Relaties
alle pijlers
Vrouw gaat vreemd
donderdag 29 maart 2007 om 08:29
Ik ben erachter gekomen dat mijn vrouw vreemd gaat, we zijn al 22 jaar samen en hebben een zoon van 11 jaar en net een nieuw huis gekocht. Ze zegt dat ze van die ander houdt. Wij wonen nog wel bij elkaar, ze wil uitzoeken of ze met die ander verder wil of met mij. Ik wil dolgraag met haar verder. Het is toch moeilijk als er kinderen bij betrokken zijn. Ik ben bang dat als zij meer tijd met die ander door gaat brengen dat haar gevoelens voor mij steeds minder worden. In goed overleg brengt ze af en toe dagjes bij die ander door, nu kwam ze met de mededeling dat ze 4 dagen naar frankrijk wil met die ander om te kijken of hij ook zo leuk is in een andere omgeving. Wat moet ik nu, ik ben zo bang dat dit het einde van de relatie is.
donderdag 29 maart 2007 om 09:50
Stel ze kiest toch voor jou,vertrouw je haar dan nog wel 100%?
Stel dat ze alleen bij je blijft voor jullie zoon maar haar hart is bij die ander,zou je daar genoegen mee nemen?
Je moet niet toekijken en afwachten wat zij doet maar jezelf vragen wat wil ik?
Kun je verder leven met je vrouw die nu lekker vakantie viert met haar minnaar,zo nee pak haar persoonlijke spullen in een koffer,geef het haar bij thuiskomst en zet haar voor een voldongen feit,zij hoeft niet meer te kiezen dat heb jij dan al voor haar gedaan...
Stel dat ze alleen bij je blijft voor jullie zoon maar haar hart is bij die ander,zou je daar genoegen mee nemen?
Je moet niet toekijken en afwachten wat zij doet maar jezelf vragen wat wil ik?
Kun je verder leven met je vrouw die nu lekker vakantie viert met haar minnaar,zo nee pak haar persoonlijke spullen in een koffer,geef het haar bij thuiskomst en zet haar voor een voldongen feit,zij hoeft niet meer te kiezen dat heb jij dan al voor haar gedaan...
donderdag 29 maart 2007 om 09:56
Je bent er zelf achter gekomen...dus als dat niet was gebeurd,wist je nu nog van niets?
Als ze haar spullen pakt voor Frankrijk kun je ook gelijk zeggen dat ze al haar spullen in kan pakken en niet meer weer hoeft te komen....
Ben beniewd hoe die minnaar dan reageert...want ja voorgoed 24 uur per dag samen zal misschien toch minder spannend voor hem zijn....
Als ze haar spullen pakt voor Frankrijk kun je ook gelijk zeggen dat ze al haar spullen in kan pakken en niet meer weer hoeft te komen....
Ben beniewd hoe die minnaar dan reageert...want ja voorgoed 24 uur per dag samen zal misschien toch minder spannend voor hem zijn....
donderdag 29 maart 2007 om 09:57
Verliefdheid is iets waar je bijna onmogelijk mee kunt concurreren. Hoewel ontzettend vluchtig, is het een overdonderend gevoel... Een soort mini-psychose, waarin je schijt aan alles en iedereen hebt.
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik heb die 'mini-psychose' in mijn vorige huwelijk ook eens meegemaakt. En ondanks dat ik toen een slecht huwelijk had, met een man die niet van me hield, me dikwijls uitschold, enz, heb ik toen toch voor mijn gezin gekozen.
Daarom ben ik ervan overtuigd dat de vrouw van TO helemaal geen diepe gevoelens voor hem heeft, want dan zou ze er niet aan denken om hem voor een andere man te verlaten, hoe verliefd ze ook zou zijn.
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik heb die 'mini-psychose' in mijn vorige huwelijk ook eens meegemaakt. En ondanks dat ik toen een slecht huwelijk had, met een man die niet van me hield, me dikwijls uitschold, enz, heb ik toen toch voor mijn gezin gekozen.
Daarom ben ik ervan overtuigd dat de vrouw van TO helemaal geen diepe gevoelens voor hem heeft, want dan zou ze er niet aan denken om hem voor een andere man te verlaten, hoe verliefd ze ook zou zijn.
donderdag 29 maart 2007 om 09:57
Pardon? Wat is daar slecht aan. Mevrouw vertrekt naar Frankrijk met haar minnaar en laat haar kind gewoon barsten. Als ze doorzet.
