Relaties
alle pijlers
Afwachten... of zelf weggaan...? Wanhoop nabij
woensdag 30 januari 2008 om 08:47
Hi allemaal,
schrijf al een tijdje op een ander topic, maar hoop via een eigen topic nog meer reacties/advies te krijgen.
Eind vorig jaar heb ik te horen gekregen dat mijn vriend twijfels heeft over de relatie. Totaal onverwacht.... Sindsdien leef ik in grote onzekerheid, angst en soms pure wanhoop....
Nu, weken later, is er nog steeds geen duidelijkheid. Ik heb mijn vriend duidelijk gemaakt dat ik hem niet kwijt wil, van hem hou, voor hem en onze relatie wil vechten. Hij wil er ook wel voor vechten, maar wil zich eerst bewust worden van wat er precies mis is. Hij is wel uit dat het niet alleen de relatie is, maar ook zijn werk, zijn vrienden...
Door alle onzekerheid en angst om hem te verliezen wordt het me soms allemaal te veel en wil ik gewoon praten. Mijn vriend vindt dat ik hem dan onder druk zet, omdat hij nog geen antwoorden heeft... Maar het kan toch niet zo zijn dat ik om die reen maar mijn mond moet houden, ik lig helemaal in de kreukels en kan het nergens kwijt. Dit alles heeft gisteren (net als 2 a 3 weken geleden) geleid tot een uitbarsting. Ik kan gewoonweg niet meer.... kan alleen maar weer huilen, niet slapen, niet eten... Door de ruzie van gisteren ben ik bang dat ik hem over het randje heb gejaagd, dat hij nu zeker weg zal gaan....
En dat terwijl we een leuk weekend hebben gehad: uitgeweest, uit ons dak gegaan, voor het eerst sinds lange tijd weer gevreeën. Ik voelde weer een closeness die er weken niet is geweest. Ik zei er wat over, en zijn reactie deed mijn goede gevoel helemaal wegvagen.... Hij voelde het niet zo, hij had mede met mij gevreeën omdat hij lichtelijk aangeschoten was, dat mannen sex en closeness kunnen scheiden. Door deze woorden kroop ik helemaal in mijn schulp. Hij gaf aan wel een heel leuk weekend gehad te hebben, waarom ik dan niet gewoon genoegen kan nemen met dat gegeven. Hij vindt dat ik alles zo negatief uitleg (daar heeft hij mss wel een beetje gelijk in, door mijn onzekerheid zoek ik bevestiging) Ik was daar ook erg blij mee, en wilde mijn gevoel daarover delen. Gisteren zat ik helemaal op slot, wist niet wat ik moets zeggen, was norsig en erg bezig met wat ik nu moet... Toen kwam die uitbarsting.... Daarna nog wel even tegen hem aan gelegen en geknuffeld, maar ik ben zooooo bang dat hij het nu helemaal met mij gehad heeft....
Ik ben altijd al onzeker geweest, Heb weinig tot geen vrienden, dus als mijn vriend bij me weggaat heb ik eigenlijk niemand meer... Ben ik helemaal alleen... Ik probeer dat wel te veranderen; heb nu via een andere site mailcontact met een aaantal meiden, maar daar zomaar wat mee afspreken durf ik niet. Weet niet wat ik moet zeggen.... Probeer een eigen leven op te bouwen, maar vind het erg moeilijk.... weet niet hoe, ben mezelf in de loop van mijn leven (door allerlei gebeurtenissen) zo kwijt geraakt... hoe vind ik de weg terug naar mezelf.... hoe word ik weer die leuke meid waar mijn vriend destijds verliefd op is geworden???
Door mijn onzekerheid heb ik wel vaker van die "buien", weet niet zo goed hoe dat ik moet uitleggen, dat ik helemaal in schulp kruip, waar ik dan moeilijk uit kom. Dat is voor mijn vriend altijd lastig geweest. Ben bang dat gisteren de druppel was.....
Ik hou zo ontzettend veel van hem, wil hem niet kwijt, we zijn al zolang bij elkaar, al die jaren gooi je toch niet zomaar weg???? Ik probeer echt om niet elke dag aan hem te vragen of hij er al uit is, zodat hij de tuijd en ruimte heeft om dat voor zichzelf uit te zoeken, maar soms word het me te veel..... Hij weet niet wanneer hij er uit is, het kan dus mss nog wel weken duren, moetik dan al die tijd maar afwachten.....?
Ik weet niet wat ik zonder hem moet.... maar soms denk ik dat het beter om er zelf maar mee te stoppen, dan ben ik al die onzekerheid kwijt en kan ik verder, maar wil ik wel verder zonder hem??? Nu heb ik me stellig voorgenomen om niet meer te beginnen over hoe nou gaat, en te wachten tot hij er uit is... Hij heeft wel gezegd dat als hij voor zichzelf op een rijtje heeft wat er precies mis is, dat we dan kunnen gaan kijken HOE we eraan kunnen werken, maar wil hij dat nu nog wel??? Durf en kan dat nu ook niet meer vragen, want dan zet ik hem alleen maar meer onder druk....
Kunnen twee mensen die al heel lang samen zijn en er allebei voor willen vechten er uitkomen en de relatie weer op de rails krijgen?? Is dat überhaupt mogelijk, of is het allemaal verspilde moeite....? Hoe ziet het leven van andere stellen eruit? We willen wel dingen veranderen, maar zitten in zo'n sleur: vroeg op om te gaan werken, drukke banen, 's avonds boodschapen, koken, eten en dan uitgeblust en moe om nog wat leuks te doen, dan nog het huis een beetje schoonhouden... Hoe doen andere stellen dat?
