Relaties
alle pijlers
Broer is favoriete kind van mijn ouders
vrijdag 30 augustus 2024 om 01:55
Ik zit al jaren met een gevoel wat steeds meer begint te knagen en steeds ergere vormen begint aan te nemen. Waar het om gaat: mijn ouders hebben overduidelijk een favoriet kind, en dat ben ik zeker niet. Mijn broer wordt in alles voorgetrokken. Voornamelijk als het gaat om interesse tonen, tijd vrijmaken voor mij of broer en zelfs op financieel vlak.
Wat betreft interesse tonen merk ik dat mijn broer de favoriet is omdat het altijd over hem gaat als ik bij mijn ouders op bezoek ben. Mijn broer woont nog thuis, maar is wel bezig met een huis opknappen om daar uiteindelijk te gaan wonen. Als ik bij mijn ouders op bezoek kom dan gaat het binnen 2 minuten al over wat mijn broer op zijn werk heeft meegemaakt, wat hij die week aan zijn huis heeft gedaan, etc. Vooral vanuit mijn moeder gaat dit zo. Maar interesse tonen in mij zit er niet in. Zij zal nooit vragen wat ik in het weekend ga doen, hoe mijn werkdag was, etc. Vanuit mijn vader komt die vraag nog wel eens af en toe, maar vanuit mijn moeder nooit. Ik zat laatst eens te denken hoe goed mijn moeder mij eigenlijk kent en ik kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk een halve vreemde voor haar ben, ondanks dat ik daar een paar keer per maand over de vloer kom. Als ik kijk wat mijn moeder over mij weet, dan weet ze waar ik werk, waar ik woon en wat mijn hobby is. Maar zij kan niet uitleggen wat ik nou echt doe. Wat doe ik op mijn werk? Waar ben ik met mijn hobby op dit moment mee bezig? Ik heb besloten om bewust ook niet teveel uit mezelf te delen om zo te ontdekken of er echt zo weinig interesse in mij is. En dat is daarmee eigenlijk wel bevestigd.
Ik ben wat betreft werk en opleiding eigenlijk een vreemde eend in de bijt binnen onze familie. Onze hele familie bestaat bijna volledig uit techneuten en mensen in de zorg. Mijn vader en broer zijn ook techneuten. Mijn moeder is altijd huisvrouw geweest. Ik ben zelf echter een andere weg ingeslagen en ben de financiële kant op gegaan. Ik snap heel goed dat mijn kennis en interesses niet volledig overeenkomen met mijn ouders en ik verwacht ook zeker niet dat zij vakinhoudelijk op het niveau van mij kunnen meepraten. Maar alleen al eens algemene interesse tonen in wat ik doe en hoe het met mij gaat zou ik al waarderen. Maar zelfs dat niet. Het enige waar dus over gepraat wordt is het leven van mijn broer. Als ik een middag van 4 of 5 uur bij hen ben geweest, dan is het 80% van de tijd daarover gegaan.
Wat betreft mijn hobby doe ik zingen en heb ik een halfjaar geleden een groot optreden in een uitverkocht theater gehad. Dat was voor mij best wel een mijlpaal en echt wel een grote belevenis. Mijn ouders wisten hier lang van tevoren al van, maar toonden nooit interesse in die voorstelling. Op een gegeven moment heb ik de vraag gesteld of ze ook wilden komen. Mijn vader liet dat vanaf het begin nog open. Mijn moeder reageerde meteen met 'Nee, dat zie ik niet zitten'. Nu zitten een paar familieleden in een toneelvereniging en daar gaat mijn moeder wel elk jaar trouw naartoe. Toen heb ik naar mijn moeder toe ook heel direct gereageerd en letterlijk gezegd 'Voor het toneel ben je al kaarten aan het regelen nog voordat bekend is wanneer de voorstelling is, maar naar mij komen kijken is dus blijkbaar teveel gevraagd...'. Die opmerking heeft er uiteindelijk wel toe geleid dat mijn ouders toch allebei zijn komen kijken, maar alleen al het feit dat zo'n opmerking daaraan vooraf moet gaan geeft aan dat de interesse in mij laag is.
Buiten het tonen van interesse wordt ook op financieel vlak een ongelijke behandeling gehanteerd. Hier kwam ik 4 jaar geleden via mijn broer achter. Sindsdien ben ik dit meer in de gaten gaat houden en zijn me op dat vlak steeds vaker dingen opgevallen.
Ik kwam hier via mijn broer achter omdat hij destijds een studie volgde naast zijn werk. Uiteindelijk heeft hij die niet afgemaakt door gebrek aan motivatie. Gevolg: ca 7000 euro kwijt aan lesgeld zonder diploma. In feite dus weggegooid geld. Via mijn broer hoorde ik dat mijn ouders na het stoppen van mijn broers studie mijn broer 3500 euro hadden geschonken als compensatie. Hier hebben ze mij nooit iets over verteld. Als mijn broer mij dit niet had verteld, dan was ik hier nooit achter gekomen. Dit hebben mijn ouders dus in feite geheim gehouden voor mij.
Ik volgde in die tijd ook nog een deeltijdstudie naast mijn drukke baan. Ik heb mijn studie wel afgemaakt na 5 jaar keihard werken. Na het behalen van mijn diploma kreeg ik vanuit mijn ouders 1 woordje: 'Gefeliciteerd'. Niet meer dan dat. Zelfs geen kleinigheidje. Helemaal niks, behalve 'gefeliciteerd'. Geld is niet het allerbelangrijkste, maar hier ben ik wel echt kwaad over. Het gaat hier niet om tientjeswerk, maar om duidelijk ongelijke behandeling. Dit is echt de tegenovergestelde wereld. Iemand die ongemotiveerd is en daardoor afhaakt stoppen ze 3500 euro toe. Iemand die keihard heeft gewerkt en resultaat heeft bereikt zien ze nog amper staan.
