Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
vrijdag 8 september 2023 om 13:09
Waarom zou dat niet kunnen dan?cola-lola-cola schreef: ↑08-09-2023 07:46Als ik al die verhalen hoor vraag ik mij af waar al die onstabiele exen vandaan komen. Het lijkt wel een pandemie. Misschien zijn ze zo wel geworden door jullie nieuwe man/vriend? Zoals ik het nu lees lijk het net of jullie mannen/vrienden heiligen zijn die in de val zijn gelokt door een heks. Ik denk dat jullie ook naar je partners aandeel in dit moeten kijken. Ik kan haast niet geloven dat het alleen maar aan de bittere ex ligt.
vrijdag 8 september 2023 om 18:11
Helemaal te snappen. En een lastige. Ik denk inderdaad dat je als “stief” snel geneigd bent om plaats te maken. Als het gaat om een event waar beide ouders en kinderen aanwezig zijn, en jouw aanwezigheid, hoe onterecht ook, spanning gaat opleveren bij ex. Bijv. feestjes van hun kinderen. Wederom: alles voor het welzijn van de kinderen. Maar oneerlijk is het wel. En dat zou je partner moeten erkennen. Ik vind daarnaast ook zeker dat hij moet opkomen voor jou hoor, maar de lieve vrede bewaren is soms gewoon het enige dat hij kan doen om het zo spanningsvrij mogelijk te houden. Moeilijke deze.Roos2781 schreef: ↑08-09-2023 12:57
Ik vind dat best een lastige. Mijn vriend heeft te dealen met een onterecht boze ex en hij probeert het leuk te houden voor iedereen, maar ik heb er niet zo’n zin in om me vaak aan te moeten passen aan haar grillen.
Vinden jullie het lastig om bijvoorbeeld ergens niet bij te zijn om gedoe te voorkomen, terwijl het logisch en normaal zou zijn er wel bij te zijn? (Ik bedoel dus niet oudergesprekken op school van hun zonen ofzo hoor. Dat is helemaal voor pa en ma.) Ik wil en verwacht, zeker na mijn vorige relatie, dat mijn plek er mag zijn, dat ik niet verstopt word en dat m’n vriend voor me opkomt. Dat doet hij gelukkig ook, maar soms kiest hij voor gedoe voorkomen. Ik begrijp dat rationeel, maar ik voel me dan toch rot daarbij.
vrijdag 8 september 2023 om 18:27
Maar Roos wat voor relatie heb je dan met je vriend? Ben je gewoon de vriendin die hij elk weekend ziet of woon je samen? Dat is wel een groot verschil. Als hij je om de week ziet en hij blijft een nachtje slapen bij je vind ik niet dat jij in aanmerking komt om een opvoedende rol te spelen in het leven van de kinderen. Maar als je bij hem woont en de kinderen komen vaak over de vloer dan is het een ander verhaal. Daarnaast als de kinderen 12plus zijn vind ik het hun recht dat zij bepalen wanneer jij gewenst bent en wanneer niet. Je kan je plaats in een gezin dan niet opeisen.
vrijdag 8 september 2023 om 18:44
Roos2781 schreef: ↑08-09-2023 12:57
Ik vind dat best een lastige. Mijn vriend heeft te dealen met een onterecht boze ex en hij probeert het leuk te houden voor iedereen, maar ik heb er niet zo’n zin in om me vaak aan te moeten passen aan haar grillen. Vinden jullie het lastig om bijvoorbeeld ergens niet bij te zijn om gedoe te voorkomen, terwijl het logisch en normaal zou zijn er wel bij te zijn? (Ik bedoel dus niet oudergesprekken op school van hun zonen ofzo hoor. Dat is helemaal voor pa en ma.) Ik wil en verwacht, zeker na mijn vorige relatie, dat mijn plek er mag zijn, dat ik niet verstopt word en dat m’n vriend voor me opkomt. Dat doet hij gelukkig ook, maar soms kiest hij voor gedoe voorkomen. Ik begrijp dat rationeel, maar ik voel me dan toch rot daarbij.
