Relaties
alle pijlers
Hij wil niet samenwonen, maar wel afhankelijk zijn
zondag 28 oktober 2007 om 10:23
Hallo,
Mijn vriend en ik wonen niet samen. Ik woon anti-kraak in Midden Nederland en mijn vriend woont 200 km ver weg. Samenwonen vind ik nu nog geen goed idee. Doordat ik officieel ook in dezelfde gemeente als mijn vriend woon (ik heb een eigen kamer waar ik ook huur voor betaal, dus in feite heb ik nu dubbele huur) heb ik grote kans dat ik tussen nu en binnenkort woonruimte via de woningcorporatie kan krijgen. Omdat dit ontzettend ver weg is. Zodra ik reageer ben ik tweede of eerste die in aanmerking komt.
Ik sta als eenpersoonshuishouden ingeschreven, maar wat ik kan krijgen is bijna net zo groot als een kleine eengezinswoning, echter betreft het altijd een flat. (60 vierkante meter)
Mijn vriend heeft een uitkering, maar doordat hij niet meewerkt aan zijn reintegratie loopt hij het risico om zijn uitkering te verliezen. Hij heeft al 8 jaar een bijstandsuitkering en nauwelijks werkervaring. Zijn oorspronkelijke studie heeft hij nooit iets mee gedaan en de richting die hij uit wil is een totale ommezwaai. Maar dat lukt eigenlijk niet. Hij wil als bedrijfsleider op een boerderij gaan werken, maar de eigenaresse heeft nog een boerderij in Frankrijk en kan niemand in dienst nemen. Nu vertrouw ik haar ook niet zo en heb ik het idee dat hij aan het lijntje gehouden wordt. In feite wil hij daar gaan werken met behoud van uitkering, maar de sociale dientst werkt niet mee. Nu heb ik heel vaak gezegd dat het ontzettend naief is om te denken dat zij dat gaan doen. Intussen word hij een reintegratie traject in gestuurd waar hij niks mee kan en eist hij eigenlijk om accoord te gaan met zijn plan.
Doordat ik mijn mening vertel vind hij dat ik niet achter hem sta, maar dat doe ik juist wel. Als het lukt vind ik het namelijk fantastisch!!!
Zodra hij zijn uitkering kwijt raakt wil hij graag op mijn kamer gaan wonen. Zolang ik nog geen vaste woonruimte heb, heb ik daar geen problemen mee. Die kamer moet ik toch betalen omdat ik dat adres echt nodig heb. Zodra ik wel vaste woonruimte heb wil hij niet samenwonen want hij is bang dat hij tegen de muren oploopt. Hij vind alles wat ik kan krijgen te klein! Zijn voorstel is dat hij in mijn anti-kraak kamer gaat wonen en dat ik zijn huur en zijn levensonderhoud moet gaan betalen. Als dit pand ophoudt wil hij door naar de volgende anti-kraak kamer.
De keuze om te gaan voor vaste woonruimte heb ik zelf gemaakt. Ik trek het niet meer om op deze manier te wonen en te leven. Er was nooit een andere keus. Nu kan ik de stap maken wil ik het doen. Mijn vriend staat daar niet achter. Het is namelijk alleen een oplossing voor mijzelf. Het liefst modddert hij op deze manier verder.
Echt definitief een punt achter mijn relatie zetten kan ik (nog) niet. Op dit moment zit ik in een overgangsfase. Ik ben bezig om voor mijzelf te kiezen, maar ik ben er praktisch gezien nog niet. Toch ben ik bezig om mijn eigen leventje hier op te bouwen, in plaats van half hier en half daar!
Bovendien zit ik nog met sociale en emotionele problemen als gevolg van jarenlang op deze manier door te gaan. Ik merk dat ik aan het afglijden ben. Zodra mijn vriend bij mij is merk ik dat ik de kans niet krijg om af te glijden.
Ik merk dat ik alles erg lastig vind om mee om te gaan.
Mijn vriend en ik wonen niet samen. Ik woon anti-kraak in Midden Nederland en mijn vriend woont 200 km ver weg. Samenwonen vind ik nu nog geen goed idee. Doordat ik officieel ook in dezelfde gemeente als mijn vriend woon (ik heb een eigen kamer waar ik ook huur voor betaal, dus in feite heb ik nu dubbele huur) heb ik grote kans dat ik tussen nu en binnenkort woonruimte via de woningcorporatie kan krijgen. Omdat dit ontzettend ver weg is. Zodra ik reageer ben ik tweede of eerste die in aanmerking komt.
