Relaties
alle pijlers
Vrouw gaat vreemd
donderdag 29 maart 2007 om 08:29
Ik ben erachter gekomen dat mijn vrouw vreemd gaat, we zijn al 22 jaar samen en hebben een zoon van 11 jaar en net een nieuw huis gekocht. Ze zegt dat ze van die ander houdt. Wij wonen nog wel bij elkaar, ze wil uitzoeken of ze met die ander verder wil of met mij. Ik wil dolgraag met haar verder. Het is toch moeilijk als er kinderen bij betrokken zijn. Ik ben bang dat als zij meer tijd met die ander door gaat brengen dat haar gevoelens voor mij steeds minder worden. In goed overleg brengt ze af en toe dagjes bij die ander door, nu kwam ze met de mededeling dat ze 4 dagen naar frankrijk wil met die ander om te kijken of hij ook zo leuk is in een andere omgeving. Wat moet ik nu, ik ben zo bang dat dit het einde van de relatie is.
vrijdag 30 maart 2007 om 13:36
vrijdag 30 maart 2007 om 13:36
Wat jij er allemaal aan doet, is iedereen hier inmiddels overduidelijk!.
Maar waar het om gaat, en jij moet daar blijkbaar dus ook het antwoord op schuldig blijven, wat doet jouw vrouw er nu precies aan.
Hoe weet jij en hoe kontroleer jij dat ze bezig is met jullie relatie en niet met de relatie met die ander.
Dat is waar jouw aandacht naartoe dient te gaan is mijn idee.
Als je dit namelijk niet weet, ben je voor hetzelfde geldt aan het meewerken je eigen relatie om zeep te helpen.
vrijdag 30 maart 2007 om 13:37
Hi,
R. schreef:
(Hij dacht daar, toen hij er midden in zat, anders over.)
En dat is dus precies waarmee je al aangeeft dat hij nu ook zijn eigen 'gevecht' zal moeten voeren........... Niemand anders kan dat voor hem doen. (met hulp van een onafhankelijk iemand die zijn eigen ervaringen daarbij uitschakeld!)
Ik denk dat hij zich moet realiseren dat alle adviezen die hij hier hoort, heel persoonlijk zijn, omdat iedereen en elke situatie weer anders is.
Iedereen reageert vanuit zijn eigen perspectief en zijn eigen ervaringen, dus kan niemand voor hem het ultieme antwoord hebben.
Ik blijf erbij dat samen in therapie gaan de allerbeste stap zou zijn.
Daar wordt specifiek gekeken naar hun problemen, karakters, ervaringen en mogelijke oplossingen, die ook écht bij hen passen. Want wij kunnen hier van alles gaan roepen wat ze zouden moeten doen, maar dat is voor hen misschien helemaal niet de juiste beslissing........!!!! De enige die dat kunnen bepalen zijn zij zelf, met behulp van een goede therapeut, denk ik.
Grtz.
D.
R. schreef:
(Hij dacht daar, toen hij er midden in zat, anders over.)
En dat is dus precies waarmee je al aangeeft dat hij nu ook zijn eigen 'gevecht' zal moeten voeren........... Niemand anders kan dat voor hem doen. (met hulp van een onafhankelijk iemand die zijn eigen ervaringen daarbij uitschakeld!)
Ik denk dat hij zich moet realiseren dat alle adviezen die hij hier hoort, heel persoonlijk zijn, omdat iedereen en elke situatie weer anders is.
Iedereen reageert vanuit zijn eigen perspectief en zijn eigen ervaringen, dus kan niemand voor hem het ultieme antwoord hebben.
Ik blijf erbij dat samen in therapie gaan de allerbeste stap zou zijn.
Daar wordt specifiek gekeken naar hun problemen, karakters, ervaringen en mogelijke oplossingen, die ook écht bij hen passen. Want wij kunnen hier van alles gaan roepen wat ze zouden moeten doen, maar dat is voor hen misschien helemaal niet de juiste beslissing........!!!! De enige die dat kunnen bepalen zijn zij zelf, met behulp van een goede therapeut, denk ik.
Grtz.
