Relaties
alle pijlers
Hij durft zijn ex niet aan
zondag 10 juni 2007 om 20:25
Hallo allemaal,
ik ben nieuw hier, en steek maar gelijk van wal:
Sinds een paar maanden heb ik een heel leuke relatie met een erg lieve man. Zoals iedereen een verleden heeft, heeft hij dat ook. Hij is 13 jaar getrouwd, en heeft een tweeling van 3 jaar. Hij is leeft sinds een jaar apart van zijn gezin, maar is officieel nog getrouwd. Hij durft namelijk niet een scheiding aan te vragen, omdat hij bang is dat zij de kinderen bij hem weg zal houden. Ze is behoorlijk depressief en onzeker.
Dat op zich is natuurlijk een heel moeilijke situatie, maar wat mijzelf eigenlijk best bezig houdt, is dat ik zo geen idee hoe de toekomst er voor ons uit kan zien. Ik zou graag een familie vormen met hem en zijn dochters, maar hij wil ze niet op laten groeien zonder hun moeder. Mijns inziens hoeft dat ook niet.
Kan iemand mij helpen of raad geven??????
Groetjes Femfreggel
ik ben nieuw hier, en steek maar gelijk van wal:
Sinds een paar maanden heb ik een heel leuke relatie met een erg lieve man. Zoals iedereen een verleden heeft, heeft hij dat ook. Hij is 13 jaar getrouwd, en heeft een tweeling van 3 jaar. Hij is leeft sinds een jaar apart van zijn gezin, maar is officieel nog getrouwd. Hij durft namelijk niet een scheiding aan te vragen, omdat hij bang is dat zij de kinderen bij hem weg zal houden. Ze is behoorlijk depressief en onzeker.
Dat op zich is natuurlijk een heel moeilijke situatie, maar wat mijzelf eigenlijk best bezig houdt, is dat ik zo geen idee hoe de toekomst er voor ons uit kan zien. Ik zou graag een familie vormen met hem en zijn dochters, maar hij wil ze niet op laten groeien zonder hun moeder. Mijns inziens hoeft dat ook niet.
Kan iemand mij helpen of raad geven??????
Groetjes Femfreggel
maandag 11 juni 2007 om 18:01
Ik heb zomaar een gedachtenkronkel.
Soms als ik zulke verhalen lees, denk ik: Wat bezielt vrouwen om voor de kinderen van een ander te gaan vechten. Er was hier ooit een topic voor nieuwe vriendinnen van mannen met kinderen. Wat een haat sprak er uit naar de (h)eksen. En wat een overdreven liefde voor de man die hoogst waarschijnlijk een grote sukkel is.
En daarom denk ik wel eens dat een vrouw er heel goed aan doet om bij een scheiding de kinderen bij de man te laten zodat zij zelf de ruimte heeft om werk en een nieuwe relatie te vinden.
Een nieuwe vriendin is vaak zo fanatiek bezig de onkunde van de biologische moeder aan te tonen. Waarschijnlijk zal zij het een uitdaging vinden om te bewijzen dat zij het allemaal veel beter kan.
Soms als ik zulke verhalen lees, denk ik: Wat bezielt vrouwen om voor de kinderen van een ander te gaan vechten. Er was hier ooit een topic voor nieuwe vriendinnen van mannen met kinderen. Wat een haat sprak er uit naar de (h)eksen. En wat een overdreven liefde voor de man die hoogst waarschijnlijk een grote sukkel is.
En daarom denk ik wel eens dat een vrouw er heel goed aan doet om bij een scheiding de kinderen bij de man te laten zodat zij zelf de ruimte heeft om werk en een nieuwe relatie te vinden.
Een nieuwe vriendin is vaak zo fanatiek bezig de onkunde van de biologische moeder aan te tonen. Waarschijnlijk zal zij het een uitdaging vinden om te bewijzen dat zij het allemaal veel beter kan.
maandag 11 juni 2007 om 18:22
Sorry, maar ik vind dat er nu wel heel agressief en gefrustreerd op TO wordt gereageerd. Misschien dat de titel van het topic iets verkeerd gekozen is, waardoor er allerlei gefrustreerde types zich aangevallen voelen en hun onvrede komen uiten. Voor alle aantijgingen die ik hier allemaal lees, zie ik niks in haar verhaal terug. Er wordt gereageerd alsof zij de kinderen bij de moeder wil weghalen of alsof ze de man in kwestie bij zn vrouw weghoudt.
