Relaties
alle pijlers
Vrouw gaat vreemd
donderdag 29 maart 2007 om 08:29
Ik ben erachter gekomen dat mijn vrouw vreemd gaat, we zijn al 22 jaar samen en hebben een zoon van 11 jaar en net een nieuw huis gekocht. Ze zegt dat ze van die ander houdt. Wij wonen nog wel bij elkaar, ze wil uitzoeken of ze met die ander verder wil of met mij. Ik wil dolgraag met haar verder. Het is toch moeilijk als er kinderen bij betrokken zijn. Ik ben bang dat als zij meer tijd met die ander door gaat brengen dat haar gevoelens voor mij steeds minder worden. In goed overleg brengt ze af en toe dagjes bij die ander door, nu kwam ze met de mededeling dat ze 4 dagen naar frankrijk wil met die ander om te kijken of hij ook zo leuk is in een andere omgeving. Wat moet ik nu, ik ben zo bang dat dit het einde van de relatie is.
donderdag 29 maart 2007 om 14:54
quote:
quote: eleonora reageerde
quote: gekrenkt reageerde
quote: dametje27 reageerde
Lieve Gekrenkt,
Ja als je er middenin zit dan is het ineens allemaal heel anders dan wanneer je er niet mee te maken hebt. Lang niet iedereen gaat bij vreemdgaan meteen uit elkaar inderdaad. Maar je grenzen zoeken en vinden is wel erg belangrijk hoor Gekrenkt. Dat je niet omkijkt en je eigen grens niet eens meer kunt zien zover is 'ie inmiddels bij je vandaan. Als je geen grenzen stelt maak je jezelf zwak, met een grens in je vizier weet je wanneer je stop moet zeggen.
Maar polyamory, waar Hel het over heeft. Is het voor jou een optie? Delen met de andere man? Zou je dat uithouden denk je? is dat iets waar jij aan kunt wennen?
We hebben het er wel over gehad, ik heb het zelfs voorgesteld maar achteraf heb ik het voorstel weer ingetrokken omdat ik denk dat ik dat niet zou kunnen volhouden. wellicht denk ik er over een tijdje anders over
Ik vind dit trouwens weinig met polyamory te maken hebben, krijg niet het idee dat deze vrouw 2 mannen wil, maar geen keuze durft/wil maken tussen deze twee mannen.
quote: eleonora reageerde
quote: gekrenkt reageerde
quote: dametje27 reageerde
Lieve Gekrenkt,
Ja als je er middenin zit dan is het ineens allemaal heel anders dan wanneer je er niet mee te maken hebt. Lang niet iedereen gaat bij vreemdgaan meteen uit elkaar inderdaad. Maar je grenzen zoeken en vinden is wel erg belangrijk hoor Gekrenkt. Dat je niet omkijkt en je eigen grens niet eens meer kunt zien zover is 'ie inmiddels bij je vandaan. Als je geen grenzen stelt maak je jezelf zwak, met een grens in je vizier weet je wanneer je stop moet zeggen.
Maar polyamory, waar Hel het over heeft. Is het voor jou een optie? Delen met de andere man? Zou je dat uithouden denk je? is dat iets waar jij aan kunt wennen?
We hebben het er wel over gehad, ik heb het zelfs voorgesteld maar achteraf heb ik het voorstel weer ingetrokken omdat ik denk dat ik dat niet zou kunnen volhouden. wellicht denk ik er over een tijdje anders over
Ik vind dit trouwens weinig met polyamory te maken hebben, krijg niet het idee dat deze vrouw 2 mannen wil, maar geen keuze durft/wil maken tussen deze twee mannen.
donderdag 29 maart 2007 om 14:55
Hou de eer aan jezelf, als ze van jou houd en die ander een bevlieging is tijdens een moeilijke periode, dan zal ze schrikken van het idee dat ze je kwijt raakt, dan zal dat iets met haar doen. Doet dat het niet, dan heeft het geen hoop meer en moet je jezelf niet langer kwellen.
Daar ben ik het helemaal mee eens, ik kan het niet beter verwoorden.
Ik vind deze situatie veel hebben van een beestje in pijn laten lijden, omdat je het te moeilijk vind om m een spuitje te geven....
Dat zou best kunnen. En zachte heelmeesters maken stinkende wonden...
Polyamory lijkt me in dit geval zo'n halfslachtige oplossing die op termijn alleen maar meer ellende zal brengen.
Daar ben ik het helemaal mee eens, ik kan het niet beter verwoorden.
Ik vind deze situatie veel hebben van een beestje in pijn laten lijden, omdat je het te moeilijk vind om m een spuitje te geven....
Dat zou best kunnen. En zachte heelmeesters maken stinkende wonden...
