Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
vrijdag 29 november 2024 om 12:25
Ik ben na 3 jaar relatie gaan samenwonen met nieuwe partner. Mijn kind ging studeren in de stad waar partner woonde, dus werd destijds de stap gezet. Ik heb 4 kinderen waarvan er 2 destijds al op zichzelf woonde en partner heeft 3 kinderen waarmee een omgangsregeling was. Mijn 2 jongste en zijn 3 kinderen waren pubers. Zijn huis werd verbouwd zodat alle kinderen een eigen slaapkamer hadden.
Maar......had ik geweten wat mij allemaal boven het hoofd hing, was ik blijven latten.
Niet vanwege zijn kinderen, maar vanwege zijn ex. Dat heeft een hele grote impact gehad op ons leven, zeker ook op die van mijn kinderen. We hebben het heus fijn gehad met zn allen, vakanties en uitjes en feestjes. Partner en ik konden goed goed communiceren en zaten op 1 lijn . Maar die ex....nooit geweten dat mensen zich zo konden verlagen.
Maar......had ik geweten wat mij allemaal boven het hoofd hing, was ik blijven latten.
Niet vanwege zijn kinderen, maar vanwege zijn ex. Dat heeft een hele grote impact gehad op ons leven, zeker ook op die van mijn kinderen. We hebben het heus fijn gehad met zn allen, vakanties en uitjes en feestjes. Partner en ik konden goed goed communiceren en zaten op 1 lijn . Maar die ex....nooit geweten dat mensen zich zo konden verlagen.
vrijdag 29 november 2024 om 13:18
Bij ons is het natuurlijk niet zo dat ik ook nog kinderen heb, maar wij zeggen het wel altijd als we weg gaan. Vooral ook omdat we niet willen dat ze niet weten waar we "uithangen" als zij bij hun moeder zijn. We melden natuurlijk niet ieder wissewasje, maar wel als we dus drie dagen in Maastricht zouden zitten ofzo. De jongste kon in het begin wel een soort van jaloers zijn ("jullie gaan echt heel vaak en altijd met z'n tweeen weg") en het gevoel hebben dat jongste tekort kwam, maar dat heeft jongste in het algemeen wat snel, was sowieso ook niet gewend dat ouders samen dingen deden. Dus dat was ook gewoon even wennen. En ze komen echt niks tekort, al was het maar omdat ze nu natuurlijk eigenlijk meestal dubbel op vakantie gaan. Ik heb dat soort opmerkingen nu ook al heel lang niet gehoord, nu is het alleen: "Ok leuk, sturen jullie af en toe een fotootje".Advocaatje schreef: ↑29-11-2024 11:35Wat gezellig dat hier veel activiteit is! Ik ben deze week meerdere keren aan een bericht begonnen, maar niks afgerond. Dus ik bespaar jullie alle late reacties.
Ik las laatst iets en ben nog wel benieuwd wat jullie daar van vinden: Hoe gaan jullie om met vakanties en kleine tripjes met of zonder (stief)kinderen? In het voorbeeld ging het stel met kinderen op pad en niet de dochter uit een eerdere relatie. Bij ons is het niet zo ingewikkeld, maar ik vind het soms al lastig of we nou vertellen dat we een weekendje met z’n tweeën weg geweest zijn. Ik stel me voor dat dat met eigen kinderen en stiefkinderen veel ingewikkelder is.
vrijdag 29 november 2024 om 13:33
Mijn partner en ik gaan regelmatig samen een weekendje weg, zonder kinderen. Verder zijn alle mogelijke combinaties voorgekomen. Zomervakantie met alleen zijn kinderen, met twee van zijn dochters en één kind van mij, zonder kinderen. Ik ga ook één keer per jaar met mijn kinderen een weekend weg en dat doet mijn partner ook. Nu zijn ze wel allemaal op een leeftijd dat ze prima alleen op vakantie kunnen.Advocaatje schreef: ↑29-11-2024 11:35Wat gezellig dat hier veel activiteit is! Ik ben deze week meerdere keren aan een bericht begonnen, maar niks afgerond. Dus ik bespaar jullie alle late reacties.
