Relaties
alle pijlers
relatie uit, zwanger, omgangsregeling,niet erkennen!!!!
woensdag 5 maart 2008 om 01:00
ik heb besloten te stoppen met de relatie ben zwanger 6 mnd maar niet gelukkig in de relatie waarin ik zat.
we hebben geen contact , en hij helpt ook nergens mee.
nu heeft hij contact met mij gezocht en wil het kind erkennen, ik zie daar het nut niet van in, wil mijn kind geen vader ontnemen, maar hij kan er ook 1 zijn zonder dat hij het kind erkend of niet.ben ik dan fout.wat zegt een naam, helemaal niks en behalve dat hij doet nu ook niks voor het kind( kamertje , moeder helpen) waarom zou hij het straks wel doen
we hebben geen contact , en hij helpt ook nergens mee.
nu heeft hij contact met mij gezocht en wil het kind erkennen, ik zie daar het nut niet van in, wil mijn kind geen vader ontnemen, maar hij kan er ook 1 zijn zonder dat hij het kind erkend of niet.ben ik dan fout.wat zegt een naam, helemaal niks en behalve dat hij doet nu ook niks voor het kind( kamertje , moeder helpen) waarom zou hij het straks wel doen
woensdag 5 maart 2008 om 21:22
tangerine , ik zeg dit omdat het enige waar hij het over heeft , is dat het kind zijn naammoet dragen , maar over de omgang of alimentatie wordt niet gesproken , alleen maar in de zin , het kind zal weten dat het een papa heeft snap je vandaar dat ik het zeg.alimentatie is niet voor mij maar voor het kind , alles is eigenlijk voor het kind , nogmaals dit gaat niet om mij maar om de baby, en als je de vader rol kan vervullen en je hebt het kind erkend maar het heeft moeders achternaam wat is het probleem dan, en al die domme vragen met had je je dat niet 6 mnd eerder af kunnen vragen, zal ik even een dom antw terug geven als ik een glazen bol had JA dan had het gekund. maar de situatie is nu zoals het is. En ik wil er geen prbleem van maken , maar pfffffffff
woensdag 5 maart 2008 om 21:29
Misschien moeten jullie eerst afstand van elkaar nemen en verwerken dat jullie uit elkaar zijn. Wellicht dat je ex op een wat later tijdstip wel voor rede vatbaar is en dan ook inziet dat het eigenlijk helemaal niet zo erg is dat jullie kind zijn naam niet heeft, als ie zijn kind maar erkend heeft als de zijne.
woensdag 5 maart 2008 om 22:15
Biboo, nou prima dan, dat hij het kind erkent. Is hij direct zonder al te veel juridisch getouwtrek onderhoudsplichtig ook nog, en ik vind het normaal dat een vader voor zijn kind zorgt. Ik neem aan dat je een omgangsregeling niet in de weg staat als hij na de geboorte toch besluit dat hij dat wil?
Ik zou mijn kind ook míjn achternaam geven hoor, ik vind dat ook niet vreemd.
Ik denk dat die 'had je je dit niet 6 maand eerder kunnen afvragen' vragen helemaal niet zo lullig bedoeld zijn. Kijk, op het moment dat je besluit samen kinderen te nemen ben je meestal toch al zover in de relatie dat je er rédelijk zeker van kunt zijn dat het niet binnen die 9 maanden over is Het is voor mij eerder nieuwsgierigheid dat ik me afvraag hoe het zo heeft kunnen lopen. Je houdt genoeg van elkaar om kinderen te maken, en blijkbaar gebeurt er in die 6 maand iets waardoor je niet meer samen kunt zijn - en niet eens meer heel goed samen kunt praten. Dat wekt mijn interesse.
Ik zou mijn kind ook míjn achternaam geven hoor, ik vind dat ook niet vreemd.
Ik denk dat die 'had je je dit niet 6 maand eerder kunnen afvragen' vragen helemaal niet zo lullig bedoeld zijn. Kijk, op het moment dat je besluit samen kinderen te nemen ben je meestal toch al zover in de relatie dat je er rédelijk zeker van kunt zijn dat het niet binnen die 9 maanden over is Het is voor mij eerder nieuwsgierigheid dat ik me afvraag hoe het zo heeft kunnen lopen. Je houdt genoeg van elkaar om kinderen te maken, en blijkbaar gebeurt er in die 6 maand iets waardoor je niet meer samen kunt zijn - en niet eens meer heel goed samen kunt praten. Dat wekt mijn interesse.
woensdag 5 maart 2008 om 23:09
dat begrijp ik tangerine, en in principe had het ook gewoon door kunnen gaan, maar echt het leek net dat sinds ik zwanger ben de ene na de andere verrassing op mijn pad kwam, en ik wil een kind een liefdevol nest geven , net als dat ik dat bij mijn eerste ook gedaan heb , dus vandaar dat ik dacht , ik kan het blijven proberen totdat ik straks 2 kinderen ongelukkig ga maken met mijn uitprobeerseltje, en ja misschien zijn we beide over een tijdje een beetje afgekoeld, maar ik ben voor rede vatbaar, dus als hij er op een volwassen manier met mij over wil praten sta ik daar zeker open voor, maar een relatie nee dat zie ik niet meer zitten daar heeft hij het in korte tijd echt mee verknald.
donderdag 6 maart 2008 om 19:38
TO zegt dat zij toestemming wil geven voor de erkenning, maar niet wil dat het kind zijn achternaam krijgt. TO staat hiermee in haar recht: bij erkenning KAN het kind de naam van de vader krijgen, maar het hoeft niet. Als de moeder dat niet wil, gaat haar wens voor. Als de ouders gehuwd zijn is het anders: als ze het dan niet eens zijn, wint de vader. Zie art. 1:5 leden 2, 4 en 5 BW.
