Relaties
alle pijlers
Ga je na 20+ jr samen uit elkaar, omdat je verschillend bent
zaterdag 3 augustus 2024 om 23:13
Mijn man en ik zijn beiden 37 jaar, we hebben samen een dochtertje van 8 jaar. We zijn samen sinds ons 16e dus dit jaar alweer 21 jaar. Maar ik twijfel al een paar maanden aan onze relatie..
Het is namelijk niet zo dat ik ongelukkig ben. Maar heel gelukkig ben ik denk ook niet.. maar misschien ben ik gewoon aan het zeuren... Ik vind het gewoon heel lastig. Het zit n.l. zo, we zijn allebei echt super verschillend en dat is natuurlijk altijd al zo geweest, maar misschien naarmate ik ouder word, worden die verschillen toch wat groter en zoek ik gewoon meer 'verbinding'.. klinkt heel wazig.
Mijn man is nl. een introvert, rechtlijnig, alles is zwart of wit, binnenvetter (graag alles zelf op willen lossen), houdt vast aan routines, houdt niet van small talk, perfectionistisch, werkt onwijs veel (45-60 uur p.w), is soms een beetje ongevoelig, denkt heel erg aan de toekomst (sparen).
Ik ben daarintegen super sociaal, heb veel vrienden en vriendinnen, houd van uitgaan, spontane dingen doen, heb wel emoties haha, en vaar goed op mn intuïtie, ik zit altijd in het grijze gebied ipv zwart/wit denken, en wil dingen liever uitpraten of bespreken ipv binnenhouden. Ik doe wel aan small talk omdat ik mensen vaak gewoon interessant vind en ik spaar wel, maar leef vooral in het nu (want ja, misschien ben je er morgen niet meer).
Nu is het natuurlijk niet zo dat hij een heel ander mens is geworden sinds zn 16e maar ik misschien wel een beetje.. ik kan er gewoon minder goed mee omgaan en mis soms gewoon iets. Een maatje.. iemand met dezelfde interesses en die hetzelfde naar het leven kijken.. we zijn gewoon zo ontzettend anders.. iemand om lekker mee te ouwehoeren. Iemand die geen moeite heeft om het over zn emoties te hebben... Die durft te huilen als het gewoon even kut gaat..
We accepteren elkaar volledig zoals we zijn en daarom hadden we bijna nooit ruzie, wat natuurlijk ook prettig is. Hij houdt bijv. heel erg van gamen en ik van uitgaan. Sinds onze jonge jaren ga ik gewoon altijd uit en hij gaat lekker zn eigen hobby doen, gamen of poolen met vrienden. Prima, nooit gezeur. Alleen vind ik dit de laatste tijd moeilijk dat we zo weinig dezelfde interesses hebben. En dat we ook vaker kleine ruzie's hebben over niks-dingen. Hij is ontzettend perfectionistisch en heeft bijv het huis en onze auto altijd in nieuwstaat.. maar dat kan niet, want we hebben een kindje en er moet natuurlijk ook gewoon geleefd kunnen worden in een huis. Als er dan ergens en kras of vlek op zit, dan gaat hij weer met zn doekje in de weer terwijl ik denk jeetje man, doe normaal. Ik zeg er niks van, want zo is ie altijd al geweest. En dat is nou eenmaal wie die is. Maar ik begin me er wel aan te irriteren.. ook met onze toekomst. Hij spaart omdat hij later eerder met pensioen wil, maar dat betekent ook dat we dus bijv dit jaar niet op vakantie gaan. Ik denk.. jeetje, je moet ook nu genieten van de tijd met je gezin. Nouja zo kan ik nog wel even doorgaan.
Hij is oprecht en onwijs loyaal. Hij zorgt financieel goed voor ons, zorgt echt dat we niks tekort komen. Ook houd ik natuurlijk onwijs veel van hem, ik vind hem nog steeds super aantrekkelijk en de seks is ook nog steeds heel goed. We hebben een super lieve en gezonde dochter. Ik heb heel veel waar ik dankbaar voor ben.. maar we zijn zo ontzettend verschillend. Ga je daarvoor uit elkaar en gooi het leven van je dochter overhoop? Ik denk het niet.. maaar ik mis wel een maatje.. het voelt gewoon zo fucking eenzaam.
