Relaties
alle pijlers
Gaan "latten" vanwege inwonen stiefkinderen?
zaterdag 17 november 2007 om 20:06
Ik zal het verhaal een beetje kort proberen te houden maar het gaat als volgt:
Sinds 8 jaar woon ik samen tot volle tevredenheid. Ik ben bewust kinderloos en mijn man heeft 2 kinderen uit een eerder huwelijk. Deze kinderen kwamen voorheen om het weekend en dat ging altijd prima, ik deed mijn eigen dingetjes en de kinderen hadden quality time met hun vader. Echter sinds 1,5 jaar woont de zoon bij ons in huis en ik kan daar niet aan wennen, ik vind het niet leuk, niet gezellig en geen toevoeging in mijn leven. Het voelt aan als een inwonende hotelgast waardoor ik de hele dag op mijn tenen loop. Ik ben bang dat de relatie dit niet gaat trekken, althans ik gooi de handdoek in de ring en stop ermee. Maar eigenlijk is dat doodzonde aangezien mijn vriend de man van mijn leven is en zoontje met een jaar of 5 wel zal gaan studeren ( hij is nu 13) dus ik moet die periode van 5 jaar zien te overbruggen, zou het een optie zijn als ik een huisje voor mezelf zoek en dat ik weer in alles rust kan verder leven of is dit heel egoistisch, kan iemand mij hier wat tips over geven?
Sinds 8 jaar woon ik samen tot volle tevredenheid. Ik ben bewust kinderloos en mijn man heeft 2 kinderen uit een eerder huwelijk. Deze kinderen kwamen voorheen om het weekend en dat ging altijd prima, ik deed mijn eigen dingetjes en de kinderen hadden quality time met hun vader. Echter sinds 1,5 jaar woont de zoon bij ons in huis en ik kan daar niet aan wennen, ik vind het niet leuk, niet gezellig en geen toevoeging in mijn leven. Het voelt aan als een inwonende hotelgast waardoor ik de hele dag op mijn tenen loop. Ik ben bang dat de relatie dit niet gaat trekken, althans ik gooi de handdoek in de ring en stop ermee. Maar eigenlijk is dat doodzonde aangezien mijn vriend de man van mijn leven is en zoontje met een jaar of 5 wel zal gaan studeren ( hij is nu 13) dus ik moet die periode van 5 jaar zien te overbruggen, zou het een optie zijn als ik een huisje voor mezelf zoek en dat ik weer in alles rust kan verder leven of is dit heel egoistisch, kan iemand mij hier wat tips over geven?
zondag 18 november 2007 om 22:21
trouwens wat mij opvalt is de man met wie deze schrijfster een relatie heeft niet in het verhaal terugkomt.. Hij is degene die tenslotte ook een relatie is aangegaan met een vrouw die geen kinderen wilde...Hij heeft dus tevens een keuze gemaakt hiervoor.... En hij is tevens de meest verantwoordelijke.. want het is zijn kind tenslotte...
zondag 18 november 2007 om 22:26
zondag 18 november 2007 om 22:28
zondag 18 november 2007 om 22:36
En muis, je had geen relatie met die man hóeven te beginnen hoor...
Ik zie het zo: je kiest wél voor het stiefkind, net zoals ik voor een kind gekozen heb. Want jij kiest voor die man en die man heeft (al) een kind. Je had ook kunnen denken: die man heeft al een kind, dar brand ik mn vingers niet aan. Klaar.
Kort door de bocht? Nee, gewoon simpel redeneren.
Ik zie het zo: je kiest wél voor het stiefkind, net zoals ik voor een kind gekozen heb. Want jij kiest voor die man en die man heeft (al) een kind. Je had ook kunnen denken: die man heeft al een kind, dar brand ik mn vingers niet aan. Klaar.
