Twee liefdes - we gaan gewoon door...

Lieve Yoas,



Lees net je berichtje ga voor jezelf nu meid! Het word steeds moeilijker en moeilijker hoe sterk dat stemmentje in toch in je hoofd blijft zitten. De gelukmomenten zullen niet meer tegen al deze pijn opwegen.



Kies voor jezelf! lieverd.. dat verdien je zelf.. dit is niet goed..



Ik denk aan je!!!

Ow Yoaska lieverd, een extra dikke knuffel voor jou!!!!Volgens mij is je nr2 echt veeeeeeeel minder bezig met jou dan jij met hem. Als je 't zo van een afstandje bekijkt, lijkt het zo duidelijk, maar jij zit er middenin en dan ziet het er allemaal anders uit natuurlijk... Maar dit klint gewoon niet goed. Het hele idee van een nr2 hebben is op zich al fout, maar als je er dan ook niet eens iets goed uit haalt, dan slaat het toch nergens op??? Het is toch de bedoeling dat een nr2 je juist een heel bijzonder, vrouwelijk, spannend en vooral GOED gevoel kan geven....? Daar doe je het toch voor??? En de twijfels, angst, onzekerheid,... horen er wel bij, maar eerder in een 90/10 verhouding. Ik kan m'n nr2 nu ook wel even achter het behang plakken, maar 90% van de tijd ben/was(?) ik wel heel happy met hem en zo hoort het....En wat is dat toch met mannen en niet reageren???? Ik ben een erg 'makkelijk' persoontje, word niet snel boos, ben erg verdraagzaam en eigenlijk ben ik niet eens veeleisend naar nr2 toe (laat het allemaal maar wat aanwaaien en ga niet snel zeuren of eisen), maar als hij absoluut niet reageert op een vraag van mij om even te verwittigen of hij al dan niet komt, dan krijgt-ie me op de kast. Met één klein smsje in de zin van 'ik kom niet vandaag' of zoiets was ik al blij geweest, ik ga dan heus niet zitten doorzeuren daarop en hoef geen reden. Ik vind altijd dat nr2 geen verantwoording heeft af te leggen naar mij toe (en omgekeerd), maar niet verwittigen en mij dus ergens een hele dag laten afwachten vind ik eigenlijk gewoon onbeleefd, gelijk welke 'relatie' je dan hebt met elkaar... Nou ja, we zien wel weer verder... Ben eigenlijk zelf reuzebenieuwd of hij nu nog zal bellen of niet.... Haha, lijkt wel alsof ik in een spannende soap zit ;-)Tot later lieverds en speciaal voor Yoaska: hou je goed en veel sterkte!!!!!Marlies

@ Yoaska. Ik leef me je mee. Maar hij is het niet waard om je rot over te voelen, echt niet! Laat je niet gek maken.

Dikke knuffel vanaf deze kant voor jou.

@Yoaska,

Ik heb gisteravond voor ik naar bed ging je laatste post gelezen en mijn maag draaide om. Het verhaal dat je post is zo herkenbaar voor me dat het wel lijkt alsof we het over dezelfde man hebben. Het is aan jou om wel of niet te geloven of de mensen jouw omgeving gelijk hebben, maar Yoas, hij heeft alle schijn tegen. Iemand die van je houdt laat je niet op deze manier zwemmen in onzekerheid. Hij zou dolblij moeten zijn dat hij iemand zoals jij in zijn leven heeft. Als hij van je houdt is hij zuinig op wat jullie hebben. Hij zou je moeten respecteren en je in je waarde moeten laten. Ik heb uit jouw posts niet het idee dat dat het geval is.



Stoppen is niet gemakkelijk en ik zal de laatste zijn om jou te vertellen wat je moet doen. Ik denk dat ik in de 2.5 jaar dat nr.2 en ik iets met elkaar hadden wel 20 keer een afscheids sms heb ingetikt en vervolgens niet verstuurd, omdat hij dan net op dat moment iets liefs stuurde en ik bij mezelf dacht dat het toch wel heel erg leuk was en ik niet zonder hem wilde. Op een bepaald moment kwam gewoon de laatste druppel en die had met name met vertrouwen te maken. Ik vertrouwde hem niet meer. Hij maakte steeds meer omtrekkende bewegingen om vervolgens tegen mij te zeggen dat ik niet zulke ontzettend stomme vragen moest stellen als ik me hardop af vroeg of hij er eigenlijk nog wel zin in had.



