Relaties
alle pijlers
Dingen laten gaan in relatie
zondag 5 januari 2025 om 20:57
Ik heb regelmatig ruzie met man. Te vaak, vinden we allebei zelf ook. We staan op de wachtlijst voor relatietherapie.
Ondertussen lees ik regelmatig op internet over soms ook dingen “laten gaan”. Het pick your battles idee. Ik vind dat heel moeilijk. Wat laten jullie gaan bij je partner?
Voorbeeld vanuit ons:
Vanmiddag bezoek over de vloer, we hebben appelflappen en wat chips op tafel. Bezoek gaat naar huis, ik overleg met man: ik ga koken, hij loopt snel met de hond voor het eten en neemt een kind mee. Zij maken zich klaar om naar buiten te gaan, ik begin aan het eten en zie man iets weggrissen van het aanrecht. Eten staat in de oven en ik ga alles opruimen en constateer dat man twee appelflappen heeft meegepakt.
Dit stoort mij enorm. Kind van 7 nog een hele appelflap op 20 minuten voor we gaan eten. Hij is zich van geen kwaad bewust en vind dat ik problemen maak over niks. Feitelijk heb ik gelijk, maar vind het onzin dat ik hem hier geïrriteerd op aanspreek.
Onze ruzies verlopen in de basis altijd op deze manier. Hij doet iets wat (“feitelijk”) niet goed is, ik reageer daarop en hij stoort zich aan mijn reactie. Mijn antwoord is dan: DOE het dan niet.
Nogmaals, meer in algemene zin bedoeld dan specifiek mijn voorbeeld hoor: laat je (gemakkelijk) dingen gaan?
Ik merk dat ik acties snel categoriseer in “juist” en “onjuist” en daar heel volhardend in ben. Ik kan daardoor moeilijk dingen laten gaan. Is dat herkenbaar voor mensen en hoe ga je hiermee om?
Ondertussen lees ik regelmatig op internet over soms ook dingen “laten gaan”. Het pick your battles idee. Ik vind dat heel moeilijk. Wat laten jullie gaan bij je partner?
Voorbeeld vanuit ons:
Vanmiddag bezoek over de vloer, we hebben appelflappen en wat chips op tafel. Bezoek gaat naar huis, ik overleg met man: ik ga koken, hij loopt snel met de hond voor het eten en neemt een kind mee. Zij maken zich klaar om naar buiten te gaan, ik begin aan het eten en zie man iets weggrissen van het aanrecht. Eten staat in de oven en ik ga alles opruimen en constateer dat man twee appelflappen heeft meegepakt.
Dit stoort mij enorm. Kind van 7 nog een hele appelflap op 20 minuten voor we gaan eten. Hij is zich van geen kwaad bewust en vind dat ik problemen maak over niks. Feitelijk heb ik gelijk, maar vind het onzin dat ik hem hier geïrriteerd op aanspreek.
Onze ruzies verlopen in de basis altijd op deze manier. Hij doet iets wat (“feitelijk”) niet goed is, ik reageer daarop en hij stoort zich aan mijn reactie. Mijn antwoord is dan: DOE het dan niet.
Nogmaals, meer in algemene zin bedoeld dan specifiek mijn voorbeeld hoor: laat je (gemakkelijk) dingen gaan?
Ik merk dat ik acties snel categoriseer in “juist” en “onjuist” en daar heel volhardend in ben. Ik kan daardoor moeilijk dingen laten gaan. Is dat herkenbaar voor mensen en hoe ga je hiermee om?
maandag 6 januari 2025 om 10:33
Ik snap jou wel. Ik zou het ook niet handig vinden als man kind een appelflap geeft voor het eten. Dit is natuurlijk een voorbeeld maar ik vermoed dat er meerdere van dit soort "kleine" dingen spelen. Ik krijg een gevoel dat je zou willen dat je meer gehoord zou worden door je man, wat ik begrijp. Misschien kun je op dat niveau het gesprek met hem aangaan. De kleine ergernissen zijn vaak maar een uiting van het onderliggende. Hij moet jou serieuzer nemen in de dingen die jij zegt en misschien kun jij kijken om sommige dingen te laten gaan? (Hoe lastig ook)
maandag 6 januari 2025 om 10:34
Oh hier kan ik inderdaad wel wat meeLilla schreef: ↑06-01-2025 09:33TO: je schrijft dat je dingen vaak categoriseert in "Juist en onjuist" en daardoor dingen lastig kan laten gaan.
