Relaties
alle pijlers
Onveilig gehecht topic
dinsdag 20 september 2022 om 11:20
Het leek me fijn om een praat topic te openen over onveilige hechting.
Er zijn een aantal hechtingsstijlen. Deze hechtingsstijlen bepalen op welke manier je intimiteit in liefdesrelaties waarneemt en erop reageert.
Veilige hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind sensitief en responsief heeft gereageerd. Hierdoor
Ontwikkelt het kind een basisvertrouwen.
Angstige hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind onvoorspelbaar is, omdat zij op cruciale momenten niet
aanwezig waren bij of onvoorspelbaar reageerden.
In je latere leven betekent het dat je weliswaar hunkert naar intimiteit, maar dat je tegelijkertijd ook vaak piekert over je relatie en het vermogen van je partner om jouw liefde te beantwoorden.
Vermijdende hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind vaak afwijzend, zakelijk of weinig sensitief heeft
Wie vermijdend gehecht is, ervaart intimiteit als het verlies van zijn onafhankelijkheid en gaat nabijheid zo veel mogelijk uit de weg. Ben je vermijdend gehecht dan laat je de ander, ook in een liefdesrelatie, nooit echt dichtbij komen.
Angstig vermijdende hechting (gedesorganiseerde hechting):
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind inconsequent en onvoorspelbaarhandeld, maar er is vaak
ook sprake van een trauma of andere ingrijpende gebeurtenis.
Maar een heel klein percentage van alle mensen is angstig vermijdend gehecht. Zij wíllen zich wel graag emotioneel binden maar durven het niet als puntje bij paaltje komt. Deze mensen hebben last van bindingsangst.
Er zijn een aantal hechtingsstijlen. Deze hechtingsstijlen bepalen op welke manier je intimiteit in liefdesrelaties waarneemt en erop reageert.
Veilige hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind sensitief en responsief heeft gereageerd. Hierdoor
Ontwikkelt het kind een basisvertrouwen.
Angstige hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind onvoorspelbaar is, omdat zij op cruciale momenten niet
aanwezig waren bij of onvoorspelbaar reageerden.
In je latere leven betekent het dat je weliswaar hunkert naar intimiteit, maar dat je tegelijkertijd ook vaak piekert over je relatie en het vermogen van je partner om jouw liefde te beantwoorden.
Vermijdende hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind vaak afwijzend, zakelijk of weinig sensitief heeft
Wie vermijdend gehecht is, ervaart intimiteit als het verlies van zijn onafhankelijkheid en gaat nabijheid zo veel mogelijk uit de weg. Ben je vermijdend gehecht dan laat je de ander, ook in een liefdesrelatie, nooit echt dichtbij komen.
Angstig vermijdende hechting (gedesorganiseerde hechting):
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind inconsequent en onvoorspelbaarhandeld, maar er is vaak
ook sprake van een trauma of andere ingrijpende gebeurtenis.
Maar een heel klein percentage van alle mensen is angstig vermijdend gehecht. Zij wíllen zich wel graag emotioneel binden maar durven het niet als puntje bij paaltje komt. Deze mensen hebben last van bindingsangst.
peanutbutterjelly wijzigde dit bericht op 20-09-2022 18:32
77.59% gewijzigd
dinsdag 23 mei 2023 om 18:37
Heel herkenbaar. Mocht je niets hebben met spiritualiteit en vorige levens moet je dit bericht maar negerenVage schreef: ↑23-05-2023 17:37Lastig ja. Ik weet al lang dat ik meer te geven heb aan de wereld dan wat ik nu doe (beetje op vivaforum schrijven, en daarnaast werk ik ook wel).
Maar "het" komt er nog niet uit. Ik heb wel vaker plannen gehad met mijn bedrijf maar dan raakte ik ook vrij snel overspannen vanwege die interne criticus inderdaad. Zelfsabotage. Dus dat zal wel niet de weg zijn.
Klinkt vaag wat ik nu ga zeggen maar ik denk dat ik meer vanuit liefde moet gaan werken. Bij vlagen doe ik dat wel en dan ontstaan mooie dingen, komen er dingen op mijn pad. Maar waar mooie dingen zijn, is dan ook vaak weer mijn eigen oordeel erover. Angst dat dat niet kan, mag, dat ik geen leiding mag nemen, dat ik niet in "die wereld" (van de succesvolle mensen) hoor te zijn. En dat verlamt dan weer.
"Mag dat, kan het echt zo makkelijk zijn?" is dan ook een vraag die in me opkomt.
