Relaties
alle pijlers
Hoe breek ik de muur af?
dinsdag 5 december 2023 om 07:46
Beetje een dramatische titel misschien, maar ik moet even mijn ei kwijt.
Ik heb best wel veel meegemaakt in mijn leven en ben vaak teleurgesteld en verlaten door de mensen om me heen, zowel door mijn ( overleden ) vader's hele familie als door mensen waarvan ik dacht dat ze mijn vrienden waren. Ik ben veel gepest op school en kampte als kind al met depressieve gevoelens en andere ellende.
Ik ben dus door de jaren heen een muurtje om me heen gaan metselen die na elke teleurstelling en na elk kwetsuur weer hoger en sterker werd. Het is veilig achter mijn muur, maar het word ook je gevangenis na een flinke tijd. Ik ben best wel eenzaam geweest, zeker tijdens corona ( ook dankzij long covid ) maar heb nu eindelijk weer een beetje een netwerk opgebouwd waar ik zelfs twee vriendinnen gemaakt heb, wat al best wat is voor mij.
Vroeger had ik best wel vaak partners maar nu heb ik al een jaar of 10 geen serieuze relatie meer gehad. Niet dat ik het niet zou willen hoor, zeker wel, maar ik vind het zo moeilijk om me kwetsbaar op te stellen. Om de muur af te breken en weer open te staan voor wat nieuws.
Het stomme is dat ik eigenlijk, diep van binnen, heel graag weer iemand zou willen vinden om van te houden. In mijn hart ben ik stiekem echt een romanticus, droom ik elke nacht van iets sprookjesachtig, iets magisch. Maar in het dagelijks leven ben ik vrij cynisch geworden, afstandelijk en date ik af en toe wel maar doe ik net alsof ik het prima vind om het bij een FWB te houden ipv een echte relatie. Ik ben immers niet zo van de traditionele relaties, wil geen kinderen en wil niet meer samenwonen.
Ik had na veel slechte dates eigenlijk al geaccepteerd dat ik alleen zou eindigen met vijf honden en tien katten of zo maar nu heb ik dus toch ineens uit het niets iemand ontmoet waar ik zowaar kriebels bij gekregen heb ( iets wat al minstens 15 jaar niet is gebeurd ). En ik ben helemaal overdonderd en weet niet wat ik er mee moet. Ik vind het doodeng en word er dus heel onzeker van. Want het klikte echt van mijn kant en dat is in geen honderd jaar gebeurd.
En mijn innerlijke romanticus zit dus alweer tien stappen vooruit te fantaseren, ziet het al helemaal voor zich terwijl mijn rationele kant probeert om het tempo er uit te halen en niet te hard van stapel te lopen.
We hebben elkaar pas een keer gezien afgelopen zaterdag maar het was een hele lange date waar er ook veel gezoend is en ja ook andere dingen gebeurd zijn en dat voelde allemaal heel natuurlijk. Alsof we elkaar al jaren kennen. We hebben over van alles gepraat. Hij zei ook al dat het zo fijn voelde om bij me te zijn omdat het zo relaxed en natuurlijk gaat allemaal.
Dus het voelt goed, maar ik ben zo afgestompt dat ik er half van uit ga dat het toch wel weer niks zal worden, dat ik toch wel weer geghost ga worden op een gegeven moment of dat het toch niet wederzijds is. Hij had me zondag vanaf de middag niet meer geappt en ik werd meteen enorm onzeker. En dat vind ik dus zo rot, dat ik me dan ineens zo kwetsbaar voel. Ik hou daar niet van. Maar als ik niet leer om risico's te nemen en de muur af te breken komt er nooit meer iemand in.
En zo geniet ik dus ook niet van het fijne gevoel wat ik had na zaterdag omdat ik het weer kapot rationaliseer en verpest met mijn slechte ervaringen uit het verleden.
Ik probeer mijn verwachtingen zo laag mogelijk te houden, echt, maar ik merk dat de hoop er in sluipt en dat ik die hoop nodig heb maar tegelijkertijd doodeng vind.
Heeft iemand tips hoe ik de muur af kan breken? Ook als het niets word met deze man zou ik graag leren mezelf wat meer open te stellen, weer eens een risico te nemen. Maar ik ben gewoon zo bang voor weer een teleurstelling. Dat ik weer niet leuk genoeg ben om bij te blijven.
En therapie heb ik al gehad, meerdere varianten zelfs. Dat heeft weinig uitgehaald en ik heb weinig trek om terug te gaan eigenlijk.