Ik hanteer voor mezelf graag ook nog de categorieën "stom en erg" bij zaken die ik niet leuk vind.
Iets wat alleen stom is, kan ik (al dan niet even een beetje balend) laten gaan. Iets wat "erg" is niet, dat vraagt echt om ingrijpen, ik zou er een ruzie of discussie voor over hebben.
Daarbij probeer ik ook mee te wegen of dingen structureel of incidenteel zijn. Jouw voorbeeld: als jullie normaal gesproken altijd op een lijn zitten wat betreft snoepen voor het avondeten, en nu één keertje niet, dan is dat anders dan wanneer dit steeds een punt van discussie is.
Deze 2 criteria helpen mij in het bepalen van mijn reactie als voel dat iets me dwarszit, misschien heb je er iets aan.
!
maandag 6 januari 2025 om 10:35
Tja, je kunt constateren dat je totaal gelijk had en gewoon zo doorgaan.Browniedoc schreef: ↑06-01-2025 10:28Nou ik heb er ook nog even een nachtje over geslapen en ik vind toch dat mijn initiële ergernis niet compleet overtrokken is
Met de afspraak: ik ga koken zodat we over 20 minuten kunnen eten (en jij met de hond) vind ik toch impliciet een onderliggend uitgangspunt dat we straks als gezin deze maaltijd gaan nuttigen. En ik ben bij thuiskomst van man 'm ook niet compleet uit de pan geflipt oid.
Hij kwam binnen helemaal fris en blij van zijn wandeling en kwam mij knuffelen en ik had daar geen zin in omdat ik me in mijn hemd voelde staan. Waarom sta ik dan mijn best te doen voor een gezonde maaltijd? En sprak hem daar ook op aan. Daarop werd hij boos, want hij was zich van geen kwaad bewust en komt thuis bij een ijskonijn.
De sleutel zit 'm natuurlijk in de communicatie en het verdere verloop van het gesprek over dit voorval waarbij we vooral zitten jij-bakken, waar natuurlijk niemand iets aan heeft.
Ik heb ook nog nagedacht over het "niet gezien voelen". Ik vind dat een gek gevoel om te duiden maar rationeel vermoed ik wel iets in die hoek. Inderdaad voortgevloeid uit de periode waarin zijn klachten overwegend centraal stonden, dat is nu wel minder hoor. Ik voel soms een heel sterke behoefte aan vrijheid, weg van man en gezin, gewoon helemaal doen wat ik zelf wil. Maar ongetwijfeld heeft mijn man dat ook
Opnieuw bedankt voor de spiegel, de kritische houding en de waardevolle feedback!
Je kunt er ook voor kiezen om iets te doen met de voorlaatste alinea. Dat gezien willen voelen enzo geldt waarschijnlijk ook voor hem. Voor ongeveer iedereen namelijk.
Probeer dat te benoemen en dat aan hem te laten voelen.
