Relaties
alle pijlers
Naam van partner aannemen bij trouwen?
dinsdag 7 januari 2025 om 20:07
Mijn partner en ik gaan na de zomer trouwen, super leuk en we kijken er beide erg naar uit! De voorbereidingen zijn dan ook in volle gang.
Waar ik nog niet over uit ben, ik of ik mijn partner zijn achternaam zal aannemen of dat ik mijn eigen zal houden. Mijn partner maakt het niet zoveel uit, hij zou het leuk vinden als ik zijn naam aanneem, maar geeft ook aan het prima te vinden als ik mijn eigen naam zou houden.
Ik vind 't een lastige keuze, ik ken mezelf natuurlijk alleen maar met mijn huidige achternaam achter mijn voornaam. Het is niet dat hij een lelijke achternaam heeft of dat het stom klinkt, zijn achternaam achter mijn voornaam. Maar ik weet het gewoon niet. Als ik 'afscheid' neem van mijn achternaam is dat natuurlijk definitief, ook al zou ik natuurlijk kunnen kiezen voor 'voornaam - achternaam vriend - mijn achternaam'. Dat is wel meer op papier dat mijn eigen achternaam er dan nog bij hoort, bij het voorstellen noem je dan je eigen achternaam er niet nog eens achteraan.
Waar hebben jullie voor gekozen toen je ging trouwen? En wat was je overweging daarin?
Waar ik nog niet over uit ben, ik of ik mijn partner zijn achternaam zal aannemen of dat ik mijn eigen zal houden. Mijn partner maakt het niet zoveel uit, hij zou het leuk vinden als ik zijn naam aanneem, maar geeft ook aan het prima te vinden als ik mijn eigen naam zou houden.
Ik vind 't een lastige keuze, ik ken mezelf natuurlijk alleen maar met mijn huidige achternaam achter mijn voornaam. Het is niet dat hij een lelijke achternaam heeft of dat het stom klinkt, zijn achternaam achter mijn voornaam. Maar ik weet het gewoon niet. Als ik 'afscheid' neem van mijn achternaam is dat natuurlijk definitief, ook al zou ik natuurlijk kunnen kiezen voor 'voornaam - achternaam vriend - mijn achternaam'. Dat is wel meer op papier dat mijn eigen achternaam er dan nog bij hoort, bij het voorstellen noem je dan je eigen achternaam er niet nog eens achteraan.
Waar hebben jullie voor gekozen toen je ging trouwen? En wat was je overweging daarin?
maandag 13 januari 2025 om 08:26
De angel zit ook in de woorden die we gebruiken: meisjesnaam. Alsof je met je eigen naam in de wachtstand staat tot je trouwt en dan een volwassen naam krijgt.
Je zou dus beter het afwijkende kunnen benoemen, dus meisjesnaam wordt 'eigen naam' en de naam van je partner is dan je 'trouwnaam' (een toevoeging maar niet je volwaardige eigen naam).
Stel: je bestelt cappuccino. Dan krijg je meestal de vraag of je gewóne of havermelkcappuccino wil. Maar wanneer je de vraag krijgt: havermelk of koemelk, dan komt de traditionele keuze in een ander voetlicht te staan en wordt die afwijkend.
Je zou dus beter het afwijkende kunnen benoemen, dus meisjesnaam wordt 'eigen naam' en de naam van je partner is dan je 'trouwnaam' (een toevoeging maar niet je volwaardige eigen naam).
Stel: je bestelt cappuccino. Dan krijg je meestal de vraag of je gewóne of havermelkcappuccino wil. Maar wanneer je de vraag krijgt: havermelk of koemelk, dan komt de traditionele keuze in een ander voetlicht te staan en wordt die afwijkend.
Ars longa, vita brevis
maandag 13 januari 2025 om 09:18
Welke opvatting breng ik als een feit waar jij anders over denkt dan? Als je niet aangeeft waar je precies op doelt dan kan ik er niet veel mee. Gaat het je om mijn stelling dat het overgrote deel van de mannen niet eens overweegt om de naam van de vrouw aan te nemen, dat dat voor hen al bij voorbaat een no-go is, iets waar ze niet eens serieus over willen nadenken? Dat is iets wat ik in mijn omgeving en ook in dit topic zie en het blijkt ook uit de cijfers. Het zou wel heel vreemd zijn als mannen het wel als zeer reële optie zouden overwegen, maar dat er dan toch maar slechts luttele procenten daadwerkelijk voor kiezen.
