Relaties
alle pijlers
minnaressen deel 35
donderdag 12 juli 2007 om 19:50
Puk was het maar waar dat dat kon, zou het zo doen maar het enigste wat ik van haar hoorde was dat ik haar gezin met rust moest laten, wilde graag zeggen dat hij mij ook niet met rust laat maar hield toch weer mijn hand boven zijn hoofd!!
Als hij echt voor zijn gezin wil gaan dan gun ik hem dat ook , en haar ook want zij is altijd goed voor hem geweest en ik weet heus wel dat ze verdriet ervan heeft maar ze blijft zo rustig al die tijd, wilde een tijd terug echt met haar praten,eerlijk en open wat hij allemaal zegt en hem samen voor het blok zetten maar zij steekt haar kop in het zand en gelooft alles wat hij zegt dus helaas.
Als hij echt voor zijn gezin wil gaan dan gun ik hem dat ook , en haar ook want zij is altijd goed voor hem geweest en ik weet heus wel dat ze verdriet ervan heeft maar ze blijft zo rustig al die tijd, wilde een tijd terug echt met haar praten,eerlijk en open wat hij allemaal zegt en hem samen voor het blok zetten maar zij steekt haar kop in het zand en gelooft alles wat hij zegt dus helaas.
donderdag 12 juli 2007 om 20:55
Hi meiden, ik schreef op een ander topic mee maar join jullie graag.
Ik vind het aan de ene kant fijn om te lezen dat meer meiden in zo'n lastige situatie zitten en aan de andere kant gun ik dit niemand. Het is af en toe zenuwslopend (mijn ervaring). Ik ontmoette mijn GM op het werk, we werden verliefd, van het een kwam het ander en zijn we nu een aantal maanden verder. Ik heb een inmense vlindertuin in mijn buik... en toch heb ik er voor gekozen alles even op een laag pitje te zetten. Ontzettend moeilijk en het heeft me de nodige tranen gekost. Hebben jullie wel eens een grote liefde gehad? Hij is mijn grote liefde... maar helaas de prins op het verkeerde paard. Namelijk getrouwd en wel. Ondanks dat hij zegt te willen stoppen met zijn huwelijk is er tot nu toe nog geen verandering.
Niet dat hij om wille van mij zou stoppen, hij zegt al jaren ongelukkig te zijn in zijn relatie en nu echt in crisis zit. Er eigenlijk niet meer aan wil werken omdat hij dit al jaren heeft geprobeerd met weinig verandering. Uiteraard heeft een verhaal altijd 2 kanten, de versie van zijn vrouw weet ik niet. Nu ik in ene op zijn pad ben gekomen heeft hem dit aan het denken gezet. Hij weet (zegt) dat zijn relatie niks meer is en nooit meer iets zal worden.
De dag voor zijn vakantie hebben we een heftig gesprek gehad en heb ik gezegd te stoppen met onze 'relatie'. Als hij écht niet meer verder wil met zijn vrouw kan hij alles regelen zonder dat ik in het spel ben. Ik weet niet of er een twijfel was maar hij zei behoorlijk geemotioneerd dat hij het zijn kind niet aan wilde doen de vakantie niet door te laten gaan omdat papa en mama uit elkaar gaan. De dag daarna is hij toch vertrokken. Op zich begrijp ik dit ook wel. Ik zou het ook verschrikkelijk vinden om mijn kind zwaar teleur te stellen door vlak van te voren te zeggen dat de vakantie niet door gaat vanwege een scheiding. Hij is nu dus weg, op vakantie. de eerste dagen hebben we geen contact gehad maar langzaam aan nu wel een paar keer. Het stomme is dat ik nog sta te popelen zodra er een smsje van hem binnen komt.... Stille hoop... die ik maar niet uit mijn hoofd krijg. Ik hoop iig dat ik snel duidelijkheid krijg hoe we verder gaan... Helemaal stoppen of voor elkaar kiezen.
Ik geef jullie allemaal een dikke knuffel, en wat de keuzes ook mogen zijn hoop ik dat jullie allemaal geluk vinden. *;
Ik vind het aan de ene kant fijn om te lezen dat meer meiden in zo'n lastige situatie zitten en aan de andere kant gun ik dit niemand. Het is af en toe zenuwslopend (mijn ervaring). Ik ontmoette mijn GM op het werk, we werden verliefd, van het een kwam het ander en zijn we nu een aantal maanden verder. Ik heb een inmense vlindertuin in mijn buik... en toch heb ik er voor gekozen alles even op een laag pitje te zetten. Ontzettend moeilijk en het heeft me de nodige tranen gekost. Hebben jullie wel eens een grote liefde gehad? Hij is mijn grote liefde... maar helaas de prins op het verkeerde paard. Namelijk getrouwd en wel. Ondanks dat hij zegt te willen stoppen met zijn huwelijk is er tot nu toe nog geen verandering.
