Relaties
alle pijlers
Hoe breek ik de muur af?
dinsdag 5 december 2023 om 07:46
Beetje een dramatische titel misschien, maar ik moet even mijn ei kwijt.
Ik heb best wel veel meegemaakt in mijn leven en ben vaak teleurgesteld en verlaten door de mensen om me heen, zowel door mijn ( overleden ) vader's hele familie als door mensen waarvan ik dacht dat ze mijn vrienden waren. Ik ben veel gepest op school en kampte als kind al met depressieve gevoelens en andere ellende.
Ik ben dus door de jaren heen een muurtje om me heen gaan metselen die na elke teleurstelling en na elk kwetsuur weer hoger en sterker werd. Het is veilig achter mijn muur, maar het word ook je gevangenis na een flinke tijd. Ik ben best wel eenzaam geweest, zeker tijdens corona ( ook dankzij long covid ) maar heb nu eindelijk weer een beetje een netwerk opgebouwd waar ik zelfs twee vriendinnen gemaakt heb, wat al best wat is voor mij.
Vroeger had ik best wel vaak partners maar nu heb ik al een jaar of 10 geen serieuze relatie meer gehad. Niet dat ik het niet zou willen hoor, zeker wel, maar ik vind het zo moeilijk om me kwetsbaar op te stellen. Om de muur af te breken en weer open te staan voor wat nieuws.
Het stomme is dat ik eigenlijk, diep van binnen, heel graag weer iemand zou willen vinden om van te houden. In mijn hart ben ik stiekem echt een romanticus, droom ik elke nacht van iets sprookjesachtig, iets magisch. Maar in het dagelijks leven ben ik vrij cynisch geworden, afstandelijk en date ik af en toe wel maar doe ik net alsof ik het prima vind om het bij een FWB te houden ipv een echte relatie. Ik ben immers niet zo van de traditionele relaties, wil geen kinderen en wil niet meer samenwonen.
Ik had na veel slechte dates eigenlijk al geaccepteerd dat ik alleen zou eindigen met vijf honden en tien katten of zo maar nu heb ik dus toch ineens uit het niets iemand ontmoet waar ik zowaar kriebels bij gekregen heb ( iets wat al minstens 15 jaar niet is gebeurd ). En ik ben helemaal overdonderd en weet niet wat ik er mee moet. Ik vind het doodeng en word er dus heel onzeker van. Want het klikte echt van mijn kant en dat is in geen honderd jaar gebeurd.
En mijn innerlijke romanticus zit dus alweer tien stappen vooruit te fantaseren, ziet het al helemaal voor zich terwijl mijn rationele kant probeert om het tempo er uit te halen en niet te hard van stapel te lopen.
We hebben elkaar pas een keer gezien afgelopen zaterdag maar het was een hele lange date waar er ook veel gezoend is en ja ook andere dingen gebeurd zijn en dat voelde allemaal heel natuurlijk. Alsof we elkaar al jaren kennen. We hebben over van alles gepraat. Hij zei ook al dat het zo fijn voelde om bij me te zijn omdat het zo relaxed en natuurlijk gaat allemaal.
Dus het voelt goed, maar ik ben zo afgestompt dat ik er half van uit ga dat het toch wel weer niks zal worden, dat ik toch wel weer geghost ga worden op een gegeven moment of dat het toch niet wederzijds is. Hij had me zondag vanaf de middag niet meer geappt en ik werd meteen enorm onzeker. En dat vind ik dus zo rot, dat ik me dan ineens zo kwetsbaar voel. Ik hou daar niet van. Maar als ik niet leer om risico's te nemen en de muur af te breken komt er nooit meer iemand in.
En zo geniet ik dus ook niet van het fijne gevoel wat ik had na zaterdag omdat ik het weer kapot rationaliseer en verpest met mijn slechte ervaringen uit het verleden.
Ik probeer mijn verwachtingen zo laag mogelijk te houden, echt, maar ik merk dat de hoop er in sluipt en dat ik die hoop nodig heb maar tegelijkertijd doodeng vind.
Heeft iemand tips hoe ik de muur af kan breken? Ook als het niets word met deze man zou ik graag leren mezelf wat meer open te stellen, weer eens een risico te nemen. Maar ik ben gewoon zo bang voor weer een teleurstelling. Dat ik weer niet leuk genoeg ben om bij te blijven.
En therapie heb ik al gehad, meerdere varianten zelfs. Dat heeft weinig uitgehaald en ik heb weinig trek om terug te gaan eigenlijk.
Ze denken dat ik onveilig gehecht ben door het overlijden van mijn vader, ik heb ook ASS, last van chronische depressies, long covid en Endometriose dus ja ik ben qua gezondheid ook een beetje een stumper, haha.
Ik vraag me soms af of ik wel iets te bieden heb in een relatie. Mijn exen waren prima mannen trouwens, geen slechte relaties gehad met geweld of andere ellende. Ik was eigenlijk altijd degene die het uitmaakte, een beetje verlatingsangst zit er ook zeker in. Maar ik werd vaak verliefd op de aandacht dus ik had middelmatige, saaie relaties. Dat wil ik nu niet meer. Daarom ben ik ook al lang alleen, ik wil alleen nog maar voor iets gaan wat echt de moeite waard is, waar ik dus echt de kriebels bij voel die ik nu heb. Dat ik niet meer kan eten en helemaal van de kaart ben.
Mijn obsessieve brein is in de zevende hemel op dit moment maar ook bang om weer in limbo terecht te komen.
Heeft iemand tips of advies? Bedankt voor het lezen, het is langer geworden dan ik had verwacht.
Ik heb best wel veel meegemaakt in mijn leven en ben vaak teleurgesteld en verlaten door de mensen om me heen, zowel door mijn ( overleden ) vader's hele familie als door mensen waarvan ik dacht dat ze mijn vrienden waren. Ik ben veel gepest op school en kampte als kind al met depressieve gevoelens en andere ellende.