Ook bij de verbouwing van mijn broers huis en bij mijn huis dat ik 3 jaar geleden kocht zie ik financiële ongelijke behandeling. Zoals gezegd is mijn broer techneut. Omdat hij handig is heeft hij mij geholpen met wat timmerwerken. Elk uur dat mijn broer gewerkt heeft bij mij werd opgeschreven en heb ik uiteindelijk iets voor moeten betalen. En niet alleen omdat mijn broer dat wilde, maar omdat mijn moeder mij dat min of meer opdwong. Bij elk klein klusje kreeg ik van mijn moeder te horen 'Daar moet je je broer wel voor betalen he'. Op dit moment is mijn broer zoals gezegd met zijn eigen huis bezig. Wat betreft het echte klussen kan ik natuurlijk weinig betekenen omdat ik dat simpelweg niet kan en daar niet sterk genoeg voor ben. Wel heb ik laatst eens een hele dag geholpen met schroot ruimen. Simpel werk, maar wel iets wat moet gebeuren. Waar mijn broer bij mij zowat elke minuut betaald moest krijgen, heb ik helemaal niks gekregen, behalve 'dankjewel'. En natuurlijk zal mijn moeder ook echt niet tegen mijn broer hebben gezegd dat hij mij iets moest geven voor het helpen. Dit is ook meteen de laatste keer geweest dat ik daar een vinger heb uitgestoken.
Mijn vader is inmiddels gepensioneerd en heeft dus alle tijd om bij mij of bij mijn broer iets te komen doen als aan huis iets gedaan moet worden. Mijn vader heeft vorig jaar een paar weken bij mij gewerkt omdat ik een nieuwe keuken kreeg. Hij heeft geholpen bij het aanleggen van water en elektriciteit. Superfijn natuurlijk, maar ik kreeg wel meerdere keren te horen hoeveel geld me dat wel niet bespaard heeft. 'Dat ik je kom helpen bespaart jou minimaal 4000 euro' kreeg ik regelmatig te horen. Alsof ik me dat zelf niet realiseerde...
Waar mijn vader bij mij een paar weken is komen helpen, is hij bij mijn broer al bijna een jaar bezig. Mijn broer heeft een echte opknapper waar alle ruimtes worden aangepakt en het huis wordt zelfs deels opnieuw gebouwd. Wel wat meer werk dan bij mij dus. Zo'n uitspraken als 'Dat ik je kom helpen bespaart jou minimaal 4000 euro' heb ik hem richting mijn broer nog nooit horen maken, terwijl het werk dat hij daar in heeft gestopt al een veelvoud is van wat hij bij mij heeft gedaan. En dat werk is ook nog lang niet klaar.
Nu laat ik volgende maand nieuwe ruiten plaatsen. De glazenzetter heeft al aangegeven dat als gevolg daarvan het schilderwerk van de kozijnen hoogstwaarschijnlijk opnieuw zal moeten. Daarom vroeg ik mijn vader vorige week of hij binnenkort misschien een paar dagen naar mij wil komen om mij nog eens een keer te helpen. Als antwoord kreeg ik 'Mwa liever niet, schilderen is niet mijn hobby'. En dat dus nadat hij het afgelopen jaar wel elke week 4 of 5 keer naar het huis van mijn broer gaat. Toen heb ik een vergelijkbare opmerking gemaakt als hoe ik het ook bij mijn moeder had aangepakt en gezegd 'Oke maar je gaat dus wel 4-5 keer per week naar mijn broer...' Daarna draaide hij iets bij door te zeggen 'Ik zal eens kijken of ik kan komen', al heeft hij ook nog niet gezegd dat hij mij daadwerkelijk wil komen helpen.
Op dit vlak zie ik zowel in aandacht/interesse als in financiële behandeling ongelijkheid. Blijkbaar is het huis van mijn broer interessanter dan dat van mij en de veelvoud aan tijd die door mijn vader in het huis van mijn broer wordt gestopt levert mijn broer ook weer een veel groter financieel voordeel op.
Nogmaals is geld niet het allerbelangrijkste en kijk ik echt niet op elke 10 euro, maar dit gaat zover dat het mij echt kwaad maakt door ongelijke behandeling. Ik heb een goedbetaalde baan en verdien een stuk meer dan mijn broer. Ik heb er dan ook wel veel harder voor moeten werken om hier te komen. Ik merk aan alles dat daar vooral vanuit mijn moeder behoorlijk wat jaloezie in zit. Ik denk dat dat de reden is waarom ze mij op deze manier behandelen.
Ik zit in dubio wat ik moet doen. Ik voel gewoon dat de bom een keer gaat barsten als ik dit nog lang laat doorsudderen. Al betwijfel ik ook of een normaal gesprek er met mijn ouders in gaat zitten. Ik heb al meermaals gemerkt dat mijn moeder op laag niveau zit wat betreft zelfreflectie. Zij schiet meteen in de weerstand als ze wordt aangesproken. Het ligt nooit aan haar, maar altijd aan de ander. Mijn vader kennende zal hij vooral mijn gevoelens gaan ontkennen en argumenten gaan verzinnen waarom mijn gevoel niet overeenkomt met de werkelijkheid.
Ik kan dus een gewoon gesprek aangaan, wat voor mijn gevoel op niks gaat uitlopen.
Ik zou ook nog kunnen overwegen om gewoon mede te delen wat mij dwars zit, het contact even te breken zodat mijn ouders eens kunnen nadenken over hetgeen ik gezegd heb en vervolgens kunnen bepalen wat zij hiermee willen doen. Al is die laatste optie ook meteen best hard. Maar misschien is hard zijn in dit geval ook wel het beste.
Zijn er meer mensen die zich in een soortgelijk verhaal herkennen? En dan vooral dat ze net zoals ik aan de verkeerde kant zitten. Hoe zouden jullie dit aanvliegen?
