Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 3
maandag 21 mei 2007 om 21:07
Lieve allemaal.Het derde deel van dit topic, voor iedereen die in een ongezonde/ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.Dit gaat over psychische en lichamelijke mishandeling, over schuld- en angstgevoelens, verdriet en eenzaamheid. De zorg om onze kinderen. Wees welkom, als je je eenzaam voelt omdat je merkt dat het met je relatie de verkeerde kant opgaat, omdat je grenzen worden opgerekt, omdat je bang bent geworden.Als je merkt dat je hard bezig bent met het ontkennen van de ernst van je problemen, alsof je een manier hebt gevonden om de onvermijdelijke keuze die je moet maken uit de weg te gaan...Omdat je blijft hopen dat het beter wordt, je van hem houdt, je angst hebt voor het onbekende, je jezelf klein maakt en blijft vergelijken met anderen en je dan tegen jezelf zegt dat het wel meevalt...Wees welkom als je je eenzaam voelt, omdat je rondloopt met je herinneringen die pijnlijk zijn, omdat je je schaamt, je zorgen maakt, en je kunt het maar niet delen met anderen. Dit topic gaat over opnieuw beginnen en jezelf terugvinden na een moeilijke tijd. Het gaat over grenzen leren aangeven en (jezelf) weer leren te vertrouwen, uit je isolement komen. Over liefde en respect, en vechten voor de toekomst. Voor iedereen die zich aangesproken voelt.Dappere vrouwen, tot schrijfs!En een liefdevolle gedachte aan Manu.bewerkt door moderator,
dinsdag 29 mei 2007 om 22:52
Lieve Iseo,
Ja, je had beschreven hoe jouw huis eruit ziet. En weet je, dan voel ik me eigenlijk zo'n arrogante, verwaande trut he? Denk dan echt bij mezelf: wat moeten ze wel niet van je denken, daar op dat forum? Madam vindt de tuin niet mooi genoeg....Tssss!!!!
Vrouwtje :D
Je had een zware dag, dus wat maakt het uit?
Wat ik van je denk is dat je een lieverd bent.
En in de tuin werken kan echt zo fijn zijn! Aarden, met je handen bezig zijn, hard werken om te ontladen.
Ben zelf hier ook in de tuin bezig en het is een goede uitlaatklep waar ik rustig van word.
(maar goed, zoals ik inmiddels al schreef: inmiddels heb ik mezelf geloof ik weer aardig bij elkaar geraapt en zie ik de dingen weer even wat helderder: wat is nu belangrijker? Een fijn huis met een slordige (overigens, best grote en best wat van te maken) tuin, of helemaal geen huis??? Duhhh...wake up tuthola!!!!)
:R:R
(mamz, wil ff zeggen dat ik je onwijs lief vind!)
Vind ik ook!! O+
En Lemmy! Het heeft geholpen je straaltjes!
Dit was inderdad het laatste examen van het eerste tijdvak, de rest is in juli pas! Ik heb een weekje vrij!!!!!
Heerlijk.
Het examen ging best goed dus, had mezelf aardig onder controle. Geen stress, maar aandachtig kunnen lezen. Het was pittig maar ik heb denk ik misschien wel een goed cijfer!
dinsdag 29 mei 2007 om 22:56
Gewoon zeggen ik heb erover nagedacht en ga niet mee. Als je wilt kun je een dag alleen met je zoon op pad. Je kan hem om .... halen en om .... weer terugbrengen. Denk er even over na en ik hoor graag morgen om ... of je inderdaad een dag met je zoon op pad gaat.
Verder geen discussie aangaan. Als hij dit toch wil. Gewoon vragen: Ben ik niet duidelijk genoeg geweest. Moet ik het je nog een keer vertellen. Of deze. Wat begrijp je niet aan het woord nee!
Ik hoop dat je er iets mee kunt
dinsdag 29 mei 2007 om 22:59
Lieve Iseo
fijn dat je een goed gevoel bij je examen hebt. Je gaat het zeker halen hoor. En nogmaals, je draait niet in kringetjes rond. Dat lijkt misschien zo, maar je zet toch steeds weer een stapje vooruit. Soms heb je tijd nodig om dingen te laten bezinken, te verwerken en lijkt het alsof je stilstaat. Maar zodra je iets verwerkt hebt ontstaat er weer ruimte om een nieuw onderwerp aan te pakken en zo weer sterker te worden.
