Niet alleen maar wel eenzaam

Sorry fashionvictim,



het is allemaal ook niet heel logisch in mijn hoofd op het moment... Heel kort komt het erop neer: misschien bedoel ik geen passie, waar ik eerder het woord passie gebruikte. Misschien weet ik niet eens wat dat is, passie. Feit is, dat ik weet dat schrijven mij op een andere manier gelukkig maakt, dan welke andere activiteit. Volmaakt gelukkig, misschien. En daar ben ik de afgelopen tijd niet toe in staat geweest.

Vervolgens zeg je dat dat met selfloathing te maken heeft. Dat op zich begrijp ik wel, maar wat ik niet begrijp is waarom je als je dat weet, je dat niet aanpakt.

Maar het punt is natuurlijk dat je het omschrijft als een leuk leven, en dat je zelf ook vindt dat je dat een leuk leven moet vinden, maar vínd je dat ook?



Eenzaamheid lijkt me een vreselijk gevoel. Zeker met genoeg mensen om je heen. Die mensen kunnen jou dus niet geven wat je zoekt. Of geef jij die mensen niet wat je zou kunnen geven?

Self loathing is zelfhaat, Tubbetje. Loathing betekent walging.

quote: Evidenza reageerde





Maar het punt is natuurlijk dat je het omschrijft als een leuk leven, en dat je zelf ook vindt dat je dat een leuk leven moet vinden, maar vínd je dat ook?



Eenzaamheid lijkt me een vreselijk gevoel. Zeker met genoeg mensen om je heen. Die mensen kunnen jou dus niet geven wat je zoekt. Of geef jij die mensen niet wat je zou kunnen geven?



Dat begrijp ik nou niet. TO geeft aan dat zij zich eenzaam voelt. Het stroomt vol van medelevende berichtjes, en dat  terwijl zij alles heeft wat velen moeten missen en misschien ook nooit of niet in zijn geheel zullen krijgen. Op dit forum worden er regelmatig berichtjes over eenzaamheid en alleen zijn geopend, omdat de TO'ers een partner missen, wat mijns inziens een wezenlijk gemis is in het leven van vele mensen als zij er alleen voor staan. De meeste mensen reageren dan met goedbedoelde adviezen als "je moet eerst zelf gelukkig zijn, tel je zegeningen, als je er klaar voor bent dan komt die vanzelf, geluk zit in je zelf, .................". Gelden deze adviezen niet voor TO? vanwaar die verschillende benadering? Ik heb het idee dat TO behoorlijk verwend is in haar behoeftenbevrediging en last heeft van het princes op de erwt syndroom. Ik denk dat je te veel geluk hebt in je leven, met wat meer tegenslagen zou je wat je hebt misschien wel meer waarderen en niet meer zo als vanzelfsprekend ervaren.

Ik mag pas blij, laat staan volmaakt gelukkig, van mijzelf zijn, als ik dat verdiend heb.. en eigenlijk besef ik nu pas dat dat inderdaad totaal niet kan werken; hoe kan ik immers alles wat ik van mijzelf vind dat ik zou moeten doen, doen als ik geen eens energie heb OMDAT ik niet gelukkig ben?

Dat begrijp ik nou niet. TO geeft aan dat zij zich eenzaam voelt. Het stroomt vol van medelevende berichtjes, en dat  terwijl zij alles heeft wat velen moeten missen en misschien ook nooit of niet in zijn geheel zullen krijgen.

Pers,



Je alleen voelen of er letterlijk alleen voorstaan zijn echt twee verschillende dingen. Ik heb die discussie vaak met mijn broertje, die vindt dat hij er net zo alleen voorstaat als ik. Terwijl hij een vrouw, lieve schoonouders, een eigen gezin heeft. Ja, zegt ie dan, maar ik moet toch ook alles alleen doen?



Dat dacht ik vroeger ook, maar nu ik letterlijk alles alleen moet doen omdat er simpelweg behalve een driejarige niemand is die bij mij hoort, ervaar ik dat je alleen voelen en ook echt alleen zijn écht twee hele verschillende dingen zijn.

Dat vind ik dan weer cru gesteld. Ik sta er in principe ook alleen voor en heb genoeg vervelende dingen meegemaakt. Wie weet WG ook wel? We weten het niet.



Overigens Sunshine, met jouw post maak je duidelijk dat je denkt dat als het aan de buitenkant klopt, het aan de binnenkant ook wel moet kloppen.