D.
vrijdag 30 maart 2007 om 13:40
Wat nou als jij aangeeft niet meer beschikbaar voor haar te zijn? Zou zij je dan niet juist aantrekkelijker gaat vinden? Ik kan me voorstellen dat je dat niet aandurft. Het kan voelen als een soort Russisch roulette, maar ik denk wel dat het opgaat... Ze is misschien wel té zeker van jouw grenzeloze liefde voor haar. Bij die minnaar is alles spannend en opwindend. Heel lastig om daar mee te concurreren. Maar zou die spanning in jullie relatie niet terug kunnen komen als jij grenzen gaat stellen?
vrijdag 30 maart 2007 om 13:41
Precies Juf, maar diep in z'n donder weet Gekrenkt zelf ook wel hoe dit gaat aflopen. Dit is slechts een kwestie van zich vastgrijpen aan de laatste strohalm.
Helaas herken ik er wel veel dingen in, maar net wat je zegt, iedereen moet z'n eigen fouten maken. Hoop alleen dat ie zichzelf niet teveel verliest in dit spel...
Helaas herken ik er wel veel dingen in, maar net wat je zegt, iedereen moet z'n eigen fouten maken. Hoop alleen dat ie zichzelf niet teveel verliest in dit spel...
vrijdag 30 maart 2007 om 13:48
Hi,
W.schreef:
Helaas herken ik er wel veel dingen in, maar net wat je zegt, iedereen moet z'n eigen fouten maken. Hoop alleen dat ie zichzelf niet teveel verliest in dit spel
Ach......wij weten toch als geen ander dat we blijkbaar eerst gigantisch op onze muil moeten gaan (én nog een keer én nog een keer!) voordat we wijzer worden??? (*snif*)
That's life...........blijkbaar..........
Grtz.
D.
W.schreef:
Helaas herken ik er wel veel dingen in, maar net wat je zegt, iedereen moet z'n eigen fouten maken. Hoop alleen dat ie zichzelf niet teveel verliest in dit spel
Ach......wij weten toch als geen ander dat we blijkbaar eerst gigantisch op onze muil moeten gaan (én nog een keer én nog een keer!) voordat we wijzer worden??? (*snif*)
That's life...........blijkbaar..........
Grtz.
D.
vrijdag 30 maart 2007 om 14:19
Gekrenkt om 13:27:
Ik geef aandacht aan mijn vrouw, laat blijken dat ik nog steeds van haar hou, dat ik haar nog steeds erg leuk, mooi vindt, haal haar aan, stuur bloemen naar haar op het werk, stuur smsjes, koop leuke kaartjes, maak gedichten voor haar, probeer te praten met haar over mijn gevoelens van mij voor haar.
Laat haar blijken dat ze bijzonder is voor mij, al dit soort dingen.
---
Misschien ben je iets te "eager"?
Ik ken ook mannen die alles doen wat je wilt, overal ja en amen opzeggen, vaak zeggen hoe leuk je bent, en toch vind ik deze mannen niet aantrekkelijk. Zelfverzekerde, zelfstandige mannen die over hun gevoelens kunnen praten, maar ook duidelijk hun grenzen aangeven en tegengas geven zijn veel aantrekkelijker voor mij.
Misschien kun je laten zien dat jouw aanwezigheid/liefde geen vanzelfsprekendheid is (bijv. dat ze niet ongestoord alles kan doen en jou aanhouden voor de financiele zekerheid/huis/vaderrol/geborgenheid) en dat ze het nodige op het spel zet met haar affaire.
Bijv. kun je niet zelf in april een paar weken met een vriend op vakantie gaan? Op deze manier heb je even wat anders aan je hoofd en kun je wat afstand nemen van de situatie. Je vrouw op haar beurt zal in je aanwezigheid waarschijnlijk wel met haar minaar afspreken, maar dat is niet onder de romantische omstandigheden van een vakantie, maar in de dagelijkse sleur, waardoor ze een beter beeld kan krijgen hoe haar leven eruit ziet, mochten jullie uit elkaar gaan in de toekomst: misschien realiseert ze zich dat ze verder wil met haar minaar, misschien realiseert ze wat ze mist als je weg bent en misschien realiseer jij je wel dat je de situatie zoals die nu is zat bent en het anders aan wil pakken..
Ik geef aandacht aan mijn vrouw, laat blijken dat ik nog steeds van haar hou, dat ik haar nog steeds erg leuk, mooi vindt, haal haar aan, stuur bloemen naar haar op het werk, stuur smsjes, koop leuke kaartjes, maak gedichten voor haar, probeer te praten met haar over mijn gevoelens van mij voor haar.
Laat haar blijken dat ze bijzonder is voor mij, al dit soort dingen.
---
Misschien ben je iets te "eager"?
