(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Succes, Nicci!

Wel fijn dat ie dit keer zo rustig reageert.
Misschien omdat hij niet meer in paniek raakt, denkt dat je wel bij zult trekken vroeg of laat?
En rustiger blijft omdat jij nu ook zelf minder heftig/ rigoureus reageert dan de eerste keren, en hem te woord staat?

Het is een wisselwerking, punt is daarbij dat je niet in je eentje de invloed hebt over de minnen, voor zover het biij hem ligt, zijn aard of karakter, hoe heftig die zijn, hooguit deels door hoe je zelf hem benadert/ aanpakt/ reageert.

Iemands temperament en opvliegendheid heb jij geen controle over, dat stuk moet je tegen kunnen en mee om kunnen gaan, dat hij bepaalde dingen zegt in zo’n bui en hoe serieus je dat moet nemen.
Daar kunnen wij niks over zeggen, hoe ernstig dat is, dat is aan jou om te beoordelen.

Als je het steeds uit maakt, is dat omdat dat op dat moment “erg” genoeg is voor jou, maar ook jij draait afgelopen keren na een paar dagen/weken bij en zwakt diezelfde min af, omdat je die plussen ertegenover gaat zetten (wat op het moment zelf niet lukt)..

Is je zoon nu helemaal over of moet er nog eea gebeuren?

Hier lijkt de rust onderling ook weer wat teruggekeerd te zijn, gelukkig.
Het is weekend en dan zijn er meer mensen die hier een vaste- of seizoensplek hebben, maar hoewel het verder hoogseizoen is en alles volgeboekt, is het heel erg rustig bij de zwembaden en ligweides?!

Er schijnt ook een extra maatregel te zijn, die het voor dagrecreanten lastiger maakt en dat was voor corona nog niet, volgens mij.
Ook losse daggasten verwelkomen betekent nieuwe gezichten en ik vind het niet zo slim om die extra drempel in te voeren, want ik denk dat verjonging hard nodig is, ook voor de toekomst van het park, maar ook bijv om mensen die met de gedachte spelen om dit eens te proberen in een veilige omgeving (toezicht, gemoedelijk) niet nog eens te gaan ontmoedigen.
Het is alleen maar goed voor het voortbestaan van het park, maar ook als er meer diversiteit in leeftijd ontstaat, en ook jonge gezinnen dit ontdekken.

Er was door de horeca nog een feest georganiseerd, ben ik niet heen gegaan, lekker op tijd gaan slapen. De nachten zijn heerlijk koel, ik slaap al 2 nachten zonder dat ik eruit hoef of al vroeg zwetend wakker te worden.

Hierbinnen was het 16 graden toen ik opstond, klimt nu naar de 20 graden, strakblauw buiten en belooft een mooie dag te worden!
Ik las dat r verderop in de week een hittegolf verwacht wordt, misschien fijn voor alle vakantiegangers in eigen land, maar voor mij hoeft dat echt niet!

Ik had, dit wetende, beter deze koelere dagen een dagje naar mijn zoon kunnen gaan en naar huis kunnen gaan (voor de katten wil ik niet te lang achter elkaar wegblijven, al is er iemand in huis die ze kennen en mogen).

Ik heb zus beloofd om komende zaterdag een dagje naar ons favoriete festival te komen, maar als het idd zo warm wordt weet ik het nog niet, hoor, nog afgezien van dat het al een hele toer zou zijn om op het terrein te komen.

Het zou voor de gezelligheid zijn dan, en bij lange niet zo als voorheen, toen ik daar zelf een aktieve rol in had, dat zal wel ff slikken zijn tov alle herinneringen, misschien kan ik het beter zo laten.. (en van de zijlijn meeleven, niet terplekke)?

Naast boeken lezen is er in deze vakantie-enclave ook de nodige tijd om me te bezinnen over het/mijn leven en de richting die ik op wil na de 2e operatie en herstel. Want -net als jij Pauwenveer- vind ik het lastig te bedenken vanuit de situatie van nu.

Jij ook fijne dag, je klinkt iig zelf ook een stuk rustiger!