Wat betreft interesse tonen merk ik dat mijn broer de favoriet is omdat het altijd over hem gaat als ik bij mijn ouders op bezoek ben. Mijn broer woont nog thuis, maar is wel bezig met een huis opknappen om daar uiteindelijk te gaan wonen. Als ik bij mijn ouders op bezoek kom dan gaat het binnen 2 minuten al over wat mijn broer op zijn werk heeft meegemaakt, wat hij die week aan zijn huis heeft gedaan, etc. Vooral vanuit mijn moeder gaat dit zo. Maar interesse tonen in mij zit er niet in. Zij zal nooit vragen wat ik in het weekend ga doen, hoe mijn werkdag was, etc. Vanuit mijn vader komt die vraag nog wel eens af en toe, maar vanuit mijn moeder nooit. Ik zat laatst eens te denken hoe goed mijn moeder mij eigenlijk kent en ik kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk een halve vreemde voor haar ben, ondanks dat ik daar een paar keer per maand over de vloer kom. Als ik kijk wat mijn moeder over mij weet, dan weet ze waar ik werk, waar ik woon en wat mijn hobby is. Maar zij kan niet uitleggen wat ik nou echt doe. Wat doe ik op mijn werk? Waar ben ik met mijn hobby op dit moment mee bezig? Ik heb besloten om bewust ook niet teveel uit mezelf te delen om zo te ontdekken of er echt zo weinig interesse in mij is. En dat is daarmee eigenlijk wel bevestigd.
Ik ben wat betreft werk en opleiding eigenlijk een vreemde eend in de bijt binnen onze familie. Onze hele familie bestaat bijna volledig uit techneuten en mensen in de zorg. Mijn vader en broer zijn ook techneuten. Mijn moeder is altijd huisvrouw geweest. Ik ben zelf echter een andere weg ingeslagen en ben de financiële kant op gegaan. Ik snap heel goed dat mijn kennis en interesses niet volledig overeenkomen met mijn ouders en ik verwacht ook zeker niet dat zij vakinhoudelijk op het niveau van mij kunnen meepraten. Maar alleen al eens algemene interesse tonen in wat ik doe en hoe het met mij gaat zou ik al waarderen. Maar zelfs dat niet. Het enige waar dus over gepraat wordt is het leven van mijn broer. Als ik een middag van 4 of 5 uur bij hen ben geweest, dan is het 80% van de tijd daarover gegaan.
Wat betreft mijn hobby doe ik zingen en heb ik een halfjaar geleden een groot optreden in een uitverkocht theater gehad. Dat was voor mij best wel een mijlpaal en echt wel een grote belevenis. Mijn ouders wisten hier lang van tevoren al van, maar toonden nooit interesse in die voorstelling. Op een gegeven moment heb ik de vraag gesteld of ze ook wilden komen. Mijn vader liet dat vanaf het begin nog open. Mijn moeder reageerde meteen met 'Nee, dat zie ik niet zitten'. Nu zitten een paar familieleden in een toneelvereniging en daar gaat mijn moeder wel elk jaar trouw naartoe. Toen heb ik naar mijn moeder toe ook heel direct gereageerd en letterlijk gezegd 'Voor het toneel ben je al kaarten aan het regelen nog voordat bekend is wanneer de voorstelling is, maar naar mij komen kijken is dus blijkbaar teveel gevraagd...'. Die opmerking heeft er uiteindelijk wel toe geleid dat mijn ouders toch allebei zijn komen kijken, maar alleen al het feit dat zo'n opmerking daaraan vooraf moet gaan geeft aan dat de interesse in mij laag is.
Buiten het tonen van interesse wordt ook op financieel vlak een ongelijke behandeling gehanteerd. Hier kwam ik 4 jaar geleden via mijn broer achter. Sindsdien ben ik dit meer in de gaten gaat houden en zijn me op dat vlak steeds vaker dingen opgevallen.
Ik kwam hier via mijn broer achter omdat hij destijds een studie volgde naast zijn werk. Uiteindelijk heeft hij die niet afgemaakt door gebrek aan motivatie. Gevolg: ca 7000 euro kwijt aan lesgeld zonder diploma. In feite dus weggegooid geld. Via mijn broer hoorde ik dat mijn ouders na het stoppen van mijn broers studie mijn broer 3500 euro hadden geschonken als compensatie. Hier hebben ze mij nooit iets over verteld. Als mijn broer mij dit niet had verteld, dan was ik hier nooit achter gekomen. Dit hebben mijn ouders dus in feite geheim gehouden voor mij.
Ik volgde in die tijd ook nog een deeltijdstudie naast mijn drukke baan. Ik heb mijn studie wel afgemaakt na 5 jaar keihard werken. Na het behalen van mijn diploma kreeg ik vanuit mijn ouders 1 woordje: 'Gefeliciteerd'. Niet meer dan dat. Zelfs geen kleinigheidje. Helemaal niks, behalve 'gefeliciteerd'. Geld is niet het allerbelangrijkste, maar hier ben ik wel echt kwaad over. Het gaat hier niet om tientjeswerk, maar om duidelijk ongelijke behandeling. Dit is echt de tegenovergestelde wereld. Iemand die ongemotiveerd is en daardoor afhaakt stoppen ze 3500 euro toe. Iemand die keihard heeft gewerkt en resultaat heeft bereikt zien ze nog amper staan.
Ook bij de verbouwing van mijn broers huis en bij mijn huis dat ik 3 jaar geleden kocht zie ik financiële ongelijke behandeling. Zoals gezegd is mijn broer techneut. Omdat hij handig is heeft hij mij geholpen met wat timmerwerken. Elk uur dat mijn broer gewerkt heeft bij mij werd opgeschreven en heb ik uiteindelijk iets voor moeten betalen. En niet alleen omdat mijn broer dat wilde, maar omdat mijn moeder mij dat min of meer opdwong. Bij elk klein klusje kreeg ik van mijn moeder te horen 'Daar moet je je broer wel voor betalen he'. Op dit moment is mijn broer zoals gezegd met zijn eigen huis bezig. Wat betreft het echte klussen kan ik natuurlijk weinig betekenen omdat ik dat simpelweg niet kan en daar niet sterk genoeg voor ben. Wel heb ik laatst eens een hele dag geholpen met schroot ruimen. Simpel werk, maar wel iets wat moet gebeuren. Waar mijn broer bij mij zowat elke minuut betaald moest krijgen, heb ik helemaal niks gekregen, behalve 'dankjewel'. En natuurlijk zal mijn moeder ook echt niet tegen mijn broer hebben gezegd dat hij mij iets moest geven voor het helpen. Dit is ook meteen de laatste keer geweest dat ik daar een vinger heb uitgestoken.