Niet dat hij om wille van mij zou stoppen, hij zegt al jaren ongelukkig te zijn in zijn relatie en nu echt in crisis zit. Er eigenlijk niet meer aan wil werken omdat hij dit al jaren heeft geprobeerd met weinig verandering. Uiteraard heeft een verhaal altijd 2 kanten, de versie van zijn vrouw weet ik niet. Nu ik in ene op zijn pad ben gekomen heeft hem dit aan het denken gezet. Hij weet (zegt) dat zijn relatie niks meer is en nooit meer iets zal worden.
De dag voor zijn vakantie hebben we een heftig gesprek gehad en heb ik gezegd te stoppen met onze 'relatie'. Als hij écht niet meer verder wil met zijn vrouw kan hij alles regelen zonder dat ik in het spel ben. Ik weet niet of er een twijfel was maar hij zei behoorlijk geemotioneerd dat hij het zijn kind niet aan wilde doen de vakantie niet door te laten gaan omdat papa en mama uit elkaar gaan. De dag daarna is hij toch vertrokken. Op zich begrijp ik dit ook wel. Ik zou het ook verschrikkelijk vinden om mijn kind zwaar teleur te stellen door vlak van te voren te zeggen dat de vakantie niet door gaat vanwege een scheiding. Hij is nu dus weg, op vakantie. de eerste dagen hebben we geen contact gehad maar langzaam aan nu wel een paar keer. Het stomme is dat ik nog sta te popelen zodra er een smsje van hem binnen komt.... Stille hoop... die ik maar niet uit mijn hoofd krijg. Ik hoop iig dat ik snel duidelijkheid krijg hoe we verder gaan... Helemaal stoppen of voor elkaar kiezen.
Ik geef jullie allemaal een dikke knuffel, en wat de keuzes ook mogen zijn hoop ik dat jullie allemaal geluk vinden. *;
donderdag 12 juli 2007 om 21:39
mijn ervaring is ook dat de vriendin van mijn ex mij niet geloofde maar hem
ik was die kuthoer die hem na blijft lopen en niet hij en ik ben ziek in mijn hoofd
en weet je ik ben zo boos op hem omdat hij niet eerlijk is bang voor de gevolgen
wat is het dan toch ook een laf bek liegen over mijn rug
dat is denk ik nog het zeerste eraan allemaal eigen belang
hij was ook altijd bang dat we elkaar zouden bellen het was altijd doe maar niet wat heb je eraan
ik heb het afgesloten maar dat blijft zeer doen en er is denk ik ook geen weg meer terug wat mij betreft
waar ik nog wel mee zit is dat zijn vriendin een gevonden brief als aanleiding naar mijn werk heeft gebeld en ik nu een klacht aan de kont heb en op het matje moet komen
je schaamt je toch dood dat ik daar uitleg moet komen geven
zijn vriendin zegt was toch een grapje van jou die brief nou dit is ook een grapje
ik ben in staat om een leuk briefje van mijnex naar haar te sturen kijken of ze dat ook een graoje vind
oooo wat ben ik boos iedereen gaat vrijuit en ik krijg de zwarte piet en wat heb ik gedaan?
wijffie1
ik was die kuthoer die hem na blijft lopen en niet hij en ik ben ziek in mijn hoofd
en weet je ik ben zo boos op hem omdat hij niet eerlijk is bang voor de gevolgen
wat is het dan toch ook een laf bek liegen over mijn rug
dat is denk ik nog het zeerste eraan allemaal eigen belang
hij was ook altijd bang dat we elkaar zouden bellen het was altijd doe maar niet wat heb je eraan
ik heb het afgesloten maar dat blijft zeer doen en er is denk ik ook geen weg meer terug wat mij betreft
waar ik nog wel mee zit is dat zijn vriendin een gevonden brief als aanleiding naar mijn werk heeft gebeld en ik nu een klacht aan de kont heb en op het matje moet komen
je schaamt je toch dood dat ik daar uitleg moet komen geven
zijn vriendin zegt was toch een grapje van jou die brief nou dit is ook een grapje
ik ben in staat om een leuk briefje van mijnex naar haar te sturen kijken of ze dat ook een graoje vind
oooo wat ben ik boos iedereen gaat vrijuit en ik krijg de zwarte piet en wat heb ik gedaan?
wijffie1
donderdag 12 juli 2007 om 22:00
donderdag 12 juli 2007 om 22:04
donderdag 12 juli 2007 om 22:41
hoi face ik weet dat werk niet met prive mag bemoeienmaar het zit als volgt
een klant van mij vroeg heb je een vriend?
mijn antwoord ja hij zei nou meid hij krijgt de beste van de stad hier
een keer erna had hij uit de gein een brief voor mijn vriend geschreven en ik mocht hem niet lezen
het ging allemaal op een gein wijze
ik hem dat met een grapje gegeven wist ook niet precies wat er in stond maar wel dat hij leuk zou zijn
die brief heeft ze dus gevonden en ja er stond naam en adres van die man op[man van 83]
met het verhaal dat ik achter haar man zat en klant brief liet schrijven moet ik op het matje dat ik klant erin betrek
vriend bood aan om situatie uit te leggen op mijn werk maar daar hebben ze toch niets mee van doen
ik weet niet of het me baan gaat kosten
wijffie1
een klant van mij vroeg heb je een vriend?