Ik wil zo graag dat alles goed komt, maar hoe krijg ik dat voor elkaar, of is het al te laat? Ben de wanhoop nabij.... weet het allemaal niet meer.....
schrijf al een tijdje op een ander topic, maar hoop via een eigen topic nog meer reacties/advies te krijgen.
Eind vorig jaar heb ik te horen gekregen dat mijn vriend twijfels heeft over de relatie. Totaal onverwacht.... Sindsdien leef ik in grote onzekerheid, angst en soms pure wanhoop....
Nu, weken later, is er nog steeds geen duidelijkheid. Ik heb mijn vriend duidelijk gemaakt dat ik hem niet kwijt wil, van hem hou, voor hem en onze relatie wil vechten. Hij wil er ook wel voor vechten, maar wil zich eerst bewust worden van wat er precies mis is. Hij is wel uit dat het niet alleen de relatie is, maar ook zijn werk, zijn vrienden...
Door alle onzekerheid en angst om hem te verliezen wordt het me soms allemaal te veel en wil ik gewoon praten. Mijn vriend vindt dat ik hem dan onder druk zet, omdat hij nog geen antwoorden heeft... Maar het kan toch niet zo zijn dat ik om die reen maar mijn mond moet houden, ik lig helemaal in de kreukels en kan het nergens kwijt. Dit alles heeft gisteren (net als 2 a 3 weken geleden) geleid tot een uitbarsting. Ik kan gewoonweg niet meer.... kan alleen maar weer huilen, niet slapen, niet eten... Door de ruzie van gisteren ben ik bang dat ik hem over het randje heb gejaagd, dat hij nu zeker weg zal gaan....
En dat terwijl we een leuk weekend hebben gehad: uitgeweest, uit ons dak gegaan, voor het eerst sinds lange tijd weer gevreeën. Ik voelde weer een closeness die er weken niet is geweest. Ik zei er wat over, en zijn reactie deed mijn goede gevoel helemaal wegvagen.... Hij voelde het niet zo, hij had mede met mij gevreeën omdat hij lichtelijk aangeschoten was, dat mannen sex en closeness kunnen scheiden. Door deze woorden kroop ik helemaal in mijn schulp. Hij gaf aan wel een heel leuk weekend gehad te hebben, waarom ik dan niet gewoon genoegen kan nemen met dat gegeven. Hij vindt dat ik alles zo negatief uitleg (daar heeft hij mss wel een beetje gelijk in, door mijn onzekerheid zoek ik bevestiging) Ik was daar ook erg blij mee, en wilde mijn gevoel daarover delen. Gisteren zat ik helemaal op slot, wist niet wat ik moets zeggen, was norsig en erg bezig met wat ik nu moet... Toen kwam die uitbarsting.... Daarna nog wel even tegen hem aan gelegen en geknuffeld, maar ik ben zooooo bang dat hij het nu helemaal met mij gehad heeft....
Ik ben altijd al onzeker geweest, Heb weinig tot geen vrienden, dus als mijn vriend bij me weggaat heb ik eigenlijk niemand meer... Ben ik helemaal alleen... Ik probeer dat wel te veranderen; heb nu via een andere site mailcontact met een aaantal meiden, maar daar zomaar wat mee afspreken durf ik niet. Weet niet wat ik moet zeggen.... Probeer een eigen leven op te bouwen, maar vind het erg moeilijk.... weet niet hoe, ben mezelf in de loop van mijn leven (door allerlei gebeurtenissen) zo kwijt geraakt... hoe vind ik de weg terug naar mezelf.... hoe word ik weer die leuke meid waar mijn vriend destijds verliefd op is geworden???
Door mijn onzekerheid heb ik wel vaker van die "buien", weet niet zo goed hoe dat ik moet uitleggen, dat ik helemaal in schulp kruip, waar ik dan moeilijk uit kom. Dat is voor mijn vriend altijd lastig geweest. Ben bang dat gisteren de druppel was.....
Ik hou zo ontzettend veel van hem, wil hem niet kwijt, we zijn al zolang bij elkaar, al die jaren gooi je toch niet zomaar weg???? Ik probeer echt om niet elke dag aan hem te vragen of hij er al uit is, zodat hij de tuijd en ruimte heeft om dat voor zichzelf uit te zoeken, maar soms word het me te veel..... Hij weet niet wanneer hij er uit is, het kan dus mss nog wel weken duren, moetik dan al die tijd maar afwachten.....?
Ik weet niet wat ik zonder hem moet.... maar soms denk ik dat het beter om er zelf maar mee te stoppen, dan ben ik al die onzekerheid kwijt en kan ik verder, maar wil ik wel verder zonder hem??? Nu heb ik me stellig voorgenomen om niet meer te beginnen over hoe nou gaat, en te wachten tot hij er uit is... Hij heeft wel gezegd dat als hij voor zichzelf op een rijtje heeft wat er precies mis is, dat we dan kunnen gaan kijken HOE we eraan kunnen werken, maar wil hij dat nu nog wel??? Durf en kan dat nu ook niet meer vragen, want dan zet ik hem alleen maar meer onder druk....
