Relaties
alle pijlers
Twee liefdes - we gaan gewoon door...
zondag 20 mei 2007 om 14:41
Marlies, het is dus heel erg duidelijk denk ik dat jouw nr1 zoveel van jou houdt en zo bang is je kwijt te raken dat hij je daarom jouw nr2 gunt, of zie ik dat verkeerd??
Als ik jou was zou ik dat gewoon doen, dat smsje sturen van kom je morgen nog, dan weet je iig waar je aan toe ben toch,
Wat heb je te verliezen?? Succes, kreeg net zelf een smsje van nr2 dat ie me zo gauw mogelijk wil zien, zucht,
groetjes Anna
Als ik jou was zou ik dat gewoon doen, dat smsje sturen van kom je morgen nog, dan weet je iig waar je aan toe ben toch,
Wat heb je te verliezen?? Succes, kreeg net zelf een smsje van nr2 dat ie me zo gauw mogelijk wil zien, zucht,
groetjes Anna
zondag 20 mei 2007 om 14:58
En ik, als man zijnde, zou je adviseren om het juist niet te doen.
JE komt heel claimerig over en je legt druk op het geheel.
Laat hem even met rust, dat heeft hij je ook gevraagd.
Je wil teveel jouw zin doordrijven nu en zekerheid hebben.
Go with the flow en laat het los.
Als hij wil komen doet hij dat ook wel zonder je sms.
Succes.!!
JE komt heel claimerig over en je legt druk op het geheel.
Laat hem even met rust, dat heeft hij je ook gevraagd.
Je wil teveel jouw zin doordrijven nu en zekerheid hebben.
Go with the flow en laat het los.
Als hij wil komen doet hij dat ook wel zonder je sms.
Succes.!!
zondag 20 mei 2007 om 15:14
Ik volg het mannelijke advies 
en ga zeker niet smsen! Dat was zowieso wel al m'n gevoel, om hem met rust te laten en als hij wil komen, doet hij dat ook wel zonder sms! Liet me even meeslepen in het enthousiasme dat de kogel hier nu echt wel door de kerk is. Nr1 staat nog steeds echt achter het hele idee. Ik heb lang het gevoel gehad dat hij het enkle toeliet uit angst om me anders te verliezen, maar dat overheerst nu toch niet meer. We kunnen er heel open over praten en hij geeft zelf aan dat het wel verder gaat dan dat, hij wil het me echt gunnen, wil me vooral gelukkig maken en hij ziet me niet als zijn 'bezit' dat hij dingen moet verbieden. Hij wil dat we later, als we 'oud' zijn, allebei kunnen terugkijken op een gelukkig leven samen, waarin we ons bij elkaar juist hebben kunnen ontplooiien ipv beknotten.... In ons huwelijk bepalen we de regels zelf, als we maar gelukkig zijn. Mooi, toch? Oftewel: liefde is blijkbaar soms echt loslaten.....Jullie zien, ik ben er alweer een stuk relaxter bij... Wat komt, dat komt. Of niet en dat zien we dan wel weer....Liefs,Marlies
en ga zeker niet smsen! Dat was zowieso wel al m'n gevoel, om hem met rust te laten en als hij wil komen, doet hij dat ook wel zonder sms! Liet me even meeslepen in het enthousiasme dat de kogel hier nu echt wel door de kerk is. Nr1 staat nog steeds echt achter het hele idee. Ik heb lang het gevoel gehad dat hij het enkle toeliet uit angst om me anders te verliezen, maar dat overheerst nu toch niet meer. We kunnen er heel open over praten en hij geeft zelf aan dat het wel verder gaat dan dat, hij wil het me echt gunnen, wil me vooral gelukkig maken en hij ziet me niet als zijn 'bezit' dat hij dingen moet verbieden. Hij wil dat we later, als we 'oud' zijn, allebei kunnen terugkijken op een gelukkig leven samen, waarin we ons bij elkaar juist hebben kunnen ontplooiien ipv beknotten.... In ons huwelijk bepalen we de regels zelf, als we maar gelukkig zijn. Mooi, toch? Oftewel: liefde is blijkbaar soms echt loslaten.....Jullie zien, ik ben er alweer een stuk relaxter bij... Wat komt, dat komt. Of niet en dat zien we dan wel weer....Liefs,Marlies
zondag 20 mei 2007 om 15:38
hey meiden, ben weer terug van een paar daagjes weg. Even lekker rust maar niet heus. Heb continu aan nr. 2 gedacht. 's Morgens wilde ik het uitmaken, 's middags verlangde ik hartstochtelijk naar hem en 's avonds was ik boos hoe hij me behandelt (meestal betekent dat dat ik gewoon te weinig van hem hoor). En dat gaat eigenlijk continu zo. Als we smsen ben ik tevreden, als er rust is heb ik onrust en als hij smst of 'het gevoel al minder wordt' dan kan ik hem wel wat doen.
In de auto terug zat ik te bedenken dat ik gewoon rust wil en eigenlijk moet bedenken dat die beperkte aandacht die ik nu krijg en dat 1x per twee weken zien gewoon niet voldoet. Het feit dat dat voor hem blijkbaar voldoende is zegt genoeg hoe hij hier in zit: anders dan ik. Dat is duidelijk.
Ik durf ook best wel de koe bij de horens te vatten maar ben zo bang dat ik hem vreselijk ga missen, dat ik spijt krijg van mijn stap en ook dat hij mijn besluit zal ondersteunen terwijl ik wil dat hij roept dat hij niet zonder me kan, maar dat gebeurt niet.
Sorry, even geen puf om op jullie te reageren. Ben op dit moment zo hyper van de zenuwen dat ik bijna moet spugen. Niet normaal toch??? ;(
In de auto terug zat ik te bedenken dat ik gewoon rust wil en eigenlijk moet bedenken dat die beperkte aandacht die ik nu krijg en dat 1x per twee weken zien gewoon niet voldoet. Het feit dat dat voor hem blijkbaar voldoende is zegt genoeg hoe hij hier in zit: anders dan ik. Dat is duidelijk.
Ik durf ook best wel de koe bij de horens te vatten maar ben zo bang dat ik hem vreselijk ga missen, dat ik spijt krijg van mijn stap en ook dat hij mijn besluit zal ondersteunen terwijl ik wil dat hij roept dat hij niet zonder me kan, maar dat gebeurt niet.
