Relaties
alle pijlers
Ben ik nu gek??
maandag 17 september 2007 om 12:59
Vandaag kwamik via mijn zoon erachter, dat mijn ex voor wie ik vorig jaar op de vlucht ben gegaan, nu tijdelijk onderdak bij mijn moeder heeft. Ze vinden hem zielig. Mijn zoon die ook bij mijn moeder woont vind dit ook maar raar. Ik heb natuurlijk om uitleg gevraagd, en kreeg te horen dat ze mij toch ook onderdak hadden gegeven toen dat nodig was. Nou ik ben haar dochter en die eikel is alleen maar ellende, die nu opeens de goede vader probeert uit te hangen.
Ben ik nou gek dat ik dit zo raar vind en totaal niet vind kunnen..
Ben ik nou gek dat ik dit zo raar vind en totaal niet vind kunnen..
woensdag 19 september 2007 om 16:01
woensdag 19 september 2007 om 16:08
Jolantje, ik heb in je andere topic gelezen dat je nadat je het huis zomaar werd uitgezet, het beginnen van een nieuwe baby "voor een half jaar" hebt uitgesteld. Dat heb ik allemaal gelezen. Maar weet jouw zoon ook dat jullie met die plannen bezig zijn? Ik zou mij aardig verwaarloost voelen. Opeens heeft Ma wel ruimte voor een ander kind. Tot je vorige topic schreef je dat jullie bezig zouden gaan om een kindje te krijgen. Dus daar is jullie huidige flat wel groot genoeg voor? Maar voor je zoon uit je andere relatie kan geen geschikte ruimte gevonden worden.
Ja ik heb gelezen dat jullie het een half jaartje uitstellen maar als je lieve vriend je na een ruzie niet onverwachts het huis had uitgezet waren jullie nu nog bezig om een kindje te krijgen. Ik wil nogmaals hiermee aantonen dat je met veel dingen bezig bent maar niet met je zoon. Voor een kleintje kan wel alles. Dit zijn een paar voorbeelden die ik bedoel met prioriteiten stellen.
Ja ik heb gelezen dat jullie het een half jaartje uitstellen maar als je lieve vriend je na een ruzie niet onverwachts het huis had uitgezet waren jullie nu nog bezig om een kindje te krijgen. Ik wil nogmaals hiermee aantonen dat je met veel dingen bezig bent maar niet met je zoon. Voor een kleintje kan wel alles. Dit zijn een paar voorbeelden die ik bedoel met prioriteiten stellen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 19 september 2007 om 16:25
Wel verdomme zeg Jolantje, nu wordt-ie mooi. Ik heb jou in het topic over de ruzie met je vriend gevraagd of jij degene van G. was ('iemand van het forum' was mijn formulering). Nee, jij had nooit iets gehad met iemand van het forum. Ik dacht gisteren nog: ik weet toch vrijwel zeker dat het Jolantje was (die nickname kan ik om niet-relevante redenen redelijk goed onthouden namelijk). En ja hoor!! Oke, het was niet van wezenlijk belang, maar ik heb aangegeven dat ik het voor mijn helderheid wilde weten. Pff, nu valt er een hoop op z'n plaats. Kan me ook geheel voorstellen dat jullie wel klikten, wat een karikaturen.
Tel erbij op dat je eerst vertelt dat je vriend game-verslaafd is en dat later weer terugneemt omdat je het niet goed had geformuleerd (hoe moeilijk is dat), dan denk ik dat jij een groot probleem hebt met het verschil tussen waarheid en fantasie. Wellicht dat je daarom ook steeds de verkeerde types treft??
woensdag 19 september 2007 om 16:34
Jolantje, ik ken je uiteraard niet persoonlijk, en heb ook niet al je vorige postings gelezen. Maar je komt op mij over als een vrouw van "12 relaties 13 ongelukken". J hebt op deze manier een behoorlijke puinbak van je leven gemaakt, en daar is jouw zoon grotendeels de dupe van. Ik ben blij voor hem dat hij een grootmoeder heeft die hem liefdevol ontvangen heeft en hem nog enigszins in goede banen probeert te leiden. Dat zal niet gemakkelijk zijn, als oma zijnde ineens in de rol van opvoeder terechtkomen. En de fouten van je dochter rechtbreien zonder dat je je dochter af wilt vallen.