Kunnen twee mensen die al heel lang samen zijn en er allebei voor willen vechten er uitkomen en de relatie weer op de rails krijgen?? Is dat überhaupt mogelijk, of is het allemaal verspilde moeite....? Hoe ziet het leven van andere stellen eruit? We willen wel dingen veranderen, maar zitten in zo'n sleur: vroeg op om te gaan werken, drukke banen, 's avonds boodschapen, koken, eten en dan uitgeblust en moe om nog wat leuks te doen, dan nog het huis een beetje schoonhouden... Hoe doen andere stellen dat?
Ik wil zo graag dat alles goed komt, maar hoe krijg ik dat voor elkaar, of is het al te laat? Ben de wanhoop nabij.... weet het allemaal niet meer.....
maandag 11 februari 2008 om 16:02
wat wil je nu eigenlijk van ons horen MG? Jij loopt weg/verstopt je voor de waarheid en negeert wat je niet horen/weten wilt. Als jij dat in je relatie ook doet, snap ik het allemaal wel. Heb je hem wel eens gevraagd waarom hij twijfelt of hij nog van je houdt? Zodat JIJ er aan kan werken, SAMEN met HEM?
Stuur hem 2 weken het huis uit om uit te vinden of hij je mist of dat ie juist opgelucht is.
Stuur hem 2 weken het huis uit om uit te vinden of hij je mist of dat ie juist opgelucht is.
maandag 11 februari 2008 om 17:13
quote:helleveeg schreef op 11 februari 2008 @ 16:02:
wat wil je nu eigenlijk van ons horen MG? Jij loopt weg/verstopt je voor de waarheid en negeert wat je niet horen/weten wilt. Als jij dat in je relatie ook doet, snap ik het allemaal wel. Heb je hem wel eens gevraagd waarom hij twijfelt of hij nog van je houdt? Zodat JIJ er aan kan werken, SAMEN met HEM?
Stuur hem 2 weken het huis uit om uit te vinden of hij je mist of dat ie juist opgelucht is.Ik loop zeker niet weg voor de waarheid!!!! Ik heb hem vaak zat gevraagd WAAROM hij twijfelt. Daar kan hij geen antwoord opgeven, daarvan moet hij zich juist naar eigen zeggen bewust worden!!!!
wat wil je nu eigenlijk van ons horen MG? Jij loopt weg/verstopt je voor de waarheid en negeert wat je niet horen/weten wilt. Als jij dat in je relatie ook doet, snap ik het allemaal wel. Heb je hem wel eens gevraagd waarom hij twijfelt of hij nog van je houdt? Zodat JIJ er aan kan werken, SAMEN met HEM?
Stuur hem 2 weken het huis uit om uit te vinden of hij je mist of dat ie juist opgelucht is.Ik loop zeker niet weg voor de waarheid!!!! Ik heb hem vaak zat gevraagd WAAROM hij twijfelt. Daar kan hij geen antwoord opgeven, daarvan moet hij zich juist naar eigen zeggen bewust worden!!!!
maandag 11 februari 2008 om 17:15
maandag 11 februari 2008 om 17:53
De vriend van MG wil rust, rust om na te denken, rust om balans weer te vinden in de relatie, rust om zijn eigen dingen te doen etc. etc.
En dit is nu juist iets wat MG hem niet kan geven. Zij is in de veronderstelling dat deze rust hem juist verder van haar af drijft, dan dat dit hun dichter tot elkaar zal brengen.
MG gaat geen twee weken weg, daar is zij emotioneel gezien niet toe in staat. De vriend van MG gaat ook geen 2 weken weg, omdat zijn vriendin dit niet aan kan.
Er hoeft maar iets niet te gebeuren (de verwachtingen zijn hoog gespannen) en de halleluja stemming van dit weekend slaat direct over in gevoelens van totale onzekerheid.
Wat Reiger aan je schrijft wijkt niet zo veel af van wat de anderen al postten. Mogelijk spreekt haar manier van schrijven je veel meer aan.
Wanhopig ben je nog steeds op zoek naar een oplossing, terwijl iedere keer weer de beste oplossing gegeven wordt. Neem afstand van de situatie door zelf eens een poosje weg te gaan. De hele situatie is totaal overspannen binnenshuis, geen prettige leefomgeving voor beiden. Zo doorgaan is eigenlijk wachten op de klap die het einde van je relatie zal betekenen.
En dit is nu juist iets wat MG hem niet kan geven. Zij is in de veronderstelling dat deze rust hem juist verder van haar af drijft, dan dat dit hun dichter tot elkaar zal brengen.
MG gaat geen twee weken weg, daar is zij emotioneel gezien niet toe in staat. De vriend van MG gaat ook geen 2 weken weg, omdat zijn vriendin dit niet aan kan.
Er hoeft maar iets niet te gebeuren (de verwachtingen zijn hoog gespannen) en de halleluja stemming van dit weekend slaat direct over in gevoelens van totale onzekerheid.
Wat Reiger aan je schrijft wijkt niet zo veel af van wat de anderen al postten. Mogelijk spreekt haar manier van schrijven je veel meer aan.
Wanhopig ben je nog steeds op zoek naar een oplossing, terwijl iedere keer weer de beste oplossing gegeven wordt. Neem afstand van de situatie door zelf eens een poosje weg te gaan. De hele situatie is totaal overspannen binnenshuis, geen prettige leefomgeving voor beiden. Zo doorgaan is eigenlijk wachten op de klap die het einde van je relatie zal betekenen.
maandag 11 februari 2008 om 18:21
Mooi gesproken Pom, en DAT is nu juist wat ik MG een aantal postings geleden duidelijk probeerde te maken.
