Relaties
alle pijlers
relatie ? ik weet het even niet meer
maandag 17 september 2007 om 14:34
Ik ben inmiddels 6 jaar samen met mijn vriend. We hebben samen een dochtertje van 2,5 jaar. Sinds mijn dochtertje is geboren, merk ik dat ik een stuk minder behoefte heb aan mijn vriend. Het is net of mijn behoefte aan liefde al vervuld wordt door mijn dochtertje. SOms vraag ik me af wat de meerwaarde is van het hebben van een vriend. Hij neemt plaats in in huis en wat krijg ik ervoor terug? Ik kan het volgens mij wel alleen af. Deels komt dit ook door mijn perfectionisme: het huis is keurig op orde als ik alleen ben, ik heb alles perfect onder controle en dat vind ik heerlijk. Het geeft me rust. Als mijn vriend er is, is er gewoon meer zooi (we wonen in een heel klein appartementje) en dat irriteert me mateloos. Bovendien voel ik me weggejaagd als hij tv kijkt, iets anders kun je dan toch niet doen in de huiskamer.
Ik weet dat ik van anderen ook perfectie verwacht, dat zou ik niet moeten doen, maar veranderen kan ik dat toch niet. Zal ik maar gewoon lekker samen met mijn dochtertje gaan wonen? Is het mogelijk dat ik gewoon helemaal geen behoefte heb aan een relatie met een volwassene in mijn leven?
arlena
Ik weet dat ik van anderen ook perfectie verwacht, dat zou ik niet moeten doen, maar veranderen kan ik dat toch niet. Zal ik maar gewoon lekker samen met mijn dochtertje gaan wonen? Is het mogelijk dat ik gewoon helemaal geen behoefte heb aan een relatie met een volwassene in mijn leven?
arlena
maandag 17 september 2007 om 14:44
Kan het zijn dat jouw lichamelijke behoeftes gedurende de dag al vervuld worden doordat er steeds een peuter om je nek , om je middel of aan je benen hangt en je al je kusjes en kroelen al hebt weggegeven tegen de tijd dat je vriend intiem wil zijn..........en komt daar zoveel wrijving van dat je denkt ; je voegt helemaal niets toe ook ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 17 september 2007 om 17:07
Hi Arlena,
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt mbt tot het feit of je vriend wel toegevoegde waarde heeft in jouw leven! Maar................aan de andere kant vind ik het ook een hele egoistische vraag van je of je beter afbent zonder hem (met de info die we nu van je krijgen)??!!
Denk je in dit geval ook wel aan je dochtertje die je haar vader ontneemt, denk je ook aan je vriend dat je hem zijn kind afneemt? Oke, hij zal waarschijnlijk (hopelijk) altijd wel een rol in haar leven blijven spelen, maar toch........Nu lijkt het net alsof je zegt: zo, ik heb mijn zaakjes prima op orde, kan het heel goed alleen, heb een kind, voila!! Vind dat nogal egoistisch gedacht!
Misschien dat je meer info kan geven, want het draait hier absoluut niet alleen om jou als je begrijpt wat ik bedoel!
gr. Lois
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt mbt tot het feit of je vriend wel toegevoegde waarde heeft in jouw leven! Maar................aan de andere kant vind ik het ook een hele egoistische vraag van je of je beter afbent zonder hem (met de info die we nu van je krijgen)??!!
Denk je in dit geval ook wel aan je dochtertje die je haar vader ontneemt, denk je ook aan je vriend dat je hem zijn kind afneemt? Oke, hij zal waarschijnlijk (hopelijk) altijd wel een rol in haar leven blijven spelen, maar toch........Nu lijkt het net alsof je zegt: zo, ik heb mijn zaakjes prima op orde, kan het heel goed alleen, heb een kind, voila!! Vind dat nogal egoistisch gedacht!
Misschien dat je meer info kan geven, want het draait hier absoluut niet alleen om jou als je begrijpt wat ik bedoel!
gr. Lois
maandag 17 september 2007 om 17:19
maandag 17 september 2007 om 21:06
Ik vind ook dat het hier om meer dan jou alleen gaat. Ik denk dat er verschillende dingen een rol spelen, waarvan je huis op de eerste plaats. Ik kan me zo voorstellen dat je kriegelig wordt van een klein appartement met een kind. Nu je een kindje hebt, is er meer op te ruimen, heb je meer spullen, minder ruimte, etc. Ik heb er geen ervaring mee, maar heb het wel bij vrienden gezien. Ik zou in eerste instantie dus gaan zoeken (MET je partner) naar een oplossing voor het onderdeel wonen.
Dan is er het samenzijn, wat hij zo te horen het liefst voor de tv doet. Ik kan me voorstellen dat dat minder ideaal is, en in een kleine ruimte is er niet zoveel plek om iets anders te doen. Wij wonen ook klein maar hebben bewust voor en huis met een enorme huiskamer gekozen, zodat we in dezelfde kamer los van elkaar dingen kunnen doen als dat zo uitkomt met werk of verschillende behoeftes.
Ik denk dat het gewoon tijd is om de vlam weer een beetje op te doen laaien. Zo te horen is het niet zo dat je ruzie met je partner is of dat hij dingen doet die echt niet door de beugel kunnen. Is het mogelijk om een weekendje met zijn tweetjes weg te gaan? Om even die connectie weer goed te krijgen?
Sterkte,
ilha
Dan is er het samenzijn, wat hij zo te horen het liefst voor de tv doet. Ik kan me voorstellen dat dat minder ideaal is, en in een kleine ruimte is er niet zoveel plek om iets anders te doen. Wij wonen ook klein maar hebben bewust voor en huis met een enorme huiskamer gekozen, zodat we in dezelfde kamer los van elkaar dingen kunnen doen als dat zo uitkomt met werk of verschillende behoeftes.
Ik denk dat het gewoon tijd is om de vlam weer een beetje op te doen laaien. Zo te horen is het niet zo dat je ruzie met je partner is of dat hij dingen doet die echt niet door de beugel kunnen. Is het mogelijk om een weekendje met zijn tweetjes weg te gaan? Om even die connectie weer goed te krijgen?