maandag 6 januari 2025 om 10:35
Ik doe dat ook, alles wat ik als prettig ervaar, spreek ik bewust uit. Ook tegen mijn kind. Hij helpt me dagelijks met afwassen, en dagelijks bedank ik hem daarvoor. Heeft hij gewandeld met de hond, dan zeg ik: fijn, bedankt. Kom ik thuis na een werkdag en zie ik dat het gras gemaaid is/de badkamer schoongemaakt/whatever, dan benoem ik dat. Gewoon een 'oh wat fijn dat de badkamer gedaan is'. Gewoon een beetje waardering, ook al is het normaal dat iedereen zijn steentje bijdraagt. Dan kan je nog steeds wel aangeven dat je dat fijn vindt.turquasi schreef: ↑06-01-2025 10:17het kan ook door regelmatig je waardering voor elkaar uit te spreken. Ik doe dat hier thuis heel bewust maar het gaat inmiddels ook steeds meer onbewust. Het wordt vanzelf makkelijker. Eventuele irritatie wordt daardoor ook makkelijker te parkeren tot de avond en verdwijnt zo ook nog wel eens. Je zou zelf al kunnen beginnen door je focus te verleggen naar wat wel goed gaat. Wat heeft hij vandaag gedaan dat je fijn vindt? Dikke kans dat als je daar iets aardigs over zegt het vaker gebeurd. (Dit klinkt ook een beetje als opvoeden dus ik hoop niet dat het kinderachtig of manipulatief overkomt) Vervolgens valt het jou vaker op. Win win. En zo zijn er meer dingen die jullie allebei kunnen inzetten om de band weer op te bouwen. Als ik mijn man bedank of prijs doe ik dat bij voorkeur wel waar de kids bij zijn. Kunnen zij meteen leren dat dat fijn is in relaties. Natuurlijk moet je ook kunnen laten zien hoe je het op een respectvolle manier oneens kunt zijn, over appelflappen of wat dan ook, maar dat zou ik pas weer doen als jouw gevoel geheeld is. Ben ook maar vooral lief voor jezelf want volgens mij heb je veel voor je kiezen gehad. Hopelijk gaan de dingen snel weer wat soepeler thuis voor jullie.
Mijn man, en ik in iets mindere mate, komt uit een gezin waar alleen de negatieve dingen benoemd werden. Als je iets goed deed, was dat normaal, en niet de moeite waard om te benoemen. Resultaat is dat je dus eigenlijk altijd alleen kritiek hoort. Ik zou het een ontzettend schrikbeeld vinden als man en kind zo over hun eigen gezin zouden denken, dus ik doe dat heel bewust anders.
maandag 6 januari 2025 om 10:39
Mooi dat je dit zo anders doet. Doet hij dit ook richting jou? Ik ben ook van het geven van complimenten maar voor partner zijn de dingen die ik doe vanzelfsprekend en daarmee wordt er niet een compliment gegeven als ik de was heb gedaan/badkamer enz. Dat steekt soms wel. Toch blijf ik het zelf wel doen.Itsnojoke schreef: ↑06-01-2025 10:35Ik doe dat ook, alles wat ik als prettig ervaar, spreek ik bewust uit. Ook tegen mijn kind. Hij helpt me dagelijks met afwassen, en dagelijks bedank ik hem daarvoor. Heeft hij gewandeld met de hond, dan zeg ik: fijn, bedankt. Kom ik thuis na een werkdag en zie ik dat het gras gemaaid is/de badkamer schoongemaakt/whatever, dan benoem ik dat. Gewoon een 'oh wat fijn dat de badkamer gedaan is'. Gewoon een beetje waardering, ook al is het normaal dat iedereen zijn steentje bijdraagt. Dan kan je nog steeds wel aangeven dat je dat fijn vindt.
Mijn man, en ik in iets mindere mate, komt uit een gezin waar alleen de negatieve dingen benoemd werden. Als je iets goed deed, was dat normaal, en niet de moeite waard om te benoemen. Resultaat is dat je dus eigenlijk altijd alleen kritiek hoort. Ik zou het een ontzettend schrikbeeld vinden als man en kind zo over hun eigen gezin zouden denken, dus ik doe dat heel bewust anders.
maandag 6 januari 2025 om 10:41
Ik heb even geloept, ik denk dat je zelf ook wel een beetje een idee hebt wat er speelt. Je hebt wrok tegenover je man, en dat snap ik ook helemaal. Jullie zijn samen aan kinderen begonnen, een leven samen waarin jullie verantwoordelijkheid zouden delen. Hij wilde ze eigenlijk nog liever dan jij en nu is alles anders en je hebt daar eigenlijk geen controle over.