Ik kan me dat heel goed voorstellen, hoe lastig dat voor je moet zijn. Zoveel belangen om tussen te kiezen, en vaak is de eenvoudigste optie voor iedereen dat jij je maar aanpast. Maar dat betekent zeker niet dat het dan ook de beste optie is.
Weet je vriend van je vorige relatie en de problemen met het wegcijferen die je toen had?
Het is stom ook dat de ex eigenlijk dus wordt beloond voor haar kinderachtige gedrag, omdat zij dramt krijgt ze haar zin en stemt jouw vriend met haar in en blijf jij weg, zodat er het minste gezeik komt. Het is in die zin wel echt een beetje als met een 3-jarige, pick your battles
maar heel vermoeiend. En wel goed dat je in ieder geval ziet waar de valkuil zit voor jou, dat je het gevaar loopt teveel onzichtbaar te worden en daar dan achteraf echt wel van te balen.
vrijdag 8 september 2023 om 18:46
Heb je door dat je echt iedere post weet te draaien naar dat de stiefmoeder on-empatisch en egoïstisch is? En alles aan de stiefmoeder ligt, en aan niemand anders in het gezin?
Ik ga je onder negeer zetten zodat ik je posts niet meer zie, want merk dat ik er echt een beetje verdrietig van word.
vrijdag 8 september 2023 om 19:03
De wens om de nieuwe partners van ouders ergens niet bij te hebben, ook al zijn ze al jaren in beeld en gaat iedereen oprecht op de best mogelijke manier met elkaar om, kan ook nog vanuit het kind komen.
Zelf had ik mijn stiefouders beide al jaren en kon goed met ze opschieten, toen ik besloot dat ik ze niet bij mijn afstuderen wilde hebben. Het gaf mij zoveel stress dat er iets niet zou kúnnen klikken tussen ouders en nieuwe partners, hoewel de kans dat dat tot problemen zou leiden minimaal was, dat ik dacht: dan maar helemaal niet. Dat heeft mijn ouders en hun partners pijn gedaan, maar ik kreeg de dag die ik wilde en voor mij was het daarmee de goede keuze.
Ik realiseer me dat het veel vaker ouders zijn die wel of geen kruis zetten door de aanwezigheid van de nieuwe partner dan dat het de kinderen zijn. Maar die zijn het soms dus ook, met of zonder goede reden (heel veel jaren later kijk ik nu heel anders naar mijn besluit dan toen) maar uit oprechte eigen wens, en dit perspectief wilde ik ook nog even toevoegen.
Zelf had ik mijn stiefouders beide al jaren en kon goed met ze opschieten, toen ik besloot dat ik ze niet bij mijn afstuderen wilde hebben. Het gaf mij zoveel stress dat er iets niet zou kúnnen klikken tussen ouders en nieuwe partners, hoewel de kans dat dat tot problemen zou leiden minimaal was, dat ik dacht: dan maar helemaal niet. Dat heeft mijn ouders en hun partners pijn gedaan, maar ik kreeg de dag die ik wilde en voor mij was het daarmee de goede keuze.
Ik realiseer me dat het veel vaker ouders zijn die wel of geen kruis zetten door de aanwezigheid van de nieuwe partner dan dat het de kinderen zijn. Maar die zijn het soms dus ook, met of zonder goede reden (heel veel jaren later kijk ik nu heel anders naar mijn besluit dan toen) maar uit oprechte eigen wens, en dit perspectief wilde ik ook nog even toevoegen.
vrijdag 8 september 2023 om 19:22
Ik vraag me bij dat soort dingen af of dat nu echt het moment is om "mijn plek op te eisen". En eerlijk gezegd: dat is het zelden. Ik weet en voel dat ik mijn plek heb. En dan maakt het me werkelijk niet uit dat ik soms even een stapje terug doe omdat iemand, wie dan ook, in het gezelschap dat op dat moment even prettiger vindt. Dat zegt dan niks over mij, of over mijn plek. Aan of het logisch of normaal is of ik erbij ben, heb ik dan eigenlijk niet zoveel boodschap.
vrijdag 8 september 2023 om 20:05
Bijzonder momenten vind ik sowieso altijd al totaal aan het feestbeest om te bepalen wie erbij is, ik heb niks met sociaal wenselijke gastenlijsten. Dus dat is helemaal aan de kinderen als het hun verjaardagen of zeker zoiets als afstuderen betreft.