Sterkte,
ilha
maandag 17 september 2007 om 21:22
Interessante reacties allemaal. DANK! zetten me zeker aan het denken. Ben ik egoistisch? Ja, ik denk het wel. Ik wil graag gelukkig zijn en ben constant op zoek naar het geluk. Ik vind niet dat ik mijn hele leven hoef op te geven om anderen maar gelukkig te maken. Bovendien denk ik dat mijn omgeving mij beter kan verdragen als ik ook gelukkig ben.
Daarnaast denk ik dat ik het gewoon ook erg fijn vind om alleen te zijn. Het geeft zoveel rust. Ik denk dat ik maar heel weinig affectie en liefde nodig heb totdat mijn behoefte bevredigd is op dit gebied.
Misschien heeft het ook wel met dat waarderen te maken zoals Tessaa schrijft. Ik heb wel een beetje gevoel dat ik lucht ben. Hij zit nogal met zijn gedachten in zijn werk. Hij is er dus wel, maar kan alleen maar over zijn werk praten. Maar hoe zou ik dat kunnen veranderen? Ik kan toch zijn manier van denken niet veranderen? Hij neemt inderdaad nooit initiatief om mij uit te nemen of iets dergelijks, maar hij maakt wel bijna elke avond het eten. Da's toch ook wel bijzonder. Maar aangezien hij afgelopen tijd best veel heeft overgewerkt heb ik weer veel het avondeten gemaakt en dat gaat eigenlijk prima. Ik voel dus gewoon dat ik hem niet nodig heb. Ik heb het allemaal prima onder controle.
Mijn gedachte gaat steeds meer richting: heeft iedereen behoefte aan een partner? Zijn sommige mensen niet veel gelukkiger alleen? Wat geeft een relatie mij? Ik weet het gewoon effe niet.
Daarnaast denk ik dat ik het gewoon ook erg fijn vind om alleen te zijn. Het geeft zoveel rust. Ik denk dat ik maar heel weinig affectie en liefde nodig heb totdat mijn behoefte bevredigd is op dit gebied.
Misschien heeft het ook wel met dat waarderen te maken zoals Tessaa schrijft. Ik heb wel een beetje gevoel dat ik lucht ben. Hij zit nogal met zijn gedachten in zijn werk. Hij is er dus wel, maar kan alleen maar over zijn werk praten. Maar hoe zou ik dat kunnen veranderen? Ik kan toch zijn manier van denken niet veranderen? Hij neemt inderdaad nooit initiatief om mij uit te nemen of iets dergelijks, maar hij maakt wel bijna elke avond het eten. Da's toch ook wel bijzonder. Maar aangezien hij afgelopen tijd best veel heeft overgewerkt heb ik weer veel het avondeten gemaakt en dat gaat eigenlijk prima. Ik voel dus gewoon dat ik hem niet nodig heb. Ik heb het allemaal prima onder controle.
Mijn gedachte gaat steeds meer richting: heeft iedereen behoefte aan een partner? Zijn sommige mensen niet veel gelukkiger alleen? Wat geeft een relatie mij? Ik weet het gewoon effe niet.
maandag 17 september 2007 om 21:33
He Ilha op jou wil ik nog even extra reageren omdat je zulke lekkere praktische tips hebt!
Ik denk dat er verschillende dingen een rol spelen, waarvan je huis op de eerste plaats. Ik kan me zo voorstellen dat je kriegelig wordt van een klein appartement met een kind. Nu je een kindje hebt, is er meer op te ruimen, heb je meer spullen, minder ruimte, etc.
Is absoluut een waar punt. Ik ben een vreselijk orde-mens en weet nog goed hoe heerlijk ik het vond toen ik van mijn studentenkamertje naar een grotere flat kon verhuizen. De ruimte! Gelukkig zijn we al aan het rondkijken...
Dan is er het samenzijn, wat hij zo te horen het liefst voor de tv doet. Ik kan me voorstellen dat dat minder ideaal is, en in een kleine ruimte is er niet zoveel plek om iets anders te doen.
Ook een goed punt. Ook nu weer: ik vind het niet echt relaxed om te zitten tikken terwijil op 3 meter afstand zo'n enorm flatscreen aan staat.
Ik denk dat het gewoon tijd is om de vlam weer een beetje op te doen laaien. Zo te horen is het niet zo dat je ruzie met je partner is of dat hij dingen doet die echt niet door de beugel kunnen. Is het mogelijk om een weekendje met zijn tweetjes weg te gaan? Om even die connectie weer goed te krijgen?
Die tip heb ik van meer gehoord. Mijn man heeft het zelf ook wel eens geopperd. Een probleempje: ik wil niet een heel weekend van mijn dochtertje weg zijn! Ik werk al en dan vind ik dat ik de rest van de tijd er voor haar moet zijn! Daarnaast zitten we niet zo ruim in de oppas, geen familie dichtbij.. En tenslotte vind ik het moeilijk om zomaar geld uit te geven voor mezelf.
Pff, wat ben ik toch eigenlijk raar! zou mijn leven niet eens stuk makkelijker zijn als ik alleen zou leven met mijn dochtertje?? Geen gedoe met relaties en rekening houden met...simpelheid
Ik denk dat er verschillende dingen een rol spelen, waarvan je huis op de eerste plaats. Ik kan me zo voorstellen dat je kriegelig wordt van een klein appartement met een kind. Nu je een kindje hebt, is er meer op te ruimen, heb je meer spullen, minder ruimte, etc.
Is absoluut een waar punt. Ik ben een vreselijk orde-mens en weet nog goed hoe heerlijk ik het vond toen ik van mijn studentenkamertje naar een grotere flat kon verhuizen. De ruimte! Gelukkig zijn we al aan het rondkijken...
Dan is er het samenzijn, wat hij zo te horen het liefst voor de tv doet. Ik kan me voorstellen dat dat minder ideaal is, en in een kleine ruimte is er niet zoveel plek om iets anders te doen.
Ook een goed punt. Ook nu weer: ik vind het niet echt relaxed om te zitten tikken terwijil op 3 meter afstand zo'n enorm flatscreen aan staat.
Ik denk dat het gewoon tijd is om de vlam weer een beetje op te doen laaien. Zo te horen is het niet zo dat je ruzie met je partner is of dat hij dingen doet die echt niet door de beugel kunnen. Is het mogelijk om een weekendje met zijn tweetjes weg te gaan? Om even die connectie weer goed te krijgen?
