Relaties
alle pijlers
Interculturele Relaties deel 21
dinsdag 20 maart 2007 om 20:14
Dank je wel voor je reactie, deze is heel erg waardevol.
Hij is echt heel kort in Nederland, nog geen jaar.
Wel heeft hij veel gereist en gezien. Hij is al wat ouder hoor en getrouwd geweest en heeft een dochter van 12 in amerika bij zijn ex die hertrouwd is met een moslimman. Ik ben ook niet piep meer.
Zijn ouders zijn gescheiden. Ik heb hem ook gevraagd hoe hij er tegenover stond dat ik manlijke vrienden/vriendinnen en manlijke collega's heb. Hij gaf aan dat vrienden nouja, daar moest hij wel aan wennen, ik zei je moet ze eerst ontmoeten om een oordeel te kunnen vellen. Maar werk is werk en daar was hij heel duidelijk in. Ik ook, in mijn werk ben ik profesioneel en daar verdien ik mijn geld mee, ik heb hem zelf geholpen met een klusje en toen zag hij wel, dat ik niet de gemakkelijkste ben :) en streng als er een klus geklaard moet worden.
Hoe lang heb je een relatie met hem gehad? Ben je getrouwd met hem geweest? Als ik teveel vraag moet je het maar aangeven hoor.
Natuurlijk ken ik de verhalen van arabieren, zie europeese vrouwen als h..... maar ik ken persoonlijk veel mensen die moslim zijn en werkelijke hele fijne en goede mensen zijn. Altijd voor mij klaar staan, is trouwens wederzijds. Dus ik wil en mag niet generaliseren en ik hou mijn oren en ogen open :D.
Maar ik wil er niet van weglopen.
dinsdag 20 maart 2007 om 21:01
@Nadine, ik ken ontzettend veel lieve, fijne moslims. Daar gaat het ook niet om denk ik. Zijn familie bijvoorbeeld, en dan vooral zijn zussen, waren schatten. Ook zijn broers erg lief en verstandig.
Maar misschien wordt het toch een beetje anders in een liefdesrelatie. Hij was een erg bezitterige man.
We moesten "trouwen", omdat we anders niet samen mochten slapen van zijn familie. Dat trouwen stelde in wezen niet veel voor; zijn broer prevelde een paar woordjes in het Arabisch, en toen was de zaak beklonken..:o
Maar hij was een conservatieve man, en bovendien verschrikkelijk jaloers en achterdochtig. Maar dat hoeft voor jou en je Egyptenaar natuurlijk niks te betekenen. Niemand is hetzelfde.
Nu heb ik weer een soort van relatie met een Moslim, een Turkse jongen. Hij is in zijn geloof totaal anders, eigenlijk niet echt praktizerend. een verademing voor mij.
Ik heb zelf ziets van: geloof vooral in jezelf. Dus voor mij zal elke relatie met een gelovig iemand moeilijk zijn. Ongeacht welk geloof. Het geloven op zich vind ik het niet zo'n probleem, maar ik denk meer de praktijk erbij: naar de kerk/moskee, eetvoorschriften, gedragsvoorschriften, e.d. Ik ben erg voor vrijheid in doen en laten.
Maar misschien wordt het toch een beetje anders in een liefdesrelatie. Hij was een erg bezitterige man.
We moesten "trouwen", omdat we anders niet samen mochten slapen van zijn familie. Dat trouwen stelde in wezen niet veel voor; zijn broer prevelde een paar woordjes in het Arabisch, en toen was de zaak beklonken..:o
Maar hij was een conservatieve man, en bovendien verschrikkelijk jaloers en achterdochtig. Maar dat hoeft voor jou en je Egyptenaar natuurlijk niks te betekenen. Niemand is hetzelfde.
Nu heb ik weer een soort van relatie met een Moslim, een Turkse jongen. Hij is in zijn geloof totaal anders, eigenlijk niet echt praktizerend. een verademing voor mij.
Ik heb zelf ziets van: geloof vooral in jezelf. Dus voor mij zal elke relatie met een gelovig iemand moeilijk zijn. Ongeacht welk geloof. Het geloven op zich vind ik het niet zo'n probleem, maar ik denk meer de praktijk erbij: naar de kerk/moskee, eetvoorschriften, gedragsvoorschriften, e.d. Ik ben erg voor vrijheid in doen en laten.
dinsdag 20 maart 2007 om 23:20
Haha Ekue, wat grappig van die Guinese jongen, schattig dat hij nog z'n excuses kwam maken aan je! Ik herken het wel een beetje, toen mijn vriend me probeerde te versieren wist hij ook niet van ophouden, we hadden net een week (?) verkering geloof ik en ik zat in de trein, belde hij me op: "Ik hou van jou"...ik wist niet wat ik moest zeggen, zo met allerlei klasgenoten in de coupé en ik kan zelf niet binnen een week al écht van iemand houden, volgens mij heb ik toen iets heel lomps teruggezegd :$. Ook al op een van onze eerste afspraakjes begon hij over op welke leeftijd ik kinderen wilde en hoeveel dan enzo, dat moest blijkbaar allemaal heel snel duidelijk zijn. Ik vind het wel grappig want hij maakt nu niet meer zooooveel complimentjes, maar als hij het doet is het ook echt uit de grond van z'n hart. Laatst hadden we ongeveer dit gesprekje...