Wat mij nu op de been houdt als ik me niet zo sterk voel is de wetenschap dat dit gevoel dat ik nu heb minder zal worden, terwijl ik me als ik terug zou gaan naar de situatie met nr.2 alleen maar meer en meer eenzaam en ellendig zal voelen. Het allesoverheersende gevoel van 'wat is dit heerlijk' komt nooit meer terug zoals het in het begin was. En ik ben veel meer waard dan mijn tijd te verdoen met zitten wachten op een vent die niet op dezelfde manier op mij zit te wachten.



Waarom je man niets merkt van wat er met je aan de hand is weet ik niet, maar ik herken het wel. Mijn nr.1 heeft me altijd getroost als ik verdrietig was, waar ik me dan weer extra schuldig over voelde en verder heeft hij ook bijna niet gereageerd op mijn stemmingswisselingen. Jouw man merkt vast ook wel dat er iets is, maar is het niet een typisch mannending om er niet expliciet naar te vragen? Niet te veel over nadenken denk ik.



Ik ga je niet vertellen wat je moet doen lieverd, maar ik ga je ook zeker niet tegenhouden als je wilt stoppen. Ik ben het eens met iedereen die zegt dat hij je precies heeft waar hij je hebben wil en ik denk dat jij dat een dezer dagen ook wel zal zien. Het is net een verslaving. In het begin duurt het gevoel van euforie nadat je elkaar hebt gezien of gesproken haast eindeloos en nu lijkt het wel alsof het contact alleen nog maar dient om je te laten functioneren. Als een junkie waarbij het effect van een shot ook steeds korter duurt en steeds minder intensief en lekker is. De echte blijdschap, het echte geluk is op een bepaald moment gewoon weg en zo hoort het niet te gaan in een gelijkwaardige relatie. Dat weet jij zelf ook wel, het besef dat je hier nu zelf middenin zit moet alleen nog even landen bij je. Ik heb er alle vertrouwen in dat dat uiteindelijk gaat lukken. Nu jij nog.



Met mij gaat het wel goed nu. Ik denk nog veel aan hem en ben af en toe geneigd om te vergeten hoe ontzettend k*t ik me de laatste tijd veel te vaak voelde. Het helpt me om het hier op te schrijven, alsof ik het echt maak door het met jullie te delen. Dat is fijn en het draagt bij aan het gevoel van zekerheid dat het uiteindelijk allemaal alleen maar beter zal worden.



Een hele dikke kus, Sanne

Natuurlijk!



sannedezeeuw@hotmail.com

De smoes van de lege batterij!

Sorry voor mijn cynisme, maar toen nr.2 en ik net met elkaar waren liet hij zich nooit weerhouden door een lege batterij en stond zijn GSM altijd aan. Altijd!!. In een veel later stadium zette hij zijn telefoon heel vaak uit, want of aan de lader of de straling was zo schadelijk! Ik heb op die momenten vaak gedacht dat hij misschien bezoek had van iemand die niet mocht weten dat hij met iemand belde/sms-te, want als ik bij hem was ging de laatste maanden zijn telefoon ook uit. Terwijl hij altijd zei dat hij omwille van zijn kinderen altijd en overal bereikbaar wilde zijn! De laatste keer dat we samen in een hotel hebben overnacht nam hij zijn telefoon zelfs mee naar het toilet. Ik ben zo blind geweest, niet te geloven als ik er op terugkijk. Ik ben denk ik in het laatste half jaar 'ons' nooit in dezelfde ruimte geweest als zijn telefoon, terwijl die aanstond. Als hij erbij was stond zijn telefoon vaak wel aan en hoorde ik heel af en toe een zacht piepje op de achtergrond. Dat waren dan ziekmeldingen van werknemers. Right!!