Vervolgens wordt er nogal stom gereageerd als ze zegt dat hij op zn kinderen past. Oppassen of zorgen voor, wat is het verschil??
Beetje kinderachtig dit!
Vervolgens wordt er nogal stom gereageerd als ze zegt dat hij op zn kinderen past. Oppassen of zorgen voor, wat is het verschil??
Beetje kinderachtig dit!
maandag 11 juni 2007 om 20:02
Het woord oppassen kan toch ook gewoon een ongelukkige woordkeuze zijn geweest? Mensen aanvallen op hun woordkeuze lijkt me een beetje overdreven.@TS: Weet zijn vrouw nou wel of niet van jouw bestaan? Ik denk dat het een beetje te vroeg is je al zoveel dingen af te vragen over de toekomst, want de dingen die jij wil kunnen duidelijk (nog) niet. Je bent pas een paar maanden met deze man samen, tijd zat om die dingen op de langere termijn nog op te bouwen toch?De problemen van zijn vrouw zijn simpelweg niet jouw problemen. Jij kunt daar in jouw positie helemaal niets aan doen. Wat belangrijk is, is denk ik of hij wel echt WIL scheiden en ook laat blijken naar een echte scheiding toe te werken. Jij kunt hier in ieder geval niet meer in doen dan geduld opbrengen, denk ik.
maandag 11 juni 2007 om 20:07
TO, ik vind dat je een aantal aannames doet waar je helemaal niet zker van bent. Je zegt bijvoorbeeld, dat zijn vrouw depressief en onzeker is. Hoe weet je dat? Heb je dat zelf gezien? Of zegt je kersverse vriend dat? Besef wel dat dat een gekleurde mening is.
Ben jij op de hoogte van wat er gespeeld heeft tussen die twee? Ik vind ook dat je hem nog maar heel erg kort kent. 3 mnd...je leert iemand pas echt goed kennen na een maand of 9. Dus kunnen sommige conclusies voorbarig zijn.
Ben jij op de hoogte van wat er gespeeld heeft tussen die twee? Ik vind ook dat je hem nog maar heel erg kort kent. 3 mnd...je leert iemand pas echt goed kennen na een maand of 9. Dus kunnen sommige conclusies voorbarig zijn.
maandag 11 juni 2007 om 20:15
Ik sluit me aan bij de postings van Biga en Haaika maar ik denk dat een belangrijk aspect nog niet aan de orde is geweest. Getrouwd zijn heeft naast de emotionele impact, namelijk ook juridische consequenties. De wijze waarop je bent getrouwd bepaalt immers hoe bezit en schulden zijn verdeeld, wat er gebeurt als één van beide partners zou komen te overlijden etcetera. Zolang je partner nog is getrouwd met een ander kunnen jullie zelf niet eens een samenlevingscontract afsluiten, laat staan je registreren als partner of zelf trouwen. Dat betekent concreet dat je misschien wel zou kunnen samenwonen maar dat jouw rechten buitengewoon slecht geregeld zullen zijn zolang je partner nog is getrouwd. Ik realiseer me dat het niet prettig is om zo zakelijk naar een relatie te kijken maar zou je toch willen adviseren om ook de juridische aspecten in de gaten te houden.
maandag 11 juni 2007 om 21:09
Ik ga ervanuit dat wat TO zegt, waar is en dat het voor haar geen aannames zijn. Anders kun je alles wat op het forum wordt neergezet wel in twijfel trekken.
Ik begrijp uit jouw posting dat het huwelijk voor jou heilig is en dat een officiele scheiding pas het huwelijk echt ontbindt. Dan hoop ik voor hem dat ie niet voor de kerk getrouwd is, anders moet hij eerst ook nog een voetreis naar Rome maken om dat ook nog te ontbinden. Afijn, dat is jouw mening en daar heb je zeker recht op.
Zelf heb ik de insteek als de partners apart gaan wonen en er geen liefdesleven meer op na houden, de beide partners vrijgezel zijn. De ouders van Minny wat ik in de gauwigheid heb gelezen, hebben van hun relatie indertijd een LAT relatie gemaakt. Dat kan ook. Doen heel veel mensen maar dat lees ik niet uit het verhaal van TO. Daaruit begrijp ik gewoon dat de relatie beeindigd is maar juridisch gezien nog niet.
