Relaties
alle pijlers
Naleving omgangsrecht na scheiden
maandag 11 februari 2008 om 08:35
Hallo allemaal,
Ik zit met een probleem en wil graag advies over welke stappen ik zou kunnen/moeten nemen.
Het is een beetje een uitzonderlijke situatie (maar eigenlijk ook weer niet, het enige verschil is dat het meestal mannen zijn die in deze situatie zitten). Ik ben lesbisch en ben 9 jaar samen geweest met mijn ex-partner (ook vrouw uiteraard). We hebben samen een kindje van 3,5 jaar. Mijn ex is de biologische moeder en ik heb mijn dochter geadopteerd (dus ben ook juridisch moeder).
Sinds een jaar zijn wij officieel gescheiden. Ik wilde het liefst co-ouderschap, maar mijn ex wilde dat absoluut niet. Feit is nu dat zij met mijn dochtertje op een uur afstand van mij is gaan wonen en dat ik een normale omgangsregeling heb. Eens per 14 dagen is mijn dochtertje bij mij en volgens het convenant ook de helft van de schoolvakanties (zodra zij naar school gaat, volgend jaar dus).
In ons convenant hebben we afgesproken dat mijn dochtertje tijdens de zomervakantie 2 weken bij mij zou zijn. Aaneengesloten, maar mochten we denken dat dat teveel zou zijn voor haar, zouden het 2 losse weken worden.
De weekenden gaan overigens super. Ze is hartstikke blij als ik haar kom halen en gaat graag met me mee. We hebben samen fijne weekenden, waar we allebei super van genieten. Als ik haar zondags terug breng is ze overigens ook weer blij mijn ex te zien en krijg ik een heerlijk dikke knuffel als ik weer weg ga.
Helaas verloopt de communicatie niet echt goed. Iedere keer als ik haar weg heb gebracht, ontvang ik de volgende dag een mail van wat ik volgens haar niet of wel moet doen. Eerder ging ik de discussie aan, maar tegenwoordig kan ik mezelf aardig bedwingen en reageer niet meer inhoudelijk op haar mails.
Gisteren bracht ik mijn dochter weg. Mijn ex deelde mij mee dat ze een week met haar op vakantie gaat. Het weekend wat er in valt, is juist 'mijn' weekend met mijn dochtertje.
Ik gaf aan dat we ook even moesten overleggen over wanneer mijn dochtertje 2 weken bij mij is. Maar overleg daarover was geen optie. Ze vindt dat mijn dochter haar dan te lang niet ziet en vindt 4 dagen het maximum!
Ik heb nog aangegeven dat ik het ook prima vindt om die 2 weken niet aanaangesloten te doen, maar verspreid over 2 afzonderlijke weken, maar ook dat was geen optie.
Ik ben zo boos, teleurgesteld en vooral zo ontzettend verdrietig (en inmiddels zo uitgeput alle discussies). Ik heb haar gezegd dat ik hier echt geen genoegen mee neem, maar weet niet hoe ik dit aan moet pakken (behalve dan de stap naar een advocaat, welke ik alleen in het uiterste geval zal nemen).
Mijn dochtertje heeft hier toch ook recht op? Zij heeft toch ook recht om in de zomer twee weekjes met haar andere moeder door te brengen?
Heeft iemand hier ervaring mee? Zou het heel erg fijn vinden om hier wat tips over te krijgen.
Ik zit met een probleem en wil graag advies over welke stappen ik zou kunnen/moeten nemen.
Het is een beetje een uitzonderlijke situatie (maar eigenlijk ook weer niet, het enige verschil is dat het meestal mannen zijn die in deze situatie zitten). Ik ben lesbisch en ben 9 jaar samen geweest met mijn ex-partner (ook vrouw uiteraard). We hebben samen een kindje van 3,5 jaar. Mijn ex is de biologische moeder en ik heb mijn dochter geadopteerd (dus ben ook juridisch moeder).
Sinds een jaar zijn wij officieel gescheiden. Ik wilde het liefst co-ouderschap, maar mijn ex wilde dat absoluut niet. Feit is nu dat zij met mijn dochtertje op een uur afstand van mij is gaan wonen en dat ik een normale omgangsregeling heb. Eens per 14 dagen is mijn dochtertje bij mij en volgens het convenant ook de helft van de schoolvakanties (zodra zij naar school gaat, volgend jaar dus).
In ons convenant hebben we afgesproken dat mijn dochtertje tijdens de zomervakantie 2 weken bij mij zou zijn. Aaneengesloten, maar mochten we denken dat dat teveel zou zijn voor haar, zouden het 2 losse weken worden.
De weekenden gaan overigens super. Ze is hartstikke blij als ik haar kom halen en gaat graag met me mee. We hebben samen fijne weekenden, waar we allebei super van genieten. Als ik haar zondags terug breng is ze overigens ook weer blij mijn ex te zien en krijg ik een heerlijk dikke knuffel als ik weer weg ga.
Helaas verloopt de communicatie niet echt goed. Iedere keer als ik haar weg heb gebracht, ontvang ik de volgende dag een mail van wat ik volgens haar niet of wel moet doen. Eerder ging ik de discussie aan, maar tegenwoordig kan ik mezelf aardig bedwingen en reageer niet meer inhoudelijk op haar mails.
Gisteren bracht ik mijn dochter weg. Mijn ex deelde mij mee dat ze een week met haar op vakantie gaat. Het weekend wat er in valt, is juist 'mijn' weekend met mijn dochtertje.
Ik gaf aan dat we ook even moesten overleggen over wanneer mijn dochtertje 2 weken bij mij is. Maar overleg daarover was geen optie. Ze vindt dat mijn dochter haar dan te lang niet ziet en vindt 4 dagen het maximum!
Ik heb nog aangegeven dat ik het ook prima vindt om die 2 weken niet aanaangesloten te doen, maar verspreid over 2 afzonderlijke weken, maar ook dat was geen optie.
Ik ben zo boos, teleurgesteld en vooral zo ontzettend verdrietig (en inmiddels zo uitgeput alle discussies). Ik heb haar gezegd dat ik hier echt geen genoegen mee neem, maar weet niet hoe ik dit aan moet pakken (behalve dan de stap naar een advocaat, welke ik alleen in het uiterste geval zal nemen).
Mijn dochtertje heeft hier toch ook recht op? Zij heeft toch ook recht om in de zomer twee weekjes met haar andere moeder door te brengen?
Heeft iemand hier ervaring mee? Zou het heel erg fijn vinden om hier wat tips over te krijgen.
maandag 11 februari 2008 om 23:59
Hallo Nouk,
Hoe is het gesprek vanavond gegaan, zijn jullie verder gekomen? Ik denk dat wat Poezewoes heeft gedaan een goed idee is: in principe 2 weken afspreken, tenzij jullie dochter naar haar (andere) moeder wil. Een vriendin van me heeft in een vergelijkbare situatie op een camping niet te ver van de camping waar haar ex met haar dochter stond, gestaan, voor het geval haar dochter acuut terugwilde naar haar moeder.
Ik zou ervoor waken te veel hoop te krijgen van vermeende toenaderingspogingen van je ex en proberen je te richten op wat jij in zo'n gesprek wilt bereiken. Anders verzwak je je positie: je rekent op haar welwillendheid en als die er niet blijkt te zijn, heb je ruzie of schiet je in het beste geval niks op.
Ik hoop natuurlijk dat het gesprek wél iets opgeleverd heeft
welterusten,
dubio
Hoe is het gesprek vanavond gegaan, zijn jullie verder gekomen? Ik denk dat wat Poezewoes heeft gedaan een goed idee is: in principe 2 weken afspreken, tenzij jullie dochter naar haar (andere) moeder wil. Een vriendin van me heeft in een vergelijkbare situatie op een camping niet te ver van de camping waar haar ex met haar dochter stond, gestaan, voor het geval haar dochter acuut terugwilde naar haar moeder.
Ik zou ervoor waken te veel hoop te krijgen van vermeende toenaderingspogingen van je ex en proberen je te richten op wat jij in zo'n gesprek wilt bereiken. Anders verzwak je je positie: je rekent op haar welwillendheid en als die er niet blijkt te zijn, heb je ruzie of schiet je in het beste geval niks op.
Ik hoop natuurlijk dat het gesprek wél iets opgeleverd heeft
welterusten,
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 12 februari 2008 om 00:02
Nog iets: misschien is het biologisch moederschap van je ex een "knopje" waar ze bij jou op kan drukken en waar jij altijd op reageert. Als je dat doorhebt, kun je jezelf ook aanleren om niet meer, of anders, te reageren. Het gaat nl. helemaal niet om een evaluatie van welke ouder belangrijker is, maar gewoon om naleving van de afspraken.
Ga in therapie!
dinsdag 12 februari 2008 om 09:08
Hoi Poezewoes en Dubiootje,
Dank voor jullie interesse. Ik moet vanochtend naar een beurs dus heb niet al teveel tijd om op jullie vragen in te gaan, maar wil ff laten weten dat ik morgen uitgebreid zal reageren.
