Relaties
alle pijlers
WAAROM kies je ervoor om vreemd te gaan.
donderdag 27 december 2007 om 22:16
Nav een ander topic (wie is nog nooit vreemdgegaan) de vraag waarom iemand ervoor kiest om vreemd te gaan. Mijns inziens is het nl een keuze. Ik kan mij dus ook moeilijk inleven in iemand die een (langdurige) affaire heeft buiten de eigen relatie. Maar zoals iemand in dat topic al schrijft. Het is zo makkelijk om te oordelen. Daarom de vraag:
WAAROM kies je ervoor om vreemd te gaan?
WAAROM kies je ervoor om vreemd te gaan?
donderdag 27 december 2007 om 22:18
Voor mijzelf is er al een onderscheid tussen een one night stand en een affaire. Ik zou het vreselijk vinden als mijn man het deed, maar voor een one night stand wil ik mijn goede relatie met hem niet opgeven. Ik zou het dan ook niet willen weten. Geloof dat Eleonora het voor mij mooi omschreef, laat hem maar leven met het schuldgevoel van vreemdgaan.
donderdag 27 december 2007 om 22:30
Langdurig vreemdgaan heb ik nooit gedaan.
Lijkt me vooral erg vermoeiend om een dubbelleven te leiden.
Ik had een extreem jaloerse ex, die overal ruzie om maakte en met condstant controleerde. Op een dag kwam er een vriend van een vriend, die duidelijk liet merken dat ie me leuk vond en me overlaadde met lieve dingetjes ipv kriuisverhoren en ruzie. Na een fikse ruzie met mijn ex ben ik toen in mijn eentje gaan stappen, kwam hem toebvallig tegen en ben met m mee naar huis gegaan. de volgende ochtend heb ik de relatie met jaloerse vriend verbroken. jaloerse man was mijn eerste vriendje en ik was superonzeker en dacht dat een relatie zo hoorde en dat ik niet moest zeuren omdat ie overduidelijk van me hield. Pas door die ander zag ik hoe gevangne ik zat en dat ik alleen bleef uit misplaats schuldgevoel. Met de kennis die ik nu heb, zou ik het nooit meer zo ver laten komen.
Lijkt me vooral erg vermoeiend om een dubbelleven te leiden.
Ik had een extreem jaloerse ex, die overal ruzie om maakte en met condstant controleerde. Op een dag kwam er een vriend van een vriend, die duidelijk liet merken dat ie me leuk vond en me overlaadde met lieve dingetjes ipv kriuisverhoren en ruzie. Na een fikse ruzie met mijn ex ben ik toen in mijn eentje gaan stappen, kwam hem toebvallig tegen en ben met m mee naar huis gegaan. de volgende ochtend heb ik de relatie met jaloerse vriend verbroken. jaloerse man was mijn eerste vriendje en ik was superonzeker en dacht dat een relatie zo hoorde en dat ik niet moest zeuren omdat ie overduidelijk van me hield. Pas door die ander zag ik hoe gevangne ik zat en dat ik alleen bleef uit misplaats schuldgevoel. Met de kennis die ik nu heb, zou ik het nooit meer zo ver laten komen.
donderdag 27 december 2007 om 22:36
tja, hier kan ik dus wel begrip voor opbrengen. Ik heb moeite met de verhalen van vrouwen die een zgn nr2 hebben maar niet bij hun nr1 weg willen gaan omdat ze die geen pijn willen doen.
Kijk, ik geloof echt niet dat je bij het minste geringste gevoel voor iemand anders bij je partner weg moet gaan. Dan zou het scheidingspercentage wel heel hoog zijn.
Een huwelijk is voor mij een keuze. Iemand anders omschreef het heel mooi. Die keuze brengt bepaalde verplichtingen met zich mee. Onder andere dat je trouw blijft aan je partner, dat je elkaar met respect behandelt en je uiterste best zult doen om je relatie goed te houden. Blijkt dat uiteindelijk niet te lukken, dan kies je ervoor om uit elkaar te gaan.
Voor sommigen heel naief en idealistisch misschien. Maar het is wel hoe ik in mijn huwelijk sta.
Kijk, ik geloof echt niet dat je bij het minste geringste gevoel voor iemand anders bij je partner weg moet gaan. Dan zou het scheidingspercentage wel heel hoog zijn.