Maar als je nooit bij een voetbalwedstrijd langs de lijn mag staan, omdat de ex heeft gezegd dat ze dat niet wil hebben, kan ik me voorstellen dat dat wel lastig kan zijn. Zeker als het kind het zelf wel leuk vind als jij een keer komt kijken. En dan kun je niet tegen kind zeggen: ik kom niet want dat mag niet van mama. Want dat kwetst en maakt het alleen maar lastig voor het kind, denk ik. Maar gewoon zonder reden of vanwege smoesjes niet komen, kwetst ook. Heel lastig lijkt me dat. Misschien dat Roos meer op dat soort situaties doelde?
Hoe gaan jullie daar mee om, of komt dat niet voor?
Maar als je nooit bij een voetbalwedstrijd langs de lijn mag staan, omdat de ex heeft gezegd dat ze dat niet wil hebben, kan ik me voorstellen dat dat wel lastig kan zijn. Zeker als het kind het zelf wel leuk vind als jij een keer komt kijken. En dan kun je niet tegen kind zeggen: ik kom niet want dat mag niet van mama. Want dat kwetst en maakt het alleen maar lastig voor het kind, denk ik. Maar gewoon zonder reden of vanwege smoesjes niet komen, kwetst ook. Heel lastig lijkt me dat. Misschien dat Roos meer op dat soort situaties doelde?
Hoe gaan jullie daar mee om, of komt dat niet voor?
vrijdag 8 september 2023 om 20:13
Omdat dat gewoon vaak niet zo is. Heel soms kan, maar elke keer weer.. Nee.
Er is bijna altijd meer aan de hand en vaak is degene die zo doet niet de ex maar die leuke nieuwe partner die zo'n sfeer heeft gecreëerd.
En dat de nieuwe partner daar steeds in trapt, in meebeweegt, snap er echt geen bal van.
Jaja.
zaterdag 9 september 2023 om 09:48
We wonen niet samen, maar ik zie de kinderen wel vaak. Het zijn de liefste stiefzonen die ik er gewoon even bij heb gekregen. Regelmatig zien we elkaar ook met mijn eigen kinderen erbij. Ik bemoei me niet met de opvoeding. Alleen als we met alle kinderen zijn en mijn kinderen mogen bijvoorbeeld niet nog meer chips, dan is dat meer een algemene opmerking en geldt het ook voor de stiefzonen. De kinderen zijn 12 plus en ze willen mij juist bij erbij hebben. Ze weten door ex zelf helaas precies waarom ik er soms niet bij ben. Enerzijds is dit makkelijk omdat ik dan niet iets anders hoef te zeggen, want ik zou nooit zeggen dat dat door hun eigen moeder komt. Maar het is heel shit dat zij ervoor zorgt dat de kinderen hier ook mee bezig zijn en zich er ook druk over maken.
M’n vriend weet van m’n vorige relatie. Ik heb dat meteen gezegd en meteen goed uitgelegd hoe dat was voor mij, dat ik best rekening wil houden met iedereen die redelijk doet, maar dat ik toch hoop dat mijn gevoel belangrijker is dan gevoel van ex. Hij snapt dat helemaal en heeft bij sommige uitjes volhardt in mij meenemen, dus dat is fijn. Alleen wel jammer dat het hem meer uren discussie kost dan het hele uitje zelf. Dus ja het is wel echt pick your fight. Het gaat inderdaad om m’n plek hebben en die heb ik. Soms denk ik wel dat het nu zo normaal is aan het worden dat zij zo doet, dat het straks raar lijkt als ik ergens bij wil zijn.