Pauwenveer: ik houd ook wel van die typeringen, al pas ik op voor mensen in hokjes plaatsen, maar wel globaal, alleen al om te begrijpen/ inzicht en de valkuilen enz idd.
Laatst had ik ook zo’n boek, maar uitgeleend, “Omringd door idioten”, en dat zijn dan globaal 4 types, in kleuren aangegeven, stonden ook frappante dingen in.

En soms is iemand zo ogeveer hélemáál die omschrijving, haha, in de kennissenkring thuis, eentje dus (de fantast, zeg maar) die prototype was van het “gele type”.

Ik snap, na jaren single (met uitstapjes) wel wat je bedoelt, ik kan me ook eenzaam voelen ondanks veel contacten en een kring close dierbaren, ik zou het willen omschrijven als kwalitatieve eenzaamheid: niet de diepte/ het level van verbinding die ik zou willen, of vaker dichtbijin de buurt ipv verder weg/ bellen/ nu en dan.

Tegelijkertijd mis ik geen partner(relatie), dat is niet waar ik het (gemis/gebrek) in voel.
(Mocht ik ooit nog iemand tegen het lijf lopen is dat overigens wél een “vereiste” geworden: niet zozeer qua intelligentie maar wel qua interesses, bezigheden, belangstelling, blik op het leven en bepaalde leefwijzen ga ik geen consessies meer doen).

Ik kom van huis uit uit een vrij groot gezin en ik vond het ook heerlijk om mijn eigen gezin om me heen te hebben, koken en samen eten, zorgen voor dat gezin, waarin iedereen ook zijn/haar eigen gangetje gaat, de aanwezigheid en spontane gesprekjes tussendoor, zonder claimen ieder zijn/haar eigen leven leidt.

Ik mik niet op 1 persoon om dat (en meer) mee te delen, kan het niet uitleggen, maar eerder een soort “family-gevoel” als het om verbondenheid gaat, waarin je elkaar zonder woorden al begrijpt, van elkaar houdt en ook waarin je verschilt van elkaar, en dat er niet toe doet.

Ik heb nog steeds geen behoefte aan een partner om het bed mee te delen of samen vanalles te ondernemen, of te koken/eten/slapen/ wakker te worden, iig niet dagelijks, ik mis dat soort intimiteit (gelukkig?) nu ook niet.

Zoals gisteren heb ik in 1 ruk de helft van een dik boek uitgelezen, dan zit ik daar helemaal in, ben niet bewust van mijn omgeving, de tijd, stop ik met moeite om iets te eten en te drinken, ben ik niet aanspreekbaar, helemaal in een andere wereld.

(Ook dit boek (De schaduw van de wind, van Carlos Ruiz Zafon) blijkt een 4luik, heb al via marktplaats gezocht naar vervolgboeken).
Eenmaal boek uit moet ik echt “landen” en ben ik maar net op tijd voor de winkel sluit, pas laat gaan zwemmen nog, dat soort vrijheid in wat ik wanneer doe vind ik wel zo fijn dan.

Wat fijn dat je toch een paar dagen eruit gaat, het zal je goed doen!

Ik ga morgen naar mijn zoon en ik denk ook dagje strand met hem, en zaterdag ondanks de voorspelde hitte toch naar dat festival, al is het een paar uur.
Dat laatste puur om -hoe fijn het ook is bij hutje, zeker als het warm is- ook hier niet mezelf te beperken tot een klein en te voorspelbaar wereldje.

Ik zie nu al op tegen de warme nachten thuis en vrijdag tussendoor (als ik voor hetzelfde geld hier in het water kan liggen of buiten in de schaduw met een windje en relatief koel kan slapen). Hoewel de omgeving zich er in theorie toe leent, zou ik in praktische zin niet weten waar verkoeling te zoeken en dat ik daar makkelijk kan komen, geen geld hoeft te kosten enz.

Als het lukt kan ik die dag iig 2 ophalen in de buurt en verder zal ik wat wasjes draaien, de katten knuffelen enzo.

Ik wens je heel veel plezier!

Mlous, ik denk dat je jezelf als bevoorrecht mag beschouwen dat je die vrijheid zo waarderen kan! Als vrije geest zul je het goed met jezelf kunnen vinden en dat maakt je onafhankelijk, of iig onafhankelijk van anderen voor je geluksgevoel, en om je leven zelf inhoud en richting te geven.