Sorry, even geen puf om op jullie te reageren. Ben op dit moment zo hyper van de zenuwen dat ik bijna moet spugen. Niet normaal toch??? ;(
zondag 20 mei 2007 om 16:12
@ Yoaska, als ik jouw stukjes lees heb soms het gevoel dat het over mij gaat. Ik denk dat jij er idd anders in zit qua gevoel dan hij. Dat maakt het ook zo moeilijk. Dat van dat spugen, dat heb ik ook. Soms heb ik gewoon braakneigingen, de laatste keer heeft dit bij mij een week aangehouden. Erg gewoon.
Maar houd je hoofd koel en laat je niet gek maken.
@ Marlies, denk dat houvanjezelf je goed advies heeft gegeven. Ben benieuwd of hij morgen nog iets laat horen.
Maar houd je hoofd koel en laat je niet gek maken.
@ Marlies, denk dat houvanjezelf je goed advies heeft gegeven. Ben benieuwd of hij morgen nog iets laat horen.
zondag 20 mei 2007 om 20:20
Lieve allemaal,
Lieve Yoas, laat jezelf niet gek maken he. Ik ken het gevoel van de eeuwige vertwijfeling het ene moment denken dat je helemaal klaar met hem bent omdat je geen aandacht krijgt en het volgende moment knikkende knieen door die speciale aandacht.. dat blijft.. dat verander je niet. Het enige wat je kan doen is aan jezelf denken.. voor jezelf opkomen en doen wat jij wilt.. denk aan jezelf!
Hoe hard ik riep dat ik er mee wilden stoppen... pff.. niet dus.. Hier thuis was t knudde, mijn nummer een lijkt er een plezier in te hebben mij een soort van voor gek te zetten bij anderen. ik weet niet wat het is, maar hij wil continu zijn gelijk hebben. daarbij kwam een verhaal van een vriendin die net abortus heeft gepleegd waar hij het absoluut niet over wilde hebben terwijl ik dat wel wilde. En daar was mijn nummer 2. Zo begripvol we hebben tot half 2 gisternacht gepraat over vanalles.. mijn twijfels mijn gevoelens die het losmaakte. de schat.. dus daar ga ik weer... ik wil hem zien morgen.. al is het maar even zijn aanraking. even bij hem zijn..
Meiden goeie week allemaal... zet m op
Lieve Yoas, laat jezelf niet gek maken he. Ik ken het gevoel van de eeuwige vertwijfeling het ene moment denken dat je helemaal klaar met hem bent omdat je geen aandacht krijgt en het volgende moment knikkende knieen door die speciale aandacht.. dat blijft.. dat verander je niet. Het enige wat je kan doen is aan jezelf denken.. voor jezelf opkomen en doen wat jij wilt.. denk aan jezelf!
Hoe hard ik riep dat ik er mee wilden stoppen... pff.. niet dus.. Hier thuis was t knudde, mijn nummer een lijkt er een plezier in te hebben mij een soort van voor gek te zetten bij anderen. ik weet niet wat het is, maar hij wil continu zijn gelijk hebben. daarbij kwam een verhaal van een vriendin die net abortus heeft gepleegd waar hij het absoluut niet over wilde hebben terwijl ik dat wel wilde. En daar was mijn nummer 2. Zo begripvol we hebben tot half 2 gisternacht gepraat over vanalles.. mijn twijfels mijn gevoelens die het losmaakte. de schat.. dus daar ga ik weer... ik wil hem zien morgen.. al is het maar even zijn aanraking. even bij hem zijn..
Meiden goeie week allemaal... zet m op
zondag 20 mei 2007 om 22:31
Marlies, wat spannend dat afwachten of ie nou gaat komen morgen of niet... Laat even weten wat het geworden is...
Meek, hoe kom je nou weer aan die informatie??? Als je het ergens niet over moet hebben en wat je inderdaad al helemaal niet wilt horen is of je nr2 nog actief in bed is met z'n vrouw..... Zou dat zelf ook niet willen horen, dus kan me wel goed voorstellen dat je je hier even niet goed van voelt. En nu wat ga je nu doen morgen? En hoe zie je vakantie met nr 1 voor je na het niet zo geslaagde weekend? Laat morgen ook maar even weten hoe het is gegaan...
Yoaska, zo stom die stemmingswisselingen, heb daar ook wel een beetje last van..... Dus kan me wel voorstellen hoe je je voelt....
Hier erg rustig.... Had woensdag laatste mail van nr2 en die was even-tussen-de-bedrijevn-door..... Vervolgens drie dagen helemaal niets... Zaterdagmiddag een lieve mail dat z'n computer stuk was en dat ie dus ook niet z'n poppetje (ik dus) kon mailen.... En daarna weer niets van hem gehoord. Hoop vanavond nog wat van hem te horen, meestal mailt ie wel op zondagavond...... Enige waar ik achter ben gekomen na dit weekend is dat ik hem zo mis....
....
Meek, hoe kom je nou weer aan die informatie??? Als je het ergens niet over moet hebben en wat je inderdaad al helemaal niet wilt horen is of je nr2 nog actief in bed is met z'n vrouw..... Zou dat zelf ook niet willen horen, dus kan me wel goed voorstellen dat je je hier even niet goed van voelt. En nu wat ga je nu doen morgen? En hoe zie je vakantie met nr 1 voor je na het niet zo geslaagde weekend? Laat morgen ook maar even weten hoe het is gegaan...
Yoaska, zo stom die stemmingswisselingen, heb daar ook wel een beetje last van..... Dus kan me wel voorstellen hoe je je voelt....
Hier erg rustig.... Had woensdag laatste mail van nr2 en die was even-tussen-de-bedrijevn-door..... Vervolgens drie dagen helemaal niets... Zaterdagmiddag een lieve mail dat z'n computer stuk was en dat ie dus ook niet z'n poppetje (ik dus) kon mailen.... En daarna weer niets van hem gehoord. Hoop vanavond nog wat van hem te horen, meestal mailt ie wel op zondagavond...... Enige waar ik achter ben gekomen na dit weekend is dat ik hem zo mis....