Ik sta als eenpersoonshuishouden ingeschreven, maar wat ik kan krijgen is bijna net zo groot als een kleine eengezinswoning, echter betreft het altijd een flat. (60 vierkante meter)
Mijn vriend heeft een uitkering, maar doordat hij niet meewerkt aan zijn reintegratie loopt hij het risico om zijn uitkering te verliezen. Hij heeft al 8 jaar een bijstandsuitkering en nauwelijks werkervaring. Zijn oorspronkelijke studie heeft hij nooit iets mee gedaan en de richting die hij uit wil is een totale ommezwaai. Maar dat lukt eigenlijk niet. Hij wil als bedrijfsleider op een boerderij gaan werken, maar de eigenaresse heeft nog een boerderij in Frankrijk en kan niemand in dienst nemen. Nu vertrouw ik haar ook niet zo en heb ik het idee dat hij aan het lijntje gehouden wordt. In feite wil hij daar gaan werken met behoud van uitkering, maar de sociale dientst werkt niet mee. Nu heb ik heel vaak gezegd dat het ontzettend naief is om te denken dat zij dat gaan doen. Intussen word hij een reintegratie traject in gestuurd waar hij niks mee kan en eist hij eigenlijk om accoord te gaan met zijn plan.
Doordat ik mijn mening vertel vind hij dat ik niet achter hem sta, maar dat doe ik juist wel. Als het lukt vind ik het namelijk fantastisch!!!
Zodra hij zijn uitkering kwijt raakt wil hij graag op mijn kamer gaan wonen. Zolang ik nog geen vaste woonruimte heb, heb ik daar geen problemen mee. Die kamer moet ik toch betalen omdat ik dat adres echt nodig heb. Zodra ik wel vaste woonruimte heb wil hij niet samenwonen want hij is bang dat hij tegen de muren oploopt. Hij vind alles wat ik kan krijgen te klein! Zijn voorstel is dat hij in mijn anti-kraak kamer gaat wonen en dat ik zijn huur en zijn levensonderhoud moet gaan betalen. Als dit pand ophoudt wil hij door naar de volgende anti-kraak kamer.
De keuze om te gaan voor vaste woonruimte heb ik zelf gemaakt. Ik trek het niet meer om op deze manier te wonen en te leven. Er was nooit een andere keus. Nu kan ik de stap maken wil ik het doen. Mijn vriend staat daar niet achter. Het is namelijk alleen een oplossing voor mijzelf. Het liefst modddert hij op deze manier verder.
Echt definitief een punt achter mijn relatie zetten kan ik (nog) niet. Op dit moment zit ik in een overgangsfase. Ik ben bezig om voor mijzelf te kiezen, maar ik ben er praktisch gezien nog niet. Toch ben ik bezig om mijn eigen leventje hier op te bouwen, in plaats van half hier en half daar!
Bovendien zit ik nog met sociale en emotionele problemen als gevolg van jarenlang op deze manier door te gaan. Ik merk dat ik aan het afglijden ben. Zodra mijn vriend bij mij is merk ik dat ik de kans niet krijg om af te glijden.
Ik merk dat ik alles erg lastig vind om mee om te gaan.
zondag 28 oktober 2007 om 11:46
@Ik weet wel dat het voor hem niet makkelijk is om aan werk te komen. Hij is erg langzaam, maar kan ontzettend veel en is ontzettend intelligent.
Serieus Jojootje? Langzaam is hij zeker, al 8 jaar bezig om een baan te vinden. En hoezo is hij zo intelligent? Je hebt nogal een hoge pet van hem op, misschien moet je die maar eens afzetten.
Serieus Jojootje? Langzaam is hij zeker, al 8 jaar bezig om een baan te vinden. En hoezo is hij zo intelligent? Je hebt nogal een hoge pet van hem op, misschien moet je die maar eens afzetten.
zondag 28 oktober 2007 om 11:46
quote:JoJootje schreef op 28 oktober 2007 @ 11:33:
Ik weet wel dat het voor hem niet makkelijk is om aan werk te komen. Hij is erg langzaam, maar kan ontzettend veel en is ontzettend intelligent. Hij kan niet door middel van (werk)ervaring aantonen wat hij weet en wat hij kan.
Hij is 40 dus een volwassen man.Ik zou ook zeker niemand in mijn bedrijf willen die 8 jaar van de bijstand heeft geleefd!
Ik weet wel dat het voor hem niet makkelijk is om aan werk te komen. Hij is erg langzaam, maar kan ontzettend veel en is ontzettend intelligent. Hij kan niet door middel van (werk)ervaring aantonen wat hij weet en wat hij kan.
Hij is 40 dus een volwassen man.Ik zou ook zeker niemand in mijn bedrijf willen die 8 jaar van de bijstand heeft geleefd!
zondag 28 oktober 2007 om 11:47
zondag 28 oktober 2007 om 11:49
quote:wanda_p schreef op 28 oktober 2007 @ 11:36:
Er zijn heel veel vacatures momenteel. Geen enkele reden om in de bijstand te blijven! .