Ze denken dat ik onveilig gehecht ben door het overlijden van mijn vader, ik heb ook ASS, last van chronische depressies, long covid en Endometriose dus ja ik ben qua gezondheid ook een beetje een stumper, haha.
Ik vraag me soms af of ik wel iets te bieden heb in een relatie. Mijn exen waren prima mannen trouwens, geen slechte relaties gehad met geweld of andere ellende. Ik was eigenlijk altijd degene die het uitmaakte, een beetje verlatingsangst zit er ook zeker in. Maar ik werd vaak verliefd op de aandacht dus ik had middelmatige, saaie relaties. Dat wil ik nu niet meer. Daarom ben ik ook al lang alleen, ik wil alleen nog maar voor iets gaan wat echt de moeite waard is, waar ik dus echt de kriebels bij voel die ik nu heb. Dat ik niet meer kan eten en helemaal van de kaart ben.
Mijn obsessieve brein is in de zevende hemel op dit moment maar ook bang om weer in limbo terecht te komen.
Heeft iemand tips of advies? Bedankt voor het lezen, het is langer geworden dan ik had verwacht.
Ik heb best wel veel meegemaakt in mijn leven en ben vaak teleurgesteld en verlaten door de mensen om me heen, zowel door mijn ( overleden ) vader's hele familie als door mensen waarvan ik dacht dat ze mijn vrienden waren. Ik ben veel gepest op school en kampte als kind al met depressieve gevoelens en andere ellende.
Ik ben dus door de jaren heen een muurtje om me heen gaan metselen die na elke teleurstelling en na elk kwetsuur weer hoger en sterker werd. Het is veilig achter mijn muur, maar het word ook je gevangenis na een flinke tijd. Ik ben best wel eenzaam geweest, zeker tijdens corona ( ook dankzij long covid ) maar heb nu eindelijk weer een beetje een netwerk opgebouwd waar ik zelfs twee vriendinnen gemaakt heb, wat al best wat is voor mij.
Vroeger had ik best wel vaak partners maar nu heb ik al een jaar of 10 geen serieuze relatie meer gehad. Niet dat ik het niet zou willen hoor, zeker wel, maar ik vind het zo moeilijk om me kwetsbaar op te stellen. Om de muur af te breken en weer open te staan voor wat nieuws.
Het stomme is dat ik eigenlijk, diep van binnen, heel graag weer iemand zou willen vinden om van te houden. In mijn hart ben ik stiekem echt een romanticus, droom ik elke nacht van iets sprookjesachtig, iets magisch. Maar in het dagelijks leven ben ik vrij cynisch geworden, afstandelijk en date ik af en toe wel maar doe ik net alsof ik het prima vind om het bij een FWB te houden ipv een echte relatie. Ik ben immers niet zo van de traditionele relaties, wil geen kinderen en wil niet meer samenwonen.
Ik had na veel slechte dates eigenlijk al geaccepteerd dat ik alleen zou eindigen met vijf honden en tien katten of zo maar nu heb ik dus toch ineens uit het niets iemand ontmoet waar ik zowaar kriebels bij gekregen heb ( iets wat al minstens 15 jaar niet is gebeurd ). En ik ben helemaal overdonderd en weet niet wat ik er mee moet. Ik vind het doodeng en word er dus heel onzeker van. Want het klikte echt van mijn kant en dat is in geen honderd jaar gebeurd.
En mijn innerlijke romanticus zit dus alweer tien stappen vooruit te fantaseren, ziet het al helemaal voor zich terwijl mijn rationele kant probeert om het tempo er uit te halen en niet te hard van stapel te lopen.
We hebben elkaar pas een keer gezien afgelopen zaterdag maar het was een hele lange date waar er ook veel gezoend is en ja ook andere dingen gebeurd zijn en dat voelde allemaal heel natuurlijk. Alsof we elkaar al jaren kennen. We hebben over van alles gepraat. Hij zei ook al dat het zo fijn voelde om bij me te zijn omdat het zo relaxed en natuurlijk gaat allemaal.
Dus het voelt goed, maar ik ben zo afgestompt dat ik er half van uit ga dat het toch wel weer niks zal worden, dat ik toch wel weer geghost ga worden op een gegeven moment of dat het toch niet wederzijds is. Hij had me zondag vanaf de middag niet meer geappt en ik werd meteen enorm onzeker. En dat vind ik dus zo rot, dat ik me dan ineens zo kwetsbaar voel. Ik hou daar niet van. Maar als ik niet leer om risico's te nemen en de muur af te breken komt er nooit meer iemand in.