Die tip heb ik van meer gehoord. Mijn man heeft het zelf ook wel eens geopperd. Een probleempje: ik wil niet een heel weekend van mijn dochtertje weg zijn! Ik werk al en dan vind ik dat ik de rest van de tijd er voor haar moet zijn! Daarnaast zitten we niet zo ruim in de oppas, geen familie dichtbij.. En tenslotte vind ik het moeilijk om zomaar geld uit te geven voor mezelf.
Pff, wat ben ik toch eigenlijk raar! zou mijn leven niet eens stuk makkelijker zijn als ik alleen zou leven met mijn dochtertje?? Geen gedoe met relaties en rekening houden met...simpelheid
maandag 17 september 2007 om 23:23
Hee arlena,
Ja dat is het he, je bent gek op je kindje en het is toch raar om daar een heel weekend afstand van te doen. Maar een dagje zou toch al leuk zijn? Dan neem je een vrijdagmiddag vrij, boek een klein arrangementje met een luxe diner en ontbijt en dan ben je de volgende dag weer thuis bij de kleine.
Ik denk dat als je op zijn aanbod/idee ingaat, hij ook wat makkelijker andere dingen doet. Misschien heeft hij het idee dat hij alleen goed is voor het brood op de plank en zo groei je steeds verder uit elkaar en leef je gewoon langs elkaar heen. Terwijl het ook anders kan, denk ik. Wat zou jij het liefst op een avond doen als je meisje ligt te slapen? Kunnen jullie niet een leuk spel kopen, hetzelfde boek lezen, dat soort dingen? Na onze verhuizing zaten we een tijd zonder tv en opeens bleken zelfs wij erg inventief, kan je nagaan hoeveel een tv 'beslist' als je hem hebt :D
Ja, een eigen plekje hebben in een huis is wel zo fijn- soms kan het al fijn zijn om gewoon een uurtje eerder thuis te zijn om even je gang te gaan, dat betekent niet dat er iets mis is maar dat je gewoon ook behoefte aan 'alleentijd' hebt- ik meen dat een beetje te lezen bij jou, ik ben zelf nogal zo en vind met zijn tweeen in een huis al een hele stap.
Je bent niet raar. Je hebt denk ik wat 'ik' ruimte nodig en vind het moeilijk tegelijk voor alles en iedereen genegenheid te voelen terwijl je zelf niet ergens even kunt opladen. De één heeft dat denk ik meer dan de ander. Ik heb zelf (nog) geen kindjes maar heb sterk die behoefte aan alleen zijn, altijd gehad, ook als kind. Bij teveel met iedereen en alles in de weer zijn raak ik op en dan voel ik meteen niets meer.
Sterkte,
Ilha
Ja dat is het he, je bent gek op je kindje en het is toch raar om daar een heel weekend afstand van te doen. Maar een dagje zou toch al leuk zijn? Dan neem je een vrijdagmiddag vrij, boek een klein arrangementje met een luxe diner en ontbijt en dan ben je de volgende dag weer thuis bij de kleine.
Ik denk dat als je op zijn aanbod/idee ingaat, hij ook wat makkelijker andere dingen doet. Misschien heeft hij het idee dat hij alleen goed is voor het brood op de plank en zo groei je steeds verder uit elkaar en leef je gewoon langs elkaar heen. Terwijl het ook anders kan, denk ik. Wat zou jij het liefst op een avond doen als je meisje ligt te slapen? Kunnen jullie niet een leuk spel kopen, hetzelfde boek lezen, dat soort dingen? Na onze verhuizing zaten we een tijd zonder tv en opeens bleken zelfs wij erg inventief, kan je nagaan hoeveel een tv 'beslist' als je hem hebt :D
Ja, een eigen plekje hebben in een huis is wel zo fijn- soms kan het al fijn zijn om gewoon een uurtje eerder thuis te zijn om even je gang te gaan, dat betekent niet dat er iets mis is maar dat je gewoon ook behoefte aan 'alleentijd' hebt- ik meen dat een beetje te lezen bij jou, ik ben zelf nogal zo en vind met zijn tweeen in een huis al een hele stap.
Je bent niet raar. Je hebt denk ik wat 'ik' ruimte nodig en vind het moeilijk tegelijk voor alles en iedereen genegenheid te voelen terwijl je zelf niet ergens even kunt opladen. De één heeft dat denk ik meer dan de ander. Ik heb zelf (nog) geen kindjes maar heb sterk die behoefte aan alleen zijn, altijd gehad, ook als kind. Bij teveel met iedereen en alles in de weer zijn raak ik op en dan voel ik meteen niets meer.
Sterkte,
Ilha
maandag 17 september 2007 om 23:58
Ik ga heel even schoppen hoor. Je raakt een beetje een gevoelige snaar bij me!
Het klinkt allemaal alsof JIJ de relatie op prioriteit nummer laatst hebt gezet, alsof je je man feitelijk al bij het grof vuil hebt gezet.
Natuurlijk is je vraag gelegitimeerd, of je relatie iets toevoegt in je leven. Maar ik geloof dat je die vraag allang hebt beantwoord, niet?
Je schreef dat je van jezelf perfectie eist, en dus van anderen ook. Maar hoe 'perfect' ben je bezig met je relatie? Daar hoort namelijk ook bij dat je uitspreekt wat je denkt, waar je mee zit en dat je er prioriteit aan geeft. Dat je vecht als het even niet perfect is en niet direct het bijltje erbij neergooit. Tenminste, zo zie ik dat.
Ik vind het ook opvallend dat je in je openingspost aangeeft dat jouw drang naar perfectie zijn weerslag heeft op je relatie, maar dat je vervolgens net zo makkelijk zegt: 'maar ik kan dat toch niet veranderen'. Dus moet je alles wat niet perfect is maar uit je leven weren????
Mij lijkt het meer voor de hand liggen dat je eens kritisch naar jezelf kijkt, hoeveel geluk je jezelf en anderen met jouw houding ontzegt. Er zal ongetwijfeld heus wel het een en ander niet zo leuk zijn aan je man (dat is namelijk in 99,9% van de relaties zo), maar geef hem een kans zeg!