Wat jij stelt vind ik dan weer tegenstrijdig. Je zegt enerzijds dat mensen het gewoon uit de macht der gewoonte doen en in een post erna dat ze het heel bewust doen. Wat is het nou? Die macht der gewoonte waar jij het over hebt, dat is nou precies die onbewuste beïnvloeding die ik bedoel. De maatschappelijke norm waarin het patriarchaat en gebrek aan emancipatie nog hoogtij viert. Meisjes houden van roze, mannen zijn beter in technische klussen, moeders werken parttime want anders kunnen ze het niet met de kinderen combineren, verpleegkunde is iets voor vrouwen (of homoseksuelen) behalve dan weer als het ambulanceverpleegkundige is, jongens dragen geen nagellak, mannen huilen niet, etc. Allemaal macht der gewoonte en tegelijk voortvloeiend uit de traditionele patriarchale samenleving.
maandag 13 januari 2025 om 09:27
Ik stond afgelopen week samen met mijn man iemand te praten die we nog niet goed kenden en we hadden het over wat we alle drie voor werk deden. Genoeg raakvlakken tussen zijn en mijn werk om daar uitgebreid over door te praten, maar hij vroeg al snel aan mij: "Hoeveel dagen werk je?" en daarna "En valt dat goed te combineren met de kinderen?". Aan mijn man vroeg hij dat niet. En dat gebeurt zo vaak. Vast ook macht der gewoonte hoor, dat vrouwen nou eenmaal vaker parttime werken en meer zorgen voor de kinderen en dus mensen er vanuit gaan dat het bij iemand die ze nog niet kennen ook wel zo zal zijn. Maar op deze manier houden we het met z'n allen wel in stand, die druk op vrouwen om vooral maar inschikkelijk en verzorgend te zijn en op mannen om dat bij de vrouw te leggen en zelf volop voor het betaalde werk te gaan. Er wordt op mij vanuit de omgeving door dit soort vragen en vooronderstellingen heel vaak appèl gedaan of ik er wel genoeg voor de kinderen ben, op mijn man eigenlijk nooit. En juist als je niet bewust bent van dit soort onbewuste processen ga je er zelf ook in mee, ga je je er onbewust naar gedragen en houd je met elkaar dat patriarchaat in stand. Of het nou gaat om werk, zorg of achternaam.
maandag 13 januari 2025 om 09:35
Toen ik na m’n eerste kind 5 dagen bleef werken kreeg ik ook van meerdere mensen opmerkingen. Terwijl het heel normaal was waar ik woonde. Man kreeg die opmerkingen helemaal niet. ik bleef “wel” 5 dagen werken, man werkte “gewoon” 5 dagen.nicole123 schreef: ↑13-01-2025 09:27Ik stond afgelopen week samen met mijn man iemand te praten die we nog niet goed kenden en we hadden het over wat we alle drie voor werk deden. Genoeg raakvlakken tussen zijn en mijn werk om daar uitgebreid over door te praten, maar hij vroeg al snel aan mij: "Hoeveel dagen werk je?" en daarna "En valt dat goed te combineren met de kinderen?". Aan mijn man vroeg hij dat niet. En dat gebeurt zo vaak. Vast ook macht der gewoonte hoor, dat vrouwen nou eenmaal vaker parttime werken en meer zorgen voor de kinderen en dus mensen er vanuit gaan dat het bij iemand die ze nog niet kennen ook wel zo zal zijn. Maar op deze manier houden we het met z'n allen wel in stand, die druk op vrouwen om vooral maar inschikkelijk en verzorgend te zijn en op mannen om dat bij de vrouw te leggen en zelf volop voor het betaalde werk te gaan. Er wordt op mij vanuit de omgeving door dit soort vragen en vooronderstellingen heel vaak appèl gedaan of ik er wel genoeg voor de kinderen ben, op mijn man eigenlijk nooit. En juist als je niet bewust bent van dit soort onbewuste processen ga je er zelf ook in mee, ga je je er onbewust naar gedragen en houd je met elkaar dat patriarchaat in stand. Of het nou gaat om werk, zorg of achternaam.
maandag 13 januari 2025 om 09:57
Clair45, BSN (de naam die wij krijgen van Vadertje Staat 
) is inderdaad niet handig in het dagelijks verkeer.