En zo geniet ik dus ook niet van het fijne gevoel wat ik had na zaterdag omdat ik het weer kapot rationaliseer en verpest met mijn slechte ervaringen uit het verleden.
Ik probeer mijn verwachtingen zo laag mogelijk te houden, echt, maar ik merk dat de hoop er in sluipt en dat ik die hoop nodig heb maar tegelijkertijd doodeng vind.
Heeft iemand tips hoe ik de muur af kan breken? Ook als het niets word met deze man zou ik graag leren mezelf wat meer open te stellen, weer eens een risico te nemen. Maar ik ben gewoon zo bang voor weer een teleurstelling. Dat ik weer niet leuk genoeg ben om bij te blijven.
En therapie heb ik al gehad, meerdere varianten zelfs. Dat heeft weinig uitgehaald en ik heb weinig trek om terug te gaan eigenlijk.
Ze denken dat ik onveilig gehecht ben door het overlijden van mijn vader, ik heb ook ASS, last van chronische depressies, long covid en Endometriose dus ja ik ben qua gezondheid ook een beetje een stumper, haha.
Ik vraag me soms af of ik wel iets te bieden heb in een relatie. Mijn exen waren prima mannen trouwens, geen slechte relaties gehad met geweld of andere ellende. Ik was eigenlijk altijd degene die het uitmaakte, een beetje verlatingsangst zit er ook zeker in. Maar ik werd vaak verliefd op de aandacht dus ik had middelmatige, saaie relaties. Dat wil ik nu niet meer. Daarom ben ik ook al lang alleen, ik wil alleen nog maar voor iets gaan wat echt de moeite waard is, waar ik dus echt de kriebels bij voel die ik nu heb. Dat ik niet meer kan eten en helemaal van de kaart ben.
Mijn obsessieve brein is in de zevende hemel op dit moment maar ook bang om weer in limbo terecht te komen.
Heeft iemand tips of advies? Bedankt voor het lezen, het is langer geworden dan ik had verwacht.
woensdag 13 december 2023 om 08:01
Miss_Edwards schreef: ↑13-12-2023 05:41
Ik zoek eigenlijk gewoon een man die een leuke hond heeft. Het liefst een herder of een golden retriever.
Ik ken er wel eentje trouwens. Maar mss iets te oud voor jou (de man, niet de hond).
)
woensdag 13 december 2023 om 08:39
Ja zeker, maar het asiel zit hier helaas vrij ver vandaan en is met het OV amper te bereiken. Ook hebben ze momenteel al jaren geen functies open staan. Als het dichterbij was en ze hadden plek zou ik het zo doen.
Ik heb ook geen rijbewijs, anders had ik op de dierenambulance kunnen rijden. Al betwijfel ik of ik dat aan zou kunnen, mentaal. Dat dierenleed.
Daarom heb ik ook mijn leen hond, zo kom ik veel mensen tegen. Helaas veelal getrouwde oudere mannen.
Ik zou graag gastgezin willen zijn voor een hond maar dat mag niet omdat ik geen rijbewijs heb. En puppy's zijn me te druk dus dat gaat hem niet worden.
Ik heb ook geen rijbewijs, anders had ik op de dierenambulance kunnen rijden. Al betwijfel ik of ik dat aan zou kunnen, mentaal. Dat dierenleed.
Daarom heb ik ook mijn leen hond, zo kom ik veel mensen tegen. Helaas veelal getrouwde oudere mannen.
Ik zou graag gastgezin willen zijn voor een hond maar dat mag niet omdat ik geen rijbewijs heb. En puppy's zijn me te druk dus dat gaat hem niet worden.
woensdag 13 december 2023 om 09:52
Jaaa, jij zou mijn kleine zusje kunnen zijn.Miss_Edwards schreef: ↑13-12-2023 05:41Oeps, ik had even gemist dat er nog reacties waren hier.
@ Noa, nou ik ben zeker gek op katten ja, ik knuffel ze op mijn werk de hele dag op straat. Maar ik hou ook erg van honden en zou er graag een willen. Nu moet ik mijn kat nog even overtuigen dat het een leuk idee is.
Ik ben sowieso gek op dieren. Maakt niet uit wat voor dieren het zijn. Dankzij mijn leen hond ken ik bijna alle honden hier uit de straat dus ik sta dagelijks te keuvelen en kroelen met de honden als ik ze zie.
Maar elke kat die ik zie als ik de post rond breng moet ik ook aaien.