Normaliter zou ik het van de zotte vinden dat een moeder de ex van haar kind in huis haalt, zeker als deze ex haar mishandeld heeft etc. Maar ik denk dat jouw moeder al genoeg voor je heft moeten doen en laten, genoeg puin heeft moeten ruimen, genoeg verantwoordelijkheden oppakken daar waar jij ze liet liggen. Als jij je niet als volwassene gedraagt, kan je niet verwachten dat je als volwassene behandeld wordt. En dus ook niet dat jouw moeder met jou overlegt voordat ze je ex in huis neemt. Jij hebt ook niet met je moede overlegt hoe jíj het nou allemaal aan moest pakken in je lven, of misschien heb je dat wel gedaan maar vervolgens al haar adviezen naast je neergeplempt. En zij is degene die opdraait voor de gevolgen.
Waarom zou ze dan overleggen met jou, over wie ze in huis neemt en hoe ze haar leven inricht? Haar leven is al genoeg beïnvloed door jou, en de fouten die jíj gemaakt hebt en weigert te herstellen, lijkt me zo.
Hou alsjeblieft op met excuus-truzen, maak je niet zo afhankelijk van al dan niet foute vent numero zoveel, maar gedraag je als de volwassene die je nou heel verongelijkt hier pretendeert te zijn.
Normaliter zou ik het van de zotte vinden dat een moeder de ex van haar kind in huis haalt, zeker als deze ex haar mishandeld heeft etc. Maar ik denk dat jouw moeder al genoeg voor je heft moeten doen en laten, genoeg puin heeft moeten ruimen, genoeg verantwoordelijkheden oppakken daar waar jij ze liet liggen. Als jij je niet als volwassene gedraagt, kan je niet verwachten dat je als volwassene behandeld wordt. En dus ook niet dat jouw moeder met jou overlegt voordat ze je ex in huis neemt. Jij hebt ook niet met je moede overlegt hoe jíj het nou allemaal aan moest pakken in je lven, of misschien heb je dat wel gedaan maar vervolgens al haar adviezen naast je neergeplempt. En zij is degene die opdraait voor de gevolgen.
Waarom zou ze dan overleggen met jou, over wie ze in huis neemt en hoe ze haar leven inricht? Haar leven is al genoeg beïnvloed door jou, en de fouten die jíj gemaakt hebt en weigert te herstellen, lijkt me zo.
Hou alsjeblieft op met excuus-truzen, maak je niet zo afhankelijk van al dan niet foute vent numero zoveel, maar gedraag je als de volwassene die je nou heel verongelijkt hier pretendeert te zijn.
woensdag 19 september 2007 om 16:34
Een beetje forum lezer weet dat het gedoe met G in 2005 was... Was toen al gescheiden van man! Ik ben april 2006 weggegaan bij mijn ex man. We hadden allang geen relatie meer maar meneer bleef gewoon in de woning wonen.
En wat mijn ex betreft..
Hij is weg bij mijn moeder... "Klein" meningsverschil gehad!
En wat mijn ex betreft..
Hij is weg bij mijn moeder... "Klein" meningsverschil gehad!
woensdag 19 september 2007 om 16:42
Dat is het allerleukste van Jolantjes topics. Als het erg heet wordt is het probleem "opeens" opgelost. Laatst met Game verslaving, en met dat haar relatie uit het niets uit was. Als mevrouw wat adviezen krijgt valt het opeens mee en wordt de "wereldse" relatie weer doorgezet zonder concequenties. En ook of er niets gebeurd is. Wat als ze al zwanger was en het huis was uitgezet? Of dat ze over een half jaar zwanger is en er weer een ruzie is? Zo gaat het in alle topics. Nee normaal wordt eerst nog gevraagd of het verwijderd mag worden.
