Relaties
alle pijlers
Niet alleen maar wel eenzaam
zondag 17 juni 2007 om 10:58
Hallo allemaal,
ik heb de behoefte om mijn verhaal met jullie te delen. Ik ben zo iemand waar iedereen altijd over zegt 'jij hebt alles zo goed voor elkaar'. Voor de buitenwereld lijkt dat misschien ook wel zo; ik heb een jarenlange relatie, een afgeronde WO opleiding, een succesvol eigen bedrijf, een prachtig eigen huis, aantal goede vriendinnen en vrienden en een hoop kennissen. Daarnaast heb ik een actief sociaal leven waarin ik veel onderneem, ben ik gezond en sport ik regelmatig. Kortom; zo op het oog inderdaad alles voor elkaar. En toch voel ik me niet zo gelukkig als ik zou 'moeten' of kunnen zijn. Ik twijfelde waar ik dit onderwerp zou posten, maar heb toch gekozen voor deze pijler omdat het zwaartepunt ligt bij het feit dat ik me zeer regelmatig eenzaam voel, ondanks dat ik zoals gezegd een hoop echt lieve en fijne mensen om me heen heb. Ik heb al eerder gesprekken gehad met zowel een psychotherapeut als een coach. Hier heb ik in zoverre veel aan gehad dat ik een hoop wijzer ben geworden over mezelf, maar feit blijft dat ik me alsnog regelmatig erg eenzaam kan voelen. Ik weet van mezelf dat ik een 'thrill seeker' ben en in de kern behoefte heb aan 'groots en meeslepend' en 'instant gratification'. Maar ik weet ook dat me dat niet gelukkig gaat maken, dus ik probeer mijn geluk te zoeken in alles wat ik wel heb en in de kleine dingen. Dat gaat me echter helemaal niet makkelijk af. Realiseer me dat het moeilijk is om mijn gevoelens zo in een nutshell samen te vatten; misschien komt het verwend en/of onsamenhangend over maar ik sta erg open voor jullie reacties. Dank je wel alvast.
ik heb de behoefte om mijn verhaal met jullie te delen. Ik ben zo iemand waar iedereen altijd over zegt 'jij hebt alles zo goed voor elkaar'. Voor de buitenwereld lijkt dat misschien ook wel zo; ik heb een jarenlange relatie, een afgeronde WO opleiding, een succesvol eigen bedrijf, een prachtig eigen huis, aantal goede vriendinnen en vrienden en een hoop kennissen. Daarnaast heb ik een actief sociaal leven waarin ik veel onderneem, ben ik gezond en sport ik regelmatig. Kortom; zo op het oog inderdaad alles voor elkaar. En toch voel ik me niet zo gelukkig als ik zou 'moeten' of kunnen zijn. Ik twijfelde waar ik dit onderwerp zou posten, maar heb toch gekozen voor deze pijler omdat het zwaartepunt ligt bij het feit dat ik me zeer regelmatig eenzaam voel, ondanks dat ik zoals gezegd een hoop echt lieve en fijne mensen om me heen heb. Ik heb al eerder gesprekken gehad met zowel een psychotherapeut als een coach. Hier heb ik in zoverre veel aan gehad dat ik een hoop wijzer ben geworden over mezelf, maar feit blijft dat ik me alsnog regelmatig erg eenzaam kan voelen. Ik weet van mezelf dat ik een 'thrill seeker' ben en in de kern behoefte heb aan 'groots en meeslepend' en 'instant gratification'. Maar ik weet ook dat me dat niet gelukkig gaat maken, dus ik probeer mijn geluk te zoeken in alles wat ik wel heb en in de kleine dingen. Dat gaat me echter helemaal niet makkelijk af. Realiseer me dat het moeilijk is om mijn gevoelens zo in een nutshell samen te vatten; misschien komt het verwend en/of onsamenhangend over maar ik sta erg open voor jullie reacties. Dank je wel alvast.
maandag 18 juni 2007 om 14:03
Ben benieuwd of we nog iets van Sunshine gaan horen; zou graag haar kant van het verhaal nog eens horen.
Mijn perfectionisme gaat soms zover dat ik van mezelf niet mag terugkomen op een beslissing. Inmiddels kom ik er stukje bij beetje achter dat het juist sterk is in plaats van zwak om af en toe concessies te doen of je kwetsbaar op te stellen of toegeven dat je een foute inschatting hebt gemaakt. Het blijft een complex en soms ronduit pijnlijk proces. En op heldere momenten zie ik het allemaal haarscherp, maar doorgaans weet ik vooral en voel ik weinig.