mijn antwoord ja hij zei nou meid hij krijgt de beste van de stad hier
een keer erna had hij uit de gein een brief voor mijn vriend geschreven en ik mocht hem niet lezen
het ging allemaal op een gein wijze
ik hem dat met een grapje gegeven wist ook niet precies wat er in stond maar wel dat hij leuk zou zijn
die brief heeft ze dus gevonden en ja er stond naam en adres van die man op[man van 83]
met het verhaal dat ik achter haar man zat en klant brief liet schrijven moet ik op het matje dat ik klant erin betrek
vriend bood aan om situatie uit te leggen op mijn werk maar daar hebben ze toch niets mee van doen
ik weet niet of het me baan gaat kosten
wijffie1
vrijdag 13 juli 2007 om 00:31
Zo, ben er ook weer eens. Niet met Gm bezig geweest, had belangrijkere dingen aan mijn hoofd. Ik las je berichtje Puk en voelde mij geroepen te reageren. Jij gelooft toch die minnares helemaal niet?
Jij hebt toch juist het idee dat ze er veel meer van maakt dan dat er volgens jouw man was? Qua gevoelens dan vooral bedoel ik.
Hij heeft naar mijn idee niet voor niets gezegd dat het voor hem ook allemaal geen pretje was, dat het voor hem ook een moeilijke tijd was.
Ik val je niet aan, begijp mij niet verkeerd. Op één of andere manier heb ik het gevoel dat de hele geschiedenis jou ook niet lekker zit.
Ook al heb je nu voor jezelf een sluitend verhaal, rationeel klopt het msch wel, maar gevoelsmatig niet. Maar msch zit ik daarnaast.
Jij hebt toch juist het idee dat ze er veel meer van maakt dan dat er volgens jouw man was? Qua gevoelens dan vooral bedoel ik.
Hij heeft naar mijn idee niet voor niets gezegd dat het voor hem ook allemaal geen pretje was, dat het voor hem ook een moeilijke tijd was.
Ik val je niet aan, begijp mij niet verkeerd. Op één of andere manier heb ik het gevoel dat de hele geschiedenis jou ook niet lekker zit.
Ook al heb je nu voor jezelf een sluitend verhaal, rationeel klopt het msch wel, maar gevoelsmatig niet. Maar msch zit ik daarnaast.
vrijdag 13 juli 2007 om 02:20
Sli,ondanks dat je GM al langer kende (jeugdliefde was het iets toch?).Hoelang heeft het geduurd met jullie,ben dat even kwijt.Ik vraag dit omdat het de relatie ten goede kwam denk ik.Was het door gegaan dat er uiteindelijk ergenissen aan te pas kwamen op basis van het kan niet.
Ik denk niet dat het er veel toe doet hoe lang het geduurd heeft maar meer hoe je er in hebt gestaan en wat je er van verwachtte.
In den beginnewas alles gelijkwaardig voor mijn gevoel.
Maar naderhand, tijdens een normaal contact (wat dus niet lukte, gek hè :P) werd het ongelijkwaardig en daar heb ik de grens getrokken. Door mijn roze bril heeft het even geduurd en was het nog wel moeilijk, maar ik kon het omdat ik voelde dat het niet méér ging worden. En omdat ik nog steeds mega verliefd op hem was, frustreerde me dat, deed ik mezelf pijn, en dát wilde ik niet. Ik was steeds minder de happy Sli van eerst.
Die ergernissen komen naderhand toch wel. Als je weer helderder word in je hoofd.
Naar hem toe, maar bij mij, ook naar mezelf toe. Dat ik er misschien gewoon in getrapt ben.... Dat hij misschien wel een vreselijk goed acteur is..... Ik weet het niet.
Want hij heeft me in feite gewoon gebruikt. Zo voel ik het nu. En dan bedoel ik niet voor de seks oid.
Maar gebruikt in de zin van, hij heeft met mij ervaren hoe goed het kan zijn en gaat het nu thuis fijntjes naleven. En dat vind ik vreselijk laf eigenlijk.
En dan mij nog bedanken ook daarvoor. En niet inzien dat hij me dáár het meeste mee gekwetst heeft. Daar kan ik me nu redelijk goed over ergeren. En dat is prima want dat maakt hem dom. En mij helder.
Met haar ben ik nog heel graag en van jou hou ik.Deze woorden gonsen door me heen af&toe en ik bedenk/kan alleen maar bedenken ik draai het om.Met mij is hij heel graag maar van haar houdt hij.
Ik zou me in jouw geval eens goed achter de oren krabben en bedenken of hij uberhaupt wel van één van jullie houd...
En wat trouwens als hij van jullie beide houd? Doet het er iets toe?