Kort door de bocht? Nee, gewoon simpel redeneren.
zondag 18 november 2007 om 23:16
Zowel voor biologische ouder als, pak-em-beet, adoptieouders, pleegouders en stiefouders geldt dat ze zich van te voren een voorstelling maken hoe het zou zijn om kinderen te hebben. Pas als die kinderen er zijn leer je pas wat dat echt betekent. Mij is regelmatig gezegd "je wist toch waar je aan begon?" Mijn antwoord is dan steeds "nee, ik dacht van wel, maar uiteindelijk was alles anders".
maandag 19 november 2007 om 08:20
je wordt verliefd op een kerel met ene kind.. Die kerel wordt verliefd op jou... Je weet helemaal niet van te voren wat het inhoudt...!!! Ik dacht het kan heel leuk zijn, omdat ikz elf misschien geen kinderen wil vanwege mijn gezondheid ...Ik ging er dus niet voor uit de weg....
Ik vind ook fleur dat je indedaad te simpel redeneer.. verliefdheid is niet rationeel maar emotioneel.. je gaat niet van tevoren alle punten aflopen of iets gaat werken of niet...Je bent verliefd! Na een paar maanden ging ik pas merken jeetje het leven met een kind zo anders is dan mijn eigen leven (cultuurshock) Als je daar weinig begrip voor krijgt vanuit je partner.. dan is het helemaal moeilijk,,, Mijn ex vond alles maar vanzelfsprekend. Als ik het kind bezighield kreeg ik geen waardering...En bovendien ik werd er nog moeier van dan ik al was...en had vaak het gevoel is dit het dan????Ik had het gevoel dat al 10 jaar getrouwd was...constant dora kijken, voorlezen... en ex en ik deden na 4 maanden al weinig leuke dingen met elkaar.. Ik hou van kinderen.. maar kind van een ander is zo anders.... IK zou nu niet voor een man met een kind kiezen... Maar als ik een kerel tegen kom die een kind heeft en die het kind slechts ziet 1x in de twee weken een weekeinde... Daar zou ik best mee kunnen leven...Dus ik kan heel goed mijj verplaatsen in de schrijfster van dit verhaal... Zij is dus ook van dat uitgangspunt uitgegaan en dat is altijd goed gegaan.. Zodra een stiefkind ineens fulltime bij je komt wonen zou ik daar niet mee kunnen leven... In mijn situatie was zeker de kans groot dat dat ooit zou gaan gebeuren..Mijn ex heeft namelijk co-ouderschap..
Ik vind ook fleur dat je indedaad te simpel redeneer.. verliefdheid is niet rationeel maar emotioneel.. je gaat niet van tevoren alle punten aflopen of iets gaat werken of niet...Je bent verliefd! Na een paar maanden ging ik pas merken jeetje het leven met een kind zo anders is dan mijn eigen leven (cultuurshock) Als je daar weinig begrip voor krijgt vanuit je partner.. dan is het helemaal moeilijk,,, Mijn ex vond alles maar vanzelfsprekend. Als ik het kind bezighield kreeg ik geen waardering...En bovendien ik werd er nog moeier van dan ik al was...en had vaak het gevoel is dit het dan????Ik had het gevoel dat al 10 jaar getrouwd was...constant dora kijken, voorlezen... en ex en ik deden na 4 maanden al weinig leuke dingen met elkaar.. Ik hou van kinderen.. maar kind van een ander is zo anders.... IK zou nu niet voor een man met een kind kiezen... Maar als ik een kerel tegen kom die een kind heeft en die het kind slechts ziet 1x in de twee weken een weekeinde... Daar zou ik best mee kunnen leven...Dus ik kan heel goed mijj verplaatsen in de schrijfster van dit verhaal... Zij is dus ook van dat uitgangspunt uitgegaan en dat is altijd goed gegaan.. Zodra een stiefkind ineens fulltime bij je komt wonen zou ik daar niet mee kunnen leven... In mijn situatie was zeker de kans groot dat dat ooit zou gaan gebeuren..Mijn ex heeft namelijk co-ouderschap..