Ik vroeg dan echt wel meteen de voogdij aan en de scheiding want op dit moment is ze geen goede moeder als ze haar minnaar boven haar kind stelt. Bovendien, zij betrekt het kind hierin. Zij kiest er toch voor!
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 29 maart 2007 om 10:05
Hi,
Mevrouw vertrekt naar Frankrijk met haar minnaar en laat haar kind gewoon barsten.
Oja? Je suggereeert nu zomaar even dat zij nu dus een slechte moeder is. Ben ik het niet mee eens. Als zij de keus gaat maken om bij haar partner weg te gaan, wil dat nog niet zeggen dat ze geen goede moeder is!
Grtz.
D.
Mevrouw vertrekt naar Frankrijk met haar minnaar en laat haar kind gewoon barsten.
Oja? Je suggereeert nu zomaar even dat zij nu dus een slechte moeder is. Ben ik het niet mee eens. Als zij de keus gaat maken om bij haar partner weg te gaan, wil dat nog niet zeggen dat ze geen goede moeder is!
Grtz.
D.
donderdag 29 maart 2007 om 10:07
denk je dat ze meer van je zal houden,als je dit alles toestaat,zo van mijn man houdt zoveel van mij,dat hij mij vrijlaat.
of zal ze denken,hij houdt ook niet meer genoeg van mij,want hij wil mij best wel delen met iemand anders.
zou ze dit ook van jou acepteren?? als het anders om was geweest,dat jij een minares had,en jij niet kon kiezen,dat jij 4 dagen op vak ging??
wat zou dat doen met haar??
ik ben bij een man gebleven,na bedrog,alleen was het nooit zijn insteek geweest mij te verlaten.ik heb hem wel bijna verlaten.
pas toen wij in gesprek kwamen,over de echtscheiding die in gang was gezet,zag hij waar hij mee bezig was.dit alles ligt nu een jaar achter ons.
en het doet nog altijd pijn.denk aan je eigenwaarde,en vraag je af,wat wil ik wat doet het met mij??
niet voor het huis
niet voor het kind
niet voor de financen
niet voor alleen zijn
dat zijn alle verkeerde redenen om bij haar te willen zijn,en zij bij jou
of zal ze denken,hij houdt ook niet meer genoeg van mij,want hij wil mij best wel delen met iemand anders.
zou ze dit ook van jou acepteren?? als het anders om was geweest,dat jij een minares had,en jij niet kon kiezen,dat jij 4 dagen op vak ging??
wat zou dat doen met haar??
ik ben bij een man gebleven,na bedrog,alleen was het nooit zijn insteek geweest mij te verlaten.ik heb hem wel bijna verlaten.
pas toen wij in gesprek kwamen,over de echtscheiding die in gang was gezet,zag hij waar hij mee bezig was.dit alles ligt nu een jaar achter ons.
en het doet nog altijd pijn.denk aan je eigenwaarde,en vraag je af,wat wil ik wat doet het met mij??
niet voor het huis
niet voor het kind
niet voor de financen
niet voor alleen zijn
dat zijn alle verkeerde redenen om bij haar te willen zijn,en zij bij jou
donderdag 29 maart 2007 om 10:16
Nee daar ben ik het ook niet mee eens, voor en tegen het kind moet je altijd neutraal zijn en hem zoveel mogelijk besparen en voor het kind zou ik het contact zo goed mogelijk proberen te komen en samen een oplossing voor de voogdij komen, maar dat betekend niet dat je met je mag laten sollen, maar kind staat daar buiten. Daar heb je ooit samen voor gekozen en dat is een onomkeerbare keuze.
Ik had vanacht een rare droom, geweldige man, zag er heerlijk uit en in mijn droom was ik super de puper verliefd, vlinders waren zo hevig dat ze mn buik haast uit sprongen. Dan komt het moment... we gaan zoenen... en net voordat ik zoen... denk ik... dat kan ik toch niet maken tegenover mijn vriend... Gsus... zelfs in mijn droom (waar ik me toch echt niet bewust was dat ik een vriend had) lukt het me niet om vreemd te gaan... ik vraag me dus ook echt af hoe je dat wel lukt in het echt... En bij ons is het ook niet de eerste fase van verliefdheid hoor, we zijn al bijna 10 jaar bij elkaar...