Ik hoop ontzettend dat je dochtertje een bovengemiddeld intelligent kind wordt, sociaal ook heel sterk en dat ze daarbij ook nog goed zal kunnen pianospelen, sporten en schaken. Anders gaat ze nog een harde dobber aan je hebben vrees ik..
Dat ik fel reageer komt natuurlijk door mezelf. Ik kan er enorm slecht tegen als mensen mij weinig krediet geven, me voor lief nemen of nog erger, me niet serieus nemen in iets waar ik wél serieus over ben. Dus als mijn partner zo over mij zou praten als jij doet over je man.. Mijn hemel...
dinsdag 18 september 2007 om 10:14
Hoi Sieper,
Wat goed dat je zo fel reageert, geeft stof tot nadenken! Ik merk wel dat ik niet alles precies snap wat je schrijft, maar wil toch graag reageren:
'Het klinkt allemaal alsof JIJ de relatie op prioriteit nummer laatst hebt gezet, alsof je je man feitelijk al bij het grof vuil hebt gezet.
Natuurlijk is je vraag gelegitimeerd, of je relatie iets toevoegt in je leven.'
In zo'n forum als deze kun je natuurlijk nooit je hele verhaal kwijt. Maar ik denk toch wel dat ik veel voor mijn man doe. Elke ochtend kan hij slapen zo lang als hij wil. 7 dagen in de week sta ik om kwart voor 7 op. Ik vind het heerlijk om samen met mijn dochtertje te zijn, maar zou ook weleens lekker lang in bed willen blijven! Denk maar niet dat 'manlief' ooit opstaat! Ja, hij wordt niet zo makkelijk wakker, hij hoort haar niet. Daarnaast werkt ie regelmatig over, ook in de weekenden, zonder klagen neem ik alles over terwijl hij kan werken. Ik voel dat hij daar voor kiest, terwijl ik weinig kan kiezen. Misschien zou ik weleens willen dat hij met het gevoel geeft dat hij dankbaar is? Of dat hij mij aardig vindt? Ik voel me soms net zijn huishoudster! Mag ik niet ook leven??? Moet ik altijd maar onderdanig zijn en ja en amen zeggen. Ben ik niets waard?
'Je schreef dat je van jezelf perfectie eist, en dus van anderen ook. Maar hoe 'perfect' ben je bezig met je relatie? Daar hoort namelijk ook bij dat je uitspreekt wat je denkt, waar je mee zit en dat je er prioriteit aan geeft. Dat je vecht als het even niet perfect is en niet direct het bijltje erbij neergooit. Tenminste, zo zie ik dat.'
Tjsa, vechten..ik vind het moeilijk om constant maar ruzie te hebben. Hoe kun je anders vechten voor je relatie? Ik heb weleens gezegd wat ik wil, maar echt verandering komt er toch niet. Ik ben de praktische van de twee. Ik ben degene die actie onderneemt als we samen iets leuks doen, moet dan oppas zien te regelen, kaartjes enzovoort. Hij is meer een lastminute persoon en ik denk meer tevreden met het leven dat ie leidt.
'Ik vind het ook opvallend dat je in je openingspost aangeeft dat jouw drang naar perfectie zijn weerslag heeft op je relatie, maar dat je vervolgens net zo makkelijk zegt: 'maar ik kan dat toch niet veranderen'. Dus moet je alles wat niet perfect is maar uit je leven weren????'
Was in het openingsverhaal inderdaad wat kort door de bocht. Nee, ik vind die kant helemaal niet leuk aan mezelf, keer op keer wil ik er vanaf. Maar ik merk gewoon dat ik me veel irriteer, als er vuile sokken op de grond liggen, troep is in de keuken etc. Ik ben me er heel bewust van, er probeer het tegen mezelf te zeggen. Zo van Arlena:hij is niet hetzelfde als jij, hij heeft weer andere sterke kanten enzovoort enzovoort. En ik zeg het ook vrijwel nooit tegen hem. Maar ondertussen blijft die kant van mij een aandachtspunt. Ik weet dat die hang naar perfectie gewoon geluk in de weg staat, maar hoe zou ik dit kunnen veranderen? Ik weet dit effe niet!
'...maar geef hem een kans zeg!'
tjsa, hoeveel kansen moet je iemand geven? Betekent mijn eigen geluk niets? Nogmaals, moet ik mezelf vergeten? Leef ik alleen ten dienste van anderen? Waarom zijn anderen altijd maar meer waard dan ik?
'Ik hoop ontzettend dat je dochtertje een bovengemiddeld intelligent kind wordt, sociaal ook heel sterk en dat ze daarbij ook nog goed zal kunnen pianospelen, sporten en schaken. Anders gaat ze nog een harde dobber aan je hebben vrees ik..'
Ach, zij lijkt vreselijk op mij (de stakker) als zij geknoeid heeft op haar hand begint ze als te zeuren om een servetje!
'Dat ik fel reageer komt natuurlijk door mezelf. Ik kan er enorm slecht tegen als mensen mij weinig krediet geven, me voor lief nemen of nog erger, me niet serieus nemen in iets waar ik wél serieus over ben. Dus als mijn partner zo over mij zou praten als jij doet over je man.. '
Ik heb wel het gevoel dat ik mensen krediet geeft, maar mijn vraag is, hoeveel krediet moet je geven? Mag je zelf niet ook eenklein beetje hebben??
Nogmaals dank Sieper voor je goeie scherpe woorden!
Wat goed dat je zo fel reageert, geeft stof tot nadenken! Ik merk wel dat ik niet alles precies snap wat je schrijft, maar wil toch graag reageren:
'Het klinkt allemaal alsof JIJ de relatie op prioriteit nummer laatst hebt gezet, alsof je je man feitelijk al bij het grof vuil hebt gezet.
Natuurlijk is je vraag gelegitimeerd, of je relatie iets toevoegt in je leven.'
