HELP! Mijn vader overweegt om te scheiden

CLA vrijdag 10 januari 2025 om 00:24

Mijn ouders zijn 45 jaar samen waarvan 42 jaar getrouwd. Ik weet niet anders dan dat mijn ouders bij elkaar zijn. Vanochtend was mijn vader bij mij op bezoek en kwam hij met een boodschap: hij twijfelt of hij nog verder wil met mijn moeder...

Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik klapte dicht en wist niet goed hoe te reageren. Op het eerste oog kwam ik misschien zelfs heel rustig over, maar vlak nadat mijn vader de deur uit was was er vooral verdriet en héél veel verbazing. Dit was het allerlaatste wat ik verwacht had... Mijn broertje is vandaag ook op de hoogte gebracht.

Mijn vader is nu 3 jaar met pensioen en wil genieten van zijn oude dag, maar hij heeft het gevoel gevangen te zitten in zijn huwelijk. Mijn moeder is heel afhankelijk en heeft mijn vader bij alles nodig. Mijn moeder is heel beperkt in haar mobiliteit (geen rijbewijs, bang in het verkeer) waardoor ze altijd terugvalt op mijn vader. Ook digitaal is ze niet bekwaam waardoor ze altijd mijn vader nodig heeft. Mijn vader krijgt het idee altijd met haar bezig te zijn en niet te kunnen genieten van dingen die hij graag wil doen. Daarbij zitten mijn ouders op emotioneel niveau niet op dezelfde lijn waardoor mijn vader diepgang in het contact mist. Daarbij denkt mijn moeder altijd in problemen en nooit in oplossingen wat voor de nodige negativiteit zorgt.

Mijn broertje en ik hebben dit ook in bepaalde mate gemerkt. Het gevoel dat mijn vader heeft kan ik daardoor ook wel een beetje begrijpen. Anderzijds heeft hij sinds een jaar een vrouw leren kennen via vrijwilligerswerk waarmee hij af en toe vriendschappelijk afspreekt. Dit houdt hij voor niemand geheim, dus mijn moeder weet dit ook. Mijn moeder vind dit volgens mij wel moeilijk om te zien en dat snap ik van haar kant ook wel. Mijn broertje en ik vragen ons nu ook af of die nieuwe vriendschap wellicht meespeelt bij mijn vader. Is het alleen vriendschap of zijn hier ook gevoelens bij gekomen?

Mijn vader heeft altijd gewerkt, is goed bij de tijd en zou zich in zijn eentje wel redden. Mijn moeder daarentegen... Die zit helemaal aan de grond als zij het in haar eentje moet doen. Ze heeft nooit gewerkt en dus niks opgebouwd, ze heeft geen vervoer, ze is digitaal niet bekwaam, ze heeft buiten de 2 kinderen geen familie meer aan haar kant. Ik zie het niet voor me hoe zij in haar eentje voor zichzelf kan zorgen. Mijn broertje en ik hebben allebei een drukke baan en ook ons eigen leven, dus wij kunnen niet elke dag naast haar gaan zitten.

Het zijn mensen van 61 en 67, dus eigenlijk zou je hen vrij moeten laten in hun eigen keuzes, al is dit wel iets wat ons erg veel zorgen baart. Waarom nu nog, na 46 jaar? Waar gaat mijn moeder dan terechtkomen? Hoe gaat deze vrouw ooit aan een andere woning komen? Ze heeft nooit gewerkt, dus nu nog de arbeidsmarkt op is ook superlastig.
Wij zien al helemaal voor ons welke puinhoop er gaat ontstaan als mijn vader dit gaat doorzetten.

Wat zouden jullie in dit geval doen? Wij zouden natuurlijk het liefste hebben dat ze er samen uit kunnen komen middels relatietherapie of iets dergelijks. Maar je kunt ze ook niet tegenhouden in hun handelen. Hele lastige situatie dit.

Gebruna vrijdag 10 januari 2025 om 17:33

merano schreef: ↑
10-01-2025 15:53
[...]
Trouwens, je berekening klopt niet, denk ik. In haar andere topic schreef TO vorig jaar dat de jongste op zijn 25e nog net niet de deur uit was.
Dat hoeft natuurlijk niet waar te zijn - ik verdraai ook regelmatig iets tegen herkenbaarheid - maar zou betekenen dat moeder tien jaar zonder kinderen (tijd om te werken en zich te ontwikkelen) heeft gehad vlak na haar huwelijk. En misschien de afgelopen tien jaar. Die eerste tien jaar zal ze iets meer hebben gedaan dan thuis zitten en de huishouding doen?

