Relaties
alle pijlers
Interculturele Relaties deel 21
woensdag 21 februari 2007 om 11:51
Nadine, wat goed dat hij zo serieus en open is! Ik vind het echt heel positief klinken dat hij zo'n gesprek wil aangaan. Waarschijnlijk wil hij meer duidelijkheid over jullie relatie, want zoals hij al aangeeft gaat een gewone vriendschap niet (voor hem). Of hij gelijk wil trouwen, betwijfel ik maar wie weet.
Ik zou het gesprek gewoon aangaan, hoe meer gecommuniceerd, hoe beter! En bedenk van te voren goed waar jij staat en wat jouw waarden zijn. Ook al ben je geen praktizerend christen, je komt toch uit een cultuur die gebaseerd is op het christendom, en dat geldt dan ook voor jouw/onze normen en waarden (in grote lijnen).
Bedenk dat je altijd een time-out kunt vragen als je ergens niet gelijk uitkomt. Dat je er eerst over na wilt denken. Als hij jou respecteert, zal hij je zeker ruimte geven!
Ik zou het gesprek gewoon aangaan, hoe meer gecommuniceerd, hoe beter! En bedenk van te voren goed waar jij staat en wat jouw waarden zijn. Ook al ben je geen praktizerend christen, je komt toch uit een cultuur die gebaseerd is op het christendom, en dat geldt dan ook voor jouw/onze normen en waarden (in grote lijnen).
Bedenk dat je altijd een time-out kunt vragen als je ergens niet gelijk uitkomt. Dat je er eerst over na wilt denken. Als hij jou respecteert, zal hij je zeker ruimte geven!
donderdag 22 februari 2007 om 09:54
Hallo allemaal!
Iedereen weer bijgekomen van het carnavallen? Wij hebben er niks aangedaan, wonen ook in de randstad en daar merk je er helemaal niets van!
Nadine, ik vind het eigenlijk ook een goed teken dat hij er serieus over wil praten. Dan neemt hij jou duidelijk ook serieus.
Hier eigenlijk weinig nieuws op het interculturele front. Met de vader van manlief bleek gelukkig niet on overkomelijks aan de hand te zijn, en dat was een grote opluchting..
Ik weet niet meer wie schreef dat er over kindjes nagedacht werd, maar daar zijn wij ook mee bezig! We willen binnen nu en een jaar er wel aan beginnen en we hebben behoorlijk wat gesprekken over opvoeding enzo. Gelukkig zijn we er al achter dat we over het algemeen erg op een lijn zitten.
groetjes!
Iedereen weer bijgekomen van het carnavallen? Wij hebben er niks aangedaan, wonen ook in de randstad en daar merk je er helemaal niets van!
Nadine, ik vind het eigenlijk ook een goed teken dat hij er serieus over wil praten. Dan neemt hij jou duidelijk ook serieus.
Hier eigenlijk weinig nieuws op het interculturele front. Met de vader van manlief bleek gelukkig niet on overkomelijks aan de hand te zijn, en dat was een grote opluchting..
Ik weet niet meer wie schreef dat er over kindjes nagedacht werd, maar daar zijn wij ook mee bezig! We willen binnen nu en een jaar er wel aan beginnen en we hebben behoorlijk wat gesprekken over opvoeding enzo. Gelukkig zijn we er al achter dat we over het algemeen erg op een lijn zitten.
groetjes!
donderdag 22 februari 2007 om 13:57
Jep, weer helemaal bijgekomen van de carnaval (mijn werk bleek een ideale plek om uit te slapen, zeker omdat alle klanten hun bedrijf gesloten hebben en de baas van huis was). Vriend deed voor het eerst mee aan het volksfeest en vond het geweldig.
Lucia, dat was ik van die kindjes. We willen nog helemaal geen kinderen. sowieso de eerstkomende vier jaar dat mijn vriend nog studeert niet. Maar we hadden alvast een "wat-als" gesprek.
Fijn dat jullie zo op één lijn zitten. Leuk om naar uit te kijken, samen kinderen krijgen.
Margaretha, goed dat jullie allbeid zo hard aan jullie toekomst werken. Je hebt me aangestoken. Naast het schrijven van nóg meer sollicitatiebrieven heb ik me ook weer volledig op mijn thuiscursus Engels gestort.
Lucia, dat was ik van die kindjes. We willen nog helemaal geen kinderen. sowieso de eerstkomende vier jaar dat mijn vriend nog studeert niet. Maar we hadden alvast een "wat-als" gesprek.