Nogmaals; ik denk niet dat ik een echte passie heb. Hoe verdrietig ook. Zelfs niet echt een hobby waarin ik me helemaal kan verliezen. Ik heb sowieso altijd zozeer mijn kop erbij dat ik het moeilijk vind om me echt ongezouten te laten gaan. Ik ben me vrijwel altijd bewust van mijn omgeving.
Mijn perfectionisme gaat soms zover dat ik van mezelf niet mag terugkomen op een beslissing. Inmiddels kom ik er stukje bij beetje achter dat het juist sterk is in plaats van zwak om af en toe concessies te doen of je kwetsbaar op te stellen of toegeven dat je een foute inschatting hebt gemaakt. Het blijft een complex en soms ronduit pijnlijk proces. En op heldere momenten zie ik het allemaal haarscherp, maar doorgaans weet ik vooral en voel ik weinig.
Nogmaals; ik denk niet dat ik een echte passie heb. Hoe verdrietig ook. Zelfs niet echt een hobby waarin ik me helemaal kan verliezen. Ik heb sowieso altijd zozeer mijn kop erbij dat ik het moeilijk vind om me echt ongezouten te laten gaan. Ik ben me vrijwel altijd bewust van mijn omgeving.
maandag 18 juni 2007 om 14:11
Mssch wel een bezigheid die je leuk vind? Je hoeft je ook niet meteen helemaal in iets te verliezen natuurlijk, dat is dan ook weer zo'n verkapte eis. Gewoon iets waar je plezier aan beleeft. Als je dat nu niet hebt, zou je eens kunnen beginnen met je aan te melden bij verschillende dingen en het eerst eens uit te proberen, net zolang tot je iets vind waar je plezier aan beleeft.
maandag 18 juni 2007 om 15:17
Even ter info: Ik zie iemand schrijven en denken dat het nodig is om een bepaalde mate van rust te hebben voordat je met mediteren begint: dit is absoluut niet waar. Ik ben begonnen in de meest zwarte periode van m'n leven, alleen voordat je echt daadwerkelijk resultaat boekt moet je wel eerst wat tot rust zijn gekomen. Je word dat vanzelf mede door mediteren, je krijgt meer zelf inzicht en als je daar dan mee aan het werk gaat gaat het uiteraard stapje voor stapje beter met je.
Waarom niet een Psycholoog én Mediteren, die twee gaan uitstekend samen juist vind ik.
Waarom niet een Psycholoog én Mediteren, die twee gaan uitstekend samen juist vind ik.
maandag 18 juni 2007 om 16:33
hoi workinggirl, herkenbaar gevoel -hoewel ik niet alles zo goed voor elkaar heb in mn leven ;) carriëre laat nog te wensen over - en een WO opleiding heb ik ook niet- maar misschien gaat het er ook niet om dat je aan al die voorwaarden moet voldoen om gelukkig te zijn.
Ik heb er lang mee geworsteld, en pas nu tegen mijn 30e wordt de eenzaamheid minder. Dat komt in mijn geval denk ik door dat ik meer mezelf ben geworden, minder streng, minder hoge verwachtingen, echter contact heb met mensen, meer geniet van de kleine dingen, positiever in het leven sta, en nog wat van dat clichés.
Ik heb er lang mee geworsteld, en pas nu tegen mijn 30e wordt de eenzaamheid minder. Dat komt in mijn geval denk ik door dat ik meer mezelf ben geworden, minder streng, minder hoge verwachtingen, echter contact heb met mensen, meer geniet van de kleine dingen, positiever in het leven sta, en nog wat van dat clichés.
maandag 18 juni 2007 om 19:32
Goeie input Angelica, je klinkt zo enthousiast over meditatie dat ik het ook ga proberen, alleen dacht ik ook dat dat vast niet out of the blue zou kunnen. Maar afgaand op jouw ervaringen (hoewel dat voor iedereen ongetwijfeld anders is) ga ik er mee aan de slag.
Vana: fijn te horen dat je nu beter in je vel zit. Cliches zijn er natuurlijk niet voor niets. Zoals je vast al hebt gelezen sta ik meer dan open voor advies van allerlei 'ervaringsdeskundigen' (vind dat om de een of andere reden een gruwelijk woord maar dekt wel de lading); hoe ben jij tot jouw inzichten gekomen? Kwestie van 'gewoon doen' (zucht), heb je hulp gehad of ben je anderszins tot jezelf gekomen?