Dat van die 25-jarige jongste had ik nog niet meegekregen.
Maar als moeder vanaf 1983 (20 jaar) tot bijvoorbeeld 1996 (33 jaar) wel gewoon heeft gewerkt, kan het inderdaad zijn dat zij het computertijdperk nét gemist heeft. Ook een beetje afhankelijk van de branche waarin je werkzaam bent/was en de aard van het werk.

Maar goed, van 1997 tot en met 2024 is ook een periode van 28 jaar.
En man en schoolgaande/werkende kinderen zullen nadien ook veel op de computer gedaan hebben nadat de thuis-PC zijn intrede deed?

Chienandalou vrijdag 10 januari 2025 om 17:40

Gebruna schreef: ↑
10-01-2025 17:33
Dat van die 25-jarige jongste had ik nog niet meegekregen.
Maar als moeder vanaf 1983 (20 jaar) tot bijvoorbeeld 1996 (33 jaar) wel gewoon heeft gewerkt, kan het inderdaad zijn dat zij het computertijdperk nét gemist heeft. Ook een beetje afhankelijk van de branche waarin je werkzaam bent/was en de aard van het werk.

Maar goed, van 1997 tot en met 2024 is ook een periode van 28 jaar.
En man en schoolgaande/werkende kinderen zullen nadien ook veel op de computer gedaan hebben nadat de thuis-PC zijn intrede deed?

Moeder heeft nooit gewerkt, dat staat in de OP.

Wanna grow up to be
Be a debaser

Gebruna vrijdag 10 januari 2025 om 17:57

Chienandalou schreef: ↑
10-01-2025 17:40
Moeder heeft nooit gewerkt, dat staat in de OP.

Je hebt helemaal gelijk.
Ik was even teveel bezig met terugdenken hoe het ook-al-weer zat in die jaren v.w.b. automatisering.

Voornu vrijdag 10 januari 2025 om 18:10

Gebruna schreef: ↑
10-01-2025 17:33
Dat van die 25-jarige jongste had ik nog niet meegekregen.
Maar als moeder vanaf 1983 (20 jaar) tot bijvoorbeeld 1996 (33 jaar) wel gewoon heeft gewerkt, kan het inderdaad zijn dat zij het computertijdperk nét gemist heeft. Ook een beetje afhankelijk van de branche waarin je werkzaam bent/was en de aard van het werk.

Maar goed, van 1997 tot en met 2024 is ook een periode van 28 jaar.
En man en schoolgaande/werkende kinderen zullen nadien ook veel op de computer gedaan hebben nadat de thuis-PC zijn intrede deed?

En daarna de smartphone, waar je ook het een en ander op kon doen.

Het is echt wel bijzonder, dat iemand van die leeftijd met jongvolwassen kinderen het allemaal gemist heeft. Ik denk daarom dat ee meer aan de hand is, zoals onvermogen/beperking.

Ik herken mezelf niet eens

evelien2010 vrijdag 10 januari 2025 om 18:16

Ik kan mij wel iets voorstellen bij jouw vader. Die gaat of is bijna met pensioen. Dat is een mijlpaal in het leven van mensen. Maar ook een moment van bezinning. Je hebt nog een beperkte tijd om te genieten van het leven. De leeftijd gaat een rol spelen en ze kennen genoeg mensen uit hun omgeving die gezondheidsklachten hebben of zelfs al zijn overleden. Dat zet je aan het denken. Straks zit hij de hele dag thuis zijn tijd te verdoen met een vrouw waar hij niets mee kan of heeft. Iemand die haar tijd uitzit en afhankelijk is van hem. Ze hebben elkaar waarschijnlijk niets te vertellen. Vroeger in hun generatie moest je jezelf maar opofferen in een slecht huwelijk. Maar die tijd is intussen voorbij. Hij kan nu nog genieten van zijn leven.

