Relaties
alle pijlers
Minnaressen deel 34
vrijdag 29 juni 2007 om 12:19
@Puk, ten eerste waardeer ik je posts heel erg omdat ze getuigen van inzicht en dragen bij aan een positieve sfeer op dit forum, die door anderen die binnen komen vallen wel eens wordt afgebroken.
Je vroeg over de rol van GM in het geheel, dat HIJ fout is en dat we eigenlijk boos op hem zouden moeten zijn (omdat hij te slap is om de keuze te maken?).
Na mijn gesprek met psych deze week realiseer ik me dat mijn woede 'naar binnen slaat'. Ik maak vooral mezelf verwijten, en herken wat Face daarover schrijft. Ik voel me een enorme stommeling omdat ik heb geinvesteerd in een toekomstloze relatie, ik voel me goedkoop omdat ik mijn gevoelens niet in de hand heb gehad, enz.
In tegenstelling tot de situatie van bijv. Face, heeft mijn GM mij nooit beloftes gedaan. Ondanks alle pijn ben ik daar blij om. Ik heb mezelf hoop gegeven. Als je gek op iemand bent, dan hoop je gewoon op meer. Ik denk dat dat heel menselijk is en niet iets om jezelf te verwijten.
@Dus Face, wees niet te hard voor jezelf!
@Puk, mijn GM heeft wel eens gezegd dat zijn verantwoordelijkheid groter is dan de mijne, al was het alleen maar omdat hij verplichtingen naar zijn vrouw heeft. Maar hij handelt er niet naar! Ook nadat ik hem gezegd had dat hij niet meer bij me thuis moest komen, vroeg hij een paar dagen later toch weer of hij even langs kon komen. Daar werd ik wel een beetje boos om.
Hij heeft ook gezegd dat ik de verstandigste van ons 2 ben, dat hij zijn ogen makkelijker sluit voor de realiteit. Dat geeft mij extra reden om voor mezelf te kiezen. Want: IK ben steeds degene die het meest lijdt onder de impasse. Ik ben alleen, hij heeft thuis aanspraak, al is het een 'toneelstuk' zoals hij zelf zegt. En ik wil geen rol meer spelen in dat toneelstuk.
Natuurlijk heb ik nog wel zwakke momenten, zoals gisteren toen we weer zo aan het flirten waren dat ik zei; 'pas maar op, ik sleep je zo mee naar mijn huis, maar ik doe het niet.' Ik wil maar zeggen dat mijn gevoel voor die man nog niet is verdwenen.
Afstand en afleiding zijn voor mij de sleutelbegrippen om hiervan los te komen.
Je vroeg over de rol van GM in het geheel, dat HIJ fout is en dat we eigenlijk boos op hem zouden moeten zijn (omdat hij te slap is om de keuze te maken?).
Na mijn gesprek met psych deze week realiseer ik me dat mijn woede 'naar binnen slaat'. Ik maak vooral mezelf verwijten, en herken wat Face daarover schrijft. Ik voel me een enorme stommeling omdat ik heb geinvesteerd in een toekomstloze relatie, ik voel me goedkoop omdat ik mijn gevoelens niet in de hand heb gehad, enz.
In tegenstelling tot de situatie van bijv. Face, heeft mijn GM mij nooit beloftes gedaan. Ondanks alle pijn ben ik daar blij om. Ik heb mezelf hoop gegeven. Als je gek op iemand bent, dan hoop je gewoon op meer. Ik denk dat dat heel menselijk is en niet iets om jezelf te verwijten.
@Dus Face, wees niet te hard voor jezelf!
@Puk, mijn GM heeft wel eens gezegd dat zijn verantwoordelijkheid groter is dan de mijne, al was het alleen maar omdat hij verplichtingen naar zijn vrouw heeft. Maar hij handelt er niet naar! Ook nadat ik hem gezegd had dat hij niet meer bij me thuis moest komen, vroeg hij een paar dagen later toch weer of hij even langs kon komen. Daar werd ik wel een beetje boos om.
Hij heeft ook gezegd dat ik de verstandigste van ons 2 ben, dat hij zijn ogen makkelijker sluit voor de realiteit. Dat geeft mij extra reden om voor mezelf te kiezen. Want: IK ben steeds degene die het meest lijdt onder de impasse. Ik ben alleen, hij heeft thuis aanspraak, al is het een 'toneelstuk' zoals hij zelf zegt. En ik wil geen rol meer spelen in dat toneelstuk.