Ha Tub, wijze vrouw, weer een verkapte eis zoals ik het stel... Kun je nagaan hoezeer ik vastgeroest zit in mijn denkpatronen. Erg verhelderend om steeds van jou (en anderen) de andere benadering te horen. Ik heb inmiddels info aangevraagd over vrijwilligerswerk. Geen idee wanneer ik dat zou moeten doen (en hoeveel tijd het in beslag gaat nemen), maar dat is een kwestie van prioriteiten stellen. Zou wat al te makkelijk zijn om verandering te willen zonder daar iets tegenover te stellen. U ziet het dames, er wordt aan gewerkt. En hopelijk kom ik uiteindelijk stapje voor stapje in de juiste richting... Nu eerst 'even' mijn verwachtingen temperen, voordat ik daarmee op hol sla :-).
Waar ik op dit forum trouwens nog even aan moet wennen is het feit dat het eh een forum is en dus geheel vrijblijvend in die zin dat iedereen mee kan lezen (misschien dat me dat ook nog weerhoudt van nog meer het achterste van mijn tong te laten zien) of zomaar een oneliner kan droppen en vervolgens niets meer van zich laten horen. Maar hey, that's what a forum is about. Overigens niet heel relevant deze info, maar ik dacht ik deel het even met jullie
.
Vana: fijn te horen dat je nu beter in je vel zit. Cliches zijn er natuurlijk niet voor niets. Zoals je vast al hebt gelezen sta ik meer dan open voor advies van allerlei 'ervaringsdeskundigen' (vind dat om de een of andere reden een gruwelijk woord maar dekt wel de lading); hoe ben jij tot jouw inzichten gekomen? Kwestie van 'gewoon doen' (zucht), heb je hulp gehad of ben je anderszins tot jezelf gekomen?
Ha Tub, wijze vrouw, weer een verkapte eis zoals ik het stel... Kun je nagaan hoezeer ik vastgeroest zit in mijn denkpatronen. Erg verhelderend om steeds van jou (en anderen) de andere benadering te horen. Ik heb inmiddels info aangevraagd over vrijwilligerswerk. Geen idee wanneer ik dat zou moeten doen (en hoeveel tijd het in beslag gaat nemen), maar dat is een kwestie van prioriteiten stellen. Zou wat al te makkelijk zijn om verandering te willen zonder daar iets tegenover te stellen. U ziet het dames, er wordt aan gewerkt. En hopelijk kom ik uiteindelijk stapje voor stapje in de juiste richting... Nu eerst 'even' mijn verwachtingen temperen, voordat ik daarmee op hol sla :-).
Waar ik op dit forum trouwens nog even aan moet wennen is het feit dat het eh een forum is en dus geheel vrijblijvend in die zin dat iedereen mee kan lezen (misschien dat me dat ook nog weerhoudt van nog meer het achterste van mijn tong te laten zien) of zomaar een oneliner kan droppen en vervolgens niets meer van zich laten horen. Maar hey, that's what a forum is about. Overigens niet heel relevant deze info, maar ik dacht ik deel het even met jullie
.
maandag 18 juni 2007 om 19:55
Ik ben Sunshine niet maar wil hier ook wel even op reageren.
Heb me zelf namelijk over hetzelfde verbaasd als Sunshine.
Het gaat mij er niet om dat workinggirl -met partner, vrienden, werk, enz.- niet zou mogen zeggen dat ze zich eenzaam voelt. Als zij dat zo voelt is dat zo en ze heeft er last van, anders zou ze dit topic niet geopend hebben.
Maar op dit topic zie ik ook die hele rij berichten: meelevend, meedenkend, goed bedoelde adviezen enz. en dat is wel degelijk een groot contrast met de topics die Sunshine bedoeld: waar TO's hetzelfde gevoel hebben maar geen partner en/of veel vrienden hebben.
Daar zie ik namelijk niet het soort reacties die hier komen: vragen waar het m in zit, of het in de relatie zit, of in iets anders...
Daar komt in allerlei verschillende bewoordingen vooral de boodschap: je moet eerst met jezelf gelukkig worden, de rest komt dan vanzelf, of niet...
Waarom komt die boodschap hier dan niet? Geldt het alleen voor alleenstaanden dat ze vooral in hun eentje gelukkig moeten worden 'en dan komt die relatie vanzelf wel'. Waarom krijgt TO hier de vraag in hoeverre het aan die relatie, dat werk enz ligt?