Polyamory lijkt me in dit geval zo'n halfslachtige oplossing die op termijn alleen maar meer ellende zal brengen.
donderdag 29 maart 2007 om 15:09
quote:
quote: droppie39 reageerde
Ik begrijp overigens niet waarom je het verdriet over je ouder(s) 'enorm' noemt, mijn man en ik hebben allebei kort geleden onze beide laatst overgebleven ouders verloren, het was pijnlijk en we hadden er verdriet om, maar het is toch niet hetzelfde als een kind of partner verliezen.
Even offtopic, maar ik kan echt niet begrijpen hoe je dat neer kunt zetten?? Iedereen ervaart zijn verlies toch anders? Ik spreek niet uit (eigen) ervaring, maar het lijkt mij ook een enorm verlies om mijn ouders te verliezen. Waarom zou dat niet 'enorm' kunnen zijn? Omdat het 'natuurlijk' is dat je ouders eerder gaan dan jij? Ik vond dit in het algemeen een nogal kwetsende opmerking, ook al is het heus niet verkeerd bedoelt (!), maar ik moest mijn verbazing hierover toch kwijt.
Gekrenkt, heel veel succes met deze situatie! Ik vind dat je heel ver meegaat in de wensen van je vrouw en ik begrijp ook waarom je dat doet, maar ik zou het zelf zo niet kunnen. Ik vind die die vier dagen Frankrijk trouwens wel typisch, dat dat zogenaamd een goede plek zou zijn om uit te vinden hoe het echt zit tussen die twee. Ze zijn in een compleet andere omgeving, mooi weer..dat is toch juist een hartstikke romantisch uitje, waar je vrouw toch juist eerder nog gekker op iemand zou worden?? Zo zie ik het in ieder geval. In ieder geval ik ook hoor, het is teveel mooi daar , het weer en de omgeving en de verliefdheid.Gekrenkt ik hoop dat je sterk genoeg bent om HIER de grens te trekken, laat ze niet samen vertrekken. Jeetje het kan best zijn dat je anders over nog meer van je eigen grenzen gaat (en je vrouw profiteert daar van, dat doet ze nu al)heel veel sterkte. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen!:RDus ??
quote: droppie39 reageerde
Ik begrijp overigens niet waarom je het verdriet over je ouder(s) 'enorm' noemt, mijn man en ik hebben allebei kort geleden onze beide laatst overgebleven ouders verloren, het was pijnlijk en we hadden er verdriet om, maar het is toch niet hetzelfde als een kind of partner verliezen.
Even offtopic, maar ik kan echt niet begrijpen hoe je dat neer kunt zetten?? Iedereen ervaart zijn verlies toch anders? Ik spreek niet uit (eigen) ervaring, maar het lijkt mij ook een enorm verlies om mijn ouders te verliezen. Waarom zou dat niet 'enorm' kunnen zijn? Omdat het 'natuurlijk' is dat je ouders eerder gaan dan jij? Ik vond dit in het algemeen een nogal kwetsende opmerking, ook al is het heus niet verkeerd bedoelt (!), maar ik moest mijn verbazing hierover toch kwijt.
Gekrenkt, heel veel succes met deze situatie! Ik vind dat je heel ver meegaat in de wensen van je vrouw en ik begrijp ook waarom je dat doet, maar ik zou het zelf zo niet kunnen. Ik vind die die vier dagen Frankrijk trouwens wel typisch, dat dat zogenaamd een goede plek zou zijn om uit te vinden hoe het echt zit tussen die twee. Ze zijn in een compleet andere omgeving, mooi weer..dat is toch juist een hartstikke romantisch uitje, waar je vrouw toch juist eerder nog gekker op iemand zou worden?? Zo zie ik het in ieder geval. In ieder geval ik ook hoor, het is teveel mooi daar , het weer en de omgeving en de verliefdheid.Gekrenkt ik hoop dat je sterk genoeg bent om HIER de grens te trekken, laat ze niet samen vertrekken. Jeetje het kan best zijn dat je anders over nog meer van je eigen grenzen gaat (en je vrouw profiteert daar van, dat doet ze nu al)heel veel sterkte. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen!:RDus ??
donderdag 29 maart 2007 om 15:09
quote:
Gekrenkt:
Heeft ze jou verteld waar ze die man ontmoet heeft ?
Ik wil eigenlijk weten of ze de situatie op gezocht heeft of niet met hem, of ze hem opgezocht heeft en aangeklampt heeft.
Vind het niet reeel dat ze omdat jij er te weinig voor haar was in die periode (dat zegt ze toch?) dan maar in de armen van een ander gaat liggen en nog met hem het bed gaat delen ook !
Bovendien jij had verdorie ook je verdriet en jij zocht het toch ook nergens anders ?
Wat weet jij van die man verder, ken je hem?
.