Over de discussie dat niet alle exen stom kunnen zijn. Dat in dit topic vervelende exen zijn, betekent toch niet dat dat er ineens heel veel van die hexen zijn? Het interesseert juist mensen die hetzelfde ervaren. Lijkt me logisch aan een topic. Ik ben zelf ook een ex en helemaal niet een vervelende
. Ik vind het alleen maar leuk als mijn ex met z’n vriendin langs het sportveld staat. Dan denk ik: leuk ze is geïnteresseerd in haar stiefkinderen (mijn kinderen dus). Dat ik zou gaan kijken als de ex van mijn vriend er is, is ondenkbaar. En inderdaad, ze dramt en krijgt soms haar zin nog ook en komt ermee weg, omdat m’n vriend simpelweg met haar te maken blijft hebben en ook nog terecht het leuk wil houden. Dus na kutgedrag van haar, volgt (soms wat later) weer gewoon normaal en leuk gedrag van hem.
M’n vriend weet van m’n vorige relatie. Ik heb dat meteen gezegd en meteen goed uitgelegd hoe dat was voor mij, dat ik best rekening wil houden met iedereen die redelijk doet, maar dat ik toch hoop dat mijn gevoel belangrijker is dan gevoel van ex. Hij snapt dat helemaal en heeft bij sommige uitjes volhardt in mij meenemen, dus dat is fijn. Alleen wel jammer dat het hem meer uren discussie kost dan het hele uitje zelf. Dus ja het is wel echt pick your fight. Het gaat inderdaad om m’n plek hebben en die heb ik. Soms denk ik wel dat het nu zo normaal is aan het worden dat zij zo doet, dat het straks raar lijkt als ik ergens bij wil zijn.
Over de discussie dat niet alle exen stom kunnen zijn. Dat in dit topic vervelende exen zijn, betekent toch niet dat dat er ineens heel veel van die hexen zijn? Het interesseert juist mensen die hetzelfde ervaren. Lijkt me logisch aan een topic. Ik ben zelf ook een ex en helemaal niet een vervelende
. Ik vind het alleen maar leuk als mijn ex met z’n vriendin langs het sportveld staat. Dan denk ik: leuk ze is geïnteresseerd in haar stiefkinderen (mijn kinderen dus). Dat ik zou gaan kijken als de ex van mijn vriend er is, is ondenkbaar. En inderdaad, ze dramt en krijgt soms haar zin nog ook en komt ermee weg, omdat m’n vriend simpelweg met haar te maken blijft hebben en ook nog terecht het leuk wil houden. Dus na kutgedrag van haar, volgt (soms wat later) weer gewoon normaal en leuk gedrag van hem.
zaterdag 9 september 2023 om 10:48
Als iemand iets vertelt over zijn/haar eigen situatie met een ex ben ik geinteresseerd en neem ik het serieus. Al die verhalen over anderen neem ik met een flinke bak zout. Mensen (moeders meestal) vinden het heerlijk om zich onder te dompelen in die dramaverhalen. En precies uit te leggen wat andere vrouwen allemaal verkeerd doen.
Ik proef ook vaak een soort van teleurstelling als ik geen dramaverhaal heb te vertellen over de ex van mijn vriend. Ik heb weleens gehoord dat het bij ons ook allemaal vreselijk moeilijk en ingewikkeld is. Toen ik vroeg waarom, werd er een voorval aangehaald waarover ik kennelijk had verteld. Maar totaal uit z’n verband gerukt en flink opgeklopt. Mensen willen gewoon drama. En als het er niet is, maken ze het zelf. Het is mijn inziens gewoon roddel en achterklap vermomd als oprechte betrokkenheid.
Ik proef ook vaak een soort van teleurstelling als ik geen dramaverhaal heb te vertellen over de ex van mijn vriend. Ik heb weleens gehoord dat het bij ons ook allemaal vreselijk moeilijk en ingewikkeld is. Toen ik vroeg waarom, werd er een voorval aangehaald waarover ik kennelijk had verteld. Maar totaal uit z’n verband gerukt en flink opgeklopt. Mensen willen gewoon drama. En als het er niet is, maken ze het zelf. Het is mijn inziens gewoon roddel en achterklap vermomd als oprechte betrokkenheid.