Dan zouden die andere TO's toch net zo goed de vraag kunnen krijgen in hoeverre het aan het niet hebben van die relatie ligt? Maar als dan geantwoord wordt dat het gemis van die relatie een rol speelt 'mag' dat al bijna niet: eerst maar jezelf gelukkig maken.
Weet niet of ik een beetje te volgen ben maar dat is volgens mij voor een deel wat Sunshine bedoelt: waarom dat verschil?
Je eenzaam voelen en een partner missen roept vooral 'eerst zelf gelukkig worden' adviezen op, maar je eenzaam voelen en alles hebben roept een hoop meelevende reacties op.
maandag 18 juni 2007 om 20:06
maandag 18 juni 2007 om 20:08
maandag 18 juni 2007 om 20:12
Er wordt meditatie, therapie, passie vinden aangeraden. Da's toch hetzelfde? Strekking is ook hier: word gelukkig met jezelf. Die dingen doen dat. Geven je zin in het leven. Depressies/angsten/ontevredenheid komen bij alle soorten mensen voor.
Overigens, ik wil niet lullig doen maar Sunshine postte zelfs bij een verse weduwe dat ze maar gelukkig moest zijn dat ze tenminste liefde had gekend. Dat is er wel over he? Als je zélf iets niet hebt (een grote liefde/vriend), wil niet zeggen dat dat een ander gelukkig maakt. Hell, het hoeft niet eens jezélf gelukkig te maken, terwijl je dat idee wel hebt. Ik dacht altijd dat veel geld me gelukkig zou maken, da's dus helemaal niet waar. Een mooi uiterlijk ook al niet.
Overigens, ik wil niet lullig doen maar Sunshine postte zelfs bij een verse weduwe dat ze maar gelukkig moest zijn dat ze tenminste liefde had gekend. Dat is er wel over he? Als je zélf iets niet hebt (een grote liefde/vriend), wil niet zeggen dat dat een ander gelukkig maakt. Hell, het hoeft niet eens jezélf gelukkig te maken, terwijl je dat idee wel hebt. Ik dacht altijd dat veel geld me gelukkig zou maken, da's dus helemaal niet waar. Een mooi uiterlijk ook al niet.
maandag 18 juni 2007 om 20:27
Ik weet dat niet, Liever Anoniem, wat er aangeraden wordt in andere topics. Want die lees ik meestal niet verder dan de openingspost. Of ik kom al niet verder dan de titel. Want de meeste topics vind ik werkelijk te zeikerig voor woorden, pardon my french. Waarom ik dit topic dan niet zeikerig vind? Misschien wel omdat Workinggirl een soort leven leidt waar ik aan kan relateren. Ze werkt, heeft geld zat, heeft een vriend, heeft een sociaal netwerk, gaat uit, houdt van mode, kan spellen en heeft zelfkritiek. Het enige waar ik mezelf niet in herken is het eenzaam voelen. Soms denk ik nl wel eens dat het hoogste goed hier op het forum is dat ie belt, sms't of in hemelsnaam maar geen porno kijkt.
Het advies "hou eerst maar eens van jezelf" lijkt me vooral te volgen door "voor iemand anders van je kan houden". En ze vroeg niet waarom er niemand van haar hield.
Wat niet wegneemt, Workinggirl, dat je in je openingspost wel veel rept over je vriend. Maar als er vragen over komen dan antwoord je daar niet op.
Het advies "hou eerst maar eens van jezelf" lijkt me vooral te volgen door "voor iemand anders van je kan houden". En ze vroeg niet waarom er niemand van haar hield.
Wat niet wegneemt, Workinggirl, dat je in je openingspost wel veel rept over je vriend. Maar als er vragen over komen dan antwoord je daar niet op.
maandag 18 juni 2007 om 20:40
Ik zie het ook zoals Evidenza. Ik kan ook relateren aan de situatie van Workinggirl. Ik kan haar geen advies geven, wel blijk van herkenning. Dat heb ik niet met de topics die jij beschrijft, LieverAnoniem. Zo gaat dat denk ik: als je er feeling mee hebt, reageer je, anders niet
Ik vind dat veel dames zich inderdaad blindstaren op het hebben van een partner/veel geld/mooi uiterlijk/enz. Zoals dit topic laat zien, zijn dat niet de dingen die je gelukkig maken. Dat ben je geheel zelf. Ik vind het zelfs ergens moedgevend: mensen die zogenaamd alles hebben, worden er niet gelukkig van. Dus kun je ook in een situatie waarin je die dingen níet hebt, gelukkig worden.