Ik heb al een hoop coaches versleten maar dit is een hardnekkige. Ik denk soms dat ik een bijna dood ervaring nodig heb voordat ik tot leven kom. Even afkloppen ...
.Ik was in vorige levens vaak in machtsposities. Zo heerste ik ooit over (een gedeelte van) Egypte. De man die toen mijn partner was was een liefde vanuit macht en ego. Ik had vele mannen die van me hielden. Maar ik koos voor de man met de macht en de kroon.
In dit leven ben ik die man weer tegen gekomen maar kies ik er niet voor. Ik kies voor de man met de liefde (vorige levens mijn onderdaan) en adoratie.
Daarmee leer ik mijn levensles.
Wat je dus zegt over dingen doen vanuit liefde herken ik mezelf volledig in. Het is de bedoeling in dit leven te kiezen voor de liefde. Maar dat begint met zelfliefde. En dat is nou juist het lastige.
dinsdag 23 mei 2023 om 18:57
Zo dat is lekker spiri, spiri!
Dat is het lastige inderdaad.
Ik probeer het wel eens om te draaien: wat maakt dat ik wil vasthouden aan ongelukkig zijn? Wat maakt dat ik liefde er niet kan laten zijn?
Want dat is het eigenlijk, als ik in mezelf keer via meditatie voel ik altijd liefde. Alle liefde is er al, het leven zelf is liefde. Maar leven vanuit die liefde en erin geloven, je erdoor laten leiden, zonder oordeel, voelt dan weer eng, alsof het niet mag. Het voelt alsof niemand dat doet.
Pijn is ook een soort hobby, in die zin. Relaties en situaties opzoeken die pijn genereren in jezelf. Jezelf daarmee straffen. Ik heb lang gedacht dat deze pijn de motor was voor ontwikkeling. Pijn is niet leuk maar wel goed, kan ik wat mee, ben ik gewend, daar leef ik op. Misschien is dat zo als je nog heel veel oud zeer te verwerken hebt. Maar op een gegeven moment heb je kennisgemaakt met liefde, en vanaf dan zou liefde waarschijnlijk beter de weg kunnen wijzen. Liefde bedoel ik in deze context als een 'hogere macht'.
Hoe weet jij dat over je vorige levens?
Maar hier vinden we elkaar weer.
Dat is het lastige inderdaad.
Ik probeer het wel eens om te draaien: wat maakt dat ik wil vasthouden aan ongelukkig zijn? Wat maakt dat ik liefde er niet kan laten zijn?
Want dat is het eigenlijk, als ik in mezelf keer via meditatie voel ik altijd liefde. Alle liefde is er al, het leven zelf is liefde. Maar leven vanuit die liefde en erin geloven, je erdoor laten leiden, zonder oordeel, voelt dan weer eng, alsof het niet mag. Het voelt alsof niemand dat doet.
Pijn is ook een soort hobby, in die zin. Relaties en situaties opzoeken die pijn genereren in jezelf. Jezelf daarmee straffen. Ik heb lang gedacht dat deze pijn de motor was voor ontwikkeling. Pijn is niet leuk maar wel goed, kan ik wat mee, ben ik gewend, daar leef ik op. Misschien is dat zo als je nog heel veel oud zeer te verwerken hebt. Maar op een gegeven moment heb je kennisgemaakt met liefde, en vanaf dan zou liefde waarschijnlijk beter de weg kunnen wijzen. Liefde bedoel ik in deze context als een 'hogere macht'.
Hoe weet jij dat over je vorige levens?
dinsdag 23 mei 2023 om 19:15
@vage, je klinkt ook best spiri
.
En dat "pijn de weg is naar ontwikkeling" is zo herkenbaar. Het is inderdaad een soort hobby, of ook wel een verslaving.
Mijn vorige relatie was een zeer spirituele relatie. Sindsdien herken ik mensen/ zielen uit vorige levens. Een heel enkele keer een visioen gehad. Maar vanuit daar heb ik mezelf aangeleerd om te communiceren met gidsen en overledenen. Zij vertellen me nog wel eens wat. En ik kom bij spiritueel coaches die meer zien dan ik en hetzelfde zeggen.
Ik vind dat het voelen van die universele liefde/ hogere macht best wel eens lastig. Het geeft me aan de ene kant vertrouwen en aan de andere kant blijf ik me afvragen wat ik in hemelsnaam hier doe. Ik denk dat ik dat gevoel altijd al wel gehad heb.
Omdat we het zien als hobby vraag ik me ook af of we gewoon een soort uitverkorene zijn om generaties pijn uit te werken. Ik word er alleen nog wel eens aan herinnerd dat dat de bedoeling is vanuit plezier. Niet vanuit het zwaar maken voor mezelf.