Hij zal haar tot het aow alimentatie moeten betalen. En daarna heeft ze recht op de helft van zijn pensioen en op hun gezamenlijke bezit. Daarnaast heeft ze als alleenstaande recht op toeslagen. Ze kan eventueel een uitkering aanvragen. Of gaan werken. Natuurlijk is het minder dan nu maar financieel zijn er echt wel mogelijkheden. Zoveel alleenstaanden die redden zich ook.

Jouw moeder moet gaan leren zichzelf te redden. Dat is geen keuze, het zal wel moeten! Jullie kunnen haar op weg helpen maar niet overnemen. Wees daar heel duidelijk in. 61 is niet bijna 100 en ze is niet verstandelijk beperkt ofzo. Dus begin maar met het aanleren van vaardigheden (mobiele telefoon, appen, simpel bankieren, pinpas, reizen met het ov). Jullie kunnen een maatje inschakelen voor papierwerk, een boekhouder of in het uiterste geval een bewindvoerder. En ze kan gewoon (elektrisch) fietsen toch? Daarnaast loopt er een bus of trein. Als ze dat alles niet wil is dat haar keuze.

Pontipiene vrijdag 10 januari 2025 om 18:24

astryn schreef: ↑
10-01-2025 06:14
TO, wat is de reden dat je moeder zich zo afhankelijk heeft gemaakt? Is ze fysiek of mentaal beperkt? Als dat beide niet het geval is, dan kan ze best weer zelfstandig worden. Het is dan een keuze van haar om zo afhankelijk te zijn, een keuze die haar omgeving heeft gefaciliteerd.

Zo had ik een oom die allerlei fobieën had en leunde op zijn zorgzame vrouw en rots in de branding. Toen zij in de 50 was is ze overleden aan borstkanker en de familie dacht toen ook hoe moet dat nu met ome .... Later bleek hij toch prima voor zichzelf te kunnen zorgen en koken. Hij kreeg zelfs nog een vriendin. 'Necessity is the mother of invention'.

Pontipiene vrijdag 10 januari 2025 om 18:28

Valtifest schreef: ↑
10-01-2025 07:13
Mijn advies aan moeder is: nog even zes jaar doorbijten, en dan go get your partnerpensioen girl.
Na 45 jaar als huissloof ingezet te zijn zodat meneer 'lekker middenin het leven' kan blijven staan is dat nog wel op te brengen, denk ik. Die man is toch uithuizig.

Misschien was het de keuze van de moeder op zo'n leven. Angstige mensen vermijden graag.

Pontipiene vrijdag 10 januari 2025 om 18:37

BellatrixVanDetta schreef: ↑
10-01-2025 09:19
Hier ben ik het eigenlijk wel mee eens.

45 jaar lang was moeders goed genoeg, nu heeft pa een vriendinnetje en kan moeders ineens oprotten na 45 jaar huwelijk.
Als het mijn vader was was ie nog niet klaar met mij.

Hier zit ook wel wat in.

ioneszoveelstekeer vrijdag 10 januari 2025 om 18:40

Voornu schreef: ↑
10-01-2025 18:10
En daarna de smartphone, waar je ook het een en ander op kon doen.

Het is echt wel bijzonder, dat iemand van die leeftijd met jongvolwassen kinderen het allemaal gemist heeft. Ik denk daarom dat ee meer aan de hand is, zoals onvermogen/beperking.

Ook omdat haar vader diepgang mist in gesprekken met haar moeder. Mogelijk is ze inderdaad wat beperkt.

Ik vraag me af of hij niet tóch wat meer bewegingsvrijheid/ruimte kan krijgen binnen het huwelijk. Dat ze leert zich toch wat meer te redden.

Pontipiene vrijdag 10 januari 2025 om 18:41

Voornu schreef: ↑
10-01-2025 09:26
Andere invalshoek: moeder heeft 45 jaar een luizenleven gehad, en man gunt dat zichzelf nu ook eindelijk.

Zou ook kunnen.
Kan moeder echt geen nieuwe dingen leren of is ze een beetje lui/passief?

Baggal vrijdag 10 januari 2025 om 19:04

Voornu schreef: ↑
10-01-2025 18:10
En daarna de smartphone, waar je ook het een en ander op kon doen.