....
zondag 20 mei 2007 om 22:33
@ Meek, Yoaska, Leeuw: even een dikke knuffel voor jullie!!! De verliefdheid is voelbaar door het beeldscherm heen. Jullie zitten er tot over jullie oren in, vreselijk moeilijk lijkt me dat. Hoe doen jullie het toch om thuis, bij nr1, te doen alsof er niets aan de hand is??? Het lijkt me bijna onmogelijk... Merkt jullie man dan echt helemaal niks? Als je je zo slecht voelt dat je bijna moet spugen... dat moet toch voelbaar zijn voor je man? Of staan jullie dan echt (emotioneel) zo ver van elkaar af?? Het lijkt me vreselijk en ik weet dat ik niet zou kunnen (blijven) leven met een man die het niet eens ziet als er iets vreselijks ingrijpends met mij aan de hand is...... Of kunnen jullie het echt zo goed verstoppen?? Bedoel er niets negatief mee, hoor, ik vraag het me gewoon echt af....@ Over mezelf: nee, nog steeds niets gehoord van nr2. Verwacht het nu ook niet meer, hoor. We zullen wel zien wat morgen brengt. Misschien laat hij van zich horen, misschien ook niet. Ik vind het alleen vervelend dat hij me nu in zo'n afhankelijke positie heeft gekregen. Ik hou altijd graag een beetje de 'macht' in handen en nu voel ik me zo.. machteloos. Ik heb echt geen zin om morgen te gaan zitten afwachten of hij iets van zich laat horen. Maar onbewust doe ik dat vast toch... bah!!!!! Niet leuk!!!!!Groetjes allemaal!Marlies
maandag 21 mei 2007 om 00:32
Wel knap he Marlies van je nr1 dat hij zoveel om je geeft dat hij je zoiets niet wilt onthouden..zit in hetzelfde schuitje..ook mijn nr1 heeft geen behoefte aan een nr2, maar gunt het me wel willen allebei een open relatie..maar dan wel met iemand een keertje ipv een vaste nr2..lastig..dat lijkt me zelf niks..werkt ook anders voor een vrouw denk ik..ben ook niet verliefd op mijn nr2..vind hem wel heerlijk,aantrekkelijk en kunnen heerlijk kletsen ook..maar zonder die verliefdheid is het idd wel makkelijk als je een halve dag niks hoort..houdt het wel spannend heb ik gemerkt..af en toe een onverwachts berichtje..ipv alles overduidelijk te blijven verwoorden..duidelijkheid willen..aandacht..denk dat een nr2 ook een beetje terughoudender wordt daardoor..mannen zijn jagers haha..voor mij is het ook echt voor de spanning.zoek er niks serieus achter.alleen af en toe een serieus gesprekje hoe je tegen dingen aankijkt die je dagelijks tegenkomt..maar vaker lol..humor..afleiding..kriebels..iets voor jezelf..gevoel dat je leeft en geniet.. truste allemaal!
maandag 21 mei 2007 om 10:37
Goedendag allemaal hier,
Ik heb een beetje van alles zitten lezen hier op dit forum.
En herken me zelf toch wel heel erg in jullie topic.
En wil ook wel eens me verhaal kwijt. En hopelijk wat hulp van jullie kant.
maar ja eerst me verhaal.
Op dit moment zit ik een relatie van dik 10 jaar waarvan we bijna 5 jaar samenwonen.
Twee jaar geleden is er op mijn werk een nieuwe collega gekomen.
In het begin moest ik niks van hem weten. vond hem echt iemand van een ander mileu (goede opleinding,getrouwd,kids)zeg maar.
Tijdens de pauze,s kwam langzaam het contact opgang.Hij maakte wel vaker opmerkingen zo van dat hij me erg lief vond en kwam vaker langs met koffie om maar in contact te komen zeg maar.
We konden het dus steeds beter met elkaar vinden,en ik zag er geen kwaad in hij was ja getrouwd dus.
We werden dus toch wel hele goede collega,s.
Op een keer waren we zo in gesprek tegen het einde van het werk dat hij me vroeg of ik meteen naar huis moest ik zij nee hoezo .
hij wilde dus nog even verder met me kletsen oke geen probleem daar kwam de aap dus uit de mouw hij vroeg me of hij me mocht kussen heb hem heel duidelijk gemaakt dat ik dat absoluut niet wilde.
Hij acepteerde mijn antwoord en rende dus ook niet meteen weg.
maar door dit alles( had ook vaker contact met hem via msn gewoon voor de fun zeg maar) begon ik ook gevoelens voor hem te krijgen.
Maar wist natuurlijk dat hij verboden gebied was zeg maar.
Op het werk geprobeerd normaal met hem om te gaan en niks te laten merken.
En met en met werden we toch wel goede maatjes zeg maar.
En omdat ik vond dat hij recht op de waarheid had hem ik hem eerlijk verteld dat ik verliefd op hem was.
Wel meteen erbij gezegd dat ik er niks mee wilde hij was getrouwd en ik had ook een relatie dus.
Hij sprong bijna een gat in de lucht van blijschap toen ik hem dit vertelde.
Toen toch maar eens heel duidelijk gemaakt dat ik het verteld had tegen hem puur om eerlijk te zijn en niet m er wat mee te doen.
Maar ja gevoelens kun je niet altijd bedwingen.
Dus we hadden wat afgesproken. Hier hebben we elkaar eens stevig vast gehad( heerijk:)) en we hebben elkaar gekust.
Ik voelde me net een verliefde puber.
We hebben hierna elkaar vaker "gezien"na of voor het werk.
En zijn langzaam steeds verder gegaan.(we hebben nog geen intiem contact gehad)
Tot ik op een gegeven moment toch tot inkeer kwam dat dit verre van netjes was tegen me vriend.En hem hem verteld dat ik er mee stopte.
Hij vond het erg jammer maar respecteerde me besluit.
Op het werk hem een beetje gemeden.
Tot dat ik dacht oke nu is het over.
En ben weer normaal met hem omgegaan. en ja hoor daar kwamen die vlinders ook al weer niet meer normaal.
ik at en sliep bijna niks.had het gevoel alsof ik op wolken liep.
zelden dat die vlinders zo te keer gingen bij me.
En thuis natuurlijk doen alsof er niks aan de hand is.
Doordit alles ben ik natuurlijk gaan twijfelen over mijn huidige relatie.
Of ik nu echt door wilde met me vriend of met me collega.
Me relatie was niet perfect maar ook nou niet zo dat ik hem echt wilde verlaten zeg maar.
Maar om een lang verhaal kort te maken.
Ben toch tot het besluit gekomen om bij me vriend te blijven en te proberen er toch nog iets van te maken 10 jaar gooi je ja niet zo maar weg.
Deze peroide heeft iets van 3 maanden geduurd waarin in deze beslising genomen heb.