Mijn vader is inmiddels gepensioneerd en heeft dus alle tijd om bij mij of bij mijn broer iets te komen doen als aan huis iets gedaan moet worden. Mijn vader heeft vorig jaar een paar weken bij mij gewerkt omdat ik een nieuwe keuken kreeg. Hij heeft geholpen bij het aanleggen van water en elektriciteit. Superfijn natuurlijk, maar ik kreeg wel meerdere keren te horen hoeveel geld me dat wel niet bespaard heeft. 'Dat ik je kom helpen bespaart jou minimaal 4000 euro' kreeg ik regelmatig te horen. Alsof ik me dat zelf niet realiseerde...
Waar mijn vader bij mij een paar weken is komen helpen, is hij bij mijn broer al bijna een jaar bezig. Mijn broer heeft een echte opknapper waar alle ruimtes worden aangepakt en het huis wordt zelfs deels opnieuw gebouwd. Wel wat meer werk dan bij mij dus. Zo'n uitspraken als 'Dat ik je kom helpen bespaart jou minimaal 4000 euro' heb ik hem richting mijn broer nog nooit horen maken, terwijl het werk dat hij daar in heeft gestopt al een veelvoud is van wat hij bij mij heeft gedaan. En dat werk is ook nog lang niet klaar.
Nu laat ik volgende maand nieuwe ruiten plaatsen. De glazenzetter heeft al aangegeven dat als gevolg daarvan het schilderwerk van de kozijnen hoogstwaarschijnlijk opnieuw zal moeten. Daarom vroeg ik mijn vader vorige week of hij binnenkort misschien een paar dagen naar mij wil komen om mij nog eens een keer te helpen. Als antwoord kreeg ik 'Mwa liever niet, schilderen is niet mijn hobby'. En dat dus nadat hij het afgelopen jaar wel elke week 4 of 5 keer naar het huis van mijn broer gaat. Toen heb ik een vergelijkbare opmerking gemaakt als hoe ik het ook bij mijn moeder had aangepakt en gezegd 'Oke maar je gaat dus wel 4-5 keer per week naar mijn broer...' Daarna draaide hij iets bij door te zeggen 'Ik zal eens kijken of ik kan komen', al heeft hij ook nog niet gezegd dat hij mij daadwerkelijk wil komen helpen.
Op dit vlak zie ik zowel in aandacht/interesse als in financiële behandeling ongelijkheid. Blijkbaar is het huis van mijn broer interessanter dan dat van mij en de veelvoud aan tijd die door mijn vader in het huis van mijn broer wordt gestopt levert mijn broer ook weer een veel groter financieel voordeel op.
Nogmaals is geld niet het allerbelangrijkste en kijk ik echt niet op elke 10 euro, maar dit gaat zover dat het mij echt kwaad maakt door ongelijke behandeling. Ik heb een goedbetaalde baan en verdien een stuk meer dan mijn broer. Ik heb er dan ook wel veel harder voor moeten werken om hier te komen. Ik merk aan alles dat daar vooral vanuit mijn moeder behoorlijk wat jaloezie in zit. Ik denk dat dat de reden is waarom ze mij op deze manier behandelen.
Ik zit in dubio wat ik moet doen. Ik voel gewoon dat de bom een keer gaat barsten als ik dit nog lang laat doorsudderen. Al betwijfel ik ook of een normaal gesprek er met mijn ouders in gaat zitten. Ik heb al meermaals gemerkt dat mijn moeder op laag niveau zit wat betreft zelfreflectie. Zij schiet meteen in de weerstand als ze wordt aangesproken. Het ligt nooit aan haar, maar altijd aan de ander. Mijn vader kennende zal hij vooral mijn gevoelens gaan ontkennen en argumenten gaan verzinnen waarom mijn gevoel niet overeenkomt met de werkelijkheid.
Ik kan dus een gewoon gesprek aangaan, wat voor mijn gevoel op niks gaat uitlopen.
Ik zou ook nog kunnen overwegen om gewoon mede te delen wat mij dwars zit, het contact even te breken zodat mijn ouders eens kunnen nadenken over hetgeen ik gezegd heb en vervolgens kunnen bepalen wat zij hiermee willen doen. Al is die laatste optie ook meteen best hard. Maar misschien is hard zijn in dit geval ook wel het beste.
Zijn er meer mensen die zich in een soortgelijk verhaal herkennen? En dan vooral dat ze net zoals ik aan de verkeerde kant zitten. Hoe zouden jullie dit aanvliegen?
vrijdag 30 augustus 2024 om 09:42
Wat een lang verhaal. Wat vervelend dat het zo voor jou voelt. Ik haal uit je verhaal dat je ook echt enorm aan het vergelijken bent geslagen en dat maakt het allemaal extra pijnlijk natuurlijk. Ik snap dat het heel oneerlijk voelt en het is misschien ook wel gewoon heel oneerlijk, maar daar al je tijd en energie in steken gaat je niet helpen.
Ik lees vanuit jouw kant ook weinig warmte of interesse naar je familieleden toe, maar vooral alles berekenend. Wellicht ondersteunen je ouders je broer wel juist zo veel omdat hij het niet zelf kan. Dat ze niet naar je concert wilden komen kijken, vind ik wel heftig en ik snap ook dat dat echt niet leuk is.
Ik zou het contact op een wat lager pitje zetten denk ik, en investeren in vrienden of andere familieleden waar je wel meer mee op één lijn zit. Maar dan ook niet gaan eisen dat iemand je helpt met dingen omdat hij ook een ander helpt, zo werkt het leven niet.
Ik lees vanuit jouw kant ook weinig warmte of interesse naar je familieleden toe, maar vooral alles berekenend. Wellicht ondersteunen je ouders je broer wel juist zo veel omdat hij het niet zelf kan. Dat ze niet naar je concert wilden komen kijken, vind ik wel heftig en ik snap ook dat dat echt niet leuk is.
Ik zou het contact op een wat lager pitje zetten denk ik, en investeren in vrienden of andere familieleden waar je wel meer mee op één lijn zit. Maar dan ook niet gaan eisen dat iemand je helpt met dingen omdat hij ook een ander helpt, zo werkt het leven niet.
vrijdag 30 augustus 2024 om 09:48
Even voor de verdere beeldvorming:
Hoe oud is iedereen ongeveer ?