Op een gegeven moment zit je beide zo vast in een patroon van pleasen, aandacht geven juist geen aandacht geven en proberen te zijn wie je "moet" zijn dat het stel wat dan ontstaan is twee mensen zijn die absoluut hubzelf verloren zijn.
En jezelf vindt je in zo'n situatie alleen maar terug als je even op jezelf wordt teruggeworpen.
Weer voelen wat JIJ voelt en denkt, niet wat jij denkt dat de ander van jou denkt.
Maar ik vrees dat die stap een te grote stap is voor MG, ik snap dat wel ik hoop alleen dat zij ook snapt dat doorgaan in deze situatie haar precies geen steek verder en belangrijker nog, geen steek gelukkiger gaat maken.
Maar nogmaals lieve MG, ik wens je succes....
Op een gegeven moment zit je beide zo vast in een patroon van pleasen, aandacht geven juist geen aandacht geven en proberen te zijn wie je "moet" zijn dat het stel wat dan ontstaan is twee mensen zijn die absoluut hubzelf verloren zijn.
En jezelf vindt je in zo'n situatie alleen maar terug als je even op jezelf wordt teruggeworpen.
Weer voelen wat JIJ voelt en denkt, niet wat jij denkt dat de ander van jou denkt.
Maar ik vrees dat die stap een te grote stap is voor MG, ik snap dat wel ik hoop alleen dat zij ook snapt dat doorgaan in deze situatie haar precies geen steek verder en belangrijker nog, geen steek gelukkiger gaat maken.
Maar nogmaals lieve MG, ik wens je succes....
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 11 februari 2008 om 20:15
Ik stel de vraag ook nog maar eens op dit topic: wat betekent 'voor een relatie' vechten' eigenlijk? Het lijkt me logisch dat je allebei je best doet en waar mogelijk en nodig rekening houdt met elkaar. Maar hoe moet ik me dat 'vechten' nou voorstellen? Hoe kun je 'samen vechten' voor iets als je niet eens hetzelfde doel voor ogen hebt?
maandag 11 februari 2008 om 21:04
Ik denk dat vechten een totaal verkeerde state of mind is. Net zoals zoeken niet tot vinden leid omdat zoeken een andere state of mind is, als vinden. Je moet echt overstappen op een andere manier van denken dan. Gewoon proberen door te ademen, als zou blijken dat er niets is om tegen te vechten, dat dingen gewoon gaan, zoals ze moeten zijn. Gewoon je eens niet afzetten tegen een (de zou te veel eer zijn) realiteit. How about that? Of zijn mensen daar nou net bang voor? Die nothingness, dat niet vechten, dat gewoon zijn. Wat als je nu eens geen eisen stelt aan jouw realiteit? Wat als het wanting what you've got is en niet having what you want? Wat als je alle vorm los zou laten en de vormen die dan uit zichzelf zouden ontstaan zou liefhebben?
Zou het fenomeen 'relatieprobleem' dan nog bestaan? Nee want onnatuurlijke dingen, dingen die feitelijk gewoon niet ZIJN die zouden verdwijnen. Is jullie relatie niet, dan is die er ook niet als de vorm dwangmatig in stand gehouden word. Dat verschil zit hem in het feit dat het energie neemt i.p.v. geeft. Het is gewoon niet. En iets in stand houden wat niet is, kost veel energie. Loslaten, is moeilijk zeker bij onnodige identificatie met deze specifieke vorm, maar is wel de enige optie die tot waarheid leidt. Iemand in een relatie manipuleren is nutteloos. Levert niet écht iets op. De 'winst' die je dus hebt door bij hem te blijven en dingen onder controle te willen houden, is een illusie, want op het moment dat de vorm niet meer dwangmatig in stand gehouden word, valt alles weg. Liefde is, dat wat overblijft als men de vorm loslaat.
Beetje zweefteef style uitgelegd. Maar je snapt vast wel mijn punt.
Zou het fenomeen 'relatieprobleem' dan nog bestaan? Nee want onnatuurlijke dingen, dingen die feitelijk gewoon niet ZIJN die zouden verdwijnen. Is jullie relatie niet, dan is die er ook niet als de vorm dwangmatig in stand gehouden word. Dat verschil zit hem in het feit dat het energie neemt i.p.v. geeft. Het is gewoon niet. En iets in stand houden wat niet is, kost veel energie. Loslaten, is moeilijk zeker bij onnodige identificatie met deze specifieke vorm, maar is wel de enige optie die tot waarheid leidt. Iemand in een relatie manipuleren is nutteloos. Levert niet écht iets op. De 'winst' die je dus hebt door bij hem te blijven en dingen onder controle te willen houden, is een illusie, want op het moment dat de vorm niet meer dwangmatig in stand gehouden word, valt alles weg. Liefde is, dat wat overblijft als men de vorm loslaat.
Beetje zweefteef style uitgelegd. Maar je snapt vast wel mijn punt.
dinsdag 12 februari 2008 om 14:49
Noblesse Oblige, je raakt in je vorige post een onderwerp aan dat me interesseert maar dat hier off-topic zou zijn. Ik zou je er graag iets over willen vragen, is dat goed? Als je een mailtje stuurt naar Reiger100 ad yahoo.com met je emailadres zou ik kunnen replyen. Maar als je dat liever niet wil, geen probleem hoor!