Dat maakt je niet per se ongeschikt voor een relatie, hoor, alleen zal het niet de geijkte zijn en zal het hooguit samengaan met een andere vrije geest , die evt bij jou past en andersom.
Ik heb dat net zo, en anders maar niet!

Blijf lekker zo genieten, trek je eigen plan en volg wat je hart je ingeeft, wat je nu allemaal ervaart is zo waardevol voor jezelf, levert zoveel plezier en mooie levenservaringen op!

Nicci: fijn dat je zoon over is, er is geen haast met alles in elkaar zetten enzo, toch?
Rustig aan, zeker met die warmte komende week, je zoon heeft alle tijd om er zijn eigen plek van te maken.

Een dagje weg met je ex nu en dan klinkt onschuldig, en zou welkom zijn, snap ik helemaal. Als je je er maar van bewust bent dat aan die gezelligheid een groot risico hangt, dat het voor je het weet weer intiemere behoefte aan zal wakkeren en de reden dat het uit is zal vervagen met leuke, ontspannen nieuwe ervaringen.

Ik herinner me 1 keer dat het uit was met exlover en hij mee naar hutje wilde als vrienden, dat heeft precies 1 dag geduurd. 2 weken later was het opnieuw uit (en toen voorgoed).
Ik wil dat niet op jou projecteren, maar gezien je nog zo verdrietig was en alweer ging twijfelen, denk ik dat je nog heel erg gevoelig bent voor hem, en zolang dat zo is, is vriendschap en elkaar blijven zien en leuke dingen doen imo een grote valkuil.
Wees daar iig op bedacht.

Vandaag begin ik maar niet aan een ander boek, haha, nu even tijd voor praktische zaken.
Omdat ik morgen vanaf hier naar mijn zoon ga, is het het handigst om vandaag alvast vuilnis weg te brengen en te tanken (ergens in het dichtstbijzijnde plaatsje is de goedkoopste kleine benzinepomp en ik ken mezelf, ik vertrek altijd later dan gepland, dus dat morgen ook nog doen wordt het niet).

Vandaag dus ook alvast opruimen en inpakken wat ik mee wil naar huis en dat ook deels alvast inladen, dan heb ik morgenochtend niet veel tijd nodig om weg te komen.
De rest van de dag kan ik dan weer afkoelen in en rond het water hier

Mijn budget is beperkt, en hier bij hutje heb ik niet veel nodig, dus geef liever iets uit aan een dagje weg zoals morgen met mijn zoon, dan eoa aktiviteit in mijn eentje in de buurt van hutje of thuis, (er worden juist in het hoogseizoen braderieen, jaarmarkten en in mijn woonplaats in het weekend bijv kleine muziekoptredens georganiseerd).

Hoe tegenstrijdig lijkt het dat het simpele vakantieleven juist (al) een luxe is: hier hoef ik geen geld uit te geven voor buiten zijn of (op loop- of fietsafstand) neer te strijken bij een zwembad, strand of meertje, hoef ik niet uit lunchen of uit eten maar gewoon zelf maken (maar voor die luxe van een vakantieverblijf daar betaal ik natuurlijk al het hele jaar voor)..

Dat betekent niet dat ik ook leef alsof ik op vakantie bén, al maak ik het mezelf soms makkelijk qua koken/ eten, het grote verschil is dat ik hier een tuin en buitenleven heb (en kan zwemmen, wat reuring en gezelligheid als ik wil op steenworp afstand) maar verder geen vakantiebudget voor allerlei extra’s (meer).

En -behalve boeken dan- is er vanzelf al geen behoefte aan iets kopen, geen kleding of spulletjes nodig, gebruik de auto niet, ik zou hier zo met veel genoegen en plezier alle zomermaanden kunnen wonen en leven, ik heb de neiging om al genoeg te hebben aan en te genieten van hier te zijn, maar is het wel goed voor me om ook nog buiten het park te komen en andere dingen (met andere mensen) te ondernemen.

Gistermiddag met mijn zoon naar het strand gegaan, kleine badplaats waar we nog nooit geweest waren en bij een leuke strandtent (niet zo'n hippe beachtent, maar eentje zonder opsmuk met gewoon allerlei mensen, gezinnen en leeftijden).