Maar niet getreurd, ik ben blij voor zoonlief dat pa weg is bij oma. Maar dit zo verkeerd allemaal in elkaar, we zullen nog vaker horen. Daar twijfel ik niet over.
Je zult het niet leuk vinden te horen Jolantje maar ik meen al vanaf het begin dat je dingen nog niet goed op de rit hebt, dat kan je niet alleen, zoek hulp.
Maar als bij jou het ergste gevaar even geweken is ga je weer verder met "gedrag, je doen en laten, als tevoren".
Ik hoop dat het goed zal gaan met je zoon, en niet steeds topics opent maar misschien eens hulp zoeken of adviezen van andere aannemen. Dat doe je namelijk ook nooit. Succes.
Maar niet getreurd, ik ben blij voor zoonlief dat pa weg is bij oma. Maar dit zo verkeerd allemaal in elkaar, we zullen nog vaker horen. Daar twijfel ik niet over.
Je zult het niet leuk vinden te horen Jolantje maar ik meen al vanaf het begin dat je dingen nog niet goed op de rit hebt, dat kan je niet alleen, zoek hulp.
Maar als bij jou het ergste gevaar even geweken is ga je weer verder met "gedrag, je doen en laten, als tevoren".
Ik hoop dat het goed zal gaan met je zoon, en niet steeds topics opent maar misschien eens hulp zoeken of adviezen van andere aannemen. Dat doe je namelijk ook nooit. Succes.
anoniem_10085 wijzigde dit bericht op 19-09-2007 16:48
Reden: andere nickname weg gehaald
Reden: andere nickname weg gehaald
% gewijzigd
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 19 september 2007 om 16:58
Nee Jolantje, jij moet ff opletten!!! Ik beweer namelijk nergens wanneer je met G was (daar deed iemand anders een uitspraak over). Daar heb ik ook geen beeld van. Ik kende jou toen niet, maar G wel van het forum en weet daardoor dat jij het was met wie hij wat had. Waar ik pissig over ben is dat jij in dat andere topic tegen mij glashard ontkend hebt dat je wat met G gehad hebt.
woensdag 19 september 2007 om 17:05
Ja inderdaad. Ik snap het trouwens al, ik vroeg 'ben jij degene die wat hebt met iemand van het forum'' of zoiets. Het antwoord was dat je samenwoonde met je vriend. Ik had het gevoel dat dat met G. recenter was maar goed. Het was misschien wel zo helder geweest als je had aangegeven dat je wel wat met iemand gehad hebt van het forum. Het ging mij erom of ik niet iemand anders voor me had en ik kom er nu pas achter dat ik het wel bij het rechte end had. Dus een beetje nuancering van mijn kant, maar wazig blijf je.
woensdag 19 september 2007 om 17:05
Maar het beweerde je toch dat je sinds het op de klippen lopen van je huwelijk pas 1 relatie (met huidige toyboy) hebt gehad? En nu, kennelijk omdat je dat beter uitkomt, is het ineens toch weer anders? Bijzonder hoe je verhaal steeds in je voordeel lijkt te veranderen.
Tip: misschien is het een idee om toch op te houden met alle schuld buiten jezelf te leggen. Dat zoon bij oma woont is niet alleen de schuld van man, maar ook van jou. Dat hij agressief is, idem dito.
woensdag 19 september 2007 om 17:12
[quote]:
[...]
Ik beweer namelijk nergens wanneer je met G was (daar deed iemand anders een uitspraak over). quote]
Ik beweerde ook niets, het was een simpele puzzel. Als ze volgens zeggen na haar ex maar 1 iemand heeft gehad dan moet G. wel tijdens de relatie zijn geweest, dat is niet zo moeilijk. Ik vroeg alleen of het klopte, ze wisselt nog wel eens van versies dus vandaar voor de duidelijkheid.