Malaysiagirl, sorry dat ik je topic even voor iets voor mezelf gebruik!
Malaysiagirl, sorry dat ik je topic even voor iets voor mezelf gebruik!
vrijdag 15 februari 2008 om 16:08
Hi allemaal!
Een kleine update om dit topic weer wat leven in te blazen en in de hoop om zelf wat support te krijgen in relatie "drama".
Zoals ik in eerder posten al vertelde, leef ik al weken in onzekerheid over mijn relatie. Ik ben bijna (morgen om precies te zijn... hoe ironisch) 3 jaar samen met mijn vriend, en vind hem helemaal geweldig. We hebben zoveel samen beleefd, en zou hem voor geen goud kwijt willen. Maar vriendlief heeft eind december aangegeven dat hij niet meer weet of en in hoeverre hij nog van me houdt. We hebben sindsdien nog wel regelmatig (elke dag) contact per email/Skype/msn (ik woon in Azie, hij in Europa), maar we praten vooral over koetjes en kalfjes en zo min mogelijk over onze relatie. Deze week was ik hier echt klaar mee en na een paar dagen nadenken, heb ik vandaag voorgesteld aan mijn vriend om elkaar een paar weken niet meer met elkaar te praten, om te kijken wat dit bij ons losmaakt, om te zien of we nog van elkaar houden of niet.
Best slim idee natuurlijk, geinspireerd door de berichten hier op dit forum, in dit topic. Nu ben ik er eigenlijk best tevreden over, maar weet zeker dat het heel moeilijk gaat worden om mijn vriend helemaal niet te spreken... en niet te weten of het nog goedkomt...
Iemand tips, suggesties, adviezen hoe de komende weken door te komen? En zou er nog hoop zijn voor deze relatie of kan ik me beter voorbereiden op het uitgaan van deze relatie?
Alle reacties zijn meer dan welkom. Dit is mijn eerste serieuze relatie en tevens ook mijn eerste zeer serieuze dip... dus alle hulp welkom! Thanks!!!
Een kleine update om dit topic weer wat leven in te blazen en in de hoop om zelf wat support te krijgen in relatie "drama".
Zoals ik in eerder posten al vertelde, leef ik al weken in onzekerheid over mijn relatie. Ik ben bijna (morgen om precies te zijn... hoe ironisch) 3 jaar samen met mijn vriend, en vind hem helemaal geweldig. We hebben zoveel samen beleefd, en zou hem voor geen goud kwijt willen. Maar vriendlief heeft eind december aangegeven dat hij niet meer weet of en in hoeverre hij nog van me houdt. We hebben sindsdien nog wel regelmatig (elke dag) contact per email/Skype/msn (ik woon in Azie, hij in Europa), maar we praten vooral over koetjes en kalfjes en zo min mogelijk over onze relatie. Deze week was ik hier echt klaar mee en na een paar dagen nadenken, heb ik vandaag voorgesteld aan mijn vriend om elkaar een paar weken niet meer met elkaar te praten, om te kijken wat dit bij ons losmaakt, om te zien of we nog van elkaar houden of niet.
Best slim idee natuurlijk, geinspireerd door de berichten hier op dit forum, in dit topic. Nu ben ik er eigenlijk best tevreden over, maar weet zeker dat het heel moeilijk gaat worden om mijn vriend helemaal niet te spreken... en niet te weten of het nog goedkomt...
Iemand tips, suggesties, adviezen hoe de komende weken door te komen? En zou er nog hoop zijn voor deze relatie of kan ik me beter voorbereiden op het uitgaan van deze relatie?
Alle reacties zijn meer dan welkom. Dit is mijn eerste serieuze relatie en tevens ook mijn eerste zeer serieuze dip... dus alle hulp welkom! Thanks!!!
donderdag 13 maart 2008 om 09:12
Even een kleine update. Het gaat langzaam iets beter.
De schildercursus waar ik mee begonnen ben is echt heerlijk: lekker ontspannen en even helemaal van de wereld zijn en met iest creatiefs bezig zijn. Ik heb niet echt talent, maar vind het toch erg leuk om er mee bezig te zijn.
Daarnaast word ik me steeds bewuster van mijn eigen houding: onzeker, minderwaardigheidsgevoelens en altijd alles negatief uitleggen. Ik probeer daar echt mee te stoppen, merk dat ik mezelf tot de orde roep als ik weer eens denk "stom wijf". Heb heel erg veel aan de boeken die Reiger me heeft aangeraden.
Tussen vriend en mij gaat het ook wat beter. We knuffelen heel veel de laatste tijd en zoenen ook weer echt meer. Ook hij neemt daar initiatief toe, zegt dat hij het fijn vindt. We doen ook weer veel leuke dingen samen en het is gewoon leuk samen, we beginnen weer lol te hebben. Hij heeft gezegd dat hij zich ook wat beter voelt dan eind vorig jaar toen hij de "bom" dropte. We hebben nog wel dingen op te lossen en mijn vriend is bezig erachter te komen wat hem nu precies bezighoudt, maar we hebben wel weer toekomstplannen voor vakanties e.d.