Is heel makkelijk gezegd maar toch zal het voor haar vriend zeker niet makkelijk zijn om aan een baan te komen.
Voor de hogere functies zal hij te weinig werkervaring hebben en en voor de lagere functies zullen ze hem misschien te hoog geschoold vinden.
Werkgevers klagen wel dat ze niet genoeg personeel kunnen vinden maar als iemand zich aanbied die 8 jaar niet heeft gewerkt zullen ze hem waarschijnlijk toch weigeren. Mensen zijn heel vaak niet bereid om iemand een kans te geven die niet volgens het geëikte stramien heeft geleefd.
Zijn enige kans op werk is waarschijnlijk via een reïntegratie project. Dus weigeren daar aan mee te werken is het domste wat hij kan doen.
TS goed dat je moeite hebt gedaan om je baan te behouden. Laat je niet meesleuren in zijn negatieve spiraal.
Je schrijft dat je het moeilijk vind om vriendschappen aan te gaan.
Het is misschien heel hard maar ook in nieuwe vriendschappen zal hij een blok aan je been blijken te zijn.
Mensen zijn niet graag bevriend met profiteurs zoals hij. Dus omgaan als stel met andere stellen zal er niet gauw inzitten.
Er zijn heel veel vacatures momenteel. Geen enkele reden om in de bijstand te blijven! .
Is heel makkelijk gezegd maar toch zal het voor haar vriend zeker niet makkelijk zijn om aan een baan te komen.
Voor de hogere functies zal hij te weinig werkervaring hebben en en voor de lagere functies zullen ze hem misschien te hoog geschoold vinden.
Werkgevers klagen wel dat ze niet genoeg personeel kunnen vinden maar als iemand zich aanbied die 8 jaar niet heeft gewerkt zullen ze hem waarschijnlijk toch weigeren. Mensen zijn heel vaak niet bereid om iemand een kans te geven die niet volgens het geëikte stramien heeft geleefd.
Zijn enige kans op werk is waarschijnlijk via een reïntegratie project. Dus weigeren daar aan mee te werken is het domste wat hij kan doen.
TS goed dat je moeite hebt gedaan om je baan te behouden. Laat je niet meesleuren in zijn negatieve spiraal.
Je schrijft dat je het moeilijk vind om vriendschappen aan te gaan.
Het is misschien heel hard maar ook in nieuwe vriendschappen zal hij een blok aan je been blijken te zijn.
Mensen zijn niet graag bevriend met profiteurs zoals hij. Dus omgaan als stel met andere stellen zal er niet gauw inzitten.
zondag 28 oktober 2007 om 11:54
Wat een verschrikkelijke loser!!!!!!
Al 8 jaar in de bijstand, wat een lamlul.
Hij had al tig baantjes kunnen vinden in al die tijd maar meneer heeft nog wensen ook, hij wil als bedrijfsleider aan de gang.
Een simpel fabrieksbaantje om mee te beginnen is te min voor hem natuurlijk, wat een walgelijke vent.
Jojootje, wat maakt hem nu zo de moeite waard voor jou, wat is er leuk aan zo iemand?
Ik zou me rot schamen als ik een vriend van 40 had die nog nooit een dag heeft gewerkt in zijn leven, dat is nml geen zaak van overmacht maar onwil om te werken.
Ik zou hem niet eens durven voorstellen aan familie of vrienden, hoe kijkt jouw familie tegen hem aan vraag ik me af.
Met zo iemand kun je niks opbouwen, kijk heel erg uit dat hij jou niet mee naar beneden trekt meid.
Laat hem dus zeker niet in jouw kamer wonen oid en van zijn probleem het jouwe maken.Laat hem zijn eigen shit oplossen.Anders lig je straks samen met hem in de goot.
Al 8 jaar in de bijstand, wat een lamlul.
Hij had al tig baantjes kunnen vinden in al die tijd maar meneer heeft nog wensen ook, hij wil als bedrijfsleider aan de gang.
Een simpel fabrieksbaantje om mee te beginnen is te min voor hem natuurlijk, wat een walgelijke vent.
Jojootje, wat maakt hem nu zo de moeite waard voor jou, wat is er leuk aan zo iemand?
Ik zou me rot schamen als ik een vriend van 40 had die nog nooit een dag heeft gewerkt in zijn leven, dat is nml geen zaak van overmacht maar onwil om te werken.
Ik zou hem niet eens durven voorstellen aan familie of vrienden, hoe kijkt jouw familie tegen hem aan vraag ik me af.