Ik heb toen ook heel weinig afgesproken met mijn collega.
Wel hem toen nog een paar keer gesproken via msn.
En hem dit ook verteld.
Hij vond het erg dat hij me leven zo overhoop gehaald had.
heb hem verteld dat het niet zijn schuld was.
Maar ja.
we hebben een paar keer ruzie gehad over kleine stome dingen zeg maar.
maar in tussen spreken we dus toch nog met elkaar af.
alleen niet zo vaak meer.
Nou is mij eigenlijke vraag aan jullie.
Wat wil hij nou eigenlijk soms lijkt het net of hij alleen maar sex wil( plat geschreven).
Of wil hij meer.
Natuurlijk heb ik hem dat ook gevraagd.
Maar ik krijg dan zo een dubbele antwoorden dat ik het echt niet meer weet.
een paar voorbeelden.
Je bent een zeer prettige aanvullig.
toen ik in het verleden via mail of msn afsluite met de worden
ik hou van je en wilde dat ik dag en nacht bij je kon zijn.maar dat kan en mag niet.
krijg ik nu als afsluiting van hem
en van alles wat niet mag.
en ook als ik alleen ben met hem voel ik gewoon liefde ja klinkt stom maar ik kan het niet anders omschrijven.
Ook op het werk als ik wel eens onder werktijd een sigartje ga roken is hij meestal een paar minuten daarna ook daar.( hier hebben we elkaar ook wel eens gekust).
maar het belangrijste is toch wel dat ik even me verhaal kwijt kon.
Bedankt hiervoor.
Ps. sorry voor de eventuele schrijffouten.
pcfeakje
Ik heb een beetje van alles zitten lezen hier op dit forum.
En herken me zelf toch wel heel erg in jullie topic.
En wil ook wel eens me verhaal kwijt. En hopelijk wat hulp van jullie kant.
maar ja eerst me verhaal.
Op dit moment zit ik een relatie van dik 10 jaar waarvan we bijna 5 jaar samenwonen.
Twee jaar geleden is er op mijn werk een nieuwe collega gekomen.
In het begin moest ik niks van hem weten. vond hem echt iemand van een ander mileu (goede opleinding,getrouwd,kids)zeg maar.
Tijdens de pauze,s kwam langzaam het contact opgang.Hij maakte wel vaker opmerkingen zo van dat hij me erg lief vond en kwam vaker langs met koffie om maar in contact te komen zeg maar.
We konden het dus steeds beter met elkaar vinden,en ik zag er geen kwaad in hij was ja getrouwd dus.
We werden dus toch wel hele goede collega,s.
Op een keer waren we zo in gesprek tegen het einde van het werk dat hij me vroeg of ik meteen naar huis moest ik zij nee hoezo .
hij wilde dus nog even verder met me kletsen oke geen probleem daar kwam de aap dus uit de mouw hij vroeg me of hij me mocht kussen heb hem heel duidelijk gemaakt dat ik dat absoluut niet wilde.
Hij acepteerde mijn antwoord en rende dus ook niet meteen weg.
maar door dit alles( had ook vaker contact met hem via msn gewoon voor de fun zeg maar) begon ik ook gevoelens voor hem te krijgen.
Maar wist natuurlijk dat hij verboden gebied was zeg maar.
Op het werk geprobeerd normaal met hem om te gaan en niks te laten merken.
En met en met werden we toch wel goede maatjes zeg maar.
En omdat ik vond dat hij recht op de waarheid had hem ik hem eerlijk verteld dat ik verliefd op hem was.
Wel meteen erbij gezegd dat ik er niks mee wilde hij was getrouwd en ik had ook een relatie dus.
Hij sprong bijna een gat in de lucht van blijschap toen ik hem dit vertelde.
Toen toch maar eens heel duidelijk gemaakt dat ik het verteld had tegen hem puur om eerlijk te zijn en niet m er wat mee te doen.
Maar ja gevoelens kun je niet altijd bedwingen.
Dus we hadden wat afgesproken. Hier hebben we elkaar eens stevig vast gehad( heerijk:)) en we hebben elkaar gekust.
Ik voelde me net een verliefde puber.
We hebben hierna elkaar vaker "gezien"na of voor het werk.
En zijn langzaam steeds verder gegaan.(we hebben nog geen intiem contact gehad)
Tot ik op een gegeven moment toch tot inkeer kwam dat dit verre van netjes was tegen me vriend.En hem hem verteld dat ik er mee stopte.
Hij vond het erg jammer maar respecteerde me besluit.
Op het werk hem een beetje gemeden.
Tot dat ik dacht oke nu is het over.
En ben weer normaal met hem omgegaan. en ja hoor daar kwamen die vlinders ook al weer niet meer normaal.
ik at en sliep bijna niks.had het gevoel alsof ik op wolken liep.
zelden dat die vlinders zo te keer gingen bij me.
En thuis natuurlijk doen alsof er niks aan de hand is.
Doordit alles ben ik natuurlijk gaan twijfelen over mijn huidige relatie.
Of ik nu echt door wilde met me vriend of met me collega.
Me relatie was niet perfect maar ook nou niet zo dat ik hem echt wilde verlaten zeg maar.
Maar om een lang verhaal kort te maken.
Ben toch tot het besluit gekomen om bij me vriend te blijven en te proberen er toch nog iets van te maken 10 jaar gooi je ja niet zo maar weg.
Deze peroide heeft iets van 3 maanden geduurd waarin in deze beslising genomen heb.
Ik heb toen ook heel weinig afgesproken met mijn collega.
Wel hem toen nog een paar keer gesproken via msn.
En hem dit ook verteld.
Hij vond het erg dat hij me leven zo overhoop gehaald had.
heb hem verteld dat het niet zijn schuld was.
Maar ja.
we hebben een paar keer ruzie gehad over kleine stome dingen zeg maar.
maar in tussen spreken we dus toch nog met elkaar af.
alleen niet zo vaak meer.
Nou is mij eigenlijke vraag aan jullie.
Wat wil hij nou eigenlijk soms lijkt het net of hij alleen maar sex wil( plat geschreven).
Of wil hij meer.
Natuurlijk heb ik hem dat ook gevraagd.
Maar ik krijg dan zo een dubbele antwoorden dat ik het echt niet meer weet.
een paar voorbeelden.
