Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
maandag 11 september 2023 om 10:26
Over dat samen slapen met stiefkind. Ik heb daar denk ik compleet overheen gelezen in dit topic. In mijn vorige topic heb ik er wel wat over gezegd. Maar juist vooral de kant dat ik dat helemaal niet zie zitten. En ook zeker niet (zomaar) zou doen. Tegelijk vind ik ook dat er hier openheid over mag zijn als dat wel het geval zou zijn bij anderen. Mooie aan dit topic is dat iedereen met eigen perspectief anoniem kan delen en uitwisselen. Dus please, zullen we de oordelen achterwege laten?
maandag 11 september 2023 om 13:21
Graag. En mijn post ging dus helemaal niet over die situatie, maar iets waarmee ik zelf een beetje worstel, vooral gevoelsmatig. Overigens ben ik dit weekend voor mezelf wat actiever bezig geweest met mijn belemmerende gedachten van mezelf opdringen loslaten en wat meer de interactie opzoeken of de opening daarin. De activiteiten van het weekend leenden zich er ook wel goed voor. En het is nu eenmaal een gegeven dat de oudste pubert en dat je dat merkt in de communicatie. Zie ik ook naar vader toe gebeuren. Ik vind het prettig om er meer op de achtergrond voor de kinderen te zijn door bijv even een succes-appje als ik weet dat er iets spannends is op een dag. Door o.a. dit topic voel ik me weer wat gesterkt in dit maar gewoon te doen en mijn eigen gevoel te volgen. :-)
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
maandag 11 september 2023 om 15:05
Dat deed /doe ik ook altijd, succes met je toets, succes met theorie examen enz. Of, als je niemand hebt die je kan brengen of halen laat maar weten hoor! Of, heb je geen geld voor dat festival? Stuur maar een tikkie. Als ze komen eten altijd hun lievelings eten maken met dito toetje. Gewoon om ze te laten voelen dat ik aan ze denk en om ze geef.
maandag 11 september 2023 om 19:37
Herkenbaar.kataravrouw schreef: ↑11-09-2023 15:05Dat deed /doe ik ook altijd, succes met je toets, succes met theorie examen enz. Of, als je niemand hebt die je kan brengen of halen laat maar weten hoor! Of, heb je geen geld voor dat festival? Stuur maar een tikkie. Als ze komen eten altijd hun lievelings eten maken met dito toetje. Gewoon om ze te laten voelen dat ik aan ze denk en om ze geef.
Wat eten we vanavond?
maandag 11 september 2023 om 22:57
Ik ben er ook niet zo goed in, maar ik denk dat ze dat ook wat te overwhelming zouden vinden misschien/ineens. Krijg de helft van de keren reactie op mijn appje van madame pubert;-) Dus ik denk dat het niet veel meer hoeft te zijn. Plus dat ik het niet ongemakkelijk wil maken in een periode dat haar contact met moeder wat moeizaam is.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
maandag 11 september 2023 om 23:17
Aandacht geven is ook aandacht vragen. Als de kinderen hier zijn, worden ze heel vaak geappt door hun moeder en hun oma. Zo vaak, dat ik weleens denk: laat die kinderen eens met rust. Het lijkt mij vermoeiend voor een kind. Maar goed, dat ben ik. Zij weten niet beter.canis-felis schreef: ↑11-09-2023 22:57Ik ben er ook niet zo goed in, maar ik denk dat ze dat ook wat te overwhelming zouden vinden misschien/ineens. Krijg de helft van de keren reactie op mijn appje van madame pubert;-) Dus ik denk dat het niet veel meer hoeft te zijn. Plus dat ik het niet ongemakkelijk wil maken in een periode dat haar contact met moeder wat moeizaam is.
dinsdag 12 september 2023 om 08:08
Ik heb me in het vorige topic voorgesteld, en nav jullie verhalen komt er weer een hoop naar boven.