Fijn dat jullie zo op één lijn zitten. Leuk om naar uit te kijken, samen kinderen krijgen.
Margaretha, goed dat jullie allbeid zo hard aan jullie toekomst werken. Je hebt me aangestoken. Naast het schrijven van nóg meer sollicitatiebrieven heb ik me ook weer volledig op mijn thuiscursus Engels gestort.
donderdag 22 februari 2007 om 17:07
Spannend!!! Dit weekend gaan vriend en ik een nieuwe poging doen naar een gezamenlijk appartementje te kijken. Waar we dan eventueel per 1 mei in zouden trekken. Terwijl ik altijd heeeeeel erg anti-burgerlijk was. In vorige relaties was ik er na twee jaar nog niet aan toe. Nu voelt het beter, maar vind het nog steeds eng.
vrijdag 23 februari 2007 om 07:45
We hebben dus een gesprek gehad, hij geeft aan dat hij absoluut niet wil spelen met mij en dat ik hem te veel waard ben daarvoor. Dat hij mij niet kwijt wil.
Hij weet niet wat te doen en er is toch een afstand ontstaan, zo aanhalig als hij was, zo grootals hij de afstand nu heeft gemaakt. Hij komt niet met zichzelf in het reine op dit moment.
Doordat gedrag begin ik zelf te twijfelen.
Hij weet niet wat te doen en er is toch een afstand ontstaan, zo aanhalig als hij was, zo grootals hij de afstand nu heeft gemaakt. Hij komt niet met zichzelf in het reine op dit moment.
Doordat gedrag begin ik zelf te twijfelen.
vrijdag 23 februari 2007 om 09:35
Nadine, goed dat er gepraat is. Ik begrijp het alleen niet helemaal. Hij geeft aan jou niet kwijt te willen (en dus een serieuze relatie te willen? of jou niet kwijt te willen als casual vriendin? of als platonische vriendin?), maar houdt afstand, waarom? Omdat een serieuze relatie niet mag volgens zijn geloof? Omdat hij eigenlijk het geen verstandig plan vindt een relatie met jou te beginnen omdat hij denkt dat jullie overtuigingen gaan botsen? Omdat hij je eigenlijk gewoon als bootycall wil of als platonische vriendin en dat niet mag van zijn geloof en hij daarom in de knoop zit? Ik begrijp 't niet zo goed!!!
Hoe dan ook vind ik 't wel respectvol dat hij er zo serieus met jou over praat.
Ekue, spannend nieuws!!! Leuk man!
Hoe dan ook vind ik 't wel respectvol dat hij er zo serieus met jou over praat.
Ekue, spannend nieuws!!! Leuk man!
vrijdag 23 februari 2007 om 09:58
Al die namen, ik onthoud ze nog steeds niet!
Maar degene die aan kinderen wilde beginnen: hartstikke leuk!!
Nadine: ik heb dezelfde vragen als Margaretha (goed geformuleerd, heb er niets aan toe te voegen haha). Zou je het nog verder uit kunnen leggen? En ik vraag me ook een beetje af waarom je niet doorvraagt bij hem naar zijn redenen?
Ekue: welke verschillen hebben jullie in dingen aanpakken, en heb je ook het gevoel dat sommige dingen onoverkomelijk zijn? Ik hoop het niet.
Ons grootste verschil is hoe we kinderen op zouden voeden (en ik wil 100% zeker kinderen later, als ik ze kan krijgen).
Hij wil dat zijn kinderen:
- niet roken (mee eens)
- niet drinken (mee eens)
- niet uitgaan (redelijk mee eens, ik heb het ook niet op uitgaan. Ik denk schoolfeesten wel.)
- geen blote kleding (redelijk mee eens, niet in de mate van mijn vriend)
- dochter: geen vriendjes, zoon: liever ook niet maar wordt gedoogd.
Dit is een groot punt. We hadden het er toevallig gisteren over en hij zei dat zijn dochter op latere leeftijd (vanaf 17, 18) wel een vriend mag hebben, maar dat hij zeker wil weten dat het een goede en serieuze jongen is. Dat is dus iets verbetering ten opzichte van eerst.
- ik denk dat meisjes niet vaak weg zouden mogen, bijvoorbeeld schoolkamp, logeerpartijtjes enzovoorts (niet mee eens, als we natuurlijk een goede inschatting hebben kunnen maken van de andere ouders)
Mijn probleem: kun je dit je kinderen aandoen in een Westerse maatschappij?
Ik neig zelf meer naar een strengere opvoeding, maar ZO streng? Ik weet het niet.