Exgm zei me tijdens het laatste contact ook nog dat hij van me hield..
"Dus", reageerde ik, "wat kan ik daarmee?" Niks toch.
Die woorden stellen weinig (lees niks) voor als ik ze niet voel.
vrijdag 13 juli 2007 om 06:08
Goedemorgen Dulcia, ik ben gisteren helemaal de fout ingegaan. Met hem op de msn gezeten. (niet dat het iets veranderd hoor,hij zit natuurlijk gewoon nog bij zijn vrouw) Ben zo gek op deze man.
Vannacht natuurlijk geen oog dicht gedaan, malen malen malen....had mij zo voorgenomen alle contact te mijden en nu toch weer uren mijn zaak zitten te bepleiten. Zijn enige redenen om te blijven zijn de kinderen. Hij weet zoveel onderzoeken te noemen waarin staat dat scheiden een kind altijd schaadt...tja, daar kan ik niets tegenin brengen. Het is ook niet goed voor kinderen. Maar is een liefdeloos huwelijk waarin een man vreemd gaat dat wel???
Zou wel graag je msn willen hebben(of mijn e-mail geven). Hoe kan ik dit het veiligst doen? (ben zo bang voor herkenning)
Ik ga toch nog maar even proberen een paar uur te slapen.
vrijdag 13 juli 2007 om 06:55
JdV. hopelijk kan je wat slapen nog.Herkenbaar je zaak willen bepleiten,jouw kant belichten wat hij inmiddels al kan dromen denk ik?
Je hoeft niets meer te doen JdV.Hij heeft iets te doen en als dat niet komt trek je conclusies dan maar.
ijffie ik denk niet dat het je baan zal kosten.Jeetje geintje van een man van 83 zeg.Daar kom je wel onderuit hoor,:).
Puk,ik vind je niet vreemd.Ik deed hetzelfde,geloofde mijn ex ook niet.En het klopte want hij stak een ander verhaal op aan desbetreffende vrouw dan hoe het echt werkelijk zat.
Een vrouw die haar man wel geloofd die faced de waarheid dus niet m.i.Die houdt de man de hand boven het hoofd en heeft iets van nhee dat doet mjn man niet.Is ook verdomd moeilijk degene die je meende te kunnen vertrouwen niet te vertrouwen is dus en dat dringt niet door,of beter gezegt wil ze niet zien.En wij bijvrouwen doen exact hetzelfde eigenlijk want uiteindelijk bedriegt hij beide vrouwen.Houdt ze beide warm en wij tolereren het en zolang we dat tolereren geven wij hem de mogelijkheid.
Ik tolereerde het iet al de tijd al niet,zij daarentegen tolereerd dat zijn hart bij mij ligt.Dát lijkt me vreselijk maar goed dat is haar keus.
Vrouw hier gaf wel degelijk man de schuld, ze zei ook met haar is hij getrouwd en heeft hij verantwoording wb. huwelijk.Van mij vond ze dat ik er was intrapt,en begreep niet dat ik teerde op gestolen momenten.
Je hoeft niets meer te doen JdV.Hij heeft iets te doen en als dat niet komt trek je conclusies dan maar.
ijffie ik denk niet dat het je baan zal kosten.Jeetje geintje van een man van 83 zeg.Daar kom je wel onderuit hoor,:).
Puk,ik vind je niet vreemd.Ik deed hetzelfde,geloofde mijn ex ook niet.En het klopte want hij stak een ander verhaal op aan desbetreffende vrouw dan hoe het echt werkelijk zat.
Een vrouw die haar man wel geloofd die faced de waarheid dus niet m.i.Die houdt de man de hand boven het hoofd en heeft iets van nhee dat doet mjn man niet.Is ook verdomd moeilijk degene die je meende te kunnen vertrouwen niet te vertrouwen is dus en dat dringt niet door,of beter gezegt wil ze niet zien.En wij bijvrouwen doen exact hetzelfde eigenlijk want uiteindelijk bedriegt hij beide vrouwen.Houdt ze beide warm en wij tolereren het en zolang we dat tolereren geven wij hem de mogelijkheid.
Ik tolereerde het iet al de tijd al niet,zij daarentegen tolereerd dat zijn hart bij mij ligt.Dát lijkt me vreselijk maar goed dat is haar keus.
Vrouw hier gaf wel degelijk man de schuld, ze zei ook met haar is hij getrouwd en heeft hij verantwoording wb. huwelijk.Van mij vond ze dat ik er was intrapt,en begreep niet dat ik teerde op gestolen momenten.
vrijdag 13 juli 2007 om 07:13
Rafaella, in het begin geloofde ik haar volledig, mijn man had bewezen niet te vertrouwen te zijn dus ik vertrouwde hem niet op geen enkel vlak.
Later veel later toen ik er achter kwam dat ze tegen mij gewoon loog over bepaalde zaken geloofde ik haar niet meer volledig.