Karatevrouw, ik zou hier zoveel over ex kunnen vertellen tegen stief over bio-moeder, maar ik doe het niet. Inmiddels bespreekt stief bij ons over hoe haar moeder in elkaar steekt: haar afgunst, jaloezie. Nog steeds.
En wat moet ik zeggen? Ja, je moeder vertelde in het dorp en mijn opdrachtgevers dat ik harddrugs gebruikte in het bijzijn van jou? Om me kapot te krijgen, emotioneel en financieel. Dat is haar niet gelukt. Het vreemde is echter dat stiefkind hier meestal rond de vier, soms vijf dagen was per week. Dat zou ik niet doen als er drugs in huis was, maar hé, in het kind had ze ook geen zin.
Dat ze de hele dag bezig was, ze zat rokend op de bank, met plannetjes te bedenken om ons te dwarsbomen?
Ik zou niet weten waar ik moest beginnen….
Karatevrouw, ik zou hier zoveel over ex kunnen vertellen tegen stief over bio-moeder, maar ik doe het niet. Inmiddels bespreekt stief bij ons over hoe haar moeder in elkaar steekt: haar afgunst, jaloezie. Nog steeds.
En wat moet ik zeggen? Ja, je moeder vertelde in het dorp en mijn opdrachtgevers dat ik harddrugs gebruikte in het bijzijn van jou? Om me kapot te krijgen, emotioneel en financieel. Dat is haar niet gelukt. Het vreemde is echter dat stiefkind hier meestal rond de vier, soms vijf dagen was per week. Dat zou ik niet doen als er drugs in huis was, maar hé, in het kind had ze ook geen zin.
Dat ze de hele dag bezig was, ze zat rokend op de bank, met plannetjes te bedenken om ons te dwarsbomen?
Ik zou niet weten waar ik moest beginnen….
dinsdag 12 september 2023 om 08:41
Zo, inmiddels het hele topic bijgelezen, en ik lees veel herkenning.
Sinds 9 jaar ben ik samen met mijn vriend en hij heeft 2 kinderen (14+12). Bio-moeder is hertrouwd en heeft een kind met nieuwe partner (nieuwe partner had er al 3, inmiddels 17+). Zelf heb ik geen eigen kinderen.
Qua ontmoeten hebben wij het rustig aan gedaan. Pas toen we 'zeker' waren van elkaar de kinderen ontmoet, keer dagje uit etc. Na 3 jaar samen gaan wonen in zijn huis, en later een huis samen gekocht in de woonplaats van b-moeder (b-moeder was met de scheiding naar een andere woonplaats vertrokken).
B-moeder moest, zeker in t begin, niets van mij weten. Wilde elkaar niet ontmoeten, nog steeds komt ze liever niet bij ons als ik thuis ben (met de leeftijd van de kinderen is het ook niet meer zo vaak nodig als eerder). We hebben elkaar inmiddels wel vaker gezien en gesproken, inderdaad bij de groep 8 musical of zwemdiplomas etc.
Qua opvoeden bemoei ik me met de afspraken hier in huis; opruimen van je ontbijtspullen, kamer etc. Niet met schoolkeuze, medische zorg etc.
Uiteraard hebben mijn vriend en ik daar wel gesprekken over, maar hij en b-moeder zijn hierin -uiteraard- bepalend.
Wat lastig is, is dat mijn vriend en b-moeder niet altijd dezelfde prioriteiten hebben als het gaat over de kinderen. Zij vindt het niet zo erg om ze af en toe een dagje thuis te houden/ziek te melden van school bijv (als ze wat moe zijn, maar ook als ze een familie uitje met haar gezin hebben), waar mijn vriend dat onzin vindt. En zo zijn er nog tig meer voorbeelden te noemen... Erover hebben met haar werkt niet, levert alleen ruzies op.
Het lijkt me fijn om hier samen ervaringen uit te wisselen. Ik heb geen vergelijkbare situaties in mijn prive leven waar ik dat mee kan delen.