Maar degene die aan kinderen wilde beginnen: hartstikke leuk!!
Nadine: ik heb dezelfde vragen als Margaretha (goed geformuleerd, heb er niets aan toe te voegen haha). Zou je het nog verder uit kunnen leggen? En ik vraag me ook een beetje af waarom je niet doorvraagt bij hem naar zijn redenen?
Ekue: welke verschillen hebben jullie in dingen aanpakken, en heb je ook het gevoel dat sommige dingen onoverkomelijk zijn? Ik hoop het niet.
Ons grootste verschil is hoe we kinderen op zouden voeden (en ik wil 100% zeker kinderen later, als ik ze kan krijgen).
Hij wil dat zijn kinderen:
- niet roken (mee eens)
- niet drinken (mee eens)
- niet uitgaan (redelijk mee eens, ik heb het ook niet op uitgaan. Ik denk schoolfeesten wel.)
- geen blote kleding (redelijk mee eens, niet in de mate van mijn vriend)
- dochter: geen vriendjes, zoon: liever ook niet maar wordt gedoogd.
Dit is een groot punt. We hadden het er toevallig gisteren over en hij zei dat zijn dochter op latere leeftijd (vanaf 17, 18) wel een vriend mag hebben, maar dat hij zeker wil weten dat het een goede en serieuze jongen is. Dat is dus iets verbetering ten opzichte van eerst.
- ik denk dat meisjes niet vaak weg zouden mogen, bijvoorbeeld schoolkamp, logeerpartijtjes enzovoorts (niet mee eens, als we natuurlijk een goede inschatting hebben kunnen maken van de andere ouders)
Mijn probleem: kun je dit je kinderen aandoen in een Westerse maatschappij?
Ik neig zelf meer naar een strengere opvoeding, maar ZO streng? Ik weet het niet.
vrijdag 23 februari 2007 om 10:11
Poeh. Ik neig ook naar een strengere opvoeding maar daarmee bedoel ik dan dat ik niet wil dat in mijn huis schuttingtaal gebruikt wordt, dat ik één keer naar mijn kind kijk en hij dan precies weet hoe laat 't is, dat er respectvol wordt omgegaan met elkaar en met ouders en anderen, en dat de kinderen hun best doen op school.
Mijn vriend vindt 't ook niet okee als zijn dochter veel vriendjes heeft geloof ik, maar zelf heeft hij wel veel vriendinnetjes gehad. Ik zei toen 'je denkt toch niet dat ze als ze een vriendje heeft op haar zestiende en ze 't huis niet in mag met haar vriend, ze dan maar van elkaar afblijven?!'. Nouja dat wist hij natuurlijk ook zeker dat 't zo niet werkt, en hij zei toen 'zestien??? ik denk eerder dertien bij een cubana'. :)
Hij vindt 't toch wel raar geloof ik, dat mijn moeder bv. condooms opstuurde toen ik daar woonde, of dat mijn vriendjes altijd gewoon mochten blijven slapen. Hij is meer van het 'niet in mijn huis' principe, of 'wat niet weet wat niet deert', ook al weet hij dat 't toch gebeurt. Maar ik denk dat we daar wel uitkomen.
Ik heb zelf wel een prettige jeugd gehad moet ik zeggen, over alles kon gepraat worden maar ik wist ook tot op welk punt, als we er niet uitkwamen dan moest ik doen wat mijn ouders zeiden. :) Ik heb veel vriendjes gehad, ging elk weekend drie keer stappen, heb gedronken, gerookt en geblowed (niet op schrikbarende schaal ofzo hoor), had vaak dates, liefst nog met jongens met een auto of zo'n stom criterium, kleedde mij bloot en kleed me nog graag bloot / sexy, en droeg vaak heel gekleurde opvallende kleding, experimenteerde met make-up, mijn haar heeft alle kleuren gehad van de regenboog, en ik heb 't heel kort gehad en nu weer heel lang, cornrows, noem maar op, ben gek op dansen, had oneindig veel vrienden, ik vond 't leuk om te ouwehoeren, slappe klets, bier drinken, kussen, spijbelen, dat soort dingen :D.
Het is allemaal behoorlijk goed gekomen heb ik 't idee maar ik ben heel blij dat ik die periode gehad heb op de middelbare school. Ik kijk er echt blij op terug, het was gewoon een superleuke tijd, heel erg onbezorgd. Ik kan mij dan ook niet voorstellen dat ik een kind van mij zou verbieden om die periode zo door te maken.