Even snel de uitkomst van het gesprek. Haar compromis is dat ik een weekje met de kleine op vakantie ga en dat we dan samen evalueren hoe dat is gegaan. Als het goed is gegaan, wordt er een tweede week gepland. Mijn voorstel is om die 2 (afzonderlijke) weken gewoon vast te zetten. Als het niet gaat, zal ik ons dochtertje direct terugbrengen. Maar als dat de eerste week gebeurt, proberen het de volgende week gewoon weer. We kwamen er gisteren niet uit. Het was een heftig gesprek wat weer enorm veel energie kostte.
Ik ga deze week mijn voorstel op een redelijke manier in een mail proberen te verwoorden en wacht dan haar reactie af.
Tot morgen!
Dank voor jullie interesse. Ik moet vanochtend naar een beurs dus heb niet al teveel tijd om op jullie vragen in te gaan, maar wil ff laten weten dat ik morgen uitgebreid zal reageren.
Even snel de uitkomst van het gesprek. Haar compromis is dat ik een weekje met de kleine op vakantie ga en dat we dan samen evalueren hoe dat is gegaan. Als het goed is gegaan, wordt er een tweede week gepland. Mijn voorstel is om die 2 (afzonderlijke) weken gewoon vast te zetten. Als het niet gaat, zal ik ons dochtertje direct terugbrengen. Maar als dat de eerste week gebeurt, proberen het de volgende week gewoon weer. We kwamen er gisteren niet uit. Het was een heftig gesprek wat weer enorm veel energie kostte.
Ik ga deze week mijn voorstel op een redelijke manier in een mail proberen te verwoorden en wacht dan haar reactie af.
Tot morgen!
dinsdag 12 februari 2008 om 09:55
hoi....wat een gedoe dan weer allemaal als ik dit zo lees....jammer dat t altijd zomoelijk wordt gemaakt door een van de partijen....
als ik jou was ging ik gewoon lekker die eerste week met de kleine op vakantie....jullie weekenden gaan toch ook goed? ....als je ex zich aan haar woord houdt dan volgt die tweede vakantieweek vanzelf lijkt me dan wel.
als ik jou was ging ik gewoon lekker die eerste week met de kleine op vakantie....jullie weekenden gaan toch ook goed? ....als je ex zich aan haar woord houdt dan volgt die tweede vakantieweek vanzelf lijkt me dan wel.
dinsdag 12 februari 2008 om 10:30
Lieve Nouk,
Jammer dat het zo moet gaan. Is het geen idee om dit soort zaken voortaan per e-mail te bespreken? Ik heb dit ook afgekondigd omdat ik ziek werd van de zinloze discussies. Voordeel is dat ik zelf niet zo snel word meegesleept (op mijn knoppen laat drukken, zogezegd) en mijn mails heel zakelijk weet te houden, en dat mijn ex zich onthoudt van dreigementen.
Hou er rekening mee dat de toon voor de komende jaren onder andere nu gezet zal worden. Als jij nu al een week van je 2 weken (en dat is al weinig!) opgeeft, is het mogelijk dat je hier in de toekomst elke keer weer voor zal moeten vechten. Je ex kan elke keer wel weer een ander argument verzinnen waarom het niet goed is voor jullie dochter om 2 weken bij jou te zijn. Zij komt nu ook met een argument dat ten tijde van het tekenen van het convenant blijkbaar niet speelde. Je kan immers ook vastleggen dat zij de eerstkomende x jaar geen 2 weken aaneengesloten bij jou is, omdat ze dan nog te klein is. Je ex had dit ook kunnen bedenken toen ze het convenant ondertekende.
Het gaat uiteindelijk vooral om wat goed is voor jullie dochter. Dat is: tijd met jou doorbrengen op een manier die plezierig voor haar is. Er is dus niks mis mee op dat vlak concessies te doen, maar de vraag is natuurlijk of het gegarandeerd onplezierig is voor je dochter om 2 weken bij jou te zijn. Ik denk het niet, ik denk eerder dat het onplezierig is voor je ex.
Ik heb afgelopen zomer ook voor het eerst mijn meisjes (de jongste was net 4, was zelfs nog geen nachtje uit logeren geweest) 12 dagen met mijn ex meegegeven. Tranen met tuiten heb ik gehuild. Maar tegenover de meiden heb ik me groot gehouden en ze steeds verteld hoe leuk de vakantie met papa zou worden. Ik hield eerlijk gezegd mijn hart vast voor de jongste, maar het ging allemaal prima. Ik weet zeker dat dat onder andere kwam doordat ik zo enthousiast was geweest en ook duidelijk over de telefoon liet weten dat ik mij hier uitstekend vermaakte
Ik zie het als het belang van mijn kinderen dat ze tijd krijgen met papa en zien dat mama dat ook belangrijk vindt. Het is ontzettend belangrijk dat je daarin één lijn trekt. Jullie zijn geen partners meer, maar jullie blijven ouders. Als ouders kunnen jullie nooit van elkaar scheiden.
Nu snap jij dit vast heel goed en ik snap dat jij er niets aan kan doen dat je ex het anders ziet. Het is maar om aan te geven dat het best heel moeilijk kan zijn voor de verzorgende ouder om tijdelijk de kinderen af te staan, maar dat je daar maar overheen moet zetten. Dat is een heel lullig gevolg van een scheiding, maar "zo is het nu eenmaal" (net als het voor jou lullig is dat jij je dochter maar eens in de 2 weken ziet).
liefs,
dubio
Jammer dat het zo moet gaan. Is het geen idee om dit soort zaken voortaan per e-mail te bespreken? Ik heb dit ook afgekondigd omdat ik ziek werd van de zinloze discussies. Voordeel is dat ik zelf niet zo snel word meegesleept (op mijn knoppen laat drukken, zogezegd) en mijn mails heel zakelijk weet te houden, en dat mijn ex zich onthoudt van dreigementen.
Hou er rekening mee dat de toon voor de komende jaren onder andere nu gezet zal worden. Als jij nu al een week van je 2 weken (en dat is al weinig!) opgeeft, is het mogelijk dat je hier in de toekomst elke keer weer voor zal moeten vechten. Je ex kan elke keer wel weer een ander argument verzinnen waarom het niet goed is voor jullie dochter om 2 weken bij jou te zijn. Zij komt nu ook met een argument dat ten tijde van het tekenen van het convenant blijkbaar niet speelde. Je kan immers ook vastleggen dat zij de eerstkomende x jaar geen 2 weken aaneengesloten bij jou is, omdat ze dan nog te klein is. Je ex had dit ook kunnen bedenken toen ze het convenant ondertekende.
Het gaat uiteindelijk vooral om wat goed is voor jullie dochter. Dat is: tijd met jou doorbrengen op een manier die plezierig voor haar is. Er is dus niks mis mee op dat vlak concessies te doen, maar de vraag is natuurlijk of het gegarandeerd onplezierig is voor je dochter om 2 weken bij jou te zijn. Ik denk het niet, ik denk eerder dat het onplezierig is voor je ex.
Ik heb afgelopen zomer ook voor het eerst mijn meisjes (de jongste was net 4, was zelfs nog geen nachtje uit logeren geweest) 12 dagen met mijn ex meegegeven. Tranen met tuiten heb ik gehuild. Maar tegenover de meiden heb ik me groot gehouden en ze steeds verteld hoe leuk de vakantie met papa zou worden. Ik hield eerlijk gezegd mijn hart vast voor de jongste, maar het ging allemaal prima. Ik weet zeker dat dat onder andere kwam doordat ik zo enthousiast was geweest en ook duidelijk over de telefoon liet weten dat ik mij hier uitstekend vermaakte
Ik zie het als het belang van mijn kinderen dat ze tijd krijgen met papa en zien dat mama dat ook belangrijk vindt. Het is ontzettend belangrijk dat je daarin één lijn trekt. Jullie zijn geen partners meer, maar jullie blijven ouders. Als ouders kunnen jullie nooit van elkaar scheiden.
Nu snap jij dit vast heel goed en ik snap dat jij er niets aan kan doen dat je ex het anders ziet. Het is maar om aan te geven dat het best heel moeilijk kan zijn voor de verzorgende ouder om tijdelijk de kinderen af te staan, maar dat je daar maar overheen moet zetten. Dat is een heel lullig gevolg van een scheiding, maar "zo is het nu eenmaal" (net als het voor jou lullig is dat jij je dochter maar eens in de 2 weken ziet).
liefs,
dubio
anoniem_13400 wijzigde dit bericht op 12-02-2008 10:32
Reden: quote weggehaald
Reden: quote weggehaald
% gewijzigd
Ga in therapie!
dinsdag 12 februari 2008 om 22:20
Hi Nouk, wat een nare situatie zeg!