Ik had vanacht een rare droom, geweldige man, zag er heerlijk uit en in mijn droom was ik super de puper verliefd, vlinders waren zo hevig dat ze mn buik haast uit sprongen. Dan komt het moment... we gaan zoenen... en net voordat ik zoen... denk ik... dat kan ik toch niet maken tegenover mijn vriend... Gsus... zelfs in mijn droom (waar ik me toch echt niet bewust was dat ik een vriend had) lukt het me niet om vreemd te gaan... ik vraag me dus ook echt af hoe je dat wel lukt in het echt... En bij ons is het ook niet de eerste fase van verliefdheid hoor, we zijn al bijna 10 jaar bij elkaar...
donderdag 29 maart 2007 om 10:17
Gekrenkt,
Wat een vervelende en lastige positie waar je je in bevind. Ben jij er inderdaad achter gekomen dat er een ander was? Was jullie vrouw ongelukkig in jullie huwelijk, hebben jullie daarover gepraat/aan gewerkt. In hoeverre heb jij geinvesteerd in jullie huwelijk en of haar de zekerheid gegeven dat wel te willen?
Wat een vervelende en lastige positie waar je je in bevind. Ben jij er inderdaad achter gekomen dat er een ander was? Was jullie vrouw ongelukkig in jullie huwelijk, hebben jullie daarover gepraat/aan gewerkt. In hoeverre heb jij geinvesteerd in jullie huwelijk en of haar de zekerheid gegeven dat wel te willen?
donderdag 29 maart 2007 om 10:25
Als je vrouw het verschrikkelijk leuk gaat zitten hebben op vakantie met haar loffer, en man en kind laat wieberen, dan IS dat einde relatie, dat is de werkelijkheid, al zegt zij van niet.
Of wil je spreken van een 'relatie'? Iemand die echt van je houdt doet jou niet pijn of probeert tenminste nog te redden wat er te redden valt, in plaats van jouw opvolger te gaan uittesten op een romantische locatie.
Tjongejonge wat laat jij met je sollen zeg.
Zij wil gewoon 'best of both worlds' en zolang jij dat allemaal maar goed vindt, kun je het haar niet eens kwalijk nemen. Je doet er zélf aan mee.
Ze brengt 'in goed overleg' af en toe dagjes bij haar vriend door. Ik vroeg me af, heb jij ook nog sex met haar?
Ik denk trouwens dat het een hele mondige tante is, die 'vrouw' van jou, ze heeft je ongelofelijk in de tang, na 22 jaar. Dit is er met jou gebeurd en je hebt het niet eens echt in de gaten, zo erg is het met je.
Het wordt tijd dat jij weer bij jezelf terugkomt.
donderdag 29 maart 2007 om 10:26
Nee, ze is een supermoeder die echt aan haar kind denkt nu. Als ze Frankrijk echt doorzet, vind ik haar inderdaad geen goede moeder. Op dat moment denkt ze alleen aan zichzelf en niet aan haar kind. Ik zeg niet dat ze het over de hele linie niet is maar als ze plan Frankrijk met minnaar doorzet is ze simpelweg in die periode geen goede moeder.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 29 maart 2007 om 10:30
donderdag 29 maart 2007 om 10:42
Niks onzin. Ze gaat niet gezellig voor de leuk met een vriendin fijn even een paar dagen uitwaaien in Frankrijk. Ze staat op het punt haar gezin in te ruilen voor een minnaar hoor.
Lekker makkelijk, papa is er wel dus ik kan mooi doen wat ik wil.
Ze denkt echt niet aan haar kind nu hoor.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 29 maart 2007 om 10:51
Hoi gekrenkt,
Ik wil je iets vragen.
Hoe kun jij ooit nog respect hebben voor een vrouw die zo handeld?
Hoe kun jij ooit nog respect hebben voor jezelf, als je zo met je laat sollen?
Hoe kun jij, als je vrouw uberhaupt voor jou zou kiezen, nog ooit een gelijkwaardige relatie met haar hebben?
Zij stelt wat er gebeurd en jij zegt ja en amen, ingefluisterd door de angst om haar te verliezen.
Wie heeft er nu wat verloren??
Volgens mij heb jij alleen maar iets verloren, je zelfrespect.
Die lieve vrouw van jou, die leeft er lustig op los en jij zorgt ervoor dat de juiste omstandigheden er zijn.