Ik denk dat de waarheid het midden van hun verhalen is, zij maakt het mooier hij minder mooi. Dat kwam beiden het best u
De kwestie met haar is na het verbreken van het contact uit de hand gelopen en het toen is niet meer te vergelijken met nu.
En of het me niet lekker zit, nee het zit me inderdaad niet lekker. Als 3e partij blijf je altijd met vragen zitten die op slechte dagen heel belangrijk kunnen zijn.
Later veel later toen ik er achter kwam dat ze tegen mij gewoon loog over bepaalde zaken geloofde ik haar niet meer volledig.
Ik denk dat de waarheid het midden van hun verhalen is, zij maakt het mooier hij minder mooi. Dat kwam beiden het best u
De kwestie met haar is na het verbreken van het contact uit de hand gelopen en het toen is niet meer te vergelijken met nu.
En of het me niet lekker zit, nee het zit me inderdaad niet lekker. Als 3e partij blijf je altijd met vragen zitten die op slechte dagen heel belangrijk kunnen zijn.
vrijdag 13 juli 2007 om 07:15
Liefde en pijn liggen vlak bij elkaar.Als iemand je zo kan kwetsen zoals bij mij, spreek ik vwb. mijzelf, van echte liefde voor deze man.Wat hij bedoeld met liefde is m.i. geen liefde.Wat wel?Ik kan er de vinger niet echt opleggen.
Wat ik wel weet is, hij heeft bij mij liefde gevonden maar wist er niet wat er mee te doen (of mss. juist wel ik weet het ook niet,hoeft ook niet meer) ivm. getrouwd zijn.Dus hield hij beide instand.En dát is pijnlijk.Want hij kon dat,we gaven hem de kans daartoe,zij en ik wilden daar niet in mee.Dus werd het schipperen voor hem met leugentjes om bestwil om niet te kwetsen.En juist daar kwetste hij.
En zij heeft op haar beurd niet (nog) de intentie hem de deur te wijzen vwb. ,haar harnas is huge.En dan dan derbij,de reden heeft ze er nu ook niet meer toe want het is voorbij en dit gaat de doofpot in.Zo ze al zei tegen mij, ieder huisje heeft zijn kruisje.Waarop ik al vaak genoeg heb gezegt ik verkies liever een ander kruisje dan te weten mijn man heeft een ander lief.
Wat ik wel weet is, hij heeft bij mij liefde gevonden maar wist er niet wat er mee te doen (of mss. juist wel ik weet het ook niet,hoeft ook niet meer) ivm. getrouwd zijn.Dus hield hij beide instand.En dát is pijnlijk.Want hij kon dat,we gaven hem de kans daartoe,zij en ik wilden daar niet in mee.Dus werd het schipperen voor hem met leugentjes om bestwil om niet te kwetsen.En juist daar kwetste hij.
En zij heeft op haar beurd niet (nog) de intentie hem de deur te wijzen vwb. ,haar harnas is huge.En dan dan derbij,de reden heeft ze er nu ook niet meer toe want het is voorbij en dit gaat de doofpot in.Zo ze al zei tegen mij, ieder huisje heeft zijn kruisje.Waarop ik al vaak genoeg heb gezegt ik verkies liever een ander kruisje dan te weten mijn man heeft een ander lief.
vrijdag 13 juli 2007 om 07:19
vrijdag 13 juli 2007 om 13:39
Hallo face,
Het is al weer een tijdje geleden, dat ik heb gereageerd, maar wil dit toch even kwijt aan je.
Het valt me op dat je telkens praat over zijn en haar keuze. Je verbaast je over het feit dat zij hem nog niet de deur heeft gewezen en dat hij het zolang door heeft laten sudderen. Zij hebben volgens mij een keuze gemaakt, doofpot of niet, zij kiezen voor elkaar. Hij koos in iedergeval niet voor een leven alleen met jou.......
Het lijkt erop dat jij deze keuze niet echt accepteert en zelf niet de keuze wil maken om er een definitief een dikke vette streep onder te zetten en verder te gaan met je leven.
Waarom neem je niet even een time out van het forum. Ik denk namelijk dat het dagelijks praten en discusseren over "what could have been and should have been" niet bijdraagt aan het verwerken van je verlies. Gewoon even een break van het forum dus ook van hem. Hoe kan je iets verwerken als je er dagelijks over praat?
Begrijp me niet verkeerd Face, ik heb het beste met je voor, maar Ik vind het zo erg dat dit nu al zo lang duurt en je nog steeds in het zelfde cirkeltje blijft rondrennen. Het leven is toch veel meer waard!
vrijdag 13 juli 2007 om 14:09
Puk, dat is wat heel veel bedrogen vrouwen zeggen: als hij sex met haar had gehad dan was het over geweest. Een buitenechtelijke relatie bestaat vaak op de sex. Vaak wordt er ook tussen gm en minnares afgesproken dat wanneer het uitkomt er wordt verteld dat er geen sex is geweest. Ik geloof mannen die thuis vertellen dat ze geen sex hebben gehad voor geen cent. Ik kan me voorstellen dat je dit als bedrogene heel graag wilt geloven. Wat ik me afvraag is; geloof je dit diep van binnen ook echt?