Gelukkig heb je al veel goede adviezen hier gekregen. Ik wil je toch aanraden om het convenant dat jullie hebben vastgelegd bij de scheiding nog eens voor te leggen aan een advocaat zodat je ook voor jezelf weet wat jouw rechten zijn ten aanzien van de omgangsregeling. Ik vind het heel goed dat je probeert een compromis te sluiten en daarbij het belang van jullie kind voorop stelt.
Ik ben echter een beetje bang dat je ex misbruikt blijft maken van jouw toegeeflijkheid en dat dan het einde zoek is. Jullie hebben samen een convenant gesloten en zij moet zich dus ook houden aan de gemaakte afspraken.
Als jij op de hoogte bent van jouw juridische positie, helpt je dit misschien ook in je communicatie richting haar en biedt dit een steuntje in je rug. Het lijkt me namelijk bijzonder moeilijk altijd bang te zijn dat je ex ineens besluit jullie kind bij je weg te houden.
Wat ik me afvraag is of er wellicht bij je ex nog andere emoties meespelen (a.g.v. jullie verbroken relatie) dan het feit dat ze bang is dat jullie kind niet zo lang bij haar weg kan zijn. Kan het zijn dat ze dit ook gedeeltelijk als machtsmiddel gebruikt om jou te ''straffen'' of is dit een al te boute opmerking?
Gelukkig heb je al veel goede adviezen hier gekregen. Ik wil je toch aanraden om het convenant dat jullie hebben vastgelegd bij de scheiding nog eens voor te leggen aan een advocaat zodat je ook voor jezelf weet wat jouw rechten zijn ten aanzien van de omgangsregeling. Ik vind het heel goed dat je probeert een compromis te sluiten en daarbij het belang van jullie kind voorop stelt.
Ik ben echter een beetje bang dat je ex misbruikt blijft maken van jouw toegeeflijkheid en dat dan het einde zoek is. Jullie hebben samen een convenant gesloten en zij moet zich dus ook houden aan de gemaakte afspraken.
Als jij op de hoogte bent van jouw juridische positie, helpt je dit misschien ook in je communicatie richting haar en biedt dit een steuntje in je rug. Het lijkt me namelijk bijzonder moeilijk altijd bang te zijn dat je ex ineens besluit jullie kind bij je weg te houden.
Wat ik me afvraag is of er wellicht bij je ex nog andere emoties meespelen (a.g.v. jullie verbroken relatie) dan het feit dat ze bang is dat jullie kind niet zo lang bij haar weg kan zijn. Kan het zijn dat ze dit ook gedeeltelijk als machtsmiddel gebruikt om jou te ''straffen'' of is dit een al te boute opmerking?
dinsdag 12 februari 2008 om 22:35
quote:Nouk67 schreef op 12 februari 2008 @ 09:08:
Hoi Poezewoes en Dubiootje,
Dank voor jullie interesse. Ik moet vanochtend naar een beurs dus heb niet al teveel tijd om op jullie vragen in te gaan, maar wil ff laten weten dat ik morgen uitgebreid zal reageren.
Even snel de uitkomst van het gesprek. Haar compromis is dat ik een weekje met de kleine op vakantie ga en dat we dan samen evalueren hoe dat is gegaan. Als het goed is gegaan, wordt er een tweede week gepland. Mijn voorstel is om die 2 (afzonderlijke) weken gewoon vast te zetten. Als het niet gaat, zal ik ons dochtertje direct terugbrengen. Maar als dat de eerste week gebeurt, proberen het de volgende week gewoon weer. We kwamen er gisteren niet uit. Het was een heftig gesprek wat weer enorm veel energie kostte.
Ik ga deze week mijn voorstel op een redelijke manier in een mail proberen te verwoorden en wacht dan haar reactie af.
Tot morgen!Nouk, je compromis-voorstel is prima! Jullie dochter is ook aan jou gehecht, vergeet dat niet!
Wonen jullie in het westen van Nederland? Dan zou ik graag in mijn vrije tijd voor jullie willen mediatoren, onafhankelijk.
Ik werk bij de Raad voor de Kinderbescherming, en heb dagelijks met dit soort zaken te maken. Je kunt me mailen op poezewoes bij orange punt nl.
Hoi Poezewoes en Dubiootje,
Dank voor jullie interesse. Ik moet vanochtend naar een beurs dus heb niet al teveel tijd om op jullie vragen in te gaan, maar wil ff laten weten dat ik morgen uitgebreid zal reageren.
Even snel de uitkomst van het gesprek. Haar compromis is dat ik een weekje met de kleine op vakantie ga en dat we dan samen evalueren hoe dat is gegaan. Als het goed is gegaan, wordt er een tweede week gepland. Mijn voorstel is om die 2 (afzonderlijke) weken gewoon vast te zetten. Als het niet gaat, zal ik ons dochtertje direct terugbrengen. Maar als dat de eerste week gebeurt, proberen het de volgende week gewoon weer. We kwamen er gisteren niet uit. Het was een heftig gesprek wat weer enorm veel energie kostte.
Ik ga deze week mijn voorstel op een redelijke manier in een mail proberen te verwoorden en wacht dan haar reactie af.
Tot morgen!Nouk, je compromis-voorstel is prima! Jullie dochter is ook aan jou gehecht, vergeet dat niet!
Wonen jullie in het westen van Nederland? Dan zou ik graag in mijn vrije tijd voor jullie willen mediatoren, onafhankelijk.
Ik werk bij de Raad voor de Kinderbescherming, en heb dagelijks met dit soort zaken te maken. Je kunt me mailen op poezewoes bij orange punt nl.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 13 februari 2008 om 01:05
Poez, twee zielen 1 gedachte he etc. We moeten echt 'ns gaan borrelen, zit echter nog steeds midden in de verbouwstress en werkstress...
Nouk, maak gebruik van Poez' aanbod; het is een kanjer, in alle opzichten. Succes!
Dubio, zo te lezen zit je ook in een allesbehalve makkelijke situatie, ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen!
Nouk, maak gebruik van Poez' aanbod; het is een kanjer, in alle opzichten. Succes!
Dubio, zo te lezen zit je ook in een allesbehalve makkelijke situatie, ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen!
woensdag 13 februari 2008 om 09:39
heb niet alle reacties gelezen.
wij zitten hier ook in een soort gelijke situatie. kan niet teveel vertellen ivm herkenning..
het enige advies wat ik je kan geven is om wel juridische stappen te ondernemen. schakel een advocaat in. nu wordt het over de rug van je dochter gespeeld en geeft de moeder een onwijze machtspositie.
wij hebben het eerst wel geprobeerd via de moeder, gesprekken, sms-en etc het liep echt de pan uit en de kinderen werden onwijs tegen ons opgezet. dat was het allemaal niet waard. nu een advocaat in de hand genomen die ervoor zorgt dat wij de meiden op vaste tijd etc te zien krijgen en daar moet ze zich aan houden. we hebben geen contact meer met haar en het wordt eindelijk rustig, ook voor de kinderen.
veel succes en sterkte, ik weet nu uit eigen hand wat het met je kan doen...
wij zitten hier ook in een soort gelijke situatie. kan niet teveel vertellen ivm herkenning..
het enige advies wat ik je kan geven is om wel juridische stappen te ondernemen. schakel een advocaat in. nu wordt het over de rug van je dochter gespeeld en geeft de moeder een onwijze machtspositie.
wij hebben het eerst wel geprobeerd via de moeder, gesprekken, sms-en etc het liep echt de pan uit en de kinderen werden onwijs tegen ons opgezet. dat was het allemaal niet waard. nu een advocaat in de hand genomen die ervoor zorgt dat wij de meiden op vaste tijd etc te zien krijgen en daar moet ze zich aan houden. we hebben geen contact meer met haar en het wordt eindelijk rustig, ook voor de kinderen.
veel succes en sterkte, ik weet nu uit eigen hand wat het met je kan doen...
woensdag 13 februari 2008 om 10:57
Hallo allemaal,
Nogmaals heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik vind het heel erg moeilijk te bepalen wat ik moet doen. Het liefst wil ik er voor vechten, maar ik merk ook dat het me superveel energie kost. Het duurt nu al zo lang en ik voel aan mezelf dat ik er niet veel meer bij kan hebben. Iedere keer loop ik weer tegen die muur en moet ik me er doorheen vechten.
Aan de andere kant realiseer ik me ook heel goed dat ik dan weer ga 'toegeven' en dat ik volgend jaar met hetzelfde verhaal geconfronteerd zal worden.
Hoewel ik haar had gezegd dat ik haar een voorstel zou mailen, heeft ze me gisteren een mail gestuurd... Haar voorstel is weer gewijzigd. Knip en plak hier het stukje waar het om gaat....
voorstel:
jij neemt 1 week vakantie met "dochter" en daarna kijken we hoe het is gegaan.
Is het goed, dan zou ik het prettig vinden als jij eventueel de herfstvakantie
"dochter" zou kunnen hebben. Ze zit dan natuurlijk op school en ik moet dan ook werken.
Anders moet ze naar de naschoolse opvang.
Denk er even over na.