Intense liefde kan zorgen voor intenst verdriet. Sommige mensen geven de voorkeur aan hoge bergen diepe dalen, anderen weer aan een gematigd leven. Ik weet het niet hoor. Je kunt enkel de buitenkant zien van mensen als je hen niet kent, en zoals zo vaak blijkt die buitenkant níet representatief voor de binnenkant te zijn.
Ik vind dat veel dames zich inderdaad blindstaren op het hebben van een partner/veel geld/mooi uiterlijk/enz. Zoals dit topic laat zien, zijn dat niet de dingen die je gelukkig maken. Dat ben je geheel zelf. Ik vind het zelfs ergens moedgevend: mensen die zogenaamd alles hebben, worden er niet gelukkig van. Dus kun je ook in een situatie waarin je die dingen níet hebt, gelukkig worden.
Intense liefde kan zorgen voor intenst verdriet. Sommige mensen geven de voorkeur aan hoge bergen diepe dalen, anderen weer aan een gematigd leven. Ik weet het niet hoor. Je kunt enkel de buitenkant zien van mensen als je hen niet kent, en zoals zo vaak blijkt die buitenkant níet representatief voor de binnenkant te zijn.
maandag 18 juni 2007 om 21:19
Maar die dingen helpen wel mee hoor. Ze zeggen je alleen niks meer als je toch nog ongelukkig bent. Ik ben wel gelukkig, en hoe oppervlakkig men dat ook mag vinden, dat komt zeker mede door al die factoren die jij opnoemt. Geld is bijvoorbeeld erg belangrijk voor mij. Maar wat zegt dat geld me nog als ik morgen ziek word?
Ik zie het ook zoals Evidenza. Ik kan ook relateren aan de situatie van Workinggirl. Ik kan haar geen advies geven, wel blijk van herkenning. Dat heb ik niet met de topics die jij beschrijft, LieverAnoniem. Zo gaat dat denk ik: als je er feeling mee hebt, reageer je, anders niet
Ik vind dat veel dames zich inderdaad blindstaren op het hebben van een partner/veel geld/mooi uiterlijk/enz. Zoals dit topic laat zien, zijn dat niet de dingen die je gelukkig maken. Dat ben je geheel zelf. Ik vind het zelfs ergens moedgevend: mensen die zogenaamd alles hebben, worden er niet gelukkig van. Dus kun je ook in een situatie waarin je die dingen níet hebt, gelukkig worden.
Intense liefde kan zorgen voor intenst verdriet. Sommige mensen geven de voorkeur aan hoge bergen diepe dalen, anderen weer aan een gematigd leven. Ik weet het niet hoor. Je kunt enkel de buitenkant zien van mensen als je hen niet kent, en zoals zo vaak blijkt die buitenkant níet representatief voor de binnenkant te zijn.
maandag 18 juni 2007 om 22:37
Mssch bedoelen ze dat als je eenmaal een relatie hebt, weer tegen andere problemen aan kunt lopen waardoor je toch niet gelukkig bent. Zoals bij TO dat haar partner een burn-out heeft. Het is dus niet een wondermiddel. Of dat je als alleenstaande niet zomaar even een partner uit de hoge hoed kunt toveren, dus dat je daarom maar beter kunt proberen te roeien met de riemen die je hebt.
Mijn ervaring is dat het hebben van een relatie heel gelukkig maakt.... mits die relatie goed zit! Anders kun je maar beter single zijn... Een relatie die niet goed zit kun je namelijk juist heel ongelukkig van worden heb ik geleerd
Dan ga je je alleen maar eenzamer voelen. Zoals de titel van dit topic aangeeft. Mssch nog wel eenzamer dan dat je single bent, want dan kan je dat nog de schuld geven.
maandag 18 juni 2007 om 22:55
De mens wil zich vastklampen aan illusies. Tot blijkt dat zelfs zijn eigen illusies niet waar zijn. Zou het boeddhisme dan toch gelijk hebben?
Daar ben ik dan te optimistisch voor. Ik denk dat er wel degelijk dingen zijn die je gelukkig maken. Alleen weten we vaak niet goed wat ons werkelijk gelukkig maakt. Het kan soms jaren duren voor je erachter komt, dat het hele andere dingen zijn dan wat je dacht dat je gelukkig kon maken.
