voor mij? Ik zeg niet dat hij dat niet heeft, maar sta er bij stil. Laat jouw gevoel ook een rol spelen. Een relatie is er voor jullie allebei, en nu lijkt het alsof het 90% om zijn gevoel gaat en 10% voor jou.
En nee, hij heeft niet het recht je aan het lijntje te houden. Wanneer mijn vriend wel seks liefde en leuke dingen wilde, maar niets kon zeggen over onze situatie, dan zou ik me terugtrekken minimaal seksueel, maar ik denk dat ik me sowieso op andere dingen zou richten. Hem ff naar een tweede plaats in mijn leven verplaatsen. Ik bedoel kijk nu naar de feiten, zolang hij twijfelt, doe jij extra je best. Waarom, zou een weldenkend mens, zo'n fijne situatie willen doorbreken? Hij krijgt wat hij wil, is verder nergens toe verplicht en doet lekker waar hij zin in heeft. Wat hij doet, staat niet eens ter discussie, jij rent je poten onder je lijf vandaan en zijn tevredenheid is het enige issue. Geen enkele man met een gezond functionerend ego, zal deze situatie willen verlaten. Hij weet het dus niet, en waarschijnlijk wil hij het ook niet weten. Want voor hem maakt het niet uit.
maandag 11 februari 2008 om 11:41
Probeer het gewoon een week... kun je niet een week (of 2) op het huis van iemand passen die op vakantie is/gaat? Geef/gun jullie allebei wat lucht en ruimte. Nu ontzie jij hem op alle fronten om hem maar niet te verliezen (of je vertrouwde leventje) en hij voelt zich schuldig daarover. Dit is toch geen relatie?
Een relatie is dat je jezelf kunt zijn en dat je dat van elkaar respecteert. Dus hij moet jouw "boze buien" snappen en begrijpen dat dat soms eruit komt en jij moet je zelf niet helemaal omvormen naar de vriendin waarvan jij denkt die hij wil...
Zorg dat je van jezelf houdt, dat het leven voor jou leuk is. Dat kan een ander niet voor je doen, ook je vriend niet.
En zet eens op een rij waarom je zoveel van hem houdt?
Een relatie is dat je jezelf kunt zijn en dat je dat van elkaar respecteert. Dus hij moet jouw "boze buien" snappen en begrijpen dat dat soms eruit komt en jij moet je zelf niet helemaal omvormen naar de vriendin waarvan jij denkt die hij wil...
Zorg dat je van jezelf houdt, dat het leven voor jou leuk is. Dat kan een ander niet voor je doen, ook je vriend niet.
En zet eens op een rij waarom je zoveel van hem houdt?
maandag 11 februari 2008 om 11:45
Ja ik kan me eigenlijk ook niet zo goed voorstellen dat je nergens een weekje terecht zou kunnen. Is dat wel zo? Ik denk dat er genoeg goedkope opties zijn. Een hotel hoeft overigens echt niet duur te zijn, dat ligt eraan hoeveel eisen je stelt aan de luxe, maar je zou ook op internet kunnen kijken daar staan ook vaak opties als iemand die zijn of haar kamer/flat tijdelijk verhuurt o.i.d. en je hebt toch vast wel familie? Je moet het zelf weten, maar op deze manier denk ik niet dat die doorbraak er ooit echt komt.
maandag 11 februari 2008 om 11:54
Ik denk dat wat Noblesse beschrijft inderdaad erg treffend op jouw situatie van toepassing is.
Daarnaast zie ik dat je telkens vooral focust op wat er níet kan, bv. 'ja maar een hotel is duur dus ik kan niet weg' ipv focussen op oplossingen, zoals noblesse en helleveeg aanreiken voor dit hotelprobleem. En zelfs al als je met die oplossingen van hun niks kan, dénk dan eens door naar wat wél opties voor je zijn! Ik zie gewoon overal in dit topic dat je heel veel op adviezen en meningen etcetera reageert op een manier van 'ja maar dat kan niet want..' of 'nee het is heel anders namelijk..'. En dat zal vast ook zo zijn, maar focus nou eens een keer op oplossingen die wél kunnen, streef daar naar toe en probeer daarover na te denken, ipv alleen maar te kijken naar wat niet kan of gaat.