Nu is die 2e week dus helemaal van de baan en heeft ze het over de herfstvakantie. Sowieso hebben mijn dochter en ik volgend schooljaar recht om de helft van de schoolvakanties met elkaar door te brengen. Ze sleept er in mijn ogen dus iets bij, want niets met de zomervakantie te maken heeft. Of zie ik dat nou zo verkeerd?
Poezewoes, helemaal super dat je dat aanbiedt. Ik woon zelf niet in het westen, maar mijn ex wel. Zelf zou ik heel erg graag gebruik maken van je aanbod en de km's die ik daarvoor zou moeten maken, maak ik dan graag. Ik heb alleen geen idee of zij daarin mee zou willen werken. Het zou zo fijn zijn om eens met haar te praten, zonder dat het weer op ruzie uitdraait. Het is lastig te verwoorden, maar ik zou er zo blij mee zijn als ik op een of andere manier door die muur zou kunnen breken en zij zich zou gaan realiseren dat het niet alleen mijn belang is waar ik voor vecht, maar ook het belang van mijn dochtertje.
Toen ik tijdens het telefoongesprek dat we hadden mijn poot stijf hield, zei ze bijvoorbeeld dat ik me hierin vastbeet als een pitbull en dat het me niet ging om het belang voor ons dochtertje, maar om mijn gelijk! Het lukt me niet om haar van dat idee af te brengen.
Als ik verwijs naar het convenant zegt ze dat we het niet over een ding, maar over een kindje van 3 hebben. En wat ik ook zeg.. ik dring maar niet tot haar door.
Maar Poezewoes, ik ga je vandaag proberen te mailen.
Ik ga vooralsnog niet op de mail van mijn ex reageren. Moet het eerst voor mezelf goed op een rij hebben.
Nogmaals heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik vind het heel erg moeilijk te bepalen wat ik moet doen. Het liefst wil ik er voor vechten, maar ik merk ook dat het me superveel energie kost. Het duurt nu al zo lang en ik voel aan mezelf dat ik er niet veel meer bij kan hebben. Iedere keer loop ik weer tegen die muur en moet ik me er doorheen vechten.
Aan de andere kant realiseer ik me ook heel goed dat ik dan weer ga 'toegeven' en dat ik volgend jaar met hetzelfde verhaal geconfronteerd zal worden.
Hoewel ik haar had gezegd dat ik haar een voorstel zou mailen, heeft ze me gisteren een mail gestuurd... Haar voorstel is weer gewijzigd. Knip en plak hier het stukje waar het om gaat....
voorstel:
jij neemt 1 week vakantie met "dochter" en daarna kijken we hoe het is gegaan.
Is het goed, dan zou ik het prettig vinden als jij eventueel de herfstvakantie
"dochter" zou kunnen hebben. Ze zit dan natuurlijk op school en ik moet dan ook werken.
Anders moet ze naar de naschoolse opvang.
Denk er even over na.
Nu is die 2e week dus helemaal van de baan en heeft ze het over de herfstvakantie. Sowieso hebben mijn dochter en ik volgend schooljaar recht om de helft van de schoolvakanties met elkaar door te brengen. Ze sleept er in mijn ogen dus iets bij, want niets met de zomervakantie te maken heeft. Of zie ik dat nou zo verkeerd?
Poezewoes, helemaal super dat je dat aanbiedt. Ik woon zelf niet in het westen, maar mijn ex wel. Zelf zou ik heel erg graag gebruik maken van je aanbod en de km's die ik daarvoor zou moeten maken, maak ik dan graag. Ik heb alleen geen idee of zij daarin mee zou willen werken. Het zou zo fijn zijn om eens met haar te praten, zonder dat het weer op ruzie uitdraait. Het is lastig te verwoorden, maar ik zou er zo blij mee zijn als ik op een of andere manier door die muur zou kunnen breken en zij zich zou gaan realiseren dat het niet alleen mijn belang is waar ik voor vecht, maar ook het belang van mijn dochtertje.
Toen ik tijdens het telefoongesprek dat we hadden mijn poot stijf hield, zei ze bijvoorbeeld dat ik me hierin vastbeet als een pitbull en dat het me niet ging om het belang voor ons dochtertje, maar om mijn gelijk! Het lukt me niet om haar van dat idee af te brengen.
Als ik verwijs naar het convenant zegt ze dat we het niet over een ding, maar over een kindje van 3 hebben. En wat ik ook zeg.. ik dring maar niet tot haar door.
Maar Poezewoes, ik ga je vandaag proberen te mailen.
Ik ga vooralsnog niet op de mail van mijn ex reageren. Moet het eerst voor mezelf goed op een rij hebben.
woensdag 13 februari 2008 om 11:11
Ook ik lees zeer geinteresseerd mee
Ook hier verloopt alles moeilijk, ondanks een convenant en heb ik de stap naar een advocaat gezet om het convenant uiteindelijk gewijzigd te krijgen zodat vooral de belangen van de kinderen voorop komen te staan.
vanwege herkenning wil ik er hier niet teveel op in gaan.
Nouk, mijn ervaring is min of meer gelijksoortig aan die van Dubio, de eerste keer laat je ze gaan met moeite en ik heb hier zelfs nog, terwijl ze hier bij mij vertelden dat ze er tegen op zagen om zolang met de ander op vakantie te gaan, ze wel de leuke dingen voorgehouden. Afspraken met ze gemaakt over bellen en wat andere zaken, een lief knuffeltje meegegeven met een tekstje eraan en toen toch maar weglaten gaan. Dat ze de vakantie niet echt supergeslaagd vonden had andere oorzaken. Nu speelt dit opnieuw op. Er word opnieuw aangegeven dat ze opzien tegen de vakantie. En toch maak ik ze duidelijk dat ze wel gaan, want ik vind het wel belangrijk dat ze bi j hun vader zijn in de vakantie. En hoe die vader de vakantie invult heb ik geen invloed op (en wil ik ook niet).
Stel je vanuit de redelijkheid niet te 'flexibel' op. Het is jouw ex die hier vooral moeite mee heeft, iets wat jij niet kunt oplossen. Nu zijn mijn kinderen wel al ouder dan jullie dochtertje maar hier gaat het om naleven van de afspraken die jullie als ouders samen gemaakt hebben. Iets wat je expartner natuurlijk niet zomaar even kan veranderen omdat zij zich er niet prettig bij voelt.
Ik wens je een fijne vakantie met je dochter, daar heeft vooral je dochter recht op! En verder heel veel sterkte en kracht om dit met wijsheid op te lossen.
Poezewoes, zijn de wachtlijsten echt zo lang? Elke dag die de horror bij mij langer duurt is er 1 teveel en niet goed voor de kinderen.
Ook hier verloopt alles moeilijk, ondanks een convenant en heb ik de stap naar een advocaat gezet om het convenant uiteindelijk gewijzigd te krijgen zodat vooral de belangen van de kinderen voorop komen te staan.
vanwege herkenning wil ik er hier niet teveel op in gaan.
Nouk, mijn ervaring is min of meer gelijksoortig aan die van Dubio, de eerste keer laat je ze gaan met moeite en ik heb hier zelfs nog, terwijl ze hier bij mij vertelden dat ze er tegen op zagen om zolang met de ander op vakantie te gaan, ze wel de leuke dingen voorgehouden. Afspraken met ze gemaakt over bellen en wat andere zaken, een lief knuffeltje meegegeven met een tekstje eraan en toen toch maar weglaten gaan. Dat ze de vakantie niet echt supergeslaagd vonden had andere oorzaken. Nu speelt dit opnieuw op. Er word opnieuw aangegeven dat ze opzien tegen de vakantie. En toch maak ik ze duidelijk dat ze wel gaan, want ik vind het wel belangrijk dat ze bi j hun vader zijn in de vakantie. En hoe die vader de vakantie invult heb ik geen invloed op (en wil ik ook niet).
Stel je vanuit de redelijkheid niet te 'flexibel' op. Het is jouw ex die hier vooral moeite mee heeft, iets wat jij niet kunt oplossen. Nu zijn mijn kinderen wel al ouder dan jullie dochtertje maar hier gaat het om naleven van de afspraken die jullie als ouders samen gemaakt hebben. Iets wat je expartner natuurlijk niet zomaar even kan veranderen omdat zij zich er niet prettig bij voelt.
Ik wens je een fijne vakantie met je dochter, daar heeft vooral je dochter recht op! En verder heel veel sterkte en kracht om dit met wijsheid op te lossen.
Poezewoes, zijn de wachtlijsten echt zo lang? Elke dag die de horror bij mij langer duurt is er 1 teveel en niet goed voor de kinderen.
woensdag 13 februari 2008 om 11:31
@Dubio
Ik snap echt heel erg goed dat het moeilijk voor haar is om onze dochter gedurende 1 of 2 weken niet te zien. Maar de andere kant is dat het inderdaad gevolg is van de scheiding en dat het voor mij inhoudt dat ik haar altijd bijna 2 weken niet zie. Op één of andere manier is dat altijd 'anders', omdat mijn moederrol nu eenmaal veranderd is (dit is het argument dat ze hiervoor gebruikt).
