Trouwen??? Of toch maar niet....

Ik ben vorig jaar getrouwd en heb mijn eigen achternaam gehouden. Ten eerste omdat mijn man een buitenlandse achternaam heeft en ik geen zin heb om die steeds te spellen. Ten tweede omdat ik, zoals anderen hierboven ook al aangeven, soms het gevoel heb dat dit een beetje onderdanig, ouderwets ofzo staat. Het heeft iets ouwelijks. Ik ben trots op mijn eigen achternaam en het geeft mij een eigen identiteit. Aan de andere kant heeft het wel iets moois en saamhorigs om ook de naam van de echtgenoot te dragen. Misschien doe ik dat ooit wel (veranderen kan ten slotte altijd), maar dan in de volgorde eigen achternaam - zijn achternaam.

Hoi Cica, in mijn eerste huwelijk had ik dat gevoel ook, dat het onderdanig stond om mijn eigen naam op te geven of om er die van mijn toenmalige man aan toe te voegen. Voor mij geldt -dat besef ik nu - dat ik dat gevoel vooral had omdat mijn (toenmalige) man autoritair was en inderdaad probeerde om me onderdanig te krijgen. Hoewel ik me daarvan toen niet zo scherp bewust was, voelde ik het op een of andere manier, en uit een soort tegendraadsheid heb ik daarom nooit zijn naam gebruikt.

Omdat ik nu een volkomen gelijkwaardige relatie heb (hoewel mijn man dikwijls lachend zeg dat ik feitelijk de baas ben maar dat niet besef ) heb ik die behoefte aan me afzetten niet meer, en heeft het gevoel van samenhorigheid dat het delen van dezelfde naam heeft, de overhand. Precies omdat mijn man me volkomen vrijlaat, ook op dat vlak, en zelfs bereid was om mijn naam aan de zijne toe te voegen, heb ik zelf besloten om de zijne aan mijn naam toe te voegen.

Volgende week trouw ik voor de derde keer. Ja, je leest het goed, deze meid van 33 jaar jong trouwt voor de derde keer.



1. 1998: huwelijkse voorwaarden. Na 10 weken kwam ik iemand anders tegen, werd verliefd, keek naar mijn eigen relatie, heb nagedacht, ben opgestapt. Ondanks de huwelijkse voorwaarden zijn we toen overeen gekomen dat ik het koophuis over zou nemen zonder kosten/lasten (we woonden er net één jaar) en de lening over zou nemen, zodat hij met een schone lei opnieuw kon beginnen. De lening had overigens betrekking op mijn eigen bedrijfje, maar hij had wel meegetekend dus was juridisch ook verwantwoordelijk (daarbij hadden we ook geld daaruit gehaald om in het huis te kunnen stoppen).



2. 2004: gemeenschap van goederen. Hij is verliefd geworden op mijn vriendin, kreeg losse handen omdat ik mijn grenzen stelde (geen 2 vrouwen tegelijk) en toen heb ik de scheiding aangevraagd. De scheiding verliep moeizamer dan de eerste, ondanks de gemeenschap van goederen.



Toen hij weg ging zei ik dat ik geen andere man aan mijn lijf wilde zolang mijn zoon op de lagere school zou zitten. Die zat toen nog in groep 2. Maar ja, ik kwam op die zelfde school M tegen, wilden eerst geen relatie maar na vriendschappelijke omgang werden we verliefd, we zijn vorig jaar gaan samenwonen, ik ben nu zwanger en hij vroeg mij ten huwelijk. Tja...



3. 2008: gemeenschap van goederen. Ik neem zijn naam aan en we zijn straks 'gewoon getrouwd'. Mijn oudste houdt natuurlijk de achternaam van zijn vader, de rest van het gezin heet straks allemaal het zelfde. Wel zo makkelijk.



Dit is wel écht de laatste keer hoor! Ik ga er niet vanuit, maar stél dat dit toch ooit mis moest gaan dan stop ik met de mannen. Leuker dan deze zal ik toch nooit kunnen vinden...



Ik ben wel van mening dat je er beiden voor de volle 100% achter moet staan wil je gaan trouwen. In de eerste instantie had ik zoiets van ´moet dat nou, we hebben het zo toch ook leuk´, maar toen ik eenmaal een beetje aan het idee begon te wennen vond ik het toch ook wel heel erg leuk. M is nooit eerder getrouwd geweest en nu we er vanuit gaan dat we de komende 40 jaar nog bij elkaar zullen blijven is het toch ook wel bijzonder om dat als getrouwd stel te kunnen en mogen doen....