Mijn vriend vindt 't ook niet okee als zijn dochter veel vriendjes heeft geloof ik, maar zelf heeft hij wel veel vriendinnetjes gehad. Ik zei toen 'je denkt toch niet dat ze als ze een vriendje heeft op haar zestiende en ze 't huis niet in mag met haar vriend, ze dan maar van elkaar afblijven?!'. Nouja dat wist hij natuurlijk ook zeker dat 't zo niet werkt, en hij zei toen 'zestien??? ik denk eerder dertien bij een cubana'. :)
Hij vindt 't toch wel raar geloof ik, dat mijn moeder bv. condooms opstuurde toen ik daar woonde, of dat mijn vriendjes altijd gewoon mochten blijven slapen. Hij is meer van het 'niet in mijn huis' principe, of 'wat niet weet wat niet deert', ook al weet hij dat 't toch gebeurt. Maar ik denk dat we daar wel uitkomen.
Ik heb zelf wel een prettige jeugd gehad moet ik zeggen, over alles kon gepraat worden maar ik wist ook tot op welk punt, als we er niet uitkwamen dan moest ik doen wat mijn ouders zeiden. :) Ik heb veel vriendjes gehad, ging elk weekend drie keer stappen, heb gedronken, gerookt en geblowed (niet op schrikbarende schaal ofzo hoor
), had vaak dates, liefst nog met jongens met een auto of zo'n stom criterium, kleedde mij bloot en kleed me nog graag bloot / sexy, en droeg vaak heel gekleurde opvallende kleding, experimenteerde met make-up, mijn haar heeft alle kleuren gehad van de regenboog, en ik heb 't heel kort gehad en nu weer heel lang, cornrows, noem maar op, ben gek op dansen, had oneindig veel vrienden, ik vond 't leuk om te ouwehoeren, slappe klets, bier drinken, kussen, spijbelen, dat soort dingen :D. Het is allemaal behoorlijk goed gekomen heb ik 't idee maar ik ben heel blij dat ik die periode gehad heb op de middelbare school. Ik kijk er echt blij op terug, het was gewoon een superleuke tijd, heel erg onbezorgd. Ik kan mij dan ook niet voorstellen dat ik een kind van mij zou verbieden om die periode zo door te maken.
vrijdag 23 februari 2007 om 10:30
Nu heb ik het zelf niet op alle dingen die jij vertelt te hebben gedaan in die tijd, maar inderdaad: kun je je kind dat ontzeggen?
Ik weet het echt niet.
"Hij vindt 't toch wel raar geloof ik, dat mijn moeder bv. condooms opstuurde toen ik daar woonde, of dat mijn vriendjes altijd gewoon mochten blijven slapen. Hij is meer van het 'niet in mijn huis' principe, of 'wat niet weet wat niet deert', ook al weet hij dat 't toch gebeurt. Maar ik denk dat we daar wel uitkomen."
Dit herken ik echt voor 100%! Zo gaat het ook in zijn familie. Een oom van hem is erg streng en wil niet dat zijn zoons met een Nederlands meisje thuiskomen. Een neefje van hem heeft al een jaar een Nederlandse vriendin en ik denk dat zijn vader het wel weet maar door de vingers ziet. Echt precies 'niet in mijn huis'.
Mijn vriend vind het ook raar dat hij gewoon bij me mocht blijven slapen na een tijdje, en voelde zich toen ik nog thuis woonde nog elke keer ongemakkelijk.
Ik weet het echt niet.
"Hij vindt 't toch wel raar geloof ik, dat mijn moeder bv. condooms opstuurde toen ik daar woonde, of dat mijn vriendjes altijd gewoon mochten blijven slapen. Hij is meer van het 'niet in mijn huis' principe, of 'wat niet weet wat niet deert', ook al weet hij dat 't toch gebeurt. Maar ik denk dat we daar wel uitkomen."
Dit herken ik echt voor 100%! Zo gaat het ook in zijn familie. Een oom van hem is erg streng en wil niet dat zijn zoons met een Nederlands meisje thuiskomen. Een neefje van hem heeft al een jaar een Nederlandse vriendin en ik denk dat zijn vader het wel weet maar door de vingers ziet. Echt precies 'niet in mijn huis'.
Mijn vriend vind het ook raar dat hij gewoon bij me mocht blijven slapen na een tijdje, en voelde zich toen ik nog thuis woonde nog elke keer ongemakkelijk.
vrijdag 23 februari 2007 om 10:38
Zoon mag wel vriendjes? Dat is dan wel weer modern! :P
Ik weet wat je bedoelt maar ik moest er even een grapje over maken.
