Relaties
alle pijlers
Vrouw gaat vreemd
donderdag 29 maart 2007 om 08:29
Ik ben erachter gekomen dat mijn vrouw vreemd gaat, we zijn al 22 jaar samen en hebben een zoon van 11 jaar en net een nieuw huis gekocht. Ze zegt dat ze van die ander houdt. Wij wonen nog wel bij elkaar, ze wil uitzoeken of ze met die ander verder wil of met mij. Ik wil dolgraag met haar verder. Het is toch moeilijk als er kinderen bij betrokken zijn. Ik ben bang dat als zij meer tijd met die ander door gaat brengen dat haar gevoelens voor mij steeds minder worden. In goed overleg brengt ze af en toe dagjes bij die ander door, nu kwam ze met de mededeling dat ze 4 dagen naar frankrijk wil met die ander om te kijken of hij ook zo leuk is in een andere omgeving. Wat moet ik nu, ik ben zo bang dat dit het einde van de relatie is.
donderdag 29 maart 2007 om 09:01
Hoi gekrenkt,
Ik begrijp een beetje dat de situatie zoals die nu is, is ontstaan uit jouw angst om haar te verliezen?
Ook in deze post heb je het alleen maar over je angst om haar te verliezen.
Draai de boel eens om.
Geef aan dat als ze niet binnen x tijd kiest, dat ze jou kwijt is!.
Hoe lang wil je jezelf laten gijzelen door je angst?
In een relatie is het belangrijk je grenzen aan te geven.
Doe jij dat?
Ik begrijp dat je nu tegen je angst in moet gaan handelen.
Toch is het de enige manier om jezelf trouw te blijven.
Nu laat je alles van haar afhangen.
Sterkte *;
Ik begrijp een beetje dat de situatie zoals die nu is, is ontstaan uit jouw angst om haar te verliezen?
Ook in deze post heb je het alleen maar over je angst om haar te verliezen.
Draai de boel eens om.
Geef aan dat als ze niet binnen x tijd kiest, dat ze jou kwijt is!.
Hoe lang wil je jezelf laten gijzelen door je angst?
In een relatie is het belangrijk je grenzen aan te geven.
Doe jij dat?
Ik begrijp dat je nu tegen je angst in moet gaan handelen.
Toch is het de enige manier om jezelf trouw te blijven.
Nu laat je alles van haar afhangen.
Sterkte *;
donderdag 29 maart 2007 om 09:03
Hi,
Wat ontzettend moeilijk voor je! En je kunt verder weinig doen, denk ik.
Ik vind het bewonderingswaardig dat je haar de ruimte durft te geven om te ontdekken wat ze nou precies wil. Je kunt haar tenslotte niet dwingen om bij jou te blijven, dat zou niet werken!
Maar ik vind wel dat ze het aan haar gezin verplicht is om samen met jou in therapie te gaan. Jullie kunnen dan een aantal dingen goed op een rijtje krijgen en op een gezonde manier uiteindelijk bij elkaar blijven.....óf uit elkaar gaan. Wat de uitkomst ook zal zijn: op die manier kunnen jullie het dan allebei een plekje geven! En dat lijkt me heel belangrijk voor jou (!!) en jullie kind!
Heel veel sterkte!
Grtz.
D.
Wat ontzettend moeilijk voor je! En je kunt verder weinig doen, denk ik.
Ik vind het bewonderingswaardig dat je haar de ruimte durft te geven om te ontdekken wat ze nou precies wil. Je kunt haar tenslotte niet dwingen om bij jou te blijven, dat zou niet werken!
Maar ik vind wel dat ze het aan haar gezin verplicht is om samen met jou in therapie te gaan. Jullie kunnen dan een aantal dingen goed op een rijtje krijgen en op een gezonde manier uiteindelijk bij elkaar blijven.....óf uit elkaar gaan. Wat de uitkomst ook zal zijn: op die manier kunnen jullie het dan allebei een plekje geven! En dat lijkt me heel belangrijk voor jou (!!) en jullie kind!
Heel veel sterkte!
Grtz.