Ik zag een (Afrikaanse) voetballer op tv met zijn zeer knappe vrouw.
Ik: Zo, die heeft een knappe vrouw!
Hij: Mwah
Ik: Maar jij hebt ook een heel knappe vrouw natuurlijk (cynisch bedoeld)
Hij: Ik heb de mooiste en liefste vrouw van de wereld!
Draait zich naar me om en kijkt me zo heel trouwe-labrador-achtig aan: En dat meen ik hoor!
De schat!
Kunnen jullie goed met complimentjes omgaan? Ik weet nooit zo goed wat ik moet zeggen eigenlijk...
Ekue, gelukkig dat je denkt dat het weer goedkomt met jou en je vriend. Ik meen me te herinneren dat je nog geen jaar samen bent met hem he? Dan wees maar gerust, je leert de gebruiksaanwijzing vanzelf wel enigzins te ontcijferen...Ik had in die periode ook heel vaak momenten dat ik dacht dat we toch echt veel te verschillend waren of ik voelde me "benauwd" door die Afrikaanse sociale gemeenschapsdruk...Inmiddels weten ze wel dat het menens is en ik ben nu een soort van "de vrouw van", wie ook om advies en een mening wordt gevraagd...Het kan dus alleen nog maar leuker worden, haha!
(Ik wil trouwens niet alle West-Afrikanen generaliseren hoor, dat lijkt wel in mijn antwoorden heb ik soms het idee, maar ik merk dat er zooooveel overeenkomsten zijn dat ik het er soms toch maar op waag om over een eigenschap die mij algemeen lijkt een beetje erop los te filosoferen)
Oh trouwens, een tijd geleden gaf Doumbia hier een forumtip waar ik toen op in ben gegaan: http://groups.msn.com/NederlandenSierraLeone /nederlandensierraleone.msnw (spatie eruit laten) Das misschien ook wel iets voor jou (en bijv. voor Boubaah, Hadea en wie hebben we nog meer hier?), er zijn veel dames actief van ongeveer 18/20 tot in de 40 die een relatie hebben met een West-Afrikaan. Je kunt er zo actief aan mee doen als je zelf wilt en er worden ook andere aan relaties of Afrika/multiculti gerelateerde onderwerpen besproken, best leuk! Als je op deze link klikt moet je je eerst even aanmelden en toegelaten worden, maar das geen probleem!
Ik zag een (Afrikaanse) voetballer op tv met zijn zeer knappe vrouw.
Ik: Zo, die heeft een knappe vrouw!
Hij: Mwah
Ik: Maar jij hebt ook een heel knappe vrouw natuurlijk (cynisch bedoeld)
Hij: Ik heb de mooiste en liefste vrouw van de wereld!
Draait zich naar me om en kijkt me zo heel trouwe-labrador-achtig aan: En dat meen ik hoor!
De schat!
Kunnen jullie goed met complimentjes omgaan? Ik weet nooit zo goed wat ik moet zeggen eigenlijk...
Ekue, gelukkig dat je denkt dat het weer goedkomt met jou en je vriend. Ik meen me te herinneren dat je nog geen jaar samen bent met hem he? Dan wees maar gerust, je leert de gebruiksaanwijzing vanzelf wel enigzins te ontcijferen...Ik had in die periode ook heel vaak momenten dat ik dacht dat we toch echt veel te verschillend waren of ik voelde me "benauwd" door die Afrikaanse sociale gemeenschapsdruk...Inmiddels weten ze wel dat het menens is en ik ben nu een soort van "de vrouw van", wie ook om advies en een mening wordt gevraagd...Het kan dus alleen nog maar leuker worden, haha!
