Relaties
alle pijlers
Oproep voor vrouwen met vriend met kinderen deel 6
woensdag 10 januari 2007 om 16:04
Hoi anneliefs!
welkom hier! Ik schrijf hier eigenlijk niet meer, maar las jouw verhaal en wilde daar wel iets over kwijt. Ik heb dus ook een relatie met een oduere man (11 jaar) met een kind. Mijn vader heeft twee kinderen uit een eerdere relatie, dus keek wel een beetje bedenkelijk toen ik vertelde dat mijn vriend een zoon heeft. Hij weet als geen ander wat dat voor problemen kan opleveren en daar wil hij mij voor behoeden. MAar hij heeft nooit gezegd dat ik er niet mee door moest gaan of zo. HAd ik ook niet geaccepteerd van hem, en dat weet hij ook. Hij steunt me gewoon wanneer ik het er moeilijk mee heb, en kan mij goed uitleggen hoe dingen soms werken, vanuit een ander standpunt. Dat mijn vriend ouder is hebben ze al helemaal niets over gezegd.
Ik ben het eens met smollie: jouw leven, jouw keus. Als is het natuurlijk erg pijnlijk als ze tegen deze relatie en dus jouw keuze zijn. MAar ja, is dat eenr eden om de relatie te verbreken?
OVer jouw kinderwens: praat erover met je vriend. Gelukkig hebben wij allebei een kinderwens en wist ik dit zo ongeveer de 3e week van onze relatie, want ik zou echt niet weten wat ik anders had gedaan. Kijk eens op de mammapijler (stomme naam maar ok) daar is een topic: relatietherapie omdat mijn vriend geen kinderwens heeft. of het topic: mijn vriend wil (nog) geen kinderen. Ook al wil je numisschein nog geen kinderen, misschien hebben ze toch waarde voor je.
Succes
welkom hier! Ik schrijf hier eigenlijk niet meer, maar las jouw verhaal en wilde daar wel iets over kwijt. Ik heb dus ook een relatie met een oduere man (11 jaar) met een kind. Mijn vader heeft twee kinderen uit een eerdere relatie, dus keek wel een beetje bedenkelijk toen ik vertelde dat mijn vriend een zoon heeft. Hij weet als geen ander wat dat voor problemen kan opleveren en daar wil hij mij voor behoeden. MAar hij heeft nooit gezegd dat ik er niet mee door moest gaan of zo. HAd ik ook niet geaccepteerd van hem, en dat weet hij ook. Hij steunt me gewoon wanneer ik het er moeilijk mee heb, en kan mij goed uitleggen hoe dingen soms werken, vanuit een ander standpunt. Dat mijn vriend ouder is hebben ze al helemaal niets over gezegd.
Ik ben het eens met smollie: jouw leven, jouw keus. Als is het natuurlijk erg pijnlijk als ze tegen deze relatie en dus jouw keuze zijn. MAar ja, is dat eenr eden om de relatie te verbreken?
OVer jouw kinderwens: praat erover met je vriend. Gelukkig hebben wij allebei een kinderwens en wist ik dit zo ongeveer de 3e week van onze relatie, want ik zou echt niet weten wat ik anders had gedaan. Kijk eens op de mammapijler (stomme naam maar ok) daar is een topic: relatietherapie omdat mijn vriend geen kinderwens heeft. of het topic: mijn vriend wil (nog) geen kinderen. Ook al wil je numisschein nog geen kinderen, misschien hebben ze toch waarde voor je.
Succes
woensdag 10 januari 2007 om 16:16
Dankjewel voor de tip, dol_fijn! Ik zal zometeen zeker even gaan kijken bij de mama's.
Mijn ouders hebben er 1 keer voor gezorgd dat mijn verkering stuk liep (met mijn eerste vriendje), dat lukt ze echt niet nog eens. Maar ja, ook dat houdt me bezig. Juist omdat ik dus weet hoe ze kunnen zijn. Maar als ik moet kiezen, kies ik voor mijn vriend. Dat staat voor mij als een paal boven water.
tja, het is allemaal wat.... Ben je hartstikke verliefd, zijn er weer mensen die daar problemen mee hebben en dingen die het moeilijk maken. Verliefdheid zou gewoon lekker ongecompliceerd moeten zijn
Mijn ouders hebben er 1 keer voor gezorgd dat mijn verkering stuk liep (met mijn eerste vriendje), dat lukt ze echt niet nog eens. Maar ja, ook dat houdt me bezig. Juist omdat ik dus weet hoe ze kunnen zijn. Maar als ik moet kiezen, kies ik voor mijn vriend. Dat staat voor mij als een paal boven water.