[...]
Ik beweer namelijk nergens wanneer je met G was (daar deed iemand anders een uitspraak over). quote]
Ik beweerde ook niets, het was een simpele puzzel. Als ze volgens zeggen na haar ex maar 1 iemand heeft gehad dan moet G. wel tijdens de relatie zijn geweest, dat is niet zo moeilijk. Ik vroeg alleen of het klopte, ze wisselt nog wel eens van versies dus vandaar voor de duidelijkheid.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 19 september 2007 om 18:12
Jolantje, heb je naast hulp van je moeder en jeugdzorg ook hulp van een maatschappelijk werker of psycholoog?
Heb je iemand in je omgeving die je ook weleens in de spiegel laat kijken? Ben jij je er van bewust, dat ook jíj fouten maakt? Of denk je dat jij feilloos bent? Realiseer je je, dat je fouten mág maken? Realiseer je je, dat je die fouten dan zult moeten herstellen?
Er zijn je een boel dingen overkomen. Maar je hebt je ook wel een aantal dingen láten overkomen. Sommige reacties hierboven zijn hard, maar er zit een kern van waarheid achter.
Je topics lopen over het algemeen over van ellende. Zie je dat zelf ook? Kun je voor jezelf duidelijk krijgen wat je eigen rol hierin is (geweest)?
Aan je verslaafde/dreigende/slaande ex kun je weinig doen. Dat je na jullie scheiding in 1 huis bent blijven wonen heb je laten gebeuren. Dat je dat voor jezelf hebt laten gebeuren vind ik al niet bijster slim, maar dat je dat voor je - toen 15/16 jarige - zoon hebt laten gebeuren vind ik totaal niet kunnen. Ik begrijp heel goed, dat jij op je 19e gekozen hebt voor het kind. En je bent getrouwd met zijn vader. En waar zijn vader om wat voor reden dan ook niet aanwezig is geweest, heb jij meer gedaan. Dat is alleen maar goed. Dat is mijns inziens ook je plicht als ouder. Dat jou dat extra inspanningen heeft gekost begrijp ik. Dat heb je goed gedaan. Maar dat betekent niet, dat je nu een lintje verdient. Dat hoort bij het ouderschap. Dat je er voor jezelf voor gekozen hebt, te blijven bij deze vader, moet je opnieuw zelf weten. Voor je zoon echter had je weg moeten gaan. Je hebt (on)bewust gekozen voor ellende, dus draai je op voor de consequenties.
Je zoon woont nu bij zijn oma. Dat is gezien de omstandigheden alleen maar fijn. Dat siert je moeder zeer. Het is namelijk een behoorlijke belasting om je als oma bezig te moeten houden met de opvoeding van je kleinkind. Ik lees, dat je dit waardeert, voelt je moeder dit ook zo of vind je dit vanzelfsprekend?
Je zoon wil niet bij jou en je huidige vriend komen wonen. Dat recht heeft hij en als hij het goed heeft bij oma, dan is dat prima. Je bent in zijn leven, voedt hem samen met je moeder op, dus daar zie ik zelf geen problemen meer in. Ik zou wel gaan kijken hoe je hem verder kunt helpen in verband met zijn agressie. Dat verdient hij wel.
Waar ik me eigenlijk het meest druk om maak in jouw verhaal is, dat je totaal geen zelfkennis hebt. Dat kan zo gegroeid zijn, maar het kan ook zijn dat je hier je kop voor in het zand steekt. Je hebt minnaars tijdens je huwelijk gehad. Als je zoon wel bij je zou willen wonen, zeg je geen ruimte te hebben. Je vriend heeft je een paar weken geleden op straat willen zetten en had last van een gameverslaving en opeens was het weer goed en sloeg die gameverslaving nergens op. Heb jij het zelf wel op een rijtje? En dat bedoel ik niet met de lompste tonatie. Heb je zelf wel door wat je je allemaal op je hals haalt?