Groetjes,



Carrrie.

quote:Carrrie schreef op 15 januari 2008 @ 15:52:

Ik neem zijn naam aan en we zijn straks 'gewoon getrouwd'. Mijn oudste houdt natuurlijk de achternaam van zijn vader, de rest van het gezin heet straks allemaal het zelfde. Wel zo makkelijk.Wat vindt hij daar zelf van, je zoontje? Hij is dan toch een beetje de vreemde eend in de bijt. De enige met een andere naam. Dat kan natuurlijk overkomen alsof hij er dan minder bijhoort, zeker als er ook nog een babytje bijkomt die veel aandacht vraagt.

quote:Spammie schreef op 15 januari 2008 @ 16:07:

[...]





Wat vindt hij daar zelf van, je zoontje? Hij is dan toch een beetje de vreemde eend in de bijt. De enige met een andere naam. Dat kan natuurlijk overkomen alsof hij er dan minder bijhoort, zeker als er ook nog een babytje bijkomt die veel aandacht vraagt.Ik wil niet in Carry's plaats antwoorden, maar mij lijkt dat hij sowieso al iets aparts zal hebben, namelijk dat hij, als alles normaal verloopt, geregeld in een ander gezin (dat van zijn vader) zal vertoeven. Daarom zal hij zijn andere naam misschien ook niet vreemd vinden. Ik ga er ook vanuit dat hij nu nog te jong is om daar een echte mening over te hebben.

Jeetje 3 keer getrouwd en je bent maar 3 jaar ouder dan martini-tje Daarom heb ik 10 jaar gewacht even zeker weten dat er na een paar jaar geen gekke dingen verschijnen haha. Heel veel geluk natuurlijk gewenst en drie keer is scheepsrecht dus dat moet wel gaan lukken.



Het grappige is dat mensen het na 10 jaar eigenlijk wel gek vonden dat trouwen..waren we dan niet bang dat er iets zou veranderen en martini-mate kreeg allemaal horrorverhalen over mannen te horen die plots na het trouwen de benen namen. onzin natuurlijk. Nog een keertje: gewoon doen waar je je goed bij voelt, maar wat hierboven ook al werd gezegd: eerst goed regelen en daarna romantisch gaan zwijmelen.

quote:isabon schreef op 15 januari 2008 @ 10:56:

En ik ben het helemaal met het onderzoek eens, en persoonlijk schat ik mensen met een dubbele naam in als onzelfstandig, dommer, oud en ouderwets, maar dat zal mijn bekrompen mening wel zijn





Helemaal mee eens. Met de laatste 8 woorden dan.

quote:Reiger100 schreef op 15 januari 2008 @ 11:38:

Ik voel me daardoor helemaal niet aan mijn man ondergeschikt, ik voel me totaal evenwaardig en op handen gedragen (is overigens wederzijds) en het doet niets af aan het feit dat ik een unieke en autonome persoon ben. Ik vereenzelvig mijn naam helemaal niet met mijn persoon, dat zijn twee verschillende dingen. Met mijn naam geef ik alleen maar iets aan, ik BEN mijn naam niet.Eensch. maar ik ben dan ook dom en ouderwets natuurlijk. \\:-)//

Ik ben het er wel een beetje mee eens, maar dat komt denk ik meer vanuit beweegredenen van mijzelf dan de genoemde redenen.



Hierbij mijn specifieke mening:

onzelfstandig: niet per definitie, maar vrouwe met eigen naam vind ik wel zelfstandiger overkomen

dommer: geen oordeel

ouderwets: wel een beetje, blijf denken dat het te maken heeft met gewenning en het gevoel dat het nu eenmaal zo hoort.

Isabon schreef:

En ik ben het helemaal met het onderzoek eens, en persoonlijk schat ik mensen met een dubbele naam in als onzelfstandig, dommer, oud en ouderwets, maar dat zal mijn bekrompen mening wel zijn



onzelfstandig: ik heb altijd mijn eigen geld verdiend en kan prima alleen wonen ; ik doe bijvoorbeeld al onze administratie

dommer : hmmm wat is jouw iq dan?

oud: ja, daar heb je wel gelijk in wat mij betreft althans, volgens jouw normen want 'oud' is voor iedereen gewoon '10 jaar ouder dan je zelf bent'

ouderwets : mijn kinderen hebben me wel eens 'verweten' dat ik te modern voor ze ben