Ik las een anekdote in een boek. Een man was zijn sleutels verloren en zocht onder een lantarenpaal. Een toevallige voorbijganger vroeg aan hem: Wat ben je aan het doen?
-Ik ben mijn sleutels aan het zoeken.
Oh, ben je ze hier kwijtgeraakt? Ik help je wel meezoeken.
-Nee, een kilometer verderop.
Maar waarom zoek je dan hier???
-Hier heb ik tenminste goed licht.
Ja, zo kan je heel lang in een kringetje rond blijven draaien..
maandag 18 juni 2007 om 23:34
Quote: tubbetjeIk denk dat er wel degelijk dingen zijn die je gelukkig maken. Alleen weten we vaak niet goed wat ons werkelijk gelukkig maakt. Het kan soms jaren duren voor je erachter komt, dat het hele andere dingen zijn dan wat je dacht dat je gelukkig kon maken.Vast heel onwetenschappelijk maar wel interessant, de uitslag van een enquete:Cijfers, percentages en detailsDe uitgebreide resultaten van de geluksenquête onder vrouwen van www.mijngelukmaakikzelfwel.nlTotaal deelnemers: 217 vrouwen (per 11 juni 2007 ) Wat vinden vrouwen zelf bepalend voor hun geluk? De invullers noemden praktisch altijd meerdere ‘geluksfactoren’. Maar op nummer één stond overtuigend het antwoord: ‘Bepalend ben ik zelf!’ Dan gaat het met name om zelfacceptatie, tevreden zijn met zichzelf. Meteen daarop volgde ‘kinderen/gezin’. Nummer drie werd ‘familie en vrienden.’ Op nummer vier staat ‘relatie’ (al zit in het antwoord ‘gezin’ uiteraard ook een eventuele relatie besloten). Andere geluksbrengers in volgorde van belangrijkheid: liefde en contacten met dierbaren, werk, harmonie en innerlijke rust, zelfbeschikking en zelfverwezenlijking. In mindere mate van belang waren de (sociale) omgeving, bezit en geld, bezigheden en sporten, vrijheid, natuur en dieren.Wat zien vrouwen zelf als bepalend voor hun geluk? Dit was een open vraag, met de mogelijheid van meerdere antwoorden, maar er tekenen zich wel favoriete ‘geluksbrengers’ af. Veruit in de meeste gevallen werden er ook meerdere antwoorden genoemd.Genoemde geluksfactoren: Ikzelf/Zelfacceptatie 60x Kinderen/gezin 53xFamilie en vrienden 44x Relatie 37 xGezondheid 32x Liefde/dierbaren/contacten 22x Werk/collega’s 21xHarmonie/(innerlijke) rust 16xZelfbeschikking/kans iets te bereiken 16x Mijn omgeving 13xBezit/financien/geld 12 xBewegen/sport/hobbies/bezigheden 10xVrijheid 8xTevredenheid 7xNatuur en dieren 4xSpiritualiteit 4x Passie/drijfveren hebben 3 xIets betekenen voor de wereld/maatschappij 2xTotaal: 364 antwoorden
dinsdag 19 juni 2007 om 06:06
In zekere zin is het misschien wel verdrietiger om 'alles' te hebben en dan nog niet het geluk te kunnen vinden. Natuurlijk moet je dat eerst uit jezelf zien te halen, dat is evident. Maar hoe, dat is de vraag. Ergens lijkt het me namelijk wel prettig om nog dingen te wensen hebben, maar dat is in mijn geval dus toch een illusie gebleken. Denk dat veel vrouwen die van alles 'missen' denken 'als ik (vul in) relatie/vrienden/geld/slank heb/ben dan...' Maar niets blijkt minder waar. Dat is die beloning waar ik het al eerder over had. Vandaar dat ik me soms juist zo teleurgesteld kan voelen; ik voldoe toch aan alle basisvoorwaarden? En juist dat voelt zo leeg, of eenzaam zo je wil. Maar bottomline is: het maakt dus niet zozeer uit wat je wel of niet hebt; het gaat er om hoe je je voelt en hoe je met je situatie omgaat. En ik ga daar dus niet al te best mee om. Ik begrijp een aantal reacties hier wel, maar dat maakt mijn persoonlijke gevoelens ten opzichte van mijn situatie niet minder.