zaterdag 9 september 2023 om 10:59
Oh, dat laatste is zo herkenbaar. Het is ook gewoon wat mensen willen zien. Na onze eerste vakantie met de kinderen kwam er iemand naar me toe: "Vertel me de juice!". Die was gewoon teleurgesteld dat onze vakantie zonder ook maar één onvertogen woord was verlopen. En ik heb nadat een familielid een halfuurtje bij ons was geweest ook weleens via via gehoord dat diegene had begrepen dat ik me toch echt wel erg moest aanpassen en het niet makkelijk had. Excuse me, waar baseer je dat op? Als ik één keer over iets zucht, dan maken anderen ervan dat het allemaal vreselijk moeilijk en ingewikkeld is. Ik krijg ook vaak te horen dat ik iemand ben die graag alleen is en het dús wel heel lastig voor me zal zijn nu.
zaterdag 9 september 2023 om 12:29
Ik had al wat meegelezen, maar nog niks geschreven. Ik heb een lat-relatie met een man met kinderen, zelf heb ik geen kinderen. Zijn ex heeft met haar huidige partner nog een kind gekregen. Dat schijnt ingewikkeld te zijn, temeer aangezien zij kostwinner is en hij veel thuis met de kinderen. Los daarvan denk ik dat het sowieso snel ingewikkelder wordt met een 'tweede leg'. Iemand noemde al de ongelijkheid dat het jongste kind altijd bij de ouders is en de oudere(n) pendelen en vaak te maken krijgen met de dynamiek van een nieuwe partner en vaak ook weer kinderen (al dan niet 'tweede leg').
Door de lat-relatie neem ik geen opvoedende rol op me, dat wil ik ook niet. Ik vind het wel leuk om gesprekken te hebben over dingen waar je verschillend tegenaan kunt kijken, soms juist dingen sie feiten lijken maar waar je jezelf toch dingen over af kunt vragen. Dat klinkt wat gewichtiger dan ik het bedoel, het kan iets zijn als 'wanneer noem je groenten nou biologisch'. Het is vooral dat ik me vaak dingen hardop afvraag en soms komt er dan ineens vanachter een tablet of telefoon reactie en ontwikkelt zich een gesprek. Dat vind ik geinig.
Het is een houding die ik vanzelf wat inneem naar kinderen. Enerzijds op hun level, anderzijds niet moederlijk, wat misschien ook weer wat afstandelijk over kan komen. Daar worstel ik ook wel eens mee. Ik vind het lastig om zomaar een knuffel te geven of zo.
[Wat tekst verwijderd wegens persoonlijk]
Door de lat-relatie neem ik geen opvoedende rol op me, dat wil ik ook niet. Ik vind het wel leuk om gesprekken te hebben over dingen waar je verschillend tegenaan kunt kijken, soms juist dingen sie feiten lijken maar waar je jezelf toch dingen over af kunt vragen. Dat klinkt wat gewichtiger dan ik het bedoel, het kan iets zijn als 'wanneer noem je groenten nou biologisch'. Het is vooral dat ik me vaak dingen hardop afvraag en soms komt er dan ineens vanachter een tablet of telefoon reactie en ontwikkelt zich een gesprek. Dat vind ik geinig.
Het is een houding die ik vanzelf wat inneem naar kinderen. Enerzijds op hun level, anderzijds niet moederlijk, wat misschien ook weer wat afstandelijk over kan komen. Daar worstel ik ook wel eens mee. Ik vind het lastig om zomaar een knuffel te geven of zo.
[Wat tekst verwijderd wegens persoonlijk]
canis-felis wijzigde dit bericht op 27-09-2023 18:55
53.76% gewijzigd
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 9 september 2023 om 13:00
Canis-Felis: Het is ook moeilijk om de balans te vinden. Een knuffel geven zou natuurlijk geen probleem moeten zijn. Ik denk dat de leidraad is als een juf dat doet dat een ''stiefmoeder'' dat ook kan doen. Waar ik wel moeite mee zou hebben is mijn kind laten slapen in hetzelfde bed samen met ex en zijn nieuwe partner. Daar zou ik een lijn trekken. Maar dat is hier het geval niet.