Er zijn diverse redenen waarom mensen al dan niet een dubbele naam nemen, je kunt daar van alles bij verzinnen en fantaseren, maar dat zal dikwijls niet kloppen.

quote:Martini schreef op 15 januari 2008 @ 16:28:



ouderwets: wel een beetje, blijf denken dat het te maken heeft met gewenning en het gevoel dat het nu eenmaal zo hoort.Martini, als er één persoon is die geen gewoontes heeft en geen dingen (meer) doet omdat ze horen, ben ik het wel. Ik heb zelfs die dubbele naam een beetje bij wijze van tegendraadsheid genomen, omdat het nu helemaal niet meer gebruikelijk is onder 'intellectuele vrouwen' (waar ik sociologisch gezien bij hoor. ) Omdat ik toch lekker doe wat ik zelf leuk vind en vanwege de redenen die ik eerder al aangegeven heb.

quote:setter schreef op 15 januari 2008 @ 16:23:

[...]





Helemaal mee eens. Met de laatste 8 woorden dan.

Waarom moet er toch overal een oordeel over gegeven worden? Je mening verkondigen mag, maar een oordeel als "dom, ouderwets" en weet ik wat nog meer vind ik zo respectloos naar anderen toe. Je doet gewoon wat je zelf leuk en prettig vindt toch? Trouwen en alles wat erbij komt kijken (inclusief het al dan niet aannemen van de naam van je man/vrouw) is een intieme aangelegenheid die alleen maar de twee mensen aangaat, vroeger was het misschien anders, toen de hele familie zich ermee bemoeide, maar gelukkig zijn de tijden veranderd. Maar even on topic en in het verlengde van wat ik net schreef: mensen die voor een traditioneel huwelijk met alles erop en eraan, prima, mensen die voor iets anders kiezen ook. Ik ga zelf ook trouwen, vandaar dat ik al veel heb nagedacht over dit onderwerp:-) Voor mezelf ben ik er in elk geval uit dat ik geen groot feest en toestanden wil, gelukkig denkt mijn vriend er net zo over, dus we doen het alleen met de familie en onze beste vrienden. Een vriendin van me gaat ook trouwen en geeft wel een groot feest, we veroordelen elkaars keuzes niet en zijn alleen maar oprecht blij voor elkaar.

Helemaal mee eens, Ally.

quote:Reiger100 schreef op 15 januari 2008 @ 16:14:

[...]





Ik wil niet in Carry's plaats antwoorden, maar mij lijkt dat hij sowieso al iets aparts zal hebben, namelijk dat hij, als alles normaal verloopt, geregeld in een ander gezin (dat van zijn vader) zal vertoeven. Daarom zal hij zijn andere naam misschien ook niet vreemd vinden. Ik ga er ook vanuit dat hij nu nog te jong is om daar een echte mening over te hebben.



Hij vindt het he-le-maal geweldig dat hij een 'tweede pappa' heeft (noemt hem geen pappa maar gewoon bij de voornaam). M doet véél meer leuke dingen met hem dan zijn eigen vader ooit met hem gedaan heeft. Dus die relatie is goed en stabiel. Daarbij is hij lyrisch over het feit dat hij eindelijk een broertje of zusje krijgt. Zeg tegen hem niet dat het een halfbroertje of halfzusje is, want dan zegt hij: 'halve kinderen bestaan niet'!



Hij komt om het weekend bij zijn vader, maar dat contact loopt op het moment niet al te soepel (heel ander onderwerp). Hij voelt zich daar meer buitenbeentje dan hier, thuis. Hij heeft zijn eigen plekje in ons gezin en dat is daar gewoon anders.



Over de achternaam hebben we het uitgebreid gehad met hem. Hij weet dat hij anders heet als wij straks heten en dat maakt hem niet veel uit. Problemen zal het waarschijnlijk niet geven, er zijn zoveel patchwork-gezinnen. Mocht hij het in de toekomst tóch anders willen dan moeten we maar eens kijken, maar zolang hij een vader heeft die financieel voor hem zorgt en de omgangsregeling na komt zal dat waarschijnlijk niet snel gebeuren.



Carrrie.

[quote]Carrrie schreef op 15 januari 2008 @ 17:12:

[...]





Zeg tegen hem niet dat het een halfbroertje of halfzusje is, want dan zegt hij: 'halve kinderen bestaan niet'!





dit vind ik zooo lief!!!! Kinderen kunnen soms zo wijs zijn