Dit is niet verkeerd bedoeld, ik vraag het me serieus af omdat ik het zo ongelofelijk vind.
Groetjes
Dit is niet verkeerd bedoeld, ik vraag het me serieus af omdat ik het zo ongelofelijk vind.
Groetjes
vrijdag 13 juli 2007 om 14:34
Hoi Puk,
Fijn dat je niet in de verdediging schiet, waardeer het dat je zo eerlijk over je gevoelens praat. Dat communiceert een stuk makkelijker.
Heb al vaak gemerkt, bij zowel minnaressen als bedrogen vrouwen dat ze onmiddelijk in de verdediging schieten of soms zelfs boos worden als je een indringende vraag stelt en dat praat dan weer een stuk lastiger.
Je hebt de mythe van het bona gezin ook wel aardig doorgeprikt.
Ik geloof het trouwens ook niet zo, van geen seks, maar dat is natuurlijk alleen gebaseerd op mijn eigen ervaring, ik heb daar ook afspraken over met mijn gm. Het komt op mij een beetje over als Bill Clinton; als 'hij' er niet ingezeten heeft, is het ook geen seks. Maar ondertussen.
Is het ook niet voor jezelf een oprekken van grenzen? Of de illusie voor jezelf in stand houden dat je grens ergens anders ligt, dan waar hij eigenlijk ligt?
Dat hij dus eigenlijk al over je grens is gegaan, maar je de consequentie daarvan niet wilt, dus doet voor jezelf alsof hij nog net binnen de grens is gebeleven?
Verder gaf je aan dat je bij hem blijft omwille van je kind, maar in hoeverre is dat echt in het belang van jullie kind?
Reken maar dat kinderen alles weten, ook al kunnen ze het nog niet verwoorden, voorzover ze dat al zouden willen. Kinderen zijn heel loyaal.
Msch wil je man de verantwoordelijkheid van een scheiding niet op zich nemen, msch ben jij wel bang nooit meer een andere partner te vinden.
Hoe zuiver zijn de motieven, of zijn het eigenlijk toch smoesjes?
Met een andere man weet je ook niet of hij je zal bedriegen, nee. Op het moment dat je hem leert kennen, weet je dat ook nog niet, maar toch heeft hij dan eigenlijk qua vertrouwen al een streepje voor op jouw man, want hij heeft je dan nog nooit bedrogen.
Iedere mens maakt natuurlijk zijn of haar eigen keuzes en daar heeft een ander, ook ik dus, helemaal niets mee te maken, laat staan dat je daar verantwoordelijkheid over af zou moeten leggen.
Ik vraag je deze dingen, niet omdat ik het antwoord persé zou moeten weten, maar omdat ik het gevoel krijg dat je het rationeel allemaal een plek kunt geven, maar dat het voor je gevoel niet goed voelt.
Fijn dat je niet in de verdediging schiet, waardeer het dat je zo eerlijk over je gevoelens praat. Dat communiceert een stuk makkelijker.
Heb al vaak gemerkt, bij zowel minnaressen als bedrogen vrouwen dat ze onmiddelijk in de verdediging schieten of soms zelfs boos worden als je een indringende vraag stelt en dat praat dan weer een stuk lastiger.
Je hebt de mythe van het bona gezin ook wel aardig doorgeprikt.
Ik geloof het trouwens ook niet zo, van geen seks, maar dat is natuurlijk alleen gebaseerd op mijn eigen ervaring, ik heb daar ook afspraken over met mijn gm. Het komt op mij een beetje over als Bill Clinton; als 'hij' er niet ingezeten heeft, is het ook geen seks. Maar ondertussen.
Is het ook niet voor jezelf een oprekken van grenzen? Of de illusie voor jezelf in stand houden dat je grens ergens anders ligt, dan waar hij eigenlijk ligt?
Dat hij dus eigenlijk al over je grens is gegaan, maar je de consequentie daarvan niet wilt, dus doet voor jezelf alsof hij nog net binnen de grens is gebeleven?
Verder gaf je aan dat je bij hem blijft omwille van je kind, maar in hoeverre is dat echt in het belang van jullie kind?
Reken maar dat kinderen alles weten, ook al kunnen ze het nog niet verwoorden, voorzover ze dat al zouden willen. Kinderen zijn heel loyaal.
Msch wil je man de verantwoordelijkheid van een scheiding niet op zich nemen, msch ben jij wel bang nooit meer een andere partner te vinden.
Hoe zuiver zijn de motieven, of zijn het eigenlijk toch smoesjes?
Met een andere man weet je ook niet of hij je zal bedriegen, nee. Op het moment dat je hem leert kennen, weet je dat ook nog niet, maar toch heeft hij dan eigenlijk qua vertrouwen al een streepje voor op jouw man, want hij heeft je dan nog nooit bedrogen.