(Ik wil trouwens niet alle West-Afrikanen generaliseren hoor, dat lijkt wel in mijn antwoorden heb ik soms het idee, maar ik merk dat er zooooveel overeenkomsten zijn dat ik het er soms toch maar op waag om over een eigenschap die mij algemeen lijkt een beetje erop los te filosoferen)
Oh trouwens, een tijd geleden gaf Doumbia hier een forumtip waar ik toen op in ben gegaan: http://groups.msn.com/NederlandenSierraLeone /nederlandensierraleone.msnw (spatie eruit laten) Das misschien ook wel iets voor jou (en bijv. voor Boubaah, Hadea en wie hebben we nog meer hier?), er zijn veel dames actief van ongeveer 18/20 tot in de 40 die een relatie hebben met een West-Afrikaan. Je kunt er zo actief aan mee doen als je zelf wilt en er worden ook andere aan relaties of Afrika/multiculti gerelateerde onderwerpen besproken, best leuk! Als je op deze link klikt moet je je eerst even aanmelden en toegelaten worden, maar das geen probleem!
dinsdag 20 maart 2007 om 23:37
Betrap mijzelf ook regelmatig op generaliseren :$, maar er zijn inderdaad veeeeel overeenkomsten. Gebruiksaanwijzing, prima. Mezelf op sommige punten aanpassen, ook prima. Die middenweg die Boubaah aan gaf en die bij jou ook prima blijkt te werken, die vinden we wel. Maar die hele groepsdruk, dat elkaar constant in de gaten houden, dat blijf ik denk ik altijd moeilijk vinden. Waarom telkens die vragen over wanneer we gaan trouwen, wanneer we kinderen krijgen? Waarom telkens die afkeurende blikken als ik zeg dat ik daar nog lang niet aan toe ben? En waarom om blijven gaan met mensen die tegen vriend gezegd hebben 'och, als het met ekue niets wordt, heb je zo weer een andere blanke vrouw'?
Omgaan met complimentjes gaat inmiddels prima, gewoon een complimentje terug maken. Maak er soms zelfs een sport van om hem voor te zijn en hem dus eerst een complimentje te geven. In het begin vond ik het wel moeilijk. Zijn 'houden van' kwam na een week of drie, terwijl ik er drie maanden voor nodig had om die woorden uit te spreken (en om ze dan ook echt te menen).
Omgaan met complimentjes gaat inmiddels prima, gewoon een complimentje terug maken. Maak er soms zelfs een sport van om hem voor te zijn en hem dus eerst een complimentje te geven. In het begin vond ik het wel moeilijk. Zijn 'houden van' kwam na een week of drie, terwijl ik er drie maanden voor nodig had om die woorden uit te spreken (en om ze dan ook echt te menen).
woensdag 21 maart 2007 om 02:20
Biebeltje, ik herken erg wat jij zegt. Mijn Libanese ex is niet gelovig, maar heeft inderdaad diezelfde sterke waarden en normen. Ik vond dat wel prettig; meer het idee van een doel hebben in je leven en een goed mens zijn. Maar hij is misschien wel wat vrij opgevoed. Maar aan de andere kant, de ander Libanezen die ik ken denken eigenlijk hetzelfde.
Zamirah, ik weet dat jij een negatieve ervaring hebt, maar ik denk dat je daardoor niet moet denken dat elke moslim hetzelfde is. Dat geeft je zelf ook wel aan, maar volgens mij zijn de ervaringen van Biebeltje en mij heel anders dan jouwe met een Libanees.
Nadine, ik hoop dat je verder komt in alles. Lijkt me een moeilijke situatie, vooral omdat er in het begin al zoveel druk op alles ligt. Veel sterkte.
Ekue, morgen (of vanavond eigenlijk) zie je hem dus weer. Spannend. Ben je er voor jezeld als iets meer uit.
Ik heb misschien binnenkort een date, wederom intercultureel. Dus misschien kan ik ooit weer legaal meeschrijven.
Zamirah, ik weet dat jij een negatieve ervaring hebt, maar ik denk dat je daardoor niet moet denken dat elke moslim hetzelfde is. Dat geeft je zelf ook wel aan, maar volgens mij zijn de ervaringen van Biebeltje en mij heel anders dan jouwe met een Libanees.
Nadine, ik hoop dat je verder komt in alles. Lijkt me een moeilijke situatie, vooral omdat er in het begin al zoveel druk op alles ligt. Veel sterkte.
Ekue, morgen (of vanavond eigenlijk) zie je hem dus weer. Spannend. Ben je er voor jezeld als iets meer uit.
Ik heb misschien binnenkort een date, wederom intercultureel. Dus misschien kan ik ooit weer legaal meeschrijven.
woensdag 21 maart 2007 om 08:53
Trouwen was bij ons ook wel een huge issue hoor! Voor hem kon het niet snel genoeg, terwijl ik liever eerst even wilde samenwonen. Maar dat kon er gewoon echt niet in, dat zouden zijn ouders echt nooit accepteren. Na veel heftige ruzies eindelijk tot een compromis gekomen. Wat door omstandigheden uiteindelijk weer overhoop is gegooid.