Ik las laatst iets en ben nog wel benieuwd wat jullie daar van vinden: Hoe gaan jullie om met vakanties en kleine tripjes met of zonder (stief)kinderen? In het voorbeeld ging het stel met kinderen op pad en niet de dochter uit een eerdere relatie. Bij ons is het niet zo ingewikkeld, maar ik vind het soms al lastig of we nou vertellen dat we een weekendje met z’n tweeën weg geweest zijn. Ik stel me voor dat dat met eigen kinderen en stiefkinderen veel ingewikkelder is.
Ik heb op vakantie gaan met eigen en stiefkinderen niet ingewikkeld gevonden. Het heeft me wel doen bevestigen dat ik niet met alle kinderen in één huis wilde wonen. Te grote verschillen in opvoeding en omgang met exen.
Waarom denk je dat het ingewikkelder is?
vrijdag 29 november 2024 om 14:07
@meisje dat jaloerse is hier niet echt, maar toch ook wel. Terwijl stief inderdaad zelf dubbel op vakantie gaat, dus zeker niets tekort komt. Maar ik heb ooit in buitenlandse stad gewoond dus daar zijn we regelmatig. Dus in die zin komen we zelf ook niks tekort. 
@Lisa: Als er nog eigen kinderen zouden zijn, lijkt het me dat die jaloezie er nog iets sterker is als je stiefkind niet meeneemt. Dus ben benieuwd hoe mensen dat regelen.
@Lisa: Als er nog eigen kinderen zouden zijn, lijkt het me dat die jaloezie er nog iets sterker is als je stiefkind niet meeneemt. Dus ben benieuwd hoe mensen dat regelen.
vrijdag 29 november 2024 om 14:17
@Advocaatje, ik denk dat ik rare kinderen heb. Ze gaan het liefst zelf op vakantie en doen dat ook sinds ze een jaar of 15 zijn. Met mij en mijn partner meegaan is echt iets wat een keuze is. En zo is het gekomen dat we met alle mogelijk variaties van kinderen al op vakantie zijn geweest. Dat geldt ook voor de kinderen van mijn partner. Alhoewel die minder ondernemend zijn en dus vaker kozen om met ons mee te gaan.
Het is ook wel eens zo uitgekomen dat mijn kinderen met hun vader mee op vakantie gingen en niet met mij. Zijn bestemming vonden ze leuker
Het is ook wel eens zo uitgekomen dat mijn kinderen met hun vader mee op vakantie gingen en niet met mij. Zijn bestemming vonden ze leuker
vrijdag 29 november 2024 om 14:30
Heerlijk als het gewoon loopt!Lisa5678 schreef: ↑29-11-2024 14:17@Advocaatje, ik denk dat ik rare kinderen heb. Ze gaan het liefst zelf op vakantie en doen dat ook sinds ze een jaar of 15 zijn. Met mij en mijn partner meegaan is echt iets wat een keuze is. En zo is het gekomen dat we met alle mogelijk variaties van kinderen al op vakantie zijn geweest. Dat geldt ook voor de kinderen van mijn partner. Alhoewel die minder ondernemend zijn en dus vaker kozen om met ons mee te gaan.
Het is ook wel eens zo uitgekomen dat mijn kinderen met hun vader mee op vakantie gingen en niet met mij. Zijn bestemming vonden ze leuker
vrijdag 29 november 2024 om 18:15
Als ik met partner en mijn kinderen op vakantie ga, dan vragen we eerst of zijn kinderen ook mee willen en plannen we het in een periode dat ze ook meekunnen. We gaan daarnaast ook wel elk met 1 of meerdere eigen kinderen op reis.
Ik heb zijn jongste eens meegenomen naar een bungalowpark maar daar was zijn moeder niet echt blij mee. T was ook ingewikkelder dan ik vooraf had gedacht, t bleek toch anders dan gewoon een vriendje meenemen.