Iedere mens maakt natuurlijk zijn of haar eigen keuzes en daar heeft een ander, ook ik dus, helemaal niets mee te maken, laat staan dat je daar verantwoordelijkheid over af zou moeten leggen.
Ik vraag je deze dingen, niet omdat ik het antwoord persé zou moeten weten, maar omdat ik het gevoel krijg dat je het rationeel allemaal een plek kunt geven, maar dat het voor je gevoel niet goed voelt.
vrijdag 13 juli 2007 om 15:47
@Treuzeltje,wat leuk om weer eens iets van je te lezen,ik hoop dat alles heel goed met je/jullie gaat :R
@Puk,ik kan me zo voorstellen dat het nu even heel benauwd voor je wordt,dit door het ongeloof van de minnaressen hier over het wel of geen sex.
Als jij ervan overtuigd bent/was dat er geen sex tussen jou man en de minnares is geweest ga dan nu niet twijfelen daaraan.
Toen Gm en ik elkaar leerde kennen heeft het best een tijdje geduurd voordat wij echt sex hadden,de eerste paar afspraken was het vooral heel gezellig met een kopje koffie.Uit jou verhaal begrijp ik dat hun verhouding maar van korte duur is geweest....er is dus best een kans dat hij de waarheid spreekt.
En dan de minnares,als ze jou man zo graag wilt hebben dan zou ze mi niet liegen over de sex...dit omdat dat voor jou wel eens de druppel zou kunnen zijn wat als gevolg kan hebben dat je hem de deur wijst....iets wat ze maar wat graag zou willen.
Sterkte *;
@Puk,ik kan me zo voorstellen dat het nu even heel benauwd voor je wordt,dit door het ongeloof van de minnaressen hier over het wel of geen sex.
Als jij ervan overtuigd bent/was dat er geen sex tussen jou man en de minnares is geweest ga dan nu niet twijfelen daaraan.
Toen Gm en ik elkaar leerde kennen heeft het best een tijdje geduurd voordat wij echt sex hadden,de eerste paar afspraken was het vooral heel gezellig met een kopje koffie.Uit jou verhaal begrijp ik dat hun verhouding maar van korte duur is geweest....er is dus best een kans dat hij de waarheid spreekt.
En dan de minnares,als ze jou man zo graag wilt hebben dan zou ze mi niet liegen over de sex...dit omdat dat voor jou wel eens de druppel zou kunnen zijn wat als gevolg kan hebben dat je hem de deur wijst....iets wat ze maar wat graag zou willen.
Sterkte *;
vrijdag 13 juli 2007 om 16:58
Hallo allemaal, ik begrijp jullie ongeloof over het geen sex verhaal. Ik zal proberen het te verhelderen. De reden dat ik dat geloof is dat ik het van haar hoorde maar ook omdat zij zeer gefrustreerd is dat mijn man geen sex met haar wil. Ze vertelde mij dan ook met wie ze ondertussen wel sex had gehad (ze dronk weleens teveel) om toch aan haar geneugtes te komen. En trok daarbij nog de vergelijking dat mijn man wel hoge normen en waarden had omdat hij geen sex met haar wilde maar een andere gm had die dus niet want die wilde met haar wel een ONS.
Moet dan ook eerlijk bekennen dat na al die ontdekkingen ik de eerste tijd mijn man dermate strik controleerde dat hij alleen een vluggertje in de trein had kunnen doen. Daarbij hebben ze elkaar nooit binnenshuis 1 op 1 gezien, mijn man wilde dat niet en ze hadden daar trouwens ook geen mogelijkheden voor, dan hadden ze een hotel moeten nemen. Kijk mijn man wist dat sex en 1 op 1 afspreken bij mij sowieso over de grens was. Ik heb ook het gevoel dat hij mijn grijze gebied tot het uiterste heeft opgerekt maar nooit die laatste stappen heeft willen en durven zetten. (begrijjpen jullie me)
In die tijd ben ik gebleven voor mijn kind. Ik voelde me zo belazerd (ook al was er dan geen sex geweest ze hebben wel gezoend 1x) dat ik het niet aan mezelf kon verkopen dat ik bleef en van hem hield. Omdat ik nog van hem hield en hij graag nog een kans wilde ben ik toen gebleven voor mijn kind. Heb het toen een jaar gegeven (dit ook naar hem uitgesproken) om te zien of ik mijn gevoel voor hem weer terug kon krijgen. Ook speelden er andere zaken mee waarin ik van hem verandering wilde.
Dat jaar zijn we nu ruim voorbij en nu ben ik blij dat ik toen gebleven ben. Ik hou nog steeds van hem maar inderdaad er zal altijd nu een kleine reserve zijn.
Mijn verhaal klinkt feitelijk en rationeel waarschijnlijk, maar emotioneel is het echt anders. En ja soms twijfel ik en dat zal ik blijven doen tot ik hoor dat ze wel sex hebben gehad. Dit is ook vreemd iets. Als het ontkend wordt geloof ik het maar ergens denk ik je weet maar nooit. Als het bekend word zeg ik zie je wel en ga ik weg, ook nu nog.