Was wel een hele toer voor mij om er uberhaupt te komen vanaf de (gratis) parkeerplaats, eerst een stuk met trappen en klimmen door de duinen, dat was eigenlijk nog too much (en dan de gedachte dat je nog terug moet ook)..
Dat soort dingen valt nog enórm tegen.

Eerst al eindje lopen naar het huis van mijn zoon en daar trappen op en af, weer naar de auto, enzo, in de warmte ook nog, het voelt als nauwelijks vooruitgang, bijna even erg als voor de operatie, zij het nu de andere kant die zo opbreekt (en doorheenzak voor mijn gevoel, dus bij het lopen steun ik meer en langer op de geopereerde kant).
Bij hutje merk ik dat veel minder, kleine afstanden, veel op de fiets, maar eergister ging ik met de auto boodschappen doen en sjouwen en dan is het ook weer mis en pijn, na anderhalve week dat het lekker ging daar, met zwemmen enzo, zonder pijnstillers.

Maar goed, eenmaal daar zaten we lekker onder een parasol, met zeezicht, helaas wel veel wespen (had ik niet verwacht aan zee) en afgelopen tijd is die overlast er bij hutje ook, maar daar heb ik een plantenspuit met water in de aanslag en tot nu toe weten te voorkomen gestoken te worden. En daar ook iets om erop te smeren als dat toch gebeurt.

Affijn, toch gestoken dus, toen ik mijn arm op de armleuning legde en er eentje klem kwam te zitten . Gelukkig hadden ze een insectenpen, dus geen bult geworden.

Maar wat zo grappig is: kom je weer eens heel ergens anders dan gewoonlijk, had ik nog een ander mooi uitzicht, zat er een knappe man verderop in het zicht alsmaar naar me te lachen.
Ik had eerst niet eens door dat het toch echt naar mij was, want ik keek niet goed en dacht dat een vrouw naast hem zat (pas later zag ik dat dat zijn dochter moest zijn, veel te jong, met een grote zonnebril op).

Dus telkens als ik opkeek ontmoette ik zijn blik en lachende gezicht, een héél aantrekkelijke man. En behalve af en toe wat langer blik vasthouden of een glimlachje terug ben ik helemaal geen flirter, te lang geleden ook, ben het niet gewend, zou ook niet weten hoe.

Daarnaast vind ik mezelf momenteel in de staat waarin ik verkeer niet aantrekkelijk en zeker niet voor zo'n knapperd als deze met zo'n fit en sportief lijf, dan denk ik "wacht maar, op een stoel lijkt het nog wat misschien, maar zodra ik opsta en zo iemand ziet hoe moeizaam ik loop is dat wel snel over".

Jammer wel, en een onverwachte opsteker natuurlijk, al ben ik daar niet mee bezig en ook totaal niet op bedachth. Ik had hem kunnen volgen naar toilet oid, "toevallig" op hetzelfde moment, hoe kom je anders in contact, áls je zou willen?!

We hebben daar nog een hapje gegeten, was goed eten ook nog, en de zon in de zee zien zakken, het was fijn om weer eens aan zee te zijn, gebeurt niet vaak
Na een moeizame terugtocht met veel pauzes naar de parkeerplaats was het daar door de drukte nog lastig wegkomen, dus al vrij laat toen ik zoon thuis afzette en nog een uurtje terug moest rijden naar huis.

Al met al dus een gezellig dagje en lekker bijgekletst met mijn zoon, die zichzelf zo weinig vrijaf gunt en erg geniet van strand en zee
Alle inspanningen zeer de moeite waard geweest dus!

Frappant dat ik in eigen omgevingen zelden zo iemand zie, en in een heel andere streek dan ineens wel.
Het is gewoon waar: als je doet wat je al kent, zul je hetzelfde meemaken...

Goed zo, Nicci, fijn om te lezen dat je er ook lekker op uit gaat!

Heb net 2 dikke boeken opgehaald in de omgeving en had eerst het plan om nog een nachtje thuis te slapen, en vandaag eea te wassen enzo en dan morgenochtend dan vrij vroeg naar dat festival te gaan (ruim half uur vanaf huis, vanaf hutje ruim een uur).

