Relaties
alle pijlers
Hoe houd je het leuk in een lange relatie?
donderdag 8 februari 2024 om 11:15
Hi viva forum,
Ik ben midden 30, al 14 jaar samen met mijn vriend en we hebben het allemaal goed voor elkaar. Twee leuke kinderen, koophuis, goede banen, op papier perfect. We zijn allebei fysiek in goede vorm en vinden elkaar ook nog aantrekkelijk. Maar er mist iets.
Sinds een aantal jaar praten we nauwelijks met elkaar, er is weinig interesse in elkaar, en er zijn geen gezamenlijke hobby's. Los van elkaar gaat het wel goed, ik ga geregeld op stap met vriendinnen of collega's, heb genoeg hobby's en ga er geregeld op uit met de kinderen. Hij heeft het sociaal wat minder druk, maar heeft daar ook minder behoefte aan.
Sinds een jaar of 2, 3, heb ik het gevoel dat datgene wat we samen hebben weg is. We zijn een prima team, maar alles is functioneel. De gesprekken zijn oppervlakkig, de seks is plichtmatig, het aantal dates beperkt tot een of twee per jaar.
Drie maanden geleden is alles tot ontploffing gekomen, ik heb hem verteld dat ik gevoelens had voor een ander en dat ik onze relatie zoals het nu ging niet meer zag zitten. Sindsdien praten we veel over onze relatie, wat we willen in de toekomst en hoe het zit tussen ons. We hebben ook een aantal sessies relatietherapie gehad om onze communicatie te verbeteren en tot de kern van onze problemen te komen. Ook hebben we beiden individueel therapie.
Probleem voor mij is dat de twijfel blijft. Ik heb vooral moeite met het zien van een leuke toekomst samen. In de begin fase van onze relatie waren de doelen vanzelfsprekend. Afstuderen, woonruimte zoeken, kinderen krijgen. Maar nu de kinderen op school zitten en de basisdoelen behaald zijn loop ik helemaal vast. Mijn vriend geeft aan dat hij het steeds moeilijker heeft met mijn twijfel. Hij wil er samen voor gaan, maar is terughoudend.
Is dit alles? Wat moet ik nog met onze relatie, en met mijn eigen leven? Het voelt als een combinatie van een relatiecrisis en een midlife crisis.
Nu is mijn vraag aan jullie, wie heeft er in een soortgelijke situatie gezeten en kan daar zijn/haar ervaringen over delen? Gaat het over?
Ik ben midden 30, al 14 jaar samen met mijn vriend en we hebben het allemaal goed voor elkaar. Twee leuke kinderen, koophuis, goede banen, op papier perfect. We zijn allebei fysiek in goede vorm en vinden elkaar ook nog aantrekkelijk. Maar er mist iets.
Sinds een aantal jaar praten we nauwelijks met elkaar, er is weinig interesse in elkaar, en er zijn geen gezamenlijke hobby's. Los van elkaar gaat het wel goed, ik ga geregeld op stap met vriendinnen of collega's, heb genoeg hobby's en ga er geregeld op uit met de kinderen. Hij heeft het sociaal wat minder druk, maar heeft daar ook minder behoefte aan.
Sinds een jaar of 2, 3, heb ik het gevoel dat datgene wat we samen hebben weg is. We zijn een prima team, maar alles is functioneel. De gesprekken zijn oppervlakkig, de seks is plichtmatig, het aantal dates beperkt tot een of twee per jaar.
Drie maanden geleden is alles tot ontploffing gekomen, ik heb hem verteld dat ik gevoelens had voor een ander en dat ik onze relatie zoals het nu ging niet meer zag zitten. Sindsdien praten we veel over onze relatie, wat we willen in de toekomst en hoe het zit tussen ons. We hebben ook een aantal sessies relatietherapie gehad om onze communicatie te verbeteren en tot de kern van onze problemen te komen. Ook hebben we beiden individueel therapie.
Probleem voor mij is dat de twijfel blijft. Ik heb vooral moeite met het zien van een leuke toekomst samen. In de begin fase van onze relatie waren de doelen vanzelfsprekend. Afstuderen, woonruimte zoeken, kinderen krijgen. Maar nu de kinderen op school zitten en de basisdoelen behaald zijn loop ik helemaal vast. Mijn vriend geeft aan dat hij het steeds moeilijker heeft met mijn twijfel. Hij wil er samen voor gaan, maar is terughoudend.