De oplossing zou kunnen zijn, je geeft je kind een unieke “achternaam” . Emma Bakker krijgt dan bv. de namen Emma Uit liefde geboren of Emma Olivia, voor de wat traditionelere ouders. Het maakt momenteel toch niet meer uit wat je achternaam is, je ziet nu door alle mogelijkheden van naamgeving niet meer wie bij wie hoort (in de manlijke lijn). Je hebt dan een echt eigennaam die je niet meer weggeeft aan een partner.
Wel jammer dat de topics, welke achternaam zal ik kiezen wanneer ik ga trouwen, niet meer worden aangemaakt. Nu nog de gesprekken met het irritante, oh is zoveel uur werken met kinderen niet heel zwaar…. Oplossen.
) is inderdaad niet handig in het dagelijks verkeer. De oplossing zou kunnen zijn, je geeft je kind een unieke “achternaam” . Emma Bakker krijgt dan bv. de namen Emma Uit liefde geboren of Emma Olivia, voor de wat traditionelere ouders. Het maakt momenteel toch niet meer uit wat je achternaam is, je ziet nu door alle mogelijkheden van naamgeving niet meer wie bij wie hoort (in de manlijke lijn). Je hebt dan een echt eigennaam die je niet meer weggeeft aan een partner.
Wel jammer dat de topics, welke achternaam zal ik kiezen wanneer ik ga trouwen, niet meer worden aangemaakt. Nu nog de gesprekken met het irritante, oh is zoveel uur werken met kinderen niet heel zwaar…. Oplossen.
Alles gaat voorbij…..
maandag 13 januari 2025 om 10:35
Vriendin van mij heeft altijd ruim meer dan fulltime gewerkt. Vond die 10 weken verlof na de bevalling idioot lang, dus ging eerder weer aan het werk. (We verdenken haar van enigszins adhd.)
Haar kinderen zijn inmiddels (net) volwassen, maar als er maar een ietsepietsie klein probleempje was met één van de kinderen dan wist iedereen wel te melden dat dat natuurlijk kwam omdat moeder zoveel werkte.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 13 januari 2025 om 10:59
De band met mijn ouders is niet goed, en met zijn familie wel. Ik vond het dus heel mooi om me op deze manier bij zijn familie te voegen. Verder vond ik het belangrijk dat de kinderen dezelfde naam zouden dragen als ik. Dat bij elkaar opgeteld zorgde voor dat ik zijn achternaam heb overgenomen en mijn achternaam laten gaan.
Mochten we ooit scheiden, denk ik dat ik deze achternaam ook hou.
Mochten we ooit scheiden, denk ik dat ik deze achternaam ook hou.
maandag 13 januari 2025 om 11:06
Dat vond ik essentieel. Daarom: altijd mijn eigen naam.Pinaco schreef: ↑13-01-2025 10:59De band met mijn ouders is niet goed, en met zijn familie wel. Ik vond het dus heel mooi om me op deze manier bij zijn familie te voegen. Verder vond ik het belangrijk dat de kinderen dezelfde naam zouden dragen als ik. Dat bij elkaar opgeteld zorgde voor dat ik zijn achternaam heb overgenomen en mijn achternaam laten gaan.
Mochten we ooit scheiden, denk ik dat ik deze achternaam ook hou.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 13 januari 2025 om 16:35
Ik ben in 2007 getrouwd en no way dat ik iets van mijn identiteit zou afstaan voor een huwelijk. Mijn man mocht destijds ook mijn naam aannemen en dacht er hetzelfde over.
Inmiddels hebben we kinderen die de naam van mijn man hebben gekregen, omdat het destijds best een gedoe was om dat anders te willen. Helaas vallen ze niet onder de nieuwe regel dat ze mijn naam mogen aannemen, maar mijn naam is ook onderdeel van ons gezin
Inmiddels hebben we kinderen die de naam van mijn man hebben gekregen, omdat het destijds best een gedoe was om dat anders te willen. Helaas vallen ze niet onder de nieuwe regel dat ze mijn naam mogen aannemen, maar mijn naam is ook onderdeel van ons gezin
maandag 13 januari 2025 om 17:44
Wat aangeeft hoe ongelijk het toch nog verdeeld is (of was? Geen idee of dat tegenwoordig anders is.)Autumnmoon schreef: ↑13-01-2025 16:35Ik ben in 2007 getrouwd en no way dat ik iets van mijn identiteit zou afstaan voor een huwelijk. Mijn man mocht destijds ook mijn naam aannemen en dacht er hetzelfde over.