Vanochtend 2 dikke boeken opgehaald in de omgeving, geen idee waarheen buiten met die warmte, en ik vertik het om binnen te zitten met alle gordijnen dicht als ik voor hetzelfde geld onder de bomen aan het zwembad kan liggen.

Nu de weersverwachting voor volgende week is bijgesteld (na zondag koeler en oa regen) denk ik dat het weinig zin heeft om nu met deze hitte en zon thuis te blijven (die was ook wel kan wachten, heb stapels handdoeken en beddengoed daar) en dus linea recta terug naar hutje te gaan.

En dan denk ik zondag paar uurtjes naar het festival.
Morgen zal voor zus de drukste dag zijn dus weinig kans op wat tijd samen en gezelligheid als er rijen staan (en de nodige stress die dat meebrengt).
Ik weet dat dat een lastige dag is om hulpkrachten te krijgen en dat ik misschien af en toe zou kunnen helpen, maar na zo'n dag als gisteren is dat gewoon niet reeel, dat gaat niet lukken..

Zondag zal het waarschijnlijk minder druk zijn en dan kan ik iig vandaag en morgen nog volop zwemmen..

Bovendien heb ik daar nog eea in de koelkast en hier niks, moet ik weer eea aan boodschappen halen, dus kan ik beter deze dagen nog ff meepakken..

Zo, de echt warme dagen ook weer overleefd!
Ik kan er zelf minder goed tegen, maar dat overspannen gedoe in de media is ook weer zo overdreven bij een paar echt zomerse/ tropische dagen.
Ik herinner me dat soort zomers van het verleden ook, maar ze doen nu net alsof het een recent iets is van afgelopen jaren en schrijven álles meteen toe aan klimaatverandering, die nu zicht- en merkbaar wordt, dus alarmerend zou zijn.

Ben niet naar het festival gegaan, het was teveel gedoe om een bandje en parkeerkaart te krijgen om dan een beetje rond te lopen of te hangen in de warmte daar en door de drukte zus en consorten eens aan het werk te zien en weinig kans om hun te spreken.

In plaats daarvan boek van Paolo Coelho gelezen (De zahir) en ‘smiddags verkoeling gezocht in het zwembad.
Ik ben gek op zijn boeken, omdat spirituele mysterieuze elementen bevatten, dat er meer is dan toeval en tussen hemel en aarde, het herinnert aan een “onzichtbare wereld onder het zichtbare” en dat heb ik zelf ook lange tijd zelf zo ervaren.
Het zet mij ook weer aan tot nadenken (over het/mijn leven).

Vanochtend om 6 uur gewekt door een hevige onweersbui precies hierboven: het ging aardig tekeer met harde slagregens. Ik probeerde eerst nog verder te slapen (tot op zekere hoogte is die regen op het dak fijn) maar op een gegeven moment ging het zo tekeer, toen ben ik er maar uit gegaan en de gordijnen geopend om te kijken. Bang ben ik er niet voor (zolang ik niet buiten ben midden IN zo’n bui).

Toen het ergste voorbij was nog even naar buiten gegaan om de frisse lucht op te snuiven die altijd volgt op zo’n bui en naar de (dreigende en deels) opgeklaarde luchten te kijken, de wegtrekkende bui verderop met nu en dan nog een bliksem.
Gisteravond nog lang buiten kunnen zitten, ook toen het al donker was.
Ook dat is iets wat ik thuis niet zal/kan doen.

Het is nu minder warm, geen felle zon maar wel vochtiger lucht dan afgelopen dagen, benauwder.
Af en toe een wesp binnen, die vang ik meestal met een glas als ie tegen een raam zit en een kartonnetje erachter en laat ik dan buiten los..
(Als ik dat niet doe weet ik niet waar hij is en heb geen zin in weer een steek).

Ben benieuwd naar jullie: Pauwenveer was het nog fijn om er even tussenuit te zijn?
Mlous, hoe gaat het bij jou intussen (voel je vooral niet geroepen om te antwoorden als je lekker op afstand bent en het naar je zin hebt zónder forum/ social media!).
Nicci, hoe gaat het inmiddels?
Stardust?

Heerlijk aan het strand, Mlous!
Fijn dat je zo geniet!