Daarnaast zie ik dat je telkens vooral focust op wat er níet kan, bv. 'ja maar een hotel is duur dus ik kan niet weg' ipv focussen op oplossingen, zoals noblesse en helleveeg aanreiken voor dit hotelprobleem. En zelfs al als je met die oplossingen van hun niks kan, dénk dan eens door naar wat wél opties voor je zijn! Ik zie gewoon overal in dit topic dat je heel veel op adviezen en meningen etcetera reageert op een manier van 'ja maar dat kan niet want..' of 'nee het is heel anders namelijk..'. En dat zal vast ook zo zijn, maar focus nou eens een keer op oplossingen die wél kunnen, streef daar naar toe en probeer daarover na te denken, ipv alleen maar te kijken naar wat niet kan of gaat.
maandag 11 februari 2008 om 11:58
~[quote]Noblesse_Oblige schreef op 11 februari 2008 @ 11:36:
Ik heb het zelf ooit met mijn ex uitgemaakt omdat hij mij absoluut geen als in geen enkele, ruimte kon geven. Ik was hem niet eens zo zeer zat, maar meer ons leven, zijn moeder (bemoeiziek weetjewel) en omstandigheden. Aan hem irriteerde vooral zijn gebrek aan ambitie. De kans is groot dat alle stappen die je nu uit onzekerheid en angst neemt, averechts werken. Ik vond het bijvoorbeeld niet leuk, dat mijn ex niet echt een persoonlijkheid en diepgang leek te hebben (misschien had hij die wel, maar durfde hij die niet te laten zien uit angst mij kwijt te raken, dat denk ik nu wel). Hij voelde mijn onvrede en ging enorm pleasen. Ik wilde met zijn 2en zijn, een andere persoon naast mij voelen, en dat was hij niet meer. Hij werd een neurotisch verlengstuk van mij zelf. Hij werd ineens lid van 'mijn' politieke partij, ging gedichten schrijven (wat totaal niet bij hem past) om zijn 'diepgang' aan te tonen etc.
Wat er toen gebeurde was eigenlijk heel raar. Het voelde alsof we niet meer 2 personen waren. Maar ik en een slechte kopie van mezelf. Iemand die altijd pleased en aanpast is heel vermoeiend om mee om te gaan. Het geeft jou heel veel macht en heel veel verantwoordelijkheid maar ook een gevoel van ongelijkwaardigheid waardoor je je nog verder verwijderd gaat voelen. Als hij zichzelf was gebleven en zijn eigen dingen was blijven doen, zonder overdreven voorzichtigheid, was het misschien niet uitgegaan. Maar ik voelde me alsof alles in mijn schoenen geduwd werd. Ik moest de beslissingen nemen, ik moest tevreden gehouden worden, ondertussen kon ik niets meer van mezelf kwijt. Kon ik hem niet tevreden maken, want mijn tevredenheid was zijn tevredenheid en mijn tevredenheid, bestond mede uit die van hem...
Pf onmogelijke situatie hoor.
[]Wat ontzettend herkenbaar. Ik heb dit stukje keer op keer overgelezen en het geeft zo goed mijn gevoel weer wat ik in mijn vorige relatie had. Ik heb het nooit onder woorden kunnen brengen wat me nu zo ontzettend benauwde en nu staat het hier inneens letterlijk zwart op wit. Noblesse dank je wel voor dat inzicht!!