tja, het is allemaal wat.... Ben je hartstikke verliefd, zijn er weer mensen die daar problemen mee hebben en dingen die het moeilijk maken. Verliefdheid zou gewoon lekker ongecompliceerd moeten zijn
woensdag 10 januari 2007 om 16:49
Anneliefs...
lekker hé verliefd zijn...
ben het met de rest eens.. praten kan zoveel onzekerheden weghalen..
in mijn eigen situ..
Vriend heeft drie kids... wilde in eerste instantie ook geen kids meer.. ik vond het te vroeg om daarover te oordelen.. was daar ook helemaal niet mee bezig.. ik was toen 26... nu ben ik drie en een half jara verder met deze man en ja!! het onderwerp kids is zeker aan bod gekomen.. zo erg zelfs dat het hopelijk binnekort gaat gebeuren.
je ouders.. helaas kan ik je daar geen advies over geven... het intresserde mij namelijk vrij weinig wat mn ouders ervan vonden.. het is MIJN leven en hij is mijn toekomst.. met hem wordt ik oud en gelukkig.. en als hun hhet er niet mee eens zijn.. dat is dan hun probleem.. Alleen IK kan mn leven indelen zoals ik dat zelf wil..
geniet van je tijd meid!!! praten helpt je echt verder..
liefs B
dinsdag 16 januari 2007 om 09:33
Shame on us! pagina 3!
Situatie hier met PP man.. hij is niet echt ouder dus dat speelt hier niet echt.
(of je moet als ouder die 2,5 echt meerekenen) daar had mijn omgeving dus ook niet echt moeite mee ;).
Het feit dat hij een kind had ook niet.
Waar mijn moeder moeite mee had in het begin, was de start van onze relatie, PP man was nog getrouwd.
Ze wist vanaf het begin zo goed als alles, ik was er heel open over, maar ook naderhand waren we dat.
Ze heeft er 1 x iets over gezegd tegen hem, dat ze het niet echt kon waarderen. direct erachteraan zei ze ook; ok, dat gezegd, over nu.
Ze is er ook nooit meer op teruggekomen, ze zegt wel elke keer als ik haar zie hoe blij ze met hem is en dat ze kan zien dat we heel gelukkig zijn en dat het alle ellende absoluut waard is geweest.
Iedereen in onze omgeving weet ook precies hoe onze relatie gestart is, we schamen ons er niet voor. We zijn er niet trots op, maar dat is een ander gevoel.
Overigens direct na de beslissing van mijn man om van zijn ex te scheiden en iets na de scheiding is hij tegen ex nog niet open geweest, dat was vanwege uk, de omgangsregeling stond nog niet op papier en hij was als de dood dat ze rare dingen zou doen.
Ik vind het wel eens jammer dat ik haar dat nooit heb kunnen zeggen, dat het niet de bedoeling was om haar in de maling te nemen maar dat uk de reden was voor die periode leugens.
Verder is er niemand in onze omgeving die het niet eens is met onze relatie (alsof dat zou kunnen, oneens zijn met andermans relatie..) en zegt iedereen dat ze zich niet kunnen voorstellen dat wij ieder ooit met een ander getrouwd zijn geweest.
Situatie hier met PP man.. hij is niet echt ouder dus dat speelt hier niet echt.
(of je moet als ouder die 2,5 echt meerekenen) daar had mijn omgeving dus ook niet echt moeite mee ;).
Het feit dat hij een kind had ook niet.
Waar mijn moeder moeite mee had in het begin, was de start van onze relatie, PP man was nog getrouwd.
Ze wist vanaf het begin zo goed als alles, ik was er heel open over, maar ook naderhand waren we dat.
Ze heeft er 1 x iets over gezegd tegen hem, dat ze het niet echt kon waarderen. direct erachteraan zei ze ook; ok, dat gezegd, over nu.
Ze is er ook nooit meer op teruggekomen, ze zegt wel elke keer als ik haar zie hoe blij ze met hem is en dat ze kan zien dat we heel gelukkig zijn en dat het alle ellende absoluut waard is geweest.