Met zo iemand kun je niks opbouwen, kijk heel erg uit dat hij jou niet mee naar beneden trekt meid.
Laat hem dus zeker niet in jouw kamer wonen oid en van zijn probleem het jouwe maken.Laat hem zijn eigen shit oplossen.Anders lig je straks samen met hem in de goot.
zondag 28 oktober 2007 om 11:56
Ik denk dat het met dat afglijden van jezelf nog wel mee zal vallen. Zo te lezen krijg je de zaken aardig op een rijtje. Je vriend lijkt me niet echt een man waar je een toekomst mee kunt opbouwen. Het is natuurlijk lekker makkelijk allemaal. Laat hem zijn eigen boontjes maar doppen, voor je het weet trekt hij jouw mee in zijn negatieve spiraal.
zondag 28 oktober 2007 om 11:57
quote:sugarmiss schreef op 28 oktober 2007 @ 11:49:
Mensen zijn heel vaak niet bereid om iemand een kans te geven die niet volgens het geëikte stramien heeft geleefd.
Heeft niets te maken met het geeikte stramien.
Maar personeel kost je wel degelijk een hoop geld. Voor dat geld zou ik personeel willen dat graag wil werken en een harde werker is. Ik zou het risico echt niet nemen om te gaan investeren in iemand die bijna een decennia lang profiteert van anderen en te belazerd is om zelf iets te doen.
Mensen zijn heel vaak niet bereid om iemand een kans te geven die niet volgens het geëikte stramien heeft geleefd.
Heeft niets te maken met het geeikte stramien.
Maar personeel kost je wel degelijk een hoop geld. Voor dat geld zou ik personeel willen dat graag wil werken en een harde werker is. Ik zou het risico echt niet nemen om te gaan investeren in iemand die bijna een decennia lang profiteert van anderen en te belazerd is om zelf iets te doen.
zondag 28 oktober 2007 om 12:02
quote:JoJootje schreef op 28 oktober 2007 @ 11:45:
Hij is echt heel lief en zorgzaam en wij houden echt heel veel van elkaar.
Ik weet dat hij niet de makkelijkste is in de omgang, maar ik ben dat ook absoluut niet.
Nu kan hij nog voor zichzelf keuzes maken! Net zoals ik nu mijn eigen keuzes maak.
Het blijft lastig om die stap te zetten als er zoveel liefde en intimiteit tussen ons is. Hoe ik dat moet gaan doen weet ik niet.
ja je kunt best zorgzaam proberen over te komen bij degene waarvan je verwacht dat die je levensonderhoud gaat betalen,
En ja hij kan zijn eigen keuze maken: jou voor zijn kosten op laten draaien, die keuze heeft hij al gemaakt.
en jij niet de makkelijkste in de omgang, iedereen heeft zn gebruiksaanwijzingen, en van de een pik je die makkelijker dan van n ander.
maar wie zn idee is dat eigenlijk, heeft hij je dat stiekemweg aangepraat om jou afhankelijk van hem te maken:"blijf maar bij mij, want de anderen snappen jou toch niet"of iets in die geest?
Hij is echt heel lief en zorgzaam en wij houden echt heel veel van elkaar.
Ik weet dat hij niet de makkelijkste is in de omgang, maar ik ben dat ook absoluut niet.
Nu kan hij nog voor zichzelf keuzes maken! Net zoals ik nu mijn eigen keuzes maak.
Het blijft lastig om die stap te zetten als er zoveel liefde en intimiteit tussen ons is. Hoe ik dat moet gaan doen weet ik niet.
ja je kunt best zorgzaam proberen over te komen bij degene waarvan je verwacht dat die je levensonderhoud gaat betalen,
En ja hij kan zijn eigen keuze maken: jou voor zijn kosten op laten draaien, die keuze heeft hij al gemaakt.
en jij niet de makkelijkste in de omgang, iedereen heeft zn gebruiksaanwijzingen, en van de een pik je die makkelijker dan van n ander.
maar wie zn idee is dat eigenlijk, heeft hij je dat stiekemweg aangepraat om jou afhankelijk van hem te maken:"blijf maar bij mij, want de anderen snappen jou toch niet"of iets in die geest?
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 28 oktober 2007 om 12:04
quote:ambrosia9 schreef op 28 oktober 2007 @ 11:40:
Ik kan me niet voorstellen dat het lekker voelt om 8 jaar in de bijstand te zitten. Ja als hij perse piloot wil zijn en niks anders, dan vindt hij geen baan (noem maar even een stom voorbeeld).
Ha Ambrosia, hier moet ik juist om lachen. Mijn vriend heeft namelijk HTS gedaan en is daarna naar Amerika gegaan voor een vliegopleiding, hij IS dus piloot. Als hij dat wil kan hij zo aan de slag als piloot!