.En dat "pijn de weg is naar ontwikkeling" is zo herkenbaar. Het is inderdaad een soort hobby, of ook wel een verslaving.
Mijn vorige relatie was een zeer spirituele relatie. Sindsdien herken ik mensen/ zielen uit vorige levens. Een heel enkele keer een visioen gehad. Maar vanuit daar heb ik mezelf aangeleerd om te communiceren met gidsen en overledenen. Zij vertellen me nog wel eens wat. En ik kom bij spiritueel coaches die meer zien dan ik en hetzelfde zeggen.
Ik vind dat het voelen van die universele liefde/ hogere macht best wel eens lastig. Het geeft me aan de ene kant vertrouwen en aan de andere kant blijf ik me afvragen wat ik in hemelsnaam hier doe. Ik denk dat ik dat gevoel altijd al wel gehad heb.
Omdat we het zien als hobby vraag ik me ook af of we gewoon een soort uitverkorene zijn om generaties pijn uit te werken. Ik word er alleen nog wel eens aan herinnerd dat dat de bedoeling is vanuit plezier. Niet vanuit het zwaar maken voor mezelf.
dinsdag 23 mei 2023 om 19:54
Ja, dat herken ik wel van hoe ik de schematherapeut ervaren heb.Cappucinno schreef: ↑23-05-2023 00:44Een therapeut die de ouderrol op zich neemt, heb ik geen ervaring mee. Vanuit meer emdr achtige traumatherapie ga ik terug naar delen van kindertijd, latere jeugd of gebeurtenis maar ben ik samen met de therapeut degene die bij de jongere versie of toen ik in gebeurtenissen zat, troost of ‘behoefte aan’ erbij haalt, waarbij de therapeut meer een begeleidende rol heeft. Het voelt meer als samenwerking, beetje bondgenoot achtig.
[...]
Zij vroeg me voor de intake als ik het me goed herinner een fotoboek mee te nemen. Ik herinner me niet veel van wat er besproken is, die intake, maar wel dat ik foto-albums zo'n mind-fuck vond en vind. Onlangs is een van mijn ouders overleden en bij (het regelen van) het afscheid kwam dat bij mij ook weer sterk naar boven. Ik ga het allemaal even laten bezinken, maar wellicht zoek ik binnenkort toch de schematherapeut weer eens op.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 23 mei 2023 om 20:08
@Canis, wat was voor jou de mind-fuck aan het foto-album? Bedoel je dat je daarmee terug ging naar dat ‘oude’ gevoel?
Sterkte met het verlies van je ouders. Ik kan me voorstellen dat alles dan weer wat scherper voelt of hoe ervaar je het?
Schematherapie in groepsverband nav burn out lang geleden drong toen niet helemaal tot me door omdat het in een groep was en ik me verschool of de rol aan nam van de gezonde volwassene voor de ander. Er kwam wel wat bewustwording en het deed iets op ratio maar niet zoveel als nu met de meer lichaamsgerichte therapie die ik nu volg. Bij mij is het de kunst om iets minder in mijn hoofd te zitten en meer naar mijn gevoel te luisteren.
Sterkte met het verlies van je ouders. Ik kan me voorstellen dat alles dan weer wat scherper voelt of hoe ervaar je het?
Schematherapie in groepsverband nav burn out lang geleden drong toen niet helemaal tot me door omdat het in een groep was en ik me verschool of de rol aan nam van de gezonde volwassene voor de ander. Er kwam wel wat bewustwording en het deed iets op ratio maar niet zoveel als nu met de meer lichaamsgerichte therapie die ik nu volg. Bij mij is het de kunst om iets minder in mijn hoofd te zitten en meer naar mijn gevoel te luisteren.
dinsdag 23 mei 2023 om 20:16
Wat een mooie post van jou. Inderdaad, het komt allemaal wel weer, mensen komen en gaan, beetje berusten daarin en dan wanneer je het niet verwacht, komen er fijne mensen op je pad. Dat vind ik ook het wonderlijke van groei, dat zodra je blijkbaar ergens voor open staat of van jezelf geluk mag voelen, er aangename veranderingen plaatsvinden.Vage schreef: ↑23-05-2023 15:52Maar voor mijn gevoel leer ik pas net een beetje hoe het allemaal werkt. Dus dat komt vast wel weer. Na de laatste had ik genoeg om aan te werken in ieder geval en ik ben ook wel weer gegroeid als mens.
