Relaties
alle pijlers
WAAROM kies je ervoor om vreemd te gaan.
donderdag 27 december 2007 om 22:16
Nav een ander topic (wie is nog nooit vreemdgegaan) de vraag waarom iemand ervoor kiest om vreemd te gaan. Mijns inziens is het nl een keuze. Ik kan mij dus ook moeilijk inleven in iemand die een (langdurige) affaire heeft buiten de eigen relatie. Maar zoals iemand in dat topic al schrijft. Het is zo makkelijk om te oordelen. Daarom de vraag:
WAAROM kies je ervoor om vreemd te gaan?
WAAROM kies je ervoor om vreemd te gaan?
vrijdag 28 december 2007 om 15:42
Hoe langer je wacht met het vertellen aan je nr. 1 dat er een nr. 2 is, hoe moeilijker dat wordt. Regelmatig vraag ik me af of ik het moet vertellen. Diep in mijn hart weet ik dat ik nr. 1 bedrieg, dat is nooit goed te praten.
Ik maak steeds weer de keuze om met nr. 2 verder te gaan, zoals mijn nr. 2 ook steeds die keuze maakt.
Inderdaad, het overkomt je niet, het is een keuze, wellicht voor velen geen goede keuze.
Het is eigenlijk onmogelijk voor me om aan te geven hoe je een dergelijke keuze maakt, moet maken. Zo vaak heb ik al gedacht, gezegd en geschreven: "verstand en gevoel, het zijn twee verschillende dingen". Het ene zegt/wil dit, het andere zegt/wil dat. Het is een emotionele achtbaan, vooralsnog kan ik deze achtbaan niet stoppen.
Ik maak steeds weer de keuze om met nr. 2 verder te gaan, zoals mijn nr. 2 ook steeds die keuze maakt.
Inderdaad, het overkomt je niet, het is een keuze, wellicht voor velen geen goede keuze.
Het is eigenlijk onmogelijk voor me om aan te geven hoe je een dergelijke keuze maakt, moet maken. Zo vaak heb ik al gedacht, gezegd en geschreven: "verstand en gevoel, het zijn twee verschillende dingen". Het ene zegt/wil dit, het andere zegt/wil dat. Het is een emotionele achtbaan, vooralsnog kan ik deze achtbaan niet stoppen.
vrijdag 28 december 2007 om 15:49
Niet om je aan te vallen maar als je zelf niet kiest, dan wordt er uiteindelijk voor je gekozen en moet je maar hoipen dat de uitkomst je bevalt.
ben het wel met Leo eens. Ik had ook ooit een "andere vrouw"kunnen zij, maar dat wilde ik niet. Mijn ex wilde mijn bedrog wel vergeven en met mij verder gaan, maar ook dat wilde ik niet.
Als je echt geen vremdgannger wilde zijn, dan was je het niet. kennelijk levert het je op dit moment voldoende op om er ondanks alles mee door te gaan. maar je geluk is gebouwd op dynamiet en op een dag ontploft de zaak.
ben het wel met Leo eens. Ik had ook ooit een "andere vrouw"kunnen zij, maar dat wilde ik niet. Mijn ex wilde mijn bedrog wel vergeven en met mij verder gaan, maar ook dat wilde ik niet.
Als je echt geen vremdgannger wilde zijn, dan was je het niet. kennelijk levert het je op dit moment voldoende op om er ondanks alles mee door te gaan. maar je geluk is gebouwd op dynamiet en op een dag ontploft de zaak.
vrijdag 28 december 2007 om 18:43
Klopt, misschien zal de keuze wel voor mij gemaakt worden. Ik hoop van niet natuurlijk, maar als dat het geval is, zal ik de consequenties aanvaarden. Dat moet ook!
En klopt ook! Het levert iets op, anders ga je er niet mee door.
Ik ben me daar echt van bewust, en toch..... ik kan die keuze vooralsnog niet maken. Noem het zwak, egoïstisch, diep in mijn hart weet ik ook dat dat zo is. Toch heeft het mijn leven verrijkt, ik zou dit voor geen goud willen missen. Wie weet praat ik over een tijdje anders, maar ook dan weet ik, ik heb zelf de keuze gemaakt, wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten.