Heb jij bijvoorbeeld een (goed)verdienende partner en baan en je broer niet ?
Doen je broer en jij ook weleens wat leuks met jullie ouders ( etentje bij jou, dagje weg oid ) ?
Hoe oud is iedereen ongeveer ?
Heb jij bijvoorbeeld een (goed)verdienende partner en baan en je broer niet ?
Doen je broer en jij ook weleens wat leuks met jullie ouders ( etentje bij jou, dagje weg oid ) ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 30 augustus 2024 om 09:48
Wat rot dat je je zo voelt to. Ik snap wat je bedoelt enigzins bij ons in het gezin is de verhouding ook enigszins ongelijk. Mijn middelste broer krijgt als ik alles op ga tellen ook meer tijd en financiële middelen van mijn ouders. Maar daar in tegen kwam mijn moeder na mijn bevallingen de eerste 6 weken twee dagen per week helpen in huis. En ja mijn broer heeft van hun hun oude autootje gekregen maar toen mijn auto langere tijd met pech stond kon ik hun tweede auto kosteloos lenen aangezien wij maar 1 auto hebben.
Ik ben van mezelf ook meer gesloten en mijn broer is meer recht voor zijn raap dus die vraagt en zegt gewoon alles tegen mijn ouders onder het motto nee heb je ja kun je krijgen. En er is een tijdje geleden een periode geweest waarin mijn broer en ik allebei 5000 euro van mijn ouders gehad hadden en we onze mond moesten houden tegen ons jongste broertje. Hij zou het geld pas krijgen als hij klaar was met studeren omdat ze bang waren dat het anders naar de kroeg en feesten zou gaan.
Jou vader is je ook komen helpen met de keuken. Misschien moet je de volgende keer zeggen. He pa ik weet dat je me veel geld bespaart en daar ben ik blij om. Maar wil je dat niet de hele tijd zeggen ik word daar nogal ongemakkelijk van.
Ik ben van mezelf ook meer gesloten en mijn broer is meer recht voor zijn raap dus die vraagt en zegt gewoon alles tegen mijn ouders onder het motto nee heb je ja kun je krijgen. En er is een tijdje geleden een periode geweest waarin mijn broer en ik allebei 5000 euro van mijn ouders gehad hadden en we onze mond moesten houden tegen ons jongste broertje. Hij zou het geld pas krijgen als hij klaar was met studeren omdat ze bang waren dat het anders naar de kroeg en feesten zou gaan.
Jou vader is je ook komen helpen met de keuken. Misschien moet je de volgende keer zeggen. He pa ik weet dat je me veel geld bespaart en daar ben ik blij om. Maar wil je dat niet de hele tijd zeggen ik word daar nogal ongemakkelijk van.
vrijdag 30 augustus 2024 om 09:52
Tja, ik kom ook typen dat dingen ook vanuit twee kanten komen en dat mensen valide beweegredenen kunnen hebben, ook al zie jij dat anders.
Zo vind ik het best logisch dat ze jouw broer meer steunen, als jij het veel beter voor elkaar hebt. Eigenlijk zou je ook met wat compassie naar je broer kunnen kijken, dat hij nog steeds thuis woont, en zo veel (financiële) steun blijkbaar nodig heeft.
Plus dat ik het hele 'ik word zo achtergesteld', terwijl je het beter voor elkaar hebt dan je sibling gezeur echt heel onaantrekkelijk vind. Je kunt beter eens even opschrijven wat je ouders allemaal voor jou doen en gedaan hebben, en dáár een conclusie over trekken, dan in de kinderachtige vergelijkingen met je broer te blijven zitten.
Zo vind ik het best logisch dat ze jouw broer meer steunen, als jij het veel beter voor elkaar hebt. Eigenlijk zou je ook met wat compassie naar je broer kunnen kijken, dat hij nog steeds thuis woont, en zo veel (financiële) steun blijkbaar nodig heeft.
Plus dat ik het hele 'ik word zo achtergesteld', terwijl je het beter voor elkaar hebt dan je sibling gezeur echt heel onaantrekkelijk vind. Je kunt beter eens even opschrijven wat je ouders allemaal voor jou doen en gedaan hebben, en dáár een conclusie over trekken, dan in de kinderachtige vergelijkingen met je broer te blijven zitten.
vrijdag 30 augustus 2024 om 09:53
Ik heb het hele verhaal gelezen.
Wat rot, dat ze niet uit zichzelf bij een zanguitvoering wilden komen.
Je ouders gaan niet veranderen.
Geef de hoop op. (Lees die zin nog een keer: Geef de hoop op.)
Niet meer aan je vader of broer vragen om bij jou te komen helpen in huis.
Voortaan vakmensen inhuren.
Wat rot, dat ze niet uit zichzelf bij een zanguitvoering wilden komen.
Je ouders gaan niet veranderen.
Geef de hoop op. (Lees die zin nog een keer: Geef de hoop op.)
Niet meer aan je vader of broer vragen om bij jou te komen helpen in huis.
Voortaan vakmensen inhuren.
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
vrijdag 30 augustus 2024 om 09:54
Ik vind het ook eigenlijk nogal wat om je vader, die het dus heel druk heeft met dat huis van je broer ( zal die echt niet elke dag fluitend staan klussen, denk ik zo maar ) te vragen om te komen verven terwijl hij daar een hekel aan heeft. Je vader is ook geen 18 meer. En je zegt zelf dat je goed verdient.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 30 augustus 2024 om 09:59
Lastig, want ik herken het. Mijn zus was lang de favoriet van mijn vader.
Je hebt allemaal verwachtingen van je ouders en misschien helpt het je om die los te laten. In de ideale wereld was het anders, maar goed, dit is de realiteit.
Je kunt je wat meer los maken van je ouders. Regel dat er leuke vrienden naar je muziekoptreden komen kijken, huur een schilder in voor die kozijnen en ga niet meer wekelijks 5 uur bij ze op bezoek.
Je hebt allemaal verwachtingen van je ouders en misschien helpt het je om die los te laten. In de ideale wereld was het anders, maar goed, dit is de realiteit.