Nu begint het weer met kinderen krijgen. Hij wil voor zijn dertigste vader zijn. Liever gisteren dan morgen. Maar goed, eerst maar eens de randvoorwaarden op pijl hebben en dan zien we wel weer verder.
Maar hij is wel weer heel erg van het carriere maken. Hij is erg gefocust op veel geld verdienen en prestige. Was dus ook niet zo blij dat ik in mijn nieuwe baan minder zou gaan verdienen (is maar tijdelijk, salaris heeft nog héél veel ruimte om te groeien). Hij wil dat ik ook carriere maak. En hij zegt zelfs dat hij wel huisvader wordt als ik genoeg verdien voor ons beide... Zo is hij dan ook wel weer.
Nu begint het weer met kinderen krijgen. Hij wil voor zijn dertigste vader zijn. Liever gisteren dan morgen. Maar goed, eerst maar eens de randvoorwaarden op pijl hebben en dan zien we wel weer verder.
Maar hij is wel weer heel erg van het carriere maken. Hij is erg gefocust op veel geld verdienen en prestige. Was dus ook niet zo blij dat ik in mijn nieuwe baan minder zou gaan verdienen (is maar tijdelijk, salaris heeft nog héél veel ruimte om te groeien). Hij wil dat ik ook carriere maak. En hij zegt zelfs dat hij wel huisvader wordt als ik genoeg verdien voor ons beide... Zo is hij dan ook wel weer.
woensdag 21 maart 2007 om 09:20
Fille, leuk, een multicultidate! Hij heeft je dus toch gebeld (hij had geen mobiel toch)? Hoe vaak heb je op je telefoon gekeken? En waar komt ie vandaag? (Neuh, ik ben helemaal niet nieuwsgierig...)
Nou, ik heb besloten voor mezelf dat het weer goed komt. Mits, dan, als hij me garandeert dat ie me mocht er nog eens iets zijn hij me
A: bij zijn denkproces betrekt,
B: niet direct dumpt als ik er per ongeluk nog eens iets uit flap.
Nou, ik heb besloten voor mezelf dat het weer goed komt. Mits, dan, als hij me garandeert dat ie me mocht er nog eens iets zijn hij me
A: bij zijn denkproces betrekt,
B: niet direct dumpt als ik er per ongeluk nog eens iets uit flap.
woensdag 21 maart 2007 om 15:06
Mijn vriend is afkomstig uit Finland. Sinds een aantal maanden woont hij in Nederland. (dat heen en weer vliegen waren we echt spuug zat) Hij is wel een beetje bezig Nederlands te leren maar omdat wij eigenlijk altijd engels met elkaar gesproken hebben en engels voor mij haast natuurlijker is dan Nederlands zet ik er vrij weinig druk achter.Het probleem is dat hij erg veel moeite heeft met werk vinden in Nederland. Hij heeft wel zo hier en daar af en toe een paar weken of een paar dagen project werk (telefonisch interviews afnemen, mensen tellen, dat soort dingen) maar niets voor langere tijd.Spreken jullie mannen/vrienden Nederlands? En wat voor werk doen ze als ze geen Nederlands spreken?Omdat Finland bij de eu hoort is hij niet verplicht een inburgeringscursus te volgen met bijbehordende Nederlandse lessen, en zolang ik genoeg verdien vind de ind het ook wel best allemaal geloof ik. Maar ik word gillend gek van dat thuis gehang en hij ook geloof ik.
woensdag 21 maart 2007 om 15:35
Hoi Uggla, welkom! Leuk dat jullie nu bij elkaar wonen, maar kan me goed voorstellen dat jullie balen van zijn 'op de bank moeten hangen'. Mijn vriend spreekt slecht Nederlands, maar vloeiend Frans. En bij callcenters is er een enorme vraag naar Franssprekende medewerkers. Tegelijkertijd volgt hij een avondstudie, wél in het Nederlands, en ik merk na drie avonden al dat zijn Nederlans met sprongen vooruit gaat.
woensdag 21 maart 2007 om 16:59
Ik heb net even wat zitten neuzen wat betreft inburgeren, maar toch overal staat dat de gemeente contact met je opneemt hiervoor. Nu zijn er ook wel uitzonderingsregels dus ik vraag me af of wij daar ook onder vallen...
Mijn man spreekt in principe ook geen Nederlands. Hij heeft een fulltime baan op vast contract en heeft het daar prima naar zijn zin. Af en toe zeurt hij wel een beetje dat hij toch altijd een buitenlander zal blijven waardoor hij minder snel en minder makkelijk promotie zal kunnen maken dan Nederlanders. Maar dat vind ik een beetje onzin, moet hij maar Nederlands gaan leren.