Marg, ik heb dat ook wat jij beschrijft; ik ben veel uitgeweest, veel gedronken, gerookt en geblowd. Ik vind dat niet zo heel erg, omdat ik denk dat het ook een beetje bij de leeftijd hoorde. Mijn ouders hebben me altijd genoeg ruimte en vrijheid gegeven, maar waarschijnlijk ook omdat ze vonden dat ik het aankon. En dat blijkt, ik heb het overleefd en ben niet in de goot terecht gekomen en ik vind zelf dat ik er best goed uit ben gekomen (alhoewel ik me al schrijvend besef dat ik dit alles nog steeds wel doe, maar niet meer zo veel als voorheen). Ik wil mijn kinderen diezelfde vrijheid geven, maar wel als ze dat aankunnen. Als blijkt dat mijn vijftienjarige dochter elke week stomdronken met een andere jongen in een steeg beland en niet alleen om de tong in elkaars keel te steken (en ik daar via de buurvrouw van tante Nel achterkom) dan komen er misschien wat meer regels.
Anderzijds denk ik dat ik wel een strenge moeder word. Maar misschien met name als ze jong zijn. Rust, reinheid en regelmaat
.Ik vind dat je pubers toch vrijheid moet geven om zelf verantwoordelijk te worden. Ik geloof er niet in het streng vasthouden en dan opeens loslaten.
vrijdag 23 februari 2007 om 10:46
vrijdag 23 februari 2007 om 11:27
Ik denk dat ik ook wel een redelijk strenge moeder zou zijn , maar ik wil mijn kinderen ook wel zelfstandig maken.
Mijn ouders hebben mij ook altijd behoorlijk vrij gelaten, althans, zolang ik zelf mijn verantwoordelijkheid nam. En dat is uiteindelijk allemaal prima gegaan, dus ik zie dat voor mezelf ook wel zitten.
Wat ik wel als 'eis' heb bij de opvoeding van onze toekomstige kinderen (als het allemaal lukt), is dat jongens en meisjes hetzelfde mogen / moeten. Ik zie dat in Peru nog weleens anders. Bij mijn schoonfamilie valt het nog mee, maar mijn schoonzusje moest aanmerkelijk meer helpen in het huishouden en werd veel meer beschermd dan de zoons (met uitgaan en zo).
Ik ben wel blij dat we het er nu al over hebben, en niet als de kinderen er eenmaal zijn. Dat zie ik in mijn omgeving nog wel eens anders. Ouders die over de hoofden van de kinderen discussiëren of iets wel of niet mag..
groetjes!
, maar ik wil mijn kinderen ook wel zelfstandig maken.Mijn ouders hebben mij ook altijd behoorlijk vrij gelaten, althans, zolang ik zelf mijn verantwoordelijkheid nam. En dat is uiteindelijk allemaal prima gegaan, dus ik zie dat voor mezelf ook wel zitten.
Wat ik wel als 'eis' heb bij de opvoeding van onze toekomstige kinderen (als het allemaal lukt), is dat jongens en meisjes hetzelfde mogen / moeten. Ik zie dat in Peru nog weleens anders. Bij mijn schoonfamilie valt het nog mee, maar mijn schoonzusje moest aanmerkelijk meer helpen in het huishouden en werd veel meer beschermd dan de zoons (met uitgaan en zo).
Ik ben wel blij dat we het er nu al over hebben, en niet als de kinderen er eenmaal zijn. Dat zie ik in mijn omgeving nog wel eens anders. Ouders die over de hoofden van de kinderen discussiëren of iets wel of niet mag..
groetjes!
vrijdag 23 februari 2007 om 11:32
Ja hier ben ik 't helemaal mee eens. Daarom hebben dit soort discussies vantevoren voeren ook zo weinig zin. Mijn moeder vond 't natuurlijk best dat mijn vriendje bleef slapen, het was altijd dezelfde en ik was bovendien al bang voor een tampon dus not to worry :D. Ik kan me voorstellen dat mijn vriend die wat minder bang was voor seks er toch een ander referentiekader bij heeft ;).