En wat ik opeens bedacht: toen mijn ex en ik uitelkaar gingen, zijn wij ook lange tijd alleen van tafel en bed gescheiden maar dan met een andere insteek dan de ouders van Minny. Zolang wij beiden nog geen andere partners hadden, maakte dit het voor ons mogelijk dat wij recht hadden op elkaars nabestaandenpensioen mocht 1 van de 2 komen te overlijden. En we bleven ook elkaars erfgenamen met een hoge vrijstelling vwb successierechten. Klinkt berekenend maar was puur uit een "elkaar verzorgd achterlaten" als er iets met ons zou gebeuren, wat de kinderen ook weer ten goede kwam natuurlijk. Zonde als je jaren werkt en pensioen opbouwt bij je werkgever wat dan gewoon verdwijnt als sneeuw voor de zon omdat je geen partner meer hebt.
Toen mijn ex een echte serieuze relatie kreeg met zijn huidige partner, heeft hij het eerlijk tegen haar gezegd en zij begreep dat gelukkig. Zodra zij zijn gaan samenwonen, zijn we officieel gescheiden en is zij zijn nieuwe partner die recht heeft op het nabestaanden pensioen enz.
Maar ik ben weer lekker lang van stof: in de tijd dat we dus nog officieel getrouwd waren maar niet meer samenleefden, waren we echt wel vrijgezel hoor!
maandag 11 juni 2007 om 21:18
Niet altijd hoor! Op deze forums zie je vaak de gruwelverhalen en dat lijkt me vrij logisch. Zie je al iemand een topic openen met: Ik kan zo onzettend goed opschieten met de ex van mijn vriend? Zo'n topic bloedt heel snel dood denk ik. Of er moeten mensen komen vragen: weet je wel zeker dat je goed met haar op kunt schieten? En vindt ze wel echt dat je goed voor hun kinderen zorgt? Heeft ze je dat zelf gezegd of heeft je vriend dat verteld?:D
maandag 11 juni 2007 om 22:17
Ik lees er gewoon uit dat zij in de toekomst het fijn zou vinden om samen te gaan wonen met haar vriend en dan samen een deel van de tijd met hem voor de kinderen te zorgen. Als je een stukje terugleest, zie je ook dat ze zich verontschuldigd voor haar wellicht onduidelijke "opening" en ze geeft ook duidelijk aan dat het niet haar bedoeling is om de kinderen weg te halen bij de moeder!
Ik vind het alleen maar een juiste instelling! Was toch erger geweest als ze had gezegd: ik wil absoluut niet erbij hebben, laat die kinderen maar bij hun moeder wonen. Dan was het commentaar overweldigend geweest.
En als de juridische verbintenis het enige is wat haar vriend en zijn ex vrouw nog bindt....ik zie niet de noodzaak dat zij nu al haar op haar strepen gaat staan als ze nog maar een paar maanden een relatie hebben. Ze is gewoon aan het filosoferen over de toekomst.
Maar ik wacht nog steeds op commentaar van de TO zelf....
maandag 11 juni 2007 om 22:24
maandag 11 juni 2007 om 22:28
dinsdag 12 juni 2007 om 09:23
Ik ben inderdaad die Whitley. Met mij gaat het de ene dag beter dan de andere... ik mis mijn engeltje nog elke dag ontzettend veel.
Eigenlijk meteen de dag na de begrafenis ben ik bij haar vader ingetrokken en hebben we samen noodgedwongen voor zijn kinderen moeten zorgen.
Dat was soms wel zwaar... Je moet in eerste instantie toch je verdriet aan de kant zetten om er voor hun te zijn. Zij moesten zo snel mogelijk weer doorgaan en lekker gaan spelen met hun vriendjes.
Maar dat heb ik met alle liefde en plezier gedaan. Ook al is het best moeilijk om voor andermans kids te zorgen.
Lief dat je nog even naar me vraagt.:)
dinsdag 12 juni 2007 om 11:11
na al deze reacties zou ik ook niet meer reageren, typisch dat mensen zich in topics in deze stijl zo aan kleine woordjes 'ophangen' terwijl als het om verlatene vrouwen gaat en iemand reageert op kleine woordjes, dan moet iedereen tussen de regels lezen....
lees hier dan ook eens tussen de regels en geef TO een faire kans.
lees hier dan ook eens tussen de regels en geef TO een faire kans.