Echt!
liefs Zonlicht
fijn dat je een goed gevoel bij je examen hebt. Je gaat het zeker halen hoor. En nogmaals, je draait niet in kringetjes rond. Dat lijkt misschien zo, maar je zet toch steeds weer een stapje vooruit. Soms heb je tijd nodig om dingen te laten bezinken, te verwerken en lijkt het alsof je stilstaat. Maar zodra je iets verwerkt hebt ontstaat er weer ruimte om een nieuw onderwerp aan te pakken en zo weer sterker te worden.
Echt!
liefs Zonlicht
dinsdag 29 mei 2007 om 23:04
En aan alle anderen,
wat fijn dat jullie hier nu ook je verhaal gaan doen en durven doen. Zo kunnen we veel van elkaar leren en ook elkaar steunen. Ik merk dat aan aantal van jullie nog echt in de fase zit van het praktisch regelen, zorgen voor je eigen plek e.d. Scheiding regelen. Denk in deze fase echt goed aan jezelf. Wil niet ook tegelijkertijd veel verwerken, dat lukt toch niet. Het echte verwerken komt pas als je weer een plekje voor jezelf hebt. De rust hebt gevonden en je in gaat zien dat je het echt allemaal waard bent.
*; voor allen
wat fijn dat jullie hier nu ook je verhaal gaan doen en durven doen. Zo kunnen we veel van elkaar leren en ook elkaar steunen. Ik merk dat aan aantal van jullie nog echt in de fase zit van het praktisch regelen, zorgen voor je eigen plek e.d. Scheiding regelen. Denk in deze fase echt goed aan jezelf. Wil niet ook tegelijkertijd veel verwerken, dat lukt toch niet. Het echte verwerken komt pas als je weer een plekje voor jezelf hebt. De rust hebt gevonden en je in gaat zien dat je het echt allemaal waard bent.
*; voor allen
dinsdag 29 mei 2007 om 23:07
Vrouwtje, ik zou inderdaad ook gewoon duidelijk zeggen dat je niet meegaat en verder geen discussie proberen aan te gaan. Gewoon alleen dat je erover nagedacht hebt en dat het je beter lijkt het niet te doen.
(maarja, ik begrijp natuurlijk ook wel dat het gemakkelijker gezegd dan gedaan is...). Succes!
Ik haak vanavond vroeg af, moet even wat slaap inhalen...
Welterusten voor jullie als jullie straks zo ver zijn!
Liefs voor jullie allemaal, :R
Lemmy
(maarja, ik begrijp natuurlijk ook wel dat het gemakkelijker gezegd dan gedaan is...). Succes!
Ik haak vanavond vroeg af, moet even wat slaap inhalen...
Welterusten voor jullie als jullie straks zo ver zijn!
Liefs voor jullie allemaal, :R
Lemmy
dinsdag 29 mei 2007 om 23:10
dank voor het vragen, mijn ontwijkende antwoord mag duidelijk zijn alhoewel ik me nu beter voel dan vorige week. Ik heb het gevoel dat mijn energie weer aan het terugkeren is. Maar nog steeds teveel stress, helaas. Doe mijn best dit te verminderen, maar soms lukt het gewoon niet. Op dit moment voor mij echt: Leven bij de dag en proberen de lat niet te hoog te leggen. Ik was behoorlijk aan het wankelen afgelopen tijd en dat is een beetje aan het verdwijnen. (Cirkeltjes:))
dinsdag 29 mei 2007 om 23:14
Een andere optie Vrouw: een mailtje sturen met een kort afbericht, zonder toelichting. Gewoon 'ik zie het niet zitten'. Dan ben je niet in één ruimte met hem, als je de telefoon van de haak houdt kan hij niet anders dan mailen, en heb jij de ruimte om gewoon niet te reageren, of heel zakelijk af te houden. Overigens laat je ook niet verleiden tot discussies via de mail.
dinsdag 29 mei 2007 om 23:17
Lieverd, dat voelt hij niet waarom, lijkt me beter zal hij zien als ruimte tot discussie. Gewoon duidelijk en helder lijkt me de beste optie. Eventueel per mail maar laat je niet verleiden tot discussie. Houdt er rekening mee dat hij met meer zal reageren dan alleen datgene wat jij van hem vraagt. Dat hij het emotioneel gaat maken.