Je bent opeens alleen verantwoordelijk voor heel veel dingen en er is veel te weinig ruimte voor jouw behoeftes. Dus die appelflap is voor jou weer een moment waarop jij het gevoel hebt dat je er alleen voor staat, alleen de lijnen uit moet zetten en de beslissingen moet nemen. Het was zo fijn geweest als hij wat werk van je over genomen had en had gezegd dat mama zo gaat koken dus dat we nu geen appelflap gaan eten.
Je bent opeens alleen verantwoordelijk voor heel veel dingen en er is veel te weinig ruimte voor jouw behoeftes. Dus die appelflap is voor jou weer een moment waarop jij het gevoel hebt dat je er alleen voor staat, alleen de lijnen uit moet zetten en de beslissingen moet nemen. Het was zo fijn geweest als hij wat werk van je over genomen had en had gezegd dat mama zo gaat koken dus dat we nu geen appelflap gaan eten.
maandag 6 januari 2025 om 10:43
Ik denk inderdaad dat man en ik geen (goed) team vormen, de verhoudingen heel scheef liggen/ hebben gelegen en mijn emmer eigenlijk helemaal vol zit en elke druppel er eentje teveel is.
In de zomer is bij mij een grens bereikt, sindsdien heb ik 3 keer een ultimatum moeten stellen (vond ik heel onprettig) en zit ik ineens heel anders in de wedstrijd.
In de zomer is bij mij een grens bereikt, sindsdien heb ik 3 keer een ultimatum moeten stellen (vond ik heel onprettig) en zit ik ineens heel anders in de wedstrijd.
maandag 6 januari 2025 om 10:43
Je laatste posting (van 10.28 bedoel ik) vind ik heel redelijk hoor, ik denk dat je het helder ziet.
Leven met iemand die bepaald slecht in zijn vel zit is een beproeving, ik nam zelf van steeds meer dingen afscheid, hij was emotioneel sowieso volledig uitgecheckt dus ik zorgde voor gezin, huis, mezelf en hem. Niet heel vreemd dat ik geen zin meer had om gezellig te doen, dat had hij zelf trouwens ook niet.
Wat bij ons ook meespeelde is dat hij elke vorm van hulp/therapie/beter worden uit zijn handen laten vallen en dat had dus betekent dat het bleef zoals het was. Ik hoop dat jouw man daar anders mee omgaat.
Irritatie staat elke vorm van intimiteit in de weg, je hebt geen zin in knuffelen, geen zin in een goed gesprek met iemand die "stom" doet.
Om die reden probeer ik mijn irritatie echt binnen de perken te houden, ik constateer, erken dat het van alles met mij te maken heeft en besluit heel bewust iets aan te gaan of juist niet. Niet alles hoeft op mijn manier (al roept iets diep van binnen dat dat wel degelijk moet!) Ik pick my battles dus zéker. Maar ik denk dat dit vooral te doen is in een gezonde relatie, waarbij de verhoudingen gelijkwaardig zijn en niemand geestelijk ziek is. Als één van de twee ziek is verschuiven de verhoudingen sowieso want er komt zorg bij kijken en je gaat zaken uit handen nemen.
Daarom is therapie absoluut een goed idee en man mag keihard aan de slag om zijn burnout op te lossen. Je bent lang genoeg troubleshooter geweest.
Leven met iemand die bepaald slecht in zijn vel zit is een beproeving, ik nam zelf van steeds meer dingen afscheid, hij was emotioneel sowieso volledig uitgecheckt dus ik zorgde voor gezin, huis, mezelf en hem. Niet heel vreemd dat ik geen zin meer had om gezellig te doen, dat had hij zelf trouwens ook niet.