Ik ben dus door de jaren heen een muurtje om me heen gaan metselen die na elke teleurstelling en na elk kwetsuur weer hoger en sterker werd. Het is veilig achter mijn muur, maar het word ook je gevangenis na een flinke tijd. Ik ben best wel eenzaam geweest, zeker tijdens corona ( ook dankzij long covid ) maar heb nu eindelijk weer een beetje een netwerk opgebouwd waar ik zelfs twee vriendinnen gemaakt heb, wat al best wat is voor mij.
Vroeger had ik best wel vaak partners maar nu heb ik al een jaar of 10 geen serieuze relatie meer gehad. Niet dat ik het niet zou willen hoor, zeker wel, maar ik vind het zo moeilijk om me kwetsbaar op te stellen. Om de muur af te breken en weer open te staan voor wat nieuws.
Het stomme is dat ik eigenlijk, diep van binnen, heel graag weer iemand zou willen vinden om van te houden. In mijn hart ben ik stiekem echt een romanticus, droom ik elke nacht van iets sprookjesachtig, iets magisch. Maar in het dagelijks leven ben ik vrij cynisch geworden, afstandelijk en date ik af en toe wel maar doe ik net alsof ik het prima vind om het bij een FWB te houden ipv een echte relatie. Ik ben immers niet zo van de traditionele relaties, wil geen kinderen en wil niet meer samenwonen.
Ik had na veel slechte dates eigenlijk al geaccepteerd dat ik alleen zou eindigen met vijf honden en tien katten of zo maar nu heb ik dus toch ineens uit het niets iemand ontmoet waar ik zowaar kriebels bij gekregen heb ( iets wat al minstens 15 jaar niet is gebeurd ). En ik ben helemaal overdonderd en weet niet wat ik er mee moet. Ik vind het doodeng en word er dus heel onzeker van. Want het klikte echt van mijn kant en dat is in geen honderd jaar gebeurd.
En mijn innerlijke romanticus zit dus alweer tien stappen vooruit te fantaseren, ziet het al helemaal voor zich terwijl mijn rationele kant probeert om het tempo er uit te halen en niet te hard van stapel te lopen.
We hebben elkaar pas een keer gezien afgelopen zaterdag maar het was een hele lange date waar er ook veel gezoend is en ja ook andere dingen gebeurd zijn en dat voelde allemaal heel natuurlijk. Alsof we elkaar al jaren kennen. We hebben over van alles gepraat. Hij zei ook al dat het zo fijn voelde om bij me te zijn omdat het zo relaxed en natuurlijk gaat allemaal.
Dus het voelt goed, maar ik ben zo afgestompt dat ik er half van uit ga dat het toch wel weer niks zal worden, dat ik toch wel weer geghost ga worden op een gegeven moment of dat het toch niet wederzijds is. Hij had me zondag vanaf de middag niet meer geappt en ik werd meteen enorm onzeker. En dat vind ik dus zo rot, dat ik me dan ineens zo kwetsbaar voel. Ik hou daar niet van. Maar als ik niet leer om risico's te nemen en de muur af te breken komt er nooit meer iemand in.
En zo geniet ik dus ook niet van het fijne gevoel wat ik had na zaterdag omdat ik het weer kapot rationaliseer en verpest met mijn slechte ervaringen uit het verleden.
Ik probeer mijn verwachtingen zo laag mogelijk te houden, echt, maar ik merk dat de hoop er in sluipt en dat ik die hoop nodig heb maar tegelijkertijd doodeng vind.
Heeft iemand tips hoe ik de muur af kan breken? Ook als het niets word met deze man zou ik graag leren mezelf wat meer open te stellen, weer eens een risico te nemen. Maar ik ben gewoon zo bang voor weer een teleurstelling. Dat ik weer niet leuk genoeg ben om bij te blijven.
En therapie heb ik al gehad, meerdere varianten zelfs. Dat heeft weinig uitgehaald en ik heb weinig trek om terug te gaan eigenlijk.
Ze denken dat ik onveilig gehecht ben door het overlijden van mijn vader, ik heb ook ASS, last van chronische depressies, long covid en Endometriose dus ja ik ben qua gezondheid ook een beetje een stumper, haha.
Ik vraag me soms af of ik wel iets te bieden heb in een relatie. Mijn exen waren prima mannen trouwens, geen slechte relaties gehad met geweld of andere ellende. Ik was eigenlijk altijd degene die het uitmaakte, een beetje verlatingsangst zit er ook zeker in. Maar ik werd vaak verliefd op de aandacht dus ik had middelmatige, saaie relaties. Dat wil ik nu niet meer. Daarom ben ik ook al lang alleen, ik wil alleen nog maar voor iets gaan wat echt de moeite waard is, waar ik dus echt de kriebels bij voel die ik nu heb. Dat ik niet meer kan eten en helemaal van de kaart ben.
Mijn obsessieve brein is in de zevende hemel op dit moment maar ook bang om weer in limbo terecht te komen.
Heeft iemand tips of advies? Bedankt voor het lezen, het is langer geworden dan ik had verwacht.
dinsdag 5 december 2023 om 10:21
Maar waarom vind je dat dan eng? Ik heb wel vaker van dit probleem gehoord hoor en zelf behoor ik ook tot de mensen die altijd verstandelijk blijven. Mijn belangrijkste emotie is angst en als angst er is drukt het alle andere emoties weg. Pas als de angst weg is dan komt er een scala van andere gevoelens vrij. Er zijn maar weinig mensen met wie ik een ontspannen, intuïtieve relatie aan ga. En dat zal beslist zijn reden hebben. Mensen zijn vaak geen lieverdjes en ik heb niet veel energie om daaraan te besteden.Miss_Edwards schreef: ↑05-12-2023 08:24TV-Icoon, dat bedoel ik niet helemaal. Het gaat me niet per se om hem maar meer om het mensen binnen laten in het algemeen. Ik ben er wat beter in geworden de afgelopen tijd maar als iemand echt dichtbij komt blijf ik dat wel eng vinden.