TO zou er naar mij idee goed aan doen verwekker uit te leggen dat zij graag wil dat het kind haar achternaam krijgt. Dat is een begrijpelijke keuze nu het andere kind ook al naar haar heet en het bovendien grotendeels bij haar zal opgroeien. Als verwekker vervolgens aan zijn verstand te peuteren is dat erkenning niet direct inhoudt dat het kind ook zijn naam krijgt, maar er tegenwoordig een keuzemogelijkheid is (toch wel iets van de huidige tijd), wordt hij wellicht wat minder bokkig. Dat lijkt me in het belang van de onderlinge verstandhouding wat weer in het belang is van het kind! En dat moet voorop staan.
Waak ervoor je persoonlijke emoties geen rol te laten spelen in deze kwestie. Het gaat om het kind: heeft die belang bij erkenning? In de meeste gevallen wel. Tenzij ex echt de vreselijkste dingen heeft gedaan......... Beweringen als dat 'hij zich eerst maar moet bewijzen als vader' zijn misschien niet terecht en wel ingegeven door - overigens begrijpelijke - persoonlijke gevoelens van boosheid. Als hij jou niet helpt met de kinderkamer enz. wil dat nog niet zeggen dat hij straks niet goed is voor het kind. Zijn weigering nu iets te doen, kan te maken hebben met zijn gevoelens naar jou en als het goed is staan die los van de gevoelens t.o.v. het kind. Hij kan er, of hij nu wel of niet erkent, altijd met de pet naar gooien of een hele goed papa zijn. In die zin staat erkenning -vaderschap in welke zin dan ook- nog altijd los van hoe men daar in de praktijk vorm aangeeft. Denk dus los van je eigen wrok en voor de toekomst!
P.S. De wens van verwekker het kind zijn achternaam te geven, is begrijpelijk. Van oudsher heetten kinderen, enkele bijzondere gevallen daargelaten, naar de vader. Dit is, de invoering van het naamkeuzerecht ten spijt, bij velen nog steeds een diepgeworteld basisgevoel.
V.w.b. de opmerkingen dat erkenning losstaat van alimentatie van medeforummer(s): misschien is het begrijpelijker het zo te formuleren: de onderhoudsplicht kan ook op andere wijzen dan door erkenning onstaan. Het is niet helemaal juist te zeggen dat erkenning losstaat van onderhoudsplicht aangezien deze daardoor wel ontstaat.
Succes!
BW.
TO zou er naar mij idee goed aan doen verwekker uit te leggen dat zij graag wil dat het kind haar achternaam krijgt. Dat is een begrijpelijke keuze nu het andere kind ook al naar haar heet en het bovendien grotendeels bij haar zal opgroeien. Als verwekker vervolgens aan zijn verstand te peuteren is dat erkenning niet direct inhoudt dat het kind ook zijn naam krijgt, maar er tegenwoordig een keuzemogelijkheid is (toch wel iets van de huidige tijd), wordt hij wellicht wat minder bokkig. Dat lijkt me in het belang van de onderlinge verstandhouding wat weer in het belang is van het kind! En dat moet voorop staan.
Waak ervoor je persoonlijke emoties geen rol te laten spelen in deze kwestie. Het gaat om het kind: heeft die belang bij erkenning? In de meeste gevallen wel. Tenzij ex echt de vreselijkste dingen heeft gedaan......... Beweringen als dat 'hij zich eerst maar moet bewijzen als vader' zijn misschien niet terecht en wel ingegeven door - overigens begrijpelijke - persoonlijke gevoelens van boosheid. Als hij jou niet helpt met de kinderkamer enz. wil dat nog niet zeggen dat hij straks niet goed is voor het kind. Zijn weigering nu iets te doen, kan te maken hebben met zijn gevoelens naar jou en als het goed is staan die los van de gevoelens t.o.v. het kind. Hij kan er, of hij nu wel of niet erkent, altijd met de pet naar gooien of een hele goed papa zijn. In die zin staat erkenning -vaderschap in welke zin dan ook- nog altijd los van hoe men daar in de praktijk vorm aangeeft. Denk dus los van je eigen wrok en voor de toekomst!
P.S. De wens van verwekker het kind zijn achternaam te geven, is begrijpelijk. Van oudsher heetten kinderen, enkele bijzondere gevallen daargelaten, naar de vader. Dit is, de invoering van het naamkeuzerecht ten spijt, bij velen nog steeds een diepgeworteld basisgevoel.
V.w.b. de opmerkingen dat erkenning losstaat van alimentatie van medeforummer(s): misschien is het begrijpelijker het zo te formuleren: de onderhoudsplicht kan ook op andere wijzen dan door erkenning onstaan. Het is niet helemaal juist te zeggen dat erkenning losstaat van onderhoudsplicht aangezien deze daardoor wel ontstaat.
Succes!
BW.