Net hadden we weer zo een lullig ruzie'tje en die wilde ik uitpraten nu de kleine op bed ligt. Maar hij draait zn rug naar me toe en zegt dat ie gewoon wil slapen want hij is moe.
Ik weet het gewoon niet meer.
Het is namelijk niet zo dat ik ongelukkig ben. Maar heel gelukkig ben ik denk ook niet.. maar misschien ben ik gewoon aan het zeuren... Ik vind het gewoon heel lastig. Het zit n.l. zo, we zijn allebei echt super verschillend en dat is natuurlijk altijd al zo geweest, maar misschien naarmate ik ouder word, worden die verschillen toch wat groter en zoek ik gewoon meer 'verbinding'.. klinkt heel wazig.
Mijn man is nl. een introvert, rechtlijnig, alles is zwart of wit, binnenvetter (graag alles zelf op willen lossen), houdt vast aan routines, houdt niet van small talk, perfectionistisch, werkt onwijs veel (45-60 uur p.w), is soms een beetje ongevoelig, denkt heel erg aan de toekomst (sparen).
Ik ben daarintegen super sociaal, heb veel vrienden en vriendinnen, houd van uitgaan, spontane dingen doen, heb wel emoties haha, en vaar goed op mn intuïtie, ik zit altijd in het grijze gebied ipv zwart/wit denken, en wil dingen liever uitpraten of bespreken ipv binnenhouden. Ik doe wel aan small talk omdat ik mensen vaak gewoon interessant vind en ik spaar wel, maar leef vooral in het nu (want ja, misschien ben je er morgen niet meer).
Nu is het natuurlijk niet zo dat hij een heel ander mens is geworden sinds zn 16e maar ik misschien wel een beetje.. ik kan er gewoon minder goed mee omgaan en mis soms gewoon iets. Een maatje.. iemand met dezelfde interesses en die hetzelfde naar het leven kijken.. we zijn gewoon zo ontzettend anders.. iemand om lekker mee te ouwehoeren. Iemand die geen moeite heeft om het over zn emoties te hebben... Die durft te huilen als het gewoon even kut gaat..
We accepteren elkaar volledig zoals we zijn en daarom hadden we bijna nooit ruzie, wat natuurlijk ook prettig is. Hij houdt bijv. heel erg van gamen en ik van uitgaan. Sinds onze jonge jaren ga ik gewoon altijd uit en hij gaat lekker zn eigen hobby doen, gamen of poolen met vrienden. Prima, nooit gezeur. Alleen vind ik dit de laatste tijd moeilijk dat we zo weinig dezelfde interesses hebben. En dat we ook vaker kleine ruzie's hebben over niks-dingen. Hij is ontzettend perfectionistisch en heeft bijv het huis en onze auto altijd in nieuwstaat.. maar dat kan niet, want we hebben een kindje en er moet natuurlijk ook gewoon geleefd kunnen worden in een huis. Als er dan ergens en kras of vlek op zit, dan gaat hij weer met zn doekje in de weer terwijl ik denk jeetje man, doe normaal. Ik zeg er niks van, want zo is ie altijd al geweest. En dat is nou eenmaal wie die is. Maar ik begin me er wel aan te irriteren.. ook met onze toekomst. Hij spaart omdat hij later eerder met pensioen wil, maar dat betekent ook dat we dus bijv dit jaar niet op vakantie gaan. Ik denk.. jeetje, je moet ook nu genieten van de tijd met je gezin. Nouja zo kan ik nog wel even doorgaan.