Ik heb zijn jongste eens meegenomen naar een bungalowpark maar daar was zijn moeder niet echt blij mee. T was ook ingewikkelder dan ik vooraf had gedacht, t bleek toch anders dan gewoon een vriendje meenemen.
zaterdag 30 november 2024 om 11:39
Herkenbaar, zoon is ook een beetje jaloers als hij niet mee kan.meisje85 schreef: ↑29-11-2024 13:18Bij ons is het natuurlijk niet zo dat ik ook nog kinderen heb, maar wij zeggen het wel altijd als we weg gaan. Vooral ook omdat we niet willen dat ze niet weten waar we "uithangen" als zij bij hun moeder zijn. We melden natuurlijk niet ieder wissewasje, maar wel als we dus drie dagen in Maastricht zouden zitten ofzo. De jongste kon in het begin wel een soort van jaloers zijn ("jullie gaan echt heel vaak en altijd met z'n tweeen weg") en het gevoel hebben dat jongste tekort kwam, maar dat heeft jongste in het algemeen wat snel, was sowieso ook niet gewend dat ouders samen dingen deden. Dus dat was ook gewoon even wennen. En ze komen echt niks tekort, al was het maar omdat ze nu natuurlijk eigenlijk meestal dubbel op vakantie gaan. Ik heb dat soort opmerkingen nu ook al heel lang niet gehoord, nu is het alleen: "Ok leuk, sturen jullie af en toe een fotootje".
Dus we leggen dat ook uit, wat de reden is, dat hij erbij hoort maar ook een ander leven heeft bij mama. En dat papa en ik dan ook andere dingen doen als hij er niet is. Maar dat dat niet betekend dat hij er niet bij hoort.
We hebben de wc ook omgedoopt tot onze herinneringen hoek. Daar hangen alle foto's die we samen met zoon gedaan hebben. Het gevoel van saamhorigheid extra bevestigen voor hem. En dat werkt heel goed.
Lijkt me bijzonder lastig als kind, al dat schakelen. Bij mama is het weer anders dan bij ons en dan gaan je ouders ook nog eens zonder jou weekendjes of vakanties weg.
zondag 1 december 2024 om 19:26
Vakantie is bij ons tot nu toe of met z'n allen. Dus mijn kinderen en zijn kind. Of met z'n 2en. Het zou best kunnen dat dit in de toekomst nog eens in andere samenstellingen zal zijn vooral omdat mijn oudste 4 jaar ouder is dan de andere 2.
En verder ga ik ook met mijn kinderen en hij met zijn kind alleen.
Mijn kinderen gaan niet naar hun vader dus als wij met z'n 2e weg gaan weten ze het wel want dan gaan de naar oma.
We hebben dit weekend veel kunnen praten waardoor ik het samenwonen weer wat meer naast me neer kan leggen. We zien wel even hoe het loopt allemaal maar voorlopig is het niet eens mogelijk.
En verder ga ik ook met mijn kinderen en hij met zijn kind alleen.
Mijn kinderen gaan niet naar hun vader dus als wij met z'n 2e weg gaan weten ze het wel want dan gaan de naar oma.
We hebben dit weekend veel kunnen praten waardoor ik het samenwonen weer wat meer naast me neer kan leggen. We zien wel even hoe het loopt allemaal maar voorlopig is het niet eens mogelijk.
dinsdag 3 december 2024 om 07:37
In het begin dachten we nee kan alleen als stiefdochter er is. Maar die deed bij moeder natuurlijk ook leuke dingen en ging daar weekendjes/vakanties weg dus toen viel dat bezwaar wel weg. Konden moeilijk tegen gezamenlijke kinderen zeggen we kunnen alleen uitstapjes maken als halfzus er is.Advocaatje schreef: ↑29-11-2024 11:35Wat gezellig dat hier veel activiteit is! Ik ben deze week meerdere keren aan een bericht begonnen, maar niks afgerond. Dus ik bespaar jullie alle late reacties.