Ik zie het ook hoopvol in, dat ik blijkbaar toch nog een klik kan hebben met iemand, dat ik toch nog kriebels kan voelen. Ik ben voorzichtig optimistisch daar over.
Maar ik denk als je dat echt wil dat het je gaat lukken. Want dan wil je er kennelijk moeite voor doen. Terwijl ik allang gestopt ben.
Dan moet het maar zoals het kan
dinsdag 5 december 2023 om 10:24
Miss_Edwards schreef: ↑05-12-2023 10:12
@ Bijtje, fijn dat het voor jou zo geholpen heeft! Jammer dat je het niet eerder ontdekt hebt inderdaad.
Ik ga het zeker onderzoeken, het wordt niet overal vergoed vanuit de basis zie ik dus even kijken of het aansluit bij mijn verzekeraar. Het is best prijzig zag ik.
Als je fysiotherapie wel in je pakket hebt, zou ik er een zoeken die ook fysiotherapeut is/was
dinsdag 5 december 2023 om 10:34
Zo'n patroon zit op een onbewust niveau.tv-icoon schreef: ↑05-12-2023 10:21Maar waarom vind je dat dan eng? Ik heb wel vaker van dit probleem gehoord hoor en zelf behoor ik ook tot de mensen die altijd verstandelijk blijven. Mijn belangrijkste emotie is angst en als angst er is drukt het alle andere emoties weg. Pas als de angst weg is dan komt er een scala van andere gevoelens vrij. Er zijn maar weinig mensen met wie ik een ontspannen, intuïtieve relatie aan ga. En dat zal beslist zijn reden hebben. Mensen zijn vaak geen lieverdjes en ik heb niet veel energie om daaraan te besteden.
Maar ik denk als je dat echt wil dat het je gaat lukken. Want dan wil je er kennelijk moeite voor doen. Terwijl ik allang gestopt ben.
Zoals bij een hond die geslagen is, zit bij sommige kinderen er een diepe angst om verbindingen aan te gaan waarin je je kwetsbaar voelt.
Als volwassene verandert dat niet zomaar vanzelf, je bouwt er alleen maar lagen omheen van verstand en aangepast gedrag.
Zodra iemand echt dichtbij komt schiet die oude angst omhoog en daar is helaas geen grip op te krijgen met je verstand. Je gaat dan vanuit die angst proberen om controle te krijgen in de situatie door afleiding te zoeken, afstand te bewaren, je emotioneel af te sluiten, enz. En zo saboteer je al je relaties met mensen.
Ik denk namelijk dat de meeste mensen wel lieverdjes zijn. Maar met dit patroon word je heel vaak bevestigd in je angst, door de manier waarop je zelf relaties aangaat. Vaak een mix van je ergens te naïef/te enthousiast/te snel in storten omdat het alles is waarnaar je verlangde en daarna de deksel op de neus krijgen.
Het opgeven is niet de oplossing want een mens heeft de behoefte aan verbinding. Je lichaam zelfs kan ziek worden zonder intieme verbinding met anderen.
dinsdag 5 december 2023 om 10:42
Hoi TO,
Ik herken heel veel van wat je schrijft, mijn advies zou zijn, schroef de intimiteit voorlopig even terug, hierdoor hecht je echt te snel.
Zeg tegen hem dat je iets te hard van stapel liep op dat vlak en heel graag elkaar eerst wat rustiger wil leren kennen, bouw eerst aan het samen leuk hebben zonder seks.
Deze rustige en of leuke activiteiten zonder intimiteit geven je zenuwstelsel ook de informatie dat het veilig is, hierdoor kan je lijf stukje bij beetje spanning loslaten en zul je je bij hem steeds veiliger voelen en vooral rustiger, hierdoor brokkelt het muurtje ook stukjes af.
Ik ben zeker geen psych oid ik herken alleen je verhaal heel erg en dit is wat voor mij werkte.
En blijf echt dingen voor jezelf doen en je op je eigen leven richten.
Je kan ondanks je muurtje heel snel meegezogen worden in je romantische gedachten en je denkbeeldige toekomst, en door de intimiteit die jullie nu hebben hecht je veel te snel.
Ik herken heel veel van wat je schrijft, mijn advies zou zijn, schroef de intimiteit voorlopig even terug, hierdoor hecht je echt te snel.
Zeg tegen hem dat je iets te hard van stapel liep op dat vlak en heel graag elkaar eerst wat rustiger wil leren kennen, bouw eerst aan het samen leuk hebben zonder seks.
Deze rustige en of leuke activiteiten zonder intimiteit geven je zenuwstelsel ook de informatie dat het veilig is, hierdoor kan je lijf stukje bij beetje spanning loslaten en zul je je bij hem steeds veiliger voelen en vooral rustiger, hierdoor brokkelt het muurtje ook stukjes af.
Ik ben zeker geen psych oid ik herken alleen je verhaal heel erg en dit is wat voor mij werkte.
En blijf echt dingen voor jezelf doen en je op je eigen leven richten.
Je kan ondanks je muurtje heel snel meegezogen worden in je romantische gedachten en je denkbeeldige toekomst, en door de intimiteit die jullie nu hebben hecht je veel te snel.
dinsdag 5 december 2023 om 10:42
Het voelt precies zoals Bijtje het uit legt ja. Met elke teleurstelling krijgt de muur weer een extra laag. Een steentje erbij.
Het feit dat zelfs mijn vader's familie me massaal "verbannen en verlaten " heeft helpt ook niet echt. Als je zelfs je familie niet kan vertrouwen, wie dan wel? Die heeft er nog het hardst ingehakt. Dat was op mijn 17e toen ik dus al het vertrouwen in mensen kwijt was door jarenlang gepest te zijn. Mijn neefjes, tantes, opa en oma, ooms, alles was ineens weg. Dat gevoel van afwijzing is heel hard aangekomen toen.
Vriendschappen idem dito. Ik heb een paar vriendinnen gehad, helaas allemaal met borderline die dus voornamelijk van mij geprofiteerd hebben, veel drama mee brachten en van de een op de andere dag met de noorderzon vertrokken. Dus dan probeer je het maar niet meer op een gegeven moment. En zo raak je nog meer geisoleerd achter je muurtje.
