Oproep voor vrouwen met vriend met kinderen deel 6

Voor alle duidelijkheid: met die laatste opmerking bedoel ik absoluut niet jullie! Veel leed wordt m.i. veroorzaakt door wraakzuchtige ex-en die geen andere uitweg met hun woede, verdriet en frustratie weten dan dit via de kinderen te spelen...

Beste Perfect Paranoia,



Dank voor je uitgebreide reactie. Als ik het goed begrijp is er geen contact meer tussen je partner en zijn kind?

klopt, we hebben uk al een aantal jaren niet meer gezien, ex ook niet trouwens. we hebben ook geen enkel contact meer met mensen die met ex omgaan en dus ook al die jaren geen enkele info over uk. wel zijn wij zelf bereikbaar,correspondentie adres / telefoon / emailadres, maar ex maakt daar geen gebruik van.

Terwijl zijn kind nog heel jong is toch?

ja, kleuterleeftijd.

Hoe gaan jullie daarmee om?

met ups en downs. overigens, de beslissing kwam van ons.  wij merkten dat uk behoorlijke last had van de onderlinge verstandhouding en de spanning die zijn biologische ouders bij elkaar opwekten. het gedrag van ex was ook niet echt bevordelijk voor uk en voor een heelgroot gedeelte gericht naar ons. ex is van het type; "ik ben zo blij dat ik van jou af ben, ik ga eens even van alle daken afschreeuwen dat ik vreselijk gelukkig ben zonder jou, kijk mij nu eens gelukkig zijn zonder jou,hallo,kijk je wel? " mijn man kon ze dus niet loslaten, er moest elke dag bewezen worden dat ze bv nog goed in de markt lag, zo 10 anderen kon krijgen,uk werd te pas en te onpas gedumpt omdat hij haar vooral in de weg zat bij haar nieuw verworven vrijheid.

wij hebben tijdens de aanloop voor een andere rechtszaak mbt uk uitgebreide gesprekken gehad met onze advocaat over de invloed hiervan op uk en onze mogelijkheden. wij zelf wilden dan heel graag volledige voogdij, maar dat is gewoonweg niet mogelijk in Nederland. een moeder kan een kind volledig vern# maar blijft de moeder, de vader krijgt gewoon de fulltime voogdij niet. het klinkt als alles of niets, maar wij waren en zijn er van overtuigd dat het daar ook op neerkwam; uk volledig bij 1 van de 2 zodat er spanning weg zou zijn. in dit geval waren wij een veroorzaker van spanning,ook al wilden we dat niet, het gebeurde wel in de praktijk en daarom hebben we besloten om onszelf als spannings element uit te schakelen,zodat uk in alle rust kan opgroeien. we hopen dat ex mijn man nu wel in de loop der tijd kan loslaten en niet meer al haar acties gericht heeft op ons en "gewoon" verder gaat met haar leven en ons min of meer kan vergeten.

uk is jong genoeg om dat ook te doen en een normaal gezins leven te hebben (ex heeft nieuwe vriend) zonder de onderlinge spanning van zijn biologische ouders, het enorme gesleep en de grote onderlinge verschillen tussen 2 gezinnen. dit is mede ook zo besloten omdat mijn man zelf kind van gescheiden ouders is en zijn eigen jeugd compleet verpest zag door dat gesleep en de onderlinge sterke gevoelens tussen zijn ouders.overigens, wij stonden niet met ex te ruziën aan de deur waar uk bij was of iets dergelijks, maar dat dat was ook niet "nodig",  er was zo al sprake van meer dan genoeg spanning,stress en irritatie, ukken hebben dat wel degelijk goed door.   

Is het iets wat dagelijks nog steeds een rol speelt in jullie leven?

ja en nee. in het begin zeker, heel erg zelfs. het afscheid viel heel erg zwaar, we hebben enorm staan huilen de laatste keer dat we hem zagen, we wisten dat we afscheid namen voor een flink aantal jaren, met een beetje pech tot uk 18 is,dus dan geen kind meer, maar een jong volwassene, oftewel, we hebben echt afscheid genomen van een kind, daar zijn we eerst een week heel letterljk lichamelijk ziek van geweest. we hadden enorm veel steun van vrienden en familie die het goed begrepen en we hebben het eigenlijk ervaren als een rouwproces, onze omgeving ook. we kregen hele emotionele rouwkaart-achtige post van iedereen, veel gepraat. we zijn beide enkele weken thuis gebleven van werk, gewoon totaal van de kaart van deze gebeurtenis en daarna deden we wat men in een "echt" rouwproces ook doet; je krabbelt overeinde, 1 dag per keer, tot de eerste keer dat we weer hardop lachten, de eerste keer genieten van iets zonder schuldgevoel en we begonnen weer met toekomstplannen te maken.