Ik las laatst iets en ben nog wel benieuwd wat jullie daar van vinden: Hoe gaan jullie om met vakanties en kleine tripjes met of zonder (stief)kinderen? In het voorbeeld ging het stel met kinderen op pad en niet de dochter uit een eerdere relatie. Bij ons is het niet zo ingewikkeld, maar ik vind het soms al lastig of we nou vertellen dat we een weekendje met z’n tweeën weg geweest zijn. Ik stel me voor dat dat met eigen kinderen en stiefkinderen veel ingewikkelder is.
dinsdag 3 december 2024 om 08:09
Wij gaan eigenlijk altijd weg met onze eigen kinderen (wonen ook niet samen) en ook af en toe een weekend of weekje met elkaar. De kinderen zijn nooit dolenthousiast als we samen op vakantie gaan (want: jaloers) maar zij gaan natuurlijk ook met hun andere ouder op vakantie dus ze komen echt niets tekort.
dinsdag 3 december 2024 om 09:55
Dat. Mijn ouders gingen ieder jaar met z'n tweeën weg naar "exotischer" bestemmingen dan met het hele gezin. Hoewel ik het zeker als jong kind juist leuk vond om bij opa en oma te logeren, was ik ook wel eens jaloers. Dus dat lijkt me ook niet exclusief voor gescheiden ouders.Charlotta schreef: ↑03-12-2024 08:09Wij gaan eigenlijk altijd weg met onze eigen kinderen (wonen ook niet samen) en ook af en toe een weekend of weekje met elkaar. De kinderen zijn nooit dolenthousiast als we samen op vakantie gaan (want: jaloers) maar zij gaan natuurlijk ook met hun andere ouder op vakantie dus ze komen echt niets tekort.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 3 december 2024 om 10:59
canis-felis schreef: ↑03-12-2024 09:55Dat. Mijn ouders gingen ieder jaar met z'n tweeën weg naar "exotischer" bestemmingen dan met het hele gezin. Hoewel ik het zeker als jong kind juist leuk vond om bij opa en oma te logeren, was ik ook wel eens jaloers. Dus dat lijkt me ook niet exclusief voor gescheiden ouders.
Zeker niet. Gelukkig getrouwde vriendinnen gaan ook wel eens alleen met hun partner weg, dat lijkt me ook vrij normaal. Maar als gescheiden ouder heb je sowieso een extra vaatje schuldgevoel waar je uit kan tappen he? Dus daar kan dit dan ook wel bij
dinsdag 3 december 2024 om 11:08
dinsdag 3 december 2024 om 11:47
Hier gaan we alleen compleet op vakantie. Vroeger alleen met stiefkind, nu met stiefkind + ons tweede kind. We zijn de afgelopen jaren wel eens met z'n tweeën een weekend weg geweest, maar dat valt voor mij buiten echte vakanties.
Stiefkind zou het niet waarderen als we weg zouden gaan zonder hem, maar ver daarvoor zou ik mezelf daar al niet goed bij voelen. Zou raar en incompleet voelen. Inmiddels is hij al bijna op een leeftijd dat hij liever niet meer mee wil, maar dat is een gezonde ontwikkeling lijkt mij.
Snap dat het in elke situatie anders is of kan voelen, is wel heel erg afhankelijk van de onderlinge verhoudingen, maar ook hoe vaak stiefkind thuis is. Dat is in ons geval bijna altijd.
Stiefkind zou het niet waarderen als we weg zouden gaan zonder hem, maar ver daarvoor zou ik mezelf daar al niet goed bij voelen. Zou raar en incompleet voelen. Inmiddels is hij al bijna op een leeftijd dat hij liever niet meer mee wil, maar dat is een gezonde ontwikkeling lijkt mij.