Nu heb ik twee vriendinnen die normaal en stabiel zijn omdat ik het toch weer wilde proberen. Ik ben daar wel trots op, dat ik toch mijn nek weer uitgestoken heb. Want nee, ik wil niet opgeven. Ik heb zes jaar opgegeven en in een soort roes geleefd na het overlijden van mijn oma. Ik was toen een soort zombie.
Toen mijn schoonzus zwanger raakte van mijn neefje ging ik pas weer leven. Toen had ik weer wat om voor te leven. En sindsdien gaat het langzaam beter met mensen toe laten.
Maar het blijft inderdaad een heel gedoe want een afwijzing en je schiet weer in je oude patroon.
Ik heb fysio behandelingen bij mijn pakket van dit jaar maar die heb ik niet gebruikt. CZ zei dat ik ze gratis mee mocht nemen naar volgend jaar, zou dat dan genoeg zijn voor de haptonoom? Ik kan altijd een aanvullend pakket nemen weer. Ik vind het erg interessant klinken namelijk.
Het feit dat zelfs mijn vader's familie me massaal "verbannen en verlaten " heeft helpt ook niet echt. Als je zelfs je familie niet kan vertrouwen, wie dan wel? Die heeft er nog het hardst ingehakt. Dat was op mijn 17e toen ik dus al het vertrouwen in mensen kwijt was door jarenlang gepest te zijn. Mijn neefjes, tantes, opa en oma, ooms, alles was ineens weg. Dat gevoel van afwijzing is heel hard aangekomen toen.
Vriendschappen idem dito. Ik heb een paar vriendinnen gehad, helaas allemaal met borderline die dus voornamelijk van mij geprofiteerd hebben, veel drama mee brachten en van de een op de andere dag met de noorderzon vertrokken. Dus dan probeer je het maar niet meer op een gegeven moment. En zo raak je nog meer geisoleerd achter je muurtje.
Nu heb ik twee vriendinnen die normaal en stabiel zijn omdat ik het toch weer wilde proberen. Ik ben daar wel trots op, dat ik toch mijn nek weer uitgestoken heb. Want nee, ik wil niet opgeven. Ik heb zes jaar opgegeven en in een soort roes geleefd na het overlijden van mijn oma. Ik was toen een soort zombie.
Toen mijn schoonzus zwanger raakte van mijn neefje ging ik pas weer leven. Toen had ik weer wat om voor te leven. En sindsdien gaat het langzaam beter met mensen toe laten.
Maar het blijft inderdaad een heel gedoe want een afwijzing en je schiet weer in je oude patroon.
Ik heb fysio behandelingen bij mijn pakket van dit jaar maar die heb ik niet gebruikt. CZ zei dat ik ze gratis mee mocht nemen naar volgend jaar, zou dat dan genoeg zijn voor de haptonoom? Ik kan altijd een aanvullend pakket nemen weer. Ik vind het erg interessant klinken namelijk.
dinsdag 5 december 2023 om 10:48
Ik denk wel dat het iets zegt dat je een romantisch verhaal in je hoofd (daar ga je weer) nodig hebt om te kunnen slapen.
En als je hem nu de hoofdpersoon in dat verhaal maakt, dan ben je al aan het saboteren. Want je bent nu een band met hem aan het opbouwen in je fantasie. Terwijl je hem in het echte leven uit de weg gaat.
Als je dat wilt omkeren moet je jezelf dus heel duidelijk afkappen elke keer dat je fantaseert. En eerst eens gaan waarnemen en ervaren in het echte leven.
En als je hem nu de hoofdpersoon in dat verhaal maakt, dan ben je al aan het saboteren. Want je bent nu een band met hem aan het opbouwen in je fantasie. Terwijl je hem in het echte leven uit de weg gaat.
Als je dat wilt omkeren moet je jezelf dus heel duidelijk afkappen elke keer dat je fantaseert. En eerst eens gaan waarnemen en ervaren in het echte leven.
dinsdag 5 december 2023 om 10:51
En verder, en ja ik weet dat dit misschien heel belachelijk gaat klinken.
Maar ik heb ontzettend veel gehad aan de "Crappy childhood fairy" op youtube.
Meer dan elke therapeut eerlijk gezegd.
Ze heeft me echt inzicht gegeven in hoe ik sommige dingen deed.
En los daarvan, heerlijk rustgevende vrouw, als je oma die je even hele goede raad geeft.
Maar ik heb ontzettend veel gehad aan de "Crappy childhood fairy" op youtube.
Meer dan elke therapeut eerlijk gezegd.
Ze heeft me echt inzicht gegeven in hoe ik sommige dingen deed.
En los daarvan, heerlijk rustgevende vrouw, als je oma die je even hele goede raad geeft.
dinsdag 5 december 2023 om 10:55
Niet om iets af te doen aan je verhaal, maar je onzekere gevoelens zijn volkomen normaal in deze fase van verliefdheid en onderzoeken of je met elkaar verder kunt. Het hoort erbij, en kan ook echt nog wel een poos duren voordat dat minder wordt. Duurde bij mij in elk geval maanden en ook in de jaren erna speelden ze af en toe nog op. Vertrouwen dat het wel goed zit moet groeien.
dinsdag 5 december 2023 om 11:04
Nog even snel dan. Dit is iets te drastisch denk ik. Dat kleine verhaaltje duurt meestal een minuut of drie, dan ben ik al in slaap. Maar het is misschien geen gek idee om hem weer te vervangen door Chris Hemsworth of zo.drHunt schreef: ↑05-12-2023 10:48Ik denk wel dat het iets zegt dat je een romantisch verhaal in je hoofd (daar ga je weer) nodig hebt om te kunnen slapen.
En als je hem nu de hoofdpersoon in dat verhaal maakt, dan ben je al aan het saboteren. Want je bent nu een band met hem aan het opbouwen in je fantasie. Terwijl je hem in het echte leven uit de weg gaat.