Ik ken ook mannen die alles doen wat je wilt, overal ja en amen opzeggen, vaak zeggen hoe leuk je bent, en toch vind ik deze mannen niet aantrekkelijk. Zelfverzekerde, zelfstandige mannen die over hun gevoelens kunnen praten, maar ook duidelijk hun grenzen aangeven en tegengas geven zijn veel aantrekkelijker voor mij.
Misschien kun je laten zien dat jouw aanwezigheid/liefde geen vanzelfsprekendheid is (bijv. dat ze niet ongestoord alles kan doen en jou aanhouden voor de financiele zekerheid/huis/vaderrol/geborgenheid) en dat ze het nodige op het spel zet met haar affaire.
Bijv. kun je niet zelf in april een paar weken met een vriend op vakantie gaan? Op deze manier heb je even wat anders aan je hoofd en kun je wat afstand nemen van de situatie. Je vrouw op haar beurt zal in je aanwezigheid waarschijnlijk wel met haar minaar afspreken, maar dat is niet onder de romantische omstandigheden van een vakantie, maar in de dagelijkse sleur, waardoor ze een beter beeld kan krijgen hoe haar leven eruit ziet, mochten jullie uit elkaar gaan in de toekomst: misschien realiseert ze zich dat ze verder wil met haar minaar, misschien realiseert ze wat ze mist als je weg bent en misschien realiseer jij je wel dat je de situatie zoals die nu is zat bent en het anders aan wil pakken..
vrijdag 30 maart 2007 om 14:27
Ik dacht ook altijd aan mijn thuissituatie, als ik bij die ander was. (Nr 2, had zelf geen kinderen) En af en toe hoe gek het ook klinkt, verveelde ik me dood bij hem! Want als werkende moeder van twee kids, heb je het natuurlijk altijd druk, en veel te doen, maar aan de andere kant, was die rust ook weer lekker! Heel dubbel allemaal.
Ik wou dat ik je vrouw een spiegel kon voorhouden. Jullie verhaal is zo hetzelfde verder als het mijne!
Maar nogmaals gekrenkt, de enige manier om hier uit te komen is: dat ze geen contact meer met hem, MOET zoeken/hebben.En dat jullie in therapie eventueel moeten gaan, wat ik proef uit jouw verhaal is, dat jullie huwelijk, niet echt slecht was voor dit gebeuren, net als het mijne. Misschien dat jullie de laatste tijd, wat minder contact hadden, vanwege het overlijden van fam etc etc. Wij hadden dat ook, op dat moment, en dan komt daar SJakaa iemand, die je wel alle aandacht geeft, en dan kunnen dit soort verliefdheden dus plaatsvinden.
liefs ANOUK
Ik wou dat ik je vrouw een spiegel kon voorhouden. Jullie verhaal is zo hetzelfde verder als het mijne!
Maar nogmaals gekrenkt, de enige manier om hier uit te komen is: dat ze geen contact meer met hem, MOET zoeken/hebben.En dat jullie in therapie eventueel moeten gaan, wat ik proef uit jouw verhaal is, dat jullie huwelijk, niet echt slecht was voor dit gebeuren, net als het mijne. Misschien dat jullie de laatste tijd, wat minder contact hadden, vanwege het overlijden van fam etc etc. Wij hadden dat ook, op dat moment, en dan komt daar SJakaa iemand, die je wel alle aandacht geeft, en dan kunnen dit soort verliefdheden dus plaatsvinden.
liefs ANOUK
vrijdag 30 maart 2007 om 15:06
normaal gesproken ben ik ook zelfverzekerd en zelfstandig en ken mijn grenzen normaal ook wel. Maar ja, ik ben tijdelijk in een andere positie terechtgekomen op emotionele vlak, waardoor ik verder ga als in een normale situatie zou doen, niet bewust ( misschien ook wel) maar het gaat gewoon vanzelf.
vrijdag 30 maart 2007 om 15:11
Ja, hoop is niet zomaar weg. Dat snap ik wel.
Wat ik minder goed snap is dat je haar blijkbaar overlaad met allerlei lieve dingen. Alsof ze als het ware 'beloond' wordt voor het feit dat ze een minnaar heeft. Natuurlijk is dat je bedoeling niet. Je wilt haar gewoon laten zien dat zij het voor je is maar toch geeft het wel een beetje deze indruk. Ik zou het niet kunnen. Die persoon dan nog allerlei attenties geven terwijl ik weet dat er een ander is waar ook allerlei dingen mee gedaan worden.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 30 maart 2007 om 15:14
vrijdag 30 maart 2007 om 15:15
vrijdag 30 maart 2007 om 15:22
Ik ben (helaas) wel iemand met ervaring en moet sommige schrijfsters en schrijvers gelijk geven. Geef je grensen aan!