Geen gezeur met oppas, niet moeilijk hoeven doen dat je gesnapt zult kunnen worden.
Alles is in "goed overleg" gebeurd.
Aan me zolen!!
Je vrouw gijzelt je met je angst dat je haar kwijt zult raken.
Dat kan zij alleen maar doen als jij dit toestaat!.
Ik wil je iets vragen.
Hoe kun jij ooit nog respect hebben voor een vrouw die zo handeld?
Hoe kun jij ooit nog respect hebben voor jezelf, als je zo met je laat sollen?
Hoe kun jij, als je vrouw uberhaupt voor jou zou kiezen, nog ooit een gelijkwaardige relatie met haar hebben?
Zij stelt wat er gebeurd en jij zegt ja en amen, ingefluisterd door de angst om haar te verliezen.
Wie heeft er nu wat verloren??
Volgens mij heb jij alleen maar iets verloren, je zelfrespect.
Die lieve vrouw van jou, die leeft er lustig op los en jij zorgt ervoor dat de juiste omstandigheden er zijn.
Geen gezeur met oppas, niet moeilijk hoeven doen dat je gesnapt zult kunnen worden.
Alles is in "goed overleg" gebeurd.
Aan me zolen!!
Je vrouw gijzelt je met je angst dat je haar kwijt zult raken.
Dat kan zij alleen maar doen als jij dit toestaat!.
donderdag 29 maart 2007 om 11:03
hallo gekrenkt, tja dat is een lastige situatie. Ik moet zeggen dat ik je wel bewonder om haar te laten uitzoeken wat ze wil, ook al gaat ze dan met "die ander" naar Frankrijk. Velen zien dat hier als een mogelijkheid lkkr te gaan sexen en zo, nou dat kan altijd wel dames, en zoveel weten we er ook weer niet van he. Ik denk, gekrenkt, dat ze inderdaad gaat zien hoe die ander is als ze langer met hem is. Ook in andere omgeving kan hij heel anders reageren dan je vrouw zou verwachten. Misschien opent het haar de ogen, dan wel dat jullie hierachteraan een therapie gaan doen? Gewoon proberen, of moet dat dan alleen van jou kant komen? Kennlijk is jouw liefde voor haar nu groter dan die van haar voor jou, maar je kunt het voorstellen/proberen? Je zult er zelf aan moeten trekken en goed gaan afwegen bij haar wat ze wil en anders je verlies accepteren en er daarna het beste van maken i.o.m. haar. Ik heb een geheel afwijkende mening dan de meesten hier en zie het beste antwoord voor je in de reactie van Reiger100, zo gaan de dingen soms. Evengoed sterkte en succes. Luister goed naar wat ze zegt, houding, reactie en wat al niet meer. Dat zegt soms meer dan wat ze je vertelt. Ook zij zal heel veel moeite hebben met de situatie en ik vind dat jullie het wel heel open doen met z'n beiden en dat zegt ook weer wat toch?
donderdag 29 maart 2007 om 11:20
@gekrenkt. Dit is geen leuk probleem. Ik zie dat je een beetje in paniek bent ook, wat ik ook zou hebben trouwens. Probeer haar te houden, ga in gesprek op gezette tijden. Zelf ben ik de veroorzaker van onze problemen: ik ben verliefd op een ander, en niet zo'n beetje ook. Mijn vrouw en ik hebben minstens een keer per week een gesprek over ons en onze relatie. Mijn vrw is daarin de inititiatiefneemster en ik heb het gesprek niet afgeslagen, hoe verliefd ik ook ben op die ander. Wij praten al enkele weken in alles rust op zondagmiddag, dat duurt zomaar 3 uur en we hebben beide gezegd dat wat er ook gebeurt en wat we ook besluiten we de beste oplossing voor iedereen gaan zoeken. Mijn vrw, lucky me, geeft zoveel om mij dat ze in alle besluiten zal berusten, hoe moeilijk dat ook is. Elk besluit kent zijn pijnlijke gevolgen (voor alle partijen), maar ook goeie gevolgen zullen je deel zijn. Vecht voor haar, win terug wat je had. Dat klinkt raar van iemand die ook verliefd is op een ander, maar echt, ik ben gevoelig voor mijn vrw's argumenten en weet wat ik nu heb. Niet wat ik eventueel zal krijgen. Wij zijn heel diep bezig met elkaar, en dat werkt enigszins. Veel dingen komen op tafel die we beiden uit de weg willen hebben en ik sta ook open voor het redden van wat ik heb. Jouw vrw zal dat misschien ook willen, ga die uitdaging aan. Dan heb je tenminste gedaan wat mogelijk is. Maar let op: voor haar zal het net zo moeilijk zijn als voor mij, want ze is verliefd (op een ander dus) en dat is een struggle die alleen jij kan doorbreken als er nog wat is tussen jullie. Jullie zijn wel open merk ik, doen! Ik ben er nog steeds niet echt uit, maar werk eraan, haal je vrouw over dat ook te doen. Succes!