Gekrenkt:
Heeft ze jou verteld waar ze die man ontmoet heeft ?
Ik wil eigenlijk weten of ze de situatie op gezocht heeft of niet met hem, of ze hem opgezocht heeft en aangeklampt heeft.
Vind het niet reeel dat ze omdat jij er te weinig voor haar was in die periode (dat zegt ze toch?) dan maar in de armen van een ander gaat liggen en nog met hem het bed gaat delen ook !
Bovendien jij had verdorie ook je verdriet en jij zocht het toch ook nergens anders ?
Wat weet jij van die man verder, ken je hem?
.
donderdag 29 maart 2007 om 15:14
Beste Gekrenkt.
Hier mijn verhaal.
2 jaar geleden heb ik in de schoenen van jouw vrouw gestaan.
Ook ik werd verliefd op een andere man, nooit opgezocht, gewoon overkomen.
Via msn, werd ik verliefd, op de vriend, van een vriend van me, we kwamen per ongeluk in contact, toen ik met die vriend van mij msnde, ik voegde hem toe, aan mijn lijst, leek me wel leuk om weer nieuwe vrienden op te doen.
Maar opeens was het daar, straalverliefd, en eigenlijk wou ik het niet!
We probeerden geen contact meer te zoeken, toch lukte dat niet. werd steeds erger en erger.
Na drie weken vertelde ik het mijn man, mijn man was er kapot van.
Steeds probeerde ik te stoppen, maar we zochten elkaar toch maar steeds weer stiekum op.
Mijn man had dit door, en ook ik ging van hem eisen, dat ik naar die ander mocht, en hij liet me net als jou gaan. pfff
Heus ik zag wel dingen van nr 2, die ik helemaal niet leuk vond. Toch overheersde dat verliefde gevoel, en ging me zelf steeds meer afkeren van mijn eigen lieve man.
Ik zal je de rest besparen, wel zal ik je op een korte manier vertellen, hoe ik toch los ben gekomen van nr 2.
Mijn man, dacht op een eggeven moment ja DAGGG, ik ga ook weer door, en kreeg contact met een andere vrouw, die hem trooste en meer!!]
Toen ik daar achter kwam, vond ik dat helemaal niet leuk, terwijl ik al die tijd dacht, had ie maar een ander.
Om een lang verhaal kort te maken, ben ik met veel pijn en moeite, gestopt met nr 2 (mede dankzij een forumster hier, die mij een spiegel voorhield) Mijn man heeft het contact met nr 2 verbroken, en we zijn in therapie gegaan (ik liep al bij een maatschappelijk werkster)
Mijn man en ik kwamen steeds meer en meer naar elkaar toe! En tot op de dag van vandaag, heb ik geen contact meer met nr 2. En dat is ook de enige manier, hoe het werkt!!
Dus wat betreft jouw vrouw, zou ik haar niet naar Frankrijk laten gaan, zeker niet in zo'n ongedwongen sfeer, zonder je kids enzo, dan lijkt alles helemaal zorgeloos!
Ik moet nu mijn kindjes uit school gaan halen, ik hoop een beetje dat ik duidelijk ben geweest, met wat ik bedoel, als je nog vragen hebt, stel ze gerust.
Heel veel sterkte Liefs Anouk
Hier mijn verhaal.
2 jaar geleden heb ik in de schoenen van jouw vrouw gestaan.
Ook ik werd verliefd op een andere man, nooit opgezocht, gewoon overkomen.
Via msn, werd ik verliefd, op de vriend, van een vriend van me, we kwamen per ongeluk in contact, toen ik met die vriend van mij msnde, ik voegde hem toe, aan mijn lijst, leek me wel leuk om weer nieuwe vrienden op te doen.
Maar opeens was het daar, straalverliefd, en eigenlijk wou ik het niet!
We probeerden geen contact meer te zoeken, toch lukte dat niet. werd steeds erger en erger.
Na drie weken vertelde ik het mijn man, mijn man was er kapot van.
Steeds probeerde ik te stoppen, maar we zochten elkaar toch maar steeds weer stiekum op.
Mijn man had dit door, en ook ik ging van hem eisen, dat ik naar die ander mocht, en hij liet me net als jou gaan. pfff
Heus ik zag wel dingen van nr 2, die ik helemaal niet leuk vond. Toch overheersde dat verliefde gevoel, en ging me zelf steeds meer afkeren van mijn eigen lieve man.
Ik zal je de rest besparen, wel zal ik je op een korte manier vertellen, hoe ik toch los ben gekomen van nr 2.
Mijn man, dacht op een eggeven moment ja DAGGG, ik ga ook weer door, en kreeg contact met een andere vrouw, die hem trooste en meer!!]
Toen ik daar achter kwam, vond ik dat helemaal niet leuk, terwijl ik al die tijd dacht, had ie maar een ander.