Sinds 9 jaar ben ik samen met mijn vriend en hij heeft 2 kinderen (14+12). Bio-moeder is hertrouwd en heeft een kind met nieuwe partner (nieuwe partner had er al 3, inmiddels 17+). Zelf heb ik geen eigen kinderen.
Qua ontmoeten hebben wij het rustig aan gedaan. Pas toen we 'zeker' waren van elkaar de kinderen ontmoet, keer dagje uit etc. Na 3 jaar samen gaan wonen in zijn huis, en later een huis samen gekocht in de woonplaats van b-moeder (b-moeder was met de scheiding naar een andere woonplaats vertrokken).
B-moeder moest, zeker in t begin, niets van mij weten. Wilde elkaar niet ontmoeten, nog steeds komt ze liever niet bij ons als ik thuis ben (met de leeftijd van de kinderen is het ook niet meer zo vaak nodig als eerder). We hebben elkaar inmiddels wel vaker gezien en gesproken, inderdaad bij de groep 8 musical of zwemdiplomas etc.
Qua opvoeden bemoei ik me met de afspraken hier in huis; opruimen van je ontbijtspullen, kamer etc. Niet met schoolkeuze, medische zorg etc.
Uiteraard hebben mijn vriend en ik daar wel gesprekken over, maar hij en b-moeder zijn hierin -uiteraard- bepalend.
Wat lastig is, is dat mijn vriend en b-moeder niet altijd dezelfde prioriteiten hebben als het gaat over de kinderen. Zij vindt het niet zo erg om ze af en toe een dagje thuis te houden/ziek te melden van school bijv (als ze wat moe zijn, maar ook als ze een familie uitje met haar gezin hebben), waar mijn vriend dat onzin vindt. En zo zijn er nog tig meer voorbeelden te noemen... Erover hebben met haar werkt niet, levert alleen ruzies op.
Het lijkt me fijn om hier samen ervaringen uit te wisselen. Ik heb geen vergelijkbare situaties in mijn prive leven waar ik dat mee kan delen.
dinsdag 12 september 2023 om 10:49
Lijkt me soms best ingewikkeld, verschillende huishoudens, verschillende regels. En inderdaad is de verschillen accepteren waarschijnlijk de meest vreedzame/ rustige weg. Toch vind ik dit wel een ingewikkelde. De kinderen van vriend benadrukken de verschillen nl regelmatig (bijv bedtijd/ schermtijd/ ongezond eten/ snoepen/ social media) Dit zorgt toch best vaak voor dramatisch gedrag. “Bij mama mag dit wel…etc.” Ondertussen merk ik ook dat vriend het lastig vindt om te begrenzen en dan alsnog vaak toegeeft. Maar meestal pas als het drama al geschied is en kids helemaal overstuur zijn. Ik krijg daar zelf live weinig van mee, maar vriend ventileert erover. Ik ben wat meer van de zwart-witte aanpak in het leven. Nee=nee en dan blijft dat ook zo. En over dingen die eigenlijk niet echt boeien: laten gaan.
Mi beloon je het drama als je uiteindelijk alsnog overstag gaat.
Mi beloon je het drama als je uiteindelijk alsnog overstag gaat.
dinsdag 12 september 2023 om 10:58
Ja, ik denk dat het heel belangrijk is daar grenzen in te stellen. Althans, dat je vriend dat dus doet. Het is nu eenmaal zo dat het niet in beide huizen exact hetzelfde gaat en kan gaan. De kinderen hebben hier in het begin misschien twee keer gezegd: "bij mama mag dat wel". Maar hij heeft sowieso een broertjedood aan alles dat ook maar een beetje ruikt naar manipulatie, dus ze weten heel goed dat ze daar bij hem nergens mee komen. Andersom weet ik dat hun moeder ook sneller toegeeft, dus daar "gebruiken" ze het volgens mij nog weleens.