Duidelijk is dat alles niet alleen aan de relatie ligt, maar dat een familiesituatie hem ook heel erg bezig houdt en hij komt er steeds meer achter dat een aantal "vrienden" niet echt vrienden zijn, dat doet hem ook pijn.
Ik merk dat nu ik mijn houding wat verander heb, ook van hem andere reacties krijg. Erg fijn.
Nu zit ik echter toch weer met een paar twijfels. Gister heeft hij aangegeven dat hij toch onze grootse plannen voor later dit jaar door wil laten gaan. Vorig jaar had hij aangegeven dat hij dat niet meer zeker wilde, omdat hij zoveel twijfels had. Ik had hem een deadline gegevens daarvoor (geen duidelijkheid, dan plannen laten vervallen), en nu wil hij dus toch. Toen ik vroeg waarom hij nu opeens weer van gedachten veranderd was, gaf hij aan dat hij eigenlijk voor de deadline duidelijkheid wilde hebben, maar dat is niet gelukt. Desondanks wil hij de plannen door laten gaan, omdat je toch niks in het leven zeker kunt weten, dat ik zo graag wil.
Hij wil ook wel, maar toch ben ik niet helemaal overtuigd van zijn antwoord en of de plannen nog wel door moeten gaan. Hij had vorig jaar aangegeven dat hij niet wist of het leuk zou worden, dat we dan lange tijd op elkaars lip zitten en of het dan we leuk zou worden. Daar hoor ik hem nu helemaal niet meer over. Dus daar vroeg ik ook naar, of dat niet meer speelde dan. Toen zei hij dat ik hem niet weer aan het twijfelen moest brengen. Daaruit blijkt toch dat het nog wel speelt? Daardoor heb ik nu weer twijfels om de plannen door te laten gaan, wil wel dat hij er voor 100% achter staat en niet over een paar weken alles weer afzegt....
De schildercursus waar ik mee begonnen ben is echt heerlijk: lekker ontspannen en even helemaal van de wereld zijn en met iest creatiefs bezig zijn. Ik heb niet echt talent, maar vind het toch erg leuk om er mee bezig te zijn.
Daarnaast word ik me steeds bewuster van mijn eigen houding: onzeker, minderwaardigheidsgevoelens en altijd alles negatief uitleggen. Ik probeer daar echt mee te stoppen, merk dat ik mezelf tot de orde roep als ik weer eens denk "stom wijf". Heb heel erg veel aan de boeken die Reiger me heeft aangeraden.
Tussen vriend en mij gaat het ook wat beter. We knuffelen heel veel de laatste tijd en zoenen ook weer echt meer. Ook hij neemt daar initiatief toe, zegt dat hij het fijn vindt. We doen ook weer veel leuke dingen samen en het is gewoon leuk samen, we beginnen weer lol te hebben. Hij heeft gezegd dat hij zich ook wat beter voelt dan eind vorig jaar toen hij de "bom" dropte. We hebben nog wel dingen op te lossen en mijn vriend is bezig erachter te komen wat hem nu precies bezighoudt, maar we hebben wel weer toekomstplannen voor vakanties e.d.
Duidelijk is dat alles niet alleen aan de relatie ligt, maar dat een familiesituatie hem ook heel erg bezig houdt en hij komt er steeds meer achter dat een aantal "vrienden" niet echt vrienden zijn, dat doet hem ook pijn.
Ik merk dat nu ik mijn houding wat verander heb, ook van hem andere reacties krijg. Erg fijn.
Nu zit ik echter toch weer met een paar twijfels. Gister heeft hij aangegeven dat hij toch onze grootse plannen voor later dit jaar door wil laten gaan. Vorig jaar had hij aangegeven dat hij dat niet meer zeker wilde, omdat hij zoveel twijfels had. Ik had hem een deadline gegevens daarvoor (geen duidelijkheid, dan plannen laten vervallen), en nu wil hij dus toch. Toen ik vroeg waarom hij nu opeens weer van gedachten veranderd was, gaf hij aan dat hij eigenlijk voor de deadline duidelijkheid wilde hebben, maar dat is niet gelukt. Desondanks wil hij de plannen door laten gaan, omdat je toch niks in het leven zeker kunt weten, dat ik zo graag wil.
Hij wil ook wel, maar toch ben ik niet helemaal overtuigd van zijn antwoord en of de plannen nog wel door moeten gaan. Hij had vorig jaar aangegeven dat hij niet wist of het leuk zou worden, dat we dan lange tijd op elkaars lip zitten en of het dan we leuk zou worden. Daar hoor ik hem nu helemaal niet meer over. Dus daar vroeg ik ook naar, of dat niet meer speelde dan. Toen zei hij dat ik hem niet weer aan het twijfelen moest brengen. Daaruit blijkt toch dat het nog wel speelt? Daardoor heb ik nu weer twijfels om de plannen door te laten gaan, wil wel dat hij er voor 100% achter staat en niet over een paar weken alles weer afzegt....
donderdag 13 maart 2008 om 10:51
je schreef : Hij wil ook wel, maar toch ben ik niet helemaal overtuigd van zijn antwoord en of de plannen nog wel door moeten gaan. Hij had vorig jaar aangegeven dat hij niet wist of het leuk zou worden, dat we dan lange tijd op elkaars lip zitten en of het dan we leuk zou worden. Daar hoor ik hem nu helemaal niet meer over. Dus daar vroeg ik ook naar, of dat niet meer speelde dan. Toen zei hij dat ik hem niet weer aan het twijfelen moest brengen. Daaruit blijkt toch dat het nog wel speelt? Daardoor heb ik nu weer twijfels om de plannen door te laten gaan, wil wel dat hij er voor 100% achter staat en niet over een paar weken alles weer afzegt....