@Bridge, over die hechting. Ik weet niet zeker of ik onveilig gehecht ben, de psycholoog had dat vermoeden maar er is verder weinig ingegaan op hechtingsproblematiek. Er stond wel in mijn dossier ( zag ik jaren later toen ik het ergens heen moest sturen ) dat ik een "vermijdende persoonlijkheidsstoornis" had. Niet dat ze me dat ooit verteld hadden maar goed, ik moest googlen wat dat was.
Ik herken me daar ook niet helemaal in.
Ik denk dat veel van mijn problemen niet per se liggen bij bang zijn voor hechting maar meer in mijn pessimistische relatiebeeld wat ontstaan is mede door mijn moeder die van de ene man naar de ander ging na het overlijden van mijn vader. Relaties zijn in mijn ogen altijd maar tijdelijk.
Zo stond ik er ook altijd in. Gewoon fladderen van hot naar her, soms een langere relatie maar ik kickte vooral op het gevoel wat je in het begin van een relatie hebt, als alles nog nieuw en leuk is. Ik wilde een relatie ( of een fling ) voor de aandacht en om me zelfvertrouwen te geven. Dus ik ging best wel van de een naar de ander ( zo moeder zo dochter ), maar na mijn laatste relatie besloot ik dat niet meer te doen. Want ik ben 2 jaar blijven hangen in een matige relatie met een man voor wie ik eigenlijk nooit wat gevoeld heb. Ik had gesettled om niet alleen te zijn.
Dus daarna ben ik single gebleven want ik wil er alleen nog voor gaan als ik echt verliefd ben en diegene echt helemaal aansluit op mijn leven en mij accepteert voor wie ik ben.
Ik had altijd meer moeite om me te "hechten" met vriendschappen, omdat ik daarin best wel vaak genaaid ben. Ik vind het niet eng om een relatie met een partner aan te gaan, ik heb geen slechte ervaringen met mannen of mishandeling. Ik durf best. Maar ik wil niet meer gaan voor iets wat het gewoon niet is.
@Dr Hunt. Ik snap niet helemaal wat je bedoelt met je post, sorry. Kan komen omdat ik om drie uur al wakker was. Maar we hebben niet vooraf al besproken dat we voornamelijk voor de seks zouden gaan afspreken hoor. We zouden gewoon ergens wat gaan drinken en stonden allebei open voor alles, zolang het maar klikte. Het was van mijn kant zeker geen ONS date, het liep gewoon zo omdat er juist een enorme chemie was en een klik.
Zelfs als hij er zo in zou staan dat hij denkt dat het alleen om de seks ging van mijn kant en dat ik nog een keer wil, dan zullen er weinig mannen zijn die dat niet willen toch?
Ik laat het nu even aan hem of we nog eens gaan afspreken, we appen nog wel af en toe maar het is sporadisch. Hij heeft wel zijn profiel aangepast, hij zoekt nu ineens wel een relatie waar er eerst iets niet bindend stond.
Misschien houdt hij me gewoon open als seks optie, dat kan. Daar is niets mis mee. Ik sta er nu gelukkig weer ver genoeg vanaf dat ik dat ook leuk zou vinden, de seks was erg goed dus waarom niet nog een keer?
Maar daar mag hij mee komen.
Ik zit ondertussen alweer verder te speuren op de app.
Ik voel me nog steeds erg goed, veel optimistischer en open, vooral. Het was net even het zetje wat ik nodig had om weer eens wat meer risico te nemen.
Ik zoek eigenlijk gewoon een man die een leuke hond heeft. Het liefst een herder of een golden retriever.
Ik kan meestal geen namen en gezichten onthouden, maar ik ken bijna iedere hond hier bij naam. Dat katten aaien doe ik ook en ik ben ook dol op dieren.
Is het een idee om je rijbewijs te halen?
Cum non tum age
woensdag 13 december 2023 om 11:20
Haha, echt he? Jij hebt een hondje toch als ik het me goed herinner? ( dat vraag ik je telkens volgens mij, sorry )
Nou ja, om nou een rijbewijs te gaan halen om pleeggezin te worden vind ik ook weer zo wat. Bovendien denk ik dat het sowieso geen goed idee is om dat te gaan doen want ik zou de hond niet meer kunnen laten gaan denk ik zo maar.
Ik vind het gewoon een stomme eis, ik zit om de hoek bij de dierenarts, en ik kan altijd vervoer regelen in mijn omgeving of als het een kleine hond is hem gewoon lopend mee nemen.