(wat mijn moeder trouwens wel altijd zei was 'ik heb liever dat je 't hier in huis doet, dan achter een discotheek en dat ik 't dan van een ander moet horen', ben ik 't ook weer mee eens, maar mijn vriend volgens mij niet
). Mijn ouders hebben trouwens ook 't idee dat je tot een jaar of 15 kan opvoeden en daarna niet meer. Dat denk ik ook. Je kan wel regels hebben, of over dingen praten, advies geven of je kan zelfs je kind nog wel dwingen te doen wat jij wilt, maar als de opvoeding voor die tijd niet rond is dan komt er toch weinig meer van terecht denk ik :D. Ik drink trouwens ook nog steeds wel hoor (maar vind 't niet meer heel cool om dronken te zijn, helemaal niet eigenlijk), ga nog steeds stappen (maar leef niet meer van weekend naar weekend) en blow zelfs nog wel af en toe (ik denk, twee keer per jaar, maar ik moet er tegenwoordig zo van hoesten, wat mijn vrienden alleen maar sterkt in 't idee dat ik een nerd ben geworden
). Ik ga alleen nooit meer daten ;).Hoe dan ook, die periode is toch belangrijk te hebben, zonder problemen uitzoeken wat je leuk vindt en wat niet, waar je grenzen liggen, allemaal behoorlijk onschuldig vind ik.
vrijdag 23 februari 2007 om 11:36
Ik kon (en kan nu nog!) mijn vader bellen om vier uur in de nacht als ik uit ben geweest en naar huis wil, en dan komt hij mij ophalen met de auto (zodat ik niet met een ander meehoef). Mijn broertjes doen dat echt nooit. Ik mocht alleen met de fiets naar schoolfeesten en uit als er ook jongens meefietsten, anders ging dat feest niet door (werd ik gebracht). Tegen mijn broertjes wordt gezegd als ze op de fiets gaan dat ze de meisjes naar huis moeten brengen. Hoewel mijn moeder echt een feministe is die tegen ongelijke behandeling voor jongens en meiden is ging 't in de praktijk wel zo. Ik vind 't ook niet heel erg eigenlijk.
Mijn broertjes kunnen alles in huis, en ik kan trouwens ook de mannendingen, band plakken enzo, maar in de praktijk helpen mijn broertjes vaak mijn vader met bv. grasmaaien of dingen wegbrengen naar de stort, en ik kook vaker of poets er een keer doorheen.
Overigens denk ik juist dat het vanzelf wel losloopt. Als je het op belangrijke punten met elkaar eens bent (bijvoorbeeld het punt 'mannen en vrouwen zijn gelijk') dan kom je er wel uit bij de opvoeding. Mijn moeder lachte me uit toen ik erover begon dat ik het er met vriend eigenlijk wel over moest hebben enzo. We hebben 't er weleens hypothetisch over, maar natuurlijk hebben we nooit echte andere visies, als dat zo zou zijn zou dat wel eerder naar voren zijn gekomen, en dan zou ik niet met hem zijn.
vrijdag 23 februari 2007 om 12:07
Nadine, ook ik heb dezelfde vragen bij jou verhaal als Margaretha. Hij geeft aan het serieus met je te menen en neemt tegelijkertijd afstand. Dus hij zal ergens mee in de knoop zitten.
Fiefje, de manier waarop vriend met zijn zoon omgaat (die ver weg in Togo woont, dus dat is we heel anders) is een manier van grote beloningen en geen straffen. Als vriend zijn zoon belt gaat het meestal als volgt: "als je volgende rapport goed is, krijg je van mij een draagbare dvd-speler" of "als je met de voetbalclub de competitie wint, krijg je van mij nieuwe scheenbeschermers." Waardoor dat kind enórm verwend is. Niet echt de manier die ik voor ogen heb voor onze kinderen. Maar goed, zoals ik volgens mij eerder al schreef, er komen nog láng geen kinderen, dus we komen er voor die tijd wel uit.
Mijn opvoeding was enerzijds streng anderzijds heel vrij. Vanaf mijn vijftiende mocht ik op stap. Tot mijn zeventiende golden er eindtijden voor thuiskomen en mochten vriendjes niet blijven slapen. Daarna vertrouwden mijn ouders volledig op mijn eigen verantwoordelijkheid. Heb een heerlijke tijd gehad, net als enkele van mijn voorgangers. Op ontdekkingsreis geweest en wel eens gerookt (niet lekker) wel eens geblowed (duur grapje), veel gedronken (het was de tijd van de safari-jus) en af en toe een vriendje. Maar heb het vertrouwen van mijn ouders nooit té ver op de proef gesteld, geloof ik.