Er is áltijd plaats voor je zoon, in welk huis dan ook. Hoe klein je ook woont, hoe arm je ook bent, een bed past áltijd in een ruimte en als jullie met z'n 2en rondkomen, lukt je dat ook met z'n 3en. Dan kun je wel zeggen, dat kan niet of hij heeft ruimte nodig, maar dat zijn natuurlijk drogredenen. Het kan wél en als hij ruimte nodig heeft, gaat hij naar buiten. Hij is nu immers ook hele dagen bij jou in huis, dan is de nacht doorbrengen in jullie huis geen enkele beperking op welke ruimte dan ook. Je hebt destijds gekózen voor je kind, dat moet je dan ook wel blijven doen.
Kun je je voorstellen, dat als je op dit moment of de komende maanden met je vriend kiest voor het krijgen van een kind, je je a) nog meer ellende op de hals haalt, want; je relatie is helemaal niet zo stabiel als je jezelf doet geloven, je opgroeiende zoon heeft nog al je hulp en steun nodig, je bent zelf geen stabiele persoonlijkheid, etc. en b) je je opgroeiende zoon een heel verkeerde indruk afgeeft, want; voor een kleintje is er wel ruimte in huis? Terwijl ook daar een bed voor nodig is. Datzelfde bed, dat er voor hem niet is (ongeacht of hij nu wel of niet bij je wil wonen) er voor een 'nieuw' kind wel. Het gezin waarin hij op heeft willen groeien is een grote puinbende geworden en voordat alles opgelost is, kiest ma voor een nieuw gezin. Kun je je voorstellen, dat hem dit pijn gaat doen?
Ben benieuwd naar jouw eigen visies.
Heb je iemand in je omgeving die je ook weleens in de spiegel laat kijken? Ben jij je er van bewust, dat ook jíj fouten maakt? Of denk je dat jij feilloos bent? Realiseer je je, dat je fouten mág maken? Realiseer je je, dat je die fouten dan zult moeten herstellen?
Er zijn je een boel dingen overkomen. Maar je hebt je ook wel een aantal dingen láten overkomen. Sommige reacties hierboven zijn hard, maar er zit een kern van waarheid achter.
Je topics lopen over het algemeen over van ellende. Zie je dat zelf ook? Kun je voor jezelf duidelijk krijgen wat je eigen rol hierin is (geweest)?
Aan je verslaafde/dreigende/slaande ex kun je weinig doen. Dat je na jullie scheiding in 1 huis bent blijven wonen heb je laten gebeuren. Dat je dat voor jezelf hebt laten gebeuren vind ik al niet bijster slim, maar dat je dat voor je - toen 15/16 jarige - zoon hebt laten gebeuren vind ik totaal niet kunnen. Ik begrijp heel goed, dat jij op je 19e gekozen hebt voor het kind. En je bent getrouwd met zijn vader. En waar zijn vader om wat voor reden dan ook niet aanwezig is geweest, heb jij meer gedaan. Dat is alleen maar goed. Dat is mijns inziens ook je plicht als ouder. Dat jou dat extra inspanningen heeft gekost begrijp ik. Dat heb je goed gedaan. Maar dat betekent niet, dat je nu een lintje verdient. Dat hoort bij het ouderschap. Dat je er voor jezelf voor gekozen hebt, te blijven bij deze vader, moet je opnieuw zelf weten. Voor je zoon echter had je weg moeten gaan. Je hebt (on)bewust gekozen voor ellende, dus draai je op voor de consequenties.
Je zoon woont nu bij zijn oma. Dat is gezien de omstandigheden alleen maar fijn. Dat siert je moeder zeer. Het is namelijk een behoorlijke belasting om je als oma bezig te moeten houden met de opvoeding van je kleinkind. Ik lees, dat je dit waardeert, voelt je moeder dit ook zo of vind je dit vanzelfsprekend?