maandag 19 november 2007 om 08:23
trouwens fleur.. nog iets.. Mijn ex wist ook dat ik chronisch vermoeid was... Hij dacht ook tja... ziekte moet geen reden zijn om een relatie te verbreken....of niet aan te gaan. In dit geval had hij ook een andere voorstelling.... van alles.. Want hij wilde eigenlijk wel een vrouw die van hem veel taken kan overnemen en alles regelt voor hem en dus veeeeeeeeel venergie heeft net als zijn ex..Hij zag pas na een jaar dat hij eigenlijk toch een vrouw wilde die van aanpakken hield dus...Hij had dit eigenlijk ook van te voren kunnen weten...??? maar hij was net als ik verliefd!
Meestal kan je van te voren niet echt weten wat iets inhoudt... daarnaast kan ik de volgend ekeer op een kerel vallen met een kind waarbij het heel goed gaat.. dat weet je niet
Meestal kan je van te voren niet echt weten wat iets inhoudt... daarnaast kan ik de volgend ekeer op een kerel vallen met een kind waarbij het heel goed gaat.. dat weet je niet
maandag 19 november 2007 om 08:28
en trouwens... je kiest voor een stiefkind net als je voor een kind kiest.. belachelijk..,.. Je kiest niet voor een stiefkind.. je kiest voor die vent... en het kind krijg je erbij! En hoe kan je een eigen kind verwarren met een stiefkind.. sorry hoor...een kind van jezelf daar kies je altijd voor!!! want het is van jezelf!
maandag 19 november 2007 om 08:34
maandag 19 november 2007 om 18:51
Ik wou dat het zo simpel in elkaar zat als Fleur voorstelt maar zo werkt het niet. Toen ik vriend leerde kennen woonde kinderen gewoon bij moeder, wij wonen 200 km verder en er was geen enkele reden dat de kinderen bij ons zouden komen wonen. Ze waren toen overigens ook nog heel klein. Ik zat echt niet te wachten op een man met kinderen maar gezien het feit dat deze man alles heeft wat ik in een man zoek behalve de kinderen was het geen reden om geen relatie aan te gaan. Afgelopen jaren zijn dus ook heel erg goed geweest totdat de kinderen van uit het niets ineens bij ons kwamen wonen, vanuit de grote stad moesten ze naar het platteland, wat een cultuurshock. Voor ons allemaal dus. Ik had een buitengewoon leuke en interessante baan in de buitendienst, die heb ik op moeten zeggen want dat was niet meer te combineren. Mijn vriend heeft een bedrijf waar 100 man personeel rondloopt dus die kan ook moeilijk zijn bedrijf verslonsen. Wij leefden heel intens met zijn tweetjes als we thuis kwamen uit ons werk maar dat intense is er nu af, voordat zoon op bed ligt is het al bijna tijd voor ons zelf om naar bed te gaan. De avonden waarop we dineerden bij kaarslicht en met een wijntje zijn er niet meer, de ochtenden met kopjes thee op bed zijn ook voorbij. Kortom er moet heel veel ingeleverd worden en af en toe heb ik daar moeite mee.
Vriend doet zijn uiterste best en ik heb daar ontzettend veel respect voor maar hij kan ook niets aan deze situatie veranderen. Voor hem is het net zo moeilijk, hij moet mij aandacht geven en hij moet zijn zoon aandacht geven, terwijl dat eerst keurig verdeeld was over de weekenden en vakanties.
En dan als allerlaatste, je weet van te voren echt niet waar je aan begint, ik zou nu ook niet meer voor een relatie kiezen met een man met relatief jonge kinderen als ik er opnieuw voor kwam te staan maar ik zit er nu midden in en wil hier graag goed uitkomen. Zoon moet een leuke jeugd gehad hebben maar ik heb net zo goed recht op een leuk leven toch
Vriend doet zijn uiterste best en ik heb daar ontzettend veel respect voor maar hij kan ook niets aan deze situatie veranderen. Voor hem is het net zo moeilijk, hij moet mij aandacht geven en hij moet zijn zoon aandacht geven, terwijl dat eerst keurig verdeeld was over de weekenden en vakanties.