Je bent een zeer prettige aanvullig.
toen ik in het verleden via mail of msn afsluite met de worden
ik hou van je en wilde dat ik dag en nacht bij je kon zijn.maar dat kan en mag niet.
krijg ik nu als afsluiting van hem
en van alles wat niet mag.
en ook als ik alleen ben met hem voel ik gewoon liefde ja klinkt stom maar ik kan het niet anders omschrijven.
Ook op het werk als ik wel eens onder werktijd een sigartje ga roken is hij meestal een paar minuten daarna ook daar.( hier hebben we elkaar ook wel eens gekust).
maar het belangrijste is toch wel dat ik even me verhaal kwijt kon.
Bedankt hiervoor.
Ps. sorry voor de eventuele schrijffouten.
pcfeakje
maandag 21 mei 2007 om 11:28
Hoi dames,@ pcfreakje: welkom hier! Alleen al je verhaal eens kwijt kunnen, kan al therapeutisch werken... Meid, je zit er ook middenin, hé. Lijkt me bijzonder moeilijk als het om een collega gaat. Dan moet je zowel op het werk als thuis doen of er niets aan de hand is.... Sterkte, hoor!!!!Hier nog steeds geen nieuws! Of toch: ik word langzaam aan gek! Kan m'n nr2 zowat wurgen omdat hij nu zo vervelend doet! Anders kan ik altijd op hem rekenen, hij houdt zich prima aan afspraken en nu ineens laat hij niets meer van zich horen... Mijn man heeft hem deze ochtend op weg naar het werk nog zien rijden, in onze buurt, dus hij is niet zo ver weg en als hij m'n man gezien heeft, weet hij zéker dat ik alleen thuis ben (we hebben maar 1 auto). Zucht. Mannen.
maandag 21 mei 2007 om 11:45
@ Marlies dank je voor je *;. Soms neem ik het mijn nr 1 wel kwalijk dat hij niets doorheeft. Dan vraag ik me idd af wat voor relatie we hebben als hij niet eens doorheeft hoe rot ik me voel. Daarentegen ben ik ook een meester in het verzinnen van smoezen en ik weet zeker dat mijn nr 1 echt niet verwacht dat ik vreemd ga, dus gelooft hij wat ik zeg.
Kan me voorstellen dat je helemaal gek wordt. Maar houd je hoofd koel, want je hebt niets te verliezen. Je hebt een geweldige nr 1 die dit allemaal voor je over heeft. Houd dit in je achterhoofd.
@ PC freakje jij ook welkom. Schrijf lekker van je af. Dat lucht op.
@ Yoaska: hoe is ie nu??
Kan me voorstellen dat je helemaal gek wordt. Maar houd je hoofd koel, want je hebt niets te verliezen. Je hebt een geweldige nr 1 die dit allemaal voor je over heeft. Houd dit in je achterhoofd.
@ PC freakje jij ook welkom. Schrijf lekker van je af. Dat lucht op.
@ Yoaska: hoe is ie nu??
maandag 21 mei 2007 om 13:47
Soms neem ik het mijn nr 1 wel kwalijk dat hij niets doorheeft. Dan vraag ik me idd af wat voor relatie we hebben als hij niet eens doorheeft hoe rot ik me voel. Daarentegen ben ik ook een meester in het verzinnen van smoezen en ik weet zeker dat mijn nr 1 echt niet verwacht dat ik vreemd ga, dus gelooft hij wat ik zeg.
Is bovenstaande niet de wereld op zijn kop zetten???
Er zou ook kunnen staan:
Soms neem ik mezelf wel kwalijk dat ik niets tegen nr1 zeg. Dan vraag ik mij af wat voor een relatie ik wil als ik hem niet zeg hoe ik me voel.
En schaam ik mij om de smoezen die ik verzin en daarmee het rotsvaste vertrouwen dat hij in mij heeft beschaam......
Niet moraalridderig bedoelt, maar je mag best je eigen aandeel in het geheel onder ogen zien.
Is bovenstaande niet de wereld op zijn kop zetten???
Er zou ook kunnen staan:
Soms neem ik mezelf wel kwalijk dat ik niets tegen nr1 zeg. Dan vraag ik mij af wat voor een relatie ik wil als ik hem niet zeg hoe ik me voel.
En schaam ik mij om de smoezen die ik verzin en daarmee het rotsvaste vertrouwen dat hij in mij heeft beschaam......
Niet moraalridderig bedoelt, maar je mag best je eigen aandeel in het geheel onder ogen zien.
maandag 21 mei 2007 om 14:04
Yoaska, je verhaal is zo herkenbaar..
Ik begrijp zo goed voor welk dilemma je staat, ik stond daar zelf een paar weken geleden ook voor en het is nog steeds zo lastig! Ik mis hem vreselijk en heb het afgelopen weekeinde wel 10 keer gedacht dat ik hem een sms ging sturen, maar ik heb het niet gedaan. Ik wil namelijk sterker zijn dat dit gevoel en ik wil weer baas zijn over mijn eigen tijd en mijn eigen leven. Ik wil geen darmkrampen meer krijgen als hij een paar dagen niets van zich laat horen en niet meer kokhalzend aan tafel zitten, omdat ik verdrietig ben en me eenzaam en alleen voel. De wereld was mooi en fantastisch als hij mij aandacht schonk, maar het was een duistere plek als hij mij niet gaf wat ik wilde. En wat ik wilde was heel duidelijk, ik wilde meer aandacht!! Nou, heel misschien is dat niet helemaal waar, ik wilde vooral heel graag weten dat hij ok was. Hij verweet mij weleens dat ik teveel aandacht vroeg en hij zei dan dat hij zijn (toenmalige) thuis ook niet alsmaar sms-te als hij dingen te doen had. Ik heb hem toen geprobeerd uit te leggen dat een echte officiële partner in ieder geval altijd de zekerheid heeft dat de ander aan het eind van de dag gewoon weer naar huis komt. Natuurlijk heb je minder contact op die manier met je eigen partner, want er zijn elke dag weer vaste momenten waarop je elkaar tegenkomt. Met een nr.2 heb je dat niet. In ons geval was het altijd maar afwachten wanneer ik hem weer zou zien of spreken en dus wilde ik gewoon graag weten dat alles ok was. Snappen jullie wat ik bedoel? Hij kon soms op vrijdag heel enthousiast roepen dat we elkaar in het weekeinde ABSOLUUT nog zouden spreken, om dan vervolgens pas op maandagmorgen te sms-en dat hij zo naar me verlangde. Ik was dan ongerust geweest en had me vreselijke dingen in mijn hoofd gehaald, dat lachte hij dan weg.. Of hij gaf me gelijk en legde uit wat er allemaal aan de hand was geweest en waarom hij niets van zich had laten horen, om het vervolgens een paar weken laten weer te doen.