Op deze manier graaf je je eigen graf.
Vraag : Hoe is de soep, vind je hem lekker?
Antwoord : ja hoor, de soep is lekker.
Vraag : weet je het zeker?
Antwoord : Ja, ik weet het zeker.
Vraag : Weet je het echt zeker? de vorige keer zei je dat hij toch niet zo lekker was.
Antwoord : Tja, nou ja, ja je hebt gelijk, de vorige keer vond ik het niet zo lekker. en om eerlijk te zijn, ik denk nu wel dat ik hem lekker vind, maar zeker weten doe ik dat natuurlijk niet.
Vraag : Waarom zeg je dan dat je de soep lekker vind als je hem toch niet zo lekker vind?
Antwoord : Nou eh... Ja... Hmmmm, ik begin er nu wel aan te twijfelen....
Vraag : Als je niet zeker bent van je antwoord, waarom geef je hem dan? Nu laat je mij denken dat de soep lekker is, en ik vertrouw daar op, en nu blijkt hij toch niet zo lekker te zijn, en twijfel je daarover? Hoe kan ik je dan vertrouwen?
Antwoord : Tja... eh... nu weet ik het ook niet meer hoor......
Conclusie : Hier valt geen goed antwoord op te geven, en de ander wordt gillend gek. En dus wordt jij gillend gek.
Mijn vraag : Hoe effectief is deze manier van vragen nu voor jou? Bereik je je doel ermee?
JOjanneke
Op deze manier graaf je je eigen graf.
Vraag : Hoe is de soep, vind je hem lekker?
Antwoord : ja hoor, de soep is lekker.
Vraag : weet je het zeker?
Antwoord : Ja, ik weet het zeker.
Vraag : Weet je het echt zeker? de vorige keer zei je dat hij toch niet zo lekker was.
Antwoord : Tja, nou ja, ja je hebt gelijk, de vorige keer vond ik het niet zo lekker. en om eerlijk te zijn, ik denk nu wel dat ik hem lekker vind, maar zeker weten doe ik dat natuurlijk niet.
Vraag : Waarom zeg je dan dat je de soep lekker vind als je hem toch niet zo lekker vind?
Antwoord : Nou eh... Ja... Hmmmm, ik begin er nu wel aan te twijfelen....
Vraag : Als je niet zeker bent van je antwoord, waarom geef je hem dan? Nu laat je mij denken dat de soep lekker is, en ik vertrouw daar op, en nu blijkt hij toch niet zo lekker te zijn, en twijfel je daarover? Hoe kan ik je dan vertrouwen?
Antwoord : Tja... eh... nu weet ik het ook niet meer hoor......
Conclusie : Hier valt geen goed antwoord op te geven, en de ander wordt gillend gek. En dus wordt jij gillend gek.
Mijn vraag : Hoe effectief is deze manier van vragen nu voor jou? Bereik je je doel ermee?
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
donderdag 13 maart 2008 om 10:58
quote:jojanneke66 schreef op 13 maart 2008 @ 10:51:
je schreef : Hij wil ook wel, maar toch ben ik niet helemaal overtuigd van zijn antwoord en of de plannen nog wel door moeten gaan. Hij had vorig jaar aangegeven dat hij niet wist of het leuk zou worden, dat we dan lange tijd op elkaars lip zitten en of het dan we leuk zou worden. Daar hoor ik hem nu helemaal niet meer over. Dus daar vroeg ik ook naar, of dat niet meer speelde dan. Toen zei hij dat ik hem niet weer aan het twijfelen moest brengen. Daaruit blijkt toch dat het nog wel speelt? Daardoor heb ik nu weer twijfels om de plannen door te laten gaan, wil wel dat hij er voor 100% achter staat en niet over een paar weken alles weer afzegt....
Op deze manier graaf je je eigen graf.
Vraag : Hoe is de soep, vind je hem lekker?
Antwoord : ja hoor, de soep is lekker.
Vraag : weet je het zeker?
Antwoord : Ja, ik weet het zeker.
Vraag : Weet je het echt zeker? de vorige keer zei je dat hij toch niet zo lekker was.
Antwoord : Tja, nou ja, ja je hebt gelijk, de vorige keer vond ik het niet zo lekker. en om eerlijk te zijn, ik denk nu wel dat ik hem lekker vind, maar zeker weten doe ik dat natuurlijk niet.
Vraag : Waarom zeg je dan dat je de soep lekker vind als je hem toch niet zo lekker vind?
Antwoord : Nou eh... Ja... Hmmmm, ik begin er nu wel aan te twijfelen....
Vraag : Als je niet zeker bent van je antwoord, waarom geef je hem dan? Nu laat je mij denken dat de soep lekker is, en ik vertrouw daar op, en nu blijkt hij toch niet zo lekker te zijn, en twijfel je daarover? Hoe kan ik je dan vertrouwen?
Antwoord : Tja... eh... nu weet ik het ook niet meer hoor......
Conclusie : Hier valt geen goed antwoord op te geven, en de ander wordt gillend gek. En dus wordt jij gillend gek.
Mijn vraag : Hoe effectief is deze manier van vragen nu voor jou? Bereik je je doel ermee?