En dan als allerlaatste, je weet van te voren echt niet waar je aan begint, ik zou nu ook niet meer voor een relatie kiezen met een man met relatief jonge kinderen als ik er opnieuw voor kwam te staan maar ik zit er nu midden in en wil hier graag goed uitkomen. Zoon moet een leuke jeugd gehad hebben maar ik heb net zo goed recht op een leuk leven toch
maandag 19 november 2007 om 19:02
Beaunotty ik snap je helemaal. En je hebt behoorlijk wat opgegeven. Werk je nu helemaal niet meer?
Een kind van 13 snapt toch wel dat ie jullie lekker alleen moet laten als je op zondagochtend samen op bed wil ontbijten?
En kan ie niet af en toe bij een vriendje logeren, dan hebben jullie ook weer tijd voor een romantisch etentje. Of ga samen lekker uit eten, hij kan toch ook best een avondje alleen? Laat je meteen zien dat je hem vertrouwt.
En zolang je ook leuke dingen met hem doet, waarom dan niet eens in de 2 weken wat tijd voor jullie samen?
Een kind van 13 snapt toch wel dat ie jullie lekker alleen moet laten als je op zondagochtend samen op bed wil ontbijten?
En kan ie niet af en toe bij een vriendje logeren, dan hebben jullie ook weer tijd voor een romantisch etentje. Of ga samen lekker uit eten, hij kan toch ook best een avondje alleen? Laat je meteen zien dat je hem vertrouwt.
En zolang je ook leuke dingen met hem doet, waarom dan niet eens in de 2 weken wat tijd voor jullie samen?
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
maandag 19 november 2007 om 19:10
Dat wat Zuss zegt kan de redding van je relatie zijn. Ik kan me zo goed voorstellen dat je het niet meer trekt in deze situatie. Het zou waarschijnlijk ook anders zijn als het vanaf het begin zo was geweest. Dan was je ook niet gewend geraakt aan de tijd die jullie samen hadden. Maar je hebt nu een compleet ander leven. 1 Troost, hij is nu 13. Nog een jaar of 3 en hij zit misschien ook niet meer iedere avond thuis voor de tv. Je relatie klinkt te leuk om op te geven, vind ik.
p.s.: ik zou die romantische dinertjes met dat glaasje wijn ook heel erg missen
.
p.s.: ik zou die romantische dinertjes met dat glaasje wijn ook heel erg missen
.
maandag 19 november 2007 om 19:14
Hallo Zuss, jij heb ook lekker veel tijd om achter de computer te zitten 
gezellig !
Ik werk nog wel maar zit nu in de binnendienst, voorheen was ik adviseur en had ik een assistente en nu ben ik zelf assistente geworden. Op zich bevalt me dat best wel goed hoor, je hoeft niet al te veel medelijden te hebben, maar het was niet geheel mijn eigen keus op dat moment.
En ja zoon is niet te beroerd om ons af en toe alleen te laten zodat we rustig kunnen ontbijten maar ons huis is wat raar ingedeeld, we hebben er eigenlijk 1 grote ruimte van gemaakt en de slaapkamer zit zo´n beetje in het middden van het huis dus dan zouden we moeten vragen aan zoon of hij op zijn kamer wil blijven en dat vind ik ook weer zo ver gaan. Soms denk ik wel eens dat we maar moeten gaan verhuizen naar een normaal huis wat geschikt is voor kinderen echter we zitten op zo´n unieke plek midden in de bossen, dat krijg je nooit meer terug.
Hij blijft wel eens bij een vriendje slapen maar vaker slapen er vriendjes bij ons, daar moet ik ook eens verandering in aan gaan brengen![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
.
gezellig !Ik werk nog wel maar zit nu in de binnendienst, voorheen was ik adviseur en had ik een assistente en nu ben ik zelf assistente geworden. Op zich bevalt me dat best wel goed hoor, je hoeft niet al te veel medelijden te hebben, maar het was niet geheel mijn eigen keus op dat moment.