Het is echt wel bijzonder, dat iemand van die leeftijd met jongvolwassen kinderen het allemaal gemist heeft. Ik denk daarom dat ee meer aan de hand is, zoals onvermogen/beperking.

Kan - hoeft niet perse. Als je niet deelneemt aan het arbeidsproces, geen sociaal netwerk hebt en alleen de zorg hebt voor huishouden/kinderen (en dat bedoel ik zeker niet denigrerend, want een gezin grootbrengen is ook een taak), dan kan het zijn dat je in een kleine bubbel leeft. Als je daarnaast niet veel leest en je niet verdiept in de grote buitenwereld, begrijp ik best hoe zoiets kan ontstaan zonder dat iemand geestelijk beperkt is.

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Baggal vrijdag 10 januari 2025 om 19:06

Pontipiene schreef: ↑
10-01-2025 18:28
Misschien was het de keuze van de moeder op zo'n leven. Angstige mensen vermijden graag.

Of gewoon een samenloop. Kan natuurlijk ook best zijn dat zowel vader als moeder het wel best vonden of dat dit patroon gewoon is ontstaan tijdens het huwelijk.

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

evelien2010 vrijdag 10 januari 2025 om 19:07

Maakt het uit of moeders een huissloof was of juist een luie nietsnut?

Waar het om gaat is dat beiden hiervoor hebben gekozen. En beiden ervoor kunnen kiezen de situatie te veranderen. Je bent niet verplicht in een huwelijk te blijven. Er zijn geen kinderen meer thuis. Beiden zijn volwassen mensen die nog best wat goede jaren hebben.

Star⁴ vrijdag 10 januari 2025 om 19:18

Voornu schreef: ↑
10-01-2025 18:10
En daarna de smartphone, waar je ook het een en ander op kon doen.

Het is echt wel bijzonder, dat iemand van die leeftijd met jongvolwassen kinderen het allemaal gemist heeft. Ik denk daarom dat ee meer aan de hand is, zoals onvermogen/beperking.

Of gewoon een heel traditionele en/of religieuze omgeving.

Voornu vrijdag 10 januari 2025 om 19:19

evelien2010 schreef: ↑
10-01-2025 19:07
Maakt het uit of moeders een huissloof was of juist een luie nietsnut?

Waar het om gaat is dat beiden hiervoor hebben gekozen. En beiden ervoor kunnen kiezen de situatie te veranderen. Je bent niet verplicht in een huwelijk te blijven. Er zijn geen kinderen meer thuis. Beiden zijn volwassen mensen die nog best wat goede jaren hebben.

+1. Je hebt helemaal gelijk, we kunnen ons suf analyseren maar dit vat mooi samen waar het om gaat.

Ik herken mezelf niet eens

Voornu vrijdag 10 januari 2025 om 19:23

Star⁴ schreef: ↑
10-01-2025 19:18
Of gewoon een heel traditionele en/of religieuze omgeving.

dank je, daar had ik nog helemaal niet aan gedacht.

(maar ja, heb net geconcludeerd dat het gissen klaar is, maar een goede voor de toekomst)

Ik herken mezelf niet eens

NellieVermicelli vrijdag 10 januari 2025 om 19:39

Pontipiene schreef: ↑
10-01-2025 18:24
Zo had ik een oom die allerlei fobieën had en leunde op zijn zorgzame vrouw en rots in de branding. Toen zij in de 50 was is ze overleden aan borstkanker en de familie dacht toen ook hoe moet dat nu met ome .... Later bleek hij toch prima voor zichzelf te kunnen zorgen en koken. Hij kreeg zelfs nog een vriendin. 'Necessity is the mother of invention'.

Tenzij de kinderen direct dat vangnet gaan overnemen.

Poespas vrijdag 10 januari 2025 om 19:43

Ik zou niks doen. Rustig wachten op de reactie van mijn moeder. Mijn oordelen en kijk op mijn ouders relatie is onvolledig en irrelevant. Hun relatie en hun beslissingen zijn niet mijn zaak. Of ik hun beslissing wel of niet begrijp , doet er ook niet toe. Of zij de gevolgen overzien ook niet.