Maar hij redt zich prima in de maatschappij...
Wij spreken thuis ook alleen maar Engels, dat is nu eenmaal zo gegroeid ook, dat deden we ook al voordat we naar Nederland besloten te gaan (en in Engeland spreek je nu eenmaal ook engels :P)
Uggla (toch?) heeft je vriend al eens gekeken bij de uitzendbureaus die gespecialiseerd zijn in werk voor buitenlanders? (zoals undutchables en bluelynx)
Mijn man spreekt in principe ook geen Nederlands. Hij heeft een fulltime baan op vast contract en heeft het daar prima naar zijn zin. Af en toe zeurt hij wel een beetje dat hij toch altijd een buitenlander zal blijven waardoor hij minder snel en minder makkelijk promotie zal kunnen maken dan Nederlanders. Maar dat vind ik een beetje onzin, moet hij maar Nederlands gaan leren.
Maar hij redt zich prima in de maatschappij...
Wij spreken thuis ook alleen maar Engels, dat is nu eenmaal zo gegroeid ook, dat deden we ook al voordat we naar Nederland besloten te gaan (en in Engeland spreek je nu eenmaal ook engels :P)
Uggla (toch?) heeft je vriend al eens gekeken bij de uitzendbureaus die gespecialiseerd zijn in werk voor buitenlanders? (zoals undutchables en bluelynx)
woensdag 21 maart 2007 om 17:35
donderdag 22 maart 2007 om 09:23
ook een tip.
www.expatica.com
site over nederland in het engels voor expats. met forums en heel veel info.
www.expatica.com
site over nederland in het engels voor expats. met forums en heel veel info.
donderdag 22 maart 2007 om 09:36
Goedemorgen lieverds :D
Het kostte wat moeite. Want hij wilde niet praten op een lege maag. Waardoor we eerst stilzwijgend gingen eten. Maar daarna hebben we héél lang gepraat. Ik heb hem beloofd dat ik niet meer luid en duidelijk zal laten merken als ik het ergens niet mee eens ben waar anderen bij zijn. Hij heeft mij beloofd dat als ik per ongeluk toch eens mijn mond open doe, dat geen reden is om het uit te maken en dat hij mijn voortaan bij zijn denkproces betrekt. Zodat ik niet iedere keer bang hoef te zijn als ik hem een paar dagen niet gezien heb dat ie zich iets in zijn hoofd heeft gehaald. Alles komt goed!
Biebeltje, geen idee hoe dat zit met inburgering. Zou je man wel graag Nederlands willen leren, of vindt hij het wel prima zo?
Uggla, al een leuk baantje voor hem gevonden?
Het kostte wat moeite. Want hij wilde niet praten op een lege maag. Waardoor we eerst stilzwijgend gingen eten. Maar daarna hebben we héél lang gepraat. Ik heb hem beloofd dat ik niet meer luid en duidelijk zal laten merken als ik het ergens niet mee eens ben waar anderen bij zijn. Hij heeft mij beloofd dat als ik per ongeluk toch eens mijn mond open doe, dat geen reden is om het uit te maken en dat hij mijn voortaan bij zijn denkproces betrekt. Zodat ik niet iedere keer bang hoef te zijn als ik hem een paar dagen niet gezien heb dat ie zich iets in zijn hoofd heeft gehaald. Alles komt goed!
Biebeltje, geen idee hoe dat zit met inburgering. Zou je man wel graag Nederlands willen leren, of vindt hij het wel prima zo?
Uggla, al een leuk baantje voor hem gevonden?
donderdag 22 maart 2007 om 10:10
Volgens mij vind hij het allemaal wel prima zo... Volgens hem wordt hij ook niet gestimuleerd omdat iedereen toch wel Engels spreekt... Maar het zou toch wel een stuk makkelijker zijn als hij nu wel eens eindelijk zou beginnen (hij heeft wel boekjes enzo hoor). Maar aan de andere kant moet ik dan ook eens beginnen met wat Libanees te leren. Lijkt me ook wel handig als je je kind tweetalig op wilt voeden.
Maar eerst maar eens dat huis zien te regelen en mijn examens halen voor de cursus die ik nu aan het doen ben (en die is wel even ietsje belangrijker, want daar drijft mijn hele carriere straks op).