In zo'n forum als deze kun je natuurlijk nooit je hele verhaal kwijt. Maar ik denk toch wel dat ik veel voor mijn man doe. Elke ochtend kan hij slapen zo lang als hij wil. 7 dagen in de week sta ik om kwart voor 7 op. Ik vind het heerlijk om samen met mijn dochtertje te zijn, maar zou ook weleens lekker lang in bed willen blijven! Denk maar niet dat 'manlief' ooit opstaat! Ja, hij wordt niet zo makkelijk wakker, hij hoort haar niet. Daarnaast werkt ie regelmatig over, ook in de weekenden, zonder klagen neem ik alles over terwijl hij kan werken. Ik voel dat hij daar voor kiest, terwijl ik weinig kan kiezen. Misschien zou ik weleens willen dat hij met het gevoel geeft dat hij dankbaar is? Of dat hij mij aardig vindt? Ik voel me soms net zijn huishoudster! Mag ik niet ook leven??? Moet ik altijd maar onderdanig zijn en ja en amen zeggen. Ben ik niets waard?
'Je schreef dat je van jezelf perfectie eist, en dus van anderen ook. Maar hoe 'perfect' ben je bezig met je relatie? Daar hoort namelijk ook bij dat je uitspreekt wat je denkt, waar je mee zit en dat je er prioriteit aan geeft. Dat je vecht als het even niet perfect is en niet direct het bijltje erbij neergooit. Tenminste, zo zie ik dat.'
Tjsa, vechten..ik vind het moeilijk om constant maar ruzie te hebben. Hoe kun je anders vechten voor je relatie? Ik heb weleens gezegd wat ik wil, maar echt verandering komt er toch niet. Ik ben de praktische van de twee. Ik ben degene die actie onderneemt als we samen iets leuks doen, moet dan oppas zien te regelen, kaartjes enzovoort. Hij is meer een lastminute persoon en ik denk meer tevreden met het leven dat ie leidt.
'Ik vind het ook opvallend dat je in je openingspost aangeeft dat jouw drang naar perfectie zijn weerslag heeft op je relatie, maar dat je vervolgens net zo makkelijk zegt: 'maar ik kan dat toch niet veranderen'. Dus moet je alles wat niet perfect is maar uit je leven weren????'
Was in het openingsverhaal inderdaad wat kort door de bocht. Nee, ik vind die kant helemaal niet leuk aan mezelf, keer op keer wil ik er vanaf. Maar ik merk gewoon dat ik me veel irriteer, als er vuile sokken op de grond liggen, troep is in de keuken etc. Ik ben me er heel bewust van, er probeer het tegen mezelf te zeggen. Zo van Arlena:hij is niet hetzelfde als jij, hij heeft weer andere sterke kanten enzovoort enzovoort. En ik zeg het ook vrijwel nooit tegen hem. Maar ondertussen blijft die kant van mij een aandachtspunt. Ik weet dat die hang naar perfectie gewoon geluk in de weg staat, maar hoe zou ik dit kunnen veranderen? Ik weet dit effe niet!
'...maar geef hem een kans zeg!'
tjsa, hoeveel kansen moet je iemand geven? Betekent mijn eigen geluk niets? Nogmaals, moet ik mezelf vergeten? Leef ik alleen ten dienste van anderen? Waarom zijn anderen altijd maar meer waard dan ik?
'Ik hoop ontzettend dat je dochtertje een bovengemiddeld intelligent kind wordt, sociaal ook heel sterk en dat ze daarbij ook nog goed zal kunnen pianospelen, sporten en schaken. Anders gaat ze nog een harde dobber aan je hebben vrees ik..'
Ach, zij lijkt vreselijk op mij (de stakker) als zij geknoeid heeft op haar hand begint ze als te zeuren om een servetje!
'Dat ik fel reageer komt natuurlijk door mezelf. Ik kan er enorm slecht tegen als mensen mij weinig krediet geven, me voor lief nemen of nog erger, me niet serieus nemen in iets waar ik wél serieus over ben. Dus als mijn partner zo over mij zou praten als jij doet over je man.. '
Ik heb wel het gevoel dat ik mensen krediet geeft, maar mijn vraag is, hoeveel krediet moet je geven? Mag je zelf niet ook eenklein beetje hebben??
Nogmaals dank Sieper voor je goeie scherpe woorden!
dinsdag 18 september 2007 om 10:35
He Ilha,
Dank wederom voor je mail, ik heb het gevoel dat je wel aardig doorhebt ook ik denk.
'...boek een klein arrangementje met een luxe diner en ontbijt en dan ben je de volgende dag weer thuis bij de kleine...'
Klinkt zalig! Maar kost natuurlijk ook wel wat! Ik weet niet of ik dat voor mezelf over heb. Misschien vindt manlief het ook wel niet nodig? En bovendien: we hebben niet zo makkelijk toegang tot een oppas. Niet om je idee te kop in te drukken, hoor, want ik vind het een prima idee!
'Misschien heeft hij het idee dat hij alleen goed is voor het brood op de plank en zo groei je steeds verder uit elkaar en leef je gewoon langs elkaar heen. '
Zoals ik al aangaf in mijn reactie aan Sieper, heb ik het gevoel dat ik degene ben die alleen goed is voor de opvoeding en het huishouden terwijl hij zich kan richten op zijn carriere. En kan kiezen, ik moet maar telkens alles doen als hij overwerkt. Ik mis het feit dat ik niet zelf kan kiezen. Zou ik niet eens langer mogen slapen bijvoorbeeld. Zonder dat ik het hoef te vragen, maar gewoon dat ie het een keer aanbiedt!
'Terwijl het ook anders kan, denk ik. Wat zou jij het liefst op een avond doen als je meisje ligt te slapen? Kunnen jullie niet een leuk spel kopen, hetzelfde boek lezen, dat soort dingen? Na onze verhuizing zaten we een tijd zonder tv en opeens bleken zelfs wij erg inventief, kan je nagaan hoeveel een tv 'beslist' als je hem hebt'
Ik kijk zelf vrijwel nooit tv, het geeft me niets. Maar zoveel tijd om iets leuks te doen heb ik niet. Er moet toch een hoop in het huishouden gebeuren: knoopjes aanzetten, handwasje draaien, administratie, speelgoed opruimen, kleding vouwen... Tegen de tijd dat ik een boek kan lezen, val ik na pagina 2 in slaap! haha Maar je hebt wel een goed punt: Wat verwacht ik eigenlijk van een relatie? Ik denk dat ik het moeilijk vind dat mijn vriend altijd ergens anders lijkt te zijn met zijn gedachten: of bij de tv, of op zijn werk of een computerspel. Ik kom er 's avonds zo moeilijk doorheen. En ik wil toch ook wel eens gewoon ergens over kletsen, of iets plannen of over iets serieus als financien praten, maar daartoe neemt hij nooit initiatief. Dus misschien mis ik dat wel, h eb ik deels daarom het gevoel dat ik lucht ben. Hij zit zo in zijn eigen wereldje. Maar hoe kan ik dit veranderen? Is dit niet de aard van het beestje???