Nu komt dan het gedeelte "aanvaarding" ofzo. Leren te ontvangen en te zijn met wat er is. 'De Fontein' heb ik ook gelezen (vond het een moeilijk boek) en daar staat ook in: je mag al het goede ontvangen.
En ik oefen mezelf in het loslaten van dingen waar ik geen invloed op heb. Sinds ik dat meer doe zie ik dat er ontzettend veel moois is in het leven. Mensen die zomaar spontaan op mijn pad komen en waar ik heel veel van leer, die mij zien en waarderen en zoals ik ben. Mensen zeggen de meest prachtige dingen tegen me, die me enorm vooruit helpen. Als ik dat kan leren aanvaarden, dat ik dat 'verdien' en er niets voor hoef te doen behalve gewoon mezelf zijn, dan kan ik gezonde relaties ook wel leren. Dat is het idee.
Dus in die zin is 'alleen is ook maar alleen' ook niet helemaal waar. Er is genoeg liefde te delen en ik geloof dat niets ooit voor niets is. Mensen komen en gaan sowieso altijd, dat is onvermijdelijk, al was het maar omdat we sterfelijk zijn.
dinsdag 23 mei 2023 om 20:21
Waar komt die gedachte vandaan?
Je hebt het er sowieso flink zwaar mee op het moment, dat begrijp ik. Blijf vooral hier bij ons schrijven he, als dat je helpt.
Weet je, misschien loop je een nieuw trauma op door de heftigheid hiervan. Ik weet niet zeker of dat te voorkomen is. Je gaat toch oude wonden openmaken en raakt in conflict met jezelf. Maar je komt hier wel doorheen. Een stapje tegelijk, één golf van emoties tegelijk, het wordt echt steeds beter.
Hoe vaak heb je therapie eigenlijk?
dinsdag 23 mei 2023 om 20:24
Ja ik ben ook wel spiri, wordt steeds erger.Spiri123 schreef: ↑23-05-2023 19:15@vage, je klinkt ook best spiri
En dat "pijn de weg is naar ontwikkeling" is zo herkenbaar. Het is inderdaad een soort hobby, of ook wel een verslaving.
Mijn vorige relatie was een zeer spirituele relatie. Sindsdien herken ik mensen/ zielen uit vorige levens. Een heel enkele keer een visioen gehad. Maar vanuit daar heb ik mezelf aangeleerd om te communiceren met gidsen en overledenen. Zij vertellen me nog wel eens wat. En ik kom bij spiritueel coaches die meer zien dan ik en hetzelfde zeggen.
Ik vind dat het voelen van die universele liefde/ hogere macht best wel eens lastig. Het geeft me aan de ene kant vertrouwen en aan de andere kant blijf ik me afvragen wat ik in hemelsnaam hier doe. Ik denk dat ik dat gevoel altijd al wel gehad heb.
Omdat we het zien als hobby vraag ik me ook af of we gewoon een soort uitverkorene zijn om generaties pijn uit te werken. Ik word er alleen nog wel eens aan herinnerd dat dat de bedoeling is vanuit plezier. Niet vanuit het zwaar maken voor mezelf.
Ik heb een geloof in een hogere macht geloof ik ook wel echt nodig in mijn leven, heb ik ontdekt. Of dat nu het universum is, God, liefde, het leven zelf, dat is voor mij allemaal hetzelfde. Ik voel me daar vaak wel verbonden mee, en dat geeft me veel rust en vertrouwen.
Hmmm dat dikgedrukte stukje, klinkt niet echt leuk. Ik heb eigenlijk altijd gedacht dat ik hier ben om iets te geven aan de wereld. Komt ook doordat mijn moeder dacht dat ik een "nieuwetijdskind" ben. Dus misschien is dat gewoon bullshit. Ik geef wel graag. Maar moet nog leren dat je dan ook moet kunnen ontvangen en voor jezelf moet zorgen.
dinsdag 23 mei 2023 om 20:29
Ik denk dat ze gaat stoppen. Gelijk heeft ze. Zijn paar -voor mij- heftige dingen in therapie geweest laatste twee weken die ik waarschijnlijk compleet uit hun context haal (hoop ik). Maar ze kan echt stoppen..
Als ik jullie lees lees ik zulke wijze dingen, inzichten, groei. Naast alle pijn en verdriet en 1000x jezelf tegen dezelfde steen stoten. Ik snap dat, en lees jullie pijn. Hoe moeilijk het is. Maar ook de groei en wilskracht. Jullie klinken ‘volwassen’ ofzo. Vandaag voel ik me klein, afhankelijk, bang. Ik haat dit zo erg. Ik wil alleen maar weten dat t goedkomt dat ik kan blijven komen en me als een idioot mag gedragen, voor nu.. en niemand gaat dat garanderen.