Ik heb het moeilijk op dit moment, maar ik hou me vast aan mijn voornemen om me niet meer zo te willen voelen als op dat soort momenten. Wij wilden van deze relatie niet hetzelfde en hoe leuk het soms ook was en hoe vreselijk ik hem ondanks alles ook mis, ik wil niet meer terug naar hoe het was. Als ik hem nu sms, lig ik vanavond in zijn bed en ben ik weer even helemaal gelukkig. Tot het volgende moment dat hij een rot opmerking maakt, niets van zich laat horen of duidelijk maakt dat ik voor hem net niet helemaal precies net zo belangrijk ben als hij voor mij. Soms belde ik hem om de leegte die ik voelde op te vullen, om achteraf te constateren dat het gevoel alleen maar erger was geworden. Als ik nu toegeef aan deze primaire behoefte om me weer heel even zo lekker en goed te voelen in zijn aandacht ga ik terug naar af. Hij heeft heel veel gedaan wat echt niet leuk was en heel veel gelaten waardoor ik me minstens zo ellendig voelde en ik weet dat de euforie van het hernieuwde contact van heel korte duur zal zijn. Dat verdien ik niet. Dat verdienen mijn man en kind zeker niet.
Ik ben sterker dan dit gevoel van gemis en Yoaska, dat ben jij ook! Je klinkt zo weloverwogen en je weet zo goed waar de schoen wringt.. Jij kan dit ook hoor. Als ik het kan, kan iedereen het.
Kus, Sanne
Ik begrijp zo goed voor welk dilemma je staat, ik stond daar zelf een paar weken geleden ook voor en het is nog steeds zo lastig! Ik mis hem vreselijk en heb het afgelopen weekeinde wel 10 keer gedacht dat ik hem een sms ging sturen, maar ik heb het niet gedaan. Ik wil namelijk sterker zijn dat dit gevoel en ik wil weer baas zijn over mijn eigen tijd en mijn eigen leven. Ik wil geen darmkrampen meer krijgen als hij een paar dagen niets van zich laat horen en niet meer kokhalzend aan tafel zitten, omdat ik verdrietig ben en me eenzaam en alleen voel. De wereld was mooi en fantastisch als hij mij aandacht schonk, maar het was een duistere plek als hij mij niet gaf wat ik wilde. En wat ik wilde was heel duidelijk, ik wilde meer aandacht!! Nou, heel misschien is dat niet helemaal waar, ik wilde vooral heel graag weten dat hij ok was. Hij verweet mij weleens dat ik teveel aandacht vroeg en hij zei dan dat hij zijn (toenmalige) thuis ook niet alsmaar sms-te als hij dingen te doen had. Ik heb hem toen geprobeerd uit te leggen dat een echte officiële partner in ieder geval altijd de zekerheid heeft dat de ander aan het eind van de dag gewoon weer naar huis komt. Natuurlijk heb je minder contact op die manier met je eigen partner, want er zijn elke dag weer vaste momenten waarop je elkaar tegenkomt. Met een nr.2 heb je dat niet. In ons geval was het altijd maar afwachten wanneer ik hem weer zou zien of spreken en dus wilde ik gewoon graag weten dat alles ok was. Snappen jullie wat ik bedoel? Hij kon soms op vrijdag heel enthousiast roepen dat we elkaar in het weekeinde ABSOLUUT nog zouden spreken, om dan vervolgens pas op maandagmorgen te sms-en dat hij zo naar me verlangde. Ik was dan ongerust geweest en had me vreselijke dingen in mijn hoofd gehaald, dat lachte hij dan weg.. Of hij gaf me gelijk en legde uit wat er allemaal aan de hand was geweest en waarom hij niets van zich had laten horen, om het vervolgens een paar weken laten weer te doen.
Ik heb het moeilijk op dit moment, maar ik hou me vast aan mijn voornemen om me niet meer zo te willen voelen als op dat soort momenten. Wij wilden van deze relatie niet hetzelfde en hoe leuk het soms ook was en hoe vreselijk ik hem ondanks alles ook mis, ik wil niet meer terug naar hoe het was. Als ik hem nu sms, lig ik vanavond in zijn bed en ben ik weer even helemaal gelukkig. Tot het volgende moment dat hij een rot opmerking maakt, niets van zich laat horen of duidelijk maakt dat ik voor hem net niet helemaal precies net zo belangrijk ben als hij voor mij. Soms belde ik hem om de leegte die ik voelde op te vullen, om achteraf te constateren dat het gevoel alleen maar erger was geworden. Als ik nu toegeef aan deze primaire behoefte om me weer heel even zo lekker en goed te voelen in zijn aandacht ga ik terug naar af. Hij heeft heel veel gedaan wat echt niet leuk was en heel veel gelaten waardoor ik me minstens zo ellendig voelde en ik weet dat de euforie van het hernieuwde contact van heel korte duur zal zijn. Dat verdien ik niet. Dat verdienen mijn man en kind zeker niet.
Ik ben sterker dan dit gevoel van gemis en Yoaska, dat ben jij ook! Je klinkt zo weloverwogen en je weet zo goed waar de schoen wringt.. Jij kan dit ook hoor. Als ik het kan, kan iedereen het.