Een huwelijk is voor mij een keuze. Iemand anders omschreef het heel mooi. Die keuze brengt bepaalde verplichtingen met zich mee. Onder andere dat je trouw blijft aan je partner, dat je elkaar met respect behandelt en je uiterste best zult doen om je relatie goed te houden. Blijkt dat uiteindelijk niet te lukken, dan kies je ervoor om uit elkaar te gaan.
Voor sommigen heel naief en idealistisch misschien. Maar het is wel hoe ik in mijn huwelijk sta.
donderdag 27 december 2007 om 22:37
donderdag 27 december 2007 om 23:02
De opmerking over het oordelen kwam van mij. Ik zei in het andere topic ook dat de context (en het waarom) mij meer interesseert dan het goed/slecht verhaal.
Ik zei het al in het andere topic: ik ben wel eens vreemd gegaan. Ik zou graag mijn verhaal hier vertellen omdat ik mijn verhaal zo'n typisch voorbeeld vind van dat je dingen heel makkelijk kunt afkeuren. Soms is het leven gewoon heel ordinair een samenloop van omstandigheden waarbinnen mensen keuzes maken die (gelukkig ook vaak!) niet allemaal op rationele argumenten zijn gebaseerd. Mensen hebben gevoelens, gedachten, hun persoonlijke historie, andere mensen om zich heen, kortom: een context waarin ze leven en handelen.
Waarmee ik niet wil zeggen dat iedereen in mijn situatie vreemd was gegaan, natuurlijk niet. Maar het feit dat IK wel vreemd ging in mijn situatie heeft mij niet tot een slechter mens gemaakt.
Sterker nog: het was het laatste stukje dat ik (na compleet afgebroken te zijn binnen mijn relatie, welk verhaal ik verder hierbuiten laat) nodig had om na twee weken zelf mijn relatie te verbreken. Het was makkelijker voor mij om me heel schuldig te voelen en de relatie te verbreken omdat ik nu toch 'bewijs' had dat de relatie niet deugde.
Het was voor mij makkelijker acceptabel om de relatie te verbreken omdat IK 'slecht' was, terwijl het onmogelijk voor me was (leek?) om diezelfde relatie te verbreken omdat hij 'slecht' was.
Gelukkig heb ik mezelf vergeven (daar zijn heel wat slapeloze nachten aan vooraf gegaan!). Ik was niet slecht en ik ben er ook niet een slecht mens door geworden. Het was niet de ideale manier om uit die relatie te stappen en vreemdgaan vind ik in het algemeen gesproken niet aan te moedigen, maar ik ben blij dat ik het destijds gedaan heb. Ik heb er veel van geleerd over mezelf en daar heb ik nog iedere dag heel veel aan.
Ik heb het hem trouwens nooit verteld. Hij hoefde niet de pijn van het bedrog te voelen (die kant ken ik helaas ook) en we hoefden niet met elkaar verder dus was het argument van een eerlijke fundament van je relatie ook weg.
Ik zei het al in het andere topic: ik ben wel eens vreemd gegaan. Ik zou graag mijn verhaal hier vertellen omdat ik mijn verhaal zo'n typisch voorbeeld vind van dat je dingen heel makkelijk kunt afkeuren. Soms is het leven gewoon heel ordinair een samenloop van omstandigheden waarbinnen mensen keuzes maken die (gelukkig ook vaak!) niet allemaal op rationele argumenten zijn gebaseerd. Mensen hebben gevoelens, gedachten, hun persoonlijke historie, andere mensen om zich heen, kortom: een context waarin ze leven en handelen.
Waarmee ik niet wil zeggen dat iedereen in mijn situatie vreemd was gegaan, natuurlijk niet. Maar het feit dat IK wel vreemd ging in mijn situatie heeft mij niet tot een slechter mens gemaakt.
Sterker nog: het was het laatste stukje dat ik (na compleet afgebroken te zijn binnen mijn relatie, welk verhaal ik verder hierbuiten laat) nodig had om na twee weken zelf mijn relatie te verbreken. Het was makkelijker voor mij om me heel schuldig te voelen en de relatie te verbreken omdat ik nu toch 'bewijs' had dat de relatie niet deugde.