Natuurlijk heb ik nog wel zwakke momenten, zoals gisteren toen we weer zo aan het flirten waren dat ik zei; 'pas maar op, ik sleep je zo mee naar mijn huis, maar ik doe het niet.' Ik wil maar zeggen dat mijn gevoel voor die man nog niet is verdwenen.
Afstand en afleiding zijn voor mij de sleutelbegrippen om hiervan los te komen.
vrijdag 29 juni 2007 om 12:27
Wil ook wel antwoord geven op deze vraag.
Ten eerste had het niets helemaal niets met mij te maken,maar alles met hem.
Mijn mans leven bestond uit werken en voetbal en gezin
Hij werkte altijd alleen met mannen,todat hij een andere baan kreeg en ook met vrouwen in aanraking kwam.op dat mega grote bedrijf is het heel normaal zowat dat mannen en vrouwen met elkaar flirten en meer.
er waren collega die vreemd gingen en afaires hebben op het werk.
De verhalen gingen rond,en mijn man werd erdoor geprikkeld
toen kwam er een nieuw meisje werken,en dit was een erg jong ding
en erg naief,mijn man wierp zich op als vaderfiguur,maar voelde zich enorm tot haar aangetrokken.het is op een zoen uitgelopen,waarna ze erachter kwamen dat ze toch niets voelde als vriendschap voor elkaar.
ondertussen ging zijn collega vreemd en zijn baas,hij hoorde de verhalen aan,las de sms mee die over en weer gestuurd werden
Ook vertelde collega hoe hij naar vrouwen viste via het net.
Dat was de volgende stap.
Ondertussen was er een bekende van ons,een gv die mijn man erg aantrekkelijk vond,ze heeft hem constand gevleid,en geprikkeld
het werd een stiekum msn en sms contakt,tot het moment aangebroken was,waarbij ze stiekum afgesproken hebben.het zoennen ging ditmaal wel goed,de rest volgt dan vanzelf.
de aanloop heeft pakweg een halfjaar geduurd,de affiare ong 5 maanden.
in die tijd hadden wij erg weinig sex,op mijn beklag erover vertelde hij mij dat hij veel aan zijn hoofd had,wij waren net een eigen bedrijf gestart,en zodoende had hij alle vrijheid om te doen met haar,ik dacht immers hij had het druk.
na 2 maanden hadden wij ook gewoon weer regelmatig sex,en ondertussen zag hij haar ook nog 1 a 2 keer per week,
ook zat hij naar nog meer vrouwen te vissen,via het net.
Hij heeft nooit een zier om gv gegeven,ze kwam voorbij was beschikbaar enz.
Hij heeft toegegeven,waar anderen dat niet doen.(maar wellicht wel aan denken)
het had ook 10 jaar eerder of later kunnen gebeuren,het had niets met ons maar alles met hem te maken.
Hij wilde het.hij nam het
zij gaf het wilde het ook.
Wel is het zo dat zij een heel ander beeld had over hun relatie,het was voor haar een klap om erachter te komen dat ze niet de enige was,dat hij niet verliefd was of wat voor gevoelens dan ook,het enigste wat zij hem bezorgde was een orgasme.
ze voelde zich bedrogen door hem,en dacht in hem een echte vriend te hebben gevonden.haar relatie met mijn man bestond voornamelijk in har hoofd.
punt is dus,er was niets mis met onze relatie,gebeurtenissen hebben zich opgestapeld,en mijn man heeft toegeven aan zijn lust,de spanning van de affaire heeft ervoor gezorgd dat het 5 maand geduurd heeft,toen dat voorbij was,heeft hij haar laten valen als een baksteen.
het had iedereen kunnen zijn.
Het heeft mij onzettend goed gedaan,dat ik er eindelijk achter kwam,mijn intuietie heeft mij nooit in de steek gelaten,het vreet je echt helemaal op als iemand die je vertrouwd zo tegen je liegt dat je aan jezelf begint te twijfelen.Ook dat ik beelden heb van wie het waren heeft mij goed gedaan,ik weet nu zeker dat het ook niets met hoe ik eruit zie te maken heeft of hoe ik ben.
de vrouwen waren nl niet mooier liever beter ectt ectt.
het ging nergens over behalve over lust spanning en egostrelen.
ben wel helemaal blij te weten hoe veel mannen inelkaar steken,ik heb mijn verwachtigen erg moeten bijstellen,wat dat betrefd is er een wereld voor me opengegaan.
groet sterkte Daisy
Ten eerste had het niets helemaal niets met mij te maken,maar alles met hem.