Je zoon wil niet bij jou en je huidige vriend komen wonen. Dat recht heeft hij en als hij het goed heeft bij oma, dan is dat prima. Je bent in zijn leven, voedt hem samen met je moeder op, dus daar zie ik zelf geen problemen meer in. Ik zou wel gaan kijken hoe je hem verder kunt helpen in verband met zijn agressie. Dat verdient hij wel.
Waar ik me eigenlijk het meest druk om maak in jouw verhaal is, dat je totaal geen zelfkennis hebt. Dat kan zo gegroeid zijn, maar het kan ook zijn dat je hier je kop voor in het zand steekt. Je hebt minnaars tijdens je huwelijk gehad. Als je zoon wel bij je zou willen wonen, zeg je geen ruimte te hebben. Je vriend heeft je een paar weken geleden op straat willen zetten en had last van een gameverslaving en opeens was het weer goed en sloeg die gameverslaving nergens op. Heb jij het zelf wel op een rijtje? En dat bedoel ik niet met de lompste tonatie. Heb je zelf wel door wat je je allemaal op je hals haalt?
Er is áltijd plaats voor je zoon, in welk huis dan ook. Hoe klein je ook woont, hoe arm je ook bent, een bed past áltijd in een ruimte en als jullie met z'n 2en rondkomen, lukt je dat ook met z'n 3en. Dan kun je wel zeggen, dat kan niet of hij heeft ruimte nodig, maar dat zijn natuurlijk drogredenen. Het kan wél en als hij ruimte nodig heeft, gaat hij naar buiten. Hij is nu immers ook hele dagen bij jou in huis, dan is de nacht doorbrengen in jullie huis geen enkele beperking op welke ruimte dan ook. Je hebt destijds gekózen voor je kind, dat moet je dan ook wel blijven doen.
Kun je je voorstellen, dat als je op dit moment of de komende maanden met je vriend kiest voor het krijgen van een kind, je je a) nog meer ellende op de hals haalt, want; je relatie is helemaal niet zo stabiel als je jezelf doet geloven, je opgroeiende zoon heeft nog al je hulp en steun nodig, je bent zelf geen stabiele persoonlijkheid, etc. en b) je je opgroeiende zoon een heel verkeerde indruk afgeeft, want; voor een kleintje is er wel ruimte in huis? Terwijl ook daar een bed voor nodig is. Datzelfde bed, dat er voor hem niet is (ongeacht of hij nu wel of niet bij je wil wonen) er voor een 'nieuw' kind wel. Het gezin waarin hij op heeft willen groeien is een grote puinbende geworden en voordat alles opgelost is, kiest ma voor een nieuw gezin. Kun je je voorstellen, dat hem dit pijn gaat doen?
Ben benieuwd naar jouw eigen visies.
woensdag 19 september 2007 om 19:13
Ik denk dat Jolantjes visie heel helder is. Namelijk, ze heeft een gebrek aan visie en dat is het grote probleem. Ze overziet het grote geheel niet.
Denk dat als één probleem tijdelijk is opgelost, ze hups gelijk door kan met vanalles en nog wat. Niet begrijpend wat ze zich daarmee op de hals haalt en vooral niet wat die actie voor consequentie heeft voor anderen in haar omgeving. En daarmee kom ik terug op wat ik eerder zei; alles draait om Jolantje. Ze schrijft over haar probleem met zoon en moeder, maar dat is dan ook het enige watze doet, erover schrijven. Ze doet er verder niks aan.
Wat Jolantje tot op heden voor haar zoon heeft gedaan (en vooral niet gelaten), is m.i. haar beste kunnen. Meer zit er niet in.
Dat bewijst ze door acties te plannen die gewoon haaks staan op haar bewering dat ze het beste voor heeft met haar zoon.
Hoe kun je aan een nieuwe baby denken, terwijl er nog een stapel aan problemen ligt die opgelost moeten worden? Ze creeert alleen maar meer problemen, maar in haar ogen zal het vast DE oplossing voor alles zijn.