Het was voor mij makkelijker acceptabel om de relatie te verbreken omdat IK 'slecht' was, terwijl het onmogelijk voor me was (leek?) om diezelfde relatie te verbreken omdat hij 'slecht' was.
Gelukkig heb ik mezelf vergeven (daar zijn heel wat slapeloze nachten aan vooraf gegaan!). Ik was niet slecht en ik ben er ook niet een slecht mens door geworden. Het was niet de ideale manier om uit die relatie te stappen en vreemdgaan vind ik in het algemeen gesproken niet aan te moedigen, maar ik ben blij dat ik het destijds gedaan heb. Ik heb er veel van geleerd over mezelf en daar heb ik nog iedere dag heel veel aan.
Ik heb het hem trouwens nooit verteld. Hij hoefde niet de pijn van het bedrog te voelen (die kant ken ik helaas ook) en we hoefden niet met elkaar verder dus was het argument van een eerlijke fundament van je relatie ook weg.
donderdag 27 december 2007 om 23:13
Ja, Xander, de keus om vreemd te gaan heb je dus wel. Je moet niet nl. Niemand die je daar toe dwingt, ongeacht of je relatie op instorten staat of niet.
Niettemin kan ik het wel begrijpen. Ben de andere vrouw geweest en als antwoord kwam, ik miste de spanning. Tsja, dat kan, dat geloof ik best. Totdat je je spanning daadwerkelijk in het echt gaat uitvoeren, en nog een keer, en nog een keer. Dan overkomt het je niet meer maar stap/en ga je daar doelbewust mee door.
Niettemin kan ik het wel begrijpen. Ben de andere vrouw geweest en als antwoord kwam, ik miste de spanning. Tsja, dat kan, dat geloof ik best. Totdat je je spanning daadwerkelijk in het echt gaat uitvoeren, en nog een keer, en nog een keer. Dan overkomt het je niet meer maar stap/en ga je daar doelbewust mee door.
donderdag 27 december 2007 om 23:32
Niemand van het topic " twee liefdes " die iets wil/durft te melden ? Hoe verrassend.......
Typisch trouwens dat áls er een groep wordt aangevallen het altijd degene zijn die op het topic "minnaressen " schrijven , nooit degenen die zelf al een partner hebben .......
Typisch trouwens dat áls er een groep wordt aangevallen het altijd degene zijn die op het topic "minnaressen " schrijven , nooit degenen die zelf al een partner hebben .......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 27 december 2007 om 23:34
Ik ben op het einde van mijn vorige relatie wel vreemd gegaan.
Ik heb heel veel ellende meegemaakt in de laatste 2 jaar met mijn ex (hier en daar staan delen van het verhaal in de diverse topics) we waren 14 jaar samen.
Uiteindelijk bleke dat hij zich met criminele zaken bezighield en sleurde mij daar ongewild in mee (ik werd totaal onwetend van medeplichtigheid beschuldigd) Hij is door de hele affaire en detentie enorm depressief geraakt en uiteindelijk psychotisch en suicidaal.
Ik wilde gezien hetgeen hij gedaan had niet met hem verder en voelde echt niets meer voor hem.
Via een gezamenlijke vriend leerde ik een man kennen, de liefde van mijn leven. Alleen beiden in een relatie.
We wilden met elkaar verder, hij verbrak zijn relatie en ik wilde dat ook doen, maar was bang omdat ex had gezegd zelfmoord te plegen als ik bij hem weg zou gaan (zijn vader en broer hadden dat ik het verleden al gedaan, dus de problematiek zat duidelijk in de familie, daarom nam ik zijn dreigement serieus)
Ik heb overlegd met zijn behandelend psychiater hoe te handelen en samen met hem heb ik de juiste aanpak en tijdstip bepaald.
Dat hele traject duurde wel enkele maanden. Waarin ik dus al wel iets met mijn huidige man had. We waren zo verliefd....
Fout, en vreemdgaan ja...
Maar ik heb bewust gekozen het zo aan te pakken omdat ik de eventuele dood van mijn ex niet op mijn geweten wilde hebben.
Uiteindelijk is het goed uitgepakt, ex is opgenomen geweest nadat ik de relatie verbrak en heeft goede begeleiding gekregen.
Het schijnt nog steeds niet echt best met hem te gaan,maar hij leeft nog en heeft een andere relatie nu, dus hopelijk heb ik het in deze omstandigheden goed gedaan.