Wat bij ons ook meespeelde is dat hij elke vorm van hulp/therapie/beter worden uit zijn handen laten vallen en dat had dus betekent dat het bleef zoals het was. Ik hoop dat jouw man daar anders mee omgaat.
Irritatie staat elke vorm van intimiteit in de weg, je hebt geen zin in knuffelen, geen zin in een goed gesprek met iemand die "stom" doet.
Om die reden probeer ik mijn irritatie echt binnen de perken te houden, ik constateer, erken dat het van alles met mij te maken heeft en besluit heel bewust iets aan te gaan of juist niet. Niet alles hoeft op mijn manier (al roept iets diep van binnen dat dat wel degelijk moet!) Ik pick my battles dus zéker. Maar ik denk dat dit vooral te doen is in een gezonde relatie, waarbij de verhoudingen gelijkwaardig zijn en niemand geestelijk ziek is. Als één van de twee ziek is verschuiven de verhoudingen sowieso want er komt zorg bij kijken en je gaat zaken uit handen nemen.
Daarom is therapie absoluut een goed idee en man mag keihard aan de slag om zijn burnout op te lossen. Je bent lang genoeg troubleshooter geweest.
rooss4.0 wijzigde dit bericht op 06-01-2025 10:44
0.74% gewijzigd
.
maandag 6 januari 2025 om 10:44
Wrok is inderdaad het goede woord. Dat voel ik.TiumPerfectum schreef: ↑06-01-2025 10:41Ik heb even geloept, ik denk dat je zelf ook wel een beetje een idee hebt wat er speelt. Je hebt wrok tegenover je man, en dat snap ik ook helemaal. Jullie zijn samen aan kinderen begonnen, een leven samen waarin jullie verantwoordelijkheid zouden delen. Hij wilde ze eigenlijk nog liever dan jij en nu is alles anders en je hebt daar eigenlijk geen controle over.
Je bent opeens alleen verantwoordelijk voor heel veel dingen en er is veel te weinig ruimte voor jouw behoeftes. Dus die appelflap is voor jou weer een moment waarop jij het gevoel hebt dat je er alleen voor staat, alleen de lijnen uit moet zetten en de beslissingen moet nemen. Het was zo fijn geweest als hij wat werk van je over genomen had en had gezegd dat mama zo gaat koken dus dat we nu geen appelflap gaan eten.
Meer dan "niet gezien voelen".
maandag 6 januari 2025 om 10:46
Browniedoc schreef: ↑06-01-2025 10:43
In de zomer is bij mij een grens bereikt, sindsdien heb ik 3 keer een ultimatum moeten stellen (vond ik heel onprettig) en zit ik ineens heel anders in de wedstrijd.
Je relatie een wedstrijd noemen is ook wel een enorme rode vlag.
maandag 6 januari 2025 om 10:47
Logisch.Browniedoc schreef: ↑06-01-2025 10:44Wrok is inderdaad het goede woord. Dat voel ik.
Meer dan "niet gezien voelen".
En wie wrok voelt gaat straffen.
.
maandag 6 januari 2025 om 10:49
Zij doet het zelf hè, hij heeft haar niets opgedragen. Als zij ook geen zin had, wat ik me goed kan voorstellen na bijvoorbeeld een lange reis dan ruim je de spullen morgen op. Of overmorgen.
maandag 6 januari 2025 om 10:50
Voor mij is een fijn aspect hiervan dat het me de optie geeft even te balen/het er niet mee eens te zijn en er tegelijk geen groot ding van te maken. Soms voelt "er niets van zeggen" alsof je over je laat lopen of de ander gelijk geeft, maar dat hoeft dus helemaal niet zo te zijn. Als ik zelf bewust kies voor "dit vind ik stom, maar daar kan ik mee leven" dan is dat prima (soms zeg ik dat ook gewoon zo tegen man). Het is dan niet iets dat de ander "mij aandoet", maar een eigen keuze. Ik hoef niet altijd mijn zin, en even balen hoort bij het leven.Lilla schreef: ↑06-01-2025 09:33TO: je schrijft dat je dingen vaak categoriseert in "Juist en onjuist" en daardoor dingen lastig kan laten gaan.