En ja zoon is niet te beroerd om ons af en toe alleen te laten zodat we rustig kunnen ontbijten maar ons huis is wat raar ingedeeld, we hebben er eigenlijk 1 grote ruimte van gemaakt en de slaapkamer zit zo´n beetje in het middden van het huis dus dan zouden we moeten vragen aan zoon of hij op zijn kamer wil blijven en dat vind ik ook weer zo ver gaan. Soms denk ik wel eens dat we maar moeten gaan verhuizen naar een normaal huis wat geschikt is voor kinderen echter we zitten op zo´n unieke plek midden in de bossen, dat krijg je nooit meer terug.
Hij blijft wel eens bij een vriendje slapen maar vaker slapen er vriendjes bij ons, daar moet ik ook eens verandering in aan gaan brengen
.
maandag 19 november 2007 om 19:17
Haha dat zijn toch de geneugten van het leven , die glaasjes wijn bij kaarslicht en de houtkachel op de hoogste stand, die wijntjes doen we nog wel als zoontje in bed ligt, de tv uit, en dan saampjes voor de kachel maar het is nu wat geforceerder, zo van we moeten tijd voor elkaar maken en eerst had je gewoon tijd voor elkaar.:
p.s.: ik zou die romantische dinertjes met dat glaasje wijn ook heel erg missen
maandag 19 november 2007 om 19:19
Hahaha, zoveel tijd heb ik niet hoor, was dat maar waar. Ik heb ook geen medelijden hoor, het blijft altijd je eigen keuze. Wel gedwongen door de omstandigheden natuurlijk, maar je had ook voor een andere oplossing kunnen gaan natuurlijk.
Dat jij altijd zoveel vriendjes over de vloer hebt komt nu goed uit toch? Nu kun je gaan 'cashen' bij de moeders van die vriendjes.
Dat jij altijd zoveel vriendjes over de vloer hebt komt nu goed uit toch? Nu kun je gaan 'cashen' bij de moeders van die vriendjes.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
maandag 19 november 2007 om 19:20
Beaunotty ; ik kom even zeggen dat je me met je eerste posting op het ( mijn ) verkeerde been hebt gezet . chapeau !
Quality time samen is erg belangrijk en daar kan je vaak weer even op teren ; nou heb ik reuze geboft qua oppas ( grootouders ) , maar heel vaak logeren er hier vriendjes .......en gaan de mijne dan de keer daarop dáár logeren ; zo voelt het voor die knul niet alsof hij weggemoffeld wordt , mocht hij dat al denken . ( in één keer een paar vrienden geeft jou toch al snel 2 weekenden " vrij "
)
Quality time samen is erg belangrijk en daar kan je vaak weer even op teren ; nou heb ik reuze geboft qua oppas ( grootouders ) , maar heel vaak logeren er hier vriendjes .......en gaan de mijne dan de keer daarop dáár logeren ; zo voelt het voor die knul niet alsof hij weggemoffeld wordt , mocht hij dat al denken . ( in één keer een paar vrienden geeft jou toch al snel 2 weekenden " vrij "
)
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 19 november 2007 om 19:23
Dan is er bij mij niks veranderd; ik heb altijd al de smaak gehad van een kind van pak-m-beet een jaartje of 3:
Daar komt ook nog bij dat je heel anders eet met kinderen erbij. De gegrilde gamba's, zacht gebakken foie gras met appeltjes, de lamskoteletjes met een salade van rucola maken plaats voor friet, hamburgers en macaroni met gehaktsaus.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 19 november 2007 om 19:26
Grinnik, cashen is een grappig woord in deze. Ik denk altijd dat de moeders ons maar raar vinden omdat wij minder met de kinderen bezig zijn dan hun. De moeders hier werken niet en zijn de hele dag bezig met de kinderen, dat vind ik harstikke mooi anders moet je geen kinderen op de wereld zetten maar ik denk altijd dat ze mij veroordelen omdat ik wel ben blijven werken en omdat vriend ook gewoon werkt dus zoon zit best wel eens alleen als hij vroeg vrij is uit school. We laten hem ook alleen door de bossen naar school of voetbal of wat dan ook fietsen en ik weet dat daar toch wel schande over gesproken wordt. Ik zou daar dan weer boven moeten staan maar omdat ik me dan toch wel schuldig voel heet ik al die vriendjes hier altijd van harte welkom maar durf ik niet aan die goede moeders ( zij zijn wel goede moeders en ik niet) te vragen of hij dan ook terug mag komen slapen........