Ik wil gewoon geen rijbewijs, ik ben al een dramatisch slechte fietser ( met alles afgeleid, nul concentratie ) laat staan automobilist. Met lessen deed ik het ook al verschrikkelijk slecht. Ik vind het stressvol, stom, doodeng en ik heb er geen geduld voor. De weg is veiliger zonder mij in de auto erop, geloof me. Ik heb er ook geen geld voor.
En ik woon in de randstad dus alles is met het OV te doen. Het asiel ook wel hoor, maar dan ben ik heel lang onderweg en moet ik nog een eind lopen. Maar ja, er zijn dus al een tijd geen vacatures daar, ook niet vrijwillig.
Er was een asiel dichterbij maar die is gesloten helaas. Al kon je daar ook moeilijk komen zonder auto.
Ik zoek gewoon op de datingapps naar mannen die een hond hebben. Werkt ook.
Nou ja, om nou een rijbewijs te gaan halen om pleeggezin te worden vind ik ook weer zo wat. Bovendien denk ik dat het sowieso geen goed idee is om dat te gaan doen want ik zou de hond niet meer kunnen laten gaan denk ik zo maar.
Ik vind het gewoon een stomme eis, ik zit om de hoek bij de dierenarts, en ik kan altijd vervoer regelen in mijn omgeving of als het een kleine hond is hem gewoon lopend mee nemen.
Ik wil gewoon geen rijbewijs, ik ben al een dramatisch slechte fietser ( met alles afgeleid, nul concentratie ) laat staan automobilist. Met lessen deed ik het ook al verschrikkelijk slecht. Ik vind het stressvol, stom, doodeng en ik heb er geen geduld voor. De weg is veiliger zonder mij in de auto erop, geloof me. Ik heb er ook geen geld voor.
En ik woon in de randstad dus alles is met het OV te doen. Het asiel ook wel hoor, maar dan ben ik heel lang onderweg en moet ik nog een eind lopen. Maar ja, er zijn dus al een tijd geen vacatures daar, ook niet vrijwillig.
Er was een asiel dichterbij maar die is gesloten helaas. Al kon je daar ook moeilijk komen zonder auto.
Ik zoek gewoon op de datingapps naar mannen die een hond hebben. Werkt ook.
woensdag 13 december 2023 om 11:26
woensdag 13 december 2023 om 11:33
Goed van je dat je dan geen rijbewijs wil. En stom dat het een harde eis is als je alles wat nodig is binnen handbereik hebt.
Mocht je ooit je kat hebben kunnen overtuigen, dan wil ik je best helpen met het vinden van een hondje. (Ik werk voor een organisatie die honden helpt en (her)plaatst).
Ja, ik heb een Jack Russell. Nu herken ik het hondje op de avatar ook
Mocht je ooit je kat hebben kunnen overtuigen, dan wil ik je best helpen met het vinden van een hondje. (Ik werk voor een organisatie die honden helpt en (her)plaatst).
Ja, ik heb een Jack Russell. Nu herken ik het hondje op de avatar ook
Cum non tum age
woensdag 13 december 2023 om 12:04
@ Meisje, dat lijkt me super leuk, honden oppas worden. Maar dat wordt vaak zwart betaald en ik krijg een aanvullende bijstandsuitkering dus dat mag niet en daar voel ik me niet goed bij om dat te doen. Bovendien zoeken mensen vaak oppas bij mij thuis en dat is lastig ivm mijn kat die ik niet in de stress wil zetten met een hond in huis.
Nog een onbetaald leenhond er bij zou kunnen maar ik moet ook om mijn energielevel en gezondheid denken. Hij heeft net een puppy zusje er bij waar ik ook al veel mee doe dus het is voor nu wel even genoeg eigenlijk. Ik werk ook op zaterdag en dat is fysiek erg uitputtend voor me. Dus ik heb mijn rustdagen wel nodig. Als ik gezonder ben is het zeker een optie.
@Noa, wat lief dat je dat aan biedt! Ik zou zeker over een tijd een hondje willen en een hond een tweede kans geven is voor mij super belangrijk. Een pup is niets voor mij, heb ik ontdekt nu de pup er is. Ik raak er compleet overprikkeld van.
Dus een herplaatser zou ik het liefst willen. Ik hou het zeker in gedachten! Ik denk dat het gewoon het meest fair is naar mijn kat om te wachten tot hij er niet meer is, maar ja hij kan nog wel 12 jaar mee want ik weet niet hoe oud hij is. Hij is nog heel gezond en vitaal en katten kunnen erg oud worden.