Ik heb 1 keer per week sessie, periode 2 x maar toen was andere dag voor lichaamsgericht therapie. Daar was ik slecht in
Als ik jullie lees lees ik zulke wijze dingen, inzichten, groei. Naast alle pijn en verdriet en 1000x jezelf tegen dezelfde steen stoten. Ik snap dat, en lees jullie pijn. Hoe moeilijk het is. Maar ook de groei en wilskracht. Jullie klinken ‘volwassen’ ofzo. Vandaag voel ik me klein, afhankelijk, bang. Ik haat dit zo erg. Ik wil alleen maar weten dat t goedkomt dat ik kan blijven komen en me als een idioot mag gedragen, voor nu.. en niemand gaat dat garanderen.
Ik heb 1 keer per week sessie, periode 2 x maar toen was andere dag voor lichaamsgericht therapie. Daar was ik slecht in
dinsdag 23 mei 2023 om 20:43
@Ditto Ach lieverd, zit je zo te worstelen. Er zijn dingen gebeurd en die gaan een beetje een eigen leven leiden in je hoofd?
Ze gaat niet met je stoppen, dat weet ik zeker. Maar dit is nu je gevoel en dat snap ik ook.
En al zou ze er wel mee stoppen. Dan gaat ook je leven door, en raap je jezelf weer op. Soms gebeuren dingen waar we geen invloed op hebben.
Vandaag is een kutdag en voel je je klein en bang. Ik weet zo goed hoe dat voelt. Dan zie je even geen toekomst, hoe het nu verder moet. Maar je komt hier echt doorheen, ook al zie je het nu helemaal niet. Morgen is er een nieuwe dag en dan probeer je het weer opnieuw. Het is een gevoel, het gaat voorbij. En al lijkt het er helemaal niet op, je kan het aan. Je gaat er doorheen, en aan de andere kant kom je er weer uit. En dan zal je zien dat je helemaal niets gebeurt. Maar dat moet je gewoon nog gaan ervaren. Alleen op die manier bouw je vertrouwen op. Een dag tegelijk is genoeg.
@Cappucinno dat klinkt redelijk te doen, op die momenten dat je het helemaal niet trekt na dan. Wat sterk dat je dan om een knuffel vraagt.
Ze gaat niet met je stoppen, dat weet ik zeker. Maar dit is nu je gevoel en dat snap ik ook.
En al zou ze er wel mee stoppen. Dan gaat ook je leven door, en raap je jezelf weer op. Soms gebeuren dingen waar we geen invloed op hebben.
Vandaag is een kutdag en voel je je klein en bang. Ik weet zo goed hoe dat voelt. Dan zie je even geen toekomst, hoe het nu verder moet. Maar je komt hier echt doorheen, ook al zie je het nu helemaal niet. Morgen is er een nieuwe dag en dan probeer je het weer opnieuw. Het is een gevoel, het gaat voorbij. En al lijkt het er helemaal niet op, je kan het aan. Je gaat er doorheen, en aan de andere kant kom je er weer uit. En dan zal je zien dat je helemaal niets gebeurt. Maar dat moet je gewoon nog gaan ervaren. Alleen op die manier bouw je vertrouwen op. Een dag tegelijk is genoeg.
@Cappucinno dat klinkt redelijk te doen, op die momenten dat je het helemaal niet trekt na dan. Wat sterk dat je dan om een knuffel vraagt.
vage wijzigde dit bericht op 23-05-2023 20:49
7.28% gewijzigd
dinsdag 23 mei 2023 om 20:45
Verkijk je niet op anderen hoor, daarmee doe je jezelf tekort. Hoe jij je gevoelens omschrijft, voel ik me soms ook. Klein, afhankelijk, bang en onwijs kwetsbaar. En dat vind ik ook een beetje de valkuil om met anderen te schrijven, de herkenning is fijn maar het kan ook een gevoel van falen geven of juist stagnatie in je eigen proces. Dat is iets waar ik zelf nog wat bewuster van ben, echt, met vallen en opstaan van geleerd.Ditto* schreef: ↑23-05-2023 20:29Als ik jullie lees lees ik zulke wijze dingen, inzichten, groei. Naast alle pijn en verdriet en 1000x jezelf tegen dezelfde steen stoten. Ik snap dat, en lees jullie pijn. Hoe moeilijk het is. Maar ook de groei en wilskracht. Jullie klinken ‘volwassen’ ofzo. Vandaag voel ik me klein, afhankelijk, bang. Ik haat dit zo erg. Ik wil alleen maar weten dat t goedkomt dat ik kan blijven komen en me als een idioot mag gedragen, voor nu.. en niemand gaat dat garanderen.