Ik ben zo lang (en/of krampachtig in retrospect) bezig geweest met de reis, dat ik niet meer weet hoe te genieten van het einddoel. En dat moet ik dus leren.
Wat betreft mijn relatie; was me er niet zo van bewust dat ik niet echt op de reacties inging. Misschien omdat het wat mij betreft nu een situatie is die andere prioriteiten heeft dan mijzelf. Niet om nobel te doen ofzo, maar hoe graag ik ook anders zou willen momenteel, ik moet eerst aan hem denken. Zo voel ik het. En daar word ik niet gelukkig van, maar dat is dan maar even zo denk ik dan.
Ik ben zo lang (en/of krampachtig in retrospect) bezig geweest met de reis, dat ik niet meer weet hoe te genieten van het einddoel. En dat moet ik dus leren.
Wat betreft mijn relatie; was me er niet zo van bewust dat ik niet echt op de reacties inging. Misschien omdat het wat mij betreft nu een situatie is die andere prioriteiten heeft dan mijzelf. Niet om nobel te doen ofzo, maar hoe graag ik ook anders zou willen momenteel, ik moet eerst aan hem denken. Zo voel ik het. En daar word ik niet gelukkig van, maar dat is dan maar even zo denk ik dan.
dinsdag 19 juni 2007 om 09:45
Ik wil hier even op inhaken. Ik heb een zware periode meegemaakt, en besloot dit: Als ik me gelukkig kan voelen in deze situatie dan kan ik me gelukkig voelen in iedere willekeurige andere situatie. Op een gegeven moment nadat ik erg veel tijd voor mezelf had genomen en op mezelf was geweest gebeurde het inderdaad.
Ik lag 's-avonds in bed en bedacht me opeens:'Ik voel me helemaal volledig gelukkig, ik heb er eigenlijk geen enkele reden toe maar het leven is gewoon heerlijk.'
Dat gevoel kwam steeds vaker zomaar opeens en nu is het dus zo dat ik het een groot gedeelte van de dag heb, het is inderdaad iets wat je vaker ziet bij mensen die Boedhistisch zijn maar ik had dus nooit verwacht dat ik zelf ook zo zou kunnen worden. De altijd lachende gezichten in Indonesïe waren mijn inspiratiebron, daarom ben ik ooit met Boedhisme begonnen.
Workinggirl: Ik vind dat wel een groot compliment hoor. Je zult er geen spijt van hebben als je hiermee begint.
Ik lag 's-avonds in bed en bedacht me opeens:'Ik voel me helemaal volledig gelukkig, ik heb er eigenlijk geen enkele reden toe maar het leven is gewoon heerlijk.'
Dat gevoel kwam steeds vaker zomaar opeens en nu is het dus zo dat ik het een groot gedeelte van de dag heb, het is inderdaad iets wat je vaker ziet bij mensen die Boedhistisch zijn maar ik had dus nooit verwacht dat ik zelf ook zo zou kunnen worden. De altijd lachende gezichten in Indonesïe waren mijn inspiratiebron, daarom ben ik ooit met Boedhisme begonnen.
Workinggirl: Ik vind dat wel een groot compliment hoor. Je zult er geen spijt van hebben als je hiermee begint.
dinsdag 19 juni 2007 om 12:39
Ik ben nu een heel interessant boek aan het lezen. De schrijver gaat er vanuit dat je twee soorten denken hebt: de free-flowing mode en de analytical-processing mode. In de vrije toestand dwalen je gedachten alle kanten op zonder dat je er echt iets mee doet, een beetje zoals bij dagdromen of gewoon wat om je heen kijken. In de analytische modus ben je geconcentreerd bezig een probleem te analyseren, te ontleden, scenario's te bedenken.
Een voorbeeld van de vrije toestand zou zijn als je een huis gaat kopen, je kijkt wat rond, en na een tijdje voel je vanzelf welke het gaat worden maar je kunt niet verklaren waarom. Bij de analytische toestand ga je alle voor- en nadelen op een lijst schrijven, de prijs vergelijken enzovoort.
Hij schrijft nu het volgende (sorry alleen engels):
Obsessing, analyzing, calculating, figuring out, imagining possible outcomes as if they were happening. These are all ways of thinking that will keep you out of the moment and caught up in your thinking. When we use the analytical mode -incorrectly- we spin our wheels trying to force the solution or a decision. This is the ego's way of trying to predict life instead of being comfortable with the unknown.