Maar eerst maar eens dat huis zien te regelen en mijn examens halen voor de cursus die ik nu aan het doen ben (en die is wel even ietsje belangrijker, want daar drijft mijn hele carriere straks op).
donderdag 22 maart 2007 om 11:07
Wanneer moeten we voor je duimen Biebeltje? In ieder geval al vast heel veel succes met je examens. Spannend! Ik heb er ook twee in juni, van een cursus die ik aan het doen ben. Althans dat is de bedoeling. Ik heb me drie weken geleden aangemeld voor de examens, maar ik heb nog geen bevestiging ontvangen.
donderdag 22 maart 2007 om 19:28
Pffff, mijn vent staat sinds vanmorgen in de negeer-modus. Heb weer eens wat verkeerds gezegd! De toon waarop ik een vraag stelde beviel meneer niet echt. En dan doet hij gewoon of ik lucht ben. Zo irritant.
Misschien komt het ook wel omdat zijn moeder gisteren weer belde met een heel eisenpakket. Ze wilde veel geld, en een auto, en alles liever gisteren dan vandaag. Ik merk dat mijn mannetje dat niet meer zo trekt allemaal. Hij moest gisteren zelfs huilen toen hij de telefoon had opgehangen.
Herkennen jullie dat? Dat zijn familie denkt dat het geld hier aan de bomen groeit? En daarom nogal veel verlangt van hem? Hoe gaan jullie hiermee om?
Ik ga zometeen maar even goed verwennen, en er dan nog even op terugkomen, en dan zitten we over een paar uurtjes weer lekker op de middenweg ;)
Misschien komt het ook wel omdat zijn moeder gisteren weer belde met een heel eisenpakket. Ze wilde veel geld, en een auto, en alles liever gisteren dan vandaag. Ik merk dat mijn mannetje dat niet meer zo trekt allemaal. Hij moest gisteren zelfs huilen toen hij de telefoon had opgehangen.
Herkennen jullie dat? Dat zijn familie denkt dat het geld hier aan de bomen groeit? En daarom nogal veel verlangt van hem? Hoe gaan jullie hiermee om?
Ik ga zometeen maar even goed verwennen, en er dan nog even op terugkomen, en dan zitten we over een paar uurtjes weer lekker op de middenweg ;)
donderdag 22 maart 2007 om 22:39
ekue>> met dat leuke baantje komt het misschien toch nog goed. Een bedrijf waar hij een paar weken geleden had gesoliciteerd en sindsdien niets zinvols meer van had gehoord mailde vandaag dat ze graag willen dat hij in hun team komt werken. Alleen moeten ze zijn referenties nog checken.Dat wordt nog leuk want volgens hem spreekt de meest relevante ex-werkgever geen woord engels.... maar als zij daar zo graag heen willen bellen dan doen ze dat maar
vrijdag 23 maart 2007 om 09:34
Boubaah *;. Vervelend dat hij doet of je lucht bent. En ontzettend vervelend van hem dat zijn veeleisende familie hem zo op zijn nek zit.
Deels herken ik dat wel van de familie van mijn vriend. Zijn directe familie (broers en zussen met zelfde vader en moeder) vraagt eigenlijk nooit veel. Zij begrijpen heel goed dat vriend hier keihard moet werken voor zijn geld. Het zijn vooral neven en nichten en nog verder weg familie die eens in de zoveel tijd aan de telefoon hangen om geld te vragen. Ondanks alles is het een behoorlijk hardnekkig beeld dat in West-Europa geld aan de bomen groeit.
Vriend belt altijd in september al zijn (half)broers en (half)zussen (en dat zijn er héél veel) om te vragen hoe veel schoolgeld ze nodig hebben voor hun kinderen en probeert daar dan zo veel mogelijk aan bij te dragen. Ook geeft hij elke maand geld aan zijn moeder voor de zorg van zijn zoontje.
Deels herken ik dat wel van de familie van mijn vriend. Zijn directe familie (broers en zussen met zelfde vader en moeder) vraagt eigenlijk nooit veel. Zij begrijpen heel goed dat vriend hier keihard moet werken voor zijn geld. Het zijn vooral neven en nichten en nog verder weg familie die eens in de zoveel tijd aan de telefoon hangen om geld te vragen. Ondanks alles is het een behoorlijk hardnekkig beeld dat in West-Europa geld aan de bomen groeit.
Vriend belt altijd in september al zijn (half)broers en (half)zussen (en dat zijn er héél veel) om te vragen hoe veel schoolgeld ze nodig hebben voor hun kinderen en probeert daar dan zo veel mogelijk aan bij te dragen. Ook geeft hij elke maand geld aan zijn moeder voor de zorg van zijn zoontje.
vrijdag 23 maart 2007 om 12:10
Boubaah, erruuuug herkenbaar . Ten eerste van dat je vent in zo'n "mood" schiet als hij wanhopig wordt van druk uit wat voor kant dan ook...en ten tweede die familie die denkt dat wij hier goudboompjes in de achtertuin hebben staan...