Bedankt voor jullie reacties, dit vind ik plezierig discussieren!
x Knipoogje
En klopt ook! Het levert iets op, anders ga je er niet mee door.
Ik ben me daar echt van bewust, en toch..... ik kan die keuze vooralsnog niet maken. Noem het zwak, egoïstisch, diep in mijn hart weet ik ook dat dat zo is. Toch heeft het mijn leven verrijkt, ik zou dit voor geen goud willen missen. Wie weet praat ik over een tijdje anders, maar ook dan weet ik, ik heb zelf de keuze gemaakt, wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten.
Bedankt voor jullie reacties, dit vind ik plezierig discussieren!
x Knipoogje
vrijdag 28 december 2007 om 19:10
Het beroerde is alleen dat jij niet de enige met blaren zult zijn...
Dát begrijp ik maar niet. Kijk, dat iemand een keer dom kan zijn, zich in een situatie kan werken waar de verleiding voor de hand ligt, zich kan laten meeslepen in een moment, opgaat in egocentrische verlangens, zonder na te denken over consequenties.. Nu ja, er zijn geen excuses voor, maar ik kan me er nog iets bij voorstellen.
Maar tijdenlang, achter elkaar, iets doen waarvan je weet dat het diegene, die je zó lief is dat je je leven met hem of haar deelt, tot in het diepst van zijn of haar ziel zou pijn doen en verwonden, dát begrijp ik niet.
En dat is niet bedoeld om te veroordelen dit keer, werkelijk niet. Ik kan er gewoonweg echt niet bij. Ik zou er namelijk absoluut niet mee kunnen leven. Ik zou mezelf verafschuwen, bij elk lief gebaar, elke warme blik, elk teken van vertrouwen van mijn lief. Ik zou niet met mezelf kunnen leven.
Dát begrijp ik maar niet. Kijk, dat iemand een keer dom kan zijn, zich in een situatie kan werken waar de verleiding voor de hand ligt, zich kan laten meeslepen in een moment, opgaat in egocentrische verlangens, zonder na te denken over consequenties.. Nu ja, er zijn geen excuses voor, maar ik kan me er nog iets bij voorstellen.
Maar tijdenlang, achter elkaar, iets doen waarvan je weet dat het diegene, die je zó lief is dat je je leven met hem of haar deelt, tot in het diepst van zijn of haar ziel zou pijn doen en verwonden, dát begrijp ik niet.
En dat is niet bedoeld om te veroordelen dit keer, werkelijk niet. Ik kan er gewoonweg echt niet bij. Ik zou er namelijk absoluut niet mee kunnen leven. Ik zou mezelf verafschuwen, bij elk lief gebaar, elke warme blik, elk teken van vertrouwen van mijn lief. Ik zou niet met mezelf kunnen leven.
vrijdag 28 december 2007 om 20:14
Missdemeanor,
Ook dat realiseer ik me, als uitkomt dat ik een ander heb naast mijn huidige relatie, er heel veel verdriet zal zijn, met name bij mijn partner. Ik denk daar ook heel vaak aan, want dat wil ik niet. Mijn lief waar ik al heel veel jaren alles mee deel (bijna alles), kinderen mee heb, mijn maatje is, mag ik geen verdriet doen, op zijn ziel trappen.
Het rare is dat ik dat dus ook vind, dat ik dat bijna elke dag denk, en toch.... doe ik het.
Ik probeer uit alle macht om te zorgen dat hij niet achter nr. 2 komt. Nr. 2 zal mij ook nooit in gevaar brengen, net zo min als ik hem ooit in gevaar zal brengen.
Natuurlijk is het vaak moeilijk om nr. 1 recht in de ogen te kijken, ik snap wat je bedoeld, zeker als ik net contact heb gehad met nr. 2. Nr. 2 en ik praten daar ook regelmatig over met elkaar, het geweten knaagt. Toch breng ik het op, omdat ik ook van nr. 2 houd, omdat ik ze allebei zo lief heb.