Man, wat was ik blij en opgelucht van hem af te zijn zeg... nog steeds elke dag... (al heeft het bij mij ook wel sporen nagelaten.)
Ik heb heel veel ellende meegemaakt in de laatste 2 jaar met mijn ex (hier en daar staan delen van het verhaal in de diverse topics) we waren 14 jaar samen.
Uiteindelijk bleke dat hij zich met criminele zaken bezighield en sleurde mij daar ongewild in mee (ik werd totaal onwetend van medeplichtigheid beschuldigd) Hij is door de hele affaire en detentie enorm depressief geraakt en uiteindelijk psychotisch en suicidaal.
Ik wilde gezien hetgeen hij gedaan had niet met hem verder en voelde echt niets meer voor hem.
Via een gezamenlijke vriend leerde ik een man kennen, de liefde van mijn leven. Alleen beiden in een relatie.
We wilden met elkaar verder, hij verbrak zijn relatie en ik wilde dat ook doen, maar was bang omdat ex had gezegd zelfmoord te plegen als ik bij hem weg zou gaan (zijn vader en broer hadden dat ik het verleden al gedaan, dus de problematiek zat duidelijk in de familie, daarom nam ik zijn dreigement serieus)
Ik heb overlegd met zijn behandelend psychiater hoe te handelen en samen met hem heb ik de juiste aanpak en tijdstip bepaald.
Dat hele traject duurde wel enkele maanden. Waarin ik dus al wel iets met mijn huidige man had. We waren zo verliefd....
Fout, en vreemdgaan ja...
Maar ik heb bewust gekozen het zo aan te pakken omdat ik de eventuele dood van mijn ex niet op mijn geweten wilde hebben.
Uiteindelijk is het goed uitgepakt, ex is opgenomen geweest nadat ik de relatie verbrak en heeft goede begeleiding gekregen.
Het schijnt nog steeds niet echt best met hem te gaan,maar hij leeft nog en heeft een andere relatie nu, dus hopelijk heb ik het in deze omstandigheden goed gedaan.
Man, wat was ik blij en opgelucht van hem af te zijn zeg... nog steeds elke dag... (al heeft het bij mij ook wel sporen nagelaten.)
donderdag 27 december 2007 om 23:50
vrijdag 28 december 2007 om 00:04
Omdat degene die vreemdgaat al geruime tijd eigen gedrag aan het goed praten is voorlopend op het vreemdgaan. Omdat er een blinde vlek is ontstaan in eigen aandeel in een relatie en daarmee de eigen verantwoordelijkheid volledig weggeduwd is. Tegen de tijd dat ze de ware neuker ontmoeten zijn ze zo om, want er is inmiddels een reden voor gecreeerd.
Eenmaal ermee bezig zal een goedkeuringsproces continue plaatsvinden omdat diegene deepdown dondersgoed weet dat hij/zij fout bezig is, maar daar niet mee geconfronteerd wil worden.
Eeuwige vreemdgangers hebben zodanig het blik voor zichzelf vertroebelt bovendien zo afgesloten voor dat specifieke gevoel van verantwoording dat automatisch de gevoelens van verdriet bij de ander niet echt beseft wordt.
Sommigen, zoals ik, komen er na jaren achter wat ze nu eigenlijk gedaan hebben en worden overvallen door besef voor het verdriet wat hij of zij de ander heeft aangedaan en dan ook zeker weten dat ze dit nooit meer iemand aan willen doen. Het heeft mijzelf enige jaren na het vreemdgaan gekost om dit te voelen/erkennen/beseffen.
Eenmaal ermee bezig zal een goedkeuringsproces continue plaatsvinden omdat diegene deepdown dondersgoed weet dat hij/zij fout bezig is, maar daar niet mee geconfronteerd wil worden.
Eeuwige vreemdgangers hebben zodanig het blik voor zichzelf vertroebelt bovendien zo afgesloten voor dat specifieke gevoel van verantwoording dat automatisch de gevoelens van verdriet bij de ander niet echt beseft wordt.