Fiefje, de manier waarop vriend met zijn zoon omgaat (die ver weg in Togo woont, dus dat is we heel anders) is een manier van grote beloningen en geen straffen. Als vriend zijn zoon belt gaat het meestal als volgt: "als je volgende rapport goed is, krijg je van mij een draagbare dvd-speler" of "als je met de voetbalclub de competitie wint, krijg je van mij nieuwe scheenbeschermers." Waardoor dat kind enórm verwend is. Niet echt de manier die ik voor ogen heb voor onze kinderen. Maar goed, zoals ik volgens mij eerder al schreef, er komen nog láng geen kinderen, dus we komen er voor die tijd wel uit.
Mijn opvoeding was enerzijds streng anderzijds heel vrij. Vanaf mijn vijftiende mocht ik op stap. Tot mijn zeventiende golden er eindtijden voor thuiskomen en mochten vriendjes niet blijven slapen. Daarna vertrouwden mijn ouders volledig op mijn eigen verantwoordelijkheid. Heb een heerlijke tijd gehad, net als enkele van mijn voorgangers. Op ontdekkingsreis geweest en wel eens gerookt (niet lekker) wel eens geblowed (duur grapje), veel gedronken (het was de tijd van de safari-jus) en af en toe een vriendje. Maar heb het vertrouwen van mijn ouders nooit té ver op de proef gesteld, geloof ik.
vrijdag 23 februari 2007 om 12:30
Hallo allemaal . Ik heb met veel interesse jullie verhalen meegelezen en nu kom ik mezelf maar even voorstellen.
Ik ben dus Moondancer, bijna 20 (maart) en ik heb sindskort (een maand) een relatie met een turkse jongen. Oh ja en ik ben studente en woon op kamers.
Ik ben echt ontzettend verliefd op Moonman (zoals ik hem hier op t forum gedoopt heb :P) en tot nu toe gaat het goed tussen ons. Lastig is wel dat hij een eindje weg woont en we elkaar daardoor niet zo vaak kunnen zien. Meestal iets van 1 keer in de 10 dagen ofzo. Maar goed, als ik dat vergelijk met sommigen hier heb ik niks te klagen.
Zelf ben ik het resultaat van een intercultureel huwelijk (half Nederlands half Marokkaans ben ik) en daardoor heb ik mijn leven lang al kunnen zien wat zo'n relatie met zich meebrengt. Daarom ben ik me er heel erg van bewust wat voor problemen er kunnen ontstaan tussen ons.
Moonman is moslim. Hij gaat op vrijdag naar de Moskee, drinkt en rookt niet, eet geen varkensvlees. Ik heb hem dan ook meteen gevraagd wat hij ervan vind dat ik wel drink af en toe en varkensvlees eet. Daar heeft hij op zich geen problemen mee, maar dan mag ik hem niet kussen als ik alcohol heb gedronken. Zelf vind ik die dingen niet belangrijk en doe ik ze dus gewoon niet waar hij bij is (heb ik toen ik nog thuis woonde ook altijd zo gedaan). Over kleding doet hij absoluut niet moeilijk. Sterker nog, het liefst heeft hij dat ik altijd rokjes draag haha. Gelukkig maar want daar heb ik al genoeg conflicten over gehad in het verleden.
Toen ik mijn ouders over hem vertelde reageerde mijn moeder wel wat bezorgt omdat ze uit eigen ervaring weet hoe moeilijk het soms kan zijn. Maar ze heeft wel zoiets van: geniet er maar van en je ziet vanzelf wel hoe het loopt. Mijn vader vind t idee van een vriendje (moslim of niet) zowieso niet zo leuk, maar goed... daar moet hij maar gewoon aan wennen ;).
Nou ja... in ieder geval hoop ik dat hij blijft zoals hij is en niet steeds strenger gelovig gaat worden wat je regelmatig ziet. Ik heb een hele tijd gezegd dat ik geen relatie zou willen met een moslim, maar nu ik verliefd ben heb ik mn mening toch maar bijgesteld :P.
Nou, het is best een heel verhaal geworden. Ik blijf met jullie meelezen en reageren.
. Ik heb met veel interesse jullie verhalen meegelezen en nu kom ik mezelf maar even voorstellen.Ik ben dus Moondancer, bijna 20 (maart) en ik heb sindskort (een maand) een relatie met een turkse jongen. Oh ja en ik ben studente en woon op kamers.
Ik ben echt ontzettend verliefd op Moonman (zoals ik hem hier op t forum gedoopt heb :P) en tot nu toe gaat het goed tussen ons. Lastig is wel dat hij een eindje weg woont en we elkaar daardoor niet zo vaak kunnen zien. Meestal iets van 1 keer in de 10 dagen ofzo. Maar goed, als ik dat vergelijk met sommigen hier heb ik niks te klagen.