There are times, of course, when we can come up with an immediate solution through our memory or through recaculation information that we already have available to us. The analytical mode is not the enemy; it is our servant to be used, as needed, when all the variables are known. The analytical mode is ideally suited for planning, scheduling, calculating, memorizing, and recalling data.
The problem arises when we don't want to admit that all the information is not at our disposal. During these times we need to surrender to the unknown. This act of humble admission that we don't have the answer frees us up to be open to the creative intelligence that lies within.
Hij stelt in zijn boek dat we (in de huidige maatschappij) veel te vaak uit de vrije modus gaan (terwijl dat een soort basis-denken is) en daardoor ongelukkig en gestresst worden.
In zijn visie is dat vrije denken iets waarvoor je geen moeite hoeft te doen, zodra je stopt met problemen te ontleden zit je daar automatisch weer in. Het lijkt een beetje op mediteren maar ik weet niet of dat wat hij bedoelt hetzelfde is. In dat vrije denken kun je namelijk ook opeens voor je zien dat je op het schilderij waar je mee bezig bent de kleur blauw gaat gebruiken. Alleen ga je dan niet analyseren waarom blauw beter is dan rood.
Ik heb het gister geprobeerd, gewoon even een kwartiertje om me heen kijken en naar de straatgeluiden luisteren, maar ik vond het verdomd lastig! Alleen al als je naar voorwerpen om je heen kijkt denk je al: Oh ja die vakantie, en toen en toen, en toen deed persoon X zo onredelijk, dat is de laatste tijd wel vaker zo, waarom is dat toch, en daar ga je weer!
Een voorbeeld van de vrije toestand zou zijn als je een huis gaat kopen, je kijkt wat rond, en na een tijdje voel je vanzelf welke het gaat worden maar je kunt niet verklaren waarom. Bij de analytische toestand ga je alle voor- en nadelen op een lijst schrijven, de prijs vergelijken enzovoort.
Hij schrijft nu het volgende (sorry alleen engels):
Obsessing, analyzing, calculating, figuring out, imagining possible outcomes as if they were happening. These are all ways of thinking that will keep you out of the moment and caught up in your thinking. When we use the analytical mode -incorrectly- we spin our wheels trying to force the solution or a decision. This is the ego's way of trying to predict life instead of being comfortable with the unknown.
There are times, of course, when we can come up with an immediate solution through our memory or through recaculation information that we already have available to us. The analytical mode is not the enemy; it is our servant to be used, as needed, when all the variables are known. The analytical mode is ideally suited for planning, scheduling, calculating, memorizing, and recalling data.
The problem arises when we don't want to admit that all the information is not at our disposal. During these times we need to surrender to the unknown. This act of humble admission that we don't have the answer frees us up to be open to the creative intelligence that lies within.
Hij stelt in zijn boek dat we (in de huidige maatschappij) veel te vaak uit de vrije modus gaan (terwijl dat een soort basis-denken is) en daardoor ongelukkig en gestresst worden.
In zijn visie is dat vrije denken iets waarvoor je geen moeite hoeft te doen, zodra je stopt met problemen te ontleden zit je daar automatisch weer in. Het lijkt een beetje op mediteren maar ik weet niet of dat wat hij bedoelt hetzelfde is. In dat vrije denken kun je namelijk ook opeens voor je zien dat je op het schilderij waar je mee bezig bent de kleur blauw gaat gebruiken. Alleen ga je dan niet analyseren waarom blauw beter is dan rood.
Ik heb het gister geprobeerd, gewoon even een kwartiertje om me heen kijken en naar de straatgeluiden luisteren, maar ik vond het verdomd lastig! Alleen al als je naar voorwerpen om je heen kijkt denk je al: Oh ja die vakantie, en toen en toen, en toen deed persoon X zo onredelijk, dat is de laatste tijd wel vaker zo, waarom is dat toch, en daar ga je weer!
dinsdag 19 juni 2007 om 16:55
Mediteren is voor mij toch iets wat een beetje anders is. In mijn geval gaat het om stilte meditatie's, je leert na een tijdje te kijken, te observeren, te luisteren en voor de rest niets anders te doen. Als je het goed doet schieten er bij wat je aan het doen bent geen gedachte's door je hoofd.
Dat andere klinkt mij een beetje als wat ik doe als ik bijvoorbeeld schrijf of iets schilder.
Dat andere klinkt mij een beetje als wat ik doe als ik bijvoorbeeld schrijf of iets schilder.