 dat gaat steeds beter, het is een aantal jaren geleden nu en het is voor ons een stukje data gewoden, een gegeven. ja er loopt ergens een uk rond van mijn man, waar we maandelijks alimentatie voor betalen, maar we staan er niet zoveel bij stil.heel soms vragen we ons dingen af, hopen dat het zo loopt " aan die kant" zoals wij hopen, dat ex het losgelaten heeft en uk opgroeit in een leuk gezin zonder gedoe,stress en gesleep, maar zeker weten doen we het niet. die " andere kant"  vind dat we het "wel lekker makkelijk hebben zo" en heeft er geen respect voor, maar we begrijpen heel goed dat het er maar helemaal aan ligt wie dit uitlegt, ex kan dit dusdanig uitleggen aan anderen dat mijn overkomt als een ongeïnteresseerde rotzak die zijn kind niet wil. onze kant, de vrienden en familie hier was erbij, het hele acceptatie proces, maar ook de besluitvorming voorafgaand en die mensen weten wel beter gelukkig.

of het een goed besluit is weten we later pas, uk kan boos op ons zijn, of juist blij, dat staat of valt met het huidige gezin en de omstandigheden waarin hij nu opgroeit. mocht dat niet ok zijn , zullen we er nog steeds weinig aan kunnen doen, aangezien het nog steeds alleen een om-en-om-weekend omgangsregeling zou opleveren en dat is nog steeds iets dat we merkbaar niet gezond voor uk vonden, zolang dat niet verandert heeft het van onze kant geen enkel nut om niet achter ons besluit te blijven staan. als ex echter straks pas écht de balen krijgt van uk en hem fulltime bij ons wil laten blijven wordt het een heel ander verhaal,maar dat zal ze nooit doen om 1 simpele reden; het is wat wij zouden willen en tegemoet komen aan ons (en uk) zal ze nooit doen of willen.



Een speelkameraadje van de jongens, die hen te vriend wil houden en hen daarom nauwelijks regels en grenzen durft aan te geven...

exact dat zagen wij ook. wij hadden een grapje hier voor uk, ik riep dan altijd; wat ben je van mij? en dan riep uk grinnikend terug; een lekker dingetje ;) gewoon eengrapje. ex kreeg er lucht van, prompt een week later; wat is mama van mij? mijn vriendinnetje...ik vind dat ontzettend suf, een moeder is geen "vriendinnetje"  van een peuter, ze had dan ook nul overwicht, kreeg nul respect van uk en uk veegde al behoorlijk de vloer met haar aan.

Kijk ik terug op hoe de afgelopen jaren gelopen zijn, dan vraag ik me echt af of het co-ouderschap veel goeds gebracht heeft voor de jongens. Het moet voor de jongens een schizofrene situatie geweest zijn, om de week compleet omschakelen naar een andere opvoedingssituatie...

dat is het dus ook en dat was dan ook 1 van de belangrijkste redenen voor ons besluit. mijn man heeft nl zijn jeugd zo doorgebracht en hij verafschuwde het,vond het vreselijk en wilde het zijn kind ook niet aandoen. lang over gepraat en daardoor kwam er ook bij hem steeds meer naar boven van zijn jeugd, allemaal gevolgen en nare gevoelens van dat gesleep, hij haatte het en is zelfs kwaad op zijn vader dat hij alleen maar aan zichzelf dacht en niet wilde erkennen wat dat gesleep en onderlinge spanning tussen ouders met hem deden in zijn jeugd. het " een kind heeft recht op een vader" wordt m.i. vaak verkeerd geínterpreteerd, recht ja,maar is dat recht persé gezond voor een kind? een kind heeft m.i. nog veel meer recht op rust en stabilitiet, die zijn pas echt van belang. maar dat hangt ook weer af van het type en de leeftijd van een kind, er zijn ook stapels kinderen van gescheiden ouders waarbij het prima werkt en die deze problematiek totaal niet herkennen, daar kan ik niet over oordelen.



Onbegrijpelijk... Ik word er gewoon verdrietig van als ik lees hoe vaak het belang van een kind naar achter geschoven wordt en een strijd via een kind uitgevochten wordt...

wij vinden het vooral erg jammer dat ex het wel lekker makkelijk vind die alleen heerschappij die ze over uk heeft en dat ze niets meer hoeft te overleggen met mijn man. we horen niets, we zien niets, we weten niets meer. ex denkt dat we door dit besluit geen enkele interesse hebben in uk en daarmee bewijst ze al wat iedereen denkt; ze heeft mijn man nooit begrepen en zelfs nooit gekend, want hoe kan ze zoiets van hem denken?



lang verhaal,sorry, ik wilde het zo duidelijk mogelijk uitleggen.