Ik vind het ook heel moeilijk dat m'n vent als hij ergens door van slag is het zo op mij kan "afreageren", of liever gezegd, even helemaal niet meer reageren...Aan de andere kant heb ik ook soms medelijden met hem omdat mensen altijd maar het onmogelijke van hem verwachten, terwijl normaal gesproken je familie toch de mensen moeten zijn waar je eerlijk tegen kunt zijn en waar je ook andersom op kunt rekenen. Bij mijn vriend komt er dan ook nog eens het onzekere asielzoekersleven bij, wat nóg meer spanning op zijn schouders legt...Tegenwoordig zie ik de buien gelukkig wel wat beter aankomen (het lijkt bijna op PMS!) en ik ben dan ook altijd maar even extra aardig en stel niet teveel (in zijn ogen) te moeilijke vragen.
De moeder van mijn vriend lijdt om de haverklap aan malaria-aanvallen en we zijn er ook achter gekomen dat ze soms doet alsof ze ziek is om aandacht of dat ze ziek is van het missen van haar zoon. Omdat zijn moeder voor mijn vriend (en inmiddels ook voor mij) een soort halfgodin is, hebben we besloten dat we haar zowieso altijd helpen met medicijnen enzo, als onze portemonnee dat toelaat...Zijn vader en broertje laten we vaak wat langer zeuren en zij vragen vaak ook om niet-noodzakelijke dingen zoals een nieuw mobieltje enzo, daar trappen we niet iedere keer in natuurlijk! Met begrafenissen en bruiloften wordt er ook altijd wat van hem verwacht en door de pas ontstane hoge nood in Guinee was het de laatste tijd erg moeilijk voor ze om aan eten te komen, behalve als je er flink voor kon neertellen, dus ja, nu worden we ook weer platgebeld...
Het erge is dat er nooit een echte oplossing komt voor dit probleem, daarom kun je er ook zo wanhopig van worden. Je stuurt iets maar je kan al uittellen dat ze over een maand weer bellen...Als ik straks een vast en goed inkomen heb en mn vriend ook, dan willen we ten eerste zorgen dat mijn "zwager" een zaakje voor zichzelf kan beginnen zodat hij de familie daar ter plekke kan onderhouden en we willen zelf een aantal gemotiveerde kinderen in de familie selecteren die we naar school laten gaan, desnoods tot de universiteit aan toe, maar in ieder geval zodat ze kennis hebben waardoor ze zich kunnen onderscheiden van anderen zodat ze vooruit kunnen.
Boubaah, veel succes met je vriend, jullie komen er samen wel weer doorheen *;
Ik vind het ook heel moeilijk dat m'n vent als hij ergens door van slag is het zo op mij kan "afreageren", of liever gezegd, even helemaal niet meer reageren...Aan de andere kant heb ik ook soms medelijden met hem omdat mensen altijd maar het onmogelijke van hem verwachten, terwijl normaal gesproken je familie toch de mensen moeten zijn waar je eerlijk tegen kunt zijn en waar je ook andersom op kunt rekenen. Bij mijn vriend komt er dan ook nog eens het onzekere asielzoekersleven bij, wat nóg meer spanning op zijn schouders legt...Tegenwoordig zie ik de buien gelukkig wel wat beter aankomen (het lijkt bijna op PMS!) en ik ben dan ook altijd maar even extra aardig en stel niet teveel (in zijn ogen) te moeilijke vragen.
De moeder van mijn vriend lijdt om de haverklap aan malaria-aanvallen en we zijn er ook achter gekomen dat ze soms doet alsof ze ziek is om aandacht of dat ze ziek is van het missen van haar zoon. Omdat zijn moeder voor mijn vriend (en inmiddels ook voor mij) een soort halfgodin is, hebben we besloten dat we haar zowieso altijd helpen met medicijnen enzo, als onze portemonnee dat toelaat...Zijn vader en broertje laten we vaak wat langer zeuren en zij vragen vaak ook om niet-noodzakelijke dingen zoals een nieuw mobieltje enzo, daar trappen we niet iedere keer in natuurlijk! Met begrafenissen en bruiloften wordt er ook altijd wat van hem verwacht en door de pas ontstane hoge nood in Guinee was het de laatste tijd erg moeilijk voor ze om aan eten te komen, behalve als je er flink voor kon neertellen, dus ja, nu worden we ook weer platgebeld...