Inmiddels hebben we kinderen die de naam van mijn man hebben gekregen, omdat het destijds best een gedoe was om dat anders te willen. Helaas vallen ze niet onder de nieuwe regel dat ze mijn naam mogen aannemen, maar mijn naam is ook onderdeel van ons gezin
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 13 januari 2025 om 17:50
Autumnmoon schreef: ↑13-01-2025 16:35Ik ben in 2007 getrouwd en no way dat ik iets van mijn identiteit zou afstaan voor een huwelijk. Mijn man mocht destijds ook mijn naam aannemen en dacht er hetzelfde over.
Inmiddels hebben we kinderen die de naam van mijn man hebben gekregen, omdat het destijds best een gedoe was om dat anders te willen. Helaas vallen ze niet onder de nieuwe regel dat ze mijn naam mogen aannemen, maar mijn naam is ook onderdeel van ons gezin
Waarom was dat dan een gedoe? Want sinds 1998 kunnen kinderen al de achternaam van de moeder krijgen.
Wat was het gedoe dan?
maandag 13 januari 2025 om 18:59
Helemaal geen gedoe, mijn kinderen hebben gewoon mijn naam en die zijn allemaal eerder geboren dan 2007.MissClooney schreef: ↑13-01-2025 17:50Waarom was dat dan een gedoe? Want sinds 1998 kunnen kinderen al de achternaam van de moeder krijgen.
Wat was het gedoe dan?
maandag 13 januari 2025 om 19:15
Ik heb dat dan weer nooit zo’n punt gevonden: mijn dochter kreeg de naam van mijn ex-man, haar vader tenslotte, en ja, dat had ook mijn naam kunnen zijn maar waarom is het zo belangrijk voor jullie dat kinderen jullie achternaam hebben? Van verwarring of misverstanden heb ik nooit last gehad, ik noem mezelf zo nodig ‘de moeder van…’ en dat werkt prima. Ik snap niet waarom het ‘beter’ is als kinderen de achternaam van de moeder dragen (ja, voor de emancipatie is het beter, maar ik heb de indruk dat het argument persoonlijker is).
maandag 13 januari 2025 om 19:16
Daar gaaaaaan we weer.Claire45 schreef: ↑13-01-2025 19:15Ik heb dat dan weer nooit zo’n punt gevonden: mijn dochter kreeg de naam van mijn ex-man, haar vader tenslotte, en ja, dat had ook mijn naam kunnen zijn maar waarom is het zo belangrijk voor jullie dat kinderen jullie achternaam hebben? Van verwarring of misverstanden heb ik nooit last gehad, ik noem mezelf zo nodig ‘de moeder van…’ en dat werkt prima. Ik snap niet waarom het ‘beter’ is als kinderen de achternaam van de moeder dragen (ja, voor de emancipatie is het beter, maar ik heb de indruk dat het argument persoonlijker is).
Dat is niet waar het om gaat hè.
Het gaat om de scheve verdeling.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 13 januari 2025 om 19:20
Dat verplaatst het 'probleem' alleen maar naar de volgende generatie (want je kunt maar 1 naam doorgeven), dus is wat mij betreft een schijn'oplossing'.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 13 januari 2025 om 19:22
Maar waarom dan die zin erin, alsof 'wij' vinden dat kinderen voortaan altijd de achternaam van de moeder moeten krijgen?
Dat verdraaien van woorden is wel jouw ding hè.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 13 januari 2025 om 20:17
Niemand beweert dat dat beter zou zijn. Wel dat het beter zou zijn als de maatschappij zo zou functioneren dat bij de naamkeuze niet enkel in theorie maar ook in de praktijk m/v niet ter zake zou doen. Dat niet meer vrouwen massaal stellen dat het prima is als de kinderen de naam van hun partner hebben, terwijl mannen datzelfde massaal een no-go vinden. De onbewuste principes en verwachtingen die daar achter zitten, die zijn het probleem. Niet of een individu zijn/haar kind de naam van de vader of moeder geeft om wat voor persoonlijke reden dan ook.Claire45 schreef: ↑13-01-2025 19:15Ik heb dat dan weer nooit zo’n punt gevonden: mijn dochter kreeg de naam van mijn ex-man, haar vader tenslotte, en ja, dat had ook mijn naam kunnen zijn maar waarom is het zo belangrijk voor jullie dat kinderen jullie achternaam hebben? Van verwarring of misverstanden heb ik nooit last gehad, ik noem mezelf zo nodig ‘de moeder van…’ en dat werkt prima. Ik snap niet waarom het ‘beter’ is als kinderen de achternaam van de moeder dragen (ja, voor de emancipatie is het beter, maar ik heb de indruk dat het argument persoonlijker is).