Als kind wilde mijn vriend altijd erg graag naar de agrarische school, maar zijn ouders vonden dat geen goed idee. Met een agrarische school heb je geen toekomstperspectieven. Zijn ouders hebben hem de HTS aangepraat. Daarna heeft hij zelf voor de vliegopleiding gekozen.
Uiteindelijk heeft hij niks met de HTS en de vliegopleiding gedaan..... en leeft hij het leven waar zijn ouders juist bang voor waren als hij naar de agrarische school zou gaan.
Ik kan me niet voorstellen dat het lekker voelt om 8 jaar in de bijstand te zitten. Ja als hij perse piloot wil zijn en niks anders, dan vindt hij geen baan (noem maar even een stom voorbeeld).
Ha Ambrosia, hier moet ik juist om lachen. Mijn vriend heeft namelijk HTS gedaan en is daarna naar Amerika gegaan voor een vliegopleiding, hij IS dus piloot. Als hij dat wil kan hij zo aan de slag als piloot!
Als kind wilde mijn vriend altijd erg graag naar de agrarische school, maar zijn ouders vonden dat geen goed idee. Met een agrarische school heb je geen toekomstperspectieven. Zijn ouders hebben hem de HTS aangepraat. Daarna heeft hij zelf voor de vliegopleiding gekozen.
Uiteindelijk heeft hij niks met de HTS en de vliegopleiding gedaan..... en leeft hij het leven waar zijn ouders juist bang voor waren als hij naar de agrarische school zou gaan.
zondag 28 oktober 2007 om 12:07
Ik denk niet dat hij zomaar weer als piloot aan de slag kan hoor.
Je zult een bepaald aantal vlieguren per jaar moeten hebben om je brevet te behouden. Daarnaast schat ik de kans erg klein in dat ze iemand die 40 is en grotendeels in de bijstand heeft gezeten nog zo'n verantwoordelijke baan gaan geven.
Je zult een bepaald aantal vlieguren per jaar moeten hebben om je brevet te behouden. Daarnaast schat ik de kans erg klein in dat ze iemand die 40 is en grotendeels in de bijstand heeft gezeten nog zo'n verantwoordelijke baan gaan geven.
zondag 28 oktober 2007 om 12:09
Als baas zou ik ook niet iemand in dienst nemen van 40 die nog nooit heeft gewerkt, daar is toch wat mis mee.
En de opgedane kennis in zijn studie zal ondertussen aardig weggezakt zijn lijkt mij, hij heeft er immers nog nooit wat mee gedaan.
Waarom zou een werkgever in godsnaam aan zo iemand beginnen vraag ik me af, dan moet ie wel erg omhoog zitten dat ie geen personeel kan krijgen maar anders lijkt het mij moeilijk worden eerlijk gezegd.
Als je als werkgever meerdere sollicitanten op gesprek krijgt is hij toch de eerste die afvalt imo.
Hij kan idd beter meegaan in dat reintegratieproject en mag zijn handen dichtknijpen dat hij nog zo'n kans krijgt om uit zijn zelf veroorzaakte shit omhoog te klimmen.
Maar daar schijnt hij zelf dus anders over te denken.
Wat mij betreft wordt hij per direct uit zijn uitkering getrapt, tjees voor zulke losers mag het werkende deel van NL opdraaien, daar wordt je toch hels van eigenlijk.
En de opgedane kennis in zijn studie zal ondertussen aardig weggezakt zijn lijkt mij, hij heeft er immers nog nooit wat mee gedaan.
Waarom zou een werkgever in godsnaam aan zo iemand beginnen vraag ik me af, dan moet ie wel erg omhoog zitten dat ie geen personeel kan krijgen maar anders lijkt het mij moeilijk worden eerlijk gezegd.
Als je als werkgever meerdere sollicitanten op gesprek krijgt is hij toch de eerste die afvalt imo.
Hij kan idd beter meegaan in dat reintegratieproject en mag zijn handen dichtknijpen dat hij nog zo'n kans krijgt om uit zijn zelf veroorzaakte shit omhoog te klimmen.
Maar daar schijnt hij zelf dus anders over te denken.
Wat mij betreft wordt hij per direct uit zijn uitkering getrapt, tjees voor zulke losers mag het werkende deel van NL opdraaien, daar wordt je toch hels van eigenlijk.
zondag 28 oktober 2007 om 12:18
Tis toch om te gieren, hij is piloot maar heeft er niks mee gedaan omdat hij zich door zijn ouders heeft laten sturen in die richting waar zijn hart dus niet lag.
Dan ga je toch direct na afloop van die studie de agrarische kant op, al was hij maar begonnen met stront scheppen op een boerderij dan was hij al verder gekomen dan hij nu is.