D.
donderdag 29 maart 2007 om 09:06
Ik zou toch wel mijn eisen stellen als ik jouw was, zo zie je dadelijk je huwelijk op de klippen lopen doordat jij haar vrijspel geeft.Hoezo samen een paar daagjes weg om te kijken heo die is in een andere omgeving, wat denk je zelf? Ze houdt van die ander hoe lang is dit al aan de gang doordat jij haar zo
vrij spel geeft kan ze alleen maar meer gevoelens voor die ander kweken en
heb jij het nakijken. Als jij nog gek op haar bent en het nog een kans wil geven, ondanks dat je toch bent bedrogen laat haar dan kappen met die
ander nu zak je alleen maar verder weg, mits je een driehoeksverhouding wil.
vrij spel geeft kan ze alleen maar meer gevoelens voor die ander kweken en
heb jij het nakijken. Als jij nog gek op haar bent en het nog een kans wil geven, ondanks dat je toch bent bedrogen laat haar dan kappen met die
ander nu zak je alleen maar verder weg, mits je een driehoeksverhouding wil.
donderdag 29 maart 2007 om 09:07
De reactie van Houvanjezelf sluit ik me helemaal bij aan.
Jouw angst houdt je compleet in de greep, ga de confrontatie aan.
Draai het inderdaad om!
Het ergste wat je kan overkomen is dat je haar kwijtraakt doordat ze binnen de door jou gestelde periode niet voor jou, maar voor die ander kiest. Maar als je zo doorgaat, ben je haar sowieso kwijt!
*;
Jouw angst houdt je compleet in de greep, ga de confrontatie aan.
Draai het inderdaad om!
Het ergste wat je kan overkomen is dat je haar kwijtraakt doordat ze binnen de door jou gestelde periode niet voor jou, maar voor die ander kiest. Maar als je zo doorgaat, ben je haar sowieso kwijt!
*;
donderdag 29 maart 2007 om 09:08
Wat een geduld heb jij zeg!!
dat ging mij toch echt te ver.
waarom heeft heb je haar zoveel macht gegeven??
ik bedoel ,hangt jullie relatie nu af van haar keuze?? en ga jij daarop wachten.
wring je je nu in allerlij bochten,om haar hart te winnen??
en als die ander het toch niet blijkt te zijn,wie is de volgende dan??
ik zou relatietherapie overwegen.
ik heb wel bewondering dat je dit kunt opbrengen,mij zou het echt te ver gaan,en haar toch echt of eruit zetten,of alle contakt met die ander laten verbreken,om aan de relatie te werken
ik denk ook echt dat je niet veel zal opschietten om dit maar over je heen te laten komen.
ik geloof echt niet dat een korte vakantie,in een mooie omgeving waar geen dagelijkse beslomeringen zijn,en de werkelijkdheid niet doordringt zal bijdragen tot een keuze.
dan zou je beter alleen kunnen gaan en je bezinnen waar je nu eigenlijk mee bezig bent,en wat er mis is in de relatie dat je die op het spel zet
een verleifdheid gaat nl over,en wat blijft er dan over?? en is dat dit waard.
sterkte
dat ging mij toch echt te ver.
waarom heeft heb je haar zoveel macht gegeven??
ik bedoel ,hangt jullie relatie nu af van haar keuze?? en ga jij daarop wachten.
wring je je nu in allerlij bochten,om haar hart te winnen??
en als die ander het toch niet blijkt te zijn,wie is de volgende dan??
ik zou relatietherapie overwegen.
ik heb wel bewondering dat je dit kunt opbrengen,mij zou het echt te ver gaan,en haar toch echt of eruit zetten,of alle contakt met die ander laten verbreken,om aan de relatie te werken
ik denk ook echt dat je niet veel zal opschietten om dit maar over je heen te laten komen.
ik geloof echt niet dat een korte vakantie,in een mooie omgeving waar geen dagelijkse beslomeringen zijn,en de werkelijkdheid niet doordringt zal bijdragen tot een keuze.
dan zou je beter alleen kunnen gaan en je bezinnen waar je nu eigenlijk mee bezig bent,en wat er mis is in de relatie dat je die op het spel zet
een verleifdheid gaat nl over,en wat blijft er dan over?? en is dat dit waard.