Ik hanteer voor mezelf graag ook nog de categorieën "stom en erg" bij zaken die ik niet leuk vind.
Iets wat alleen stom is, kan ik (al dan niet even een beetje balend) laten gaan. Iets wat "erg" is niet, dat vraagt echt om ingrijpen, ik zou er een ruzie of discussie voor over hebben.
Daarbij probeer ik ook mee te wegen of dingen structureel of incidenteel zijn. Jouw voorbeeld: als jullie normaal gesproken altijd op een lijn zitten wat betreft snoepen voor het avondeten, en nu één keertje niet, dan is dat anders dan wanneer dit steeds een punt van discussie is.
Deze 2 criteria helpen mij in het bepalen van mijn reactie als voel dat iets me dwarszit, misschien heb je er iets aan.
maandag 6 januari 2025 om 10:52
Het doet me denken aan die eisenhouwer-matrix. Belangrijk / onbelangrijk en urgent / niet urgent.Lilla schreef: ↑06-01-2025 10:50Voor mij is een fijn aspect hiervan dat het me de optie geeft even te balen/het er niet mee eens te zijn en er tegelijk geen groot ding van te maken. Soms voelt "er niets van zeggen" alsof je over je laat lopen of de ander gelijk geeft, maar dat hoeft dus helemaal niet zo te zijn. Als ik zelf bewust kies voor "dit vind ik stom, maar daar kan ik mee leven" dan is dat prima (soms zeg ik dat ook gewoon zo tegen man). Het is dan niet iets dat de ander "mij aandoet", maar een eigen keuze. Ik hoef niet altijd mijn zin, en even balen hoort bij het leven.
Leuk / niet leuk en belangrijk / niet belangrijk.
Appelflap voor het eten vind ik niet leuk maar ook niet belangrijk.
maandag 6 januari 2025 om 10:53
Een relatie-ultimatum? Want dan is de wedstrijd eigenlijk al misschien over.Browniedoc schreef: ↑06-01-2025 10:43Ik denk inderdaad dat man en ik geen (goed) team vormen, de verhoudingen heel scheef liggen/ hebben gelegen en mijn emmer eigenlijk helemaal vol zit en elke druppel er eentje teveel is.
In de zomer is bij mij een grens bereikt, sindsdien heb ik 3 keer een ultimatum moeten stellen (vond ik heel onprettig) en zit ik ineens heel anders in de wedstrijd.
Je man heeft een burn-out toch? Dat lijkt me héél lastig. Voor jou en voor hem. Misschien zelfs niet meer te doen op den duur. Die relatie-therapie gaat je hopelijk veel inzicht brengen. Sterkte.
maandag 6 januari 2025 om 10:54
Browniedoc schreef: ↑06-01-2025 10:50Ik refereerde (uiteraard) naar de uitdrukking 'in de wedstrijd zitten'.
Ik ervaar mijn relatie helemaal niet als een wedstrijd?
Tja, ik vind het allemaal niet zo gezellig klinken. Maar fijn dat je het niet als wedstrijd ziet.
maandag 6 januari 2025 om 10:55
Hij doet dat minder, toch weet ik dat hij het wel waardeert. Hij is ook minder opmerkzaam, waardoor het hem niet zo op zou vallen dat bijvoorbeeld de badkamer gedaan is. Hij complimenteert een goed gelukte maaltijd bijvoorbeeld wat makkelijker omdat dat voor hem veel merkbaarder is (al kookt hij vaker dan ik). Mijn zoon doet het wel meer, bedanken en waardering uitspreken.Homesweethome schreef: ↑06-01-2025 10:39Mooi dat je dit zo anders doet. Doet hij dit ook richting jou? Ik ben ook van het geven van complimenten maar voor partner zijn de dingen die ik doe vanzelfsprekend en daarmee wordt er niet een compliment gegeven als ik de was heb gedaan/badkamer enz. Dat steekt soms wel. Toch blijf ik het zelf wel doen.