Sommigen, zoals ik, komen er na jaren achter wat ze nu eigenlijk gedaan hebben en worden overvallen door besef voor het verdriet wat hij of zij de ander heeft aangedaan en dan ook zeker weten dat ze dit nooit meer iemand aan willen doen. Het heeft mijzelf enige jaren na het vreemdgaan gekost om dit te voelen/erkennen/beseffen.
vrijdag 28 december 2007 om 00:08
Ach er zijn zoveel redenen om vreemd te gaan........ al komen er een paar altijd weer terug :
omdat het kán ( gelegenheid en gewillig "slachtoffer /medeplichtige ")
door drank
door geiligheid
doordat men denkt dé grote liefde te hebben gevonden
omdat men het ineens stom vindt om het NIET te doen
omdat men gestreeld wordt in zijn/haar ego
omdat iedereen het lijkt te doen
om je partner terug te pakken
omdat je het stiekume geweldig en erotiserend vindt
omdat je geen nee kan zeggen
omdat je niet liezen kan
omdat je werkelijk niet ziet wat er nou erg aan is
omdat je in staat bent om bepaalde gevoels aan /uit te zetten
omdat het leven geleefd moet worden
omdat je nog lang genoeg monogaam kan zijn
omdat je die ander niet voor het hoofd wou stoten
omdat je thuis sex tekort komt
omdat je thuis aandacht te kort komt
doorgaan ?
omdat het kán ( gelegenheid en gewillig "slachtoffer /medeplichtige ")
door drank
door geiligheid
doordat men denkt dé grote liefde te hebben gevonden
omdat men het ineens stom vindt om het NIET te doen
omdat men gestreeld wordt in zijn/haar ego
omdat iedereen het lijkt te doen
om je partner terug te pakken
omdat je het stiekume geweldig en erotiserend vindt
omdat je geen nee kan zeggen
omdat je niet liezen kan
omdat je werkelijk niet ziet wat er nou erg aan is
omdat je in staat bent om bepaalde gevoels aan /uit te zetten
omdat het leven geleefd moet worden
omdat je nog lang genoeg monogaam kan zijn
omdat je die ander niet voor het hoofd wou stoten
omdat je thuis sex tekort komt
omdat je thuis aandacht te kort komt
doorgaan ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 28 december 2007 om 00:52
wat er wérkelijk achtersteekt ?Zou het zoiets kunnen zijn ; Ergens zin in hebben en die behoefte dan ook meteen willen bevredigen . " kan niet " kennen we niet en the sky is the limit en wat niet weet wat niet deert en ikke ikke ikke en de rest ken lekker stikke , in combinatie met wie dan leeft wie dan zorgt .
Ik geloof niet dat er altijd iets traumatischs , diepzinnigs of treurnis aan vooraf gaat . Of je moet een ouderwetsche midlife crisis zo willen omschrijven ?
Ik geloof niet dat er altijd iets traumatischs , diepzinnigs of treurnis aan vooraf gaat . Of je moet een ouderwetsche midlife crisis zo willen omschrijven ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 28 december 2007 om 00:55
Waarom kies je hiervoor? Het is een keuze, het overkomt je niet. Hieronder schrijf ik mijn zienswijze, mijn ervaring. Je ontmoet iemand anders dan je partner, je wordt verliefd en het blijkt wederzijds te zijn, dat overkomt je. Op dat moment heb je nog een keuze, doe ik hier iets mee of niet? Hij en ik hebben samen de beslissing genomen om deze verliefdheid niet te verstoppen, het daar bij te laten. Een hele bewuste keuze dus. En waarom? Het voelde, voelt nog steeds zo goed. We vullen elkaar aan. Met name door onze emotionele band zijn we heel veel van elkaar gaan houden. Ik zou nooit sex om de sex kunnen hebben met iemand. Er moet voor mij een hele emotionele band met iemand zijn. Sex is dan geen sex, maar liefhebben. Ja, ik houd van twee mannen, en ja, ik verzwijg mijn tweede liefde voor mijn eerste. Wellicht voor velen onvoorstelbaar. Het is een dubbelleven, absoluut. Ik heb twee liefdes, velen zullen het vreemdgaan noemen, so be it..... Zo kan ik me niet voorstellen wat het is om een one night stand te habben. We zitten allemaal anders in elkaar. Ik had me ook nooit kunnen voorstellen dat ik een dergelijke keuze zou maken en toch heb ik die keuze gemaakt.