Met mijn leenhond in huis gaat het goed trouwens, maar dat komt omdat hond panisch is voor hem en hem uit de weg gaat. Maar toch merk ik dat mijn kat pas weer ontspant als de hond weer weg is.
Nog een onbetaald leenhond er bij zou kunnen maar ik moet ook om mijn energielevel en gezondheid denken. Hij heeft net een puppy zusje er bij waar ik ook al veel mee doe dus het is voor nu wel even genoeg eigenlijk. Ik werk ook op zaterdag en dat is fysiek erg uitputtend voor me. Dus ik heb mijn rustdagen wel nodig. Als ik gezonder ben is het zeker een optie.
@Noa, wat lief dat je dat aan biedt! Ik zou zeker over een tijd een hondje willen en een hond een tweede kans geven is voor mij super belangrijk. Een pup is niets voor mij, heb ik ontdekt nu de pup er is. Ik raak er compleet overprikkeld van.
Dus een herplaatser zou ik het liefst willen. Ik hou het zeker in gedachten! Ik denk dat het gewoon het meest fair is naar mijn kat om te wachten tot hij er niet meer is, maar ja hij kan nog wel 12 jaar mee want ik weet niet hoe oud hij is. Hij is nog heel gezond en vitaal en katten kunnen erg oud worden.
Met mijn leenhond in huis gaat het goed trouwens, maar dat komt omdat hond panisch is voor hem en hem uit de weg gaat. Maar toch merk ik dat mijn kat pas weer ontspant als de hond weer weg is.
woensdag 13 december 2023 om 13:28
Wat je beschrijft sluit wel aan bij vermijdend zijn. Hechting is minder iets aangaan/het begin, het is vooral wat daarna gebeurt: je masker laten zakken, jezelf laten zien, vragen om wat je nodig hebt, je emotionele behoefte uiten, die van de ander bevragen, de ander kunnen zien en verdragen, misgrijpen, elkaar kwetsen ( soms niet te voorkomen nl) .Dat vraagt om veiligheid, toewijding en goede intenties en zelf inzicht aan twee kanten. Dat is eng en ook moeilijk vooral als je daar in de band met je ouders dingen mis zijn gegaan. En dan is het soms moeilijk om vast te stellen . Is dit wat ik wil of wat ik denk dat ik wil? En is dit wat ik nodig heb of biedt dit alleen schijnveiligheid?Miss_Edwards schreef: ↑13-12-2023 05:41
@Bridge, over die hechting. Ik weet niet zeker of ik onveilig gehecht ben, de psycholoog had dat vermoeden maar er is verder weinig ingegaan op hechtingsproblematiek. Er stond wel in mijn dossier ( zag ik jaren later toen ik het ergens heen moest sturen ) dat ik een "vermijdende persoonlijkheidsstoornis" had. Niet dat ze me dat ooit verteld hadden maar goed, ik moest googlen wat dat was.
Ik herken me daar ook niet helemaal in.
Ik denk dat veel van mijn problemen niet per se liggen bij bang zijn voor hechting maar meer in mijn pessimistische relatiebeeld wat ontstaan is mede door mijn moeder die van de ene man naar de ander ging na het overlijden van mijn vader. Relaties zijn in mijn ogen altijd maar tijdelijk.
Zo stond ik er ook altijd in. Gewoon fladderen van hot naar her, soms een langere relatie maar ik kickte vooral op het gevoel wat je in het begin van een relatie hebt, als alles nog nieuw en leuk is. Ik wilde een relatie ( of een fling ) voor de aandacht en om me zelfvertrouwen te geven. Dus ik ging best wel van de een naar de ander ( zo moeder zo dochter ), maar na mijn laatste relatie besloot ik dat niet meer te doen. Want ik ben 2 jaar blijven hangen in een matige relatie met een man voor wie ik eigenlijk nooit wat gevoeld heb. Ik had gesettled om niet alleen te zijn.
Dus daarna ben ik single gebleven want ik wil er alleen nog voor gaan als ik echt verliefd ben en diegene echt helemaal aansluit op mijn leven en mij accepteert voor wie ik ben.
Ik vind je super dapper dat je hier een topic over topic. Lees dit ajs als goed bedoeld.
woensdag 13 december 2023 om 15:11
Ik lees het zeker als goed bedoeld, dank je voor je input. 
Ik waardeer iedereen's mening en vind het interessant te lezen hoe anderen ( objectieve mensen ) naar me kijken. Ik herken me niet overal in, maar dat is ook logisch.