Ik heb 1 keer per week sessie, periode 2 x maar toen was andere dag voor lichaamsgericht therapie. Daar was ik slecht in
1x per week vind ik ook best veel, ik ga zelf 1x per twee weken. Het valt me op dat je dan schrijft dat je daarin slecht bent. Het leest als een oordeel, heb je dan dat oordeel ook over jezelf? Er is geen slecht namelijk, behalve dat iets niet bij jou past.
dinsdag 23 mei 2023 om 20:53
Ik ook, nog steeds, en mijn therapie is al 10 jaar geleden. Dus je kan idd niet zeggen dat iemand het 'beter' doet.Cappucinno schreef: ↑23-05-2023 20:45Hoe jij je gevoelens omschrijft, voel ik me soms ook. Klein, afhankelijk, bang en onwijs kwetsbaar.
We zitten gewoon allemaal in hetzelfde schuitje qua onveilig gehecht zijn en alles wat daarbij hoort aan pijn, eenzaamheid en trauma.
En ieder mens is maar een nietig en kwetsbaar wezentje wat dat betreft. Alleen voel je dat vaak niet zo, vaak voelen we ons onsterfelijk. Vanwege zo'n therapie voel je het opeens wel heel erg.
dinsdag 23 mei 2023 om 21:24
@ditto, ik sluit me volledig bij vage aan.
Ze zeggen dat emoties maart 9 seconden duren. Daarna houden we het zelf in stand. Het is een gevoel, het is een moment opname. Ik heb geleerd als ik in paniek ben me een storm te visualiseren en ik meer met mijn bootje aan een kade om te wachten tot de storm over is. Daarna kijk ik om me heen en benoem 3 dingen die ik zie en 3 dingen die ik hoor. Daarmee kom ik in het nu. Ik begin dat mindfullness eindelijk te snappen. Werkt wel om in het nu te leven.
Ze zeggen dat emoties maart 9 seconden duren. Daarna houden we het zelf in stand. Het is een gevoel, het is een moment opname. Ik heb geleerd als ik in paniek ben me een storm te visualiseren en ik meer met mijn bootje aan een kade om te wachten tot de storm over is. Daarna kijk ik om me heen en benoem 3 dingen die ik zie en 3 dingen die ik hoor. Daarmee kom ik in het nu. Ik begin dat mindfullness eindelijk te snappen. Werkt wel om in het nu te leven.
dinsdag 23 mei 2023 om 21:27
Ik denk dat we allemaal de sombere fases kennen. Knufff!Anderlicht schreef: ↑23-05-2023 21:23Ik merk dat ik laatste tijd in een lege sombere fase zit. Depressie denk ik. Het is niet fijn maar voelt wel als een ontwikkeling omdat ik nu pas de leegte aankan. In het verleden hielden allerlei copingstrategieen mij op de been.
Kan voor het proces vast helend zijn. Ik vind het altijd eng en jaag mezelf gauw weer uit zo een fase. Ik ben benieuwd of je er zelf weer uit komt en hoe je dan tegen jezelf aan kijkt.
dinsdag 23 mei 2023 om 22:11
Sterkte Anderlicht. Voel je je passiever? Het is inderdaad niet fijn maar wel fijn dat je van jezelf weet dat je de leegte aankan.Anderlicht schreef: ↑23-05-2023 21:23Ik merk dat ik laatste tijd in een lege sombere fase zit. Depressie denk ik. Het is niet fijn maar voelt wel als een ontwikkeling omdat ik nu pas de leegte aankan. In het verleden hielden allerlei copingstrategieen mij op de been.