Om een lang verhaal kort te maken, ben ik met veel pijn en moeite, gestopt met nr 2 (mede dankzij een forumster hier, die mij een spiegel voorhield) Mijn man heeft het contact met nr 2 verbroken, en we zijn in therapie gegaan (ik liep al bij een maatschappelijk werkster)
Mijn man en ik kwamen steeds meer en meer naar elkaar toe! En tot op de dag van vandaag, heb ik geen contact meer met nr 2. En dat is ook de enige manier, hoe het werkt!!
Dus wat betreft jouw vrouw, zou ik haar niet naar Frankrijk laten gaan, zeker niet in zo'n ongedwongen sfeer, zonder je kids enzo, dan lijkt alles helemaal zorgeloos!
Ik moet nu mijn kindjes uit school gaan halen, ik hoop een beetje dat ik duidelijk ben geweest, met wat ik bedoel, als je nog vragen hebt, stel ze gerust.
Heel veel sterkte Liefs Anouk
donderdag 29 maart 2007 om 15:15
quote:
Beste Gekrenkt.
Hier mijn verhaal.
2 jaar geleden heb ik in de schoenen van jouw vrouw gestaan.
Ook ik werd verliefd op een andere man, nooit opgezocht, gewoon overkomen. zo iets overkomt je niet maar zoek je op..
Via msn, precieswerd ik verliefd, op de vriend, van een vriend van me, we kwamen per ongeluk in contact, toen ik met die vriend van mij msnde, ik voegde hem toe, aan mijn lijst, leek me wel leuk om weer nieuwe vrienden op te doen.
Maar opeens was het daar, straalverliefd, en eigenlijk wou ik het niet!
We probeerden geen contact meer te zoeken, toch lukte dat niet. werd steeds erger en erger.
Na drie weken vertelde ik het mijn man, mijn man was er kapot van.
Steeds probeerde ik te stoppen, maar we zochten elkaar toch maar steeds weer stiekum op.
Mijn man had dit door, en ook ik ging van hem eisen, dat ik naar die ander mocht, en hij liet me net als jou gaan. pfff
Heus ik zag wel dingen van nr 2, die ik helemaal niet leuk vond. Toch overheersde dat verliefde gevoel, en ging me zelf steeds meer afkeren van mijn eigen lieve man.
Ik zal je de rest besparen, wel zal ik je op een korte manier vertellen, hoe ik toch los ben gekomen van nr 2.
Mijn man, dacht op een eggeven moment ja DAGGG, ik ga ook weer door, en kreeg contact met een andere vrouw, die hem trooste en meer!!]
Toen ik daar achter kwam, vond ik dat helemaal niet leuk, terwijl ik al die tijd dacht, had ie maar een ander.
Om een lang verhaal kort te maken, ben ik met veel pijn en moeite, gestopt met nr 2 (mede dankzij een forumster hier, die mij een spiegel voorhield) Mijn man heeft het contact met nr 2 verbroken, en we zijn in therapie gegaan (ik liep al bij een maatschappelijk werkster)
Mijn man en ik kwamen steeds meer en meer naar elkaar toe! En tot op de dag van vandaag, heb ik geen contact meer met nr 2. En dat is ook de enige manier, hoe het werkt!!
Dus wat betreft jouw vrouw, zou ik haar niet naar Frankrijk laten gaan, zeker niet in zo'n ongedwongen sfeer, zonder je kids enzo, dan lijkt alles helemaal zorgeloos!
Ik moet nu mijn kindjes uit school gaan halen, ik hoop een beetje dat ik duidelijk ben geweest, met wat ik bedoel, als je nog vragen hebt, stel ze gerust.
Heel veel sterkte Liefs Anouk
Beste Gekrenkt.
Hier mijn verhaal.
2 jaar geleden heb ik in de schoenen van jouw vrouw gestaan.
Ook ik werd verliefd op een andere man, nooit opgezocht, gewoon overkomen. zo iets overkomt je niet maar zoek je op..
Via msn, precieswerd ik verliefd, op de vriend, van een vriend van me, we kwamen per ongeluk in contact, toen ik met die vriend van mij msnde, ik voegde hem toe, aan mijn lijst, leek me wel leuk om weer nieuwe vrienden op te doen.
Maar opeens was het daar, straalverliefd, en eigenlijk wou ik het niet!
We probeerden geen contact meer te zoeken, toch lukte dat niet. werd steeds erger en erger.
Na drie weken vertelde ik het mijn man, mijn man was er kapot van.
Steeds probeerde ik te stoppen, maar we zochten elkaar toch maar steeds weer stiekum op.
Mijn man had dit door, en ook ik ging van hem eisen, dat ik naar die ander mocht, en hij liet me net als jou gaan. pfff
Heus ik zag wel dingen van nr 2, die ik helemaal niet leuk vond. Toch overheersde dat verliefde gevoel, en ging me zelf steeds meer afkeren van mijn eigen lieve man.