Is dit alles? Wat moet ik nog met onze relatie, en met mijn eigen leven? Het voelt als een combinatie van een relatiecrisis en een midlife crisis.
Nu is mijn vraag aan jullie, wie heeft er in een soortgelijke situatie gezeten en kan daar zijn/haar ervaringen over delen? Gaat het over?
donderdag 8 februari 2024 om 12:49
Klinkt alsof jullie een goed team zijn, maar geen maatjes.
Jullie hadden dezelfde toekomstwensen en daarom paste het heel goed.
Man en ik zijn 11 jaar getrouwd. Zijn 15 jaar samen. Wij hebben elk ons eigen leven, eigen hobby's, werk en vriendenkring. Maar hebben ook nog altijd lol en plezier en vooral verbinding samen. We waren maatjes en zijn dat nog steeds. We hebben een gezamenlijke hobby die we weer opgepakt hebben. Daarnaast heb ik nu een nieuwe hobby en hij bekijkt en complimenteert de voortgang daarin. Helpt me ook even als ik even vastloop of maakt me het leven wat makkelijker. We denken om elkaar, zorgen voor elkaar en willen het de ander naar de zin maken. Ik denk dat dáár de verbinding in zit.
Jullie hadden dezelfde toekomstwensen en daarom paste het heel goed.
Man en ik zijn 11 jaar getrouwd. Zijn 15 jaar samen. Wij hebben elk ons eigen leven, eigen hobby's, werk en vriendenkring. Maar hebben ook nog altijd lol en plezier en vooral verbinding samen. We waren maatjes en zijn dat nog steeds. We hebben een gezamenlijke hobby die we weer opgepakt hebben. Daarnaast heb ik nu een nieuwe hobby en hij bekijkt en complimenteert de voortgang daarin. Helpt me ook even als ik even vastloop of maakt me het leven wat makkelijker. We denken om elkaar, zorgen voor elkaar en willen het de ander naar de zin maken. Ik denk dat dáár de verbinding in zit.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 8 februari 2024 om 13:06
Dit zie je heel veel in jullie leeftijdscategorie. Alle doelen zijn behaald en je bent uit de tropenjaren. Opeens komt het besef dat je nog jaren met deze partner verder moet. En dan komt de vraag wil ik dat eigenlijk wel? Mensen ontwikkelen zich natuurlijk voortdurend. Je bent niet meer dezelfde als toen je 18 was. Maar het kan heel lastig zijn (soms onmogelijk) dat iemand anders dezelfde ontwikkeling doormaakt. Een ander staat stil of gaat je voorbij. Dan kan het besef komen dat een andere partner beter bij jou past in deze levensfase. Daar komt zo'n verliefdheid deels vandaan. Veel mensen blijven hangen in het oude en vertrouwde (de broer-zus relatie zoals bij jullie). Het vraagt moed dit aan te pakken want alles loopt toch prima (stabiel bedrijf).
Bekijk voor jezelf wat jii mist in hem. Bedenk dat mensen niet meer zo hard veranderen. En iemand moet ook zichzelf kunnen zijn binnen een relatie. De vraag is of jij hem kunt accepteren zoals hij is. Of dat je liever voor jezelf kiest (en kijkt naar iemand die beter past bij het leven dat jij wilt).
Je moet wat doen want een verliefdheid geeft aan dat er ruimte voor iemand anders is gekomen.
Bekijk voor jezelf wat jii mist in hem. Bedenk dat mensen niet meer zo hard veranderen. En iemand moet ook zichzelf kunnen zijn binnen een relatie. De vraag is of jij hem kunt accepteren zoals hij is. Of dat je liever voor jezelf kiest (en kijkt naar iemand die beter past bij het leven dat jij wilt).
Je moet wat doen want een verliefdheid geeft aan dat er ruimte voor iemand anders is gekomen.
donderdag 8 februari 2024 om 13:07
Nou, het een hoeft het ander niet uit te sluiten. Het is niet dat, omdat je je kinderen een stabiele jeugd wil geven, je niet intussen mag bedenken hoe je in je relatie/huwelijk weer een vlammetje kan aanwakkeren.