Liefs Misax
Ik heb het zelf ooit met mijn ex uitgemaakt omdat hij mij absoluut geen als in geen enkele, ruimte kon geven. Ik was hem niet eens zo zeer zat, maar meer ons leven, zijn moeder (bemoeiziek weetjewel) en omstandigheden. Aan hem irriteerde vooral zijn gebrek aan ambitie. De kans is groot dat alle stappen die je nu uit onzekerheid en angst neemt, averechts werken. Ik vond het bijvoorbeeld niet leuk, dat mijn ex niet echt een persoonlijkheid en diepgang leek te hebben (misschien had hij die wel, maar durfde hij die niet te laten zien uit angst mij kwijt te raken, dat denk ik nu wel). Hij voelde mijn onvrede en ging enorm pleasen. Ik wilde met zijn 2en zijn, een andere persoon naast mij voelen, en dat was hij niet meer. Hij werd een neurotisch verlengstuk van mij zelf. Hij werd ineens lid van 'mijn' politieke partij, ging gedichten schrijven (wat totaal niet bij hem past) om zijn 'diepgang' aan te tonen etc.
Wat er toen gebeurde was eigenlijk heel raar. Het voelde alsof we niet meer 2 personen waren. Maar ik en een slechte kopie van mezelf. Iemand die altijd pleased en aanpast is heel vermoeiend om mee om te gaan. Het geeft jou heel veel macht en heel veel verantwoordelijkheid maar ook een gevoel van ongelijkwaardigheid waardoor je je nog verder verwijderd gaat voelen. Als hij zichzelf was gebleven en zijn eigen dingen was blijven doen, zonder overdreven voorzichtigheid, was het misschien niet uitgegaan. Maar ik voelde me alsof alles in mijn schoenen geduwd werd. Ik moest de beslissingen nemen, ik moest tevreden gehouden worden, ondertussen kon ik niets meer van mezelf kwijt. Kon ik hem niet tevreden maken, want mijn tevredenheid was zijn tevredenheid en mijn tevredenheid, bestond mede uit die van hem...
Pf onmogelijke situatie hoor.
[]Wat ontzettend herkenbaar. Ik heb dit stukje keer op keer overgelezen en het geeft zo goed mijn gevoel weer wat ik in mijn vorige relatie had. Ik heb het nooit onder woorden kunnen brengen wat me nu zo ontzettend benauwde en nu staat het hier inneens letterlijk zwart op wit. Noblesse dank je wel voor dat inzicht!!
Liefs Misax
misax wijzigde dit bericht op 11-02-2008 12:00
Reden: naam van poster fout!!
Reden: naam van poster fout!!
% gewijzigd
maandag 11 februari 2008 om 14:04
MGirl,
volgens mij hangt wat je het beste kunt doen, ook voor een deel af van de reden(en) waarom je vriend nu al zo lang twijfelt.
- Als hij twijfelt omdat jij hem daartoe redenen geeft (bijvoorbeeld omdat je te veel aan hem 'hangt', omdat je te weinig je eigen persoonlijkheid laat zien en bijna uitsluitend 'in functie van' hem leeft) dan kun je proberen om iets aan jezelf te veranderen. Dus onafhankelijker van hem worden, als dat inderdaad het probleem is. (Of spelen er nog andere zaken mee?) Als hij ziet dat jij verandert bent, zal zijn verlangen naar jou wellicht terugkeren. Je kunt dat even (een week? 2 weken?) proberen en zien of er iets verandert. Maar als dat niet zo is, dan moet je naar de grotere middelen grijpen en een echte break inlassen.
- Als hij twijfelt omdat hij niet zeker weet of hij wel in staat is om zijn verdere leven van jou te houden, omdat hij gewoon te weinig voor je voelt, en dat niet aan jou ligt, dan is even uit elkaar gaan eigenlijk de enige optie. Pas dan zal hij merken of hij je mist of niet, zoals anderen al schreven. Bovendien, als jij het initiatief neemt tot zo'n break, ook als hij dat niet wil, laat jij daarmee zien dat je niet met je laat sollen, en misschien is het precies dát wat jou voor hem aantrekkelijk zou maken! Misschien is jouw 'onderdanigheid' net dat wat je voor hem minder aantrekkelijk maakt. Dat lijkt me helemaal niet onwaarschijnlijk. En zelfs als het dat niet is, dan nog is het beter om zelf de stap te nemen, dan om lijdzaam te wachten tot hij het doet. Want je wil toch niet bij iemand blijven die niet gek op je is!