Tegenstrijdig he? Dat vind ik ook (diepe zucht).
Ook dat realiseer ik me, als uitkomt dat ik een ander heb naast mijn huidige relatie, er heel veel verdriet zal zijn, met name bij mijn partner. Ik denk daar ook heel vaak aan, want dat wil ik niet. Mijn lief waar ik al heel veel jaren alles mee deel (bijna alles), kinderen mee heb, mijn maatje is, mag ik geen verdriet doen, op zijn ziel trappen.
Het rare is dat ik dat dus ook vind, dat ik dat bijna elke dag denk, en toch.... doe ik het.
Ik probeer uit alle macht om te zorgen dat hij niet achter nr. 2 komt. Nr. 2 zal mij ook nooit in gevaar brengen, net zo min als ik hem ooit in gevaar zal brengen.
Natuurlijk is het vaak moeilijk om nr. 1 recht in de ogen te kijken, ik snap wat je bedoeld, zeker als ik net contact heb gehad met nr. 2. Nr. 2 en ik praten daar ook regelmatig over met elkaar, het geweten knaagt. Toch breng ik het op, omdat ik ook van nr. 2 houd, omdat ik ze allebei zo lief heb.
Tegenstrijdig he? Dat vind ik ook (diepe zucht).
vrijdag 28 december 2007 om 20:25
Sommige mensen kiezen nooit, daar wordt altijd voor gekozen.
Zelfs de momenten dat nr. 2 langs komt worden door hem bepaald.
Er komt ooit een moment dat er weer iemand anders kiest.
Of nr. 2 die ermee op moet houden vanwege ontdekking of nr. 1 die ermee ophoud vanwege ontdekking.
En weer hoefde er geen keuze gemaakt te worden.
Zelfs de momenten dat nr. 2 langs komt worden door hem bepaald.
Er komt ooit een moment dat er weer iemand anders kiest.
Of nr. 2 die ermee op moet houden vanwege ontdekking of nr. 1 die ermee ophoud vanwege ontdekking.
En weer hoefde er geen keuze gemaakt te worden.
vrijdag 28 december 2007 om 20:59
Die mogelijkheden zijn er allemaal, daar sluit ik mijn ogen ook niet voor. Ik hoop zelf de regie te kunnen houden. Dat ik de regie misschien straks niet meer heb...., er een keuze voor mij wordt gemaakt, ik hoop van niet. Wellicht speel ik nu struisvogel. Ik voel me echter gelukkig met mijn 2 liefdes.
Nr. 2 en ik bepalen samen wanneer er een ontmoeting is, stellen ons geen van 2-en afhankelijk op.
Het is moeilijk om allemaal uit te leggen, moeilijk om te begrijpen, ik snap dat wel. Vorig jaar zou ik het ook niet hebben kunnen begrijpen en eigenlijk kan ik het nog niet.
Nr. 2 en ik bepalen samen wanneer er een ontmoeting is, stellen ons geen van 2-en afhankelijk op.
Het is moeilijk om allemaal uit te leggen, moeilijk om te begrijpen, ik snap dat wel. Vorig jaar zou ik het ook niet hebben kunnen begrijpen en eigenlijk kan ik het nog niet.
vrijdag 28 december 2007 om 23:40
Er is niet 1 reden om vreemd te gaan, er zijn er vele, net zoals de situaties waarin mensen vreemdgaan heel uiteenlopend zijn.
Ik ben op het eind van mijn eerste huwelijk vreemdgegaan (met een single man). Het was een bewuste keuze, de keuze tussen scheiden of vreemdgaan. Mijn toenmalige huwelijk bestond alleen nog op papier, er was geen liefde meer, geen seks meer (ja, dat is dus niet altijd een leugen!), geen saamhorigheid. Maar er waren wel kinderen. Ik had in mijn eentje geprobeerd om dat huwelijk te redden via eenzijdige relatietherapie maar dat lukte niet. Ik dacht toen dat het voor de kinderen minder schadelijk was als ik vreemd zou gaan dan als ik zou scheiden. Toen iemand me aandacht en aanrakingen aanbood, ben ik daarop ingegaan, zoals iemand die in een woestijn ronddoolt, een slok goor water aanneemt om te overleven. Ik was niet smoorverliefd op die man, maar zijn aandacht en knuffels en seks hielpen me om emotioneel te overleven in een totaal liefdeloos huwelijk dat ik vanwege de kinderen niet durfde te beëindigen.