Zelf ben ik het resultaat van een intercultureel huwelijk (half Nederlands half Marokkaans ben ik) en daardoor heb ik mijn leven lang al kunnen zien wat zo'n relatie met zich meebrengt. Daarom ben ik me er heel erg van bewust wat voor problemen er kunnen ontstaan tussen ons.
Moonman is moslim. Hij gaat op vrijdag naar de Moskee, drinkt en rookt niet, eet geen varkensvlees. Ik heb hem dan ook meteen gevraagd wat hij ervan vind dat ik wel drink af en toe en varkensvlees eet. Daar heeft hij op zich geen problemen mee, maar dan mag ik hem niet kussen als ik alcohol heb gedronken. Zelf vind ik die dingen niet belangrijk en doe ik ze dus gewoon niet waar hij bij is (heb ik toen ik nog thuis woonde ook altijd zo gedaan). Over kleding doet hij absoluut niet moeilijk. Sterker nog, het liefst heeft hij dat ik altijd rokjes draag haha. Gelukkig maar want daar heb ik al genoeg conflicten over gehad in het verleden.
Toen ik mijn ouders over hem vertelde reageerde mijn moeder wel wat bezorgt omdat ze uit eigen ervaring weet hoe moeilijk het soms kan zijn. Maar ze heeft wel zoiets van: geniet er maar van en je ziet vanzelf wel hoe het loopt. Mijn vader vind t idee van een vriendje (moslim of niet) zowieso niet zo leuk, maar goed... daar moet hij maar gewoon aan wennen ;).
Nou ja... in ieder geval hoop ik dat hij blijft zoals hij is en niet steeds strenger gelovig gaat worden wat je regelmatig ziet. Ik heb een hele tijd gezegd dat ik geen relatie zou willen met een moslim, maar nu ik verliefd ben heb ik mn mening toch maar bijgesteld :P.
Nou, het is best een heel verhaal geworden. Ik blijf met jullie meelezen en reageren.
vrijdag 23 februari 2007 om 12:43
Mijn moeder (ook soms mijn vader) haalde ons ook altijd uit de kroeg op, mijn tante deed dat ook...
En als ik hoor dat een vriend of familie, graag wil drinken en ik ga bijv toch niet uit, dan rijd ik ze graag ff heen en weer....
Ik ben de laatste tijd ook veel rustiger qua uitgaan (kermis en carnaval niet meegerekend) ik wil op vrijdag wel altijd weg, maar zaterdag en zondag hoeft van mij niet meer zo nodig....
En als ik hoor dat een vriend of familie, graag wil drinken en ik ga bijv toch niet uit, dan rijd ik ze graag ff heen en weer....
Ik ben de laatste tijd ook veel rustiger qua uitgaan (kermis en carnaval niet meegerekend) ik wil op vrijdag wel altijd weg, maar zaterdag en zondag hoeft van mij niet meer zo nodig....
vrijdag 23 februari 2007 om 15:46
vrijdag 23 februari 2007 om 16:17
vrijdag 23 februari 2007 om 16:43
Ik sliep na het uitgaan altijd bij vriendinnen maar ben op een gegeven moment toch alleen naar huis gaan fietsen (een uur). Eigenwijs als ik ben.
In Berlijn was er een 'eng stukje' waar ik vanaf de metro langs moest lopen. Toen mijn zus een paar dagen langskwam verbood ze me om daar 's avonds laat nog in m'n eentje langs te lopen (vooral omdat ik het 'het drugsdealerpaadje' noemde, ik heb er echter nooit een dealer gezien). Toen ik dat grinnikend aan ex vertelde zei hij; 'wát!! Loop je daar 's avonds alleen langs?' en verbood het me vervolgens ook. Uit eigenwijsheid heb ik nog een keer die route genomen, maar aangezien ik zelf ook zo'n beetje in m'n broek scheet van angst ben ik toch maar om gaan lopen. :D
In Berlijn was er een 'eng stukje' waar ik vanaf de metro langs moest lopen. Toen mijn zus een paar dagen langskwam verbood ze me om daar 's avonds laat nog in m'n eentje langs te lopen (vooral omdat ik het 'het drugsdealerpaadje' noemde, ik heb er echter nooit een dealer gezien). Toen ik dat grinnikend aan ex vertelde zei hij; 'wát!! Loop je daar 's avonds alleen langs?' en verbood het me vervolgens ook. Uit eigenwijsheid heb ik nog een keer die route genomen, maar aangezien ik zelf ook zo'n beetje in m'n broek scheet van angst ben ik toch maar om gaan lopen. :D