dinsdag 23 mei 2023 om 22:13
@cappucinno, vage en spiri, thanks voor jullie lieve berichtjes. Doet me goed. En ik weet dat ieder van ons zijn eigen pad bewandeld en dat er geen goed of fout is. Althans dat zou ik moeten weten. Maar ik was ‘goed’ in copingmechanismes inzetten, mezelf afleiden, bagataliseren etc. Nu voelen, verdragen… dat is heel andere koek. Ik merk dat ik wbt emoties ontzettend afhankelijk ben van anderen om dat te reguleren. Ik ben niet in paniek, ik ben paniek. Ik val er compleet mee samen. Ik heb zoveel dingen die ik heb meegemaakt voor mezelf bestempeld als niet erg, overdreven, grappig etc dat het heel moeilijk is om dat los te laten. Dat beschermt me juist, het niet erkennen. En nu moet ik erkennen maar de onrust die ik heb kan ik niet meer toeschrijven aan ‘kleine’ dingen. Dus ik kan het ook niet meer ‘oplossen’ ofzo. Ws vaag maar als ik onrust heb en ik doe alsof het komt omdat t gas misschien niet uit is kan ik dat gas checken en mezelf geruststellen. 2 minuten later is het gevoel er weer en verzin ik iets nieuws. Nu moet ik eraan dat ik die onrust zelf in me heb en niks in het nu dat kan ‘oplossen’. Heel moeilijk. Maar psych stopt er niet mee dus angst is weet iets gedaald. Afwachten waar ik over 5 minuten weer mee kom 
dinsdag 23 mei 2023 om 22:17
En als ik iets niet goed doe, niet goed afsluit, niet juist heb gereageerd etc etc doe ik het fout voor mijn gevoel. In therapie reageerde ik altijd vaag, deed ik vaag en reageerde ik gestoord. Gevoelsmatig maakt dat me slecht. Zelfcompassie is een work in process zal ik maar zeggen.
En fijne tip van 3dingen zien en 3 dingen horen. Ik ga hem uitproberen. Nogmaals bedankt voor de lieve reacties.
En fijne tip van 3dingen zien en 3 dingen horen. Ik ga hem uitproberen. Nogmaals bedankt voor de lieve reacties.
dinsdag 23 mei 2023 om 22:19
Sterkte Anderlicht, het is een rotgevoel. Wel knap van je dat je ondanks hoe je je voelt een lichtpuntje kan vinden. Indd ‘mooi’ dat dit er nu ook mag zijn. Desondanks hoop ik dat je je snel weer wat lichter voeltAnderlicht schreef: ↑23-05-2023 21:23Ik merk dat ik laatste tijd in een lege sombere fase zit. Depressie denk ik. Het is niet fijn maar voelt wel als een ontwikkeling omdat ik nu pas de leegte aankan. In het verleden hielden allerlei copingstrategieen mij op de been.
dinsdag 23 mei 2023 om 23:13
Heel herkenbaar Ditto. Ik kwam er ook achter dat ik angst projecteer op vanalles om me heen, terwijl het uit mezelf komt. Alsof je een vulkaan bent die angst spuwt.
En dan maar zonder je copingmechanismen het allemaal ondergaan. Lukte mij voor geen meter.
Ik weet nog een dag dat ik naar mijn werk reed (45 minuten), het tot halverwege redde, toen ergens een afslag genomen heb, uitgestapt ben en een bos in gerend ben. Geen idee wat ik ging doen maar ik wilde gewoon vluchten, weg uit mezelf. Ik kreeg geen lucht, dacht dat ik doodging maar ik ging niet dood, maar mijn gevoelens werden ook niet duidelijker en gingen nergens heen. Ik geloof dat ik achteraf heb geconstateerd dat ik toen boosheid in mezelf begon te voelen. Het was een enorme boosheid zelfs, een heel leven aan onderdrukte boosheid. Daar was ik al die tijd voor op de vlucht geweest.
Nouja heftig allemaal dus...
En Anderlicht, respect voor jou ook. Ik duik tot op heden altijd weer ergens in zodra ik bij die leegte uitkom. Ik vind loslaten en onthechten heel eng. Maar uit die leegte zal uiteindelijk iets nieuws ontstaan. Ik ben benieuwd wat het jou gaat brengen.
En dan maar zonder je copingmechanismen het allemaal ondergaan. Lukte mij voor geen meter.
Ik weet nog een dag dat ik naar mijn werk reed (45 minuten), het tot halverwege redde, toen ergens een afslag genomen heb, uitgestapt ben en een bos in gerend ben. Geen idee wat ik ging doen maar ik wilde gewoon vluchten, weg uit mezelf. Ik kreeg geen lucht, dacht dat ik doodging maar ik ging niet dood, maar mijn gevoelens werden ook niet duidelijker en gingen nergens heen. Ik geloof dat ik achteraf heb geconstateerd dat ik toen boosheid in mezelf begon te voelen. Het was een enorme boosheid zelfs, een heel leven aan onderdrukte boosheid. Daar was ik al die tijd voor op de vlucht geweest.
Nouja heftig allemaal dus...