zaterdag 9 september 2023 om 14:27
Mijn stukje over een knuffel staat los van het in-een-bed-slaap-verhaal, ik weet dat het 'mag', geen probleem zou hoeven zijn. Ik had het over iets waar ik soms zoekende in ben vanuit mezelf en de dynamiek zoals die ontstaan is (en denk ik altijd in het begin wat gevoelig kan zijn als je als 'nieuwe vriendin van papa' in hun leven komt, en ik weet bijvoorbeeld dat er ooit eerder een vriendin was die vooral heel druk was met de kinderen 'paaien' door ze te overstelpen met cadeaus enzo en die op een dag gewoon met koffers en eigen kinderen op de stoep stond) . Het was dus niet echt een concrete vraag of een knuffel in het algemeen zou 'mogen' of niet.cola-lola-cola schreef: ↑09-09-2023 13:00Canis-Felis: Het is ook moeilijk om de balans te vinden. Een knuffel geven zou natuurlijk geen probleem moeten zijn. Ik denk dat de leidraad is als een juf dat doet dat een ''stiefmoeder'' dat ook kan doen. Waar ik wel moeite mee zou hebben is mijn kind laten slapen in hetzelfde bed samen met ex en zijn nieuwe partner. Daar zou ik een lijn trekken. Maar dat is hier het geval niet.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 9 september 2023 om 15:39
Hoi, ik ben ook een stief/bonus moeder.
Ik heb nu 8 jaar een relatie met een gescheiden man. Hij heeft uit zijn vorige relatie een dochter van inmiddels bijna 12. Samen hebben wij nog 2 kinderen van 3 en bijna 5.
Wat ik me af vraag, en hopelijk is het oké dit topic hiervoor te gebruiken, is of wanneer je partner nu onverhoopt zou komen te overlijden, jullie nog voor zijn kind(eren) zou zorgen. Dus in de zin van het co-ouderschap schema aanhouden bijvoorbeeld.
Deze vraag is niet bedoeld om te oordelen, maar uit nieuwsgierigheid hoe anderen dat zien. Uiteraard afhankelijk van de lengte van de relatie en leeftijd kinderen en omgangsregeling enzo.
Ik dacht hier laatst ineens veel over na, naar aanleiding van een overlijden van een man met jonge kinderen die een relatie heeft met een vrouw zonder kinderen.
In mijn eigen geval zou stiefdochter hier uiteraard vaak welkom zijn, maar ik zou niet het 50/50 co-ouderschap overnemen wat er nu is. Ookal ken ik haar bijna 8 jaar, onze band is niet zo dat ik mezelf als 2e moeder zie. Natuurlijk is ze wel heel close met mijn kinderen en zou ik haar slaapkamer ook voor haar beschikbaar houden.
Ik heb nu 8 jaar een relatie met een gescheiden man. Hij heeft uit zijn vorige relatie een dochter van inmiddels bijna 12. Samen hebben wij nog 2 kinderen van 3 en bijna 5.
Wat ik me af vraag, en hopelijk is het oké dit topic hiervoor te gebruiken, is of wanneer je partner nu onverhoopt zou komen te overlijden, jullie nog voor zijn kind(eren) zou zorgen. Dus in de zin van het co-ouderschap schema aanhouden bijvoorbeeld.
Deze vraag is niet bedoeld om te oordelen, maar uit nieuwsgierigheid hoe anderen dat zien. Uiteraard afhankelijk van de lengte van de relatie en leeftijd kinderen en omgangsregeling enzo.
Ik dacht hier laatst ineens veel over na, naar aanleiding van een overlijden van een man met jonge kinderen die een relatie heeft met een vrouw zonder kinderen.
In mijn eigen geval zou stiefdochter hier uiteraard vaak welkom zijn, maar ik zou niet het 50/50 co-ouderschap overnemen wat er nu is. Ookal ken ik haar bijna 8 jaar, onze band is niet zo dat ik mezelf als 2e moeder zie. Natuurlijk is ze wel heel close met mijn kinderen en zou ik haar slaapkamer ook voor haar beschikbaar houden.
aankleefsjaan wijzigde dit bericht op 09-09-2023 15:40
Reden: Typfoutje
Reden: Typfoutje
0.22% gewijzigd
zaterdag 9 september 2023 om 15:54
Interessante vraag! Helaas komen dit soort situaties voor natuurlijk. Lijkt me dan vooral een kwestie die de nog levende biologische ouder en de stiefouder hopelijk samen kunnen oplossen anders raakt een kind wel heel veel kwijt in één keer.