Ik zou ook rustig wachten tot er om hulp wordt gevraagd voordat ik dingen in gang ga zetten. Wel duidelijk aangeven indien het zich voordoet dat ik op gepaste afstand van relatieproblemen en verwijten onderling niet wil. Ook zou ik mij niet met financiële aspecten bemoeien . Dat overlaten aan advocaten. Wel zou ik zeggen dat ik hoop dat zaken netjes worden afgehandeld waardoor het gezin door kan op een goede manier. En natuurlijk kan ik hulp bieden maar ik wacht wel eerst op de vraag.

ldp vrijdag 10 januari 2025 om 20:09

Doet TO eigenlijk nog mee?

Mangogo vrijdag 10 januari 2025 om 20:21

makreel schreef: ↑
10-01-2025 11:56
Nee toch?
Ik denk niet dat dit voor veel mensen opgaat. Ik zou mijn ouders niet kunnen helpen bij hun relatieproblemen. En zij mijn man en mij niet.
Ik heb wel eens met m'n moeder gepraat toen het niet zo zonnig ging tussen haar en stiefvader, en ik heb wel eens bij haar uitgehuild toen een relatie uitging, maar daar blijft het bij.

Nou echt hoor. Ik bespreek mijn eigen relatieproblemen niet met mijn ouders, maar hoef die van hun met hun huidige partners ook niet te weten. Daar zijn vrienden voor denk ik dan.

Metallover vrijdag 10 januari 2025 om 20:31

Valtifest schreef: ↑
10-01-2025 07:13
Mijn advies aan moeder is: nog even zes jaar doorbijten, en dan go get your partnerpensioen girl.
Na 45 jaar als huissloof ingezet te zijn zodat meneer 'lekker middenin het leven' kan blijven staan is dat nog wel op te brengen, denk ik. Die man is toch uithuizig.

Ten eerste weten we dat niet en ten tweede: daar ben je als vrouw toch volledig zèlf bij.
En ook al heeft ze niet gewerkt toen en kinderen kwamen dat had ze dat op kunnen pakken toen de kinderen groot waren.

Zarah vrijdag 10 januari 2025 om 22:28

lila01 schreef: ↑
10-01-2025 01:10
Jeetje, het gaat om haar ouders! Het zijn geen wildvreemden of zo.

Eh, ja. Maar wat zou ze moeten doen dan? Dat is toch een eigen beslissing van haar ouders?

Sierlijk zaterdag 11 januari 2025 om 07:53

172 reacties, maar TO reageert geen enkele keer.

TO, wat vind je van de reacties? Kan je er wat mee?

Mette zaterdag 11 januari 2025 om 09:03

Metallover schreef: ↑
10-01-2025 20:31

Ten eerste weten we dat niet en ten tweede: daar ben je als vrouw toch volledig zèlf bij.
En ook al heeft ze niet gewerkt toen en kinderen kwamen dat had ze dat op kunnen pakken toen de kinderen groot waren.

Ja, had gekund. Maar 40 jaar lang vond pa deze situatie helemaal prima. Ook hij mag daar nu de gevolgen van dragen.
Zijn pensioen voor de helft afdragen, alimentatie betalen en het gezamenlijke bezit delen.

Ben benieuwd of hij na de berekening nog steeds meer diepgang wil na 40 jaar.

ldp zaterdag 11 januari 2025 om 09:05

Mette schreef: ↑
11-01-2025 09:03
Ja, had gekund. Maar 40 jaar lang vond pa deze situatie helemaal prima. Ook hij mag daar nu de gevolgen van dragen.
Zijn pensioen voor de helft afdragen, alimentatie betalen en het gezamenlijke bezit delen.

Ben benieuwd of hij na de berekening nog steeds meer diepgang wil na 40 jaar.

Wat een rare redenering.
Er scheiden toch oneindig veel mensen zonder daar financieel beter van te worden? En deze vader zou dat opeens niet mogen? Er staat toch nergens dat hij moeilijk doet over de financiën?

En al dat 'al veertig jaar vond hij het prima' weten we toch ook helemaal niet? Dat hij veertig jaar niet is gescheiden is toch niet hetzelfde als het veertig jaar prima vinden?

Als het de moeder was die er spuugzat van was geweest dat pa opeens thuis zat en zich overal mee kwam bemoeien, had ze dan ook niet bij hem weg gemogen omdat ze het veertig jaar lang helemaal prima vond?

Actieve topics