sterkte
donderdag 29 maart 2007 om 09:12
Ik heb haar verteld dat zij na haar trip naar frankrijk, mij moet vertellen wat haar keuze is, ik ben niet de enige met angst in onze relatie maar zij heeft ook nog heel veel angst, dat zegt ze en dat merk ik ook. Zij heeft mij ook verteld dat als zij nu al moet kiezen haar keuze voor die ander zal zijn. Maar dat ze meer tijd wil hebben om echt de juiste keuze te maken.
donderdag 29 maart 2007 om 09:18
donderdag 29 maart 2007 om 09:18
sorry dit noem ik manipuleren wat zij doet hoor.
sze manipluleert je gewoon.
zeg niet dat ze dat bewust doet.maar tis wel manipuleren
van als ik nu moet kiezen,kies ik voor de ander
wat zoekt ze in frankrijk,minpuntjes in zijn karakter??
dit vind ik nu echt,ik gooi geen oude hanschoennen weg,voordat ik nieuwe heb.
en geloof me,als deze man het niet wordt,zal er wel weer een andere komen.en dat zal jij ook niet zijn.
je vind het toch goed.
sze manipluleert je gewoon.
zeg niet dat ze dat bewust doet.maar tis wel manipuleren
van als ik nu moet kiezen,kies ik voor de ander
wat zoekt ze in frankrijk,minpuntjes in zijn karakter??
dit vind ik nu echt,ik gooi geen oude hanschoennen weg,voordat ik nieuwe heb.
en geloof me,als deze man het niet wordt,zal er wel weer een andere komen.en dat zal jij ook niet zijn.
je vind het toch goed.
donderdag 29 maart 2007 om 09:20
Dat is gewoon een smerig spelletje wat zij speelt, want het komt er op neer dat ze zegt; 'als je me niet naar Frankrijk laat gaan met die ander dan kies ik nu meteen al voor die ander' ...
Denk je nu werkelijk dat ze als ze terug is uit Frankrijk ze voor jou gaat kiezen ? 4 dagen lekker samen met de vent waar je verliefd op bent, heel de dag sex, leuke dingen doen en geen beslommeringen, geen kind etc...
Dat ze lekker bij hem blijft, je verdient toch GVD beter ?
Denk je nu werkelijk dat ze als ze terug is uit Frankrijk ze voor jou gaat kiezen ? 4 dagen lekker samen met de vent waar je verliefd op bent, heel de dag sex, leuke dingen doen en geen beslommeringen, geen kind etc...
Dat ze lekker bij hem blijft, je verdient toch GVD beter ?
donderdag 29 maart 2007 om 09:25
Dus alleen als hij toch niet zo lekker bevalt als zij echt denkt, dan ben jij goed genoeg om bij terug te komen.... volgens mij laat dat een gevoel bij je achter dat je je leven lang niet meer goed kan poetsen. Zelfs niet als zij besluit bij jou te blijven.. ik zou de eer aan mezelf laten en zelf de relatie beeindigen. Omdat JIJ iemand verdiend die 100% voor je gaat en je niet aan het lijntje houd (mijn filosofie is altijd geweest dat je bij iemand weg gaat omdat de relatie niet meer werkt, niet omdat je verliefd bent op een ander en dat je zowieso geen 2 relaties tegelijk aangaat).
Dit zal je ego meer krenken dan goed doen denk ik, denk aan jezelf! Ik zou haar vertellen dat je geen relatie wilt met iemand die niet 100% loyaal en trouw aan jou is en voor jou gaat (besef je je wel echt wat ze van je vraagt..??? Een vrijbriefje om gezellig met haar vriendje naar Frankrijk te gaan!!!). Zo leg je het bij haar neer en niet bij jezelf. Als ze nu al zegt voor hem te kiezen... heb je niets te verliezen behalve je ego en het laatste stukje respect voor jezelf.