Als je dat wilt omkeren moet je jezelf dus heel duidelijk afkappen elke keer dat je fantaseert. En eerst eens gaan waarnemen en ervaren in het echte leven.
Ik doe dat echt al van jongs af aan om in slaap te komen. Het is meestal een romantisch verhaal maar kan ook een soort game of thrones achtig oorlog verhaal zijn. Ik ben gewoon erg dromerig aangelegd en heb veel te veel fantasie. Daarom schrijf ik ook.
Ik probeer juist heel bewust geen band met hem op te bouwen nog, ook niet in mijn korte fantasie. Misschien doe ik het wel, maar dat gaat dan echt onbewust. Maar nogmaals, misschien gewoon een goed plan om toch weer even terug naar Thor te gaan.
Ik had die link nooit zo gelegd dus dank voor het inzicht. Ik ben trouwens zelfs in mijn dromen rationeel. Ik besef altijd dat ik droom namelijk, dus ik vind zelfs mijn nachtmerries niet eng omdat ik bewust ben dat ik droom. Ik maak mezelf dan ook wakker als het echt naar word.
Ik ben gewoon een beetje apart.
dinsdag 5 december 2023 om 11:17
In ieder geval stel je je hier kwetsbaar op en dat laat wat mij betreft zien dat je al wel degelijk veel bereikt hebt. Je bent je er bewust van dat die muur er is en dat je die niet weg kan redeneren.
Misschien is deze ervaring op je pad gekomen omdat je er nu klaar voor bent. Dat bedoel ik niet zweverig maar dat je iets anders bent gaan uitstralen waardoor je een ander soort mensen aantrekt dan voorheen, die beter bij jou passen. Geen zombie meer.
Misschien is deze ervaring op je pad gekomen omdat je er nu klaar voor bent. Dat bedoel ik niet zweverig maar dat je iets anders bent gaan uitstralen waardoor je een ander soort mensen aantrekt dan voorheen, die beter bij jou passen. Geen zombie meer.
dinsdag 5 december 2023 om 11:18
Ik wil je gevoelens niet bagatelliseren, laat ik dat voorop stellen. Je bagage heeft invloed op je leven.
Wat ik in je openingspost lees had ik ook kunnen typen. Verliefdheid en een startende romance gaat nou eenmaal gepaard met heel veel onzekerheid en angst. Het is gewoon een k*tfase en gaat meestal niet zoals in de film waarin iedereen lekker onbevangen in een relatie rolt. Daten is brutal.
Wat ik in je openingspost lees had ik ook kunnen typen. Verliefdheid en een startende romance gaat nou eenmaal gepaard met heel veel onzekerheid en angst. Het is gewoon een k*tfase en gaat meestal niet zoals in de film waarin iedereen lekker onbevangen in een relatie rolt. Daten is brutal.
dinsdag 5 december 2023 om 11:33
Toch kan zo'n fantasieverhaal voor het slapen ook een vlucht zijn. Net als heel veel analyseren, is het namelijk ook een manier om niet "hier en nu" te hoeven zijn. Je bent dan feitelijk steeds ergens anders, op afstand, weg van gevoel, weg van de ander, maar ook weg van jezelf. In je hoofd is er altijd een achterdeurtje dat open staat, waardoor je niet echt hoeft te deelnemen (aan de relatie, aan het leven, wat dan ook) maar het kunt laten bij het waarnemen, analyseren, observeren en fantaseren.
En ik kan dit zo zeggen, omdat ik weet dat ik dit in fasen ook erg heb gedaan. En ik weet dan inmiddels ook: het is voor mij een veilige manier om ergens niet echt te hoeven zijn. De uitdaging zit 'm in er wél zijn, pas dan ga je iets echts aan.
En ik kan dit zo zeggen, omdat ik weet dat ik dit in fasen ook erg heb gedaan. En ik weet dan inmiddels ook: het is voor mij een veilige manier om ergens niet echt te hoeven zijn. De uitdaging zit 'm in er wél zijn, pas dan ga je iets echts aan.
dinsdag 5 december 2023 om 11:41
Je kan ook kijken naar lichaamsgerichte therapie.
Juist in je hoofd vind je geen duurzame oplossing.
dinsdag 5 december 2023 om 11:41
Dat fantaseren doe ik ook, hele scenarioos, vaak ook met een destructief kantje. Ik zie daar geen kwaad in, mijn vriend weet dat allemaal niet en voor mij werkt het. Ik vind dat zelfs fijn.
Het staat compleet los van verwachtingen of bijbehorende teleurstellingen. En ik zie het al helemaal niet als saboteren, ik denk dat ons hoofd gewoon zo werkt, lekker mee laten slepen door een fantasie zonder dat invloed hoeft te hebben.
Lichaamswerk lijkt altijd zweverig maar het is natuurlijk heel aards, het gaat over energiebanen, blokkades en voelen voelen voelen. Laat je niet direct afschrikken maar kijk wel heel goed naar wat bij jou past.
Ik hoorde laatst iets over kundalini (aanraking/yoga) en daar ben ik dan weer heel nieuwsgierig naar, degene die het "onderging" was heel erg enthousiast.
Het staat compleet los van verwachtingen of bijbehorende teleurstellingen. En ik zie het al helemaal niet als saboteren, ik denk dat ons hoofd gewoon zo werkt, lekker mee laten slepen door een fantasie zonder dat invloed hoeft te hebben.
Lichaamswerk lijkt altijd zweverig maar het is natuurlijk heel aards, het gaat over energiebanen, blokkades en voelen voelen voelen. Laat je niet direct afschrikken maar kijk wel heel goed naar wat bij jou past.
Ik hoorde laatst iets over kundalini (aanraking/yoga) en daar ben ik dan weer heel nieuwsgierig naar, degene die het "onderging" was heel erg enthousiast.