Hij wist het niet meer, was in de war en er was ook iemand anders.
Toen hij mij vertelde dat hij niet meer wist hoe zijn gevoelens voor mij waren, wist ik niet wat ik hoorde. Ik huilde, trilde, was helemaal van de wereld maar kreeg er nog wel uit dat hij dan maar weg moest gaan.
Hij is ook die avond vertrokken en ging naar zijn moeder, de kinderen gingen ook met hem mee zodat ik even alleen kon zijn.
De volgende dag wou hij weer terug komen, maar ik wou het niet. Toendertijd had ik soms wel eens spijt, want ik las toen op het forum dat sommige ook zoiets door maakte en die gingen wel door. Maar ik kon me eigenlijk niet voorstellen dat hij ineens binnen nog geen 24 uur wist dat hij door wilde gaan met mij....
De eerste maanden hadden we niet veel gepraat, daarna wel veel heel veel gepraat en na maanden zijn we toch weer met elkaar verder gegaan.
(Met die ander was het ondertussen al een hele tijd afgelopen)
In het begin, toen hij net weg was, was ik ook erg eager, want ik wilde hem terug! Maar het is vechten tegen de bierkaai, wanneer iemand het niet weet dan weet-ie het niet en zolang niemand diegene voor een keuze stelt zal er ook geen keuze gemaakt worden.
Ik heb toen de keuze gemaakt om niet met hem door te gaan en hem los te laten. Echt volledig los, huis was geregeld, alimentatie alles en dan kom je langzaam los van elkaar, maar je gaat je eigen leven ook weer inrichten en de leuke dingen weer zien.
Wanneer je steeds geconfronteerd wordt met degene die jou pijn doet, zie je niet meer verder en wordt je angst alleen maar groter. Je blijft ergens middenin zitten en je komt er gewoon niet uit.
Ja natuurlijk is het moeilijk, maar het wordt er echt niet makkelijker op wanneer jij of je vrouw de beslissing uitstelt en misschien ben ik heel radicaal geweest (andere vertelde me dat toen), maar heb er geen moment spijt van gehad. Want in die tijd dat hij weg was heb ik wel mezelf teruggevonden.
Ik hoop dat ik het duidelijk heb opgeschreven, want ik heb de neiging om van de hak op de tak te springen.
Hij wist het niet meer, was in de war en er was ook iemand anders.
Toen hij mij vertelde dat hij niet meer wist hoe zijn gevoelens voor mij waren, wist ik niet wat ik hoorde. Ik huilde, trilde, was helemaal van de wereld maar kreeg er nog wel uit dat hij dan maar weg moest gaan.
Hij is ook die avond vertrokken en ging naar zijn moeder, de kinderen gingen ook met hem mee zodat ik even alleen kon zijn.
De volgende dag wou hij weer terug komen, maar ik wou het niet. Toendertijd had ik soms wel eens spijt, want ik las toen op het forum dat sommige ook zoiets door maakte en die gingen wel door. Maar ik kon me eigenlijk niet voorstellen dat hij ineens binnen nog geen 24 uur wist dat hij door wilde gaan met mij....
De eerste maanden hadden we niet veel gepraat, daarna wel veel heel veel gepraat en na maanden zijn we toch weer met elkaar verder gegaan.
(Met die ander was het ondertussen al een hele tijd afgelopen)
In het begin, toen hij net weg was, was ik ook erg eager, want ik wilde hem terug! Maar het is vechten tegen de bierkaai, wanneer iemand het niet weet dan weet-ie het niet en zolang niemand diegene voor een keuze stelt zal er ook geen keuze gemaakt worden.
Ik heb toen de keuze gemaakt om niet met hem door te gaan en hem los te laten. Echt volledig los, huis was geregeld, alimentatie alles en dan kom je langzaam los van elkaar, maar je gaat je eigen leven ook weer inrichten en de leuke dingen weer zien.
Wanneer je steeds geconfronteerd wordt met degene die jou pijn doet, zie je niet meer verder en wordt je angst alleen maar groter. Je blijft ergens middenin zitten en je komt er gewoon niet uit.
Ja natuurlijk is het moeilijk, maar het wordt er echt niet makkelijker op wanneer jij of je vrouw de beslissing uitstelt en misschien ben ik heel radicaal geweest (andere vertelde me dat toen), maar heb er geen moment spijt van gehad. Want in die tijd dat hij weg was heb ik wel mezelf teruggevonden.