Mijn mans leven bestond uit werken en voetbal en gezin
Hij werkte altijd alleen met mannen,todat hij een andere baan kreeg en ook met vrouwen in aanraking kwam.op dat mega grote bedrijf is het heel normaal zowat dat mannen en vrouwen met elkaar flirten en meer.
er waren collega die vreemd gingen en afaires hebben op het werk.
De verhalen gingen rond,en mijn man werd erdoor geprikkeld
toen kwam er een nieuw meisje werken,en dit was een erg jong ding
en erg naief,mijn man wierp zich op als vaderfiguur,maar voelde zich enorm tot haar aangetrokken.het is op een zoen uitgelopen,waarna ze erachter kwamen dat ze toch niets voelde als vriendschap voor elkaar.
ondertussen ging zijn collega vreemd en zijn baas,hij hoorde de verhalen aan,las de sms mee die over en weer gestuurd werden
Ook vertelde collega hoe hij naar vrouwen viste via het net.
Dat was de volgende stap.
Ondertussen was er een bekende van ons,een gv die mijn man erg aantrekkelijk vond,ze heeft hem constand gevleid,en geprikkeld
het werd een stiekum msn en sms contakt,tot het moment aangebroken was,waarbij ze stiekum afgesproken hebben.het zoennen ging ditmaal wel goed,de rest volgt dan vanzelf.
de aanloop heeft pakweg een halfjaar geduurd,de affiare ong 5 maanden.
in die tijd hadden wij erg weinig sex,op mijn beklag erover vertelde hij mij dat hij veel aan zijn hoofd had,wij waren net een eigen bedrijf gestart,en zodoende had hij alle vrijheid om te doen met haar,ik dacht immers hij had het druk.
na 2 maanden hadden wij ook gewoon weer regelmatig sex,en ondertussen zag hij haar ook nog 1 a 2 keer per week,
ook zat hij naar nog meer vrouwen te vissen,via het net.
Hij heeft nooit een zier om gv gegeven,ze kwam voorbij was beschikbaar enz.
Hij heeft toegegeven,waar anderen dat niet doen.(maar wellicht wel aan denken)
het had ook 10 jaar eerder of later kunnen gebeuren,het had niets met ons maar alles met hem te maken.
Hij wilde het.hij nam het
zij gaf het wilde het ook.
Wel is het zo dat zij een heel ander beeld had over hun relatie,het was voor haar een klap om erachter te komen dat ze niet de enige was,dat hij niet verliefd was of wat voor gevoelens dan ook,het enigste wat zij hem bezorgde was een orgasme.
ze voelde zich bedrogen door hem,en dacht in hem een echte vriend te hebben gevonden.haar relatie met mijn man bestond voornamelijk in har hoofd.
punt is dus,er was niets mis met onze relatie,gebeurtenissen hebben zich opgestapeld,en mijn man heeft toegeven aan zijn lust,de spanning van de affaire heeft ervoor gezorgd dat het 5 maand geduurd heeft,toen dat voorbij was,heeft hij haar laten valen als een baksteen.
het had iedereen kunnen zijn.
Het heeft mij onzettend goed gedaan,dat ik er eindelijk achter kwam,mijn intuietie heeft mij nooit in de steek gelaten,het vreet je echt helemaal op als iemand die je vertrouwd zo tegen je liegt dat je aan jezelf begint te twijfelen.Ook dat ik beelden heb van wie het waren heeft mij goed gedaan,ik weet nu zeker dat het ook niets met hoe ik eruit zie te maken heeft of hoe ik ben.
de vrouwen waren nl niet mooier liever beter ectt ectt.
het ging nergens over behalve over lust spanning en egostrelen.
ben wel helemaal blij te weten hoe veel mannen inelkaar steken,ik heb mijn verwachtigen erg moeten bijstellen,wat dat betrefd is er een wereld voor me opengegaan.
groet sterkte Daisy
vrijdag 29 juni 2007 om 13:00
Angel k zei ook en terecht.Ikzou idd. iet in haar schoenen willen staan.