.
dinsdag 5 december 2023 om 11:47
Ga het aan, stel een date voor, stap over jezelf en je angsten heen. Als hij je leuk vindt omarmt hij dit!! Een echt leuke man die voor je gaat krijgt een hele grote blij van een datevoorstel en misschien vindt hij het zelf te spannend om iets voor te stellen. (mannen onder elkaar, cool, een vrouw laten bungelen, mep op de schouder je kent het wel).Miss_Edwards schreef: ↑05-12-2023 10:12Hij appte net weer en ik wilde wel typen of we af zouden spreken zaterdag maar ik durf het nog niet. Misschien omdat ik ook al de eerste date voorgesteld had.
Het zal mijn saboteur wel zijn ja. Zo irritant.
Zo lang jij geen stalkerig gedrag vertoont wordt hij gewoon blij van je. En als dat niet zo is is hij niet je man!
.
dinsdag 5 december 2023 om 11:48
Hey TO,
Heel herkenbaar. Ik had na een lange traumatische relatie ook moeite om de muur naar beneden te krijgen. Ik vond het doodeng. Hoe moeilijk ook, ik ben eerlijk geweest. Gezegd dat ik uit een moeilijke situatie kwam (ik heb ook EMDR gehad en ADD) en dat ik doodsbang was om me weer open te stellen. Hij reageerde daar heel goed op. Vanaf het begin hebben we hier openlijk over gesproken. Soms was het moeilijk en soms was het een opluchting. Het was ook vermoeiend, maar we hebben het samen stap voor stap opgebouwd. En niet om te overromantiseren, maar inmiddels praten wij over trouwen
Mijn tips voor jou voor nu:
1. Accepteer dat het begin van daten moeilijk is in jouw situatie
2. Probeer om uit je hoofd te komen. Ook met long covid kan je wandelen of yin yoga doen.
3. Zoek hulp voor je gedachtenpatroon en je familiegeschiedenis, want je date is niet je psych. Ik denk toch dat een nieuwe psych op lange termijn je wel gaat helpen, eentje die wel bij je vraag en karakter aansluit.
4. Een haptonoom op korte termijn zou je kunnen helpen.
5. Probeer je innerlijke analyticus te beperken: spreek met jezelf een tijdslot af dat je mag analyseren (bijvoorbeeld door het op te schrijven, in een dagboek of bullet journal). Iedere dag max een uur, daarbuiten moet je jezelf dwingen om afleiding of beweging te zoeken.
6. En last but nog least: wees eerlijk naar je date toe. Want zolang je eerlijk bent, heeft het een kans van slagen. Geen enkele relatie gaat lang duren als je vanaf het begin dit soort dingen voor jezelf houdt. En als dat niet makkelijk gaat bij je date, dan weet je ook meteen waar je staat.
Succes meid!
Heel herkenbaar. Ik had na een lange traumatische relatie ook moeite om de muur naar beneden te krijgen. Ik vond het doodeng. Hoe moeilijk ook, ik ben eerlijk geweest. Gezegd dat ik uit een moeilijke situatie kwam (ik heb ook EMDR gehad en ADD) en dat ik doodsbang was om me weer open te stellen. Hij reageerde daar heel goed op. Vanaf het begin hebben we hier openlijk over gesproken. Soms was het moeilijk en soms was het een opluchting. Het was ook vermoeiend, maar we hebben het samen stap voor stap opgebouwd. En niet om te overromantiseren, maar inmiddels praten wij over trouwen
Mijn tips voor jou voor nu:
1. Accepteer dat het begin van daten moeilijk is in jouw situatie
2. Probeer om uit je hoofd te komen. Ook met long covid kan je wandelen of yin yoga doen.
3. Zoek hulp voor je gedachtenpatroon en je familiegeschiedenis, want je date is niet je psych. Ik denk toch dat een nieuwe psych op lange termijn je wel gaat helpen, eentje die wel bij je vraag en karakter aansluit.
4. Een haptonoom op korte termijn zou je kunnen helpen.
5. Probeer je innerlijke analyticus te beperken: spreek met jezelf een tijdslot af dat je mag analyseren (bijvoorbeeld door het op te schrijven, in een dagboek of bullet journal). Iedere dag max een uur, daarbuiten moet je jezelf dwingen om afleiding of beweging te zoeken.
6. En last but nog least: wees eerlijk naar je date toe. Want zolang je eerlijk bent, heeft het een kans van slagen. Geen enkele relatie gaat lang duren als je vanaf het begin dit soort dingen voor jezelf houdt. En als dat niet makkelijk gaat bij je date, dan weet je ook meteen waar je staat.
Succes meid!
dinsdag 5 december 2023 om 11:54
Geen tips, alleen heel herkenbaar, dat muurtje.
Ik vraag me wel af of je hem perse af moet breken.
Je kan misschien vanachter je muur even kijken hoe het gaat, en hem langzaam maar zeker steeds een stukje meer toelaten.
Nu accepteren dat het even spannend is, en dat dit leuk voelt en naar voelt tegelijk.
En misschien naar hem uiten dat je in een beginnende relatie een enthousiast iemand bent, en of hij dat vervelend vindt?
Misschien geeft hij wel aan dat ie terughoudend is, en vind hij het juist prettig als jij het initialtief neemt.
Oftewel: laat je muur nog even staan, er is inderdaad een kans dat je een blauwtje loopt. Accepteer dat.
Geniet van je fantasieen, en kijk of het in het echt ook z o is.
Ik vraag me wel af of je hem perse af moet breken.
Je kan misschien vanachter je muur even kijken hoe het gaat, en hem langzaam maar zeker steeds een stukje meer toelaten.
Nu accepteren dat het even spannend is, en dat dit leuk voelt en naar voelt tegelijk.
En misschien naar hem uiten dat je in een beginnende relatie een enthousiast iemand bent, en of hij dat vervelend vindt?
Misschien geeft hij wel aan dat ie terughoudend is, en vind hij het juist prettig als jij het initialtief neemt.
Oftewel: laat je muur nog even staan, er is inderdaad een kans dat je een blauwtje loopt. Accepteer dat.