Maar jij kan dit proces veranderen door zelf te veranderen!
dinsdag 29 mei 2007 om 23:21
Mee eens.
Ik denk dat je zo min mogelijk open vragen moet stellen of hem ruimte moet geven om te reageren op die lastige manier van hem.
Je kent hem inmiddels ook wel, dus je weet wel waar ongeveer die ruimte ligt.
Kort en krachtig houden, met een duidelijke vraag waar een duidelijk antwoord op wordt verwacht.
Misschien zelfs het laatste zinnetje vervangen door: Ik wil het graag morgen voor 16.00 weten.
(Bijvoorbeeld dan he!)
dinsdag 29 mei 2007 om 23:30
woensdag 30 mei 2007 om 00:12
Tsja Lieve Iseo,
Ik zal wel moeten, klinkt dramatisch he.
Maar als ik niet doorga met leven en een leven voor mezelf opbouwen en dan nu in vrijheid had ik net zo goed kunnen blijven. En naar die situatie wil ik nooit meer terug. Maar we weten allemaal dat het niet altijd makkelijk is. Helemaal niet als er kinderen bij betrokken. En toch, het enige wat ik kan doen is Kiezen voor mezelf. Dat de consequenties daarvan soms moeilijk zijn, dat weten we hier allemaal he. En toch is het de enige weg. Als ik mezelf kwijt raak kan ik er ook niet zijn voor mijn kinderen. Maar wat ik al schreef, ieder stukje wat verwerkt is geeft ruimte, ruimte om andere zaken op te pakken om te verwerken. Jezelf nog beter leren kennen, Dromen en Wensen van eerder te laten terugkeren. Gedachten en Denkbeelden van eerder te laten terugkeren. Gevoelens van Spijt een plek te leren geven. Inzicht krijgen in het antwoord op de vragen Waarom? Merken dat er toch uit dit alles iets goed is voort gekomen. Nl, 2 fantastische kinderen die echt wel gaan leren hun eigen weg te zoeken en die hopelijk te durven kiezen voor een leven in vrijheid. Maar wie ben ik om dat af te dwingen. Ik die er zelf zolang over heb gedaan om onder ogen te zien wat er zich afspeelde en toen ook nog een tijd nodig is geweest om de uiteindelijke stappen te zetten. Ik kan natuurlijk niet verlangen dat een kind dit zomaar inziet. Zeker niet omdat ze gewoon te lang een slecht voorbeeld hebben gehad waarin ik ook zelf een rol heb gespeeld. En nu, ze zien mij kiezen maar komen dus ook in conflict. Ik doe wat ik kan en ben me erg van bewust dat ik geduld moet hebben en me erg moet realiseren dat het niet allemaal perfect kan. Ik kan alleen maar proberen om ze nu alsnog genoeg veilige basis mee te geven, maar het is ook aan hun om dat te accepteren. Ik heb wat besluiten genomen en dat geeft rust. Rust in mijn hoofd. Ik was denk ik, even de gedachte kwijt aan wat ik waard ben en liet wederom het negatieve vanuit de relatie overheersen. Ik voel nu weer de opluchting dat ik eruit ben en merk aan alles dat ik toch ook weer flinke stappen vooruit heb gemaakt.
Het fijne hier vind ik dat door de reakties op elkaar je erachter komt dat ik helemaal niet zo 'gek' ben zoals ik dacht toen ik nog in die relatie zat. Het gevoel niets waard te zijn, niets te kunnen, dat het allemaal alleen aan jezelf ligt. Kortom alle verantwoordelijkheid voor het slagen van de relatie alleen bij mij te laten deponeren. Het venijnige voor mij is, dat ik dus voordat ik deze relatie stapte een 'normaal' gedachtenpatroon had. Waarom heb ik niet herkend wat er gebeurde, maar je weet, ik heb het wel herkend! En waarom heb ik daar toen niet naar gehandeld. Waarschijnlijk toch om ook iets leren, vooral over mezelf.