Je kunt je wat meer los maken van je ouders. Regel dat er leuke vrienden naar je muziekoptreden komen kijken, huur een schilder in voor die kozijnen en ga niet meer wekelijks 5 uur bij ze op bezoek.
Wat eten we vanavond?
vrijdag 30 augustus 2024 om 09:59
Vervelend, dat je je zo voelt. Heb je dit al langer? ook als kind al?
Mijn schoonouders vinden mijn schoonzus 'zielig', dus daar wordt veel meer voor gedaan. Wij halen onze schouders maar op, want wij zijn liever niet 'zielig'
Tussen wat ik doe richting mijn kinderen zit wel verschil. Ik kijk wat ik hen kan bieden, wat ze nodig hebben. Dat is niet altijd hetzelfde en volledig gelijk.
Mijn schoonouders vinden mijn schoonzus 'zielig', dus daar wordt veel meer voor gedaan. Wij halen onze schouders maar op, want wij zijn liever niet 'zielig'
Tussen wat ik doe richting mijn kinderen zit wel verschil. Ik kijk wat ik hen kan bieden, wat ze nodig hebben. Dat is niet altijd hetzelfde en volledig gelijk.
vrijdag 30 augustus 2024 om 10:01
Herkenbaar, daardoor zien wij ze ook minimaal.
Gesprekken over favoriet familielid worden afgekapt, geen interesse in. En verder vragen we niks want dan kun je ook niet teleurgesteld worden.
Wat betreft geld en klussen zijn je ouders vrij om dat te besteden zoals ze willen, dat moet je helaas echt naast je neer leggen. Tegen de tijd dat ze zelf hulpbehoevend worden en het jou niet uitkomt kun je dan wel zonder schuldgevoel dat afslaan als je het echt niet ziet zitten. En voor broer zou ik dan ook niks meer gratis doen, voor familie doe je zoiets met gesloten beurs.
Gesprekken over favoriet familielid worden afgekapt, geen interesse in. En verder vragen we niks want dan kun je ook niet teleurgesteld worden.
Wat betreft geld en klussen zijn je ouders vrij om dat te besteden zoals ze willen, dat moet je helaas echt naast je neer leggen. Tegen de tijd dat ze zelf hulpbehoevend worden en het jou niet uitkomt kun je dan wel zonder schuldgevoel dat afslaan als je het echt niet ziet zitten. En voor broer zou ik dan ook niks meer gratis doen, voor familie doe je zoiets met gesloten beurs.
vrijdag 30 augustus 2024 om 10:13
Het komt op mij over datzelfde denken dat jij hun steun minder nodig hebt, en je broer meer. Kan het zijn dat ze de overtuiging hebben dat jij het financieel erg lekker voor mekaar hebt en je broer veel minder? Dus dat ze daar bijspringen. En misschien ook mentaal: jij redt je wel, je broer moet zijn studie stoppen en woont nog thuis.
Ik snap heel goed dat je gekwetst bent dat ze in eerste instantie niet super enthousiast waren over jouw zangvoorstelling. Maar is dat omdat ze jou niet leuk vinden of speelt er iets anders? Heb je het hen wel eens gevraagd?
Ik noem maar wat hè, als voorbeeld, jij noemt jezelf de vreemde eend. Kan het zijn dat de zangvoorstelling iets heel anders was dan waar zij normaal naartoe gaan? Iets waar ze zich misschien wel niet op hun plek of onzeker zouden kunnen voelen? Jij werkt in de financiële sector, zij allemaal in de techniek. Kan het zijn dat zij zich ongemakkelijk voelen bij het (onterechte) idee tussen een heel ander publiek te zitten? Ik weet niet of je ouders normaal van volksmuziek zijn en dit opera was. Of juist andersom. Het is maar een voorbeeld, er kunnen allerlei redenen zijn. Het hoeft geen desinteresse te zijn.
Misschien een keer langsgaan en er rustig met ze over hebben? En dan niet “jullie doen dit en jullie doen zo”, maar meer “ik ben wat verdrietig omdat ik het gevoel heb dat jullie niet zo geïnteresseerd in mij zijn”. Dus hou het los van je broer en focus je op je eigen gevoel.
Ik snap heel goed dat je gekwetst bent dat ze in eerste instantie niet super enthousiast waren over jouw zangvoorstelling. Maar is dat omdat ze jou niet leuk vinden of speelt er iets anders? Heb je het hen wel eens gevraagd?
Ik noem maar wat hè, als voorbeeld, jij noemt jezelf de vreemde eend. Kan het zijn dat de zangvoorstelling iets heel anders was dan waar zij normaal naartoe gaan? Iets waar ze zich misschien wel niet op hun plek of onzeker zouden kunnen voelen? Jij werkt in de financiële sector, zij allemaal in de techniek. Kan het zijn dat zij zich ongemakkelijk voelen bij het (onterechte) idee tussen een heel ander publiek te zitten? Ik weet niet of je ouders normaal van volksmuziek zijn en dit opera was. Of juist andersom. Het is maar een voorbeeld, er kunnen allerlei redenen zijn. Het hoeft geen desinteresse te zijn.
Misschien een keer langsgaan en er rustig met ze over hebben? En dan niet “jullie doen dit en jullie doen zo”, maar meer “ik ben wat verdrietig omdat ik het gevoel heb dat jullie niet zo geïnteresseerd in mij zijn”. Dus hou het los van je broer en focus je op je eigen gevoel.
vrijdag 30 augustus 2024 om 10:15
Het klinkt echt heel erg ongelijk, waarom moet dat per se ontkracht worden door een aantal hier?
Het komt helaas heel veel voor dat een kind favoriet is en ouders dat ook laten merken, soms zo erg dat een ander kind terecht gekwets raakt.
Heb je het al eens besproken? Zoals met dat zingen, je vader laat het open ( gok dat hij zich dus aanpast aan zijn vrouw, ook al raar maar goed) en je moeder ziet het niet zitten, geef je dan aan dat je dat jammer vindt? Of vraag je wat ze precies niet ziet zitten? Misschien wil ze wel maar durft ze niet te rijden of naar onbekende plekken en is er oplossing voor te bedenken?
Ik zou volgende keer doorvragen en ook mijn teleurstelling delen.