Nu ben ik alweer jaren gelukkig getrouwd (niet met die toenmalige minnaar) en ik besef nu dat ik er beter aan gedaan had om te scheiden in plaats van om vreemd te gaan. Het was niet de 'mooiste' actie van mijn leven om het zo te stellen. Want mijn huwelijk was weliswaar al lang geen huwelijk meer maar dat neemt niet weg dat ik strikt genomen vreemd ging, omdat dat huwelijk nog op papier (en voor de buitenwereld) bestond. Maar ik heb er niemand kwaad mee berokkend, ik heb niet iemand die van me hield, bedrogen, en heb er dus geen erge spijt over.
Ik ben op het eind van mijn eerste huwelijk vreemdgegaan (met een single man). Het was een bewuste keuze, de keuze tussen scheiden of vreemdgaan. Mijn toenmalige huwelijk bestond alleen nog op papier, er was geen liefde meer, geen seks meer (ja, dat is dus niet altijd een leugen!), geen saamhorigheid. Maar er waren wel kinderen. Ik had in mijn eentje geprobeerd om dat huwelijk te redden via eenzijdige relatietherapie maar dat lukte niet. Ik dacht toen dat het voor de kinderen minder schadelijk was als ik vreemd zou gaan dan als ik zou scheiden. Toen iemand me aandacht en aanrakingen aanbood, ben ik daarop ingegaan, zoals iemand die in een woestijn ronddoolt, een slok goor water aanneemt om te overleven. Ik was niet smoorverliefd op die man, maar zijn aandacht en knuffels en seks hielpen me om emotioneel te overleven in een totaal liefdeloos huwelijk dat ik vanwege de kinderen niet durfde te beëindigen.
Nu ben ik alweer jaren gelukkig getrouwd (niet met die toenmalige minnaar) en ik besef nu dat ik er beter aan gedaan had om te scheiden in plaats van om vreemd te gaan. Het was niet de 'mooiste' actie van mijn leven om het zo te stellen. Want mijn huwelijk was weliswaar al lang geen huwelijk meer maar dat neemt niet weg dat ik strikt genomen vreemd ging, omdat dat huwelijk nog op papier (en voor de buitenwereld) bestond. Maar ik heb er niemand kwaad mee berokkend, ik heb niet iemand die van me hield, bedrogen, en heb er dus geen erge spijt over.
vrijdag 28 december 2007 om 23:52
Zouden de vreemdgangers nog vreemdgaan als zij zelf ooit de pijn van het bedrogen worden hebben ervaren? Want oh, wat doet dat pijn! En ik (ja, das mij overkomen) kan mij met de beste wil van de wereld niet voorstellen dat ik dat ooit iemand (en zeker niet degeen waar ik nu zoveel van hou) aan zou kunnen doen. Omdat ik weet hoeveel pijn het doet (zeker als je iemand al heeel lang kent, of denkt te kennen).
En vooral degenen die zeggen dat ze zoveel van hun nr 1 houden, ik kan dat echt niet rijmen! Hoe egoistisch kun je zijn? (tja, ik ben ook niet bepaald objectief wat betreft dit onderwerp natuurlijk.....)
En vooral degenen die zeggen dat ze zoveel van hun nr 1 houden, ik kan dat echt niet rijmen! Hoe egoistisch kun je zijn? (tja, ik ben ook niet bepaald objectief wat betreft dit onderwerp natuurlijk.....)
zaterdag 29 december 2007 om 10:02
hoewel sommige het een keuze vinden kan ik niet daar echt daar in mee gaan. Het overkwam mij wel degelijk. Ik had er niet om gevraagd en ik wilde het niet. Mijn ex en ik waren net weer bij elkaar toen ik ''die ander'' tegenkwam. Ik had het volste vertrouwen dat het met mijn ex opnieuw ging lukken.