Maar dat heeft hij niet gedaan, hij is in de bijstand gaan zitten en dat is een keuze geweest.
Elk moment had hij een andere keuze kunnen maken in die 8 jaar, hoe kan hij dit in godsnaam aan zichzelf en een evt toekomstige baas verkopen?
Voor mij is dit tekenend voor iemands karakter.
Dan ga je toch direct na afloop van die studie de agrarische kant op, al was hij maar begonnen met stront scheppen op een boerderij dan was hij al verder gekomen dan hij nu is.
Maar dat heeft hij niet gedaan, hij is in de bijstand gaan zitten en dat is een keuze geweest.
Elk moment had hij een andere keuze kunnen maken in die 8 jaar, hoe kan hij dit in godsnaam aan zichzelf en een evt toekomstige baas verkopen?
Voor mij is dit tekenend voor iemands karakter.
zondag 28 oktober 2007 om 12:26
Dat dacht ik dus even niet! Dat hij wil dat jij voor hem zorgt kan opzich geen kwaad. Tenminste als je samenwoont, samenleeft, samen bent. Zoals hij nu redeneert (en ik moet erbij zeggen dat ik dan afga op jouw eigen posting) vind hij het wel makkelijk dat jij alles doet zodat hij achterover kan leunen en niets meer hoeft te doen. Als je samen een relatie hebt en de ene is werkeloos of bv thuis voor de kids (nee die hebben jullie niet) dan zal de persoon die thuis is op de een of andere manier toch zijn of haar bijdrage moeten gaan leveren. Zo niet in huis dan wel buitenshuis. En als hij dan ook nog eisen stelt aan waar hij moet gaan wonen, dat jouw nieuwe woning niet groot genoeg is (60 vierkante meter) zal niets goed genoeg voor meneer zijn. Ik krijg een beetje het gevoel dat hij graag profiteert. Er zijn altijd redenen om niet te kunnen werken, geen werk, fysieke beperking, geestelijke problemen of geestesziekte of iets dergelijks. Dan begrijp ik zeer zeker dat de partner de ander onderhoudt. Toch kun je altijd iets terug doen zodat de relatie gelijkwaardig blijft. En in dit geval zie ik jou enkel geld, energie en dergelijke in de relatie steken en hij doet er niets voor terug. Gelijkwaardigheid is ver te zoeken dus.
Lijkt me dat hij maar lekker zijn eigen boontjes moet gaan doppen. Jij moet er niet in trappen. Laat hem het lekker uitzoeken in zijn eigen woning, met zijn eventuele dromen en jij hebt je eigen woning, plus de antikraak, je werk en hou het daarbij. Partners steunen, helpen elkaar in een gezonde relatie. Met welke middelen dan ook. Niets mis mee, maar in jouw relatie zie ik niets gezonds. Het spijt me, vind het eerlijk gezegd een klaploper. Maar goed ik oordeel dan ook puur op jouw OP.
Lijkt me dat hij maar lekker zijn eigen boontjes moet gaan doppen. Jij moet er niet in trappen. Laat hem het lekker uitzoeken in zijn eigen woning, met zijn eventuele dromen en jij hebt je eigen woning, plus de antikraak, je werk en hou het daarbij. Partners steunen, helpen elkaar in een gezonde relatie. Met welke middelen dan ook. Niets mis mee, maar in jouw relatie zie ik niets gezonds. Het spijt me, vind het eerlijk gezegd een klaploper. Maar goed ik oordeel dan ook puur op jouw OP.
zondag 28 oktober 2007 om 12:29
Malu3, ik ben 33.
Tegenwoordig gaat de overheid (lees europesche regels) makkelijker om met het vliegbrevet en hoef je niet meer je uren te maken. Je brevet blijft geldig, maar als je (ik meen 2 jaar) niet gevlogen hebt moet je de eerste keer met een instructeur de lucht in. Gaat dat goed mag je weer vliegen.
Hij vliegt zo nu en dan, maar om daar zijn beroep van te maken wil hij niet.
Mijn vriend heeft wel betaalde banen gehad, net na zijn studie bij een salade fabriek, maar later ook nog bij het CJIB. Hij heeft na een half jaar zelf zijn contract opgezegd omdat hij het leven leeg vond. Hij is gaan reizen en heeft tegen kost en inwoning op boerderijen in heel europa gewerkt.
Tussendoor heeft hij ook als technicus op een school gewerkt met een tijdelijk contract, een aantal jaren nadat hij daar gestopt was hebben zij hem een vaste baan aangeboden, maar wel parttime. Hetzelfde aantal uren dat ik destijds ook werkte maar tegen de helft van mijn salaris.