maandag 19 november 2007 om 19:32
Nou voor de kilo´s is het wel weer heel gunstig geweest want eerst was het regelmatig maar even naar het heerlijke bosrestaurant om de hoek, honden mee , lekker ( en vooral veel) eten en dan weer wandelend terug. Nu is het inderdaad toch wat meer knakworsten op brood ( koken is niet mijn sterkste kant ) en van dat soort voer want met verantwoord eten uit de schaal van vijf maak je zoon niet blij. Dus wij zien er beide iets minder Bourgondisch uit dan een jaartje geleden, toch weer mee genomen:
[...]
Dan is er bij mij niks veranderd; ik heb altijd al de smaak gehad van een kind van pak-m-beet een jaartje of 3
maandag 19 november 2007 om 19:37
Beau , opbellen en vragen of je zoon het weekend daar mag slapen is heel normaal hoor............in " mijn kringen "dan tenminste .
je kan het ook nog sneaky brengen ; jouwe en de mijne wilden logeren , maar wij zijn er vanavond niet ; kan het bij jou ? ;)
je kan het ook nog sneaky brengen ; jouwe en de mijne wilden logeren , maar wij zijn er vanavond niet ; kan het bij jou ? ;)
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 19 november 2007 om 19:42
Beaunotty, moeders hebben volgens mij altijd commentaar op andere moeders. En op stiefmoeders al helemaal, want je bent natuurlijk de verpersonificatie van hun ergste nachtmerrie: je hebt hun man en dan ook ook nog eens (een deel van de tijd) hun kind. Dus je bent heerlijk materiaal om over te roddelen. La maar lullen, jij weet toch dat je het goed doet?
En trouwens, zo slecht zullen ze ook niet over je denken anders laten ze hun kind echt niet bij jullie logeren.
Gewoon bellen en vragen: joh, Pietje en Jantje willen graag logeren. Je weet dat het bij mij altijd kan, alleen nu even niet. Mogen ze een keer bij jullie?
En trouwens, zo slecht zullen ze ook niet over je denken anders laten ze hun kind echt niet bij jullie logeren.
Gewoon bellen en vragen: joh, Pietje en Jantje willen graag logeren. Je weet dat het bij mij altijd kan, alleen nu even niet. Mogen ze een keer bij jullie?
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
maandag 19 november 2007 om 19:55
Ik zou zoon ook uit logeren doen. Ook vanwege het feit dat jullie huis niet kindvriendelijk is ingedeeld even een nummertje maken kan niet bij jullie of zoon moet zich in zijn kamer opsluiten.
Wat is er mis met uit logeren doen? Als vrienden je een rondje geven, geef jij er toch ook eentje terug?
Ik zelf heb ook een relatie met een man met 2 kids van 7 en 9. En ik ben ook bang dat deze kids bij hem komen wonen wanneer ze 12 zijn. Het zijn leuke kids daar niet van maar ik ben zelf nogal gehecht aan mijn vrijheden e.d.
Wat is er mis met uit logeren doen? Als vrienden je een rondje geven, geef jij er toch ook eentje terug?
Ik zelf heb ook een relatie met een man met 2 kids van 7 en 9. En ik ben ook bang dat deze kids bij hem komen wonen wanneer ze 12 zijn. Het zijn leuke kids daar niet van maar ik ben zelf nogal gehecht aan mijn vrijheden e.d.