Ik ga niet mijn hele story hier neerpennen, lang verhaal, afgelopen 3,5 jaar, maar door het vreemdgaan ( wat ik van mezelf verafschuw) heb ik wel de liefde gevonden waaruit een relatie hoort te bestaan. Waardering, respect, luisterend oor, samen lachen, samen huilen. Ik heb toen gezien dat het ook anders kon als wat ik gewend was. Toch was ik persoonlijk nog niet zover om ook daadwerkelijk de relatie te verbreken. Ik zat emotioneel nog teveel aan mijn ex vast.
In iedergeval het resultaat: wij ( ik en ''die ander'') zijn gelukkig getrouwd en ons eerste kindje is op komst!
Ik ga niet mijn hele story hier neerpennen, lang verhaal, afgelopen 3,5 jaar, maar door het vreemdgaan ( wat ik van mezelf verafschuw) heb ik wel de liefde gevonden waaruit een relatie hoort te bestaan. Waardering, respect, luisterend oor, samen lachen, samen huilen. Ik heb toen gezien dat het ook anders kon als wat ik gewend was. Toch was ik persoonlijk nog niet zover om ook daadwerkelijk de relatie te verbreken. Ik zat emotioneel nog teveel aan mijn ex vast.
In iedergeval het resultaat: wij ( ik en ''die ander'') zijn gelukkig getrouwd en ons eerste kindje is op komst!
zaterdag 29 december 2007 om 11:52
quote:Reiger100 schreef op 29 december 2007 @ 00:02:
Liv, ik zou het iemand van wie ik hou (en die van me houdt) ook niet aan kunnen doen. Ik kan me dat ook niet voorstellen.
(hai Reiger, hoe is het? )
Dat begrijp ik ook nooit zo heel goed, al zie ik het wel gebeuren om me heen. Mensen die bij hoog en laag volhouden erg veel van hun partner te houden en intussen toch vreemdgaan, stiekem dan he...Niet dat ik ze niet geloof maar begrijpen doe ik het niet.
Liv, ik zou het iemand van wie ik hou (en die van me houdt) ook niet aan kunnen doen. Ik kan me dat ook niet voorstellen.
(hai Reiger, hoe is het? )
Dat begrijp ik ook nooit zo heel goed, al zie ik het wel gebeuren om me heen. Mensen die bij hoog en laag volhouden erg veel van hun partner te houden en intussen toch vreemdgaan, stiekem dan he...Niet dat ik ze niet geloof maar begrijpen doe ik het niet.
zaterdag 29 december 2007 om 12:32
quote:willem1959 schreef op 29 december 2007 @ 12:10:
EN toch kan het, want uiteindelijk houden mensen toch het meest van zichzelf.Ja, het gebeurt inderdaad Willem. Maar dat heeft niet zozeer met eigenliefde te maken, maar meer met egoisme in mijn ogen. Ik hou ook van mezelf (ik vind ook dat van jezelf houden een voorwaarde is om van een ander te kunnen houden), en vind ook dat ik recht heb op liefde en alle geluk in de wereld, maar dat betekent nog niet dat ik daarom een ander pijn ga doen. En al zeker niet degene waar ik van hou.
EN toch kan het, want uiteindelijk houden mensen toch het meest van zichzelf.Ja, het gebeurt inderdaad Willem. Maar dat heeft niet zozeer met eigenliefde te maken, maar meer met egoisme in mijn ogen. Ik hou ook van mezelf (ik vind ook dat van jezelf houden een voorwaarde is om van een ander te kunnen houden), en vind ook dat ik recht heb op liefde en alle geluk in de wereld, maar dat betekent nog niet dat ik daarom een ander pijn ga doen. En al zeker niet degene waar ik van hou.
zaterdag 29 december 2007 om 12:47
quote:kaatjeblij schreef op 29 december 2007 @ 10:02:
hoewel sommige het een keuze vinden kan ik niet daar echt daar in mee gaan. Het overkwam mij wel degelijk. Ik had er niet om gevraagd en ik wilde het niet.