maandag 13 januari 2025 om 20:38
Dan snap ik het! Ik kreeg de indruk (blijkbaar ten onrechte) dat er ook emotionele redenen waren, dus niet alleen vanwege de gelijkheid. En dat laatste argument begrijp ik ook. Zelf heb ik er destijds niet bij stilgestaan maar nu zou ik misschien ook mijn eigen naam doorgeven.nicole123 schreef: ↑13-01-2025 20:17Niemand beweert dat dat beter zou zijn. Wel dat het beter zou zijn als de maatschappij zo zou functioneren dat bij de naamkeuze niet enkel in theorie maar ook in de praktijk m/v niet ter zake zou doen. Dat niet meer vrouwen massaal stellen dat het prima is als de kinderen de naam van hun partner hebben, terwijl mannen datzelfde massaal een no-go vinden. De onbewuste principes en verwachtingen die daar achter zitten, die zijn het probleem. Niet of een individu zijn/haar kind de naam van de vader of moeder geeft om wat voor persoonlijke reden dan ook.
maandag 13 januari 2025 om 21:13
Je spreekt van een probleem. En dat het beter zou zijn als...nicole123 schreef: ↑13-01-2025 20:17Niemand beweert dat dat beter zou zijn. Wel dat het beter zou zijn als de maatschappij zo zou functioneren dat bij de naamkeuze niet enkel in theorie maar ook in de praktijk m/v niet ter zake zou doen. Dat niet meer vrouwen massaal stellen dat het prima is als de kinderen de naam van hun partner hebben, terwijl mannen datzelfde massaal een no-go vinden. De onbewuste principes en verwachtingen die daar achter zitten, die zijn het probleem. Niet of een individu zijn/haar kind de naam van de vader of moeder geeft om wat voor persoonlijke reden dan ook.
Je kunt het ook anders stellen. Als kennelijk, zoals je aangeeft, vrouwen massaal stellen dat het prima is dat de kinderen de naam van de partner krijgen, is het (principe daarachter) dan wel een probleem? Of vind jij het een probleem? En misschien nog wat andere mensen. Maar de meerderheid niet? Er is keuze om het anders te doen, maar een meerderheid kiest daar niet voor. Is dat een probleem, en voor wie?
jesco wijzigde dit bericht op 13-01-2025 21:14
1.01% gewijzigd
.
maandag 13 januari 2025 om 21:35
Jesco schreef: ↑13-01-2025 21:13Je spreekt van een probleem. En dat het beter zou zijn als...
Je kunt het ook anders stellen. Als kennelijk, zoals je aangeeft, vrouwen massaal stellen dat het prima is dat de kinderen de naam van de partner krijgen, is het (principe daarachter) dan wel een probleem? Of vind jij het een probleem? En misschien nog wat andere mensen. Maar de meerderheid niet? Er is keuze om het anders te doen, maar een meerderheid kiest daar niet voor. Is dat een probleem, en voor wie?
Lees het topic anders even, je hoeft niet eens zo ver terug te lezen:
nerdopviva schreef: ↑13-01-2025 07:27Heb je het topic gelezen of je verdiept in de achtergrond? Het was niet alleen de norm, de vrouw werd eigendom van de man en de man besliste over haar. Het is onderdeel van de patriarchale maatschappij waarin de man belangrijker is dan de vrouw. En dan is de achternaam daar misschien nog maar een onschuldig onderdeel van, maar dit gaat natuurlijk veel verder. De scheve werk-zorg balans, medisch onderzoek dat zich richt op mannen, femicide, etc. Allemaal onderdeel van die patriarchale maatschappij. Ik hoop dat er steeds minder mensen zijn die zeggen "ach, macht der gewoonte" en steeds meer mensen die zich bewust zijn van de patronen en daarnaar handelen. En dat kan beginnen met iets simpels als een achternaam.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