Ik zal je de rest besparen, wel zal ik je op een korte manier vertellen, hoe ik toch los ben gekomen van nr 2.
Mijn man, dacht op een eggeven moment ja DAGGG, ik ga ook weer door, en kreeg contact met een andere vrouw, die hem trooste en meer!!]
Toen ik daar achter kwam, vond ik dat helemaal niet leuk, terwijl ik al die tijd dacht, had ie maar een ander.
Om een lang verhaal kort te maken, ben ik met veel pijn en moeite, gestopt met nr 2 (mede dankzij een forumster hier, die mij een spiegel voorhield) Mijn man heeft het contact met nr 2 verbroken, en we zijn in therapie gegaan (ik liep al bij een maatschappelijk werkster)
Mijn man en ik kwamen steeds meer en meer naar elkaar toe! En tot op de dag van vandaag, heb ik geen contact meer met nr 2. En dat is ook de enige manier, hoe het werkt!!
Dus wat betreft jouw vrouw, zou ik haar niet naar Frankrijk laten gaan, zeker niet in zo'n ongedwongen sfeer, zonder je kids enzo, dan lijkt alles helemaal zorgeloos!
Ik moet nu mijn kindjes uit school gaan halen, ik hoop een beetje dat ik duidelijk ben geweest, met wat ik bedoel, als je nog vragen hebt, stel ze gerust.
Heel veel sterkte Liefs Anouk
donderdag 29 maart 2007 om 15:35
Polyamory of swingen doe je alleen als je een stabiele relatie hebt!!.
Die hebben jullie duidelijk niet.
Er wordt 1 van de partners in gijzeling gehouden en die wil er alles aan doen om de ander te behouden, desnoods zijn arm eraf hakken.
Je meegaandheid in de situatie verergerd het alleem maar gekrenkt.
Hoe gaat dat "in goed overleg" je vrouw naar die ander laten gaan??
"Als ik niet mag, dan kom ik zeker niet niet meer terug"? of iets van dezelfde strekking?
Ik bespeur een soort van sado-masochisme in je houding.
Je hebt jezelf het schuldgevoel aangetrokken dat je vrouw je heeft aangereikt.
Ze heeft jou niet voor de voeten geworpen dat jij haar in de steek liet, nee, ze heeft het je voor je voeten geworpen NADAT je hebt ontdekt dat ze een scheve schaats reed.
Op de manier van "dan had je maar aandacht voor me moeten hebben toen ik erom vroeg".
Lekkere manier van jezelf vrijpleiten.
Die hebben jullie duidelijk niet.
Er wordt 1 van de partners in gijzeling gehouden en die wil er alles aan doen om de ander te behouden, desnoods zijn arm eraf hakken.
Je meegaandheid in de situatie verergerd het alleem maar gekrenkt.
Hoe gaat dat "in goed overleg" je vrouw naar die ander laten gaan??
"Als ik niet mag, dan kom ik zeker niet niet meer terug"? of iets van dezelfde strekking?
Ik bespeur een soort van sado-masochisme in je houding.
Je hebt jezelf het schuldgevoel aangetrokken dat je vrouw je heeft aangereikt.
Ze heeft jou niet voor de voeten geworpen dat jij haar in de steek liet, nee, ze heeft het je voor je voeten geworpen NADAT je hebt ontdekt dat ze een scheve schaats reed.
Op de manier van "dan had je maar aandacht voor me moeten hebben toen ik erom vroeg".
Lekkere manier van jezelf vrijpleiten.
donderdag 29 maart 2007 om 15:43
donderdag 29 maart 2007 om 15:57
quote:
Ik vraag niet om reacties, van iemand die dit waarschijnlijk zelf nooit heeft meegemaakt Zeepaardje!
Ik vertel alleen maar mijn verhaal aan Gekrenkt, om hem misschien een klein beetje advies te geven!
Anouk
laat het uitroepteken maar weg want ik heb het wel meegemaakt . zonder verliefdheid dan.
Ik vraag niet om reacties, van iemand die dit waarschijnlijk zelf nooit heeft meegemaakt Zeepaardje!
Ik vertel alleen maar mijn verhaal aan Gekrenkt, om hem misschien een klein beetje advies te geven!
Anouk
laat het uitroepteken maar weg want ik heb het wel meegemaakt . zonder verliefdheid dan.
donderdag 29 maart 2007 om 15:58
Anoukje, ik ben wel benieuwd hoe het nu met jou en je man gaat. Zijn julie nu opnieuw helemaal gek op elkaar? Ik bedoel: knuffelen jullie veel, delen jullie intense momenten van geluk en intimiteit met elkaar, hebben jullie nog altijd dat gevoel van 'smelten' als je elkaar na een dag werken terugziet?