Hij is oprecht en onwijs loyaal. Hij zorgt financieel goed voor ons, zorgt echt dat we niks tekort komen. Ook houd ik natuurlijk onwijs veel van hem, ik vind hem nog steeds super aantrekkelijk en de seks is ook nog steeds heel goed. We hebben een super lieve en gezonde dochter. Ik heb heel veel waar ik dankbaar voor ben.. maar we zijn zo ontzettend verschillend. Ga je daarvoor uit elkaar en gooi het leven van je dochter overhoop? Ik denk het niet.. maaar ik mis wel een maatje.. het voelt gewoon zo fucking eenzaam.
Net hadden we weer zo een lullig ruzie'tje en die wilde ik uitpraten nu de kleine op bed ligt. Maar hij draait zn rug naar me toe en zegt dat ie gewoon wil slapen want hij is moe.
Ik weet het gewoon niet meer.
dinsdag 6 augustus 2024 om 10:12
dan regel je dat. ga bloemschikken ofzo. er is een kind, dus dat houdt in dat je een hele zware verantwoordelijkheid hebt die verder gaat dan saaiheid verdrijven door een gezin uit elkaar te halen. wees creatiefKaarsjevoordesfeer schreef: ↑05-08-2024 10:26Echt?
Saaiheid vind ik alleen draagbaar als er ook genoeg leuks tegenover staat.
En doooooor!
dinsdag 6 augustus 2024 om 10:12
Hoeveel mensen kijken niet terug op dingen die ze op hun 16e riepen die ze nu totaal niet meer vinden (Ik wil voor mijn 25e kinderen! Ik wil zeker in het buitenland werken! Ik wil huismoeder worden!). Allemaal prima, maar als je partner nog wel de lijn voortzet, dan groeit het scheef.
Op je 16e of 20e is het prima om lekker zonder je vriend op vakantie te gaan. Maar ik kan me voorstellen dat je dat anders ziet als je eenmaal een kind hebt, en je ook als gezin vakanties zou willen beleven.
dinsdag 6 augustus 2024 om 10:13
dinsdag 6 augustus 2024 om 10:14
Ik zie een OP meer als een conversation starter, maakt mij geen bal uit of iets echt is of niet. We kennen die mensen toch net, wat doet het ertoe.Lemon schreef: ↑06-08-2024 10:13Helemaal met je eens dat je na je 16e nog een hele ontwikkeling doormaakt en ook met dat je daardoor ook uit elkaar groeien.
Maar het is best vreemd dat je dan 21 jaar minus een paar maanden lang tevreden bent en dan nu opeens gaat twijfelen. Als die twijfel door die ontwikkeling was gekomen, was die wel eerder ontstaan.
Het maakt ook niet uit verder, want ik geloof er geen barst van dat dit topic waar is. Wel grappig hoeveel reacties die ene OP oplevert. Het onderwerp om mee te trollen is in ieder geval goed gekozen, dus daarvoor een compliment aan de TO.
Ik vind het juist heel logisch dat je rond je 40e denkt, moet ik nou zo tot het graf aan door, terwijl je partner zich na een ruzie weer om heeft gedraaid om te gaan slapen. Wat een treurnis.
anoniem_670e3ef0ebfff wijzigde dit bericht op 06-08-2024 10:16
11.01% gewijzigd
dinsdag 6 augustus 2024 om 10:16
klopt. óf je leert ze dat als het niet continu instagram-fabuleus is en je lip een paar maanden hangt meteen opgeeft,
of je laat zien dat je ergens voor gaat en achter je keuzes staat en je gezin belangrijker vindt dan alleen jezelf en er alles aan doet om te zorgen dat het goed komt. of niet, maar dan heb je er alles aan gedaan.
het is maar net wat je je kind mee wil geven
En doooooor!
dinsdag 6 augustus 2024 om 10:16
Ik heb het heel moeilijk met ‘zij wil gewoon meer’. ‘Zij wil gelukkig zijn’
Voor mij overtreft het geluk van het kind. En dat kind is veel waard.
Ok, ze hebben veel verschillen, maar niets onoverkomelijks. Werk er samen aan. Kies voor je gezin en werk. In plaats van te denken ‘hoe moet anders lopen’. Werken aan de relatie samen.