Dit zal je ego meer krenken dan goed doen denk ik, denk aan jezelf! Ik zou haar vertellen dat je geen relatie wilt met iemand die niet 100% loyaal en trouw aan jou is en voor jou gaat (besef je je wel echt wat ze van je vraagt..??? Een vrijbriefje om gezellig met haar vriendje naar Frankrijk te gaan!!!). Zo leg je het bij haar neer en niet bij jezelf. Als ze nu al zegt voor hem te kiezen... heb je niets te verliezen behalve je ego en het laatste stukje respect voor jezelf.
donderdag 29 maart 2007 om 09:26
Of je haar nu ruimte geeft of niet, de kans dat ze voor de ander kiest bestaat, en de kans dat ze voor jou kiest ook.
Maar... het feit dat ze na een relatie van 22 jaar er aan denkt om jou te verlaten voor een nieuwe liefde, wijst er volgens mij op dat haar gevoelens voor jou niet erg diep zitten en/of dat jullie relatie niet echt goed was.
Als je 22 jaar lang echt van iemand gehouden hebt, in een relatie waarin je lief en leed met elkaar gedeeld hebt, je jezelf helemaal bloot hebt gegeven aan de ander, dan is zoiets veel sterker dan een nieuwe verliefdheid.
Mijn man heeft 10 jaar geleden een gelijkaardige situatie meegemaakt als jij nu. Hij was toen ook bang om zijn toenmalige vrouw te verliezen. Hij dacht dat hij al die tijd (20 jaar) gelukkig geweest was met zijn gezin en was bang voor het onbekende, en vooral voor eenzaamheid.
Nu beseft hij dat dat huwelijk helemaal niet goed was, dat het te oppervlakkig geweest was en dat er te weinig goede communicatie geweest was, zodat de liefde (vooral bij zijn ex) verwaterd was.
Nu is hij heel blij dat dat huwelijk niet meer goedgekomen is, omdat hij daardoor de kans gekregen heeft om veel gelukkiger te worden.
Dat wil ik je alleen maar zeggen om je erop te wijzen dat, ook al kiest je vrouw niet voor jou, dat uiteindelijk niet noodzakelijk een ramp is. Misschien zelfs integendeel. Ik heb zelf al meerdere keren in mijn leven ervaren dat iets, wat eerst een ramp leek, uiteindelijk tot iets beters geleid heeft. Een van die zaken was mijn eigen scheiding.
Bovendien zou je je kunnen afvragen of jij nog wel voor een vrouw kiest die kennelijk niet erg veel voor jou voelt. Vind je niet dat je beter verdient?
Veel sterkte!
Maar... het feit dat ze na een relatie van 22 jaar er aan denkt om jou te verlaten voor een nieuwe liefde, wijst er volgens mij op dat haar gevoelens voor jou niet erg diep zitten en/of dat jullie relatie niet echt goed was.
Als je 22 jaar lang echt van iemand gehouden hebt, in een relatie waarin je lief en leed met elkaar gedeeld hebt, je jezelf helemaal bloot hebt gegeven aan de ander, dan is zoiets veel sterker dan een nieuwe verliefdheid.
Mijn man heeft 10 jaar geleden een gelijkaardige situatie meegemaakt als jij nu. Hij was toen ook bang om zijn toenmalige vrouw te verliezen. Hij dacht dat hij al die tijd (20 jaar) gelukkig geweest was met zijn gezin en was bang voor het onbekende, en vooral voor eenzaamheid.
Nu beseft hij dat dat huwelijk helemaal niet goed was, dat het te oppervlakkig geweest was en dat er te weinig goede communicatie geweest was, zodat de liefde (vooral bij zijn ex) verwaterd was.
Nu is hij heel blij dat dat huwelijk niet meer goedgekomen is, omdat hij daardoor de kans gekregen heeft om veel gelukkiger te worden.
Dat wil ik je alleen maar zeggen om je erop te wijzen dat, ook al kiest je vrouw niet voor jou, dat uiteindelijk niet noodzakelijk een ramp is. Misschien zelfs integendeel. Ik heb zelf al meerdere keren in mijn leven ervaren dat iets, wat eerst een ramp leek, uiteindelijk tot iets beters geleid heeft. Een van die zaken was mijn eigen scheiding.