Ik hoop dat ik het duidelijk heb opgeschreven, want ik heb de neiging om van de hak op de tak te springen.
vrijdag 30 maart 2007 om 16:21
Dit is natuurlijk heel lief van je, maar dit doe je ook om haar te laten blijken hoeveel je om haar geeft en om haar geen aanleiding te geven om voor haar vriend te kiezen, jij bent immers ook heel attent.
Maar aan de andere kant is dit voor haar heel rustig.
Ze weet dat je wacht, ze weet dat jij haar niet voor een voldongen feit zet.
Daardoor heeft ze zoveel rust dat ze niet eens de kans krijgt om te voelen wat het nou eigenlijk voor haar betekent om jou definitief kwijt te zijn. Omdat jij die situatie niet schept.
Stel je zegt, of had gezegd 'bekijk het maar, ik pik dit niet', had ze veel minder rust in haar lijf gehad, geloof me, en was ze veel meer gaan nadenken over haar gevoel voor jou, dan nu alles met jou zo lekker rustig voortkabbelt.
Goed van je dat je haar straks tóch confronteert.
Niet van slag raken als ze meteen zegt 'je bent me kwijt', ze had al gezegd dat ze dat zou zeggen dus dat gaat ze waarschijnlijk ook doen, da's een gedeelte van haar 'spel'. Laat maar gebeuren.
Ze moet eerst maar eens gaan voelen wat het voor haar is om JOU kwijt te zijn....dat zal misschien niet meteen vandaag gebeuren, maar 22 jaar gaat je niet in je kouwe kleren zitten en ze wordt vroeg of laat geconfronteerd met haar gevoelens voor jou.
vrijdag 30 maart 2007 om 16:26
Gekrenkt,
Ik kan het niet aanzien hoe je alle mogelijke moves maakt voor iemand die dat juist voor jou zou moeten doen.
Jij legt je geluk in handen van je vrouw, en je weet niet eens of zij daar wel voor vecht. Jij moet zorgen voor je eigen geluk en ontkomt er niet aan om duidelijke grenzen te stellen. Zij heeft niet de touwtjes van jouw leven in handen, die heb jij zelf in handen!!
Als zij zo nodig op ontdekking moet naar Frankijk, ga dan, maar jij bepaalt of ze daarna nog een plek in jouw leven kan krijgen, dat is niet aan haar. Zij maakt keuzes, ook door te willen ontdekken, dan zal ze ook de consequenties van die keuzes, ook voor jullie kind, moeten aanvaarden.
Ik weet dat het zoveel makkelijker gezegd is dan gedaan, verstand versus gevoel.... die trekken niet samen op.
Ik kan het niet aanzien hoe je alle mogelijke moves maakt voor iemand die dat juist voor jou zou moeten doen.
Jij legt je geluk in handen van je vrouw, en je weet niet eens of zij daar wel voor vecht. Jij moet zorgen voor je eigen geluk en ontkomt er niet aan om duidelijke grenzen te stellen. Zij heeft niet de touwtjes van jouw leven in handen, die heb jij zelf in handen!!
Als zij zo nodig op ontdekking moet naar Frankijk, ga dan, maar jij bepaalt of ze daarna nog een plek in jouw leven kan krijgen, dat is niet aan haar. Zij maakt keuzes, ook door te willen ontdekken, dan zal ze ook de consequenties van die keuzes, ook voor jullie kind, moeten aanvaarden.
Ik weet dat het zoveel makkelijker gezegd is dan gedaan, verstand versus gevoel.... die trekken niet samen op.
vrijdag 30 maart 2007 om 16:38
In plaats van af te wachten of zij haar zwaard van Damocles ook daadwerkelijk zal laten neerdalen strak, als jij begint 'over het niet meer zien van hem' ('nou, dan kies ik voor mijn vriend'), kun je haar ook gewoon vóór zijn, het helemaal omdraaien en zeggen dat ze jóu kwijt is als ze er niet mee stoptl.
Wat je ook doet, ik wens je veel sterkte en vooral wijsheid.
vrijdag 30 maart 2007 om 16:40
Herkenbaar, het opschuiven van je grenzen in zo'n situatie. Ik heb mijzelf daar in het verleden ook wel schuldig aan gemaakt :$. Maar hoever ik ook ging, het liep toch mis en had ik niet alleen hem, maar ook veel tijd en mijn zelfrespect verspeeld..