En ja ja ja kinderen kunnen zich aanpassen. En ja ja ja er zijn soms situaties waarbij scheiding beter is. Maar ‘ze wil gewoon meer’ is m.i. geen voldoende reden.
Voor mij overtreft het geluk van het kind. En dat kind is veel waard.
Ok, ze hebben veel verschillen, maar niets onoverkomelijks. Werk er samen aan. Kies voor je gezin en werk. In plaats van te denken ‘hoe moet anders lopen’. Werken aan de relatie samen.
En ja ja ja kinderen kunnen zich aanpassen. En ja ja ja er zijn soms situaties waarbij scheiding beter is. Maar ‘ze wil gewoon meer’ is m.i. geen voldoende reden.
dinsdag 6 augustus 2024 om 10:17
Niemand heeft het over Instagram fabulous. Ze wil graag een gesprek aan kunnen gaan met haar partner en eens lekker op vakantie. Nou poeh, poeh.broadway schreef: ↑06-08-2024 10:16klopt. óf je leert ze dat als het niet continu instagram-fabuleus is en je lip een paar maanden hangt meteen opgeeft,
of je laat zien dat je ergens voor gaat en achter je keuzes staat en je gezin belangrijker vindt dan alleen jezelf en er alles aan doet om te zorgen dat het goed komt. of niet, maar dan heb je er alles aan gedaan.
het is maar net wat je je kind mee wil geven
Sta voor je zelf en houd de regie van je leven in handen. Maar ik vind een scheiding inderdaad niet het ergste dat een kind kan overkomen.
En in het ergste geval geef je dit ook nog door aan je kind die dan ook een niet vervullende relatie aan gaat, want dat hoort bij het leven.
dinsdag 6 augustus 2024 om 10:42
Er zijn duidelijk 2 kampen hier: degenen die vind dat 'saai' geen reden is om te gaan scheiden en dat ze maar moet gaan bloemschikken om een leuker leven te krijgen. En degenen die het geen schande vinden om te scheiden als de verbinding onvoldoende is.
Ik heb een ex die erg veel lijkt op de man die in de OP omschreven wordt. En ja, het cliche is waar: ik had pas door wat ik miste toen ik verliefd werd op een ander en vreemdging. Ik wilde echter absoluut niet scheiden vanwege de kinderen dus heb daarna nog flink geprobeerd eruit te komen en lang relatietherapie gehad.
Uiteindelijk heeft mijn ex de stekker eruit getrokken omdat hij zich niet over het vreemdgaan heen kon zetten en hij er geen heil meer in zag te proberen nader tot elkaar te komen. Ik vond dat vreselijk maar zie nu wel in dat hij gelijk had. Het werkte niet.
De kinderen hadden uiteraard liever 2 ouders in 1 huis gehad maar zien inmiddels ook wel in dat ex en ik elkaar echt niet gelukkig maakten en te verschillend zijn. Hoewel de situatie zeker niet perfect is, zijn de kinderen gewoon gelukkig (op wat puber perikelen na) en iedereen gaat goed met elkaar om. Ik betwijfel of mijn kinderen beter af waren geweest als we niet gescheiden waren eerlijk gezegd, want mijn ex en ik waren simpelweg niet in staat om in een harmonieuze verbonden liefdesrelatie samen te leven. Leven als broer en zus (met de nodige irritaties) was dan het hoogst haalbare geweest.
Ik heb een ex die erg veel lijkt op de man die in de OP omschreven wordt. En ja, het cliche is waar: ik had pas door wat ik miste toen ik verliefd werd op een ander en vreemdging. Ik wilde echter absoluut niet scheiden vanwege de kinderen dus heb daarna nog flink geprobeerd eruit te komen en lang relatietherapie gehad.
Uiteindelijk heeft mijn ex de stekker eruit getrokken omdat hij zich niet over het vreemdgaan heen kon zetten en hij er geen heil meer in zag te proberen nader tot elkaar te komen. Ik vond dat vreselijk maar zie nu wel in dat hij gelijk had. Het werkte niet.