Mijn moeder stierf toen ik 30 was en haar man is technisch mijn stiefvader. Een tijd daarna sprak ik iemand die mij als kind heeft gekend en ze vroeg of ik nog contact had met mijn stiefvader (heerlijk van die mensen met directe vragen). Heel handig met mijn destijds nog kleine kinderen erbij want die kregen op die dag te horen dat hun opa dus eigenlijk een stiefopa is. Natuurlijk hebben wij nog contact want wat mij betreft is hij de enige vader die ik heb. Maar ik heb dan ook geen contact met mijn biologische vader.
Mijn moeder stierf toen ik 30 was en haar man is technisch mijn stiefvader. Een tijd daarna sprak ik iemand die mij als kind heeft gekend en ze vroeg of ik nog contact had met mijn stiefvader (heerlijk van die mensen met directe vragen). Heel handig met mijn destijds nog kleine kinderen erbij want die kregen op die dag te horen dat hun opa dus eigenlijk een stiefopa is. Natuurlijk hebben wij nog contact want wat mij betreft is hij de enige vader die ik heb. Maar ik heb dan ook geen contact met mijn biologische vader.
zaterdag 9 september 2023 om 16:12
Maar dat weten je kinderen toch wel. Zou raar zijn dat je zegt dat het wel hun opa is. Gewoon het beestje bij de naam noemen. Daar krijg je later veel minder problemen mee.Koffieleut123 schreef: ↑09-09-2023 15:54Interessante vraag! Helaas komen dit soort situaties voor natuurlijk. Lijkt me dan vooral een kwestie die de nog levende biologische ouder en de stiefouder hopelijk samen kunnen oplossen anders raakt een kind wel heel veel kwijt in één keer.
Mijn moeder stierf toen ik 30 was en haar man is technisch mijn stiefvader. Een tijd daarna sprak ik iemand die mij als kind heeft gekend en ze vroeg of ik nog contact had met mijn stiefvader (heerlijk van die mensen met directe vragen). Heel handig met mijn destijds nog kleine kinderen erbij want die kregen op die dag te horen dat hun opa dus eigenlijk een stiefopa is. Natuurlijk hebben wij nog contact want wat mij betreft is hij de enige vader die ik heb. Maar ik heb dan ook geen contact met mijn biologische vader.
zaterdag 9 september 2023 om 16:13
Ik wilde zeggen "leuke vraag", maar leuk is het natuurlijk niet. Hoe dan ook, het is wel iets wat we hebben besproken voor we gingen samenwonen. Nu geldt voor mij dat, mocht het al tot de mogelijkheden behoren, ik te kort bij mijn vriend woon om te zeggen dat ik ze structureel "op zou vangen". De kinderen zijn daar ook te oud voor. Ik kan me voorstellen dat dat anders zou zijn als je langer samenwoont, de kinderen jonger zijn en je wellicht ook samen nog een kind hebt.
Wat onhandig van die persoon trouwens, om daar zo plompverloren naar te vragen.
Wat onhandig van die persoon trouwens, om daar zo plompverloren naar te vragen.
zaterdag 9 september 2023 om 16:14
O jemig, niet iets waar je stil bij wilt staan. Maar wat wellicht wel nodig is. Zou het zeker met partner en moeder van kind bespreken en er zelfs iets over vastleggen. Kind heeft zelf overigens ook de leeftijd erover mee te mogen beslissen.aankleefsjaan schreef: ↑09-09-2023 15:39Hoi, ik ben ook een stief/bonus moeder.
Ik heb nu 8 jaar een relatie met een gescheiden man. Hij heeft uit zijn vorige relatie een dochter van inmiddels bijna 12. Samen hebben wij nog 2 kinderen van 3 en bijna 5.
Wat ik me af vraag, en hopelijk is het oké dit topic hiervoor te gebruiken, is of wanneer je partner nu onverhoopt zou komen te overlijden, jullie nog voor zijn kind(eren) zou zorgen. Dus in de zin van het co-ouderschap schema aanhouden bijvoorbeeld.
Deze vraag is niet bedoeld om te oordelen, maar uit nieuwsgierigheid hoe anderen dat zien. Uiteraard afhankelijk van de lengte van de relatie en leeftijd kinderen en omgangsregeling enzo.