Ik zal wel moeten, klinkt dramatisch he.
Maar als ik niet doorga met leven en een leven voor mezelf opbouwen en dan nu in vrijheid had ik net zo goed kunnen blijven. En naar die situatie wil ik nooit meer terug. Maar we weten allemaal dat het niet altijd makkelijk is. Helemaal niet als er kinderen bij betrokken. En toch, het enige wat ik kan doen is Kiezen voor mezelf. Dat de consequenties daarvan soms moeilijk zijn, dat weten we hier allemaal he. En toch is het de enige weg. Als ik mezelf kwijt raak kan ik er ook niet zijn voor mijn kinderen. Maar wat ik al schreef, ieder stukje wat verwerkt is geeft ruimte, ruimte om andere zaken op te pakken om te verwerken. Jezelf nog beter leren kennen, Dromen en Wensen van eerder te laten terugkeren. Gedachten en Denkbeelden van eerder te laten terugkeren. Gevoelens van Spijt een plek te leren geven. Inzicht krijgen in het antwoord op de vragen Waarom? Merken dat er toch uit dit alles iets goed is voort gekomen. Nl, 2 fantastische kinderen die echt wel gaan leren hun eigen weg te zoeken en die hopelijk te durven kiezen voor een leven in vrijheid. Maar wie ben ik om dat af te dwingen. Ik die er zelf zolang over heb gedaan om onder ogen te zien wat er zich afspeelde en toen ook nog een tijd nodig is geweest om de uiteindelijke stappen te zetten. Ik kan natuurlijk niet verlangen dat een kind dit zomaar inziet. Zeker niet omdat ze gewoon te lang een slecht voorbeeld hebben gehad waarin ik ook zelf een rol heb gespeeld. En nu, ze zien mij kiezen maar komen dus ook in conflict. Ik doe wat ik kan en ben me erg van bewust dat ik geduld moet hebben en me erg moet realiseren dat het niet allemaal perfect kan. Ik kan alleen maar proberen om ze nu alsnog genoeg veilige basis mee te geven, maar het is ook aan hun om dat te accepteren. Ik heb wat besluiten genomen en dat geeft rust. Rust in mijn hoofd. Ik was denk ik, even de gedachte kwijt aan wat ik waard ben en liet wederom het negatieve vanuit de relatie overheersen. Ik voel nu weer de opluchting dat ik eruit ben en merk aan alles dat ik toch ook weer flinke stappen vooruit heb gemaakt.
Het fijne hier vind ik dat door de reakties op elkaar je erachter komt dat ik helemaal niet zo 'gek' ben zoals ik dacht toen ik nog in die relatie zat. Het gevoel niets waard te zijn, niets te kunnen, dat het allemaal alleen aan jezelf ligt. Kortom alle verantwoordelijkheid voor het slagen van de relatie alleen bij mij te laten deponeren. Het venijnige voor mij is, dat ik dus voordat ik deze relatie stapte een 'normaal' gedachtenpatroon had. Waarom heb ik niet herkend wat er gebeurde, maar je weet, ik heb het wel herkend! En waarom heb ik daar toen niet naar gehandeld. Waarschijnlijk toch om ook iets leren, vooral over mezelf.
woensdag 30 mei 2007 om 00:22
Nog even over die cirkeltjes:)
We maken onszelf wijs dat het cirkeltjes zijn. Maar dat klopt niet. Want we stappen allemaal op onze eigen manier en in ons eigen tempo uit die cirkel om die opgaande lijn weer te zoeken. In de relatie was het een neergaande lijn en nu een opgaande.
Zie het nu eens als een spiraal naar beneden en weer omhoog. De wendingen geven de processen aan; aanpassingsmomenten, negatief, naar beneden
en de leermomenten, positief, omhoog. Dus eerst een lijn naar beneden met uiteindelijk een dieptepunt waarin we beseffen dat we nu actie moeten ondernemen en dan de lijn omhoog weer die verloopt langs de wending van de spiraal met iedere keer een stapje omhoog.