Probeer dus vooral bij jezelf te blijven en je niet te laten manipuleren om je grenzen te verleggen.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar wat misschien helpt is om te focusen op de dingen die je wilt bereiken in het gesprek vanmiddag (stoppen contact minnaar, relatietherapie), initiatief nemen door een concrete uitvoering te bedenken (bijv. geen sms/mail/persoonlijk contact, vanmiddag al bellen naar therapeut die je hebt opgezocht) en te zorgen dat je deze punten duidelijk overbrengt en binnenhaalt.
Uiteraard zal je vrouw niet meteen staan te springen of antwoorden ontwijken of op je gevoelens spelen (jij was er niet voor mij in die moeilijke periode). Bedenk echter dat zij degene is die tijdens een huwelijk en stiekem met iemand anders gegaan, en daar kan ze jou niet de schuld van geven!
Zorg dat je je poot stijf houdt en schrijf desnoods vantevoren al een conversatie uit waarin je al mogelijke tegenantwoorden bedenkt, bijv..
* ik wil dat je X niet meer ziet
- ik heb twijfels over mijn gevoelens en wil deze graag uitzoeken
* ik begrijp dat je twijfels hebt over je gevoelens, maar ik wil vechten voor mijn huwelijk en contact met X helpt daar niet bij. Ik vraag aan jou om alle contact met hem te verbreken en dat wij aan ons huwelijk gaan werken met relatietherapie. Zal ik meteen bellen om een afspraak te maken, kun jij volgende week vrijdag?
- ik wil geen afspraak maken en ik wil mijn minnaar blijven zien
* dat is voor mij onacceptabel. Wij zijn 22 jaar getrouwd en jij hebt onze trouwbelofte geschonden door stiekem vreemd te gaan. Welke acties ga je ondernemen om mijn vertrouwen te herstellen?
- etc
Door met een actieve houding het gesprek in te gaan, neem jij de touwtjes in handen en moet zij reageren op jou in plaats van andersom.
vrijdag 30 maart 2007 om 17:26
Hi,
B. schreef:
* ik wil dat je X niet meer ziet
Dat vind ik onzin om zulke eisen te stellen! Dat heeft niks te maken met je eigen grenzen bepalen. Dat is iemand anders dwingen tot iets! (en dat is zowieso fout, naar mijn mening)
En hem niet meer zien, is iets dat moet zij zelf zal moet bepalen!
Kan hij wel eisen, maar ze zal hem toch zien/bellen/sms-en! Daar kan je van op aan, hoor, als ze daar zelf niet achter die beslissing staat.
Grtz.
D.
B. schreef:
* ik wil dat je X niet meer ziet
Dat vind ik onzin om zulke eisen te stellen! Dat heeft niks te maken met je eigen grenzen bepalen. Dat is iemand anders dwingen tot iets! (en dat is zowieso fout, naar mijn mening)
En hem niet meer zien, is iets dat moet zij zelf zal moet bepalen!
Kan hij wel eisen, maar ze zal hem toch zien/bellen/sms-en! Daar kan je van op aan, hoor, als ze daar zelf niet achter die beslissing staat.
Grtz.
D.
vrijdag 30 maart 2007 om 17:40
Het lijkt me dat zij al even genoeg bepaalt.
TO zal toch duidelijk moeten maken waar bij hem de grenzen liggen.
Als ze toch met die ander doorgaat, is het verder aan hem om daar consequenties aan op te hangen. Doet hij dat niet, dan heeft het ook geen zin het te zeggen.
TO zal toch duidelijk moeten maken waar bij hem de grenzen liggen.
Als ze toch met die ander doorgaat, is het verder aan hem om daar consequenties aan op te hangen. Doet hij dat niet, dan heeft het ook geen zin het te zeggen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 30 maart 2007 om 17:51
" Ik wil dat ... " is toch gewoon het kenbaar maken jouw verlangens. Het staat vrij aan iemand om daarop in te gaan of niet (als iemand mij vraagt: "ik wil dat je mijn auto wast", dan kan ik zeggen: "ik begrijp dat je dat wilt, maar ik wil dat niet voor je doen, dat kun je prima zelf doen" ).
Ik kan me voorstellen dat zoiets bij een onderdanige partner wat dwingend over kan komen, maar ik had de indruk dat tot nu toe de verlangens van TO's vrouw centraal stonden en dat enige nadruk op de verlangens van TO geen kwaad kon.