Ik heb tijdens het telefoongesprek ook rechtstreeks gevraagd of dat het probleem was, maar dat ontkende ze.
Ik zou zo graag willen dat mijn ex zo dacht als jij denkt en mijn positie tov onze dochter erkent en het mij en onze dochter ook gunt!
En daar kom ik op het punt wat Alice noemt. Ze is boos over onze scheiding. Ik heb hierin geïnitieerd en daar is ze nog steeds erg boos over. Daarentegen geeft ze op momenten ook wel toe dat het geen goede/gezonde relatie was en dat het eigenlijk niet anders kon. Feit is echter dat ik de beslissing heb genomen.
Een voorbeeldje.. in het gesprek noemde ze op een gegeven moment dat het zo zwaar was voor ons dochtertje. Dat ze 28 uur in de week bij een oppas was (2 dagen kinderdagverblijf en 1 avond bij haar ouders). Toen ik toen aandroeg dat ze het dan juist prettig zou moeten vinden dat dochtertje dan bij mij is ipv bij een oppas, ging ze daar eigenlijk niet op in. Het enige wat ze toen aan kon dragen was dat het gewoon niet goed was voor dochtertje als ze zo'n lange tijd bij maar moeder weg was. Discussie met haar heeft geen enkele zin.
Nog even een reactie op een eerdere vraag van Dubiootje over dat biologische-moederschap knopje. Ja, ik ben/was daar heel erg gevoelig voor. Het is waarmee ze vanaf de geboorte van onze dochter geschermd heeft en ik kon daar erg moeilijk mee omgaan. Inmiddels ben ik er zo vaak mee om de oren geslagen, dat ik volgens mij redelijk in staat ben om dat langs me af te laten glijden. Of er in ieder geval niet op te reageren als ze daar weer eens haar punt mee wil onderstrepen. Wat dan weer niet wil zeggen dat het me onbewust ook niet dwars zit.
Tulepje, het is gelukkig nog niet zover dat ze ons dochtertje tegen me op zet. Ik merk er in ieder geval niets van aan onze dochter. Ze zegt zelfs dat ze blij is dat ons dochtertje op vrijdag huppelend in mijn auto stapt.
Ik snap echt heel erg goed dat het moeilijk voor haar is om onze dochter gedurende 1 of 2 weken niet te zien. Maar de andere kant is dat het inderdaad gevolg is van de scheiding en dat het voor mij inhoudt dat ik haar altijd bijna 2 weken niet zie. Op één of andere manier is dat altijd 'anders', omdat mijn moederrol nu eenmaal veranderd is (dit is het argument dat ze hiervoor gebruikt).
Ik heb tijdens het telefoongesprek ook rechtstreeks gevraagd of dat het probleem was, maar dat ontkende ze.
Ik zou zo graag willen dat mijn ex zo dacht als jij denkt en mijn positie tov onze dochter erkent en het mij en onze dochter ook gunt!
En daar kom ik op het punt wat Alice noemt. Ze is boos over onze scheiding. Ik heb hierin geïnitieerd en daar is ze nog steeds erg boos over. Daarentegen geeft ze op momenten ook wel toe dat het geen goede/gezonde relatie was en dat het eigenlijk niet anders kon. Feit is echter dat ik de beslissing heb genomen.
Een voorbeeldje.. in het gesprek noemde ze op een gegeven moment dat het zo zwaar was voor ons dochtertje. Dat ze 28 uur in de week bij een oppas was (2 dagen kinderdagverblijf en 1 avond bij haar ouders). Toen ik toen aandroeg dat ze het dan juist prettig zou moeten vinden dat dochtertje dan bij mij is ipv bij een oppas, ging ze daar eigenlijk niet op in. Het enige wat ze toen aan kon dragen was dat het gewoon niet goed was voor dochtertje als ze zo'n lange tijd bij maar moeder weg was. Discussie met haar heeft geen enkele zin.
Nog even een reactie op een eerdere vraag van Dubiootje over dat biologische-moederschap knopje. Ja, ik ben/was daar heel erg gevoelig voor. Het is waarmee ze vanaf de geboorte van onze dochter geschermd heeft en ik kon daar erg moeilijk mee omgaan. Inmiddels ben ik er zo vaak mee om de oren geslagen, dat ik volgens mij redelijk in staat ben om dat langs me af te laten glijden. Of er in ieder geval niet op te reageren als ze daar weer eens haar punt mee wil onderstrepen. Wat dan weer niet wil zeggen dat het me onbewust ook niet dwars zit.
Tulepje, het is gelukkig nog niet zover dat ze ons dochtertje tegen me op zet. Ik merk er in ieder geval niets van aan onze dochter. Ze zegt zelfs dat ze blij is dat ons dochtertje op vrijdag huppelend in mijn auto stapt.
woensdag 13 februari 2008 om 11:54
lieve nouk,
wil je niet ontmoedigen maar die kant gaat het wel op.
zo is het bij ons ook allemaal begonnen en het gaat van kwaad naar erger.
vanmiddag hebben we een afspraak bij de advocaat omdat normaal praten echt niet meer mogelijk is.
de ex van mijn vriend heeft zichzelf een ongelofelijke machtspositie aangemeten waarmee niet meer te leven valt, zeker niet voor de kinderen. wij hebben ook altijd in het belang van de kids geen stappen ondernomen, maar nu is het genoeg. ik wilde dit ook nooit, maar zie geen andere uitweg..
en het rare van dit verhaal is dat ze allang hertrouwd is en een kindje erbij heeft kregen. dan zou je toch verwachten dat het allemaal wat soepeler zou lopen.
en voor de goede orde, hij was al 4 jaar van dr gescheiden voordat ik hem leerde kennen.
wil je niet ontmoedigen maar die kant gaat het wel op.
zo is het bij ons ook allemaal begonnen en het gaat van kwaad naar erger.
vanmiddag hebben we een afspraak bij de advocaat omdat normaal praten echt niet meer mogelijk is.
de ex van mijn vriend heeft zichzelf een ongelofelijke machtspositie aangemeten waarmee niet meer te leven valt, zeker niet voor de kinderen. wij hebben ook altijd in het belang van de kids geen stappen ondernomen, maar nu is het genoeg. ik wilde dit ook nooit, maar zie geen andere uitweg..
en het rare van dit verhaal is dat ze allang hertrouwd is en een kindje erbij heeft kregen. dan zou je toch verwachten dat het allemaal wat soepeler zou lopen.
en voor de goede orde, hij was al 4 jaar van dr gescheiden voordat ik hem leerde kennen.
woensdag 13 februari 2008 om 12:04
Lieve Nouk,
Ik kan me je dilemma zo goed voorstellen! Ik vind het lief dat je zegt dat je graag zou willen dat jouw ex zich net als ik opstelde. Maar mijn ex ziet mijn houding echt heel anders! Hij vindt dat ik de kinderen tegen hem opzet en het contact frustreer. (Dat er sprake is van alcoholisme en mishandeling laat hij maar even buiten beschouwing.) Dit om aan te geven dat je je nog zo correct kan opstellen, maar dat dat niet per se tot begrip of acceptatie aan de andere kant leidt. Ik moet ontzettend op mijn strepen staan om de belangen van de kinderen te verdedigen en word daarbij regelmatig door mijn ex beschuldigd van het gebruiken van de kinderen voor mijn eigen belang. Het belangrijkste is - en daar krijg ik veel hulp voor, o.a. van een psycholoog - dat ik zélf weet dat mijn motieven zuiver zijn. Dat helpt me om duidelijk te zijn naar mijn ex en de kinderen. Als ik zelf twijfel en reageer op zijn valse beschuldigingen, zal ik ook minder consequent reageren.
Het zou heel mooi zijn als jullie met bemiddeling van Poezewoes hieruit kunnen komen! Denk je dat je ex hiervoor open zal staan? Ik zou het in elk geval voorstellen als iets wat niet met jullie als ex-partners te maken heeft (als een soort afscheids-relatietherapie) maar dat het er puur om gaat het eens te worden over praktische dingen m.b.t. jullie dochter. Dat het dus geen therapeutisch gebeuren wordt, want dat zal ze misschien niet zien zitten.
Het is ook dan belangrijk dat jij goed weet wat je positie is en dus een advocaat raadpleegt. Anders zul je vanuit een zwakke positie gaan onderhandelen, ervan uitgaande dat zij het feitelijk voor het zeggen heeft.
Dat verhaal van die pitbull lijkt me weer zo'n mogelijk knopje waar ze op drukt. Probeer het voor jezelf anders te formuleren: je bent een moeder die vecht voor de relatie met haar dochter. Dat klinkt alweer wat anders Laat je niet opfokken door dat soort termen.