Het lijkt er dus op alsof alles erop wijst dat jullie inderdaad beter even een break zouden inlassen.
En aangezien HIJ degene is die twijfelt, is HIJ degene die een andere woning moet zoeken. Logisch toch? Laat hem zien dat jij niet het onderdanige vrouwtje bent dat hij denkt dat je bent en eis dat hij een andere woning zoekt. Aangezien hij niet zeker weet of hij van je houdt als je onderdanig bent, moet je je nu maar eens op een andere manier laten kennen.
Knuffel!
volgens mij hangt wat je het beste kunt doen, ook voor een deel af van de reden(en) waarom je vriend nu al zo lang twijfelt.
- Als hij twijfelt omdat jij hem daartoe redenen geeft (bijvoorbeeld omdat je te veel aan hem 'hangt', omdat je te weinig je eigen persoonlijkheid laat zien en bijna uitsluitend 'in functie van' hem leeft) dan kun je proberen om iets aan jezelf te veranderen. Dus onafhankelijker van hem worden, als dat inderdaad het probleem is. (Of spelen er nog andere zaken mee?) Als hij ziet dat jij verandert bent, zal zijn verlangen naar jou wellicht terugkeren. Je kunt dat even (een week? 2 weken?) proberen en zien of er iets verandert. Maar als dat niet zo is, dan moet je naar de grotere middelen grijpen en een echte break inlassen.
- Als hij twijfelt omdat hij niet zeker weet of hij wel in staat is om zijn verdere leven van jou te houden, omdat hij gewoon te weinig voor je voelt, en dat niet aan jou ligt, dan is even uit elkaar gaan eigenlijk de enige optie. Pas dan zal hij merken of hij je mist of niet, zoals anderen al schreven. Bovendien, als jij het initiatief neemt tot zo'n break, ook als hij dat niet wil, laat jij daarmee zien dat je niet met je laat sollen, en misschien is het precies dát wat jou voor hem aantrekkelijk zou maken! Misschien is jouw 'onderdanigheid' net dat wat je voor hem minder aantrekkelijk maakt. Dat lijkt me helemaal niet onwaarschijnlijk. En zelfs als het dat niet is, dan nog is het beter om zelf de stap te nemen, dan om lijdzaam te wachten tot hij het doet. Want je wil toch niet bij iemand blijven die niet gek op je is!
Het lijkt er dus op alsof alles erop wijst dat jullie inderdaad beter even een break zouden inlassen.
En aangezien HIJ degene is die twijfelt, is HIJ degene die een andere woning moet zoeken. Logisch toch? Laat hem zien dat jij niet het onderdanige vrouwtje bent dat hij denkt dat je bent en eis dat hij een andere woning zoekt. Aangezien hij niet zeker weet of hij van je houdt als je onderdanig bent, moet je je nu maar eens op een andere manier laten kennen.
Knuffel!
maandag 11 februari 2008 om 14:29
Zoals ik eerder al uitlegde, zit ik in een zelfde soort situatie. Het is echt dodelijk vermoeiend. Ik word heen en weer geslingerd tussen het boosheid en verdriet. Ik word er gek van dat mijn vriend "niet weet" wat 'ie precies voor mij voelt, maar "ik vind je nog wel heel erg lief" en "ik mis je", maar "ik weet niet of/hoeveel ik van je houd". Frustrerend.
Hoe vervelend het ook is, ik denk dat inderdaad het beste wat je kunt doen, is gewoon aan jezelf denken. Gewoon je eigen ding doen. Ik heb het "voordeel" dat ik ver weg bij mijn vriend ben (ik woon in het buitenland, dat maakt het direct ook heel erg moeilijk, want ik ben natuurlijk ook ver weg bij mijn vrienden en familie, in een vreemde omgeving, andere cultuur, etc.). Ik probeer hem nu wederom een paar dagen te negeren en mijn eigen ding te doen, hem niet te bellen/mailen/smssen en ook niet full-time aan hem te denken. Ik mis het natuurlijk als een idioot, maar toen ik deze zelfde truc een paar weken geleden uithaalde, vertelde vriendlief na een paar dagen negeren wel "ik mis je, en ik hou van je". Helaas was het een kort durend effect. En was ik wat te optimistisch dat alles direct weer koek en ei zou zijn.