Gosh ik krijg me niet in gareel gister en vandag.En vandaga alleenmaar down enverdrietig.Brok im keel en kan niet een huilen meer.Waarover heb ik te huilen eigenlijk.Pfffff kweet niet eens meer wat liefhebben is.Was dit liehebben zo ik meende?
GOD WAT WIL IK GRAAG DAT HET NOOIT GEBEURD WAS.Ik voel me zo rot,vreselijk.Ik wil dat het allemaal weg i dat het niet gebeurd is ooit.Het doet zeer dat ik mezelf zo heb lopen te verneuken eigenlijk.
Gosh ik krijg me niet in gareel gister en vandag.En vandaga alleenmaar down enverdrietig.Brok im keel en kan niet een huilen meer.Waarover heb ik te huilen eigenlijk.Pfffff kweet niet eens meer wat liefhebben is.Was dit liehebben zo ik meende?
GOD WAT WIL IK GRAAG DAT HET NOOIT GEBEURD WAS.Ik voel me zo rot,vreselijk.Ik wil dat het allemaal weg i dat het niet gebeurd is ooit.Het doet zeer dat ik mezelf zo heb lopen te verneuken eigenlijk.
vrijdag 29 juni 2007 om 13:07
face kijk nar het positive ervan,wat je ervan geleerd hebt,waar je bv nooit meer wilt intrappen.hoe je als mens erdoor gegroeid bent enz.
misschien ooit later denk je,het heeft me wel daar gebracht waar ik nu ben,en dan ben je er wellicht dankbaar voor dat het allemaal zo gelopen is zoals het is.of sja dankbaar,laat maar eenst een vrede ermee komen.
sterkte
misschien ooit later denk je,het heeft me wel daar gebracht waar ik nu ben,en dan ben je er wellicht dankbaar voor dat het allemaal zo gelopen is zoals het is.of sja dankbaar,laat maar eenst een vrede ermee komen.
sterkte
vrijdag 29 juni 2007 om 13:13
Hoe het met mij gaat?
Ik vind het ook steeds moeilijker om hier iets persoonlijks te posten door de relletjes en natuurlijk ook vanwege de mogelijke herkenbaarheid.
Dat het nu even minder met mij gaat heeft niets met GM te maken maar alles met persoonlijke zaken die ik, inderdaad vanwege de herkenbaarheid, hier niet neer kan zetten.
Probleem is dat door die kwetsbaarheid ik merk dat ik wat minder sterk in mijn schoenen sta richting GM. Ik hou nog steeds van hem en ik heb ook niet de illusie dat dat snel overgaat. Ik mis hem nog steeds en dat is nu weer wat erger omdat we contact hebben gehad omdat je dan weer weet wat je mist . Geen contact is dus nog steeds de beste remedie. Daar blijf ik van overtuigd.
En wat betreft mijn GM: hij is er nog steeds van overtuigd dat ie gaat scheiden. Ik zou hem wel willen geloven maar ik ga toch nog steeds voor: geen woorden maar daden!
Ik heb de afgelopen 6 maanden zo ontzettend op mijn verstand geleefd dat ik weleens teveel aan mijn gevoel voorbij ben gegaan. Ook wel te streng geweest naar mezelf waardoor op de één of andere manier die emoties ergens vast zijn blijven zitten. Het meedoen aan de rellen is voor mij ook wel een soort van afreageren geweest denk ik want ik kan vaak heel makkelijk over dergelijke dingen heenstappen met een pffffff whatever.
Ik heb gewoon liefdesverdriet en ander verdriet en zorgen en word me tegenwoordig wel een beetje teveel af en toe. Sterke Biga heeft het gevoel dat ze aan het inklappen is en ze weet nu even niet hoe ze dat aan moet pakken. Ik ben toe aan vakantie.
Ik vind het ook steeds moeilijker om hier iets persoonlijks te posten door de relletjes en natuurlijk ook vanwege de mogelijke herkenbaarheid.
Dat het nu even minder met mij gaat heeft niets met GM te maken maar alles met persoonlijke zaken die ik, inderdaad vanwege de herkenbaarheid, hier niet neer kan zetten.
Probleem is dat door die kwetsbaarheid ik merk dat ik wat minder sterk in mijn schoenen sta richting GM. Ik hou nog steeds van hem en ik heb ook niet de illusie dat dat snel overgaat. Ik mis hem nog steeds en dat is nu weer wat erger omdat we contact hebben gehad omdat je dan weer weet wat je mist . Geen contact is dus nog steeds de beste remedie. Daar blijf ik van overtuigd.
