Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
vrijdag 29 november 2024 om 12:25
Ik ben na 3 jaar relatie gaan samenwonen met nieuwe partner. Mijn kind ging studeren in de stad waar partner woonde, dus werd destijds de stap gezet. Ik heb 4 kinderen waarvan er 2 destijds al op zichzelf woonde en partner heeft 3 kinderen waarmee een omgangsregeling was. Mijn 2 jongste en zijn 3 kinderen waren pubers. Zijn huis werd verbouwd zodat alle kinderen een eigen slaapkamer hadden.
Maar......had ik geweten wat mij allemaal boven het hoofd hing, was ik blijven latten.
Niet vanwege zijn kinderen, maar vanwege zijn ex. Dat heeft een hele grote impact gehad op ons leven, zeker ook op die van mijn kinderen. We hebben het heus fijn gehad met zn allen, vakanties en uitjes en feestjes. Partner en ik konden goed goed communiceren en zaten op 1 lijn . Maar die ex....nooit geweten dat mensen zich zo konden verlagen.
Maar......had ik geweten wat mij allemaal boven het hoofd hing, was ik blijven latten.
Niet vanwege zijn kinderen, maar vanwege zijn ex. Dat heeft een hele grote impact gehad op ons leven, zeker ook op die van mijn kinderen. We hebben het heus fijn gehad met zn allen, vakanties en uitjes en feestjes. Partner en ik konden goed goed communiceren en zaten op 1 lijn . Maar die ex....nooit geweten dat mensen zich zo konden verlagen.
vrijdag 29 november 2024 om 13:18
Bij ons is het natuurlijk niet zo dat ik ook nog kinderen heb, maar wij zeggen het wel altijd als we weg gaan. Vooral ook omdat we niet willen dat ze niet weten waar we "uithangen" als zij bij hun moeder zijn. We melden natuurlijk niet ieder wissewasje, maar wel als we dus drie dagen in Maastricht zouden zitten ofzo. De jongste kon in het begin wel een soort van jaloers zijn ("jullie gaan echt heel vaak en altijd met z'n tweeen weg") en het gevoel hebben dat jongste tekort kwam, maar dat heeft jongste in het algemeen wat snel, was sowieso ook niet gewend dat ouders samen dingen deden. Dus dat was ook gewoon even wennen. En ze komen echt niks tekort, al was het maar omdat ze nu natuurlijk eigenlijk meestal dubbel op vakantie gaan. Ik heb dat soort opmerkingen nu ook al heel lang niet gehoord, nu is het alleen: "Ok leuk, sturen jullie af en toe een fotootje".Advocaatje schreef: ↑29-11-2024 11:35Wat gezellig dat hier veel activiteit is! Ik ben deze week meerdere keren aan een bericht begonnen, maar niks afgerond. Dus ik bespaar jullie alle late reacties.
Ik las laatst iets en ben nog wel benieuwd wat jullie daar van vinden: Hoe gaan jullie om met vakanties en kleine tripjes met of zonder (stief)kinderen? In het voorbeeld ging het stel met kinderen op pad en niet de dochter uit een eerdere relatie. Bij ons is het niet zo ingewikkeld, maar ik vind het soms al lastig of we nou vertellen dat we een weekendje met z’n tweeën weg geweest zijn. Ik stel me voor dat dat met eigen kinderen en stiefkinderen veel ingewikkelder is.
vrijdag 29 november 2024 om 13:33
Mijn partner en ik gaan regelmatig samen een weekendje weg, zonder kinderen. Verder zijn alle mogelijke combinaties voorgekomen. Zomervakantie met alleen zijn kinderen, met twee van zijn dochters en één kind van mij, zonder kinderen. Ik ga ook één keer per jaar met mijn kinderen een weekend weg en dat doet mijn partner ook. Nu zijn ze wel allemaal op een leeftijd dat ze prima alleen op vakantie kunnen.Advocaatje schreef: ↑29-11-2024 11:35Wat gezellig dat hier veel activiteit is! Ik ben deze week meerdere keren aan een bericht begonnen, maar niks afgerond. Dus ik bespaar jullie alle late reacties.
Ik las laatst iets en ben nog wel benieuwd wat jullie daar van vinden: Hoe gaan jullie om met vakanties en kleine tripjes met of zonder (stief)kinderen? In het voorbeeld ging het stel met kinderen op pad en niet de dochter uit een eerdere relatie. Bij ons is het niet zo ingewikkeld, maar ik vind het soms al lastig of we nou vertellen dat we een weekendje met z’n tweeën weg geweest zijn. Ik stel me voor dat dat met eigen kinderen en stiefkinderen veel ingewikkelder is.
Ik heb op vakantie gaan met eigen en stiefkinderen niet ingewikkeld gevonden. Het heeft me wel doen bevestigen dat ik niet met alle kinderen in één huis wilde wonen. Te grote verschillen in opvoeding en omgang met exen.
Waarom denk je dat het ingewikkelder is?
vrijdag 29 november 2024 om 14:07
@meisje dat jaloerse is hier niet echt, maar toch ook wel. Terwijl stief inderdaad zelf dubbel op vakantie gaat, dus zeker niets tekort komt. Maar ik heb ooit in buitenlandse stad gewoond dus daar zijn we regelmatig. Dus in die zin komen we zelf ook niks tekort. 
@Lisa: Als er nog eigen kinderen zouden zijn, lijkt het me dat die jaloezie er nog iets sterker is als je stiefkind niet meeneemt. Dus ben benieuwd hoe mensen dat regelen.
@Lisa: Als er nog eigen kinderen zouden zijn, lijkt het me dat die jaloezie er nog iets sterker is als je stiefkind niet meeneemt. Dus ben benieuwd hoe mensen dat regelen.
vrijdag 29 november 2024 om 14:17
@Advocaatje, ik denk dat ik rare kinderen heb. Ze gaan het liefst zelf op vakantie en doen dat ook sinds ze een jaar of 15 zijn. Met mij en mijn partner meegaan is echt iets wat een keuze is. En zo is het gekomen dat we met alle mogelijk variaties van kinderen al op vakantie zijn geweest. Dat geldt ook voor de kinderen van mijn partner. Alhoewel die minder ondernemend zijn en dus vaker kozen om met ons mee te gaan.
Het is ook wel eens zo uitgekomen dat mijn kinderen met hun vader mee op vakantie gingen en niet met mij. Zijn bestemming vonden ze leuker
Het is ook wel eens zo uitgekomen dat mijn kinderen met hun vader mee op vakantie gingen en niet met mij. Zijn bestemming vonden ze leuker
vrijdag 29 november 2024 om 14:30
Heerlijk als het gewoon loopt!Lisa5678 schreef: ↑29-11-2024 14:17@Advocaatje, ik denk dat ik rare kinderen heb. Ze gaan het liefst zelf op vakantie en doen dat ook sinds ze een jaar of 15 zijn. Met mij en mijn partner meegaan is echt iets wat een keuze is. En zo is het gekomen dat we met alle mogelijk variaties van kinderen al op vakantie zijn geweest. Dat geldt ook voor de kinderen van mijn partner. Alhoewel die minder ondernemend zijn en dus vaker kozen om met ons mee te gaan.
Het is ook wel eens zo uitgekomen dat mijn kinderen met hun vader mee op vakantie gingen en niet met mij. Zijn bestemming vonden ze leuker
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