Hoe dan ook, ik denk dat het goed is om een paar weken weg te gaan. Dat is naar, en je zult wrsch ook vaak je vriend willen bellen/smssen etc, maar het is beter dit niet te doen, en elkaar de tijd en ruimte te geven om na te denken en elkaar (niet) te missen.
En weet ook dat je niet de enige ben in deze situatie
En zoals iemand anders al eerder zei: je kunt beter maar weten hoe het afloopt, zelf een beslissing maken, want deze situatie maakt je zeker niet gelukkig en ook niet sterker. Je kunt beter nu weten dat het over/goed is en dan de komende maanden gebruiken om jezelf te vinden/er boven op te komen dan op deze manier doorsukkelen.
Succes! Je kunt het!!!
Hoe vervelend het ook is, ik denk dat inderdaad het beste wat je kunt doen, is gewoon aan jezelf denken. Gewoon je eigen ding doen. Ik heb het "voordeel" dat ik ver weg bij mijn vriend ben (ik woon in het buitenland, dat maakt het direct ook heel erg moeilijk, want ik ben natuurlijk ook ver weg bij mijn vrienden en familie, in een vreemde omgeving, andere cultuur, etc.). Ik probeer hem nu wederom een paar dagen te negeren en mijn eigen ding te doen, hem niet te bellen/mailen/smssen en ook niet full-time aan hem te denken. Ik mis het natuurlijk als een idioot, maar toen ik deze zelfde truc een paar weken geleden uithaalde, vertelde vriendlief na een paar dagen negeren wel "ik mis je, en ik hou van je". Helaas was het een kort durend effect. En was ik wat te optimistisch dat alles direct weer koek en ei zou zijn.
Hoe dan ook, ik denk dat het goed is om een paar weken weg te gaan. Dat is naar, en je zult wrsch ook vaak je vriend willen bellen/smssen etc, maar het is beter dit niet te doen, en elkaar de tijd en ruimte te geven om na te denken en elkaar (niet) te missen.
En weet ook dat je niet de enige ben in deze situatie
En zoals iemand anders al eerder zei: je kunt beter maar weten hoe het afloopt, zelf een beslissing maken, want deze situatie maakt je zeker niet gelukkig en ook niet sterker. Je kunt beter nu weten dat het over/goed is en dan de komende maanden gebruiken om jezelf te vinden/er boven op te komen dan op deze manier doorsukkelen.Succes! Je kunt het!!!
maandag 11 februari 2008 om 14:49
quote:Reiger100 schreef op 11 februari 2008 @ 14:04:
MGirl,
volgens mij hangt wat je het beste kunt doen, ook voor een deel af van de reden(en) waarom je vriend nu al zo lang twijfelt.
- Als hij twijfelt omdat jij hem daartoe redenen geeft (bijvoorbeeld omdat je te veel aan hem 'hangt', omdat je te weinig je eigen persoonlijkheid laat zien en bijna uitsluitend 'in functie van' hem leeft) dan kun je proberen om iets aan jezelf te veranderen. Dus onafhankelijker van hem worden, als dat inderdaad het probleem is. (Of spelen er nog andere zaken mee?) Als hij ziet dat jij verandert bent, zal zijn verlangen naar jou wellicht terugkeren. Je kunt dat even (een week? 2 weken?) proberen en zien of er iets verandert. Maar als dat niet zo is, dan moet je naar de grotere middelen grijpen en een echte break inlassen.