Als ze je ervan beschuldigt te praten over jullie dochtertje alsof ze een ding is als jij verwijst naar het convenant, is dat natuurlijk een lekkere dooddoener. Daarmee verwijst ze het convenant feitelijk naar de prullenbak. Je zou bijv. kunnen reageren door te zeggen dat je ervan uitgaat dat zij zich daar ook van bewust was toen ze het convenant ondertekende. Jouw morele positie is sterker doordat het gaat om een afspraak tussen jullie beiden en niet een door een rechter opgelegde uitspraak. Ze heeft hier zelf mee ingestemd! Zij wist toen dat hun dochter geen ding was maar een meisje van 3 jaar, toch? Ze is akkoord gegaan met 2 aaneengesloten weken in de zomervakantie, wat minder is dan wat een rechter jou zou hebben toegezegd (!!!). Jíj hebt daarin dus een concessie gedaan en nu verwacht ze dat je er weer één doet, zonder dat er van haar kant een duimbreed wordt toegegeven.
Ik vind het overigens niet slim van haar om jou te vragen de "opvang" in de herfstvakantie te regelen. Ik ben van mening dat ik in "mijn tijd" met de kinderen zelf verantwoordelijk ben voor hun opvang. Ik regel dat dus ook ALTIJD zelf, omdat ik absoluut niet in de schuld wil komen te staan bij mijn ex. Want ik weet dat hij dat zo zou zien. Idealiter zou het prima kunnen, maar bij ons werkt het helaas niet zo. Het lijkt me verstandig als beide ouders elkaar niet als opvang zien maar als ouders die zelf verantwoordelijk zijn voor de tijd die ze met hun kind hebben. Het feit dat zij voor alle schoolvakanties een oplossing moet zoeken, is "nu eenmaal" een gevolg van de scheiding. Ze zal merken dat het maar wat fijn is dat jij een deel van die vakanties voor je rekening kan nemen. Ik zou dus niet direct een toezegging doen voor de herfstvakantie.
Kan het zijn dat je ex jou bewust of onbewust wil straffen voor het verbreken van de relatie door je keer op keer te wijzen op jouw veranderde moederrol? Alsof haar verlies minder erg wordt als jij weet dat jij óók verliest.
Ik snap heel goed dat je langzamerhand moegestreden raakt. Ik hoop echt dat je toch de kracht blijft vinden om te blijven vechten. Er zijn weinig dingen in het leven die belangrijker zijn. Zet desnoods andere zaken even op een lager pitje zodat je je hierop kan concentreren. Een strijd is het en blijft het waarschijnlijk nog wel een tijdje. Maar de inzet is te hoog om de strijd op te geven.
liefs,
dubio
Ik kan me je dilemma zo goed voorstellen! Ik vind het lief dat je zegt dat je graag zou willen dat jouw ex zich net als ik opstelde. Maar mijn ex ziet mijn houding echt heel anders! Hij vindt dat ik de kinderen tegen hem opzet en het contact frustreer. (Dat er sprake is van alcoholisme en mishandeling laat hij maar even buiten beschouwing.) Dit om aan te geven dat je je nog zo correct kan opstellen, maar dat dat niet per se tot begrip of acceptatie aan de andere kant leidt. Ik moet ontzettend op mijn strepen staan om de belangen van de kinderen te verdedigen en word daarbij regelmatig door mijn ex beschuldigd van het gebruiken van de kinderen voor mijn eigen belang. Het belangrijkste is - en daar krijg ik veel hulp voor, o.a. van een psycholoog - dat ik zélf weet dat mijn motieven zuiver zijn. Dat helpt me om duidelijk te zijn naar mijn ex en de kinderen. Als ik zelf twijfel en reageer op zijn valse beschuldigingen, zal ik ook minder consequent reageren.
Het zou heel mooi zijn als jullie met bemiddeling van Poezewoes hieruit kunnen komen! Denk je dat je ex hiervoor open zal staan? Ik zou het in elk geval voorstellen als iets wat niet met jullie als ex-partners te maken heeft (als een soort afscheids-relatietherapie) maar dat het er puur om gaat het eens te worden over praktische dingen m.b.t. jullie dochter. Dat het dus geen therapeutisch gebeuren wordt, want dat zal ze misschien niet zien zitten.
Het is ook dan belangrijk dat jij goed weet wat je positie is en dus een advocaat raadpleegt. Anders zul je vanuit een zwakke positie gaan onderhandelen, ervan uitgaande dat zij het feitelijk voor het zeggen heeft.
Dat verhaal van die pitbull lijkt me weer zo'n mogelijk knopje waar ze op drukt. Probeer het voor jezelf anders te formuleren: je bent een moeder die vecht voor de relatie met haar dochter. Dat klinkt alweer wat anders Laat je niet opfokken door dat soort termen.
Als ze je ervan beschuldigt te praten over jullie dochtertje alsof ze een ding is als jij verwijst naar het convenant, is dat natuurlijk een lekkere dooddoener. Daarmee verwijst ze het convenant feitelijk naar de prullenbak. Je zou bijv. kunnen reageren door te zeggen dat je ervan uitgaat dat zij zich daar ook van bewust was toen ze het convenant ondertekende. Jouw morele positie is sterker doordat het gaat om een afspraak tussen jullie beiden en niet een door een rechter opgelegde uitspraak. Ze heeft hier zelf mee ingestemd! Zij wist toen dat hun dochter geen ding was maar een meisje van 3 jaar, toch? Ze is akkoord gegaan met 2 aaneengesloten weken in de zomervakantie, wat minder is dan wat een rechter jou zou hebben toegezegd (!!!). Jíj hebt daarin dus een concessie gedaan en nu verwacht ze dat je er weer één doet, zonder dat er van haar kant een duimbreed wordt toegegeven.
Ik vind het overigens niet slim van haar om jou te vragen de "opvang" in de herfstvakantie te regelen. Ik ben van mening dat ik in "mijn tijd" met de kinderen zelf verantwoordelijk ben voor hun opvang. Ik regel dat dus ook ALTIJD zelf, omdat ik absoluut niet in de schuld wil komen te staan bij mijn ex. Want ik weet dat hij dat zo zou zien. Idealiter zou het prima kunnen, maar bij ons werkt het helaas niet zo. Het lijkt me verstandig als beide ouders elkaar niet als opvang zien maar als ouders die zelf verantwoordelijk zijn voor de tijd die ze met hun kind hebben. Het feit dat zij voor alle schoolvakanties een oplossing moet zoeken, is "nu eenmaal" een gevolg van de scheiding. Ze zal merken dat het maar wat fijn is dat jij een deel van die vakanties voor je rekening kan nemen. Ik zou dus niet direct een toezegging doen voor de herfstvakantie.
Kan het zijn dat je ex jou bewust of onbewust wil straffen voor het verbreken van de relatie door je keer op keer te wijzen op jouw veranderde moederrol? Alsof haar verlies minder erg wordt als jij weet dat jij óók verliest.
Ik snap heel goed dat je langzamerhand moegestreden raakt. Ik hoop echt dat je toch de kracht blijft vinden om te blijven vechten. Er zijn weinig dingen in het leven die belangrijker zijn. Zet desnoods andere zaken even op een lager pitje zodat je je hierop kan concentreren. Een strijd is het en blijft het waarschijnlijk nog wel een tijdje. Maar de inzet is te hoog om de strijd op te geven.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
woensdag 13 februari 2008 om 12:09
Nouk,
ook bij ons gaat het van kwaad tot erger waardoor de kinderen nu met een enorm loyaliteitsconflict worstelen. En wat je dan ook afspreekt, dat je je kinderen zo ziet worstelen en keuzes maken omdat we er allemaal zo murw door zijn is hartverscheurend.
Ik hoop echt dat Poezewoes iets hierin voor je kan betekenen want het is in ieders voordeel als jullie nu in staat zijn het goed op de rit te krijgen. En vooral in het voordeel van jullie dochter!
Mijn omstandigheden waren weer heel anders, maar ook ik ben initiator geweest en dat is iets wat toch meespeelt. De woede en boosheid hierover zijn nog lang niet weg bij de andere partij. Iets wat ook niet op te lossen is, want dat zal hij echt zelf moeten doen. En zolang dat niet erkent word en verdwijnt zijn alle gesprekken (of andere manieren van communicatie) vooral een bron van conflictsituaties waarin het uiterste wordt gevergd van mij. Heb je iemand om hierover te praten, die je kan helpen reageren. Een vertrouwenspersoon waar jij je gevoel kwijt kunt zodat jij dit vol kunt houden?
ook bij ons gaat het van kwaad tot erger waardoor de kinderen nu met een enorm loyaliteitsconflict worstelen. En wat je dan ook afspreekt, dat je je kinderen zo ziet worstelen en keuzes maken omdat we er allemaal zo murw door zijn is hartverscheurend.
Ik hoop echt dat Poezewoes iets hierin voor je kan betekenen want het is in ieders voordeel als jullie nu in staat zijn het goed op de rit te krijgen. En vooral in het voordeel van jullie dochter!