Geniet van je fantasieen, en kijk of het in het echt ook z o is.
dinsdag 5 december 2023 om 12:00
Ik heb deze ervaring ook. Ik doe dit fantaseren ook, al van kinds af aan maar heb gemerkt dat het in relaties wel echt een vorm van sabotage is, hoe onschuldig en klein ook.meisje85 schreef: ↑05-12-2023 11:33Toch kan zo'n fantasieverhaal voor het slapen ook een vlucht zijn. Net als heel veel analyseren, is het namelijk ook een manier om niet "hier en nu" te hoeven zijn. Je bent dan feitelijk steeds ergens anders, op afstand, weg van gevoel, weg van de ander, maar ook weg van jezelf. In je hoofd is er altijd een achterdeurtje dat open staat, waardoor je niet echt hoeft te deelnemen (aan de relatie, aan het leven, wat dan ook) maar het kunt laten bij het waarnemen, analyseren, observeren en fantaseren.
En ik kan dit zo zeggen, omdat ik weet dat ik dit in fasen ook erg heb gedaan. En ik weet dan inmiddels ook: het is voor mij een veilige manier om ergens niet echt te hoeven zijn. De uitdaging zit 'm in er wél zijn, pas dan ga je iets echts aan.
Ik zie het niet als iets om te bestrijden want dat lukt toch niet. Meer als een thermometer van hoe het met mij gaat. Ik fantaseer meer over onbereikbare personen namelijk. Het is een kinddroom van de veilige stoere man die me veiligheid zou bieden.
Wat de haptonomie me leert is dat je als volwassene zelf de zorg draagt over een (in mijn geval beschadigd) kind. Een kind waar je geen directe controle over hebt. Soms zie je het kind dus iets doen waarin je herkent dat het oud troostgedrag is of ander vlucht- of vermijdingsgedrag.
Dat zit er, en hoeft helemaal niet weg. Maar besef wel dat het kinderlijke vormen van coping zijn die echte intimiteit in de weg kunnen staan.
Als je meer verankerd in de realiteit bent heb je die fantasie niet om je in slaap te sussen en zal je eerder iets moeten aangaan (wat vaak onprettig voelt).
dinsdag 5 december 2023 om 12:02
Heel even kort tussendoor. Ik twijfel om het te zien als een eventueel beginnend relatie omdat zowel hij als ik op ons profiel aangegeven had dat we niet per se iets serieus zoeken.
Dus ik heb geen flauw idee hoe hij er in staat. Of hij een FWB zoekt ( want er is al seks geweest ), of toch uiteindelijk wel iets serieus. Vanwege mijn eigen gezondheid, bagage, whatever, hield ik het zelf ook maar op gewoon iets casuals ( op mijn profiel dus ) en op de date hebben we het er verder niet over gehad.
Wel dat we elkaar erg leuk vinden en dat het goed klikt, dat zeiden we beiden.
Ik heb hem wel iets verteld over mijn bagage maar niet alles, gewoon een beetje over mijn matige gezondheid. Zoiets gooi ik niet meteen op tafel op date 1, maar hij zei dat hij ook zat dingen meegemaakt had. Hij komt niet oordelend over.
Ik heb gewoon geen idee hoe hij er in staat en om dat nu meteen via de app te gaan vragen zie ik niet zo zitten. Ik wil het een beetje licht houden nog. Voor ik weet hoe hij er over denkt.
Maar ik zal hem vanavond zeker mee vragen voor zaterdag, als hij het zelf niet aan biedt, ik ga het gewoon doen. Hij had zelf aangeboden om me zijn woonplaats binnenkort te laten zien dus de date was al half gepland. Hij is nu aan het werk en is dan de hele dag offline op de app, hij is druk met zijn handen. Hij appt meestal weer als hij thuis is.
We kennen elkaar ook nog maar vijf minuten natuurlijk, ik wil niet te snel teveel gaan vragen aan hem over wat hij nou wil of zoekt. Ik reageer straks wat uitgebreider.
En Roos, zo zie ik dat fantaseren dus ook. Jij omschrijft het precies zoals ik het voel. Dank je.
Dus ik heb geen flauw idee hoe hij er in staat. Of hij een FWB zoekt ( want er is al seks geweest ), of toch uiteindelijk wel iets serieus. Vanwege mijn eigen gezondheid, bagage, whatever, hield ik het zelf ook maar op gewoon iets casuals ( op mijn profiel dus ) en op de date hebben we het er verder niet over gehad.
Wel dat we elkaar erg leuk vinden en dat het goed klikt, dat zeiden we beiden.
Ik heb hem wel iets verteld over mijn bagage maar niet alles, gewoon een beetje over mijn matige gezondheid. Zoiets gooi ik niet meteen op tafel op date 1, maar hij zei dat hij ook zat dingen meegemaakt had. Hij komt niet oordelend over.
Ik heb gewoon geen idee hoe hij er in staat en om dat nu meteen via de app te gaan vragen zie ik niet zo zitten. Ik wil het een beetje licht houden nog. Voor ik weet hoe hij er over denkt.
Maar ik zal hem vanavond zeker mee vragen voor zaterdag, als hij het zelf niet aan biedt, ik ga het gewoon doen. Hij had zelf aangeboden om me zijn woonplaats binnenkort te laten zien dus de date was al half gepland. Hij is nu aan het werk en is dan de hele dag offline op de app, hij is druk met zijn handen. Hij appt meestal weer als hij thuis is.
We kennen elkaar ook nog maar vijf minuten natuurlijk, ik wil niet te snel teveel gaan vragen aan hem over wat hij nou wil of zoekt. Ik reageer straks wat uitgebreider.