- Als hij twijfelt omdat hij niet zeker weet of hij wel in staat is om zijn verdere leven van jou te houden, omdat hij gewoon te weinig voor je voelt, en dat niet aan jou ligt, dan is even uit elkaar gaan eigenlijk de enige optie. Pas dan zal hij merken of hij je mist of niet, zoals anderen al schreven. Bovendien, als jij het initiatief neemt tot zo'n break, ook als hij dat niet wil, laat jij daarmee zien dat je niet met je laat sollen, en misschien is het precies dát wat jou voor hem aantrekkelijk zou maken! Misschien is jouw 'onderdanigheid' net dat wat je voor hem minder aantrekkelijk maakt. Dat lijkt me helemaal niet onwaarschijnlijk. En zelfs als het dat niet is, dan nog is het beter om zelf de stap te nemen, dan om lijdzaam te wachten tot hij het doet. Want je wil toch niet bij iemand blijven die niet gek op je is!
Het lijkt er dus op alsof alles erop wijst dat jullie inderdaad beter even een break zouden inlassen.
En aangezien HIJ degene is die twijfelt, is HIJ degene die een andere woning moet zoeken. Logisch toch? Laat hem zien dat jij niet het onderdanige vrouwtje bent dat hij denkt dat je bent en eis dat hij een andere woning zoekt. Aangezien hij niet zeker weet of hij van je houdt als je onderdanig bent, moet je je nu maar eens op een andere manier laten kennen.
Knuffel!
Reiger, dank je wel voor je reactie! Fijn dat je het vanuit mijn optiek probeert te beredeneren!
Wat ik tot nu te horen heb gekregen, na enig aanhouden van mijn kant, is het volgende:
- hij weet niet of hij nog van mij houdt, of dit alles is, of het niet alleen nog maar vriendschap is
- hij is niet gelukkig zoals het nu gaat
- hij is ook ontevreden met zijn vrienden: zijn het wel écht vrienden of zijn het slechts kennissen? Hij baalt van de oppervlakkige contacten, zou meer diepang willen, en heeft ook het gevoel dat hij vaak het initiatief naar vrienden toe moet nemen
- hij zit ook met zijn werk: balans werk / privé, wil hij op deze voet verder?
- hij heeft daarnaast ook al enkele jaren veel zorgen over een bep. familiesituatie
- hij geeft aan dat hij nog steeds voor ons wil vechten, dat er zeker nog hoop is. Hem kennende als een eerlijke en rechtdoor zee iemand, meent hij dit ook oprecht. Hij weet natuurlijk niet wat hem precies dwars zit, dus afhankelijk wat er uit zijn bewustwordingsproces komt, kan hij pas precies aangeven wat er veranderd moet worden en of er überhaupt iets aan gedaan kan worden
- hij wil ook dat ik de dingen op een rijtje zet: wat ik wel en niet ok vind aan hem en onze relatie, wat ik veranderd wil zien
- hij vindt het nog steeds fijn om met me te knuffelen en leuke dingen met me te doen, wil ook graag een weekendje weg met me, we hebben ook nog een verwendagje gepland
- Hij vindt het heel erg vervelend dat hij mij zo in onzekerheid zet, en mij zo verdrietig maakt door zijn twijfels, hij zit er zelf ook mee. Het liefst wil hij op dit moment ook gewoon kunnen zeggen dat ik de liefde van zijjn leven ben. Hij vindt me nog steeds erg lief, soms zegt hij dat het helemaal niet zo slecht gaat, dit weekend zei hij dat we het best goed hebben samen. Hij kan me alleen niet een termijn noemen wanneer hij antwoorden heeft.
MGirl,
volgens mij hangt wat je het beste kunt doen, ook voor een deel af van de reden(en) waarom je vriend nu al zo lang twijfelt.