Snap dat het in elke situatie anders is of kan voelen, is wel heel erg afhankelijk van de onderlinge verhoudingen, maar ook hoe vaak stiefkind thuis is. Dat is in ons geval bijna altijd.
dinsdag 3 december 2024 om 12:44
Sowieso is het gevoel van buitensluiting (of het nou bij de kinderen of de stief is) natuurlijk geen onbekend verschijnsel binnen een samengesteld gezin. Ik herken het bij mezelf de laatste week toevallig ineens weer wat vaker, een optelsom van kleinere dingen denk ik: familiebezoekjes waar ik dan nog foto's zie hangen van een familieweekend van jaren geleden, mijn man die de laatste tijd een aantal dingen met zijn ex en een kind had, een gebeurtenis die ik wat laat hoorde doordat het in een appgroep was besproken waar ik niet in zit en mijn man er onterecht vanuit was gegaan dat ik het al wist. Ik weet dat de kinderen mij soms meer vertellen dan mijn man, maar soms realiseer ik me ook ineens wat meer dan anders dat er ook nog een gezinssysteem is waar ik niet in zit. En dat is op zich natuurlijk niet anders dan een kind dat zich realiseert dat 'ie niet mee gaat op vakantie met een ouder en de stiefouder.
dinsdag 3 december 2024 om 12:55
Mijn vriend is de gescheiden ouder, ik niet. Ik geloof niet dat hij bijzonder veel last heeft van schuldgevoel. E.e.a. hangt nogal af van de situatie en hoe vers de scheiding is, lijkt me. Mijn vriend is niet van veel vakanties en de afgelopen zomervakanties was ik ook mee. Er kwam een keer een vraag van de kinderen of ik nu altijd meega. Bleek dat ze het wel leuk zouden vinden om ook weer eens alleen met hun vader op vakantie te gaan. Helemaal prima dat ze dat aangeven. Ik laat het dan verder aan mijn vriend om met de kinderen te bedenken of dat dan de zomer wordt of bijvoorbeeld een week(end) in een andere schoolvakantie.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 3 december 2024 om 13:26
En hoe erg is het helemaal als een kind jaloers als hij/zij niet mee kan op vakantie? Heel gezond om mee om te leren gaan.
Het is wat anders als het kind nooit meegaat of andere kinderen wel en hij of zij niet. Dan vind ik het anders liggen.
Mijn ouders gingen drie weken op reis naar een heel ver land en ik moest logeren bij een tante. Ik vond het niet leuk maar heb het ook prima overleefd. Ik denk dat ik een jaar of 9 was.
Het is wat anders als het kind nooit meegaat of andere kinderen wel en hij of zij niet. Dan vind ik het anders liggen.
Mijn ouders gingen drie weken op reis naar een heel ver land en ik moest logeren bij een tante. Ik vond het niet leuk maar heb het ook prima overleefd. Ik denk dat ik een jaar of 9 was.
dinsdag 3 december 2024 om 18:40
Ik denk dat het helemaal niet verkeerd is dat ze dat leren.Lisa5678 schreef: ↑03-12-2024 13:26En hoe erg is het helemaal als een kind jaloers als hij/zij niet mee kan op vakantie? Heel gezond om mee om te leren gaan.
Het is wat anders als het kind nooit meegaat of andere kinderen wel en hij of zij niet. Dan vind ik het anders liggen.
Mijn ouders gingen drie weken op reis naar een heel ver land en ik moest logeren bij een tante. Ik vond het niet leuk maar heb het ook prima overleefd. Ik denk dat ik een jaar of 9 was.
Wat ik wel moeilijk zou vinden is om met alleen stiefkind te gaan en mijn kinderen niet.
Maar ik kan niet zomaar iedere keer mijn kinderen een week bij mijn moeder kwijt dus dan besteed ik die mogelijkheid liever aan een vakantie met mijn vriend samen. En lange vakanties zijn dat al niet. Maar dat geeft ook niet 5/6 dagen is ook prima. De lange vakanties komen nog wel met z'n 2en.