De kinderen hadden uiteraard liever 2 ouders in 1 huis gehad maar zien inmiddels ook wel in dat ex en ik elkaar echt niet gelukkig maakten en te verschillend zijn. Hoewel de situatie zeker niet perfect is, zijn de kinderen gewoon gelukkig (op wat puber perikelen na) en iedereen gaat goed met elkaar om. Ik betwijfel of mijn kinderen beter af waren geweest als we niet gescheiden waren eerlijk gezegd, want mijn ex en ik waren simpelweg niet in staat om in een harmonieuze verbonden liefdesrelatie samen te leven. Leven als broer en zus (met de nodige irritaties) was dan het hoogst haalbare geweest.
dinsdag 6 augustus 2024 om 10:52
aangezien je o.a. aan mij refereert: ik ben het met je eens. maar wel nadat je het echt geprobeerd hebt. en dat zie ik bij TO gewoon (nog) niet.Charlotta schreef: ↑06-08-2024 10:42Er zijn duidelijk 2 kampen hier: degenen die vind dat 'saai' geen reden is om te gaan scheiden en dat ze maar moet gaan bloemschikken om een leuker leven te krijgen. En degenen die het geen schande vinden om te scheiden als de verbinding onvoldoende is.
Ik heb een ex die erg veel lijkt op de man die in de OP omschreven wordt. En ja, het cliche is waar: ik had pas door wat ik miste toen ik verliefd werd op een ander en vreemdging. Ik wilde echter absoluut niet scheiden vanwege de kinderen dus heb daarna nog flink geprobeerd eruit te komen en lang relatietherapie gehad.
Uiteindelijk heeft mijn ex de stekker eruit getrokken omdat hij zich niet over het vreemdgaan heen kon zetten en hij er geen heil meer in zag te proberen nader tot elkaar te komen. Ik vond dat vreselijk maar zie nu wel in dat hij gelijk had. Het werkte niet.
De kinderen hadden uiteraard liever 2 ouders in 1 huis gehad maar zien inmiddels ook wel in dat ex en ik elkaar echt niet gelukkig maakten en te verschillend zijn. Hoewel de situatie zeker niet perfect is, zijn de kinderen gewoon gelukkig (op wat puber perikelen na) en iedereen gaat goed met elkaar om. Ik betwijfel of mijn kinderen beter af waren geweest als we niet gescheiden waren eerlijk gezegd, want mijn ex en ik waren simpelweg niet in staat om in een harmonieuze verbonden liefdesrelatie samen te leven. Leven als broer en zus (met de nodige irritaties) was dan het hoogst haalbare geweest.
aanvulling: in mijn ogen heb jij de stekker eruit getrokken door vreemd te gaan, maar gelukkig dat het uiteindelijk naar ieders tevredenheid geregeld is.
En doooooor!
dinsdag 6 augustus 2024 om 10:54
Heel gek misschien: maar eens kijken of er compromissen zijn te sluiten?
Niet elk jaar op vakantie, maar om het jaar? Ik lees ook dat man financieel zorgt: betekent dat dat to niet werkt? Misschien een idee te gaan werken en van dat geld de leuke dingen te gaan doen. Dan kan er nog steeds evenveel gespaard worden.
Hier met partner sinds ik 17 was. We hebben ook onze verschillen en ik doe genoeg alleen (moet ook wel, want hij werkt wisselende diensten, dus vrije tijd komt niet altijd overeen), daarnaast hebben we echter ook genoeg interesses die wel overeenkomen. Focus meer op de overgenomen ipv verschillen. De andere dingen doe je dan lekker met vriendinnen.
Niet elk jaar op vakantie, maar om het jaar? Ik lees ook dat man financieel zorgt: betekent dat dat to niet werkt? Misschien een idee te gaan werken en van dat geld de leuke dingen te gaan doen. Dan kan er nog steeds evenveel gespaard worden.