donderdag 29 maart 2007 om 11:21
Gekrenkt,
Het is een auto zonder remmen. Jij hebt geen enkele invloed op wat er nu gebeurt. Niet als je het laat gaan en niet als je het tegen houdt.
Houden van is loslaten. En houden van de ander begint bij houden van jezelf.
Cliché's! Zonder meer. Maar er schuilt meer waarheid in dan menigeen zal erkennen.
Jouw belangrijkste taak is nu het bewaken van je zelfrespect en zelfvertrouwen. Menig 'wijsneus' hier, waaronder ik, heeft geen idee wat een 22 jarig durende relatie inhoudt. Kies voor jezelf. Doe wat goed voelt, maar ga niet op je knieën. Dat heeft geen zin en het gaat ten koste van je eigenwaarde.
Het is een auto zonder remmen. Jij hebt geen enkele invloed op wat er nu gebeurt. Niet als je het laat gaan en niet als je het tegen houdt.
Houden van is loslaten. En houden van de ander begint bij houden van jezelf.
Cliché's! Zonder meer. Maar er schuilt meer waarheid in dan menigeen zal erkennen.
Jouw belangrijkste taak is nu het bewaken van je zelfrespect en zelfvertrouwen. Menig 'wijsneus' hier, waaronder ik, heeft geen idee wat een 22 jarig durende relatie inhoudt. Kies voor jezelf. Doe wat goed voelt, maar ga niet op je knieën. Dat heeft geen zin en het gaat ten koste van je eigenwaarde.
donderdag 29 maart 2007 om 11:49
Ik begrijp dat het heel moeilijk is om toe te geven dat er niet veel meer is tussen jullie. Niet alleen voor jou, ook voor je vrouw. Ze is zich van je los aan het maken en kan al eigenlijk niet meer terug. Als jullie er samen niks tegen ondernemen, is het een kwestie van afwachten tot ze jou en de buitenwereld durft te vertellen dat jullie relatie het niet heeft gered.
Om te beginnen zou ik als ik jou was snel verandering brengen in je afwachtende houding. Stel je grenzen. Ik persoonlijk zou mijn man (we zijn toevallig ook 22 jaar samen) geen ultimatum stellen voor na terugkomst zijn liefdestripje maar al voor vertrek. Als hij van plan zou zijn met een ander op reis te gaan om te kijken of hij bij mij wil blijven, mocht hij meteen helemaal wegblijven. Ik vertik het kapot te gaan van verdriet terwijl hij vrolijk croissantjes op bed besteld voor zijn lief. Je eigen huwelijk een kans geven doe je volgens mij niet door tijd in een ander te steken, maar door er samen aan te werken. Als een van beiden dat niet meer wil, is het over en uit.
Vraag haar eens waarom ze niet samen met jou croissantjes wil gaan eten?
Om te beginnen zou ik als ik jou was snel verandering brengen in je afwachtende houding. Stel je grenzen. Ik persoonlijk zou mijn man (we zijn toevallig ook 22 jaar samen) geen ultimatum stellen voor na terugkomst zijn liefdestripje maar al voor vertrek. Als hij van plan zou zijn met een ander op reis te gaan om te kijken of hij bij mij wil blijven, mocht hij meteen helemaal wegblijven. Ik vertik het kapot te gaan van verdriet terwijl hij vrolijk croissantjes op bed besteld voor zijn lief. Je eigen huwelijk een kans geven doe je volgens mij niet door tijd in een ander te steken, maar door er samen aan te werken. Als een van beiden dat niet meer wil, is het over en uit.
Vraag haar eens waarom ze niet samen met jou croissantjes wil gaan eten?