En wat betreft mijn GM: hij is er nog steeds van overtuigd dat ie gaat scheiden. Ik zou hem wel willen geloven maar ik ga toch nog steeds voor: geen woorden maar daden!
Ik heb de afgelopen 6 maanden zo ontzettend op mijn verstand geleefd dat ik weleens teveel aan mijn gevoel voorbij ben gegaan. Ook wel te streng geweest naar mezelf waardoor op de één of andere manier die emoties ergens vast zijn blijven zitten. Het meedoen aan de rellen is voor mij ook wel een soort van afreageren geweest denk ik want ik kan vaak heel makkelijk over dergelijke dingen heenstappen met een pffffff whatever.
Ik heb gewoon liefdesverdriet en ander verdriet en zorgen en word me tegenwoordig wel een beetje teveel af en toe. Sterke Biga heeft het gevoel dat ze aan het inklappen is en ze weet nu even niet hoe ze dat aan moet pakken. Ik ben toe aan vakantie.
vrijdag 29 juni 2007 om 13:23
Biga,*;.Zo te lezen kom eje niet meer onder je eigen confrontaie uitmer nu en dat voelt als nklappen.Man man ik ben toe aan een jaar verweggistan.En vakantie zit er niet eens in,alweer niet.Ik zou echt helemaal lang weg willen gewoon helemaal alleen.Afgezonderd van wie of wta ook maar.Heb me zowiezo afgezonderd de afgelopen jaartjes.Ik ben eenzaam nog eenzamer dan ik al was voor GM,voel me leeg,utteloos,verdrietig,ben zat van alles kortom ik heb er gene zin meer in eigenlijks.Afleiding in de vorm van echt goed weg voor lange tijd,maarjah dat zit er niet in.
vrijdag 29 juni 2007 om 13:34
Aah ik maak het er hier ook niet vrolijker op zie ik.Ik ben gewoon een trut die al heel lang op zoek is naar iemand die echt met mij wil zijn.'Vroegere vriendjes waren niet bij mij.Ex was niet bij mij,ondanks 19jr.samen,Gm was niet bij mij,want blijft liever thuis de boel uitzingen.Ik voel me gewoon hartstikke alleen en neem daarom genoegen met beetjes.K*tgevoel enzaam zijn.
vrijdag 29 juni 2007 om 13:44
Ook waar je nu doorheen gaat face,is normaal als je van iemand gehouden hebt.je schreef is dit liefhebben? het antwoord is jha dit is liefhebben.zo lief hebben dat je alles op de koop toe nam.
jij hebt liefgehad,dat je niet terug ontving,is pijnlijk,en ook dat is een fase,dat weet jezelf ook wel toch??
geef jezelf wat ruimte,je mag verdrietig zijn,je mag best rouwen want dat is het ook een rauwproces.
er is een naam voor,lievdesverdriet......
jij hebt liefgehad,dat je niet terug ontving,is pijnlijk,en ook dat is een fase,dat weet jezelf ook wel toch??
geef jezelf wat ruimte,je mag verdrietig zijn,je mag best rouwen want dat is het ook een rauwproces.
er is een naam voor,lievdesverdriet......
vrijdag 29 juni 2007 om 13:54
Nou, dit is dan toch een inzicht waar je verder wat mee kan.....hóe ga je er voor zorgen dat je je minder eenzaam/prettig met jezelf gaat voelen, op welke momenten voel je je niet of minder eenzaam, wat doe je dan op die momenten, kan je dat niet vaker gaan doen, werk je, zo ja vind je je werk leuk (zo nee, waar ligt dan wel je hart)...etc etc etc
vrijdag 29 juni 2007 om 14:02
He Face, kwel jezelf niet zo. Rug tegen het verleden, gezicht naar de toekomst weet je nog. Je mag nu een kwartier huilen. Dan neem je lekker een bakkie koffie tel je je zegeningen en ga je weer een pan soep voor kinderen maken. Kom op. Fouten maken we allemaal, ze herstellen kost tijd en verdriet geeft niet als je maar niet weer een dag door je GM laat verpesten.
*;en een knuffel van mij (voor na die huilbui)
*;en een knuffel van mij (voor na die huilbui)