Wij zijn bijna negen jaar samen dus nog een heel stuk korter, maar wij zijn ons ervan bewust dat het heel belangrijk is om in verbinding te blijven. Zowel fysiek als emotioneel. Goede gesprekken voeren, willen weten waar de ander mee zit enz. We gaan er twee keer per jaar een nachtje tussenuit en tijdens die momenten zijn we even twee dagen lang geen ouders maar gewoon man en vrouw. Doen we leuke activiteiten (bakworkshops, sportieve activiteiten - kan van alles zijn). Daarnaast proberen we minstens een avond in de week met z'n tween de TV uit te laten en samen iets te doen, bijvoorbeeld een gezelschapsspel. Met hapjes en drankjes en dan babbelt het ook zo een eind weg.
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar wij willen nog wel eens samen eten als de kinderen op bed liggen. Even in alle rust samen.
Oh en wat betreft plichtmatige seks, wij hebben jaren geleden afgesproken dat we geen 'moetje' willen. Tot die tijd dachten we wel eens 'volgens de statistieken moeten we wel minstens één keer per week seks hebben, dus het moet nu weer even' terwijl we die behoefte allebei veel minder hadden/hebben. Nu doen we het gewoon wanneer we er zin in hebben, en dat kan eens per week zijn maar ook eens per drie weken. De verbinding is er altijd, omdat we wel heel veel knuffelen. Maar in ons geval kan dat, omdat onze behoefte daarin gelijk is. Dit is natuurlijk lang niet altijd het geval en dat maakt het moeilijker.
Wat maakt je twijfel? Wil je weer plezier voelen en maken? De kriebels, het leuke samen? Waaraan twijfel je in je eigen leven, en in jullie leven samen? Zijn er nog dingen die jullie delen, behalve de kinderen?
donderdag 8 februari 2024 om 13:08
Herkenbaar. Mijn ex en ik onmoetten elkaar op onze 18e en bleken bij het samen volwassen worden na 11 jaar uit elkaar gegroeid te zijn. Er was geen ruzie, geen gedoe, maar vooral bij mij een soort onderbuikgevoel dat het beter moest kunnen dan dit. Voor mijn gevoel zaten we op een soort van loopband, inderdaad afstuderen, woonruimte zoeken, trouwen, verhuizen naar een groter huis... en bij de stap kinderen nemen kreeg ik zieke kortsluiting. We zijn uit elkaar gegaan, beste beslissing ooit, en ik ben momenteel heel erg gelukkig. Maar wij hadden dus geen kinderen.
Er is geen haat en nijd tussen jullie, toch? En die gevoelens voor die ander, hoe heftig zijn die en hoever ben je daarin al gegaan?
Op zich is het al goed dat je ervoor in therapie gaat en erover gaat praten. Je zal bij jezelf na moeten gaan of dit een fase is waar je je overheen kan zetten, of dat je later spijt krijgt als je blijft hangen, omdat je jezelf tekort hebt gedaan.
Er is geen haat en nijd tussen jullie, toch? En die gevoelens voor die ander, hoe heftig zijn die en hoever ben je daarin al gegaan?
Op zich is het al goed dat je ervoor in therapie gaat en erover gaat praten. Je zal bij jezelf na moeten gaan of dit een fase is waar je je overheen kan zetten, of dat je later spijt krijgt als je blijft hangen, omdat je jezelf tekort hebt gedaan.
donderdag 8 februari 2024 om 13:13
In lange relaties heb je nog wel eens gauw dat de sleur erin komt. Je zal toch zelf initiatief moeten tonen aan je partner als je verder met hem wilt. En met kinderen wordt je al snel geleefd als ouders. Daarom is dingen alleen doen of samen met partner zonder kinderen ook heel belangrijk ( al is het een leuk tv programma kijken oid)
Voor iedereen een groene tuin
donderdag 8 februari 2024 om 13:18
Was het ooit een goede fijne relatie? Was de basis aanwezig om al die grote beslissingen (kinderen) op te baseren? Dan geloof ik dat het vaak wel weer samen teruggevonden kan worden. Maar dat is werken. Er is denk ik geen relatie die zo lang duurt, waarbij al deze hordes vanzelf zijn overwonnen. Je ontwikkelt en soms drijf je daarbij uit elkaar. Maar als dat niet heel extreme ontwikkelingen zijn en de wens is vooral om dit wat je samen met elkaar hebt, niet weg te gooien, kan je met moeite en investeren weer een nieuwe basis vinden.