Hallo dames, ik heb jullie advies nodig bij het volgende:

Ik heb al eens op dit topic gereageerd maar ga nog ff in de herhaling. Ik woon smane met vriend die een kind heeft die hij alleen bij zijn ex mag zien. Ex ziet mij als hoofdschuldige van de scheiding. Mijn vriend heeft jaren onder deplak gezeten bij zijn ex en is volgens mij bang voor haar. hij is ook bang dat hij zijn kind niet meer mag zien als hij "moeilijk doet".Hij heeft vele malen geprobeerd om zijn kind naar onze wonig mee te krijgen maar mocht nooit. Hij heeft hem een x een half uur stiekem mee genomen(ik was niet thuis) en dat gaf een fikse ruzie. Zo is het dus al bijna 3 jaar.

Ik verlies een beetje het respect voor mijn vriend omdat hij zich zo slap opstelt anderzijds heb ik ook wel met hem te doen.



Nu heb ik het volgende idee: Mijn vriend gaat elke zaterdag met zijn kind naar de hockey, als ik nu eens ook gezellig kom kijken. Dat kan ex niet verbieden, dat is openbaar terrein?!

Mijn vriend is tot nog toe altijd met zijn ex naar school geweest voor rapportenavonden etc. Mijn voorstel is daar mee te stoppen en met mij te gaan. Mijn rol is die dan van luisteraar en eventueel vragensteller niet om me met haar onderwijs te bemoeien.

Ik wil dit nl doen om mijn aanwezigheid te benadrukken. zij doet alsof ik er niet ben en ik heb me drie jaar braaf op de achtergrond gehouden maar daar heb ik nu genoeg van.



Wat vinden jullie van mijn voorstel of hebben jullie betere ideeen?

quote: waterval reageerde



Voor alle duidelijkheid: met die laatste opmerking bedoel ik absoluut niet jullie! Veel leed wordt m.i. veroorzaakt door wraakzuchtige ex-en die geen andere uitweg met hun woede, verdriet en frustratie weten dan dit via de kinderen te spelen...

soms zou ik wel eens een cursus willen starten met onderwerp.. hoe om t egaan met je ex zonder de kinderen te schaden... maar ja,.. wie weet  ooit...

Hoi allemaal,



Ik ben d'r ook niet echt vaak meer!!!!, vaak geen tijd en/of zin meer om hier te komen. Maar aangezien ik vandaag toch ziek snotterend achter de pc zit...

Hoi Ilja, bedankt voor je reactie. Een gesprek met ex is onmogelijk. vaak geprobeerd maar helpt niks. Zij wil na zoveel jaren nog steeds haar ex terug. Ik ben de oorzaak van al het kwaad, in haar ogen.

Mijn idee om mee te gaan naar rapport avonden is om te laten zien: wij horen bij elkaar en jij gaat ook maar op een ander moment. Zij wil nl voor de buitenwereld ook nog steeds het gevoel hebben dat ze een relatie met hem heeft.

Als de situatie normaal zou zij, met een normale bezoekregeling dan zou ik nooit voorgesteld hebben om mee naar school te gaan. Als ik het uberhaupt zou doen bemoei ik me verder inhoudelijk niet met het gesprek, het gaat me alleen om mijn aanwezigheid. maar goed, zo ver zijn we nog lang niet. Eerst maar eens een aantal keren in het weekend daar de boodschappen gaan doen. Heb jij misschien nog andere adviezen?

Hoi Ilja, bedankt voor je reactie. Een gesprek met ex is onmogelijk. vaak geprobeerd maar helpt niks. Zij wil na zoveel jaren nog steeds haar ex terug. Ik ben de oorzaak van al het kwaad, in haar ogen.

Mijn idee om mee te gaan naar rapport avonden is om te laten zien: wij horen bij elkaar en jij gaat ook maar op een ander moment. Zij wil nl voor de buitenwereld ook nog steeds het gevoel hebben dat ze een relatie met hem heeft.

Als de situatie normaal zou zij, met een normale bezoekregeling dan zou ik nooit voorgesteld hebben om mee naar school te gaan. Als ik het uberhaupt zou doen bemoei ik me verder inhoudelijk niet met het gesprek, het gaat me alleen om mijn aanwezigheid. maar goed, zo ver zijn we nog lang niet. Eerst maar eens een aantal keren in het weekend daar de boodschappen gaan doen. Heb jij misschien nog andere adviezen?

Kijk als je de voogdij deelt en de kinderen wonen 50% van de tijd in jullie huis is het een ander verhaal. Dan speel je als stiefouder een hele andere rol, dan ben je medeopvoeder. Als je het kind maar om het weekend ziet kun je daar toch niet van spreken?



Mijn advies: wees jij de wijste, verlaag je niet tot haar niveau, want nogmaals, dat zij bepaalt waar hij het kind mag zien etc. slaat echt nergens op. Probeer juist een dialoog op gang te brengen tussen je vriend en zijn ex. Laat merken dat je haar pijn kan begrijpen en dat het hier niet om je vriend en haar gaat maar om het welzijn van de kinderen. Misschien kun je er zo voor zorgen dat je vriend zijn kind vaker ziet. Als jij de boel gaat opf*cken met bezoekjes aan school etc. maak je het misschien alleen maar erger.