Of is het meer een huwelijk op vriendschappelijke basis?
En laat jouw man nooit merken dat hij er nog mee zit?
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat ik, als mijn man een liefdesrelatie met een ander zou hebben, ik daarna nog honderd procent gelukkig met hem zou kunnen zijn en me helemaal aan hem zou kunnen geven.
Of is het meer een huwelijk op vriendschappelijke basis?
En laat jouw man nooit merken dat hij er nog mee zit?
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat ik, als mijn man een liefdesrelatie met een ander zou hebben, ik daarna nog honderd procent gelukkig met hem zou kunnen zijn en me helemaal aan hem zou kunnen geven.
donderdag 29 maart 2007 om 16:04
Hel1, heel dat polyamory verhaal lijkt me hier helemaal niet aan de
orde te zijn. Zoals anderen al eerder zeiden: polyamory is iets
dat alleen een stabiele relatie aan kan, waarin beide partners (of
liever gezegd 'alle betrokken partners') er volledig achter kunnen
staan.
Dat is in het geval van Gekrenkt niet zo. Ik zie ook niet dat zijn
vrouw inderdaad twee mannen in haar leven wil hebben. (zij heeft ook
geen 'polyamory voorstel' gedaan, nee, dat kwam van TO, en niet omdat
hij het wilde, maar omdat hij bang was haar kwijt te raken. Dat lijkt
me geen goed vertrekpunt!)
Verder, dat monogamie niet zou bestaan is natuurlijk je reinste
lullekoek. Dat het voor jou niet werkt, soit, maar dat wil niet zeggen
dat er geen monogame mensen bestaan. Ze bestaan wel.
Gekrenkt, ik sluit me verder aan bij vele eerder posters, vooral bij
Eleonora. Dit is een verschrikkelijke situatie voor je, en ik kan me
vorostellen dat het je angst aanjaagt om je vvrouw te verliezen, maar
in feite bén je haar al kwijt. Als ze werkelijk ergens aan zou willen
werken, en tot inzicht zou willen komen, dan zou ze met jóu naar
Frankrijk gaan.
Ik wens je veel sterkte en hoop voor je dat je het op kunt brengen om voor jezelf op te komen.
:R
orde te zijn. Zoals anderen al eerder zeiden: polyamory is iets
dat alleen een stabiele relatie aan kan, waarin beide partners (of
liever gezegd 'alle betrokken partners') er volledig achter kunnen
staan.
Dat is in het geval van Gekrenkt niet zo. Ik zie ook niet dat zijn
vrouw inderdaad twee mannen in haar leven wil hebben. (zij heeft ook
geen 'polyamory voorstel' gedaan, nee, dat kwam van TO, en niet omdat
hij het wilde, maar omdat hij bang was haar kwijt te raken. Dat lijkt
me geen goed vertrekpunt!)
Verder, dat monogamie niet zou bestaan is natuurlijk je reinste
lullekoek. Dat het voor jou niet werkt, soit, maar dat wil niet zeggen
dat er geen monogame mensen bestaan. Ze bestaan wel.
Gekrenkt, ik sluit me verder aan bij vele eerder posters, vooral bij
Eleonora. Dit is een verschrikkelijke situatie voor je, en ik kan me
vorostellen dat het je angst aanjaagt om je vvrouw te verliezen, maar
in feite bén je haar al kwijt. Als ze werkelijk ergens aan zou willen
werken, en tot inzicht zou willen komen, dan zou ze met jóu naar
Frankrijk gaan.
Ik wens je veel sterkte en hoop voor je dat je het op kunt brengen om voor jezelf op te komen.
:R
donderdag 29 maart 2007 om 16:12
quote:We hebben het er wel over gehad, ik heb het zelfs voorgesteld maar achteraf heb ik het voorstel weer ingetrokken omdat ik denk dat ik dat niet zou kunnen volhouden. wellicht denk ik er over een tijdje anders over
Welja joh, verleg je grens maar weer. Nu lukt het niet, maar straks misschien wel...
Hoe komt het dat je hier niet reageert op andere reacties dan alleen reacties die de mogelijkheid om je vrouw delen opperen?
Je gaat verder nergens op in.
Het lijkt wel of je helemaal 'weg' bent, bezeten door de angst je vrouw te verliezen en bezeten van het vinden van een oplossing om haar te behouden, al gaat het totaal ten koste van jezelf.
Het lijkt wel alsof je totaal niet ontvankelijk bent voor alles wat ook maar enigszins ruikt naar met de vuist op tafel slaan of haar voor een dilemma stellen...Sluit je je daarvoor af?
Hoe komt het dat je verder nergens over praat, behalve over de mogelijkheid van polyamori?