Vreemdgaan...ja, zo heet het officieel. Ik ga dat verder niet ter discussie stellen.
Vreemdgaan...ja, zo heet het officieel. Ik ga dat verder niet ter discussie stellen.
vrijdag 28 december 2007 om 00:56
quote:Knipoogjes schreef op 28 december 2007 @ 00:55:
Waarom kies je hiervoor? Het is een keuze, het overkomt je niet. Hieronder schrijf ik mijn zienswijze, mijn ervaring. Je ontmoet iemand anders dan je partner, je wordt verliefd en het blijkt wederzijds te zijn, dat overkomt je. Op dat moment heb je nog een keuze, doe ik hier iets mee of niet? Hij en ik hebben samen de beslissing genomen om deze verliefdheid niet te verstoppen, het daar bij te laten. Een hele bewuste keuze dus. En waarom? Het voelde, voelt nog steeds zo goed. We vullen elkaar aan. Met name door onze emotionele band zijn we heel veel van elkaar gaan houden. Ik zou nooit sex om de sex kunnen hebben met iemand. Er moet voor mij een hele emotionele band met iemand zijn. Sex is dan geen sex, maar liefhebben. Ja, ik houd van twee mannen, en ja, ik verzwijg mijn tweede liefde voor mijn eerste. Wellicht voor velen onvoorstelbaar. Het is een dubbelleven, absoluut. Ik heb twee liefdes, velen zullen het vreemdgaan noemen, so be it..... Zo kan ik me niet voorstellen wat het is om een one night stand te habben. We zitten allemaal anders in elkaar. Ik had me ook nooit kunnen voorstellen dat ik een dergelijke keuze zou maken en toch heb ik die keuze gemaakt.
Vreemdgaan...ja, zo heet het officieel. Ik ga dat verder niet ter discussie stellen.Waarom formuleer je het dan zo defensief?
Waarom kies je hiervoor? Het is een keuze, het overkomt je niet. Hieronder schrijf ik mijn zienswijze, mijn ervaring. Je ontmoet iemand anders dan je partner, je wordt verliefd en het blijkt wederzijds te zijn, dat overkomt je. Op dat moment heb je nog een keuze, doe ik hier iets mee of niet? Hij en ik hebben samen de beslissing genomen om deze verliefdheid niet te verstoppen, het daar bij te laten. Een hele bewuste keuze dus. En waarom? Het voelde, voelt nog steeds zo goed. We vullen elkaar aan. Met name door onze emotionele band zijn we heel veel van elkaar gaan houden. Ik zou nooit sex om de sex kunnen hebben met iemand. Er moet voor mij een hele emotionele band met iemand zijn. Sex is dan geen sex, maar liefhebben. Ja, ik houd van twee mannen, en ja, ik verzwijg mijn tweede liefde voor mijn eerste. Wellicht voor velen onvoorstelbaar. Het is een dubbelleven, absoluut. Ik heb twee liefdes, velen zullen het vreemdgaan noemen, so be it..... Zo kan ik me niet voorstellen wat het is om een one night stand te habben. We zitten allemaal anders in elkaar. Ik had me ook nooit kunnen voorstellen dat ik een dergelijke keuze zou maken en toch heb ik die keuze gemaakt.
Vreemdgaan...ja, zo heet het officieel. Ik ga dat verder niet ter discussie stellen.Waarom formuleer je het dan zo defensief?
vrijdag 28 december 2007 om 00:59
vrijdag 28 december 2007 om 01:00
quote:Knipoogjes schreef op 28 december 2007 @ 00:58:
Riderm,
Dat heeft alles te maken met het oordeel dat anderen over je hebben, ik wil niet weer het hele forum over me heen krijgen. Ik weet diep in mijn hart dat ik een keuze zou moeten maken. Daarom.Klinkt alsof je het er niet makkelijk mee hebt. Jammer als je het gevoel hebt veroordeeld te worden (terecht of onterecht). Sterkte!
Riderm,
Dat heeft alles te maken met het oordeel dat anderen over je hebben, ik wil niet weer het hele forum over me heen krijgen. Ik weet diep in mijn hart dat ik een keuze zou moeten maken. Daarom.Klinkt alsof je het er niet makkelijk mee hebt. Jammer als je het gevoel hebt veroordeeld te worden (terecht of onterecht). Sterkte!