Kus, Sanne
maandag 21 mei 2007 om 14:21
@Houvanjezelf, ben het niet helemaal met je eens. Ik denk dat wat Leeuw zegt de kern bevat van hoe haar (en mijn) relatie in elkaar steekt. Namelijk dat je langs elkaar heen leeft en dus blijkbaar de sensor uit hebt staan die waarschuwt als de ander niet lekker in zijn/haar vel zit. Als dat maar lang genoeg gebeurt komt er een moment van onverschilligheid die resulteert in acties die op dit moment gaande zijn.Ik wil dit ook absoluut niet goedpraten want praten is HET middel maar helaas heeft het bij ons nog geen soelaas geboden...@Marlies, heb je nog iets gehoord? Ik denk dat er bij hem speelt wat er op dit moment bij mij gaande is. Het gevoel van: word ik gebruikt of spelen er meer gevoelens mee? Ik ben op dit moment zeer terughoudend in mijn contact omdat ik hoop dat hij mij benadert met in ieder geval de vraag van ‘hoe is het’ of ‘is er wat, het is zo stil’. Daarmee stuurt hij nl. het bewijs dat hij wel degelijk mijn smsjes mist. Dus op zich zou je hem wellicht iets kunnen sturen maar misschien niet gebaseerd op jullie geplande afspraak.@Meek, confronterend is dat he, als je zoiets hoor. @Puinbakje – knuffel... moeilijk he allemaal!@Pcfreakje, als ik jouw verhaal lees herken ik dingen. Helemaal het niet antwoorden of om de zaken heen draaien. Ik kan maar een ding zeggen: ik denk dat je leuk bent inderdaad voor erbij. Dus voor de lol... Net als ik.Hier gaat het niet echt lekker. Ik vrees echt dat het een aflopende zaak is en daarmee het besef dat het wat hem betreft allemaal niet zo diep zat. Dat doet heel veel pijn, pijn die ik even niet zo gauw een plekje kan geven en waarvan ik weet dat het moet slijten. En dat kost tijd...Liefs Yoaska
maandag 21 mei 2007 om 14:30
Sanne,
wat kan je je gevoel toch mooi omschrijven, het is precies zo als ik mij voel,voelde, met de aandacht van nr2, het is zo fijn te weten dat je niet de enige ben en weet niet meer wie of het schreef maar soms lijkt het wel of we allemaal dezelfde nr2 hebben, hi
Pcfeakje, ja, schrijf het maar van je af,
Nu, sms vliegen weer over en weer, zelfs in het weekend, niet heel veel of zo, maar de mailbox blijft leeg,
het heeft idd wel rust gebracht, de boel even op laag pitje, maar het gemis blijft,
we willen allebei nog niet scheiden, maar wel later voor elkaar gaan, heb al eerder gezegd dat ik dan evengoed eerst tijd op mezelf wil, zodat we beiden de dingen op een rijtje hebben, en als het dan nog zo sterk is dat gevoel voor elkaar, dan voor elkaar kiezen,
'Marlies, hoe is het met je,
groetjes
wat kan je je gevoel toch mooi omschrijven, het is precies zo als ik mij voel,voelde, met de aandacht van nr2, het is zo fijn te weten dat je niet de enige ben en weet niet meer wie of het schreef maar soms lijkt het wel of we allemaal dezelfde nr2 hebben, hi
Pcfeakje, ja, schrijf het maar van je af,
Nu, sms vliegen weer over en weer, zelfs in het weekend, niet heel veel of zo, maar de mailbox blijft leeg,
het heeft idd wel rust gebracht, de boel even op laag pitje, maar het gemis blijft,
we willen allebei nog niet scheiden, maar wel later voor elkaar gaan, heb al eerder gezegd dat ik dan evengoed eerst tijd op mezelf wil, zodat we beiden de dingen op een rijtje hebben, en als het dan nog zo sterk is dat gevoel voor elkaar, dan voor elkaar kiezen,
'Marlies, hoe is het met je,
groetjes
maandag 21 mei 2007 om 14:37
@Yoaska,
Nog een kleine aanvulling voor je meid..
Die pijn begrijp ik, ik voel hem zelf ook nog steeds. Ik heb voor mezelf besloten dat het beter en eerlijker is naar mezelf en mijn omgeving toe om nu in 1 keer een heleboel pijn te hebben, dan de komende tijd nog elke keer af en toe een klein beetje. Want dat is je voorland lieve schat. Totdat jij besluit een streep te zetten onder deze situatie zal het je stukje bij beetje van binnenuit uithollen en opeten en dat kan toch nooit de bedoeling zijn geweest?
x
Nog een kleine aanvulling voor je meid..
Die pijn begrijp ik, ik voel hem zelf ook nog steeds. Ik heb voor mezelf besloten dat het beter en eerlijker is naar mezelf en mijn omgeving toe om nu in 1 keer een heleboel pijn te hebben, dan de komende tijd nog elke keer af en toe een klein beetje. Want dat is je voorland lieve schat. Totdat jij besluit een streep te zetten onder deze situatie zal het je stukje bij beetje van binnenuit uithollen en opeten en dat kan toch nooit de bedoeling zijn geweest?
x
maandag 21 mei 2007 om 14:42
@Anna,
Er is tussen onze nr.2's wel een verschil hoor. Die van jou wil voor je gaan en dat heeft die van mij nooit gewild. In de ideale wereld van nr.2 is hij nog getrouwd met nr.1 en heeft hij mij erbij als nr.2. Hij heeft zijn nr.1 nooit voor mij willen verlaten (daar was hij altijd eerlijk in!) en toen zij hem verliet vond hij de situatie met mij wel prima zoals het was. Hij wilde me niet kwijt, maar hij wilde ook niet meer. En zo werd het alsmaar minder... Ik hoop voor jou dat je eruit komt met je nr.2 en dat hij uiteindelijk, als jullie dat allebei nog steeds willen, je nr.1 wordt!
x, Sanne
Er is tussen onze nr.2's wel een verschil hoor. Die van jou wil voor je gaan en dat heeft die van mij nooit gewild. In de ideale wereld van nr.2 is hij nog getrouwd met nr.1 en heeft hij mij erbij als nr.2. Hij heeft zijn nr.1 nooit voor mij willen verlaten (daar was hij altijd eerlijk in!) en toen zij hem verliet vond hij de situatie met mij wel prima zoals het was. Hij wilde me niet kwijt, maar hij wilde ook niet meer. En zo werd het alsmaar minder... Ik hoop voor jou dat je eruit komt met je nr.2 en dat hij uiteindelijk, als jullie dat allebei nog steeds willen, je nr.1 wordt!