Iedereen in onze omgeving weet ook precies hoe onze relatie gestart is, we schamen ons er niet voor. We zijn er niet trots op, maar dat is een ander gevoel.
Overigens direct na de beslissing van mijn man om van zijn ex te scheiden en iets na de scheiding is hij tegen ex nog niet open geweest, dat was vanwege uk, de omgangsregeling stond nog niet op papier en hij was als de dood dat ze rare dingen zou doen.
Ik vind het wel eens jammer dat ik haar dat nooit heb kunnen zeggen, dat het niet de bedoeling was om haar in de maling te nemen maar dat uk de reden was voor die periode leugens.
Verder is er niemand in onze omgeving die het niet eens is met onze relatie (alsof dat zou kunnen, oneens zijn met andermans relatie..) en zegt iedereen dat ze zich niet kunnen voorstellen dat wij ieder ooit met een ander getrouwd zijn geweest.
donderdag 18 januari 2007 om 21:05
hallo dames, ik lees al een tijdje jullie topic om een beetje te weten hoe dat met jullie en stiefkindjes gaat.Bij mij is dat al jaren een probleem en wordt steeds groter. Ik heb ondertussen nu zelf ook een zoontje sinds die tijd gaat het vaak helemaal mis.Mijn vriend zijn zoon is nu 10 jaar en mijn zoon 5 wat vaak gepaard gaat met jaloezie.Dat werkt vaak heel vervelend.
En ook accepteerd hij mij nog steeds niet wat toch wel heel vervelend is.
Ik doe zo mijn best er voor maar ik heb geen schijn van kans.
hebben jullie hier ook last van ? groetjes kik1
En ook accepteerd hij mij nog steeds niet wat toch wel heel vervelend is.
Ik doe zo mijn best er voor maar ik heb geen schijn van kans.
hebben jullie hier ook last van ? groetjes kik1
vrijdag 19 januari 2007 om 11:52
hoi kik1 iklees dat je vreselijk je best aan het doen bent om aardig gevonden te worden door ziin zoon??
ik vraag me af of dat wel zin heeft.... een kind voelt feilloos aan of iemand hem aardig vindt of niet... en geforceerd aardig doen .. daar prikken ze meestal zo doorheen....
Het lijkt mij wel erg lastig en kan je daar ook geen tips in geven. zelf heb ik (nog) geen kind van ons samen.. weet ook niet hoe zijn kinderen gaan reageren.. Ik vraag me wel af of hun niet dan zoeits hebben van.. dat kindje mag wel bij papa wonen.. iof hun dat ook zo ervaren.. time will tell
succes meid!! blijf jezelf.. onderneem dingen alleen met zoon zodat hij het gevoel krijgt dat ook HIJ belangrijk is voor je...
vrijdag 19 januari 2007 om 12:15
Hoi Kik,
Ik sluit me aan bij de post van Beetje. Hoe harder jij probeert aardig gevonden te worden hoe minder goed het werkt, denk ik. Wees gewoon jezelf, want dat is toch wie je uiteindelijk bent. En dat kind prikt er echt wel doorheen als jij een toneelstukje speelt. Als het echt niet werkt tussen jou en je stiefkind, so be it. Natuurlijk is dat niet leuk, maar je kunt het maar beter accepteren en een manier zoeken waarop het voor alle partijen zo draaglijk mogelijk wordt.
Voor wat betreft de onderlinge jaloezie. Mijn vriend heeft 2 kinderen die ook vaak stikjaloers zijn op elkaar. Denk dat het inherent is aan broer/zus relaties, dat dat los staat van het feit of het halfbroertjes zijn of niet en wie wanneer waar woont. En in jouw geval uit de jaloezie zich misschien op een manier waardoor je denkt dat het komt doordat je stiefkind niet altijd bij jullie is, maar geloof me, als ze altijd bij elkaar zouden zijn is er wel weer een andere reden om ergens jaloers op te zijn. Dat de een mooier kan tekenen, of dat de ander mooier kan zingen, of dat de grootste mooier speelgoed heeft of dat er een meer vriendjes heeft dan de ander en zo zijn er nog wel 1000 dingen te bedenken waarom kinderen jaloers zijn op elkaar.
Neemt niet weg dat het minder leuke situaties zal opleveren en daarin zullen jij en je vriend een manier moeten vinden om ermee om te gaan. Jaloezie is iets waar je hoe dan ook iets mee moet doen in de opvoeding, denk ik, dus ook in dit geval.