De rode draad; Jolantje, mannen en alles wat daarmee samenhangt. Dan is Jolantje gelukkig, de rest is bijzaak.
In mijn ogen wil Jolantje met dit topic bereiken, dat wij haar moeder, en ex affikken, en we meegaan in haar gedachtengang. Het tegenoverstelde is gebeurd en dat had ze niet verwacht. Ze baalt van de reacties, gaat door met haar leven en over en tijdje komt er weer een topic over het één of ander wat misgaat. Waarom? Omdat Jolantje het niet kan laten om die aandacht te krijgen, en wil horen dat zij goedzit. Vicieuze cirkel, en voorspelbaar.
Hoe komt het dat wij allemaal het beeld hebben van Jolantje en haar scharrels, maar dat Jolantje zegt dat ze maar 1 vriendje had?
Ze kent de waarheid maar wil die voor zichzelf niet uitspreken want dan staat het zwart op wit en is het te confronteren. En dan leef je duidelijk in een fantasiewereld en dat is niet best...volgens mij is het een stoornis ofzo.
Denk dat als één probleem tijdelijk is opgelost, ze hups gelijk door kan met vanalles en nog wat. Niet begrijpend wat ze zich daarmee op de hals haalt en vooral niet wat die actie voor consequentie heeft voor anderen in haar omgeving. En daarmee kom ik terug op wat ik eerder zei; alles draait om Jolantje. Ze schrijft over haar probleem met zoon en moeder, maar dat is dan ook het enige watze doet, erover schrijven. Ze doet er verder niks aan.
Wat Jolantje tot op heden voor haar zoon heeft gedaan (en vooral niet gelaten), is m.i. haar beste kunnen. Meer zit er niet in.
Dat bewijst ze door acties te plannen die gewoon haaks staan op haar bewering dat ze het beste voor heeft met haar zoon.
Hoe kun je aan een nieuwe baby denken, terwijl er nog een stapel aan problemen ligt die opgelost moeten worden? Ze creeert alleen maar meer problemen, maar in haar ogen zal het vast DE oplossing voor alles zijn.
De rode draad; Jolantje, mannen en alles wat daarmee samenhangt. Dan is Jolantje gelukkig, de rest is bijzaak.
In mijn ogen wil Jolantje met dit topic bereiken, dat wij haar moeder, en ex affikken, en we meegaan in haar gedachtengang. Het tegenoverstelde is gebeurd en dat had ze niet verwacht. Ze baalt van de reacties, gaat door met haar leven en over en tijdje komt er weer een topic over het één of ander wat misgaat. Waarom? Omdat Jolantje het niet kan laten om die aandacht te krijgen, en wil horen dat zij goedzit. Vicieuze cirkel, en voorspelbaar.
Hoe komt het dat wij allemaal het beeld hebben van Jolantje en haar scharrels, maar dat Jolantje zegt dat ze maar 1 vriendje had?
Ze kent de waarheid maar wil die voor zichzelf niet uitspreken want dan staat het zwart op wit en is het te confronteren. En dan leef je duidelijk in een fantasiewereld en dat is niet best...volgens mij is het een stoornis ofzo.
woensdag 19 september 2007 om 19:28
Het patroon dat ik in de topics van Jolantje bespeur is de volgende:
-Jolantje opent een topic met een zwaarwegend probleem (ruzie, op straat gezet, gameverslaving, ex duikt op bij moeder enz.)
-Jolante vraagt om bevestiging van haar visie/mening
-Jolantje krijgt kritische reacties
-Jolantje verweert en verdedigt zich
-Forummers halen voorgaande problemen bij dit topic (achtergronden, oorzaken enz.)
-Jolantje verweert zich nog meer en weerlegt de kritische noten
-Forummers gaan er nog wat dieper op in en confronteren Jolantje met eerdergenoemde achtergronden en oorzaken
-Jolantje meldt, out of the blue,dat oorspronkelijk probleem van het topic is opgelost
-Jolantje verdwijnt weer even tot het volgende topic.