dinsdag 12 september 2023 om 11:53
Mijn ouders zijn gescheiden, mijn zus probeerde dit argument ook bij mijn vader als het ging om bedtijd, chips om vijf uur of bepaalde televisieprogramma's. Mijn vader zei: ja, maar ik ben je moeder niet en in dit huis gaat het zo. En dat was het einde van de discussie. Ik denk niet dat hij zich daar een seconde schuldig over heeft gevoeld.Epicureo schreef: ↑12-09-2023 10:49Lijkt me soms best ingewikkeld, verschillende huishoudens, verschillende regels. En inderdaad is de verschillen accepteren waarschijnlijk de meest vreedzame/ rustige weg. Toch vind ik dit wel een ingewikkelde. De kinderen van vriend benadrukken de verschillen nl regelmatig (bijv bedtijd/ schermtijd/ ongezond eten/ snoepen/ social media) Dit zorgt toch best vaak voor dramatisch gedrag. “Bij mama mag dit wel…etc.” Ondertussen merk ik ook dat vriend het lastig vindt om te begrenzen en dan alsnog vaak toegeeft. Maar meestal pas als het drama al geschied is en kids helemaal overstuur zijn. Ik krijg daar zelf live weinig van mee, maar vriend ventileert erover. Ik ben wat meer van de zwart-witte aanpak in het leven. Nee=nee en dan blijft dat ook zo. En over dingen die eigenlijk niet echt boeien: laten gaan.
Mi beloon je het drama als je uiteindelijk alsnog overstag gaat.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 12 september 2023 om 12:02
Bij ons is het inderdaad ook heel duidelijk dat er in beide huizen verschillende regels gelden, over het algemeen gaat dat best goed. Denk aan schermtijd, bedtijd, opruimen.
Maar in het voorbeeld over ziek melden (voor een leuk uitje) wordt tegen de kinder door b-moeder gezegd dat ze dat maar niet tegen papa moeten zeggen (want zij weet ook dat hij daar niet achter staat). De kinderen opzadelen met een leugen vind ik zo naar; de kinderen worden in een hele nare positie gemanouvreerd op deze manier.
Maar ook hier geldt; pick your battles. Vriend heeft het liegen wel bespreekbaar gemaakt met b-moeder, het uitje zelf niet (meer).
Maar in het voorbeeld over ziek melden (voor een leuk uitje) wordt tegen de kinder door b-moeder gezegd dat ze dat maar niet tegen papa moeten zeggen (want zij weet ook dat hij daar niet achter staat). De kinderen opzadelen met een leugen vind ik zo naar; de kinderen worden in een hele nare positie gemanouvreerd op deze manier.
Maar ook hier geldt; pick your battles. Vriend heeft het liegen wel bespreekbaar gemaakt met b-moeder, het uitje zelf niet (meer).
dinsdag 12 september 2023 om 17:45
Zeker heel lastig die verschillen in opvoeden en mijn ervaring is dat je als vader vaak moet schikken naar biomoeder.
Voorbeeld, vader vond het belangrijk dat zijn kinderen ook op een clubje gingen, toen ze nog jong waren. Dus man en ik met zijn kinderen naar verschillende open dagen om te kijken wat ze leuk zouden vinden. Uiteraard alles op onze kosten. Nou, ze hadden ieder een leuke sport gevonden, aan gemeld, betaald. Natuurlijk de eerste keer er bij blijven, omdat ze het toch wel spannend vonden, zegt biomoeder ..ze willen niet meer, dus stop er maar mee. Niets tegen te doen. Als man dan aan zijn kinderen vroeg waarom, zeiden ze dat ze van mama moesten stoppen.
En ook idd gedoe met de scholen. Zelfs vanaf 17 jaar mocht man niet meer bij de ouderavonden zijn.
En al dat negatieve gedoe beinvloedde mijn eigen kinderen natuurlijk ook en niet ten goede kan ik jullie vertellen.
Als mijn stiefjes bij ons waren, moesten ze voortdurend alles door bellen/appen naar mama en als haar iets niet beviel bij ons, belde ze man op en wilde ze een verklaring. En dat gerust 20 x op een dag hoor. Uiteindelijk hebben we haar geblokkeerd op alles en alleen via mail nog gecommuniceerd. Dat gaf veel rust.