Hier met partner sinds ik 17 was. We hebben ook onze verschillen en ik doe genoeg alleen (moet ook wel, want hij werkt wisselende diensten, dus vrije tijd komt niet altijd overeen), daarnaast hebben we echter ook genoeg interesses die wel overeenkomen. Focus meer op de overgenomen ipv verschillen. De andere dingen doe je dan lekker met vriendinnen.
dinsdag 6 augustus 2024 om 11:05
broadway schreef: ↑06-08-2024 10:52aangezien je o.a. aan mij refereert: ik ben het met je eens. maar wel nadat je het echt geprobeerd hebt. en dat zie ik bij TO gewoon (nog) niet.
aanvulling: in mijn ogen heb jij de stekker eruit getrokken door vreemd te gaan, maar gelukkig dat het uiteindelijk naar ieders tevredenheid geregeld is.
Dat vond mijn ex ook, die zit in jouw kamp
dinsdag 6 augustus 2024 om 11:36
Geen man is zeker geen optie, financieel?
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
dinsdag 6 augustus 2024 om 11:37
broadway schreef: ↑06-08-2024 10:16klopt. óf je leert ze dat als het niet continu instagram-fabuleus is en je lip een paar maanden hangt meteen opgeeft,
of je laat zien dat je ergens voor gaat en achter je keuzes staat en je gezin belangrijker vindt dan alleen jezelf en er alles aan doet om te zorgen dat het goed komt. of niet, maar dan heb je er alles aan gedaan.
het is maar net wat je je kind mee wil geven
Mee eens.
En saaiheid in een relatie is soms ook heel normaal. Dat hoort er ook bij. Niet leuk, maar het alternatief, uit elkaar gaan is ook niet leuk. Want in een eventuele nieuwe relatie komt saaiheid na verloop van tijd ook normaal.
Ik zou het belang van mijn kind boven alles stellen in deze situatie.
dinsdag 6 augustus 2024 om 11:42
Wie zegt dat die er NIET was. Sommigen zijn ineens klaar met een relatie en ondernemen gelijk alle stappen, bij andere loopt het een tijdje. Misschien was haar geluk/tevredenheid ooit een 9 of 10 en in de loop van de jaren werd deze elk jaar een beetje minder. Op een gegeven moment komt het besef dat je nog maar op een 5-je zit en dat dit niet oké is. En ja, misschien zat ze al jaaaaaaaren op een 6-je en waren de omstandigheden net zo dat het net geen twijfel gaf. Maar nu niet meer.Lemon schreef: ↑06-08-2024 10:13Helemaal met je eens dat je na je 16e nog een hele ontwikkeling doormaakt en ook met dat je daardoor ook uit elkaar groeien.
Maar het is best vreemd dat je dan 21 jaar minus een paar maanden lang tevreden bent en dan nu opeens gaat twijfelen. Als die twijfel door die ontwikkeling was gekomen, was die wel eerder ontstaan.
Het maakt ook niet uit verder, want ik geloof er geen barst van dat dit topic waar is. Wel grappig hoeveel reacties die ene OP oplevert. Het onderwerp om mee te trollen is in ieder geval goed gekozen, dus daarvoor een compliment aan de TO.
Je doet net of TO schrijft dat het altijd een solide 7 is geweest en nu ineens niet meer. Alhoewel dat ook prima kan. Ik bedoel maar, als je partner vreemd gaat of zo, dan is die relatie denk ik ook geen 7 meer.