Of er eens heel duidelijk in zijn: Waarom gaat nu weer over broer? Waarom vragen jullie mij niets? Ik krijg echt het gevoel alsof ik er niet toe doet door deze acties.
Soms weten ouders niet eens dat ze zo erg een kind op de voorgrond plaatsen en dan kan gewoon het er over hebben helpen.
Helpt het niet of wordt het steeds ontkent, dan weet je dat nooit gaat veranderen en jij wel je best hebt gedaan om bespreekbaar te maken.
Dan zou ik kijken welke rol je ouders wel kunnen spelen in je leven en hoe jij daarmee om kan gaan. Misschien is hulp daarbij dan niet een gek idee, echt niet.
Het komt helaas heel veel voor dat een kind favoriet is en ouders dat ook laten merken, soms zo erg dat een ander kind terecht gekwets raakt.
Heb je het al eens besproken? Zoals met dat zingen, je vader laat het open ( gok dat hij zich dus aanpast aan zijn vrouw, ook al raar maar goed) en je moeder ziet het niet zitten, geef je dan aan dat je dat jammer vindt? Of vraag je wat ze precies niet ziet zitten? Misschien wil ze wel maar durft ze niet te rijden of naar onbekende plekken en is er oplossing voor te bedenken?
Ik zou volgende keer doorvragen en ook mijn teleurstelling delen.
Of er eens heel duidelijk in zijn: Waarom gaat nu weer over broer? Waarom vragen jullie mij niets? Ik krijg echt het gevoel alsof ik er niet toe doet door deze acties.
Soms weten ouders niet eens dat ze zo erg een kind op de voorgrond plaatsen en dan kan gewoon het er over hebben helpen.
Helpt het niet of wordt het steeds ontkent, dan weet je dat nooit gaat veranderen en jij wel je best hebt gedaan om bespreekbaar te maken.
Dan zou ik kijken welke rol je ouders wel kunnen spelen in je leven en hoe jij daarmee om kan gaan. Misschien is hulp daarbij dan niet een gek idee, echt niet.
vrijdag 30 augustus 2024 om 10:16
Zo denken wij dus ook. Ben juist ook blij dat ik gewoon mijn eigen boontjes kan doppen en mijn eigen auto kan betalen.Lila-Linda schreef: ↑30-08-2024 09:59Vervelend, dat je je zo voelt. Heb je dit al langer? ook als kind al?
Mijn schoonouders vinden mijn schoonzus 'zielig', dus daar wordt veel meer voor gedaan. Wij halen onze schouders maar op, want wij zijn liever niet 'zielig'
Tussen wat ik doe richting mijn kinderen zit wel verschil. Ik kijk wat ik hen kan bieden, wat ze nodig hebben. Dat is niet altijd hetzelfde en volledig gelijk.
vrijdag 30 augustus 2024 om 10:19
Op zich snap ik dat wel qua opvoeden. Elk kind wat anders nodig en elk mens is anders, niet iedereen kan even goed meekomen in de maatschappij of een baan hebben waar bakken geld mee verdient worden.Lila-Linda schreef: ↑30-08-2024 09:59Vervelend, dat je je zo voelt. Heb je dit al langer? ook als kind al?
Mijn schoonouders vinden mijn schoonzus 'zielig', dus daar wordt veel meer voor gedaan. Wij halen onze schouders maar op, want wij zijn liever niet 'zielig'
Tussen wat ik doe richting mijn kinderen zit wel verschil. Ik kijk wat ik hen kan bieden, wat ze nodig hebben. Dat is niet altijd hetzelfde en volledig gelijk.
Maar als de opvoeding klaar is en het om dingen als geld gaat of bijv gewoon hulp in huis, ik zal altijd de ander daar net
zo veel mee helpen/doneren/meedenken. Of het er op z'n minst over te hebben met de kinderen.
Beetje gelijkwaardigheid en openheid kan echt geen kwaad.
anoniem_672bb4a395dd7 wijzigde dit bericht op 30-08-2024 10:20
10.66% gewijzigd
vrijdag 30 augustus 2024 om 10:19
Ligt er maar aan hoe je het bekijkt. Mijn ouders vertellen dit soort dingen ook niet. Niet nodig ook vind ik. Ik zie het dus niet als geheim houden, maar gewoon als iets dat mij verder niet aangaat.Als mijn broer mij dit niet had verteld, dan was ik hier nooit achter gekomen. Dit hebben mijn ouders dus in feite geheim gehouden voor mij.
Waarom maakt jouw moeder zo de dienst uit?Bij elk klein klusje kreeg ik van mijn moeder te horen 'Daar moet je je broer wel voor betalen he'.
Honey, you should see me in a crown
vrijdag 30 augustus 2024 om 10:22
Lijkt me best lastig, eigenlijk.Lucifee2024 schreef: ↑30-08-2024 10:19Op zich snap ik dat wel qua opvoeden.
Maar als dat klaar is, en het om dingen als geld gaat of gewoon hulp in huis, ik zal altijd de ander daar net zo veel mee helpen/doneren/meedenken. Of het er op z'n minst over te hebben met de kinderen.
Beetje gelijkwaardigheid en openheid kan echt geen kwaad.
Kind 1 had nieuwe spullen nodig voor zijn opleiding, kind 1 is al aan het werk. Dus ik heb voor 1 die spullen betaald, maar ik maak dan niet hetzelfde bedrag over naar kind 2. Ze wonen allebei niet meer thuis, dus ik heb het ook niet overlegd ofzo. Is dat oneerlijk? Hoe zou jij dat oplossen?
Wat eten we vanavond?
vrijdag 30 augustus 2024 om 10:26
Vind ik niet perse. Mijn broer kreeg vroeger ook wel eens wat vaker iets toegestopt dan ik om verschillende redenen. Als het niet heel scheef loopt (bij TO wel behoorlijk), vind ik het geen probleem.makreel schreef: ↑30-08-2024 10:22Lijkt me best lastig, eigenlijk.
Kind 1 had nieuwe spullen nodig voor zijn opleiding, kind 1 is al aan het werk. Dus ik heb voor 1 die spullen betaald, maar ik maak dan niet hetzelfde bedrag over naar kind 2. Ze wonen allebei niet meer thuis, dus ik heb het ook niet overlegd ofzo. Is dat oneerlijk? Hoe zou jij dat oplossen?