Ten eerste heerlijk dat er anoniem een forum is waar je al je verhalen kwijt kunt.. Dat er behoefte aan is dat is wel duidelijk! Ik ben 5 weken verder na het uitkomen van onze 'verhouding' . Tussen comma's omdat we nooit sex hebben gehad en ik me daardoor wijsmaak dat het dus allemaal niet zo 'erg' was..tja.. was het maar gewoon lust geweest, want volgens mij is wat wij emotioneel hadden des te zwaarder. Herken veel van Yoaska en Sanne. Heb ook heel sterk het idee dat ik leuk was voor erbij en voor z'n ego op te krikken. Terwijl ik steeds dacht dat het bij ons anders was en we ook echt van elkaar hielden. Hij wil nu verder alsof er nooit iets gebeurt is tussen ons. Helaas komen we met de zelfde mensen in contact waardoor we 'mooi weer'moeten spelen. Dit heb ik tot nu toe kunnen vermijden. Kan het gewoon niet aan. We kruisen elkaar soms in de auto, en steken dan de hand op... tsss.. maar gisteren was ik in de tuin aan het werken en hij toeterde, en keek me recht aan.. kut.. gvd.. het deed me wat.. het gevoel voor hem zit er nog.. en ik wil het niet.. ik wil het nooit meer... de schaamte/pijn verdriet en vertrouwen wat we bij de nrs1 veroorzaakt hebben.. niet te verwoorden gewoon.. en nu ben ik zo boos op opmelf dat ik toch weer gevoelens toelaat.. houd het dan nooit meer op?/?

@Titanicje

Ik ben ervan overtuigd dat het ophoudt, je hebt alleen de handicap dat je je begeeft in dezelfde kring als nr.2 en daarom zal het langer duren. Ik hoef nr.2 niet meer te zien als ik dat niet wil, en ik wil het niet want ik kan het niet. Ik weet zeker dat hij me ondanks al het verdriet en al zijn gemanipuleer binnen de kortste keren weer heeft waar hij me wil hebben als we elkaar zouden blijven horen of zien, dus ik blijf volledig buiten beeld. Ik hoop van harte dat ik hem niet eerder zal tegenkomen dan wanneer ik er overheen ben. Dat zal nog een hele tijd duren, dus ik ga het zeker niet opzoeken, maar ik besef goed dat dat een luxe is die een heleboel van jullie niet hebben.



Sterkte,

Sanne

Hee Yoaska, wat erg dat je er zoveel verdriet van hebt. Ik weet wat je voelt, ben er geweest. Naar mijn idee kun je 2 dingen doen: Of stoppen met nr 2 of er een weg in vinden voor jezelf. Dat betekend alleen maar kontakt wanneer dat een van jullie beide goed uitkomt. Hij is niet voor niets jouw nr 2 en niet nr 1, hetzelfde geldt ook voor zijn situatie.

Persoonlijk zie ik nr 2 nog steeds als een leuke bijkomstigheid in m'n leven. Ben smoor verliefd op hem (geweest) en hou ook echt van hem, zou 'm voor geen goud willen missen maar weet tegelijk dat dit niet eeuwigdurend is en dat ik tot zolang het mag duren geniet van zijn aandacht. We weten wat we van elkaar vinden hebben het daar vaak over gehad. Kan je met je nr 2 niet praten over je gevoelens, de dingen die je raken enz.?

Verder ben ik blij dat ik niet meer als een verliefde puber door het leven ga. Heb mezelf weer bij elkaar geraapt en weet nu beter wat ik wel en niet wil toelaten van nr 2.

groetjes allemaal, Daantje

Nog iets gehoord Mar1ies?

Waarom je man niets merkt van wat er met je aan de hand is weet ik niet, maar ik herken het wel. Mijn nr.1 heeft me altijd getroost als ik verdrietig was, waar ik me dan weer extra schuldig over voelde en verder heeft hij ook bijna niet gereageerd op mijn stemmingswisselingen. Jouw man merkt vast ook wel dat er iets is, maar is het niet een typisch mannending om er niet expliciet naar te vragen? Niet te veel over nadenken denk ik.

Moet het niet niet omgedraaid worden?



Dat het typisch een vrouwen ding is dat een man niet weet dat zijn vrouw een nummer 2 heeft en dat zij verdietig is omdat het niet zo soepel loopt?

Want al zou de nummer 1 vragen wat er scheelt dan word er toch een ontwijkend antwoord gegeven zoals druk op het werk of zo iets.

Nummer 1 kan pas troosten als zijn vrouw alles eerlijk vertelt wat er aan de hand is.