'Bij teveel met iedereen en alles in de weer zijn raak ik op en dan voel ik meteen niets meer.'
Tjsa, helemaal waar. Ik vind de stilte van het alleenzijn ook zalig. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik zelf mijn beste vriend ben. Duik daarom ook regelmatig heel vroeg mijn bed in met een lekker boek...!
Nogmaals dank je wel Ilha!
Dank wederom voor je mail, ik heb het gevoel dat je wel aardig doorhebt ook ik denk.
'...boek een klein arrangementje met een luxe diner en ontbijt en dan ben je de volgende dag weer thuis bij de kleine...'
Klinkt zalig! Maar kost natuurlijk ook wel wat! Ik weet niet of ik dat voor mezelf over heb. Misschien vindt manlief het ook wel niet nodig? En bovendien: we hebben niet zo makkelijk toegang tot een oppas. Niet om je idee te kop in te drukken, hoor, want ik vind het een prima idee!
'Misschien heeft hij het idee dat hij alleen goed is voor het brood op de plank en zo groei je steeds verder uit elkaar en leef je gewoon langs elkaar heen. '
Zoals ik al aangaf in mijn reactie aan Sieper, heb ik het gevoel dat ik degene ben die alleen goed is voor de opvoeding en het huishouden terwijl hij zich kan richten op zijn carriere. En kan kiezen, ik moet maar telkens alles doen als hij overwerkt. Ik mis het feit dat ik niet zelf kan kiezen. Zou ik niet eens langer mogen slapen bijvoorbeeld. Zonder dat ik het hoef te vragen, maar gewoon dat ie het een keer aanbiedt!
'Terwijl het ook anders kan, denk ik. Wat zou jij het liefst op een avond doen als je meisje ligt te slapen? Kunnen jullie niet een leuk spel kopen, hetzelfde boek lezen, dat soort dingen? Na onze verhuizing zaten we een tijd zonder tv en opeens bleken zelfs wij erg inventief, kan je nagaan hoeveel een tv 'beslist' als je hem hebt'
Ik kijk zelf vrijwel nooit tv, het geeft me niets. Maar zoveel tijd om iets leuks te doen heb ik niet. Er moet toch een hoop in het huishouden gebeuren: knoopjes aanzetten, handwasje draaien, administratie, speelgoed opruimen, kleding vouwen... Tegen de tijd dat ik een boek kan lezen, val ik na pagina 2 in slaap! haha Maar je hebt wel een goed punt: Wat verwacht ik eigenlijk van een relatie? Ik denk dat ik het moeilijk vind dat mijn vriend altijd ergens anders lijkt te zijn met zijn gedachten: of bij de tv, of op zijn werk of een computerspel. Ik kom er 's avonds zo moeilijk doorheen. En ik wil toch ook wel eens gewoon ergens over kletsen, of iets plannen of over iets serieus als financien praten, maar daartoe neemt hij nooit initiatief. Dus misschien mis ik dat wel, h eb ik deels daarom het gevoel dat ik lucht ben. Hij zit zo in zijn eigen wereldje. Maar hoe kan ik dit veranderen? Is dit niet de aard van het beestje???
'Bij teveel met iedereen en alles in de weer zijn raak ik op en dan voel ik meteen niets meer.'
Tjsa, helemaal waar. Ik vind de stilte van het alleenzijn ook zalig. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik zelf mijn beste vriend ben. Duik daarom ook regelmatig heel vroeg mijn bed in met een lekker boek...!
Nogmaals dank je wel Ilha!
dinsdag 18 september 2007 om 10:58
je doet me denken aan iemand die hier ook een topic had, die zag ook alles in de ik vorm.( ik doe alles goed en hij alles fout)
maar wat doet hij precies verkeerd dan? tv kijken en zappen? wc bril omhoog laten staan?
misschien moet je hem eens vertellen dat je het leuk zou vinden als hij eens oppas zou regelen zodat jullie uit eten kunnen of iets dergelijks. of hem vertellen dat je sinds de baby er is geen idee hebt wat hij toevoegt aan de relatie.
jij bent degene die veranderd is, heeft hij er enig idee van wat door je hoofd speelt?
dinsdag 18 september 2007 om 11:02
Vechten voor je relatie staat toch niet synoniem voor ruzie hebben? Juist niet! Voor mij staat vechten voor een relatie voor op een opbouwende constructieve manier proberen je relatie te behouden. Ruzie maken is meestal niet echt constructief.
In je stukjes kom je over als iemand die overal de controle over wil houden. Dat geef je in feite zelf ook aan. Als jij ook een keer lekker uit wil slapen. Geef je partner dan gewoon een por dat hij er deze keer maar uit moet.
Je vraagt hoevaak je iemand een kans moet geven. Ben jij echt duidelijk naar je partner in wat jij graag wilt? Of geef je halve signalen die hij niet goed oppakt, waarna jij denkt. "Zie je wel, hij pakt het toch niet op". Je partner kan niet in je hoofd kijken, en wanneer jij bijvoorbeeld elke keer 's ochtends opstaat, kan hij niet zien dat jij ook wel een keer wilt blijven liggen.
In je stukjes kom je over als iemand die overal de controle over wil houden. Dat geef je in feite zelf ook aan. Als jij ook een keer lekker uit wil slapen. Geef je partner dan gewoon een por dat hij er deze keer maar uit moet.
Je vraagt hoevaak je iemand een kans moet geven. Ben jij echt duidelijk naar je partner in wat jij graag wilt? Of geef je halve signalen die hij niet goed oppakt, waarna jij denkt. "Zie je wel, hij pakt het toch niet op". Je partner kan niet in je hoofd kijken, en wanneer jij bijvoorbeeld elke keer 's ochtends opstaat, kan hij niet zien dat jij ook wel een keer wilt blijven liggen.
dinsdag 18 september 2007 om 11:07
Een beetje eng hoe jij je geluk ophangt aan je kindje. Kindjes worden groter en over een jaar of 6 begint je kind al heel veel te doen zonder jou en tegen de tijd dat kindje 12 is, zie je kindje vrij weinig en heeft al eigen leventje.