Smol.
Ik sluit me aan bij de post van Beetje. Hoe harder jij probeert aardig gevonden te worden hoe minder goed het werkt, denk ik. Wees gewoon jezelf, want dat is toch wie je uiteindelijk bent. En dat kind prikt er echt wel doorheen als jij een toneelstukje speelt. Als het echt niet werkt tussen jou en je stiefkind, so be it. Natuurlijk is dat niet leuk, maar je kunt het maar beter accepteren en een manier zoeken waarop het voor alle partijen zo draaglijk mogelijk wordt.
Voor wat betreft de onderlinge jaloezie. Mijn vriend heeft 2 kinderen die ook vaak stikjaloers zijn op elkaar. Denk dat het inherent is aan broer/zus relaties, dat dat los staat van het feit of het halfbroertjes zijn of niet en wie wanneer waar woont. En in jouw geval uit de jaloezie zich misschien op een manier waardoor je denkt dat het komt doordat je stiefkind niet altijd bij jullie is, maar geloof me, als ze altijd bij elkaar zouden zijn is er wel weer een andere reden om ergens jaloers op te zijn. Dat de een mooier kan tekenen, of dat de ander mooier kan zingen, of dat de grootste mooier speelgoed heeft of dat er een meer vriendjes heeft dan de ander en zo zijn er nog wel 1000 dingen te bedenken waarom kinderen jaloers zijn op elkaar.
Neemt niet weg dat het minder leuke situaties zal opleveren en daarin zullen jij en je vriend een manier moeten vinden om ermee om te gaan. Jaloezie is iets waar je hoe dan ook iets mee moet doen in de opvoeding, denk ik, dus ook in dit geval.
Smol.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
dinsdag 23 januari 2007 om 12:48
Hallo Allemaal,
Ik heb dit topic nu al een paar keer gezien en ik wil wel graag meepraten.
Ik heb sinds een half jaar een relatie met een man met 2 kinderen. Ik zelf heb geen kinderen.
Het contact gaat allemaal goed, gevoelig onderwerp in de relatie is dat hij geen kinderen meer wilt en ik ze dus niet heb.
Voor de rest komen er best wat gevoelens om de hoek kijken als je in zo een relatie stapt.
Ik ken jullie allemaal nog niet, hoop dat dit wel gebeurt!
Gr. A_my.
Ik heb dit topic nu al een paar keer gezien en ik wil wel graag meepraten.
Ik heb sinds een half jaar een relatie met een man met 2 kinderen. Ik zelf heb geen kinderen.
Het contact gaat allemaal goed, gevoelig onderwerp in de relatie is dat hij geen kinderen meer wilt en ik ze dus niet heb.
Voor de rest komen er best wat gevoelens om de hoek kijken als je in zo een relatie stapt.
Ik ken jullie allemaal nog niet, hoop dat dit wel gebeurt!
Gr. A_my.
woensdag 24 januari 2007 om 09:24
Hallo Allemaal,
Ik ben een tijdje niet geweest, wat is het stil hier! Ik heb een leuk nieuwtje: ik ben zwanger!
Dolfijn, als je hier nog leest, gefeliciteerd!
Kunnen jullie je nog herinneren dat Whitley hier meeschreef? Zij was zwanger van haar vriend die twee (?) kinderen uit een eerdere relatie had en ze woonden niet samen. Op de babypijler kun je lezen dat ze op 14 januari is bevallen en dat het meisje een paar dagen later is gestorven aan wiegedood ;( Vind het zo erg voor haar, bah...
Hmmm, beetje tegenstrijdige berichten in 1 reactie, nou ja...
Hoop dat het feit dat het hier zo rustig is betekent dat het goed gaat met iedereen? XX
Ik ben een tijdje niet geweest, wat is het stil hier! Ik heb een leuk nieuwtje: ik ben zwanger!
Dolfijn, als je hier nog leest, gefeliciteerd!
Kunnen jullie je nog herinneren dat Whitley hier meeschreef? Zij was zwanger van haar vriend die twee (?) kinderen uit een eerdere relatie had en ze woonden niet samen. Op de babypijler kun je lezen dat ze op 14 januari is bevallen en dat het meisje een paar dagen later is gestorven aan wiegedood ;( Vind het zo erg voor haar, bah...
Hmmm, beetje tegenstrijdige berichten in 1 reactie, nou ja...