dinsdag 3 december 2024 om 18:56
Ja, dat snap ik. Blijft dat lang hangen? Kun je het bespreken? Ik vind dat namelijk best lastig.meisje85 schreef: ↑03-12-2024 12:44Sowieso is het gevoel van buitensluiting (of het nou bij de kinderen of de stief is) natuurlijk geen onbekend verschijnsel binnen een samengesteld gezin. Ik herken het bij mezelf de laatste week toevallig ineens weer wat vaker, een optelsom van kleinere dingen denk ik: familiebezoekjes waar ik dan nog foto's zie hangen van een familieweekend van jaren geleden, mijn man die de laatste tijd een aantal dingen met zijn ex en een kind had, een gebeurtenis die ik wat laat hoorde doordat het in een appgroep was besproken waar ik niet in zit en mijn man er onterecht vanuit was gegaan dat ik het al wist. Ik weet dat de kinderen mij soms meer vertellen dan mijn man, maar soms realiseer ik me ook ineens wat meer dan anders dat er ook nog een gezinssysteem is waar ik niet in zit. En dat is op zich natuurlijk niet anders dan een kind dat zich realiseert dat 'ie niet mee gaat op vakantie met een ouder en de stiefouder.
dinsdag 3 december 2024 om 20:37
Hier speelt er wat anders bij vakanties, ik weet niet of sommigen van jullie dat ook hebben?
Mijn vriend gebruikt vrijwel al zijn vakantiedagen voor vakanties met zijn kinderen. Daardoor is er weinig meer over voor vakantie van ons samen. Ik gun zijn kinderen volledig die tijd met hun vader, dus het is gewoon zo. Maar ik vind het tegelijkertijd wel lastig voor mezelf. Vakanties zijn toch iets waar je als koppel veel uit haalt, vind ik. Ik ga ook gerust zelf op reis. Maar samen herinneringen maken is wel iets wat ik mis.
Ik ga niet mee met de vakanties met zijn kinderen, omdat dat echt iets is van hun drietjes. Naast dat het voor mij niet echt ontspanning is, is het voor zijn kinderen ook fijner als ik niet mee ga. Dus daar ligt niet een oplossing. Ik zoek ook niet naar een oplossing, maar baal er soms eventjes van.
Mijn vriend gebruikt vrijwel al zijn vakantiedagen voor vakanties met zijn kinderen. Daardoor is er weinig meer over voor vakantie van ons samen. Ik gun zijn kinderen volledig die tijd met hun vader, dus het is gewoon zo. Maar ik vind het tegelijkertijd wel lastig voor mezelf. Vakanties zijn toch iets waar je als koppel veel uit haalt, vind ik. Ik ga ook gerust zelf op reis. Maar samen herinneringen maken is wel iets wat ik mis.
Ik ga niet mee met de vakanties met zijn kinderen, omdat dat echt iets is van hun drietjes. Naast dat het voor mij niet echt ontspanning is, is het voor zijn kinderen ook fijner als ik niet mee ga. Dus daar ligt niet een oplossing. Ik zoek ook niet naar een oplossing, maar baal er soms eventjes van.
dinsdag 3 december 2024 om 20:49
Ik vind het lastig stokbootje, omdat ik het eerlijk gezegd niet los kan zien van wat je nog meer hebt geschreven over je relatie. Je zou het, als je het heel positief bekijkt, kunnen zien als een vader die veel tijd in zijn kinderen wil steken, maar ik lees hier in alle eerlijkheid - in het licht van alles - toch vooral ook weer in terug dat jij je maar moet schikken en genoegen moet nemen met de kruimels en alles waar hij niet op ziet te wachten. Je gunt de kinderen tijd met hun vader, dat klinkt lief, maar dat hoeft toch niet te betekenen dat er voor jou (zo goed als) niks overblijft? Daar mag je toch wel wat meer om vragen in je relatie? En daar wil je toch ook wel iets meer van in je relatie?
dinsdag 3 december 2024 om 20:51
Nee, blijft niet lang hangen. Ik heb het gisteren ook tegen mijn man gezegd. Hij snapt het, ik weet en zie ook dat hij zich hiervan bewust is, dus dan is het soms ook gewoon maar even wat het is.Advocaatje schreef: ↑03-12-2024 18:56Ja, dat snap ik. Blijft dat lang hangen? Kun je het bespreken? Ik vind dat namelijk best lastig.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