Maar ik vertel hem ook altijd dat toen ik begon met werken in helemaal niet thuis was in het onderhandelen over salaris en mijn positie daarin. Ik ben met een ontzettend slecht salaris begonnen, maar door werkervaring is mijn salaris meegestegen tot wat het nu is.
Het is geen vetpot (ook niet door de omstandigheden, dubbele huur en veel reiskosten), maar voor mij prima te doen. Maar bovenal ik ben erg gelukkig met mijn baan en mijn werk betekend heel veel voor mij. Daar gaat het mij voornamelijk om.
Tegenwoordig gaat de overheid (lees europesche regels) makkelijker om met het vliegbrevet en hoef je niet meer je uren te maken. Je brevet blijft geldig, maar als je (ik meen 2 jaar) niet gevlogen hebt moet je de eerste keer met een instructeur de lucht in. Gaat dat goed mag je weer vliegen.
Hij vliegt zo nu en dan, maar om daar zijn beroep van te maken wil hij niet.
Mijn vriend heeft wel betaalde banen gehad, net na zijn studie bij een salade fabriek, maar later ook nog bij het CJIB. Hij heeft na een half jaar zelf zijn contract opgezegd omdat hij het leven leeg vond. Hij is gaan reizen en heeft tegen kost en inwoning op boerderijen in heel europa gewerkt.
Tussendoor heeft hij ook als technicus op een school gewerkt met een tijdelijk contract, een aantal jaren nadat hij daar gestopt was hebben zij hem een vaste baan aangeboden, maar wel parttime. Hetzelfde aantal uren dat ik destijds ook werkte maar tegen de helft van mijn salaris.
Maar ik vertel hem ook altijd dat toen ik begon met werken in helemaal niet thuis was in het onderhandelen over salaris en mijn positie daarin. Ik ben met een ontzettend slecht salaris begonnen, maar door werkervaring is mijn salaris meegestegen tot wat het nu is.
Het is geen vetpot (ook niet door de omstandigheden, dubbele huur en veel reiskosten), maar voor mij prima te doen. Maar bovenal ik ben erg gelukkig met mijn baan en mijn werk betekend heel veel voor mij. Daar gaat het mij voornamelijk om.
zondag 28 oktober 2007 om 12:33
Het word hier ook al vaker geschreven, als je al zo lang werkloos bent kom je niet meer snel aan het werk. Dat is juist hetgene dat ik zo moeilijk vind omdat dat ook de realiteit is. Ook al zou hij willen, het is ontzettend moeilijk.
Eigenlijk voel ik mij echt gesterkt in jullie reacties en weet ik dat het niet mogelijk is om op deze manier een gelijkwaardige relatie te hebben. Hij vergelijkt het vooral met heel veel jaren geleden, toen was de vrouw afhankelijk van de man hij vind dat het in onze situatie best omgekeerd kan zijn.
Eigenlijk voel ik mij echt gesterkt in jullie reacties en weet ik dat het niet mogelijk is om op deze manier een gelijkwaardige relatie te hebben. Hij vergelijkt het vooral met heel veel jaren geleden, toen was de vrouw afhankelijk van de man hij vind dat het in onze situatie best omgekeerd kan zijn.
zondag 28 oktober 2007 om 12:44
jojootje?
Denk je dat de vrouw 50 jaar geleden een eigen huis e.d. van vriendlief kreeg, zodat zij thuis kon gaan zitten nixen?
NOWAY!
De man verdiende het inkomen, de vrouw zorgde voor het gezin, zette elke avond het eten op tafel, naaide kleren e.d. dat waren dus echt geen luie dames hoor! Jullie wonen n.b. niet eens samen en hij leeft van jouw geld.
Denk je dat de vrouw 50 jaar geleden een eigen huis e.d. van vriendlief kreeg, zodat zij thuis kon gaan zitten nixen?
NOWAY!
De man verdiende het inkomen, de vrouw zorgde voor het gezin, zette elke avond het eten op tafel, naaide kleren e.d. dat waren dus echt geen luie dames hoor! Jullie wonen n.b. niet eens samen en hij leeft van jouw geld.