Hoop dat het feit dat het hier zo rustig is betekent dat het goed gaat met iedereen? XX
woensdag 24 januari 2007 om 15:35
Frutsel, ik hoop dat je een hele leuke tijd tegemoet gaat, gefelicicteerd.
Hallo allemaal,
Ben ik weer eens, deze keer met goed en kwaad nieuws.
Heb een tijdje geleden hier al laten weten dat we jongste stiefje weer een keer zouden zien en dat dat goed gegaan was.
Ondertussen hebben zij en ik ook gechat! En ook dat ging goed. Mijn vriend heeft nog niet met haar gechat maar is wel net zo blij. Het ging eigenlijk over niksjes, dingen als de kat enzo.
Wij jubelen in ieder geval flink over deze vooruitgang. We merken ook aan alles dat ze wel wil maar het gewoon ook nog een beetje eng vindt. Ze is ook pas 8 en we hebben elkaar al bijna 2 jaar niet gezien/gesproken.
Nu het boze gedeelte...
Het blijkt dus dat de jongste door de oudste (14) belemmert wordt in haar contact met ons. De oudste is nogal stellig in haar overtuiging dat haar moeder 100% goed is en haar vader 100% fout. Hun moeder doet hier niks tegen en laat het gewoon maar zo. De jongste voelt zich niet op haar gemak dat ze ook contact met ons wil en zegt dan maar dat ze het niet wil. Het contact dat er nu is is meestal als ze bij haar oma is (die verder niet pusht) en waarschijnlijk weten haar moeder en zus er ook niets van.
En daar kunnen we ons zo ontzettend kwaad om maken.
We gaan deze week dan ook wel contact opnemen met de (h)ex om duidelijk te maken dat het haar taak is ervoor te zorgen dat ook de jongste op haar eigen manier contact met ons kan hebben zonder daarvoor veroordeeld te worden.
Nou, het is weer een heel verhaal geworden, meer dan ik had gepland, maar het is er in ieder geval uit.
groetjes van ikke
Hallo allemaal,
Ben ik weer eens, deze keer met goed en kwaad nieuws.
Heb een tijdje geleden hier al laten weten dat we jongste stiefje weer een keer zouden zien en dat dat goed gegaan was.
Ondertussen hebben zij en ik ook gechat! En ook dat ging goed. Mijn vriend heeft nog niet met haar gechat maar is wel net zo blij. Het ging eigenlijk over niksjes, dingen als de kat enzo.
Wij jubelen in ieder geval flink over deze vooruitgang. We merken ook aan alles dat ze wel wil maar het gewoon ook nog een beetje eng vindt. Ze is ook pas 8 en we hebben elkaar al bijna 2 jaar niet gezien/gesproken.
Nu het boze gedeelte...
Het blijkt dus dat de jongste door de oudste (14) belemmert wordt in haar contact met ons. De oudste is nogal stellig in haar overtuiging dat haar moeder 100% goed is en haar vader 100% fout. Hun moeder doet hier niks tegen en laat het gewoon maar zo. De jongste voelt zich niet op haar gemak dat ze ook contact met ons wil en zegt dan maar dat ze het niet wil. Het contact dat er nu is is meestal als ze bij haar oma is (die verder niet pusht) en waarschijnlijk weten haar moeder en zus er ook niets van.
En daar kunnen we ons zo ontzettend kwaad om maken.
We gaan deze week dan ook wel contact opnemen met de (h)ex om duidelijk te maken dat het haar taak is ervoor te zorgen dat ook de jongste op haar eigen manier contact met ons kan hebben zonder daarvoor veroordeeld te worden.
Nou, het is weer een heel verhaal geworden, meer dan ik had gepland, maar het is er in ieder geval uit.
groetjes van ikke
zaterdag 27 januari 2007 om 16:55
Zo ben ik weer eens, welkom aan de nieuwen. Het leven heeft een beetje grip op iedereen hier schijnt het, het is rustig hier momenteel.
Ikke ik raad je aan om hier eens te lezen...denk dat jullie wel dingen zullen herkennen http://www.rgardner.com/refs/ (gaat over PAS - Parent alienation Syndrome)
Frutsel gefeliciteerd!!!
Kik ik heb helaas geen tips voor je heb zelf (nog?) geen kinderen, blijf er vooral over praten, dat is het enige advies dat ik kan geven.