Bovendien zou je je kunnen afvragen of jij nog wel voor een vrouw kiest die kennelijk niet erg veel voor jou voelt. Vind je niet dat je beter verdient?
Veel sterkte!
donderdag 29 maart 2007 om 09:28
donderdag 29 maart 2007 om 09:28
dus ik denk toch echt dat jij eens op je streepen moet gaan staan.laat haar maar eens in de werelijkheid komen.
laat haar maar eens voellen wat verlies is
ik zou het omdraaien.als jij naar frankrijk gaat hoef je niet meer terug te komen.het gezin achter laten de verantwoording voor haar zoon,enz enz
alleen om haar keus op legaale wijze uit te stellen
ik zou zelf naar frankrijk gaan,met haar.en praten praten,en trachten weer bijelkaar te komen.maar dat wilt ze niet,ze wil het andersom
wake up!!!
laat haar maar eens voellen wat verlies is
ik zou het omdraaien.als jij naar frankrijk gaat hoef je niet meer terug te komen.het gezin achter laten de verantwoording voor haar zoon,enz enz
alleen om haar keus op legaale wijze uit te stellen
ik zou zelf naar frankrijk gaan,met haar.en praten praten,en trachten weer bijelkaar te komen.maar dat wilt ze niet,ze wil het andersom
wake up!!!
donderdag 29 maart 2007 om 09:29
Geloof je dat nou echt?
Dat is wat ze jou vertelt om het voor jou nog enigszins behapbaar te houden.
Ze wil gewoon op vakantie met 'm en lekker ongedwongen kunnen genieten van haar verliefdheid, en lekker vrijen en sexen zonder de besonjes van een man en een kind.
Ik denk dat ze hem in deze 'andere omgeving' alleen nog maar veel leuker gaat vinden.
Kom op zeg, laat je toch niet vermangelen.
Zij hoeft niet te kiezen voor jou.
Jij moet kiezen voor jou!
donderdag 29 maart 2007 om 09:31
Helemaal mee eens... het enige wat (als je het mij vraagt) hier nog te redden is, is je zelfrespect.... en die zal je de rest van je leven nog erg hard nodig hebben! Zoals iemand hier al opmerkte... als ze ook nog maar enige hoop voor jullie had, zou ze jou vragen mee te gaan naar Frankrijk (met zijn tweetjes) om te kijken wat ze precies voor jou voelt....
donderdag 29 maart 2007 om 09:34
Je gaat over je grenzen heen omdat je graag wilt dat ze bij je blijft. Snap ik best, je houdt van haar maar ik denk zelf dat zij niet bij je terug komt als je het maar goed vindt dat ze 'doodleuk' naar frankrijk vertrekt in de wetenschap dat ze gewoon terug kan komen als het haar uit komt.
Hoe voel jij je dan achteraf? Zelf zou ik me enorm gebruikt voelen.
En ik zou het zo niet willen. Ze heeft met jou wel een kind, dan kun je toch niet zo even tussendoor ertussenuit knijpen om lekker met je minnaar van alles te gaan doen. Ze heeft verantwoordelijkheden en verplichtingen. Daar mag ze best op gewezen worden.
Als ik in dezelfde positie zat, stelde ik haar voor de keuze ipv andersom. Dan zou ik zeggen dat als ze zonodig naar Frankrijk moet om daar de ongebonden onbezorgde vrouw uit te hangen ze bij terugkomst erop kon rekenen dat de scheiding voor de deur ligt en jij de voogdij over het kind aan gaat vragen. Tenslotte laat ze nu gewoon haar kind vier dagen in de steek. Een ouder met verantwoordelijkheidsgevoel doet dat niet zomaar. Maar als jij haar toestemming geeft om te gaan, is het in principe zo dat ze ervoor heeft gezorgd dat er iemand vor het kind is. Als jij zegt dat jij het niet goed vindt en ze doet het toch is het net andersom. Dan heeft ze willens en wetens het kind in de steek gelaten.