Welja joh, verleg je grens maar weer. Nu lukt het niet, maar straks misschien wel...
Hoe komt het dat je hier niet reageert op andere reacties dan alleen reacties die de mogelijkheid om je vrouw delen opperen?
Je gaat verder nergens op in.
Het lijkt wel of je helemaal 'weg' bent, bezeten door de angst je vrouw te verliezen en bezeten van het vinden van een oplossing om haar te behouden, al gaat het totaal ten koste van jezelf.
Het lijkt wel alsof je totaal niet ontvankelijk bent voor alles wat ook maar enigszins ruikt naar met de vuist op tafel slaan of haar voor een dilemma stellen...Sluit je je daarvoor af?
Hoe komt het dat je verder nergens over praat, behalve over de mogelijkheid van polyamori?
donderdag 29 maart 2007 om 16:16
quote:
Precies Swiebje, ben ik met je eens, er worden allerlei dingen door elkaar gehaald om dat éne doel te bereiken, het behouden van de partner.
Ik voel met je mee Gekrenkt, meer kan ik denk ik niet voor je doen.Ik denk idd. ook dat zelfs het beste advies van heel de wereld zelfs niet zal werken. Ik weet hoe sterk dat gevoel van vastklampen aan iemand kan zijn, zelfs als je weet dat het niet helpt, niet goed is en alleen maar slecht voor jezelf is. Dat gevoel van zelfopoffering en de hoop er iets voor terug te krijgen is zo sterk.... daar kan je ben ik bang alleen achteraf van leren en hopen dat je de volgende keer sterker in je schoenen staat.
Precies Swiebje, ben ik met je eens, er worden allerlei dingen door elkaar gehaald om dat éne doel te bereiken, het behouden van de partner.
Ik voel met je mee Gekrenkt, meer kan ik denk ik niet voor je doen.Ik denk idd. ook dat zelfs het beste advies van heel de wereld zelfs niet zal werken. Ik weet hoe sterk dat gevoel van vastklampen aan iemand kan zijn, zelfs als je weet dat het niet helpt, niet goed is en alleen maar slecht voor jezelf is. Dat gevoel van zelfopoffering en de hoop er iets voor terug te krijgen is zo sterk.... daar kan je ben ik bang alleen achteraf van leren en hopen dat je de volgende keer sterker in je schoenen staat.
donderdag 29 maart 2007 om 16:40
Anoukje, ik ben wel benieuwd hoe het nu met jou en je man gaat. Zijn julie nu opnieuw helemaal gek op elkaar? Ik bedoel: knuffelen jullie veel, delen jullie intense momenten van geluk en intimiteit met elkaar, hebben jullie nog altijd dat gevoel van 'smelten' als je elkaar na een dag werken terugziet?
Of is het meer een huwelijk op vriendschappelijke basis?
En laat jouw man nooit merken dat hij er nog mee zit?
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat ik, als mijn man een liefdesrelatie met een ander zou hebben, ik daarna nog honderd procent gelukkig met hem zou kunnen zijn en me helemaal aan hem zou kunnen geven.
Hoi Reiger,
Tussen mij en mijn man, gaat het super! En elke dag als hij indd uit zijn werk komt, smelt ik voor hem, en hij voor mij! En ook is er veel intimiteit, van een broer zus relatie is totaal geen sprake.
En natuurlijk heeft dat heel veel tijd gekost, er was zoveel beschadigd.
Ook het vertrouwen moest weer teruggevonden worden. Maar nogmaals, het was nooit mijn bedoeling geweest, verliefd te worden op een ander, zoiets kan je echt overkomen. alleen na deze ervaring weet ik, dat ik er hard voor weg moet rennen!!!
Niet alleen ik heb hier van geleerd, ook mijn man, als ik nu ergens mee zit, luisterd ie, en helpt ie mij, vroeger moest ik het allemaal zelf oplossen.
Ook als vader is hij nu meer betrokken. Voor ons is het een goeie les geweest!!!
Aan de ene kant, wou dat dit ons nooit was overkomen, maar aan de andere kant, heeft het ons veel goeds gebracht, en zo denkt mijn man er ook over!
Groetjes Anouk
Of is het meer een huwelijk op vriendschappelijke basis?
En laat jouw man nooit merken dat hij er nog mee zit?
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat ik, als mijn man een liefdesrelatie met een ander zou hebben, ik daarna nog honderd procent gelukkig met hem zou kunnen zijn en me helemaal aan hem zou kunnen geven.
Hoi Reiger,
Tussen mij en mijn man, gaat het super! En elke dag als hij indd uit zijn werk komt, smelt ik voor hem, en hij voor mij! En ook is er veel intimiteit, van een broer zus relatie is totaal geen sprake.