Hier een ander thema op de tafel, wij hebben nu samen een flat gekocht en behalve een aantal opmerkingen van ex, komt het volgende probleem op me af. Ik vind dat omdat ex nul respect toont, ze geen stap in die flat gaat zetten, alleen wat te doen als jr. graag de nieuwe slaapkamer wil laten zien?
Ikke ik raad je aan om hier eens te lezen...denk dat jullie wel dingen zullen herkennen http://www.rgardner.com/refs/ (gaat over PAS - Parent alienation Syndrome)
Frutsel gefeliciteerd!!!
Kik ik heb helaas geen tips voor je heb zelf (nog?) geen kinderen, blijf er vooral over praten, dat is het enige advies dat ik kan geven.
Hier een ander thema op de tafel, wij hebben nu samen een flat gekocht en behalve een aantal opmerkingen van ex, komt het volgende probleem op me af. Ik vind dat omdat ex nul respect toont, ze geen stap in die flat gaat zetten, alleen wat te doen als jr. graag de nieuwe slaapkamer wil laten zien?
zaterdag 27 januari 2007 om 19:44
Hier een ander thema op de tafel, wij hebben nu samen een flat gekocht en behalve een aantal opmerkingen van ex, komt het volgende probleem op me af. Ik vind dat omdat ex nul respect toont, ze geen stap in die flat gaat zetten, alleen wat te doen als jr. graag de nieuwe slaapkamer wil laten zien? hey liv...
gewoon niet binnenlaten dus..
keer het eens om.. als junior jouw zijn kamer bij zijn moeder wil laten zien...
alles begrip voor dat jij HAAR NIET TOELAAT in je nieuwe huissie.. lullig voor junior, maar hex heeft dit zrlf in de hand gewerkt.. hoe denkt je mannetje erover???
blijf bij je eigen gevoel hoor... het is je goed recht om zelf te bepalen wie je toelaat in je woning...
fijn weekend meis!!!
gewoon niet binnenlaten dus..
keer het eens om.. als junior jouw zijn kamer bij zijn moeder wil laten zien...
alles begrip voor dat jij HAAR NIET TOELAAT in je nieuwe huissie.. lullig voor junior, maar hex heeft dit zrlf in de hand gewerkt.. hoe denkt je mannetje erover???
blijf bij je eigen gevoel hoor... het is je goed recht om zelf te bepalen wie je toelaat in je woning...
fijn weekend meis!!!
zondag 28 januari 2007 om 01:45
vriend zegt, dat we anders jr. nooit krijgen, ik denk dat ze dan wel weer iets aan de flat te mekkeren heeft, dat we jr. zowieso niet bij ons krijgen en het voor haar zo door moet gaan, jr. alleen bij ons als ik er niet ben.
Mijn huisregel is gewoon mensen die mij en vriend niet respecteren, onbeleefd zijn en zich in dingen mengen die hen niks aangaan, hebben in mijn huis (my home is nu een keer my castle, mijn absoluut veilige nest) niets te zoeken en komen er niet in, sterker nog na 3x is zo'n vriendschap voor mij afgelopen. Helaas kan ik dat dus niet op ex toepassen. Lief wil het er dan weer over hebben, als het actueel is, ik heb hem al gezegd, dat ik al veel te veel dingen slik en me aanpas (zakenreizen zo boeken, dat hij jr. in ieder geval 1 nacht bij zich kan hebben e.d.) Hier kan ik gewoon niet toegeven. Vind het wel een goeie trouwens, van als jr. mij kamer in flat van ex wil laten zien... goede vergelijking.
Mijn huisregel is gewoon mensen die mij en vriend niet respecteren, onbeleefd zijn en zich in dingen mengen die hen niks aangaan, hebben in mijn huis (my home is nu een keer my castle, mijn absoluut veilige nest) niets te zoeken en komen er niet in, sterker nog na 3x is zo'n vriendschap voor mij afgelopen. Helaas kan ik dat dus niet op ex toepassen. Lief wil het er dan weer over hebben, als het actueel is, ik heb hem al gezegd, dat ik al veel te veel dingen slik en me aanpas (zakenreizen zo boeken, dat hij jr. in ieder geval 1 nacht bij zich kan hebben e.d.) Hier kan ik gewoon niet toegeven. Vind het wel een goeie trouwens, van als jr. mij kamer in flat van ex wil laten zien... goede vergelijking.
zondag 28 januari 2007 om 10:21
Wat een herkenbare verhalen! Heb net een aantal bladzijdes gelezen en wat ik lees roept zoveel herkenning op dat ik niet kan nalaten om mijn verhaal te doen.