x, Sanne
maandag 21 mei 2007 om 14:43
@ Sanne, wat goed dat je volhoudt, meis! Je klinkt alsof je het echt wel weer allemaal op een rij hebt en met de tijd zal ook de neiging om nog te smsen of iets dergelijks vast wel afnemen. Weet het even niet meer zo, maar kom je hem soms nog tegen in je dagelijkse leven? Of niet? Want dat lijkt me wel een verschil te maken... Ik kan wel 'kappen' met nr2, maar tegenkomen doe ik hem dan nog en daar moet ik dan natuurlijk wel op een redelijke manier mee om kunnen gaan...@ Houvanjezelf: helemaal niet moraalridderig, maar de nagel op de kop! Je eigen aandeel blijven zien in de situatie is echt belangrijk. Ik zou me ook zorgen maken als m'n man emotioneel zo ver van me af staat dat hij het niet eens merkt als ik me rot voel, MAAR dan moet ik natuurlijk wel het signaal geven dat het niet goed gaat... Je mag nog z'n close relatie hebben, elkaars gedachten lezen kan je natuurlijk niet. Als, zoals bij Yoaska, praten al niets meer helpt, dan lijkt het me niet meer dan logisch dat er vroeg of laat een nr2 op je pad komt waar je wel aandacht van krijgt en dus helemaal verliefd op wordt......@ Yoaska, meis, je klinkt toch al ietsje beter, hoor! Ik hoop dat je zo sterk kan blijven, dat je niet (weer) overstag gaat als hij weer lieve woordjes gaat fluisteren... ;-)@ Over mezelf: ik loop zo stilaan de muren op! Nog steeds geen teken van leven van nr2. Ik moet bekennen dat ik me niet kon houden en dat ik daarnet even heb proberen bellen (jaaaaa, fout, ik weet het, maar het was ineens sterker dan mezelf). Heb de telefoon gewoon even laten overgaan en dan meteen ingelegd. Het is zo'n beetje een stilzwijgende afspraak tussen ons dat hij me dan meteen terugbelt (als hij kan en dus alleen is). Maar geen reactie. Ook geen sms in de zin van 'kan je nu niet bellen' of zo. Niets. Vreemd, hoor. Zo ken ik hem echt niet, hij is meestal gewoon van z'n woord en belt ook terug en zo. Tja, Yoaska, misschien voelt hij zich inderdaad wat gebruikt, ik kan dat wel begrijpen. Maar anderzijds ben ik ALTIJD eerlijk geweest over mijn gevoel naar hem toe. Vanaf het eerste moment wist hij dat ik getrouwd was én dat ik niet in een ongelukkig huwelijk zat. Ik heb hem nooit valse hoop gegeven en het was zijn keuze om dan toch verder te gaan... En ook al ziet hij het nu misschien niet meer zitten, dan kan hij dat toch gewoon aangeven? We hebben er altijd goed en eerlijk over kunnen praten, waarom dan nu ineens niet meer???? Ik vind het laf en erg onvolwassen om gewoon niets meer te laten horen. Vreemd, hoor!!!!Zucht. Ben het hele gedoe nu wel even zat! Ik ga lekker nog proberen te genieten van m'n vrije middag. Ga nog wat lezen en straks misschien nog even buiten, anders maak ik mezelf toch maar gek!Liefs en tot later,Marlies
maandag 21 mei 2007 om 14:59
@Mar1ies
Ik ben blij dat ik niet in je schoenen sta op dit moment, ik zou gek worden van de stilte! Wat onaardig ook van nr.2 om niet heel even te laten weten wat er dwars zit. Mannen!
Mijn (ex)nr.2 en ik komen elkaar in principe niet tegen. We wonen in dezelfde stad, dus het zou een keertje zomaar kunnen, maar we delen geen dingen waardoor een ontmoeting onvermijdelijk is. Hij woont helemaal aan het randje van de stad, ik in het centrum en ik ben hem nog nooit tegengekomen, dus daar ben ik nu ook niet bang voor.
Ik ben blij dat ik niet in je schoenen sta op dit moment, ik zou gek worden van de stilte! Wat onaardig ook van nr.2 om niet heel even te laten weten wat er dwars zit. Mannen!
Mijn (ex)nr.2 en ik komen elkaar in principe niet tegen. We wonen in dezelfde stad, dus het zou een keertje zomaar kunnen, maar we delen geen dingen waardoor een ontmoeting onvermijdelijk is. Hij woont helemaal aan het randje van de stad, ik in het centrum en ik ben hem nog nooit tegengekomen, dus daar ben ik nu ook niet bang voor.
maandag 21 mei 2007 om 19:13
Pffffffffff..... wat een slap gesukkel zeg... nr2 niet meer gehoord en nu vind ik het toch zoooo jammer dat we deze kans weer gemist hebben. Nr1 die er achter staat, ik de hele dag alleen thuis, het had zooooo leuk kunnen zijn, we hadden enkele leuke, spannende uurtjes kunnen hebben... En dan laat meneer niets meer van zich horen. Ik lijk het nu pas echt te beseffen en vind het echt zonde...Niets aan te doen.... Ik kan hem tenslotte niet dwingen Maar het blijft jammer...Nu ben ik natuurlijk veel te trots om nog iets van me te laten horen. En vanaf morgen moet ik werken, ook nog eens een hele drukke week voor de boeg, dus als hij belt, heb ik waarschijnlijk niet eens de tijd om te antwoorden. Zo blijven we bezig natuurlijk.... Zucht!Hihi, luxe-problemen hier, ik weet het, maar is toch NIET LEUK!!!!! Mannen!!!!!!
Maar het blijft jammer...Nu ben ik natuurlijk veel te trots om nog iets van me te laten horen. En vanaf morgen moet ik werken, ook nog eens een hele drukke week voor de boeg, dus als hij belt, heb ik waarschijnlijk niet eens de tijd om te antwoorden. Zo blijven we bezig natuurlijk.... Zucht!Hihi, luxe-problemen hier, ik weet het, maar is toch NIET LEUK!!!!! Mannen!!!!!!
maandag 21 mei 2007 om 19:46
*;
voor jou Marlies. Is idd erg vreemd dat hij niks van zich heeft laten horen. Zal wel weer die mannentrots zijn.
Ben benieuwd of je de komende dagen nog iets van hem hoort.
Bij mij is het lekker rustig. Heb al meer dan een week geen contact gehad. Maar dat is gebruikelijk bij ons. Ik moet zeggen dat ik me nu wel weer goed voel. Maar op het moment dat er weer een date aankomt, komen de zenuwen weer terug. Verder dus weinig nieuws te melden. Maar ik lees mee met jullie allemaal.
Liefs.
voor jou Marlies. Is idd erg vreemd dat hij niks van zich heeft laten horen. Zal wel weer die mannentrots zijn.
Ben benieuwd of je de komende dagen nog iets van hem hoort.
Bij mij is het lekker rustig. Heb al meer dan een week geen contact gehad. Maar dat is gebruikelijk bij ons. Ik moet zeggen dat ik me nu wel weer goed voel. Maar op het moment dat er weer een date aankomt, komen de zenuwen weer terug. Verder dus weinig nieuws te melden. Maar ik lees mee met jullie allemaal.
Liefs.