En Anderlicht, respect voor jou ook. Ik duik tot op heden altijd weer ergens in zodra ik bij die leegte uitkom. Ik vind loslaten en onthechten heel eng. Maar uit die leegte zal uiteindelijk iets nieuws ontstaan. Ik ben benieuwd wat het jou gaat brengen.
dinsdag 23 mei 2023 om 23:46
Niet zozeer teruggaan naar dat gevoel,dat heb ik wel 'live' als ik in een oude dynamiek beland maar dat is niet zo snel meer sinds mijn ouders uit elkaar gingen. Wel altijd alert bij een van beiden omdat die in negatieve zin onvoorspelbaar gedrag kon vertonen, zeker als er alcohol genuttigd was. Echte ellende daarvan sinds de scheiding en ik uit huis was niet meer meegemaakt, maar de alertheid bleef.Cappucinno schreef: ↑23-05-2023 20:08@Canis, wat was voor jou de mind-fuck aan het foto-album? Bedoel je dat je daarmee terug ging naar dat ‘oude’ gevoel?
Sterkte met het verlies van je ouders. Ik kan me voorstellen dat alles dan weer wat scherper voelt of hoe ervaar je het?
Schematherapie in groepsverband nav burn out lang geleden drong toen niet helemaal tot me door omdat het in een groep was en ik me verschool of de rol aan nam van de gezonde volwassene voor de ander. Er kwam wel wat bewustwording en het deed iets op ratio maar niet zoveel als nu met de meer lichaamsgerichte therapie die ik nu volg. Bij mij is het de kunst om iets minder in mijn hoofd te zitten en meer naar mijn gevoel te luisteren.
Met het fotoalbum bedoel ik dat als je puur daar op afgaat er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht leek. En mijn ouders hebben duidelijk hun best gedaan op die albums waardoor ik me weer een slechte dochter voel en/of aan mijn eigen ervaringen van vroeger begin te twijfelen. Daarbij komt dat ik als oudste sommige dingen bewuster heb meegemaakt en er vanuit die positie ook sterker reageerde. De herkenning bij mijn broers/zussen is beperkt. Dat schijnt vaak voor te komen, maar alles bij elkaar, plus het overlijden en alles daaromheen maakt dat mijn hoofd af en toe bijna uit elkaar springt van verwarring. Hoewel het inmiddels, na de uitvaart, vooral slecht slapen is. Het was overigens een van mijn ouders die na een periode van ziekte overleden is. Mijn andere ouder is er nog.
Ah, groepstherapie zal wel anders zijn. Daar heb ik ook ervaring mee, zij het geen schematherapie. Ik heb ook lichaamsgerichte therapie ooit wel geprobeerd, maar dan trek ik dus alle muren op. Ik moet alles, inclusief eventuele aanrakingen, totaal kunnen plaatsen, anders wordt het raar of onveilig (bevriezing). Schematherapie was voor mij een mooie combinatie van gevoel en ratio, plus handvatten waar ik wat mee kon en kan. Vooral mild naar mezelf zijn.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 24 mei 2023 om 08:40
Vage, juist omdat je al helder hebt dat je jezelf zo ontzettend kunt pushen, kunt gaan dissociëren, kun je nu ook gaan oefenen met het anders doen. Ik heb er vertrouwen in dat je het wel kan 
Ze klinkt heel fijn, de haptotherapeut.
Ditto, ken je de vier stadia van therapie? Onbewust onbekwaam, bewust onbekwaam, onbewust bekwaam en bewust bekwaam. Vooral het bewust onbekwaam stadium is heel frustrerend, want je ziet wel wat je "fout" doet, maar het lukt nog niet om het anders te doen.
Spiri, oh dat is idd minder heftig dan ik voor ogen had. Zou je ook jezelf kunnen knuffelen om in je lijf te komen? Dan is het dubbele winst, dan geef je jezelf ook nog liefde.
Ik mis op het moment echt de intimiteit van een knuffel of kus, dus die geef ik mezelf regelmatig. Jezelf een kus geven (op m'n arm) blijk ik heel aangenaam te vinden.
Ze klinkt heel fijn, de haptotherapeut.
Ditto, ken je de vier stadia van therapie? Onbewust onbekwaam, bewust onbekwaam, onbewust bekwaam en bewust bekwaam. Vooral het bewust onbekwaam stadium is heel frustrerend, want je ziet wel wat je "fout" doet, maar het lukt nog niet om het anders te doen.
Spiri, oh dat is idd minder heftig dan ik voor ogen had. Zou je ook jezelf kunnen knuffelen om in je lijf te komen? Dan is het dubbele winst, dan geef je jezelf ook nog liefde.
Ik mis op het moment echt de intimiteit van een knuffel of kus, dus die geef ik mezelf regelmatig. Jezelf een kus geven (op m'n arm) blijk ik heel aangenaam te vinden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