En natuurlijk heeft dat heel veel tijd gekost, er was zoveel beschadigd.
Ook het vertrouwen moest weer teruggevonden worden. Maar nogmaals, het was nooit mijn bedoeling geweest, verliefd te worden op een ander, zoiets kan je echt overkomen. alleen na deze ervaring weet ik, dat ik er hard voor weg moet rennen!!!
Niet alleen ik heb hier van geleerd, ook mijn man, als ik nu ergens mee zit, luisterd ie, en helpt ie mij, vroeger moest ik het allemaal zelf oplossen.
Ook als vader is hij nu meer betrokken. Voor ons is het een goeie les geweest!!!
Aan de ene kant, wou dat dit ons nooit was overkomen, maar aan de andere kant, heeft het ons veel goeds gebracht, en zo denkt mijn man er ook over!
Groetjes Anouk
donderdag 29 maart 2007 om 16:47
donderdag 29 maart 2007 om 16:52
Nou Reiger, ik denk dat dat indd wel waar is, dat we allebei vreemd zijn gegaan, maakt het toch wat makkelijker. Alleen mijn man was niet verliefd op haar. En ik dus wel op die ander.
Ik heb nog 1 geheim voor hem. en dat is, dat het niet weet dat ik af en toe nog reageer op dit forum. Maar vind dat ik best nog wel wat voor mezelf mag houden! Vind je ook niet hihihi.
Groetjes Anouk
Ik heb nog 1 geheim voor hem. en dat is, dat het niet weet dat ik af en toe nog reageer op dit forum. Maar vind dat ik best nog wel wat voor mezelf mag houden! Vind je ook niet hihihi.
Groetjes Anouk
donderdag 29 maart 2007 om 16:54
donderdag 29 maart 2007 om 17:07
quote:Ik ben erachter gekomen dat mijn vrouw vreemd gaat, we zijn al 22 jaar samen en hebben een zoon van 11 jaar en net een nieuw huis gekocht. Ze zegt dat ze van die ander houdt. Wij wonen nog wel bij elkaar, ze wil uitzoeken of ze met die ander verder wil of met mij. Ik wil dolgraag met haar verder. Het is toch moeilijk als er kinderen bij betrokken zijn. Ik ben bang dat als zij meer tijd met die ander door gaat brengen dat haar gevoelens voor mij steeds minder worden. In goed overleg brengt ze af en toe dagjes bij die ander door, nu kwam ze met de mededeling dat ze 4 dagen naar frankrijk wil met die ander om te kijken of hij ook zo leuk is in een andere omgeving. Wat moet ik nu, ik ben zo bang dat dit het einde van de relatie is.
Wat een klote situatie...getver zeg!
Hoe lang wil je dit nog volhouden? Net zoals Eleonora krijg ik een beklemmend gevoel als ik er aan denk dat jij over een maand een paar daagjes in een nóg afschuwelijkere situatie zit. Jouw vrouw op vakantie, naar Frankrijk, met haar minnaar. Accepteer dit niet...trek je eigen plan, pak je koffers en gá! Laat je vrouw niet de beslissing maken, maar maak jij nou de beslissing...ook al doet het pijn, ook al wil je dolgraag bij haar blijven...deze vrouw is jou niet waard. Ze speelt met je gevoel en gaat daar heel ver in. Manipulerend, dreigend en zonder enig gevoel van respect. Na dat weekendje Frankrijk komt ze straks nog met de vraag of haar vriend een paar weken in huis mag komen wonen, omdat ze wil kijken of hij wel bij het interieur past!
Gekrenkt, kom voor jezelf op..laat de twee tortelkraaien gewoon naar Frankrijk gaan, maar kies wel voor je eigen geluk...
veel sterkte
Pierot!
Wat een klote situatie...getver zeg!
Hoe lang wil je dit nog volhouden? Net zoals Eleonora krijg ik een beklemmend gevoel als ik er aan denk dat jij over een maand een paar daagjes in een nóg afschuwelijkere situatie zit. Jouw vrouw op vakantie, naar Frankrijk, met haar minnaar. Accepteer dit niet...trek je eigen plan, pak je koffers en gá! Laat je vrouw niet de beslissing maken, maar maak jij nou de beslissing...ook al doet het pijn, ook al wil je dolgraag bij haar blijven...deze vrouw is jou niet waard. Ze speelt met je gevoel en gaat daar heel ver in. Manipulerend, dreigend en zonder enig gevoel van respect. Na dat weekendje Frankrijk komt ze straks nog met de vraag of haar vriend een paar weken in huis mag komen wonen, omdat ze wil kijken of hij wel bij het interieur past!
Gekrenkt, kom voor jezelf op..laat de twee tortelkraaien gewoon naar Frankrijk gaan, maar kies wel voor je eigen geluk...
veel sterkte
Pierot!