Maar het is ons gevoel dat we niet vooruitkomen en daarom denken we dat we in cirkeltjes blijven draaien. Als dit zo was zou niemand hieruit komen! En nog iets, niet iedere wending zul je even snel doorlopen. Sommige zijn moeilijk en sommige heel gemakkelijk.
We maken onszelf wijs dat het cirkeltjes zijn. Maar dat klopt niet. Want we stappen allemaal op onze eigen manier en in ons eigen tempo uit die cirkel om die opgaande lijn weer te zoeken. In de relatie was het een neergaande lijn en nu een opgaande.
Zie het nu eens als een spiraal naar beneden en weer omhoog. De wendingen geven de processen aan; aanpassingsmomenten, negatief, naar beneden
en de leermomenten, positief, omhoog. Dus eerst een lijn naar beneden met uiteindelijk een dieptepunt waarin we beseffen dat we nu actie moeten ondernemen en dan de lijn omhoog weer die verloopt langs de wending van de spiraal met iedere keer een stapje omhoog.
Maar het is ons gevoel dat we niet vooruitkomen en daarom denken we dat we in cirkeltjes blijven draaien. Als dit zo was zou niemand hieruit komen! En nog iets, niet iedere wending zul je even snel doorlopen. Sommige zijn moeilijk en sommige heel gemakkelijk.
woensdag 30 mei 2007 om 17:22
Ik ben vandaag bij het GGZ geweest voor een intake. Eén gesprek, dus het volgende gesprek zal een advies bevatten en afspraken over een behandelplan. Mogelijk mijn kinderen ook naar een KOPP groep.
Vooral dat laatste vond ik op weg naar huis behoorlijk confronterend. Ik sta er 100 % achter, maar dat is dus wel erkennen dat ik niet normaal ben, dat ik niet in mijn eentje kan zorgdragen voor het emotionele welzijn van mijn kinderen.
Verder zou ex me zo ongeveer afmaken als hij daar lucht van krijgt. Bij wijze van spreken dan. Hij was altijd al boos als ik mijn kinderen op enige manier in mijn behandeling betrok. Soit. Ik denk dat het ze goed zal doen.
Vooral dat laatste vond ik op weg naar huis behoorlijk confronterend. Ik sta er 100 % achter, maar dat is dus wel erkennen dat ik niet normaal ben, dat ik niet in mijn eentje kan zorgdragen voor het emotionele welzijn van mijn kinderen.
Verder zou ex me zo ongeveer afmaken als hij daar lucht van krijgt. Bij wijze van spreken dan. Hij was altijd al boos als ik mijn kinderen op enige manier in mijn behandeling betrok. Soit. Ik denk dat het ze goed zal doen.
woensdag 30 mei 2007 om 23:31
Lieve Mamzelle,
ik denk dat je er heel verstandig aan doet om hulp te zoeken en tegelijkertijd ook hulp voor je kinderen te zoeken. Daar is helemaal niets mis mee. En dat je ex dat niet nodig vind, nou, dat is gewoon zijn probleem.
Jij hebt genoeg meegemaakt. Dat je twijfelt over dingen zoals opvoeding kan ik me heel goed voorstellen. En dat je dan hulp zoekt valt alleen maar te prijzen. Ontkennen heeft nog nooit iets opgelost. Ik vind het juist getuigen van kracht en inzicht en bewonder je moed om onder ogen te zien dat je met hulp dingen kan veranderen zodat je een nog BETERE moeder kunt worden.
Want geloof me, jij bent een fantastische moeder voor die jongens van je!
ik denk dat je er heel verstandig aan doet om hulp te zoeken en tegelijkertijd ook hulp voor je kinderen te zoeken. Daar is helemaal niets mis mee. En dat je ex dat niet nodig vind, nou, dat is gewoon zijn probleem.
Jij hebt genoeg meegemaakt. Dat je twijfelt over dingen zoals opvoeding kan ik me heel goed voorstellen. En dat je dan hulp zoekt valt alleen maar te prijzen. Ontkennen heeft nog nooit iets opgelost. Ik vind het juist getuigen van kracht en inzicht en bewonder je moed om onder ogen te zien dat je met hulp dingen kan veranderen zodat je een nog BETERE moeder kunt worden.
Want geloof me, jij bent een fantastische moeder voor die jongens van je!