JOjanneke
Ik doe het weer....... Moet wel erg lachen om de manier waarop je het geschreven hebt, maar de boodschap is luid en duidelijk overgekomen!
Moet dus gewoon vertrouwen op het feit dat hij gezegd heeft ook te willen.....
je schreef : Hij wil ook wel, maar toch ben ik niet helemaal overtuigd van zijn antwoord en of de plannen nog wel door moeten gaan. Hij had vorig jaar aangegeven dat hij niet wist of het leuk zou worden, dat we dan lange tijd op elkaars lip zitten en of het dan we leuk zou worden. Daar hoor ik hem nu helemaal niet meer over. Dus daar vroeg ik ook naar, of dat niet meer speelde dan. Toen zei hij dat ik hem niet weer aan het twijfelen moest brengen. Daaruit blijkt toch dat het nog wel speelt? Daardoor heb ik nu weer twijfels om de plannen door te laten gaan, wil wel dat hij er voor 100% achter staat en niet over een paar weken alles weer afzegt....
Op deze manier graaf je je eigen graf.
Vraag : Hoe is de soep, vind je hem lekker?
Antwoord : ja hoor, de soep is lekker.
Vraag : weet je het zeker?
Antwoord : Ja, ik weet het zeker.
Vraag : Weet je het echt zeker? de vorige keer zei je dat hij toch niet zo lekker was.
Antwoord : Tja, nou ja, ja je hebt gelijk, de vorige keer vond ik het niet zo lekker. en om eerlijk te zijn, ik denk nu wel dat ik hem lekker vind, maar zeker weten doe ik dat natuurlijk niet.
Vraag : Waarom zeg je dan dat je de soep lekker vind als je hem toch niet zo lekker vind?
Antwoord : Nou eh... Ja... Hmmmm, ik begin er nu wel aan te twijfelen....
Vraag : Als je niet zeker bent van je antwoord, waarom geef je hem dan? Nu laat je mij denken dat de soep lekker is, en ik vertrouw daar op, en nu blijkt hij toch niet zo lekker te zijn, en twijfel je daarover? Hoe kan ik je dan vertrouwen?
Antwoord : Tja... eh... nu weet ik het ook niet meer hoor......
Conclusie : Hier valt geen goed antwoord op te geven, en de ander wordt gillend gek. En dus wordt jij gillend gek.
Mijn vraag : Hoe effectief is deze manier van vragen nu voor jou? Bereik je je doel ermee?
JOjanneke
Ik doe het weer....... Moet wel erg lachen om de manier waarop je het geschreven hebt, maar de boodschap is luid en duidelijk overgekomen!
Moet dus gewoon vertrouwen op het feit dat hij gezegd heeft ook te willen.....
donderdag 13 maart 2008 om 13:37
Ik heb het hele topic gelezen. Het is mij duidelijk dat je zo intens graag wilt dat de relatie doorgaat, dat andere berichten (die zeggen dat je aan jezelf moet werken, voor jezelf moet kiezen) aan dovemansoren besteed zijn.
Als iemand iets 'fels' schrijft, of jou met de neus op de feiten drukt, krijgt degene een bericht terug met een 'in de verdediging gaande' toon.
Bij alles is een ja-maar. Ik heb het idee dat jij deze dingen niet wilt horen.
Goed dat je die schildercursus doet, maar wat gebeurd ernu concreet dat verandering in jou of je relatie teweegbrengt?
Jullie zoenen meer; heel leuk, maar zijn boodschap is nog steeds dezelfde. Alles is in hoofdlijnen hetzelfde!
Dus.. een echte verandering wil je niet, je hoopt dat hij bijtrekt en kiest niet voor jezelf.
En bij mij wekte het ook irritatie op, maar vooral omdat iemand zichzelf zo weinig gunt en zo slecht met zichzelf omgaat.
Als iemand iets 'fels' schrijft, of jou met de neus op de feiten drukt, krijgt degene een bericht terug met een 'in de verdediging gaande' toon.
Bij alles is een ja-maar. Ik heb het idee dat jij deze dingen niet wilt horen.
Goed dat je die schildercursus doet, maar wat gebeurd ernu concreet dat verandering in jou of je relatie teweegbrengt?
Jullie zoenen meer; heel leuk, maar zijn boodschap is nog steeds dezelfde. Alles is in hoofdlijnen hetzelfde!
Dus.. een echte verandering wil je niet, je hoopt dat hij bijtrekt en kiest niet voor jezelf.
En bij mij wekte het ook irritatie op, maar vooral omdat iemand zichzelf zo weinig gunt en zo slecht met zichzelf omgaat.
donderdag 13 maart 2008 om 23:06
quote:Malaysiagirl schreef op 13 maart 2008 @ 10:58:
[...]
Ik doe het weer....... Moet wel erg lachen om de manier waarop je het geschreven hebt, maar de boodschap is luid en duidelijk overgekomen!
Moet dus gewoon vertrouwen op het feit dat hij gezegd heeft ook te willen.....
Lijkt me een heel strak plan.
JOjanneke
[...]
Ik doe het weer....... Moet wel erg lachen om de manier waarop je het geschreven hebt, maar de boodschap is luid en duidelijk overgekomen!
Moet dus gewoon vertrouwen op het feit dat hij gezegd heeft ook te willen.....
Lijkt me een heel strak plan.
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