En dit zal alleen maar zo doorzetten.
Je drang naar perfectie is in feite alles onder controle willen hebben en als dit niet lukt, klopt het plaatje niet. Puur onzekerheid. De wereld vergaat niet als dingen niet lopen zoals jij het in je hoofd hebt. Leer los te laten, ook naar je kind toe...
En dit zal alleen maar zo doorzetten.
Je drang naar perfectie is in feite alles onder controle willen hebben en als dit niet lukt, klopt het plaatje niet. Puur onzekerheid. De wereld vergaat niet als dingen niet lopen zoals jij het in je hoofd hebt. Leer los te laten, ook naar je kind toe...
dinsdag 18 september 2007 om 11:09
Misschien denk ik te simpel hoor, maar:
Je zegt dat je niet een weekendje weg wil met je man want je wil niet bij je dochtertje weg. Hoe wil je dat dan gaan doen als jullie uit elkaar zijn? Dan ben je niet een weekendje bij je dochter weg, maar is ze een hele lange tijd elke 2 weken een weekend weg! Minimaal...ligt eraan hoe de omgangsregeling wordt!
Als ik jou was zou ik gewoon eens een goed gesprek aangaan met je vriend. En vooral eens goed nadenken over de negatieve punten van bij je vriend weggaan. Want die zijn er meer dan genoeg.
Je zegt dat je niet een weekendje weg wil met je man want je wil niet bij je dochtertje weg. Hoe wil je dat dan gaan doen als jullie uit elkaar zijn? Dan ben je niet een weekendje bij je dochter weg, maar is ze een hele lange tijd elke 2 weken een weekend weg! Minimaal...ligt eraan hoe de omgangsregeling wordt!
Als ik jou was zou ik gewoon eens een goed gesprek aangaan met je vriend. En vooral eens goed nadenken over de negatieve punten van bij je vriend weggaan. Want die zijn er meer dan genoeg.
dinsdag 18 september 2007 om 12:17
Je zegt een paar keer dat je het moeilijk vind om geld uit te geven aan jezelf? Weet je ook waarom?
Als jullie nooit meer samen iets leuks doen dan bezuinig je op je RELATIE.
Hoe langer jullie samen blijven en hoe minder jullie investeren,ja dan gaat de lol er wel af, dan ga je 'rood staan' en dan ga je denken 'waarom heb ik die man eigenlijk'.
Misschien is jouw vriend iemand die niet spontaan zijn bed uitkomt, in dat geval zouden jullie kunnen afspreken dat hij haar een ochtend in de week uit bed haalt, een vaste ochtend, dat geeft jou dan wat ruimte en wie weet is er wel iets anders wat hij graag zou willen (samen een avondje uit misschien). Het is geven en nemen natuurlijk.
Ik weet uit eigen ervaring hoe de tv alle energie uit een relatie kan zuigen. Waarom niet een tv loze week als experiment, een kleinere kopen, het ding ergens anders neerzetten, een vast tv loze avond in de week. Maar bedenk de oplossing samen met je vriend. Als jij zegt 'de tv moet weg want ik word er gek van' zal hij vast geen 'oja tuurlijk doe ik' terug zeggen.
Daarvoor moeten jullie toch eerst samen bespreken dat er langs elkaar heen geleefd wordt en wat zou kunnen helpen.
Wat je carriere betreft, heel vervelend gevoel om niet te kunnen kiezen. Maar ligt dat aan je vriend of aan jezelf?
Heb je dat gevoel besproken? Moet je zelf niet aangeven wat jij dan wel zou willen. Als jij niet zegt dat je ook 'meer' zou willen qua werk dan kan je vriend dat ook niet weten, en er dus ook geen rekening mee houden.
Als jullie nooit meer samen iets leuks doen dan bezuinig je op je RELATIE.
Hoe langer jullie samen blijven en hoe minder jullie investeren,ja dan gaat de lol er wel af, dan ga je 'rood staan' en dan ga je denken 'waarom heb ik die man eigenlijk'.
Misschien is jouw vriend iemand die niet spontaan zijn bed uitkomt, in dat geval zouden jullie kunnen afspreken dat hij haar een ochtend in de week uit bed haalt, een vaste ochtend, dat geeft jou dan wat ruimte en wie weet is er wel iets anders wat hij graag zou willen (samen een avondje uit misschien). Het is geven en nemen natuurlijk.
Ik weet uit eigen ervaring hoe de tv alle energie uit een relatie kan zuigen. Waarom niet een tv loze week als experiment, een kleinere kopen, het ding ergens anders neerzetten, een vast tv loze avond in de week. Maar bedenk de oplossing samen met je vriend. Als jij zegt 'de tv moet weg want ik word er gek van' zal hij vast geen 'oja tuurlijk doe ik' terug zeggen.
Daarvoor moeten jullie toch eerst samen bespreken dat er langs elkaar heen geleefd wordt en wat zou kunnen helpen.
Wat je carriere betreft, heel vervelend gevoel om niet te kunnen kiezen. Maar ligt dat aan je vriend of aan jezelf?
Heb je dat gevoel besproken? Moet je zelf niet aangeven wat jij dan wel zou willen. Als jij niet zegt dat je ook 'meer' zou willen qua werk dan kan je vriend dat ook niet weten, en er dus ook geen rekening mee houden.
anoniem_28041 wijzigde dit bericht op 18-09-2007 12:19
Reden: tiepvauten
Reden: tiepvauten
% gewijzigd
dinsdag 18 september 2007 om 12:25
p.s. ik ken een stel dat elkaar geen cadeaus geeft want dat vinden ze zonde van het geld. Persoonlijk vind ik dat echt zorgelijk. Het gaat niet om het materiele maar juist je parnter weet toch wat je wil of kan je verrassen.