Ik denk dat veel valt of staat met de manier waarop exen nog met elkaar omgaan.
Voorbeeld, vader vond het belangrijk dat zijn kinderen ook op een clubje gingen, toen ze nog jong waren. Dus man en ik met zijn kinderen naar verschillende open dagen om te kijken wat ze leuk zouden vinden. Uiteraard alles op onze kosten. Nou, ze hadden ieder een leuke sport gevonden, aan gemeld, betaald. Natuurlijk de eerste keer er bij blijven, omdat ze het toch wel spannend vonden, zegt biomoeder ..ze willen niet meer, dus stop er maar mee. Niets tegen te doen. Als man dan aan zijn kinderen vroeg waarom, zeiden ze dat ze van mama moesten stoppen.
En ook idd gedoe met de scholen. Zelfs vanaf 17 jaar mocht man niet meer bij de ouderavonden zijn.
En al dat negatieve gedoe beinvloedde mijn eigen kinderen natuurlijk ook en niet ten goede kan ik jullie vertellen.
Als mijn stiefjes bij ons waren, moesten ze voortdurend alles door bellen/appen naar mama en als haar iets niet beviel bij ons, belde ze man op en wilde ze een verklaring. En dat gerust 20 x op een dag hoor. Uiteindelijk hebben we haar geblokkeerd op alles en alleen via mail nog gecommuniceerd. Dat gaf veel rust.
Ik denk dat veel valt of staat met de manier waarop exen nog met elkaar omgaan.
dinsdag 12 september 2023 om 18:50
Pfoe Kataravrouw, dat lijkt me wel echt lastig. Als er steeds zo'n sfeer hangt. En kan me voorstellen dat je dubbel stress hebt. Over wat ze naar jou en je vriend doet, maar ook over het welzijn van de kinderen. Pittig.
Konden jij en je vriend daar goed over praten? Of zorgde het ook voor spanning tussen jullie? Ik vind dat soort onderwerpen wel lastig vaak.
Konden jij en je vriend daar goed over praten? Of zorgde het ook voor spanning tussen jullie? Ik vind dat soort onderwerpen wel lastig vaak.
dinsdag 12 september 2023 om 18:54
Ik pik dit er even uit, ik hoop dat je dat niet erg vindt Epicureo, dat ik het niet teveel uit context haal.
Maar hoe ga jij hiermee om? Als je vriend bij jou ventileert over dat soort irritaties?
Ik vind het lastig soms wanneer ik gewoon steun moet bieden, en wanneer ik mee moet denken over een oplossing. Jij lijkt dat een beetje hetzelfde te hebben. Dat je over de inhoud verschilt van mening, maar het uiteindelijk natuurlijk zijn keuzes want zijn kinderen zijn. Maar soms is het ook lastig om steeds maar begripvol te zijn terwijl je het idee hebt dat het op een andere manier misschien beter zou gaan.
dinsdag 12 september 2023 om 19:07
Man en ik konden en kunnen er gelukkig heel goed over praten. En dat heeft onze relatie versterkt. Maar het doet me verdriet te zien hoe machteloos mijn man eigenlijk altijd is geweest wat betreft zijn kinderen. Ook meermalen heeft hij geprobeerd hulpverlening in te schakelen om zijn kinderen te willen ondersteunen. Maar als moeder niet mee werkt, houdt het op.stokbootje schreef: ↑12-09-2023 18:50Pfoe Kataravrouw, dat lijkt me wel echt lastig. Als er steeds zo'n sfeer hangt. En kan me voorstellen dat je dubbel stress hebt. Over wat ze naar jou en je vriend doet, maar ook over het welzijn van de kinderen. Pittig.
Konden jij en je vriend daar goed over praten? Of zorgde het ook voor spanning tussen jullie? Ik vind dat soort onderwerpen wel lastig vaak.