Jullie zitten nu tussen twee plateau's in. Het eerste plateau was een stabiele overtuiging van deze man als je partner, als de vader van jullie kinderen en daarom durfde je beslissingen te nemen. Maar je bent nog niet bij die nieuwe 2e stabiele plateaufase, waarop je weer opnieuw voor elkaar kiest. Dat tweede plateau komt vaak na een aantal jaar van gerommel en onzekerheid. Waarbij de ene helft concludeert dat ze niet genoeg basis meer hebben en uit elkaar gaan en de andere helft concludeert dat er meer dan genoeg verbinding is en weer met dezelfde overtuiging als op het eerste plateau voor elkaar kiezen. Vaak zie je de vlammen weer opnieuw oplaaien, de verbinding is groter dan ooit, je hebt samen iets geflikt, kinderen grootgebracht en toe aan nieuwe avonturen. En ik vermoed dat er vast nóg een plateaufase boven ligt, waarbij er weer opnieuw onzekerheid op je pad komt, maar goed, die levensfase heb ik nog niet. Ik ben juist blij dat ik fase 2 heb gehad en de rust weer is teruggekeerd en we weer heel stabiel samen zijn. Maar de jaren ervoor waren niet makkelijk. Ik ben wel blij dat we er samen voor zijn gegaan.
Onderzoek of je ervoor wilt vechten to. Het gras is gegarandeerd niet altijd groener aan de andere kant.
Jullie zitten nu tussen twee plateau's in. Het eerste plateau was een stabiele overtuiging van deze man als je partner, als de vader van jullie kinderen en daarom durfde je beslissingen te nemen. Maar je bent nog niet bij die nieuwe 2e stabiele plateaufase, waarop je weer opnieuw voor elkaar kiest. Dat tweede plateau komt vaak na een aantal jaar van gerommel en onzekerheid. Waarbij de ene helft concludeert dat ze niet genoeg basis meer hebben en uit elkaar gaan en de andere helft concludeert dat er meer dan genoeg verbinding is en weer met dezelfde overtuiging als op het eerste plateau voor elkaar kiezen. Vaak zie je de vlammen weer opnieuw oplaaien, de verbinding is groter dan ooit, je hebt samen iets geflikt, kinderen grootgebracht en toe aan nieuwe avonturen. En ik vermoed dat er vast nóg een plateaufase boven ligt, waarbij er weer opnieuw onzekerheid op je pad komt, maar goed, die levensfase heb ik nog niet. Ik ben juist blij dat ik fase 2 heb gehad en de rust weer is teruggekeerd en we weer heel stabiel samen zijn. Maar de jaren ervoor waren niet makkelijk. Ik ben wel blij dat we er samen voor zijn gegaan.
Onderzoek of je ervoor wilt vechten to. Het gras is gegarandeerd niet altijd groener aan de andere kant.
donderdag 8 februari 2024 om 13:20
Denk aan de kinderen!NomenNescio schreef: ↑08-02-2024 13:18Onderzoek of je ervoor wilt vechten to. Het gras is gegarandeerd niet altijd groener aan de andere kant.
donderdag 8 februari 2024 om 13:23
Dit vind ik echt een onzinnig antwoord, kinderen gaan op gevoel en die hebben echt wel door dat de liefde weg is, vervolgens wordt dat hun voorbeeld en dus normaal!
Geef het goede voorbeeld, doe moeite voor elkaar, maar is het echt weg, kies voor jezelf, zorg goed voor jezelf en creëer weer geluk, liefde en plezier!
Dat is pas goed voor je kinderen.
donderdag 8 februari 2024 om 13:28
Ik vind het altijd zo gek klinken "vechten voor elkaar". Dat klinkt zo alsof het veel moeite is. Wij zitten ook al 30 jaar in relatie en zeker, het is allemaal niet meer spannend of sprankelend, maar jeej, wat doen we veel leuks samen en wat zou ik dat (ondanks al mijn geklaag, gescheld en gemopper op elk kleinigheidje) ontzettend missen als ik alleen zou zijn. Zeker; mijn huishouden zou meer aan kant zijn, maar ik moet er niet aan denken
donderdag 8 februari 2024 om 13:29
Hebben jullie wel eens gelezen hoeveel mensen gelukkig worden na het verbreken van een (stabiele veilige) relatie? Het kost vaak veel jaren van verdriet en uiteindelijk vinden de meesten wel weer geluk. Maar dat geluk is niet groter dan ze hadden toen ze nog in de oude relatie zaten. Kortom, je verruilt deze gevoelens voor....dezelfde gevoelens. Maar wel met een aantal jaar aan drama ertussen. En kinderen wiens leven overhoop zijn gehaald.