Mijn omstandigheden waren weer heel anders, maar ook ik ben initiator geweest en dat is iets wat toch meespeelt. De woede en boosheid hierover zijn nog lang niet weg bij de andere partij. Iets wat ook niet op te lossen is, want dat zal hij echt zelf moeten doen. En zolang dat niet erkent word en verdwijnt zijn alle gesprekken (of andere manieren van communicatie) vooral een bron van conflictsituaties waarin het uiterste wordt gevergd van mij. Heb je iemand om hierover te praten, die je kan helpen reageren. Een vertrouwenspersoon waar jij je gevoel kwijt kunt zodat jij dit vol kunt houden?
woensdag 13 februari 2008 om 12:45
Nouk,
Het valt mij op dat je regelmatig de wens uitspreekt een goed gesprek met je ex te kunnen voeren. Volgens mij is die behoefte bij jou zo groot (en volkomen begrijpelijkl!), dat je nog niet in staat bent de "accepteren" dat dat er niet meer in zit. Dit vertroebelt m.i. je blik op de zakelijke kant van het verhaal.
Ze verwijt je dat je je dochter als een "ding" behandelt. Precies de pijnlijke plek. Jij hebt door bovengenoemde emotie het gevoel dat je de zakelijke kant niet naar boven krijgt, het niet geregeld krijgt, zij heeft dat door en begint je alvast te beschuldigen. Au.
Ik kan er maar 1 ding over zeggen: Zorg voor jezelf, wat je ook beslist te doen, dat je er zo zakelijk mogelijk mee omgaat. Als je dat nog niet voor elkaar hebt, begin er dan nog niet aan. Want dan wordt het extra moeilijk.
Het klinkt waarschijnlijk heel hard wat ik zeg, zakelijk omgaan met de situatie van je dochter. Ik bedoel het niet zo. Ik bedoel alleen maar dat je dan beter in staat bent alle aspecten te belichten en een plaats te geven in een convenant/rechterlijke uitspraak/omgangsregeling.
In feite is dat iets wat de kinderbescherming (Poez...) ook doet in het geval ze worden ingeschakeld. Helaas weet ik uit ervaring dat ze daar soms hard voor nodig zijn. Ik denk dat Poez je dus erg goed kan helpen, of het nou als mediator is, of als onafhankelijk deskundige.
Het valt mij op dat je regelmatig de wens uitspreekt een goed gesprek met je ex te kunnen voeren. Volgens mij is die behoefte bij jou zo groot (en volkomen begrijpelijkl!), dat je nog niet in staat bent de "accepteren" dat dat er niet meer in zit. Dit vertroebelt m.i. je blik op de zakelijke kant van het verhaal.
Ze verwijt je dat je je dochter als een "ding" behandelt. Precies de pijnlijke plek. Jij hebt door bovengenoemde emotie het gevoel dat je de zakelijke kant niet naar boven krijgt, het niet geregeld krijgt, zij heeft dat door en begint je alvast te beschuldigen. Au.
Ik kan er maar 1 ding over zeggen: Zorg voor jezelf, wat je ook beslist te doen, dat je er zo zakelijk mogelijk mee omgaat. Als je dat nog niet voor elkaar hebt, begin er dan nog niet aan. Want dan wordt het extra moeilijk.
Het klinkt waarschijnlijk heel hard wat ik zeg, zakelijk omgaan met de situatie van je dochter. Ik bedoel het niet zo. Ik bedoel alleen maar dat je dan beter in staat bent alle aspecten te belichten en een plaats te geven in een convenant/rechterlijke uitspraak/omgangsregeling.
In feite is dat iets wat de kinderbescherming (Poez...) ook doet in het geval ze worden ingeschakeld. Helaas weet ik uit ervaring dat ze daar soms hard voor nodig zijn. Ik denk dat Poez je dus erg goed kan helpen, of het nou als mediator is, of als onafhankelijk deskundige.
woensdag 13 februari 2008 om 13:56
Wauw wat een boel goede dingen zijn er geschreven. Dat moet je toch sterken Nouk, dat iedereen hier vindt dat je echt niet gek bent en in je recht staat!
Ik snap dat je moegestreden bent. Als de ander niet wil, loopt je met je kop tegen de muur. Maar het is wel belangrijk dat je ex inziet, dat dit niet in het belang van jullie meisje is.
Ik zou als ik jou was, nog even niet reageren op haar mail. Als je wel wilt reageren, zou ik aangeven dat jij de herfstvakantie wel aan jou helft van de schoolvakanties wilt toevoegen, en dat het wellicht een goed idee is om die vakanties binnenkort alvast te gaan verdelen. Maar dat je het nu eerst wilt hebben over de 2 weken zomervakantie.
Verder wacht ik je mail even af.
Ik snap dat je moegestreden bent. Als de ander niet wil, loopt je met je kop tegen de muur. Maar het is wel belangrijk dat je ex inziet, dat dit niet in het belang van jullie meisje is.
Ik zou als ik jou was, nog even niet reageren op haar mail. Als je wel wilt reageren, zou ik aangeven dat jij de herfstvakantie wel aan jou helft van de schoolvakanties wilt toevoegen, en dat het wellicht een goed idee is om die vakanties binnenkort alvast te gaan verdelen. Maar dat je het nu eerst wilt hebben over de 2 weken zomervakantie.
Verder wacht ik je mail even af.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 13 februari 2008 om 13:59
quote:alice33 schreef op 13 februari 2008 @ 01:05:
Poez, twee zielen 1 gedachte he etc. We moeten echt 'ns gaan borrelen, zit echter nog steeds midden in de verbouwstress en werkstress...
Nouk, maak gebruik van Poez' aanbod; het is een kanjer, in alle opzichten. Succes!
Dank je, jij mag er ook wezen . En zekers gaan we borrelen binnenkort!
Poez, twee zielen 1 gedachte he etc. We moeten echt 'ns gaan borrelen, zit echter nog steeds midden in de verbouwstress en werkstress...
Nouk, maak gebruik van Poez' aanbod; het is een kanjer, in alle opzichten. Succes!
Dank je, jij mag er ook wezen . En zekers gaan we borrelen binnenkort!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 13 februari 2008 om 14:19
Tulepje en Zonlicht, misschien hebben jullie gelijk. Misschien gaat het inderdaad van kwaad tot erger en ik moet er echt niet aan denken dat ons dochtertje zo tussen ons in komt te zitten als ze wat ouder is. Nu beseft ze zich dat (hopelijk) nog niet zo. Dat wil ik haar echt niet aandoen.
Zonlicht, ik vind het knap dat je op die manier met het feit dat je kinderen aangeven dat ze opzien tegen de vakantie om kunt gaan. Dat lijkt me inderdaad erg moeilijk.
Het is al een paar keer gezegd en ik weet dat het klopt. Ik moet me zakelijker op gaan stellen en niet meer hopen op begrip van haar kant. Het zit in mijn karakter om vooral maar te willen dat mensen mij begrijpen en in dit geval zal dat niet gebeuren. Ik zou zo graag willen dat we op een normale manier met elkaar om kunnen gaan en ons gewoon aan de afspraken houden. Dat zou het allemaal zoveel makkelijker maken...
Feit is echter dat zij zich (net als bij Tulepje) een machtspositie aanmeet en er met haar geen redelijk overleg mogelijk is. Ze gelooft volgens mij vaak ook oprecht dat ze volkomen in haar recht staat.
Zonlicht, ik heb inderdaad een aantal heel fijne mensen om me heen bij wie ik altijd terecht kan en die mij enorm goed steunen. En daar ben ik superblij mee.
Dubio, jouw verhaal klinkt erg heftig. En je hebt gelijk. Ik heb ook zo ontzettend vaak geprobeerd om haar ook mijn kant van het verhaal te laten zien. Ze staat er gewoon helemaal niet voor open. Het heeft geen zin. Ik weet dat ook heel erg goed, maar vind het moeilijk te accepteren.
Overigens heb ik gisteren een psychologe benaderd en ik hoop dat ik snel een afspraak met haar kan maken. Ik hoop dat zij mij handvatten kan bieden om weer wat steviger in mijn schoenen te staan en wat minder emotioneel te reageren in dit soort situaties.
Ik denk eigenlijk dat ex niet openstaat voor mediation. Maar goed, het is absoluut het proberen waard. Ik ga Poezewoes vanavond een mail sturen. Ik vind het echt superlief dat ze het aanbiedt!
Voorlopig ga ik sowieso niet reageren op ex haar mail. Ik wil er eerst zelf heel goed over nadenken. Overigens staat in het convenant ook dat dochter de helft van alle schoolvakanties bij mij zou zijn.
In ex haar ogen heeft ze al een concessie gedaan betreffende de zomervakantie. Ze wilde eigenlijk maar 4 dagen en biedt nu al een hele week. Zie daar de concessie. Het klinkt allemaal wat simpel denk ik, maar het is echt hoe zij denkt. Zij verwacht nu echt van mij dat ik mee ga in haar voorstel. Op het moment dat ik dat niet doe, gaat ze me weer de verwijten maken die ze me bijvoorbeeld maandag ook per telefoon maakte en wordt het drama voortgezet.