Ik zet dit niet op een rijtje om Jolantje te ridiculiseren, maar omdat het een terugkerend patroon is, wat veel zegt over de handelswijze van Jolantje hier op het forum en wellicht ook IRL.
Jolantje, ik zou je echt aanraden om eens professionele hulp te zoeken voor al het puin dat nog geruimd moet worden in jouw leven, om te leren meer inzicht in je eigen handelen en de consequenties te krijgen en te voorkomen dat de puinhopen nòg groter gaan worden.
Jouw problematiek laat zich niet zo makkelijk oplossen door maar weer een nieuw topic te openen en je probleem hier voor te leggen. Jij hebt echt een coach of therapeut nodig om je leven weer stevig op de rails te krijgen èn te houden!
-Jolantje opent een topic met een zwaarwegend probleem (ruzie, op straat gezet, gameverslaving, ex duikt op bij moeder enz.)
-Jolante vraagt om bevestiging van haar visie/mening
-Jolantje krijgt kritische reacties
-Jolantje verweert en verdedigt zich
-Forummers halen voorgaande problemen bij dit topic (achtergronden, oorzaken enz.)
-Jolantje verweert zich nog meer en weerlegt de kritische noten
-Forummers gaan er nog wat dieper op in en confronteren Jolantje met eerdergenoemde achtergronden en oorzaken
-Jolantje meldt, out of the blue,dat oorspronkelijk probleem van het topic is opgelost
-Jolantje verdwijnt weer even tot het volgende topic.
Ik zet dit niet op een rijtje om Jolantje te ridiculiseren, maar omdat het een terugkerend patroon is, wat veel zegt over de handelswijze van Jolantje hier op het forum en wellicht ook IRL.
Jolantje, ik zou je echt aanraden om eens professionele hulp te zoeken voor al het puin dat nog geruimd moet worden in jouw leven, om te leren meer inzicht in je eigen handelen en de consequenties te krijgen en te voorkomen dat de puinhopen nòg groter gaan worden.
Jouw problematiek laat zich niet zo makkelijk oplossen door maar weer een nieuw topic te openen en je probleem hier voor te leggen. Jij hebt echt een coach of therapeut nodig om je leven weer stevig op de rails te krijgen èn te houden!
woensdag 19 september 2007 om 19:35
Ik probeer steeds op de goede woorden te komen maar kan ze niet vinden. Ondanks dat ik ook uit een geweldadige relatie kom heb ik juist het omgekeerde wat zij ervaart, dat ze haar zelfvertrouwen en welzijn vindt in het hebben van een partner. Als dat stukje bij haar goed zit dan denkt ze weer alles aan te kunnen. Dat zie je ook aan alle topics die ze erna heeft geopend, ging allemaal over haar en haar vriend. Zoonlief had ze het nooit over, tot iemand ernaar vroeg. Het is jammer voor haar denk ik dat ze geen periode heeft gehad waar ze op haar eigen was toegewezen, zonder vriend. Ze is van het een in het ander gerold en niet erna alleen gewoond. Ik kan mij voorstellen dat het eng is maar ook noodzakelijk om dingen op een rij te zetten, je grenzen te stellen, dingen te ervaren, dingen bijv met zoon en moeder te verbeteren. En niet dat je wereld altijd maar draait om je man/vriend/partner/minnaar.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 19 september 2007 om 19:39
JAAAAAAAAAAAAAAAAAAA. Zo is het. En Jolantje opent altijd een topic met het vertellen van een pieterig stukje van het probleem. Maar als je het geheel ziet dan zie je dat er meer speelt en dat het niet zo rooskleurig is als Jolantje voordoet. En advies geven is altijd moeilijk voor een ander maar als je maar 0,1 % weet van wat er speelt dan kom je al snel bij een advies die van geen kant klopt.
Ik hoop net als RA dat ze nog hulp heeft of zoekt.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