Dat heb ik nooit gezegd, maar  ze heeft wel veel reden om gelukkiger te zijn dan zo veel anderen, omdat zij de basiszaken of de noodzakelijke dingen  in hun leven moeten missen. 

ik denk echt dat zij te veel van het goede heeft. leef je eens goed in, in anderen. wat die burntout partner betreft, wie zegt dat een relatie alleen maar goed en zonder hobbels moet zijn? zij klaagt, maar in feite heeft ze meer dan ze beseft. ze kan het probleem ook groter maken dan het is.



Sommige mensen showen hun gevoelens niet snel en je weet nooit wat er in hen omgaat. Ik heb een ernstige depressie doorgemaakt maar haast niemand weet dit. Zouden zij mij ook zo beoordelen als jij doet? Tja, pech dan.

quote: Evidenza reageerde





Maar het punt is natuurlijk dat je het omschrijft als een leuk leven, en dat je zelf ook vindt dat je dat een leuk leven moet vinden, maar vínd je dat ook?



Eenzaamheid lijkt me een vreselijk gevoel. Zeker met genoeg mensen om je heen. Die mensen kunnen jou dus niet geven wat je zoekt. Of geef jij die mensen niet wat je zou kunnen geven?



Dat begrijp ik nou niet. TO geeft aan dat zij zich eenzaam voelt. Het stroomt vol van medelevende berichtjes, en dat  terwijl zij alles heeft wat velen moeten missen en misschien ook nooit of niet in zijn geheel zullen krijgen. Op dit forum worden er regelmatig berichtjes over eenzaamheid en alleen zijn geopend, omdat de TO'ers een partner missen, wat mijns inziens een wezenlijk gemis is in het leven van vele mensen als zij er alleen voor staan. De meeste mensen reageren dan met goedbedoelde adviezen als "je moet eerst zelf gelukkig zijn, tel je zegeningen, als je er klaar voor bent dan komt die vanzelf, geluk zit in je zelf, .................". Gelden deze adviezen niet voor TO? vanwaar die verschillende benadering? Ik heb het idee dat TO behoorlijk verwend is in haar behoeftenbevrediging en last heeft van het princes op de erwt syndroom. Ik denk dat je te veel geluk hebt in je leven, met wat meer tegenslagen zou je wat je hebt misschien wel meer waarderen en niet meer zo als vanzelfsprekend ervaren.

Overigens zou ik nooit met een Maximá willen ruilen. Geld in overvloed, is geliefd, paar kindertjes, naar het schijnt een leuke man...Wie weet zit zij elke dag aan de Prozac? Je kunt het gewoon niet beoordelen vanaf hier.

quote: Evidenza reageerde





Maar het punt is natuurlijk dat je het omschrijft als een leuk leven, en dat je zelf ook vindt dat je dat een leuk leven moet vinden, maar vínd je dat ook?



Eenzaamheid lijkt me een vreselijk gevoel. Zeker met genoeg mensen om je heen. Die mensen kunnen jou dus niet geven wat je zoekt. Of geef jij die mensen niet wat je zou kunnen geven?



Dat begrijp ik nou niet. TO geeft aan dat zij zich eenzaam voelt. Het stroomt vol van medelevende berichtjes, en dat  terwijl zij alles heeft wat velen moeten missen en misschien ook nooit of niet in zijn geheel zullen krijgen. Op dit forum worden er regelmatig berichtjes over eenzaamheid en alleen zijn geopend, omdat de TO'ers een partner missen, wat mijns inziens een wezenlijk gemis is in het leven van vele mensen als zij er alleen voor staan. De meeste mensen reageren dan met goedbedoelde adviezen als "je moet eerst zelf gelukkig zijn, tel je zegeningen, als je er klaar voor bent dan komt die vanzelf, geluk zit in je zelf, .................". Gelden deze adviezen niet voor TO? vanwaar die verschillende benadering? Ik heb het idee dat TO behoorlijk verwend is in haar behoeftenbevrediging en last heeft van het princes op de erwt syndroom. Ik denk dat je te veel geluk hebt in je leven, met wat meer tegenslagen zou je wat je hebt misschien wel meer waarderen en niet meer zo als vanzelfsprekend ervaren.

Maggi: beslissingen nemen is ook lastige materie. Aan de ene kant denk ik: hup niet zeiken, als je voor A hebt gekozen draag dan ook de consequenties. Maar aan de andere kant blijft het in mijn hoofd spoken 'what if...'.