Ik ga deze week in ieder geval even contact opnemen met een advocaat. Ik ben het met jullie eens dat ik bevestigd moet hebben wat mijn rechten hierin zijn. Ik probeer te blijven vechten. Jullie reacties helpen me daar bij. Dank je wel daarvoor.
Zonlicht, ik vind het knap dat je op die manier met het feit dat je kinderen aangeven dat ze opzien tegen de vakantie om kunt gaan. Dat lijkt me inderdaad erg moeilijk.
Het is al een paar keer gezegd en ik weet dat het klopt. Ik moet me zakelijker op gaan stellen en niet meer hopen op begrip van haar kant. Het zit in mijn karakter om vooral maar te willen dat mensen mij begrijpen en in dit geval zal dat niet gebeuren. Ik zou zo graag willen dat we op een normale manier met elkaar om kunnen gaan en ons gewoon aan de afspraken houden. Dat zou het allemaal zoveel makkelijker maken...
Feit is echter dat zij zich (net als bij Tulepje) een machtspositie aanmeet en er met haar geen redelijk overleg mogelijk is. Ze gelooft volgens mij vaak ook oprecht dat ze volkomen in haar recht staat.
Zonlicht, ik heb inderdaad een aantal heel fijne mensen om me heen bij wie ik altijd terecht kan en die mij enorm goed steunen. En daar ben ik superblij mee.
Dubio, jouw verhaal klinkt erg heftig. En je hebt gelijk. Ik heb ook zo ontzettend vaak geprobeerd om haar ook mijn kant van het verhaal te laten zien. Ze staat er gewoon helemaal niet voor open. Het heeft geen zin. Ik weet dat ook heel erg goed, maar vind het moeilijk te accepteren.
Overigens heb ik gisteren een psychologe benaderd en ik hoop dat ik snel een afspraak met haar kan maken. Ik hoop dat zij mij handvatten kan bieden om weer wat steviger in mijn schoenen te staan en wat minder emotioneel te reageren in dit soort situaties.
Ik denk eigenlijk dat ex niet openstaat voor mediation. Maar goed, het is absoluut het proberen waard. Ik ga Poezewoes vanavond een mail sturen. Ik vind het echt superlief dat ze het aanbiedt!
Voorlopig ga ik sowieso niet reageren op ex haar mail. Ik wil er eerst zelf heel goed over nadenken. Overigens staat in het convenant ook dat dochter de helft van alle schoolvakanties bij mij zou zijn.
In ex haar ogen heeft ze al een concessie gedaan betreffende de zomervakantie. Ze wilde eigenlijk maar 4 dagen en biedt nu al een hele week. Zie daar de concessie. Het klinkt allemaal wat simpel denk ik, maar het is echt hoe zij denkt. Zij verwacht nu echt van mij dat ik mee ga in haar voorstel. Op het moment dat ik dat niet doe, gaat ze me weer de verwijten maken die ze me bijvoorbeeld maandag ook per telefoon maakte en wordt het drama voortgezet.
Ik ga deze week in ieder geval even contact opnemen met een advocaat. Ik ben het met jullie eens dat ik bevestigd moet hebben wat mijn rechten hierin zijn. Ik probeer te blijven vechten. Jullie reacties helpen me daar bij. Dank je wel daarvoor.
woensdag 13 februari 2008 om 16:12
quote:Poezewoes schreef op 11 februari 2008 @ 20:52:
Dat klinkt heel verdrietig, Nouk, dat jij eigenlijk nooit een volwaardige plek in jullie gezin hebt gehad.
Is er sprake van een bekende donor? Is er een vader in het leven van jullie meisje? Ik vraag lekker brutaal door hoor, je hoeft geen antwoord te geven.
Ik vraag me dat eigenlijk meer af, omdat ik benieuwd ben naar hoe je ex jou rol nu ziet. Is die voor haar gevoel een beetje uitgespeeld? Het moet niet zo wezen dat jou rol in het leven van jullie meisje kleiner en kleiner wordt, omdat je geen biologische band met haar hebt. Dat je meer de ex van haar biologische moeder bent, dan haar moeder. Jullie hebben samen voor een kind gekozen en jij hebt haar ook geadopteerd. Adoptieouders zijn volwaardige ouders!
Enfin, sterkte! Ik hoop dat jullie er goed uitkomen, zowel voor jullie als voor jullie meisje!Ik zie deze reactie nu pas. Lijkt natuurlijk net of ik daar niet op wilde antwoorden... Mijn beste vriend is donor van dochter, maar hij heeft geen vaderrol.
Dat klinkt heel verdrietig, Nouk, dat jij eigenlijk nooit een volwaardige plek in jullie gezin hebt gehad.
Is er sprake van een bekende donor? Is er een vader in het leven van jullie meisje? Ik vraag lekker brutaal door hoor, je hoeft geen antwoord te geven.
Ik vraag me dat eigenlijk meer af, omdat ik benieuwd ben naar hoe je ex jou rol nu ziet. Is die voor haar gevoel een beetje uitgespeeld? Het moet niet zo wezen dat jou rol in het leven van jullie meisje kleiner en kleiner wordt, omdat je geen biologische band met haar hebt. Dat je meer de ex van haar biologische moeder bent, dan haar moeder. Jullie hebben samen voor een kind gekozen en jij hebt haar ook geadopteerd. Adoptieouders zijn volwaardige ouders!
Enfin, sterkte! Ik hoop dat jullie er goed uitkomen, zowel voor jullie als voor jullie meisje!Ik zie deze reactie nu pas. Lijkt natuurlijk net of ik daar niet op wilde antwoorden... Mijn beste vriend is donor van dochter, maar hij heeft geen vaderrol.
woensdag 13 februari 2008 om 17:07
Nouk,
het hoeft niet van kwaad tot erger te gaan! Dat wil ik toch even gezegd hebben. Door juist nu, nu het nog 'pril' is te streven naar goede oplossingen, duidelijk maken dat ook je expartner zich te houden heeft aan de afspraken die er gemaakt zijn en die ook door haar ondertekend zijn, is er veel te winnen voor jullie alledrie.
Misschien ben je wel te toegeeflijk vanuit een schuldgevoel omdat jij de relatie beeindigd hebt. Maar het blijft een feit dat de relatie beeindigd is er dat er afspraken zijn waar je ex zich aan te houden heeft. Hoe sneller dat ook duidelijk is voor je ex, hoe beter het is voor allen. En volgens mij helpt hierbij een zakelijke houding van jouw kant. Daar is niets mee, het is juist de emotionele kant die oplossingen en gesprekken lastig maakt.
En je hebt gelijk, soms is het ook moeilijk, maar het is belangrijk dat kinderen kontakt hebben met beide ouders en het is ozo makkelijk om dit te manipuleren en beinvloeden. Iets wat ik met alle macht wil voorkomen. Dat mijn ex hier anders mee omgaat komt volledig voor zijn verantwoording. En de gevolgen daarvan dus ook. Mijn ervaring is dat een convenant waarin je ervan uitgaat dat je er samen wel uitkomt niet altijd de beste oplossing is. Het is goed dat je je laat voorlichten. En het zou fijn zijn als jullie wel in staat zijn met behulp van een mediator de afspraken duidelijk te krijgen. Want deze onduidelijkheid waarin jij dus steeds maar inlevert (vanuit je schuldgevoel missschien) is niet in het belang van jullie dochter.
het hoeft niet van kwaad tot erger te gaan! Dat wil ik toch even gezegd hebben. Door juist nu, nu het nog 'pril' is te streven naar goede oplossingen, duidelijk maken dat ook je expartner zich te houden heeft aan de afspraken die er gemaakt zijn en die ook door haar ondertekend zijn, is er veel te winnen voor jullie alledrie.
Misschien ben je wel te toegeeflijk vanuit een schuldgevoel omdat jij de relatie beeindigd hebt. Maar het blijft een feit dat de relatie beeindigd is er dat er afspraken zijn waar je ex zich aan te houden heeft. Hoe sneller dat ook duidelijk is voor je ex, hoe beter het is voor allen. En volgens mij helpt hierbij een zakelijke houding van jouw kant. Daar is niets mee, het is juist de emotionele kant die oplossingen en gesprekken lastig maakt.
En je hebt gelijk, soms is het ook moeilijk, maar het is belangrijk dat kinderen kontakt hebben met beide ouders en het is ozo makkelijk om dit te manipuleren en beinvloeden. Iets wat ik met alle macht wil voorkomen. Dat mijn ex hier anders mee omgaat komt volledig voor zijn verantwoording. En de gevolgen daarvan dus ook. Mijn ervaring is dat een convenant waarin je ervan uitgaat dat je er samen wel uitkomt niet altijd de beste oplossing is. Het is goed dat je je laat voorlichten. En het zou fijn zijn als jullie wel in staat zijn met behulp van een mediator de afspraken duidelijk te krijgen. Want deze onduidelijkheid waarin jij dus steeds maar inlevert (vanuit je schuldgevoel missschien) is niet in het belang van jullie dochter.