Bang om alleen door te gaan met mijn kind ben ik allang niet meer. Door alles wat ik heb meegemaakt heb ik ontdekt dat ik sterk ben en een stel hele goede en lieve vrienden en familie heb. Ik red het alleen en zal ook zeker niet schromen dat te doen als het moet.
En mijn kind, ja die heeft wel dingen meegekregen maar heeft nooit geweten wat er speelde. Alleen uitgelegd dat mama's en papa's na lange tijd wel eens het minder goed met elkaar kunnen vinden. Ook de vraag of we gingen scheiden destijds eerlijk beantwoord, ik hoop het niet maar ik kan je niks beloven, wij willen bij elkaar blijven maar als dat niet gaat dan kan het gewoon niet. Enzovoort.
Nu merkt ook hij dat het thuis weer normaler is geworden en ik moet zeggen ik merk het ook aan hem. Ja dat geeft achteraf nog een berg schuldgevoel, ik heb nooit gehuild waar hij bij was etc, maar de spanning is hem helaas niet ontgaan. Ik hoop alleen dat hij ergens iets onthoud in de zin van voor een huwelijk kan je vechten en dat hij dat later zelf ook zal dan als het nodig is.
Nogmaals ik begrijp jullie ongeloof hoor en dat mag. Maar ik heb mijn "verhaal"zo duidelijk als mogelijk is op een openbaar forum proberen neer te zetten.
Groetjes Puk
Moet dan ook eerlijk bekennen dat na al die ontdekkingen ik de eerste tijd mijn man dermate strik controleerde dat hij alleen een vluggertje in de trein had kunnen doen. Daarbij hebben ze elkaar nooit binnenshuis 1 op 1 gezien, mijn man wilde dat niet en ze hadden daar trouwens ook geen mogelijkheden voor, dan hadden ze een hotel moeten nemen. Kijk mijn man wist dat sex en 1 op 1 afspreken bij mij sowieso over de grens was. Ik heb ook het gevoel dat hij mijn grijze gebied tot het uiterste heeft opgerekt maar nooit die laatste stappen heeft willen en durven zetten. (begrijjpen jullie me)
In die tijd ben ik gebleven voor mijn kind. Ik voelde me zo belazerd (ook al was er dan geen sex geweest ze hebben wel gezoend 1x) dat ik het niet aan mezelf kon verkopen dat ik bleef en van hem hield. Omdat ik nog van hem hield en hij graag nog een kans wilde ben ik toen gebleven voor mijn kind. Heb het toen een jaar gegeven (dit ook naar hem uitgesproken) om te zien of ik mijn gevoel voor hem weer terug kon krijgen. Ook speelden er andere zaken mee waarin ik van hem verandering wilde.
Dat jaar zijn we nu ruim voorbij en nu ben ik blij dat ik toen gebleven ben. Ik hou nog steeds van hem maar inderdaad er zal altijd nu een kleine reserve zijn.
Mijn verhaal klinkt feitelijk en rationeel waarschijnlijk, maar emotioneel is het echt anders. En ja soms twijfel ik en dat zal ik blijven doen tot ik hoor dat ze wel sex hebben gehad. Dit is ook vreemd iets. Als het ontkend wordt geloof ik het maar ergens denk ik je weet maar nooit. Als het bekend word zeg ik zie je wel en ga ik weg, ook nu nog.
Bang om alleen door te gaan met mijn kind ben ik allang niet meer. Door alles wat ik heb meegemaakt heb ik ontdekt dat ik sterk ben en een stel hele goede en lieve vrienden en familie heb. Ik red het alleen en zal ook zeker niet schromen dat te doen als het moet.
En mijn kind, ja die heeft wel dingen meegekregen maar heeft nooit geweten wat er speelde. Alleen uitgelegd dat mama's en papa's na lange tijd wel eens het minder goed met elkaar kunnen vinden. Ook de vraag of we gingen scheiden destijds eerlijk beantwoord, ik hoop het niet maar ik kan je niks beloven, wij willen bij elkaar blijven maar als dat niet gaat dan kan het gewoon niet. Enzovoort.
Nu merkt ook hij dat het thuis weer normaler is geworden en ik moet zeggen ik merk het ook aan hem. Ja dat geeft achteraf nog een berg schuldgevoel, ik heb nooit gehuild waar hij bij was etc, maar de spanning is hem helaas niet ontgaan. Ik hoop alleen dat hij ergens iets onthoud in de zin van voor een huwelijk kan je vechten en dat hij dat later zelf ook zal dan als het nodig is.
Nogmaals ik begrijp jullie ongeloof hoor en dat mag. Maar ik heb mijn "verhaal"zo duidelijk als mogelijk is op een openbaar forum proberen neer te zetten.
Groetjes Puk