Nummer 2 begrijpt jullie omdat hij in het zelfde schuitje zit.

quote: sanne102 reageerde





Waarom je man niets merkt van wat er met je aan de hand is weet ik niet, maar ik herken het wel. Mijn nr.1 heeft me altijd getroost als ik verdrietig was, waar ik me dan weer extra schuldig over voelde en verder heeft hij ook bijna niet gereageerd op mijn stemmingswisselingen. Jouw man merkt vast ook wel dat er iets is, maar is het niet een typisch mannending om er niet expliciet naar te vragen? Niet te veel over nadenken denk ik.





Moet het niet niet omgedraaid worden?



Dat het typisch een vrouwen ding is dat een man niet weet dat zijn vrouw een nummer 2 heeft en dat zij verdietig is omdat het niet zo soepel loopt?

Want al zou de nummer 1 vragen wat er scheelt dan word er toch een ontwijkend antwoord gegeven zoals druk op het werk of zo iets.

Nummer 1 kan pas troosten als zijn vrouw alles eerlijk vertelt wat er aan de hand is.

Nummer 2 begrijpt jullie omdat hij in het zelfde schuitje zit.

Helemaal gelijk in natuurlijk. Hoe kan nr 1 in godsnaam vermoeden dat ZIJN vrouw een ander heeft. Ik heb het mijn nr 1 wel verteld en samen hebben we veel gehuild. In het begin kon ik hem nog wel vertellen dat ik nr 2 wel eens miste en daar vedrietig over was maar na enige weken kan je dat begrip van je nr 1 echt niet meer vragen en kan hij dat ook niet meer opbrengen.

Titanicje, ik schrijf hier niet zo veel omdat ik een emotionele verhouding heb en niet sexueel. Ik heb een beetje het gevoel dat ik geen recht heb om mee te schrijven. Hoe is jullie verhouding uitgekomen?

Nr2 en ik zijn net samen uit eten geweest tijdens onze lunchpauze. Gisteren had hij per ongeluk mijn thuis nummer gebeld ipv mijn mobiel. Hij had het pas door toen hij het antwoordapparaat kreeg. Het zat hem echt heel erg dwars en was bang dat ik problemen met Nr1 zou krijgen als hij het nummer zou zien. Mijn Nr1 is niet zo technology savvy dus zal wel meevallen.

Ik kan me zelf niet meer wijsmaken dat het alleen maar vriendschap is tussen ons en durf eigenlijk Nr2 niet meer te vragen of hij van gedachten verandert is. 

Tijdens onze pauze heeft zijn vrouw een email gestuurd naar ons beiden. Wat ze er in schrijft is vaag, ik kan het hier niet neerzetten, maar ik vraag me af of ze er mee wilt zeggen dat zij weet wij een verhouding hebben en zij daar vanaf weet.... zucht, hoe ik kan ik me nu concentreren en verder werken...........

We hebben geen verhouding, we hebben geen sex.......jaja

quote: sanne102 reageerde





Waarom je man niets merkt van wat er met je aan de hand is weet ik niet, maar ik herken het wel. Mijn nr.1 heeft me altijd getroost als ik verdrietig was, waar ik me dan weer extra schuldig over voelde en verder heeft hij ook bijna niet gereageerd op mijn stemmingswisselingen. Jouw man merkt vast ook wel dat er iets is, maar is het niet een typisch mannending om er niet expliciet naar te vragen? Niet te veel over nadenken denk ik.







Moet het niet niet omgedraaid worden?



Dat het typisch een vrouwen ding is dat een man niet weet dat zijn vrouw een nummer 2 heeft en dat zij verdietig is omdat het niet zo soepel loopt?

Want al zou de nummer 1 vragen wat er scheelt dan word er toch een ontwijkend antwoord gegeven zoals druk op het werk of zo iets.

Nummer 1 kan pas troosten als zijn vrouw alles eerlijk vertelt wat er aan de hand is.



Nummer 2 begrijpt jullie omdat hij in het zelfde schuitje zit.