Het erge is dat er nooit een echte oplossing komt voor dit probleem, daarom kun je er ook zo wanhopig van worden. Je stuurt iets maar je kan al uittellen dat ze over een maand weer bellen...Als ik straks een vast en goed inkomen heb en mn vriend ook, dan willen we ten eerste zorgen dat mijn "zwager" een zaakje voor zichzelf kan beginnen zodat hij de familie daar ter plekke kan onderhouden en we willen zelf een aantal gemotiveerde kinderen in de familie selecteren die we naar school laten gaan, desnoods tot de universiteit aan toe, maar in ieder geval zodat ze kennis hebben waardoor ze zich kunnen onderscheiden van anderen zodat ze vooruit kunnen.
Boubaah, veel succes met je vriend, jullie komen er samen wel weer doorheen *;
vrijdag 23 maart 2007 om 12:18
J. staat ook altijd de helft van zijn 200 euro per maand af aan zijn moeder, toen zus naar spanje ging, heeft hij haar ticket betaald.
Ik weet niet hoe dat zal gaan als hij hier zou wonen (is nog lang niet aan de orde) maar ik weet ook niet of ik ermee kan leven.
Het is zo anders dan bij ons, ergens vind ik het wel iets liefs hebben, maar toen zijn neef van de week zijn telefoonkaart weer had leeg gebeld waardoor J.mij niet kon bellen (of mijn telefoon over laten gaan) had ik zoiets van er zijn wel grensen. Maar ja wat doe je er tegen. (ik ben trouwens ook nog niet in de postitie om daar wat over te zeggen)
O'ja hier nog wat om te kijken: hier
Ik weet niet hoe dat zal gaan als hij hier zou wonen (is nog lang niet aan de orde) maar ik weet ook niet of ik ermee kan leven.
Het is zo anders dan bij ons, ergens vind ik het wel iets liefs hebben, maar toen zijn neef van de week zijn telefoonkaart weer had leeg gebeld waardoor J.mij niet kon bellen (of mijn telefoon over laten gaan) had ik zoiets van er zijn wel grensen. Maar ja wat doe je er tegen. (ik ben trouwens ook nog niet in de postitie om daar wat over te zeggen)
O'ja hier nog wat om te kijken: hier
vrijdag 23 maart 2007 om 12:36
Biggetje, ik vind het niet heel gek dat hij geld aan familie enzo geeft. In Nederland is iedereen veel meer individualistisch: jouw geld is jouw geld, dat dele je hoogstens met je partner. Als je zelf niet rond kan komen, kan je terugvallen op de overheid. Maar er zijn heel veel landen waar er geen sociaal vangnet geregeld is door de overheid, noch door andere instanties (zat even te denken aan souvereiniteit in eigen kring-principe) dus is het heel normaal om je familie te ondersteunen. Vaak is de extended familie (dus buiten ouders, broer en zus) ook veel belangrijker. Dus mocht J. ooit naar Nederland komen dan moet je je er zeker niet over verbazen als hij nog geld die kant op zal sturen. En dat lijkt me zijn goedrecht, totdat hij er natuurlijk zelf door in de problemen komt. En daarbij, wat zou je er van vinden als hij hier woonde, geld zou verdienen en daar lekker van zou leven, maar zijn moeder zou laten stikken? Op het moment dat ik genoeg inkomen zou hebben en mijn vader of moeder zou niet genoeg geld hebben (en ook geen aanspraak op uitkeringen ofzo kunnen maken) dan zou ik hem of haar ook ondersteunen. Eigenlijk zou ik het fijn vinden als ik mijn moeder op dit moment financieel wat beter zou kunnen ondersteunen, alleen hebben we allebei weinig inkomen per maand en spreekt zij alsnog haar spaargeld aan om een bijdrage te doen in haar collegegeld. Ik vind het een fijn idee dat je elkaar als familie steunt waar nodig. Maar in Nederland is dat gewoon niet zo snel nodig.
vrijdag 23 maart 2007 om 12:42
Oh, maar ik vind het ook niet zo gek, ja de eerste keer keek ik er raar van op.
Maar als hij dus zelf niet van zijn geld zou kunnen rondkomen, en bijvoorbeeld zijn moeder allemaal duren spullen zou kopen etc. (doet ze niet) dan heb ik zoiets van: ja, hallo denk nu eerst eens aan jezelf. (dus net zoals wij nederlanders, eerst ik en dan de rest, zolang het maar niet wordt: ikke ikke ikke, en de rest kan stikken)
Maar als hij dus zelf niet van zijn geld zou kunnen rondkomen, en bijvoorbeeld zijn moeder allemaal duren spullen zou kopen etc. (doet ze niet) dan heb ik zoiets van: ja, hallo denk nu eerst eens aan jezelf. (dus net zoals wij nederlanders, eerst ik en dan de rest, zolang het maar niet wordt: ikke ikke ikke, en de rest kan stikken)