Een masker draag ik eigenlijk nooit bij mensen die ik toe gelaten heb. Sowieso ben ik altijd wel mezelf, heb ik vrij weinig met de mening van onbekenden op straat. Maar ik doe me soms wel stoerder voor dan ik ben, dus ja dat kan je zien als een masker.
Maar ik ben wie ik ben en als ik wil veranderen ( en dat wil ik altijd wel ) doe ik dat omdat ik het wil, niet voor een partner of voor wie dan ook.
Ik ben ook best wel eigenwijs en geen makkelijke tante om een relatie mee te hebben. Ik wil vooral altijd lekker mijn eigen gang kunnen gaan, niet mijn hele hebben en houden voor een man opgeven.
Gelukkig heeft single zijn genoeg voordelen.
Intimiteit en seks mis ik eigenlijk altijd het meest als ik single ben, maar daar valt gelukkig wel wat op te verzinnen met ONS's of FWB's. Mijn libido is ook aardig gedaald sinds ik ziek ben dus met een paar keer per jaar ben ik tevreden.
Ik waardeer iedereen's mening en vind het interessant te lezen hoe anderen ( objectieve mensen ) naar me kijken. Ik herken me niet overal in, maar dat is ook logisch.
Een masker draag ik eigenlijk nooit bij mensen die ik toe gelaten heb. Sowieso ben ik altijd wel mezelf, heb ik vrij weinig met de mening van onbekenden op straat. Maar ik doe me soms wel stoerder voor dan ik ben, dus ja dat kan je zien als een masker.
Maar ik ben wie ik ben en als ik wil veranderen ( en dat wil ik altijd wel ) doe ik dat omdat ik het wil, niet voor een partner of voor wie dan ook.
Ik ben ook best wel eigenwijs en geen makkelijke tante om een relatie mee te hebben. Ik wil vooral altijd lekker mijn eigen gang kunnen gaan, niet mijn hele hebben en houden voor een man opgeven.
Gelukkig heeft single zijn genoeg voordelen.
Intimiteit en seks mis ik eigenlijk altijd het meest als ik single ben, maar daar valt gelukkig wel wat op te verzinnen met ONS's of FWB's. Mijn libido is ook aardig gedaald sinds ik ziek ben dus met een paar keer per jaar ben ik tevreden.
woensdag 20 december 2023 om 07:55
Even een update. Het gaat nog steeds mentaal best wel goed, zit prima in mijn vel. Ik vond het wel jammer dat ik date niet meer gezien heb afgelopen weekend en dat hij ook niet gevraagd had om nog af te spreken. Maar misschien is het maar goed ook, want hij is nu 2 weken weg. We appen dus nog wel en hij zei sorry voor het feit dat hij zo druk geweest was de afgelopen tijd.
Geen idee wat zijn intenties zijn of wat hij wil maar ik merk dat ik geen behoefte heb aan Bumble of andere datingapps nu, ik vind dat vooral doodvermoeiend en het is slecht voor mijn goede vibe en zelfvertrouwen. Ik was wel in gesprek met een man maar die toont amper interesse in mij dus dat is snel bekoeld van mijn kant en dat bloed een beetje dood. De rest van de matches reageert gewoon niet en gooit je er meteen af.
Dus ik heb er even geen trek in, ook niet omdat het mijn favoriete maand van het jaar is en ik gewoon de goede energie vast wil houden.
Als date terug komt en hij nog eens wil afspreken sta ik daar wel voor open. Maar hij mag er mee komen. Misschien ziet hij het gewoon als iets vriendschappelijk dat kan ook en dat is ook fijn. Een goede vriend is altijd welkom.
Maar we wachten het af.
Geen idee wat zijn intenties zijn of wat hij wil maar ik merk dat ik geen behoefte heb aan Bumble of andere datingapps nu, ik vind dat vooral doodvermoeiend en het is slecht voor mijn goede vibe en zelfvertrouwen. Ik was wel in gesprek met een man maar die toont amper interesse in mij dus dat is snel bekoeld van mijn kant en dat bloed een beetje dood. De rest van de matches reageert gewoon niet en gooit je er meteen af.
Dus ik heb er even geen trek in, ook niet omdat het mijn favoriete maand van het jaar is en ik gewoon de goede energie vast wil houden.
Als date terug komt en hij nog eens wil afspreken sta ik daar wel voor open. Maar hij mag er mee komen. Misschien ziet hij het gewoon als iets vriendschappelijk dat kan ook en dat is ook fijn. Een goede vriend is altijd welkom.