Ik ben het met je eens Tjatja, maar ik denk niet dat Yoaska bedoelde dat ze door nr.1 getroost wil worden om wat er aan de hand is. Ik denk dat Yoaska zich verbaast over het feit dat zij zo overduidelijk niet goed in haar vel zit en dat haar man nergens naar vraagt. Ik ben het met je eens dat het antwoord als hij dat wel zou doen in dit geval ontwijkend zou zijn, maar ik vind het wel bijzonder dat er mannen zijn die gewoon nergens naar vragen. Mijn nr.1 heeft ook het vermogen om niet te vragen wat er met me is als er iets aan de hand is (en dat kan van alles zijn) en dat heb ik ontelbare keren aangekaart bij hem. Het kunnen aanmodderen in je verdriet, om wat dan ook, zonder dat er aandacht aan wordt besteed is er bij mij uiteindelijk een van de oorzaken van geweest dat ik me heb opengesteld voor een nr.2. Ik voelde me genegeerd en onbegrepen. Begrijp me niet verkeerd, ik geef mijn nr.1 hiermee niet de Zwarte Piet hoor, hij is niet schuldig aan het feit dat ik iets ben gaan doen met een ontluikende verliefdheid. Ik had hem er bij zijn haren bij moeten slepen en hem duidelijk moeten maken dat ik oprechte interesse van hem wilde en daar niet altijd om zou moeten vragen. Dat typische mannending bedoelde ik in zijn algemeenheid, niet specifiek op de situatie van Yoaska. Mijn nr. 2 stelde ook absoluut geen belang in het willen horen wat er met mij aan de hand was, of het nu met hem te maken had of met heel iets anders, het maakte hem geen zak uit. Hij was belangrijk en ik niet. Typisch gevalletje van van de regen in de drup!! :P

@thea 83. Het is uitgekomen doordat m'n man me ermee confronteerde en bewijs had.. klote sms'n ook.. Het vermoeden had ie al langer en het zelfs verschillende keren gevraagd.. en ik maar ontkennen.. wat ik al eerder schreef is dat we met de zelfde mensen omgaan. erg dom en pijnlijk natuurlijk.. ook nr2 vrouw voelde wel dat er iets was maar ontkende het voor zichzelf.. zij leeft compleet in haar eigen wereltje en dat is door mij (ons) erg hard verstoord natuurlijk.. er is abrubt een einde gekomen aan 'ons'..heb hem nog 1 keer gesproken waarin vertelde dat ie zich nu pas bewust was hoeveel hij toch nog van haar hield.. haar reactie was dat ze hem wel financieel kapot zou maken en de rest.. zij gaan ook voor hun huwelijk..mijn man is een gesprek aangegaan met nr2 en z'n vrouw. erg hoor.. je voelt je net een klein kind.. nr2 zegt veel spijt te hebben en door te kunnen gaan waar we ruim een jaar eerder hadden moeten stoppen.. en dat trek ik niet hoor.. zij wil niks meer met mij te maken hebben.. we hadden al

niet zoveel met elkaar op. ze leeft in haar eigen cocon, en heeft haar man er weer helemaal in getrokken.. zijn keus.. tis een huwelijk van schijn..en ik zag na tig jaren niet meer wat ik allemaal heb..alleen wat ik miste.. ik was zo egoistisch he.mijn man vergeeft het me in zoverre dat ik wel voortaan eerlijk moet zijn.. en dat ben ik. ik ben boos verdrietig.. alles.. en hij 'steunt'me zelfs daarin als ik me rot voel. alhoewel ik niet moet daargaan, dan word het hem teveel..onze verhouding was een dolgedraaide vriendschap. we hebben zoveel gemeen en dezelfde humor. plus hij gaf me het gevoel dat ik de mooiste liefste en en en was.. hij hield meer van mij dan van haar.. bladidadieda.. ik zal r altijd voor je zijn.. jaja.. kloothommel..ben blij dat het 'over'is. een dubbel leven vreet teveel energie en ging ten koste van m'n gezin. en toch he.. na gisteren ben ik van slag toen ik hem zag.. zolang ik hem niet zie gaat het eigenlijk heel goed.. gelukkig nooit sex gehad, durfden we beiden niet.. wel gezoend en geknuffeld..is ook verkeerd hoor.. alles wat je buitenmede weten van je partner doet met een ander klopt niet..ik kan alleen maar tegen je zeggen: denk heel goed na hoe ver je gaat in deze 'vriendschap'..