Sinds de scheiding, nu ruim 5 jaar geleden, heeft mijn man co-ouderschap over zijn 2 zoons. In eerste instantie kwamen ze om de week een hele week, en zijn we in het belang van de jongens dichtbij zijn ex gaan wonen. Helaas, om een lang verhaal kort te maken, pakte dat anders uit dan we verwacht hadden, en om nog een enigszins ontspannen eigen leven te hebben, zijn we uiteindelijk verder weg verhuisd.
De oudste zoon, middenin de pubertijd, is een zachte jongen die erg loyaal aan zijn moeder is. Hij heeft van begin af aan veel moeite gehad met alle veranderingen, waardoor hij vaak op dagen die gezellig zouden moeten zijn (vakantie, feestdagen, dagjes weg) heel erg dwars was.
In het huis van zijn moeder kan en mag alles (hij gaat regelmatig later naar bed dan zijn moeder, bepaalt eigen bedtijd), zijn er nauwelijks regels en afspraken, hangt hij 's avonds tot 22.30 buiten rond, etc. En tja... bij ons is dat anders, zijn er afspraken over bedtijden, avondmaaltijden, taalgebruik, noem maar op. Omdat de verschillen tussen beide opvoedingssituaties zo groot zijn, heeft mijn man vaak geprobeerd om samen met zijn ex een middenweg te vinden, helaas zonder resultaat. Hij kreeg te horen dat hij niet van deze tijd was, te streng, blablabla. Ook mediation vond en vindt ze geen optie.
Inmiddels is het contact met zijn oudste zoon stukgelopen. In plaats van om de week, is er sinds een maand helemaal geen contact meer. Zijn zoon vindt het vervelend dat hij bij ons niet de ruimte krijgt die hij thuis krijgt, vindt het vervelend dat hij erop aangesproken wordt als hij liegt, noem maar op. Ex en zoon zeggen dat het komt omdat we verder weg verhuisd zijn dat alles misgelopen is, maar ook de jaren daarvoor verliepen heel moeizaam en gespannen, zowel in de communicatie met ex als hoe de weken bij ons verliepen.
Zoon is bereid 2x per maand een dagje naar zijn vader te komen, maar dan wel op zijn voorwaarden. Mijn man denkt er nog over na... Zijn ex vindt dat hij niet mag klagen: want zijn zoon komt dan in ieder geval nog 2 dagen in de maand, is hij daar niet blij mee dan?
Met de jongste zoon een andere situatie. Die komt nog steeds de helft van de tijd (om de week een week), is gezellig, ontspannen, distantieert zich van alles (maar ik hou mijn hart vast als hij ook gaat puberen!). Op school gaat het echter heel erg slecht, allemaal dikke onvoldoendes terwijl hij veel meer in zijn mars heeft. Omdat ook hier de ex geen probleem ervaart, en mijn man er zo moe van is altijd de boeman te zijn, maakt ook hij hier geen probleem meer van en zit hij zijn zoon niet meer achter de broek om aan het huiswerk te gaan. Waardoor zoon in de onderste regionen van het VMBO terecht gaat komen (kwam met havo-advies van de lagere school).
Ik voel me zo machteloos als ik zie wat er allemaal gebeurt.
Hè, heerlijk, voor het eerst even stoom af kunnen blazen! Ik wil zoveel vragen en vertellen aan jullie, maar dit is voorlopig al een begin!
Sinds de scheiding, nu ruim 5 jaar geleden, heeft mijn man co-ouderschap over zijn 2 zoons. In eerste instantie kwamen ze om de week een hele week, en zijn we in het belang van de jongens dichtbij zijn ex gaan wonen. Helaas, om een lang verhaal kort te maken, pakte dat anders uit dan we verwacht hadden, en om nog een enigszins ontspannen eigen leven te hebben, zijn we uiteindelijk verder weg verhuisd.
De oudste zoon, middenin de pubertijd, is een zachte jongen die erg loyaal aan zijn moeder is. Hij heeft van begin af aan veel moeite gehad met alle veranderingen, waardoor hij vaak op dagen die gezellig zouden moeten zijn (vakantie, feestdagen, dagjes weg) heel erg dwars was.