En Roos, zo zie ik dat fantaseren dus ook. Jij omschrijft het precies zoals ik het voel. Dank je.
dinsdag 5 december 2023 om 12:31
Dit. Zelfs na 24 jaar kan het nog opspelen, kan ik je vertellen. Helaas.Daveotion schreef: ↑05-12-2023 10:55Niet om iets af te doen aan je verhaal, maar je onzekere gevoelens zijn volkomen normaal in deze fase van verliefdheid en onderzoeken of je met elkaar verder kunt. Het hoort erbij, en kan ook echt nog wel een poos duren voordat dat minder wordt. Duurde bij mij in elk geval maanden en ook in de jaren erna speelden ze af en toe nog op. Vertrouwen dat het wel goed zit moet groeien.
Jammer dat je er niet van kan genieten. Ik heb verder geen tips, ik heb een plaat voor mijn hoofd en vind mezelf in de liefde nogal wat, dus ik dook er altijd gewoon in. Ik genoot gewoon van de spanning.
Ik zag het als: ik was toch alleen, dus elke afleiding is mooi meegenomen.
dinsdag 5 december 2023 om 14:42
Geen idee wat je er aan hebt, maar meer dan mijn eigen ervaring heb ik niet voor je: ik ben als kind misbruikt, heb ouders die me volledig in de steek hebben gelaten, ben beroerd in sociale contacten, en bepaald niet iemand die makkelijk vrienden maakt of relaties aan gaat. Veel faalangst, schaamte, minachting voor mezelf. Dat is een goede basis voor een aardig muurtje zou ik denken. Mijn antwoord: vrij totale transparantie en gekozen naïviteit. Want teleurgesteld ben ik al genoeg, dat ken ik, en dat weet ik wel achter me te laten. Maar als ik de kans op teleurstelling ontloop, ontzeg ik me al het moois van dit leven ook.
Dus mijn tip, en ik weet heus wel hoe dat klinkt: doe waar je goed in bent, teleurgesteld worden, zodat je ook kan doen waar je minder goed in bent, gelukkig zijn.
Dus mijn tip, en ik weet heus wel hoe dat klinkt: doe waar je goed in bent, teleurgesteld worden, zodat je ook kan doen waar je minder goed in bent, gelukkig zijn.
dinsdag 5 december 2023 om 15:49
Zo, een schoon huis helpt een hoop merk ik. Schoon huis, schoon, leger hoofd.
Lekker met een muziekje aan schrobben en soppen en het is zo gepiept. Soms heb ik van die opruim buien. Dan moet het hele huis ineens aan de kant.
Ik heb even goed nagedacht over jullie adviezen en tips en iedereen zegt natuurlijk wat anders dus het is even kijken wat op mij van toepassing is.
Ik waardeer iedereens input, dat even als eerste en ik vind het fijn om ervaringsverhalen te horen.
Ik ben jarenlang iemand geweest van de vluchtige contacten, de one night stands, een leuke FWB hier en daar, ik kan prima seks en liefde van elkaar scheiden dankzij mijn rationele hoofd. Of ik dat nu ook zou kunnen dat kan ik nog niet inschatten maar voor nu zit ik er zo in dat ik maar gewoon met de flow mee ga en er van geniet zo lang het duurt. Als ik het kapot ga analyseren en er obsessief mee bezig ga zijn is er geen lol aan. Ik moet gewoon geduldiger zijn, en zien waar het schip strandt.
Ik werd vooral heel blij van alle intimiteit zaterdag, de intense knuffels, het lichamelijk contact, de goede zoenen.
Ik knap daar echt van op. Mocht het daar alleen bij blijven, gewoon fysiek contact en af en toe wat leuks doen zou ik dat ook prima vinden, als daar maar duidelijkheid over is.
Ik ben altijd vrij direct en eerlijk tegen mijn dates over wat ik wel en niet wil, dus ze weten hier altijd waar ze aan toe zijn.
Ik heb er geen moeite mee om mijn bagage op tafel te gooien en meestal wordt dat ook prima geaccepteerd en gewaardeerd.
Ik ga zeker eens kijken naar die crappy childhood fairy of ik dat wat vind, klinkt leuk!
Voor nu laat ik het even rusten en ga ik er gewoon van genieten, voor zolang het duurt. Dit topic heeft me wel weer goede tips gegeven en ik ga zeker op zoek naar een haptonoom. Daar ben ik blij mee!
Lekker met een muziekje aan schrobben en soppen en het is zo gepiept. Soms heb ik van die opruim buien. Dan moet het hele huis ineens aan de kant.
Ik heb even goed nagedacht over jullie adviezen en tips en iedereen zegt natuurlijk wat anders dus het is even kijken wat op mij van toepassing is.
Ik waardeer iedereens input, dat even als eerste en ik vind het fijn om ervaringsverhalen te horen.
Ik ben jarenlang iemand geweest van de vluchtige contacten, de one night stands, een leuke FWB hier en daar, ik kan prima seks en liefde van elkaar scheiden dankzij mijn rationele hoofd. Of ik dat nu ook zou kunnen dat kan ik nog niet inschatten maar voor nu zit ik er zo in dat ik maar gewoon met de flow mee ga en er van geniet zo lang het duurt. Als ik het kapot ga analyseren en er obsessief mee bezig ga zijn is er geen lol aan. Ik moet gewoon geduldiger zijn, en zien waar het schip strandt.
Ik werd vooral heel blij van alle intimiteit zaterdag, de intense knuffels, het lichamelijk contact, de goede zoenen.
Ik knap daar echt van op. Mocht het daar alleen bij blijven, gewoon fysiek contact en af en toe wat leuks doen zou ik dat ook prima vinden, als daar maar duidelijkheid over is.
Ik ben altijd vrij direct en eerlijk tegen mijn dates over wat ik wel en niet wil, dus ze weten hier altijd waar ze aan toe zijn.
Ik heb er geen moeite mee om mijn bagage op tafel te gooien en meestal wordt dat ook prima geaccepteerd en gewaardeerd.
Ik ga zeker eens kijken naar die crappy childhood fairy of ik dat wat vind, klinkt leuk!
Voor nu laat ik het even rusten en ga ik er gewoon van genieten, voor zolang het duurt. Dit topic heeft me wel weer goede tips gegeven en ik ga zeker op zoek naar een haptonoom. Daar ben ik blij mee!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