Ben er echt van overtuigd dat er niet 1 'soort' vreemdgaan is... Alleen al uit dit topic blijkt dat er veel verschillende verhalen en motivaties zijn. Zo ben ik persoonlijk echt niet vreemdgegaan omdat mijn relatie met nr1 niet goed was. Ik was en ben nog steeds gelukkig met mijn man en kan me geen leven met een ander voorstellen. Mijn man draagt me op handen, is emotioneel juist heel erg betrokken en we staan erg dicht bij elkaar. Tuurlijk zocht ik wel iets, in mijn geval een seksuele aanvulling (de spanning, passie, onbekende en vooral àndere man, ander type man ook...). Maar ik kan me goed voorstellen dat mensen een nr2 krijgen in een ongelukkige relatie, maar in zo'n situatie spelen gevoelens van aandacht krijgen en verliefdheid een grote(re) rol volgens mij....Wat mijn situatie betreft: nog steeds niets gehoord van nr2. Ik laat hem maar... Het is nu zo en niet anders en hoe langer het duurt, hoe minder ik de neiging heb om zelf nog contact op te nemen. Ik 'mis' hem ook niet of zo, vind het alleen maar vreemd en wel een beetje jammer dat het nu zo moet lopen. Maar anderzijds ben ik ervan overtuigd dat dit nog niet het einde is. Zal wel intuïtie zijn (of misschien wishfull thinking?), maar volgens mij laat hij zich deze week echt nog wel horen... En anders maar niet. Ik heb m'n trots en volgens mij is er niets vervelender voor een man dan een vrouw die zich opdringt. Hij heeft thuis al gezeur genoeg aan z'n kop, ik ga daar niet nog een schepje bovenop doen. Hij moet wel zelf echt zin hebben om me te zien en dan maar contact opnemen, anders hoeft het eigenlijk niet eens meer, wat mij betreft! Wordt vervolgd.... ?Marlies

Marlies



zou het niet zo kunnen zijn dat je nu eens ondervind wat echte mannelijke solidariteit in  houd ?  iets wat aan de vrouwelijke kant zeer veel vrouwen hier een zeer ver van hun bed show lijkt te zijn.

Pffff, hier is de kogel door de kerk,,,,,,Heb aan nr 2 gevraagd om tijdelijk even geen contact meer te hebben..... Kan op dit moment gewoon even niet meer voor mezelf bedenken wat ik nou eigenlijk wil en niet. En om dan ook nog eens elke minuut van de dag als een 1 of andere lunatic naar je mail te kijken/ staren of er geen nieuwe mail is en dan elke keer weer zwaar down zijn omdat die ene mail niet komt of te kort door de bocht is.... Is ook allemaal zo ontzettend snel gegaan.... In een period van nog geen twee weken gingen nr2 en ik van leuke, gezellige collega's naar verliefde pubers en meteen ook maar het bed gedeeld... En om alles nog eens erger te maken is nr 1 de laatste tijd op de 1 of andere manier nog liever als hiervoor en heeft me zelfs een paar weken geleden ten huwelijk gevraagd (voor jullie info heb nee gezegd, maar dat komt gewoon meer om het feit dat ik niet zo'n trouwlustig typje ben, zie daar gewoon niet zo goed van in waarom dat nodig is en hoezo dat de mooiste dag van je leven moet worden, heb het er al mee gehad als ik alleen al aan al dat geregel denk om het over de ruzies wie wel en niet uit te nodigen nog maar niet eens te hebben)..... Laatste twee maanden dus te veel in te korte tijd gebeurd, wilde echt even rust... Nr 2 reageerde onwijs lief, wilde helemaal niet dat ik me door hem ongelukkig ging voelen en respecteert dat ik even geen contact wil..... Ik ga hem zo missen..... ;( 



Sorry dat ik nog even niet op jullie heb gereageerd, ga eerst even een nachtje goed doorjanken.....

Heb mezelf weer bij elkaar geraapt





........'t touwtje begint weer te rafelen, ben de hele nacht met nr 2 bezig geweest (neee, niet zo!!:P) werd verdrietig wakker omdat ik 'm nu al 3 weken niet heb gehoord en 'm mis.

Ben mogelijkheden aan het verzinnen om toch even kontakt te leggen. Ik ga het niet doen maar m'n hoofd is er druk mee bezig.



@Yoaska, goed dat jullie het kontakt niet "cold turkey" stop zetten. Misschien is dit de manier voor jou om aam het idee te wennen hem minder te zien/ horen en misschien zelfs te stoppen.



@puinakje, wat kan het dan allemaal ingewikkeld worden he!. Eerst gewoon gezellige collega en dan ineens het bed gedeeld. Gevolg: chaos in je hoofd, pijn in je hart van het gemis en nr 1 die geen idee heeft wat er met je gebeurt en vrolijk zijn leven verder leeft. Pffff



@voor alle andere een dikke *;