zondag 28 oktober 2007 om 12:45
De situatie mag best omgekeerd zijn maar dan nog moet de man in deze zijn steentje bijdragen. En in deze zie ik dat absoluut niet. Als hij zoals hij zelf zegt vind dat de situatie omgekeerd mag zijn dan heeft hij ook niet zoveel te willen over de plek waar jouw nieuwe huis is. En, nog belangrijker dan woon je wel samen. Tuurlijk is het beter samen te beslissen waar je gaat wonen. Het gaat om beiden jullie woongenot. Maar, als jij niet meer kunt betalen dan 60 vierkante meter, en je mag ook niet groter wonen omdat de regels nu eenmaal zijn. Dan kan je vriend op zijn kop gaan staan maar er is niets aan te veranderen. Wil hij wel groter wonen dan gaat ie of zelf weer aan de slag. Twee inkomsten zorgen altijd voor grotere woonruimtes (of gewoon rust omdat de rekeningen gedaan zijn en er ruimte over is om samen leuke dingen te ondernemen als je vrij bent) Hij wil en niet samen wonen en niet in een huis zitten wat volgens zijn normen te klein is. Laat ie dan maar lekker in Frankrijk gaan wonen. Beter voor hem en voor jou. Kun jij weer iemand tegenkomen die wel het beste met je voor heeft en wel van je houdt. Je vriend heeft een beetje de instelling: my way or the highway. En zo werkt het niet in het leven.
zondag 28 oktober 2007 om 12:49
Goh, leuke man. Klinkt als mijn vader. En die heeft het idd voor elkaar gekregen dat mijn moeder bijna 35 jaar zichzelf overal voor uit de naad heeft gewerkt en uiteindelijk op d'r 50e met NIETS dood neerviel. Als dat ook jouw ambitie is, zou ik zeggen ga d'r voor meid. En anders: run, forrest, run.
Am Yisrael Chai!
zondag 28 oktober 2007 om 12:51
En toch is vriend blijkbaar niet altijd zo'n loser geweest.
HTS is echt geen makkelijke studie en die heeft hij toch maar mooi afgerond.
Je komt ook niet vanzelf op een pilotenopleiding in de VS terecht.
Vroeger had hij dus blijkbaar wel doorzettingsvermogen en probeerde hij wel wat te bereiken in het leven. Wat is er gebeurd in zijn leven/werkverleden dat hij zo is veranderd?
Denk dat het voor hem wel verstandig is om in therapie te gaan. Door hem niet in je kamer te laten wonen bewijs je hem een dienst.
Hij kan dan niet meer de realiteit ontvluchten maar wordt gedwongen de dingen die niet goed lopen in zijn leven aan te pakken.
Hij zal het je niet in dank afnemen want je problemen onder ogen zien is niet makkelijk maar het is wel het beste voor hem. Sommige mensen moeten eerst heel diep vallen voordat ze proberen weer op te krabbelen.
HTS is echt geen makkelijke studie en die heeft hij toch maar mooi afgerond.
Je komt ook niet vanzelf op een pilotenopleiding in de VS terecht.
Vroeger had hij dus blijkbaar wel doorzettingsvermogen en probeerde hij wel wat te bereiken in het leven. Wat is er gebeurd in zijn leven/werkverleden dat hij zo is veranderd?
Denk dat het voor hem wel verstandig is om in therapie te gaan. Door hem niet in je kamer te laten wonen bewijs je hem een dienst.
Hij kan dan niet meer de realiteit ontvluchten maar wordt gedwongen de dingen die niet goed lopen in zijn leven aan te pakken.
Hij zal het je niet in dank afnemen want je problemen onder ogen zien is niet makkelijk maar het is wel het beste voor hem. Sommige mensen moeten eerst heel diep vallen voordat ze proberen weer op te krabbelen.
zondag 28 oktober 2007 om 13:18
Je beschrijft je vriend als iemand die niet de verantwoordelijkheid voor zijn eigen leven durft te nemen en het maar wat makkelijk vindt om op kosten van anderen (lees de samenleving en jou) te leven. 40 jaar. Mijn hemel zeg.
Je beschrijft dat jullie het behalve dit stuk, wel goed hebben samen. Maar wat je hier beschrijft zijn toch ontzettend wezenlijke zaken waarin je niet hoort te verschillen als stel?
Is het niet zo dat hij jou weerhoudt van persoonlijke groei? Je bent geen makkelijk persoon om mee te leven en om mee om te gaan. Maar wanneer je met zo iemand je leven wilt delen, zul je dit ook nooit worden, terwijl je daar zelf wel heel erg behoefte aan hebt.
Ik hoop dat het je lukt om de ogen van je vriend te openen, en anders voor jezelf te kiezen.
Je beschrijft dat jullie het behalve dit stuk, wel goed hebben samen. Maar wat je hier beschrijft zijn toch ontzettend wezenlijke zaken waarin je niet hoort te verschillen als stel?
Is het niet zo dat hij jou weerhoudt van persoonlijke groei? Je bent geen makkelijk persoon om mee te leven en om mee om te gaan. Maar wanneer je met zo iemand je leven wilt delen, zul je dit ook nooit worden, terwijl je daar zelf wel heel erg behoefte aan hebt.
Ik hoop dat het je lukt om de ogen van je vriend te openen, en anders voor jezelf te kiezen.