Uit elkaar groeien gebeurt zelden pats-boem, net zoals het zien dat je uit elkaar bent gegroeid, laat staan daar actie op ondernemen. Dus ja... dat kan een tijdje duren.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 6 augustus 2024 om 11:43
Tja, vanuit beide 'kampen' ook steeds meer invulling zolang TO zich niet meer laat zien. Op zich een interessant gesprek waar een ieder - al dan niet door schade en schande wijs geworden - een lijn trekt, maar hoe het bij TO zit blijft m.i. vooral giswerk. Wat ik me bijvoorbeeld, zoals enkele anderen ook al aangaven, afvraag is in hoeverre TO al het open gesprek met haar partner gevoerd heeft. Het zou zomaar kunnen zijn dat ze het toen ze jong was wel fijn vond, of zo vond 'horen' dat hij financiële beslissingen neemt omdat hij het (meeste) geld binnenbrengt. Als zij daar nu anders over denkt, is het waarschijnlijk aan haar om te initiëren dat dat patroon doorbroken gaat worden. Ik heb niet de indruk dat dit stel dergelijke gesprekken over waar ze nu staan voert en dan weet je ook niet wat er aan mogelijkheden is om samen te veranderen. Gaan scheiden lijkt mij dus voorbarig, maar ook dit is - naast mijn visie - natuurlijk invulling op basis van de OP.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 6 augustus 2024 om 11:43
Misschien gaat het nog geen eens om een andere man. Maar gewoon het gemak dat je niet hoeft de dealen met de verwachtingen van een ander of teleurgesteld worden mbt jouw verwachtingen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 6 augustus 2024 om 11:54
Waarom dat 'kampen'? Alsof meningen hierover puur statisch zijn. Ergens trek je een lijn en die verschilt per persoon, maar wordt toch ook ingegeven door context?
Mijn ouders zijn m.i. veel te lang bij elkaar gebleven, waardoor ik een beetje allergisch ben voor 'bij elkaar blijven voor de kinderen' (al betwijfel ik of dat het belangrijkste argument voor hen was destijds). Als het gaat om de situatie van de OP en hoe ik die interpreteer vind ik een scheiding, zeker met een kind, (nog) niet aan de orde en zit ik volgens jouw definitie blijkbaar in het 'andere kamp' .
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 6 augustus 2024 om 12:00
Zou m.i. mooi en realistisch zijn, maar ik lees in de OP veel gemis en behoefte aan dingen die TO in een relatie lijkt te willen vinden. Dat wekt denk ik bij sommigen - bij mij ook wel - een beetje de indruk dat ze al een kandidaat op het oog heeft.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 6 augustus 2024 om 12:54
Ik denk wel dat TO graag een relatie wil, maar volgens mij heeft ze nu het gevoel geen relatie te hebben. Ze leven gewoon samen. En dan gaan je vrienden en vriendinnen gezellig op vakantie met hun gezinnen en jij zit almaar thuis. Dan hoef je nog niet iemand op het oog te hebben om wat te missen in het leven.
dinsdag 6 augustus 2024 om 12:56
Mijn ervaring is dat je het gesprek moet aangaan met je man. En niet eenmalig maar meerdere malen om heel open en eerlijk te zijn over jouw bezwaren. Want die mogen er gewoon zijn. Het zijn tal van eigenschappen die iemand vormen en onderdeel van een relatie zijn. En welke onderdelen jou storen zijn heel persoonlijk. En dat mag! Het is jouw relatie niet die van iemand hier. Ik ken talloze mensen die in relaties zitten waar ik nooit in zou willen blijven. Voor hen werkt het. Maar dit werkt voor jou niet.
En bedenk dat jij door ongelukkig te zijn met deze man automatisch open gaat staan voor anderen. Hoe langer dit soort hoe groter de kans dat er wel een leukere man langskomt. Er zit nu ruimte tussen jullie en daar kan een derde tussenkomen (en heel makkelijk, vergis je niet).
Ga zo snel mogelijk het gesprek aan. Ziet je man geen noodzaak of kan of wil hij niet veranderen (geen woorden maar daden in dit geval) dan heb jij alle recht om verder te kijken.
En bedenk dat jij door ongelukkig te zijn met deze man automatisch open gaat staan voor anderen. Hoe langer dit soort hoe groter de kans dat er wel een leukere man langskomt. Er zit nu ruimte tussen jullie en daar kan een derde tussenkomen (en heel makkelijk, vergis je niet).
Ga zo snel mogelijk het gesprek aan. Ziet je man geen noodzaak of kan of wil hij niet veranderen (geen woorden maar daden in dit geval) dan heb jij alle recht om verder te kijken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