Maar bovenal de kinderen hebben er erg onder geleden en nog. Dat vind ik onverteerbaar. Maar zij zijn niet mijn kinderen, dus ik heb het los moeten laten. Wat ik ook gedaan heb.
dinsdag 12 september 2023 om 19:58
Ow zo herkenbaar. Man voelt zich hier vaak machteloos omdat ex wil wet is en alles wat daarmee niet overeen komt levert strijd op. Maar na 10 jaar is het nu vaak gewoon ja en amen, het is de strijd gewoon niet waard. En we hopen dat het beter wordt als zijn dochter ouder wordt / uit huis is later.kataravrouw schreef: ↑12-09-2023 19:07Man en ik konden en kunnen er gelukkig heel goed over praten. En dat heeft onze relatie versterkt. Maar het doet me verdriet te zien hoe machteloos mijn man eigenlijk altijd is geweest wat betreft zijn kinderen. Ook meermalen heeft hij geprobeerd hulpverlening in te schakelen om zijn kinderen te willen ondersteunen. Maar als moeder niet mee werkt, houdt het op.
Maar bovenal de kinderen hebben er erg onder geleden en nog. Dat vind ik onverteerbaar. Maar zij zijn niet mijn kinderen, dus ik heb het los moeten laten. Wat ik ook gedaan heb.
woensdag 13 september 2023 om 12:16
Ik ken het. Mijn man heeft ooit huilend voor me gestaan met de woorden: ze kan nog veel erger worden. En puur omdat ik weer in zijn leven was, hoewel zij is opgestapt twee jaar eerder. Ik brak en besloot slimmer te handelen, haar het gevoel geven dat zij de macht in handen had. Het draaide om geld, om mijn positie binnen het gezin, ik moest het kind opvoeden. Maar als ik zei wat stief tegen mij zei: mama ‘duwt’ mij weg, dan was het hek van de dam. Haar partner deed de volledige opvoeding aan die kant. Biomoeder zorgde dat ze altijd weg was.Banananaa schreef: ↑12-09-2023 19:58Ow zo herkenbaar. Man voelt zich hier vaak machteloos omdat ex wil wet is en alles wat daarmee niet overeen komt levert strijd op. Maar na 10 jaar is het nu vaak gewoon ja en amen, het is de strijd gewoon niet waard. En we hopen dat het beter wordt als zijn dochter ouder wordt / uit huis is later.
En nee, het wordt ‘later’ niet beter. Stief is op een leeftijd waarop je een diploma hebt met enkele jaren daar werkervaring in. Stief zwalkt van baantje naar baantje die je op je 16de hebt, maar een volwassen leeftijd heeft,, wonend in een huis met jonkies. Kind draagt de sporen van het verleden mee, faalangst, depressie’s. De basis van het ‘houden van’ en ‘er zijn’ van een moeder was er niet, maar ze was wel in beeld. En wat moet dat pijnlijk zijn voor een kind. Ik wist niet dat ik zoveel smoezen kon vertellen waarom mama er weer niet was als kind bij ons was. Het ging altijd over mama, hoe slecht het bij ons was, alles was bij mama lekkerder. En boos, heel boos op ons.
Het allerpijnlijkste was dat ze in de zomer vier weken bij ons was, en wij waren alweer aan het werk zouden moeten. Ik nam geen opdrachten aan, want mama wilde haar kind niet en mijn man moest werken. Na vier weken was stief doodongelukkig, maar daar was dan toch eindelijk de dag. Mama had kind’s koffertje ingepakt met de woorden; ik breng je naar oma voor een week.