Het relatieve heppie after effect van verbroken relaties blijkt maar heel klein en voor een hele kleine groep op te gaan. De meeste 'basis goede' relaties blijken veel gelukkiger als mensen bij elkaar blijven en samen door de moeilijke tijden heenvaren.
Een spannend liefje aan de zijkant is wel de zogenaamde ICEBERG. Dus pas daar voor op, want een zinkend schip krijg je niet meer recht.
Het relatieve heppie after effect van verbroken relaties blijkt maar heel klein en voor een hele kleine groep op te gaan. De meeste 'basis goede' relaties blijken veel gelukkiger als mensen bij elkaar blijven en samen door de moeilijke tijden heenvaren.
Een spannend liefje aan de zijkant is wel de zogenaamde ICEBERG. Dus pas daar voor op, want een zinkend schip krijg je niet meer recht.
donderdag 8 februari 2024 om 13:45
Mijn vriend geeft aan dat hij het steeds moeilijker heeft met mijn twijfels....ja, dat lijkt me logisch. Je vertelt hem dat je gevoelens hebt voor een ander, en dat je de relatie op de huidige manier niet meer ziet zitten.
Hoe ziet hij dat? Was hij wel tevreden? Begrijpt hij wat jij mist?
En die ander, dat stip je even heel snel aan, maar het is nogal relevant. Wat is de situatie omtrent die gevoelens voor die ander?
Hoe ziet hij dat? Was hij wel tevreden? Begrijpt hij wat jij mist?
En die ander, dat stip je even heel snel aan, maar het is nogal relevant. Wat is de situatie omtrent die gevoelens voor die ander?
donderdag 8 februari 2024 om 14:04
Als antwoord op je topicvraag zou ik zeggen: niet. Het is onrealistisch om te denken dat een lange relatie altijd maar leuk is. Sleur hoort er bij. 'Werk' hoort er voor de meeste stellen bij (en dan krijg je hier de des-viva's reactie van 'neeeeehooooor als het werken is moet je uit elkaar gaan', maar dat vind ik bullshit. Ik zie in mijn omgeving (begin-40-ers) niet anders dan dat de relatie 'werk' kost.)
Het feit dat er een ander is, maakt het des te ingewikkelder. Als je er voor kies om niks met die ander te willen heeft je relatie een kans. Als je er nog niet zeker van bent, dan moet je daar maar eerst zeker van worden. Maar verbaas je er dan niet over dat je man misschien de handdoek in de ring gaat gooien, want een mens kan maar zoveel twijfel van een ander aan.
Het feit dat er een ander is, maakt het des te ingewikkelder. Als je er voor kies om niks met die ander te willen heeft je relatie een kans. Als je er nog niet zeker van bent, dan moet je daar maar eerst zeker van worden. Maar verbaas je er dan niet over dat je man misschien de handdoek in de ring gaat gooien, want een mens kan maar zoveel twijfel van een ander aan.
donderdag 8 februari 2024 om 14:06
donderdag 8 februari 2024 om 14:07
Doelen behalen. Alsof het een projectplan is. Basisdoelen, randvoorwaarden en communicatie verbeteren. Als je zo over relaties denkt, lijkt het me tot mislukken gedoemd.
Die ander, voor wie je ‘gevoelens’ hebt, heb je daar ook doelen mee? Stap 1: onderdrukken, stap 2: toch zoenen, stap 3: oeps in bed belanden?
Ik denk dat liefde, lust en vriendschap zich niet afspelen op het terrein van de doelen en de praktische afspraken.
Geef het aandacht. Geef hem aandacht. Heb geduld. Laat het groeien. Meer kan je niet doen.
Die ander, voor wie je ‘gevoelens’ hebt, heb je daar ook doelen mee? Stap 1: onderdrukken, stap 2: toch zoenen, stap 3: oeps in bed belanden?
Ik denk dat liefde, lust en vriendschap zich niet afspelen op het terrein van de doelen en de praktische afspraken.
Geef het aandacht. Geef hem aandacht. Heb geduld. Laat het groeien. Meer kan je niet doen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