Honey, you should see me in a crown
vrijdag 30 augustus 2024 om 10:28
vrijdag 30 augustus 2024 om 10:29
Precies.blijfgewoonbianca schreef: ↑30-08-2024 10:28Dat je gelijkwaardige kado’s geeft en zo, dat lijkt me logisch. Maar als kind 1 echt goed in de slappe was zit en kind 2 niet zie ik niet zo goed in waarom je bij kind 1 een rotklus zou doen om het vooral maar precies gelijk te trekken.
Honey, you should see me in a crown
vrijdag 30 augustus 2024 om 10:32
Praat eens met je broer. Misschien hebben ze het tegen hem wel altijd over jou. Zou je een dergelijk gesprek met hem kunnen voeren of is jullie band niet zo sterk of is hij geen prater? Misschien dat hij juist vaak te horen krijgt dat hij wat meer op jouw had moeten lijken. Misschien zijn ze stiekem wel heel trots op je.
Dat van je theateroptreden is echt niet ok van ze. Goed en geheel terecht dat je daar een opmerking over gemaakt hebt.
Dat van je theateroptreden is echt niet ok van ze. Goed en geheel terecht dat je daar een opmerking over gemaakt hebt.
vrijdag 30 augustus 2024 om 10:32
Er is gewoon geen gelijkheid. De broers en zussen van mij en mijn man hebben allemaal kinderen, wij niet. Als wij bij schoonouders zijn, gaat het ALLEEN maar over de kleinkinderen. Echt aan één stuk door. Alle familie-uitjes die we doen, draaien om de kleinkinderen. We hebben er wel eens wat van gezegd, maar er verandert helaas niks. Dus aan ons om dit te accepteren. En vooral ook niet gaan uitrekenen hoeveel geld er aan die kleinkinderen is uitgegeven.
Aan de andere kan ben ik de jongste thuis en ben zeker meer verwend dan mijn zus en broer. Ook omdat ik langer thuiswoonde, het langer duurde voordat ik geld had, het langer duurde voordat ik een partner had. Ja, dan sprongen zij vaker bij in hulp en geld.
Het ligt ook een beetje aan het kind. Mijn zus is vrij trots en vraagt niet om hulp. Zij wil het allemaal zelf doen. Dus ja, dan denken mijn ouders daar ook niet snel aan.
Het helpt wel om ‘gelijk behandelen’ een beetje los te laten en te focussen op wat je nodig hebt. Los van wat de ander krijgt: wat wil jij van je ouders? En dan daar het gesprek over aan gaan.
Aan de andere kan ben ik de jongste thuis en ben zeker meer verwend dan mijn zus en broer. Ook omdat ik langer thuiswoonde, het langer duurde voordat ik geld had, het langer duurde voordat ik een partner had. Ja, dan sprongen zij vaker bij in hulp en geld.
Het ligt ook een beetje aan het kind. Mijn zus is vrij trots en vraagt niet om hulp. Zij wil het allemaal zelf doen. Dus ja, dan denken mijn ouders daar ook niet snel aan.
Het helpt wel om ‘gelijk behandelen’ een beetje los te laten en te focussen op wat je nodig hebt. Los van wat de ander krijgt: wat wil jij van je ouders? En dan daar het gesprek over aan gaan.
vrijdag 30 augustus 2024 om 10:36
makreel schreef: ↑30-08-2024 10:22Lijkt me best lastig, eigenlijk.
Kind 1 had nieuwe spullen nodig voor zijn opleiding, kind 1 is al aan het werk. Dus ik heb voor 1 die spullen betaald, maar ik maak dan niet hetzelfde bedrag over naar kind 2. Ze wonen allebei niet meer thuis, dus ik heb het ook niet overlegd ofzo. Is dat oneerlijk? Hoe zou jij dat oplossen?
Vind ik niet lastig, scholing, zeker de eerste vervolgopleiding is gewoon onderdeel van opvoeden lijkt me.
Maar als je steeds een volwassen kind voor van alles sponsort en de ander niet, dat vind ik raar en zal dan inderdaad op gegeven moment daar eens over hebben met de kinderen. En de ander vragen waarmee ik die kan helpen of inderdaad een bedrag overmaken naar andere kind.
vrijdag 30 augustus 2024 om 10:37
Het gaat je in feite niets aan waar je ouders hun geld aan besteden.of aan wie ze dit schenken.Dus geheim houden, nee.
Verder vind ik je afhankelijk van je ouders overkomen. Ik zal als ik de middelen had mijn vader/familie niet vragen om hulp.
Het is fijn dat je alles zo goed voor elkaar hebt en je broer in jouw ogen niet. Enkel kom je op mij jaloers en verongelijkt over.
Ik lees ook geen interesse van jouw kant naar je ouders toe. Ook niet dat je leuke dingen over je leven verteld en waar je mee bezig bent. Misschien heeft jouw familie geen idee waar ze het met jou over kunnen hebben en beginnen ze daarom maar over je broer. Komt hij wel met hele verhalen thuis. Is hij extraverter. En hekptbhij omgekeerd ook in huis en vrijgeviger en zit jij meer op de centen.
Ik zeg niet dat het allemaal zo is. Het zal een reden kunnen zijn.
Verder vind ik je afhankelijk van je ouders overkomen. Ik zal als ik de middelen had mijn vader/familie niet vragen om hulp.
Het is fijn dat je alles zo goed voor elkaar hebt en je broer in jouw ogen niet. Enkel kom je op mij jaloers en verongelijkt over.
Ik lees ook geen interesse van jouw kant naar je ouders toe. Ook niet dat je leuke dingen over je leven verteld en waar je mee bezig bent. Misschien heeft jouw familie geen idee waar ze het met jou over kunnen hebben en beginnen ze daarom maar over je broer. Komt hij wel met hele verhalen thuis. Is hij extraverter. En hekptbhij omgekeerd ook in huis en vrijgeviger en zit jij meer op de centen.
Ik zeg niet dat het allemaal zo is. Het zal een reden kunnen zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