Het grappige is dat man een app kreeg onlangs van haar, foto’s van een nieuw huis. Ik vroeg wat is je laatste app: ik wil 100 euro? Hij keek, 50. Ik: oh, was een meevallertje dus. Echt, haar laatste app was 10 jaar geleden. En we hebben ontzettend gelachen.
anoniem_654ca6aceb96f wijzigde dit bericht op 13-09-2023 12:21
Reden: Tikfouten
Reden: Tikfouten
6.50% gewijzigd
woensdag 13 september 2023 om 12:42
Zo hield jaren geleden biomoeder de kinderen maanden thuis, ze mochten niet naar hun vader. Biomoeder was destijds boos op mijn man. Ze hadden namelijk een ouderschapsplan waarin stond dat de vakanties 3/3 week in overleg dienden te worden afgesproken. In dat betreffende jaar had biomoeder echter haar eigen plan getrokken [ nieuwe vriend ] en zonder enig overleg haar vakantie gepland. Mijn man heeft haar daarop aangesproken, en haar straf was duidelijk...de kinderen mochten niet meer komen. Komt mijn man zijn kind tegen in de winkel en terwijl mijn man hem wat wilde zeggen, schoot zijn zoon snel weg om een confrontatie uit de weg te gaan. Mijn man kwam gebroken thuis. Zijn eigen zoon die niets tegen zijn vader mocht zeggen.
De kinderen hebben vreselijk veel last van een loyaliteits conflict en dat heeft hen gevormd helaas. Heb echt met ze te doen.
De kinderen hebben vreselijk veel last van een loyaliteits conflict en dat heeft hen gevormd helaas. Heb echt met ze te doen.
woensdag 13 september 2023 om 12:54
Wat ook bij ons in de praktijk speelde waren issues wat school betrof.
Er was 1 zoon die een goede citoscore had behaald en ook de leraren op basis school vonden hem zeer geschikt voor havo/vwo. Brugjaar vond zoon moeilijk, verloor het overzicht vaak wb huiswerk en het plannen. Mijn man wilde helpen en vroeg zoon om de dag te komen en hem zodoende te helpen met plannen en overhoren enz. Na 1 week had zoon hier geen zin meer in en moeder vond het ook niet nodig. Man biedt zoon aan om 2x per week naar een huiswerk klas te gaan. Dat vond zoon wel een goed idee. Hij is er welgeteld 1 x geweest. Weg gegooid geld en vergeefse moeite.
Kinderen zijn opportunisten natuurlijk, kiezen vaak de weg van de minste weerstand en in onze situatie was papa vaak de weg van de meeste weerstand. Wat moet je dan, wat kun je dan? Niets!!
Deze zoon is helemaal afgegleden naar van havo, naar mavo [ op het nippertje een diploma gelukkig ] , naar mbo 4, mbo 3 en nu mbo 2 en nog geen diploma.
Is depressief, wil niets. Ik vind het zielig.
Daarom gescheiden mensen, probeer zoveel mogelijk samen te werken met ex en diens nieuwe partner, omwille van de kinderen. Zij hebben recht op een liefdevolle omgeving met duidelijke grenzen .
Er was 1 zoon die een goede citoscore had behaald en ook de leraren op basis school vonden hem zeer geschikt voor havo/vwo. Brugjaar vond zoon moeilijk, verloor het overzicht vaak wb huiswerk en het plannen. Mijn man wilde helpen en vroeg zoon om de dag te komen en hem zodoende te helpen met plannen en overhoren enz. Na 1 week had zoon hier geen zin meer in en moeder vond het ook niet nodig. Man biedt zoon aan om 2x per week naar een huiswerk klas te gaan. Dat vond zoon wel een goed idee. Hij is er welgeteld 1 x geweest. Weg gegooid geld en vergeefse moeite.
Kinderen zijn opportunisten natuurlijk, kiezen vaak de weg van de minste weerstand en in onze situatie was papa vaak de weg van de meeste weerstand. Wat moet je dan, wat kun je dan? Niets!!
Deze zoon is helemaal afgegleden naar van havo, naar mavo [ op het nippertje een diploma gelukkig ] , naar mbo 4, mbo 3 en nu mbo 2 en nog geen diploma.
Is depressief, wil niets. Ik vind het zielig.
Daarom gescheiden mensen, probeer zoveel mogelijk samen te werken met ex en diens nieuwe partner, omwille van de kinderen. Zij hebben recht op een liefdevolle omgeving met duidelijke grenzen .
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