'Ik heb een relatie dus ik hoef niets meer te doen' ( ik ga er niet vanuit dat jij zo denkt maar moet dit in zijn algemeenheid nog even kwijt, verbaas me zo over die gedachtengang)
We geven geld en aandacht aan vrienden, familie, geven de auto een grote beurt, gaan bijscholen voor ons werk, maar een relatie 'dat moet van zelf gaan'
'Ik heb een relatie dus ik hoef niets meer te doen' ( ik ga er niet vanuit dat jij zo denkt maar moet dit in zijn algemeenheid nog even kwijt, verbaas me zo over die gedachtengang)
We geven geld en aandacht aan vrienden, familie, geven de auto een grote beurt, gaan bijscholen voor ons werk, maar een relatie 'dat moet van zelf gaan'
woensdag 19 september 2007 om 16:07
Ik weet niet hoe jullie financiele situatie is, misschien moeten jullie de eindjes aan elkaar knopen, maar zo niet, wat maakt dat je dat niet waard vindt? En zoals dametje ook zegt, het gaat niet om wat je eraan uitgeeft maar dat je IETS leuks doet, gewoon om de boel es even een andere draai te geven. Zoals het nu gaat is je partner waarschijnlijk ook niet gelukkig. Misschien is het wel waarom hij overwerkt.
Jullie zitten een beetje in een impasse, en ik krijg de indruk dat jullie weinig praten over wat er in je gevoel speelt. Als hij het niet doet, dan zal jij er over moeten beginnen.
Het is duidelijk dat iets moet veranderen, en dat zal niet vanzelf gaan. Ik krijg de indruk dat je eigenlijk heel kwaad bent op hem en hoe hij zich gedraagt- maar wat kan jij doen dat de zaak zou verbeteren? Je hebt meestal meer controle over wat je zelf doet dan wat een ander doet, vandaar. Niet dat hij niks zou moeten veranderen, maar misschien helpt het om voor jezelf vast te stellen waar je zelf vastloopt, en wat zijn EN jouw rol daar in is.
Sterkte,
Ilha
Jullie zitten een beetje in een impasse, en ik krijg de indruk dat jullie weinig praten over wat er in je gevoel speelt. Als hij het niet doet, dan zal jij er over moeten beginnen.
Het is duidelijk dat iets moet veranderen, en dat zal niet vanzelf gaan. Ik krijg de indruk dat je eigenlijk heel kwaad bent op hem en hoe hij zich gedraagt- maar wat kan jij doen dat de zaak zou verbeteren? Je hebt meestal meer controle over wat je zelf doet dan wat een ander doet, vandaar. Niet dat hij niks zou moeten veranderen, maar misschien helpt het om voor jezelf vast te stellen waar je zelf vastloopt, en wat zijn EN jouw rol daar in is.
Sterkte,
Ilha
woensdag 19 september 2007 om 17:33
donderdag 20 september 2007 om 00:06
Ik weet niet hoe je scoort op de schaal van 'zweverigheid', maar je zou voor de grap eens op internet moeten lezen over het type 1 van het enneagram. Je zult er vast heeeel veel in herkennen! :-)
Vooral het 'opsparen van irritatie' (zegeltjes plakken totdat het boekje vol is) en 'A denken maar B zeggen' wat dat type altijd doet, is lastig. Lastig voor jezelf maar ook lastig voor je partner..
donderdag 20 september 2007 om 08:53
Volgens mij heb je al helemaal uitgedacht wat JIJ wilt. Het is duidelijk dat de communicatie tussen jullie prut is en net als bovenstaande poster, denk ik dat jij je nooit echt duidelijk hebt uitgesproken richting je man.
WIL jij eigenlijk nog wel investeren in je relatie? Als je je man bij het grof vuil zet, dan ben je inderdaad je dochter eens in de zobeel tijd kwijt en tjonge, dan ben je pas echt alleen! Maar dat is natuurlijk geen probleem, aangezien je jezelf "je beste vriend" noemt.
Probeer alle adviezen eens tot je door te laten dringen en veeg ze niet direct met kulargumenten van tafel. Je woorden bevatten een hoop 'ja, maars...'.
Als je geen geld hebt voor een weekendje, dan doe je een avond toch iets leuks samen? Desnoods ga je uit eten of laat je een cateraar iets brengen. Doe eens iets buiten het stramien.
En in een relatie is het een kwestie van geven en nemen. Praat weer eens echt met je man. Het zal je nog verbazen hoe hij tegen de hele situatie aankijkt. Misschien is zijn verhaal wel als volgt:
Ik zou graag wat meer voor mijn dochtertje willen doen, maar mijn vrouw is erg bezitterig ten aanzien van het kind. Ze is de hele tijd ook alleen maar met de kleine bezig. Ik heb zo langzaam aan het gevoel dat ik een wandelende loonstrook ben en dat mijn salaris het enige is waar ze zich voor interesseert. IK probeer haar te laten zien dat ik om haar geef en kook bijna iedere avond, maar dat stelt ze ook niet erg op prijs. Ik heb het gevoel dat ze me liever kwijt is, want ze gaat helemaal op in haar eigen wereld.
WIL jij eigenlijk nog wel investeren in je relatie? Als je je man bij het grof vuil zet, dan ben je inderdaad je dochter eens in de zobeel tijd kwijt en tjonge, dan ben je pas echt alleen! Maar dat is natuurlijk geen probleem, aangezien je jezelf "je beste vriend" noemt.
Probeer alle adviezen eens tot je door te laten dringen en veeg ze niet direct met kulargumenten van tafel. Je woorden bevatten een hoop 'ja, maars...'.
Als je geen geld hebt voor een weekendje, dan doe je een avond toch iets leuks samen? Desnoods ga je uit eten of laat je een cateraar iets brengen. Doe eens iets buiten het stramien.
En in een relatie is het een kwestie van geven en nemen. Praat weer eens echt met je man. Het zal je nog verbazen hoe hij tegen de hele situatie aankijkt. Misschien is zijn verhaal wel als volgt:
Ik zou graag wat meer voor mijn dochtertje willen doen, maar mijn vrouw is erg bezitterig ten aanzien van het kind. Ze is de hele tijd ook alleen maar met de kleine bezig. Ik heb zo langzaam aan het gevoel dat ik een wandelende loonstrook ben en dat mijn salaris het enige is waar ze zich voor interesseert. IK probeer haar te laten zien dat ik om haar geef en kook bijna iedere avond, maar dat stelt ze ook niet erg op prijs. Ik heb het gevoel dat ze me liever kwijt is, want ze gaat helemaal op in haar eigen wereld.