Ik dacht hier laatst ineens veel over na, naar aanleiding van een overlijden van een man met jonge kinderen die een relatie heeft met een vrouw zonder kinderen.
In mijn eigen geval zou stiefdochter hier uiteraard vaak welkom zijn, maar ik zou niet het 50/50 co-ouderschap overnemen wat er nu is. Ookal ken ik haar bijna 8 jaar, onze band is niet zo dat ik mezelf als 2e moeder zie. Natuurlijk is ze wel heel close met mijn kinderen en zou ik haar slaapkamer ook voor haar beschikbaar houden.
zaterdag 9 september 2023 om 16:24
zaterdag 9 september 2023 om 16:25
Dat ligt allemaal aan de ex. Als zij je het licht in de ogen niet gunt gaat geen enkele rechter jou dat recht geven. Het is heel krom hier in Nederland. Als stiefouder heb je alleen iets met die kinderen te maken als jouw partner (de biologische ouder) nog in beeld is. Anders verlies je alle rechten en plichten omtrent je stiefkinderen.aankleefsjaan schreef: ↑09-09-2023 15:39Hoi, ik ben ook een stief/bonus moeder.
Ik heb nu 8 jaar een relatie met een gescheiden man. Hij heeft uit zijn vorige relatie een dochter van inmiddels bijna 12. Samen hebben wij nog 2 kinderen van 3 en bijna 5.
Wat ik me af vraag, en hopelijk is het oké dit topic hiervoor te gebruiken, is of wanneer je partner nu onverhoopt zou komen te overlijden, jullie nog voor zijn kind(eren) zou zorgen. Dus in de zin van het co-ouderschap schema aanhouden bijvoorbeeld.
Deze vraag is niet bedoeld om te oordelen, maar uit nieuwsgierigheid hoe anderen dat zien. Uiteraard afhankelijk van de lengte van de relatie en leeftijd kinderen en omgangsregeling enzo.
Ik dacht hier laatst ineens veel over na, naar aanleiding van een overlijden van een man met jonge kinderen die een relatie heeft met een vrouw zonder kinderen.
In mijn eigen geval zou stiefdochter hier uiteraard vaak welkom zijn, maar ik zou niet het 50/50 co-ouderschap overnemen wat er nu is. Ookal ken ik haar bijna 8 jaar, onze band is niet zo dat ik mezelf als 2e moeder zie. Natuurlijk is ze wel heel close met mijn kinderen en zou ik haar slaapkamer ook voor haar beschikbaar houden.
zaterdag 9 september 2023 om 16:32
Yep. Ik ken daarnaast ook verhalen van ex-bonus ouders die zich enorme zorgen maken over het welzijn van hun ex-bonuskinderen. Jammer de pammer, de ouders kunnen allebei zo psycho zijn als wat, maar je vindt er geen luisterend oor voor. Niemand doet wat.cola-lola-cola schreef: ↑09-09-2023 16:25Dat ligt allemaal aan de ex. Als zij je het licht in de ogen niet gunt gaat geen enkele rechter jou dat recht geven. Het is heel krom hier in Nederland. Als stiefouder heb je alleen iets met die kinderen te maken als jouw partner (de biologische ouder) nog in beeld is. Anders verlies je alle rechten en plichten omtrent je stiefkinderen.
En die kinderen gaan naar de klote.
zaterdag 9 september 2023 om 17:05
In principe ben ik het met je eens hoor. Kinderen waren destijds 5 en 6 denk ik (ten tijde van die vraag) en het is in ons gezin eigenlijk niet een issue omdat mijn stiefvader al vanaf mijn peutertijd voor me heeft gezorgd en me ook heeft geadopteerd. Veel mensen, zelfs in zijn familie, weten het niet eens of staan er niet bij stil. Deze random vrouw op een begrafenis echter wel.cola-lola-cola schreef: ↑09-09-2023 16:12Maar dat weten je kinderen toch wel. Zou raar zijn dat je zegt dat het wel hun opa is. Gewoon het beestje bij de naam noemen. Daar krijg je later veel minder problemen mee.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