In het huis van zijn moeder kan en mag alles (hij gaat regelmatig later naar bed dan zijn moeder, bepaalt eigen bedtijd), zijn er nauwelijks regels en afspraken, hangt hij 's avonds tot 22.30 buiten rond, etc. En tja... bij ons is dat anders, zijn er afspraken over bedtijden, avondmaaltijden, taalgebruik, noem maar op. Omdat de verschillen tussen beide opvoedingssituaties zo groot zijn, heeft mijn man vaak geprobeerd om samen met zijn ex een middenweg te vinden, helaas zonder resultaat. Hij kreeg te horen dat hij niet van deze tijd was, te streng, blablabla. Ook mediation vond en vindt ze geen optie.
Inmiddels is het contact met zijn oudste zoon stukgelopen. In plaats van om de week, is er sinds een maand helemaal geen contact meer. Zijn zoon vindt het vervelend dat hij bij ons niet de ruimte krijgt die hij thuis krijgt, vindt het vervelend dat hij erop aangesproken wordt als hij liegt, noem maar op. Ex en zoon zeggen dat het komt omdat we verder weg verhuisd zijn dat alles misgelopen is, maar ook de jaren daarvoor verliepen heel moeizaam en gespannen, zowel in de communicatie met ex als hoe de weken bij ons verliepen.
Zoon is bereid 2x per maand een dagje naar zijn vader te komen, maar dan wel op zijn voorwaarden. Mijn man denkt er nog over na... Zijn ex vindt dat hij niet mag klagen: want zijn zoon komt dan in ieder geval nog 2 dagen in de maand, is hij daar niet blij mee dan?
Met de jongste zoon een andere situatie. Die komt nog steeds de helft van de tijd (om de week een week), is gezellig, ontspannen, distantieert zich van alles (maar ik hou mijn hart vast als hij ook gaat puberen!). Op school gaat het echter heel erg slecht, allemaal dikke onvoldoendes terwijl hij veel meer in zijn mars heeft. Omdat ook hier de ex geen probleem ervaart, en mijn man er zo moe van is altijd de boeman te zijn, maakt ook hij hier geen probleem meer van en zit hij zijn zoon niet meer achter de broek om aan het huiswerk te gaan. Waardoor zoon in de onderste regionen van het VMBO terecht gaat komen (kwam met havo-advies van de lagere school).
Ik voel me zo machteloos als ik zie wat er allemaal gebeurt.
Hè, heerlijk, voor het eerst even stoom af kunnen blazen! Ik wil zoveel vragen en vertellen aan jullie, maar dit is voorlopig al een begin!
dinsdag 30 januari 2007 om 09:44
Hoi allemaal, en een warm welkom aan alle nieuwen hier. Het is hier inderdaad erg rustig, en bij mij komt dat doordat het erg druk is momenteel. En gelukkig is het bij ons op het hexenfront ook erg rustig dus geen nieuws is goed nieuws he.
Als ik wat meer tijd heb reageer ik wel op verhalen van anderen.
kus Sue
Als ik wat meer tijd heb reageer ik wel op verhalen van anderen.
kus Sue
donderdag 1 februari 2007 om 09:15
Waterval,
Mijn stiefjes zijn allebei in de puberteit.........1 komt nog elke keer (van grote afstand!), de ander helemaal niet meer, heeft het PAS-syndroom.
Het kan dus zelfs binnen 1 gezin tot twee verschillende meningen bij de kids komen.
Moet er wel bij zeggen dat het kind dat nog wel komt, inmiddels niet meer thuis kan wonen wegens gedragsproblemen........maar hij komt nog wel.
Mijn stiefjes zijn allebei in de puberteit.........1 komt nog elke keer (van grote afstand!), de ander helemaal niet meer, heeft het PAS-syndroom.
Het kan dus zelfs binnen 1 gezin tot twee verschillende meningen bij de kids komen.
Moet er wel bij zeggen dat het kind dat nog wel komt, inmiddels niet meer thuis kan wonen wegens gedragsproblemen........maar hij komt nog wel.
donderdag 1 februari 2007 om 15:03
Bij ons dus min of meer dezelfde situatie. Oudste is 15, jongste is 13. Oudste komt sinds een maand niet meer, jongste komt om de week een hele week. Jongste houdt zich compleet afzijdig van het hele gebeuren (we kwamen er vorige week achter dat hij op de kamer van zijn broer is gaan slapen, die groter is. Daar maakt hij in feite een statement mee.)