Maar ik doe het niet zozeer om het in dezelfde mate terug te krijgen, dus ik blijf het gewoon doen.
maandag 6 januari 2025 om 11:00
Ja, zo zou je het wel kunnen zien inderdaad.Browniedoc schreef: ↑06-01-2025 10:52Het doet me denken aan die eisenhouwer-matrix. Belangrijk / onbelangrijk en urgent / niet urgent.
Leuk / niet leuk en belangrijk / niet belangrijk.
Appelflap voor het eten vind ik niet leuk maar ook niet belangrijk.
maandag 6 januari 2025 om 11:00
Ja, zo zou je het wel kunnen zien inderdaad.Browniedoc schreef: ↑06-01-2025 10:52Het doet me denken aan die eisenhouwer-matrix. Belangrijk / onbelangrijk en urgent / niet urgent.
Leuk / niet leuk en belangrijk / niet belangrijk.
Appelflap voor het eten vind ik niet leuk maar ook niet belangrijk.
maandag 6 januari 2025 om 11:01
Omdat man een probleem heeft dat jij niet op hoeft te lossen en ook je energie niet aan hoeft te besteden. Klopt, scheerapparaat ligt op de zolder, dus als jij nu beneden bent moet je inderdaad weer naar boven. En door. Ik zou denk ik überhaupt niet hebben gereageerd of met een knipoog 'je verwacht het niet' hebben gezegd en door zijn gegaan met mijn werk.
maandag 6 januari 2025 om 11:15
Daar ben ik soms bang voor en dat dat niet zozeer doorsijpelt in ALLE momenten, maar juist naar voren komt op mindere momenten. En dat een minder moment dus niet meer bestaat maar gelijk een heul vervelend moment wordt. En een leuk moment wordt dan een gewoon moment.Pioen00 schreef: ↑06-01-2025 10:53Een relatie-ultimatum? Want dan is de wedstrijd eigenlijk al misschien over.
Je man heeft een burn-out toch? Dat lijkt me héél lastig. Voor jou en voor hem. Misschien zelfs niet meer te doen op den duur. Die relatie-therapie gaat je hopelijk veel inzicht brengen. Sterkte.
Allemaal zaken voor de relatietherapie. Ik geloof wel in pieken en dalen. Ik geloof ook in doorzetten als het moeilijk is omdat je volgens mij daar op de lange termijn méér uithaalt dan nu stoppen. Maar ik vind het wel taai!
maandag 6 januari 2025 om 11:24
Dat van die appelflap zou ik ook niet leuk vinden. Als het iets kleins is zou ik niet zo heel erg mee zitten maar een appelflap is nog best groot.
Ik zou afspraak maken met man dat jullie bijv een uur voordat jullie gaan eten niks meer geven.
Waar ik heel geïrriteerd over wordt, bijv als we lasagne of spaghetti ofzo gaan eten. Kind kan zelfstandig eten maar morst wel veel. Is niet erg maar doe dan wel even een doek om zodat niet kleding onder de saus zit. Ik sta vervolgens dat weer uit die kleding te poetsen. Of tijdens het verven van de muur kleine moeite om vloer of meubels af te dekken. Vervolgens zitten er weer overal vlekken.
Ik zou afspraak maken met man dat jullie bijv een uur voordat jullie gaan eten niks meer geven.
Waar ik heel geïrriteerd over wordt, bijv als we lasagne of spaghetti ofzo gaan eten. Kind kan zelfstandig eten maar morst wel veel. Is niet erg maar doe dan wel even een doek om zodat niet kleding onder de saus zit. Ik sta vervolgens dat weer uit die kleding te poetsen. Of tijdens het verven van de muur kleine moeite om vloer of meubels af te dekken. Vervolgens zitten er weer overal vlekken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