Maar we wachten het af.
woensdag 20 december 2023 om 15:34
Focus je vooral op jouw eigen intenties. (Het klinkt nl heel erg als 'het lijntje in stand houden' wat je nu beschrijft. )Miss_Edwards schreef: ↑20-12-2023 07:55We appen dus nog wel en hij zei sorry voor het feit dat hij zo druk geweest was de afgelopen tijd.
Geen idee wat zijn intenties zijn of wat hij wil maar
Daten is idd vermoeiend soms en irritant, mensen die alles eraf gooien is volgens mij eerder standaard dan een uitzondering op date gebied.
donderdag 21 december 2023 om 07:35
@ Bridge, ja dat denk ik ook. Dat hij het lijntje in stand houdt. Maar dat doe ik zelf dus ook en daar is ook niets mis mee vind ik.
Omdat ik het wel gezellig vind om met hem te kletsen en omdat ik het leuk zou vinden om nog eens af te spreken. Zo zit ik er nu een beetje in, gewoon kijken of er nog eens een date in zit en zo niet ook prima. Ik verwacht niets meer. Lage verwachtingen zijn met daten het meest verstandig om te doen want het is inderdaad klote dat daten. Het gebeurt inderdaad zo veel, dat je een leuk gesprek met iemand hebt via Bumble en ineens ben je geblokkeerd en verwijdert. Zomaar uit het niets.
Echt zo vermoeiend en zo funest voor je zelfvertrouwen. Mannen schijnen gewoon alles naar rechts te swipen en dan pas naar je profiel te kijken als ze een match hebben ( mijn dates ontkennen dit trouwens vaak ). Bij de meeste matches krijg je sowieso al geen gesprek want die verwijderen je meteen als je hallo zegt.
Ja inderdaad, Roos. Waar dan wel? Geen idee. Je moet echt mazzel hebben online, het kan wel hoor, mijn moeder en broer zijn al lang samen met hun online partners dus er is hoop. Maar je moet echt honderden kikkers kussen voor je de juiste te pakken hebt, haha.
Oh, wat een geniaal plan Xynix, dat ga ik opzetten ( zeg ik als digibeet haha ). Maar dat zou echt een gat in de markt zijn ja. Ik heb tijd zat om zo'n app te maken.
Ik zou het zo doen als ik handig wat met dat soort dingen.
Misschien eens voorleggen aan een vriend van me, die wil ook voor zichzelf beginnen met een bedrijfje.
Katteneigenaren mag ook. Dus een datingapp voor huisdierenbaasjes.
Puppyromance.nl of zo.
Edit: het bestaat gewoon al! https://datinghondenliefhebbers.nl/
*rent er heen*
Omdat ik het wel gezellig vind om met hem te kletsen en omdat ik het leuk zou vinden om nog eens af te spreken. Zo zit ik er nu een beetje in, gewoon kijken of er nog eens een date in zit en zo niet ook prima. Ik verwacht niets meer. Lage verwachtingen zijn met daten het meest verstandig om te doen want het is inderdaad klote dat daten. Het gebeurt inderdaad zo veel, dat je een leuk gesprek met iemand hebt via Bumble en ineens ben je geblokkeerd en verwijdert. Zomaar uit het niets.
Echt zo vermoeiend en zo funest voor je zelfvertrouwen. Mannen schijnen gewoon alles naar rechts te swipen en dan pas naar je profiel te kijken als ze een match hebben ( mijn dates ontkennen dit trouwens vaak ). Bij de meeste matches krijg je sowieso al geen gesprek want die verwijderen je meteen als je hallo zegt.
Ja inderdaad, Roos. Waar dan wel? Geen idee. Je moet echt mazzel hebben online, het kan wel hoor, mijn moeder en broer zijn al lang samen met hun online partners dus er is hoop. Maar je moet echt honderden kikkers kussen voor je de juiste te pakken hebt, haha.
Oh, wat een geniaal plan Xynix, dat ga ik opzetten ( zeg ik als digibeet haha ). Maar dat zou echt een gat in de markt zijn ja. Ik heb tijd zat om zo'n app te maken.
Ik zou het zo doen als ik handig wat met dat soort dingen.
Misschien eens voorleggen aan een vriend van me, die wil ook voor zichzelf beginnen met een bedrijfje.
Katteneigenaren mag ook. Dus een datingapp voor huisdierenbaasjes.
Puppyromance.nl of zo.
Edit: het bestaat gewoon al! https://datinghondenliefhebbers.nl/
*rent er heen*
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