Waarom wil je zo graag haar bij je houden. Is dit nog de vrouw die bij je past? Een vrouw die haar man en kind op een lagere plaats zet als een minnaar met wie ze notabene nog moet gaan uitzoeken of het wel wat kan worden? Een vrouw die zegt dat als ze nu moet kiezen voor hem kiest? Laat haar dan maar voor hem kiezen want jij kiest misschien wel voor haar maar andersom is het helaas overduidelijk dat jij en jullie kind voor haar lang zo belangrijk niet meer zijn. Ze loopt haar spreekwoordelijke p*k achterna.
Ik denk dat jouw houding die ik best begrijp niet zal geven wat jij hoopt, dat ze bij je terug komt en die minnaar opgerot is. Nee, ik denk dat ze in principe al heeft gekozen en dat ben jij niet...
Ik vind het heel rot voor je dat het zo moet gaan maar kies voor jezelf en je kind. Sterkte!
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 29 maart 2007 om 09:37
swiebi dat bedoel ik.
4 dagen vakantie op een roze wolk,en ook nog zonder schuldgevoel wat het mag,sja kan me niet voorstellen dat je 4 dagen vol romance.eerlijk kan afwegen tegen 22 jaar huwlijk vol werkelijkheid.
ze heeft er 22 jaar over gedaan,om nu tot het besef te komen dat ze niet weet of ze nog genoeg van haar man houdt(ze kan tenslotte niet kiezen) maar denkt dat ze maar 4 dagen nodig heeft,om voor de ander te keizen.
sja
4 dagen vakantie op een roze wolk,en ook nog zonder schuldgevoel wat het mag,sja kan me niet voorstellen dat je 4 dagen vol romance.eerlijk kan afwegen tegen 22 jaar huwlijk vol werkelijkheid.
ze heeft er 22 jaar over gedaan,om nu tot het besef te komen dat ze niet weet of ze nog genoeg van haar man houdt(ze kan tenslotte niet kiezen) maar denkt dat ze maar 4 dagen nodig heeft,om voor de ander te keizen.
sja
donderdag 29 maart 2007 om 09:41
Precies.
Je kunt het ook omdraaien en zeggen dat je zelf de keuze maakt en kiest voor jezelf. Je hebt tenslotte al aardig over je grenzen laten gaan, hoever wil je het laten komen?
En als ze kiest voor jou? Hoe krijg je in vredesnaam dit nog goed? En zal haar dat niet wéér overkomen?
Wens haar veel plezier in Frankrijk (hopelijk mag dat haar pret niet drukken).
donderdag 29 maart 2007 om 09:43
Verliefdheid is iets waar je bijna onmogelijk mee kunt concurreren. Hoewel ontzettend vluchtig, is het een overdonderend gevoel... Een soort mini-psychose, waarin je schijt aan alles en iedereen hebt. Heel oneerlijk van haar om juist nu te kiezen om met haar minnaar naar La Douce France te gaan. Als ze serieus wilde onderzoeken hoe en wat, oprecht was in haar angsten om haar gezin te verliezen, zou je met JOU in Frankrijk zitten! Hoe kan de bekendheid en de onvermijdelijke sleur van een gezin concurreren met 4 dagen onbezorgde verliefdheid?
Ik ben het met bovenstaande posters eens; jij zou eisen moeten stellen, niet zij! Relatietherapie, samen een weekje weg zonder de afleiding van die ander, weet-ik-veel; whatever it takes. En eigenlijk zou jij daar niet eens mee moeten komen, maar zij!
Heel afschuwelijk wat je nu moet doormaken. Ik hoop dat je een modus vindt om met je eigen gevoel om te gaan en voor jezelf en je gezin op te komen, want zij doet het blijkbaar niet...
Sterkte!
Ik ben het met bovenstaande posters eens; jij zou eisen moeten stellen, niet zij! Relatietherapie, samen een weekje weg zonder de afleiding van die ander, weet-ik-veel; whatever it takes. En eigenlijk zou jij daar niet eens mee moeten komen, maar zij!
Heel afschuwelijk wat je nu moet doormaken. Ik hoop dat je een modus vindt om met je eigen gevoel om te gaan en voor jezelf en je gezin op te komen, want zij doet het blijkbaar niet...
Sterkte!