Dat dit kul is weet je waarschijnlijk zelf ook wel. Of dat mag ik toch hopen. Want zoals zo vaak wordt geschreven op deze pijler: De gevoelens mogen je misschien hebben overvallen (al ben ik ook van mening dat je daar, als je er alert op bent, wat aan kunt doen), maar de actie om daadwerkelijk je partner te bedriegen is wel degelijk een bewuste. Een keuze, dus.
Overigens zie ik dat meerdere mensen aangeven dat de liefde voor hun partner de reden is dat ze niet zouden vreemdgaan. En vervolgens zie je ook veel mensen die kwaadheid op hun partner, of een tanende liefde voor die partner, aangeven als reden om het wel te doen.
Ook al is de liefde voor mijn partner een sterke motivatie voor mij om niet iets te doen wat hem zou kwetsen, toch is dat uiteindelijk niet de ultieme reden voor mij om niet vreemd te gaan.
De ultieme reden is namelijk dat ik met mezelf moet leven. Ik heb bepaalde normen en waarden, ik moet mezelf in de spiegel aan kunnen kijken. Wat een ander doet, in dit geval de partner in kwestie, is voor mij geen graadmeter voor tot in hoeverre ik me aan mijn principes moet houden. Kwaadheid op, of gekwetstheid door, mijn partner,maakt mijn principes niet minder waard. Iets dat ik tot mijn verbazing vaak wel teruglees in de verantwoording van mensen die een ander hebben bedrogen.
Ik ben trouw, omdat ik een belofte van trouw, voor het leven, heb gedaan aan mijn partner en aan mezelf. Die belofte is bindend voor mij, ongeacht de omstandigheden.
Wat zijn principes, wat zijn beloftes,nog waard als je ze per situatie kan inwisselen voor iets anders?
hoewel sommige het een keuze vinden kan ik niet daar echt daar in mee gaan. Het overkwam mij wel degelijk. Ik had er niet om gevraagd en ik wilde het niet.
Dat dit kul is weet je waarschijnlijk zelf ook wel. Of dat mag ik toch hopen. Want zoals zo vaak wordt geschreven op deze pijler: De gevoelens mogen je misschien hebben overvallen (al ben ik ook van mening dat je daar, als je er alert op bent, wat aan kunt doen), maar de actie om daadwerkelijk je partner te bedriegen is wel degelijk een bewuste. Een keuze, dus.
Overigens zie ik dat meerdere mensen aangeven dat de liefde voor hun partner de reden is dat ze niet zouden vreemdgaan. En vervolgens zie je ook veel mensen die kwaadheid op hun partner, of een tanende liefde voor die partner, aangeven als reden om het wel te doen.
Ook al is de liefde voor mijn partner een sterke motivatie voor mij om niet iets te doen wat hem zou kwetsen, toch is dat uiteindelijk niet de ultieme reden voor mij om niet vreemd te gaan.
De ultieme reden is namelijk dat ik met mezelf moet leven. Ik heb bepaalde normen en waarden, ik moet mezelf in de spiegel aan kunnen kijken. Wat een ander doet, in dit geval de partner in kwestie, is voor mij geen graadmeter voor tot in hoeverre ik me aan mijn principes moet houden. Kwaadheid op, of gekwetstheid door, mijn partner,maakt mijn principes niet minder waard. Iets dat ik tot mijn verbazing vaak wel teruglees in de verantwoording van mensen die een ander hebben bedrogen.
Ik ben trouw, omdat ik een belofte van trouw, voor het leven, heb gedaan aan mijn partner en aan mezelf. Die belofte is bindend voor mij, ongeacht de omstandigheden.
Wat zijn principes, wat zijn beloftes,nog waard als je ze per situatie kan inwisselen voor iets anders?