- Als hij twijfelt omdat jij hem daartoe redenen geeft (bijvoorbeeld omdat je te veel aan hem 'hangt', omdat je te weinig je eigen persoonlijkheid laat zien en bijna uitsluitend 'in functie van' hem leeft) dan kun je proberen om iets aan jezelf te veranderen. Dus onafhankelijker van hem worden, als dat inderdaad het probleem is. (Of spelen er nog andere zaken mee?) Als hij ziet dat jij verandert bent, zal zijn verlangen naar jou wellicht terugkeren. Je kunt dat even (een week? 2 weken?) proberen en zien of er iets verandert. Maar als dat niet zo is, dan moet je naar de grotere middelen grijpen en een echte break inlassen.
- Als hij twijfelt omdat hij niet zeker weet of hij wel in staat is om zijn verdere leven van jou te houden, omdat hij gewoon te weinig voor je voelt, en dat niet aan jou ligt, dan is even uit elkaar gaan eigenlijk de enige optie. Pas dan zal hij merken of hij je mist of niet, zoals anderen al schreven. Bovendien, als jij het initiatief neemt tot zo'n break, ook als hij dat niet wil, laat jij daarmee zien dat je niet met je laat sollen, en misschien is het precies dát wat jou voor hem aantrekkelijk zou maken! Misschien is jouw 'onderdanigheid' net dat wat je voor hem minder aantrekkelijk maakt. Dat lijkt me helemaal niet onwaarschijnlijk. En zelfs als het dat niet is, dan nog is het beter om zelf de stap te nemen, dan om lijdzaam te wachten tot hij het doet. Want je wil toch niet bij iemand blijven die niet gek op je is!
Het lijkt er dus op alsof alles erop wijst dat jullie inderdaad beter even een break zouden inlassen.
En aangezien HIJ degene is die twijfelt, is HIJ degene die een andere woning moet zoeken. Logisch toch? Laat hem zien dat jij niet het onderdanige vrouwtje bent dat hij denkt dat je bent en eis dat hij een andere woning zoekt. Aangezien hij niet zeker weet of hij van je houdt als je onderdanig bent, moet je je nu maar eens op een andere manier laten kennen.
Knuffel!
Reiger, dank je wel voor je reactie! Fijn dat je het vanuit mijn optiek probeert te beredeneren!
Wat ik tot nu te horen heb gekregen, na enig aanhouden van mijn kant, is het volgende:
- hij weet niet of hij nog van mij houdt, of dit alles is, of het niet alleen nog maar vriendschap is
- hij is niet gelukkig zoals het nu gaat
- hij is ook ontevreden met zijn vrienden: zijn het wel écht vrienden of zijn het slechts kennissen? Hij baalt van de oppervlakkige contacten, zou meer diepang willen, en heeft ook het gevoel dat hij vaak het initiatief naar vrienden toe moet nemen
- hij zit ook met zijn werk: balans werk / privé, wil hij op deze voet verder?
- hij heeft daarnaast ook al enkele jaren veel zorgen over een bep. familiesituatie
- hij geeft aan dat hij nog steeds voor ons wil vechten, dat er zeker nog hoop is. Hem kennende als een eerlijke en rechtdoor zee iemand, meent hij dit ook oprecht. Hij weet natuurlijk niet wat hem precies dwars zit, dus afhankelijk wat er uit zijn bewustwordingsproces komt, kan hij pas precies aangeven wat er veranderd moet worden en of er überhaupt iets aan gedaan kan worden
- hij wil ook dat ik de dingen op een rijtje zet: wat ik wel en niet ok vind aan hem en onze relatie, wat ik veranderd wil zien
- hij vindt het nog steeds fijn om met me te knuffelen en leuke dingen met me te doen, wil ook graag een weekendje weg met me, we hebben ook nog een verwendagje gepland
- Hij vindt het heel erg vervelend dat hij mij zo in onzekerheid zet, en mij zo verdrietig maakt door zijn twijfels, hij zit er zelf ook mee. Het liefst wil hij op dit moment ook gewoon kunnen zeggen dat ik de liefde van zijjn leven ben. Hij vindt me nog steeds erg lief, soms zegt hij dat het helemaal niet zo slecht gaat, dit weekend zei hij dat we het best goed hebben samen. Hij kan me alleen niet een termijn noemen wanneer hij antwoorden heeft.
