Relaties
alle pijlers
Zoon wil alles weten
maandag 31 maart 2008 om 17:18
Hallo,
Ik zit met het volgende probleem.
Ik ben al al wat ouder (bijna 60) en alweer vele jaren gelukkig getrouwd met mijn tweede man. (Ik ben gescheiden van mijn eerste man.)
Van mijn overleden vader heb ik enige tijd terug een behoorlijke som geld geërfd.
Nu vindt mijn jongste zoon uit mijn eerste huwelijk (hij is 25), dat ik hem uitleg verschuldigd ben over het bedrag van die erfenis, en ook over de manier waarop mijn man en ik onze financiële zaken onderling regelen. Hij is namelijk bang dat de vermogens van mijn man en ik ‘door elkaar gaan lopen’ (mijn vermogen is vele malen groter dan dat van mijn man) en dat daardoor een groot deel van mijn vermogen na de dood van mijn man naar mijn stiefkinderen toe zou gaan, als ik als eerste zou sterven.
Nu is dat niet zo, wij hebben dat namelijk via de notaris geregeld en houden onze vermogens apart. Mijn man en ik hebben geen gezamenlijke kinderen.
Mijn vraag is nu: vinden jullie dat ik mijn zoon hierover uitleg verschuldigd ben? Of volstaat het als ik hem zeg dat hij daar niet bang voor hoef te zijn omdat we het goed geregeld hebben? Ik heb hem dat al eerder gezegd, maar hij wil meer details weten. Hij heeft op een niet mis te verstane manier laten weten dat ik hem uitgebreid uitleg moét geven over mijn financiële zaken. Moet ik hem volgens jullie ook vertellen hoeveel ik geërfd heb?
De uitleg die hij geeft aan zijn vraag is, dat hij een groot huis wil kopen (omdat hij veel kinderen wil) en bang is dat hij geld tekort zal komen.
Ik zelf heb mijn ouders nooit gevraagd hoeveel hun vermogen bedroeg, ik wist wel dat ze niet arm waren, maar het was voor mij een complete verrassing dat ik zo veel geërfd heb.
Ook heb ik al mijn kinderen vlak na de dood van mijn vader al behoorlijke bedragen geschonken. Mijn jongste zoon heeft me daar nooit voor bedankt, de anderen wel.
Ook zou ik toch een klein deel van mijn vermogen aan mijn stiefkinderen na willen laten, omdat zij mij ook na aan het hart liggen. Zij zullen nauwelijks iets van hun ouders erven (omdat die weinig geld hebben), terwijl mijn eigen kinderen niet alleen een behoorlijke som van mezelf, maar ook nog eens van hun vader (die niet hertrouwd is en alleen losse vriendinnen heeft) en een rijke ongetrouwde tante zullen erven.
Vinden jullie dat een redelijke wens van mij?
Alvast bedankt voor jullie mening.
(Ik zal waarschijnlijk de eerste uren niet kunnen reageren.)
Ik zit met het volgende probleem.
Ik ben al al wat ouder (bijna 60) en alweer vele jaren gelukkig getrouwd met mijn tweede man. (Ik ben gescheiden van mijn eerste man.)
Van mijn overleden vader heb ik enige tijd terug een behoorlijke som geld geërfd.
Nu vindt mijn jongste zoon uit mijn eerste huwelijk (hij is 25), dat ik hem uitleg verschuldigd ben over het bedrag van die erfenis, en ook over de manier waarop mijn man en ik onze financiële zaken onderling regelen. Hij is namelijk bang dat de vermogens van mijn man en ik ‘door elkaar gaan lopen’ (mijn vermogen is vele malen groter dan dat van mijn man) en dat daardoor een groot deel van mijn vermogen na de dood van mijn man naar mijn stiefkinderen toe zou gaan, als ik als eerste zou sterven.
Nu is dat niet zo, wij hebben dat namelijk via de notaris geregeld en houden onze vermogens apart. Mijn man en ik hebben geen gezamenlijke kinderen.
Mijn vraag is nu: vinden jullie dat ik mijn zoon hierover uitleg verschuldigd ben? Of volstaat het als ik hem zeg dat hij daar niet bang voor hoef te zijn omdat we het goed geregeld hebben? Ik heb hem dat al eerder gezegd, maar hij wil meer details weten. Hij heeft op een niet mis te verstane manier laten weten dat ik hem uitgebreid uitleg moét geven over mijn financiële zaken. Moet ik hem volgens jullie ook vertellen hoeveel ik geërfd heb?
De uitleg die hij geeft aan zijn vraag is, dat hij een groot huis wil kopen (omdat hij veel kinderen wil) en bang is dat hij geld tekort zal komen.
Ik zelf heb mijn ouders nooit gevraagd hoeveel hun vermogen bedroeg, ik wist wel dat ze niet arm waren, maar het was voor mij een complete verrassing dat ik zo veel geërfd heb.
Ook heb ik al mijn kinderen vlak na de dood van mijn vader al behoorlijke bedragen geschonken. Mijn jongste zoon heeft me daar nooit voor bedankt, de anderen wel.
Ook zou ik toch een klein deel van mijn vermogen aan mijn stiefkinderen na willen laten, omdat zij mij ook na aan het hart liggen. Zij zullen nauwelijks iets van hun ouders erven (omdat die weinig geld hebben), terwijl mijn eigen kinderen niet alleen een behoorlijke som van mezelf, maar ook nog eens van hun vader (die niet hertrouwd is en alleen losse vriendinnen heeft) en een rijke ongetrouwde tante zullen erven.
Vinden jullie dat een redelijke wens van mij?
Alvast bedankt voor jullie mening.
(Ik zal waarschijnlijk de eerste uren niet kunnen reageren.)
maandag 31 maart 2008 om 17:59
maandag 31 maart 2008 om 18:05
Ik kan me ook niet voorstellen dat ik dat aan mijn ouders zou vragen hoor :-S
Ik zou hem mooi antwoorden: "iedereen krijgt zijn officiele kindsdeel, de rest gaat de kinderboerderij hier op de hoek, die zijn ook wel toe aan een nieuwe ponny" haha, maar even zonder dollen, als hij dat huis niet kan betalen zonder die erfenis, dan is dat huis te duur. Als ie geen groot huis kan betalen moet ie misschien dan ook even wachten met zo heel veel kinderen.
Lief dat je ook aan je stiefkinderen denkt! Dat siert je. Is je zoon erg materalistisch? Heb je het er met hem over gehad dat hij je niet bedankt heeft voor de erfenis van jouw vader?
Ik zou hem mooi antwoorden: "iedereen krijgt zijn officiele kindsdeel, de rest gaat de kinderboerderij hier op de hoek, die zijn ook wel toe aan een nieuwe ponny" haha, maar even zonder dollen, als hij dat huis niet kan betalen zonder die erfenis, dan is dat huis te duur. Als ie geen groot huis kan betalen moet ie misschien dan ook even wachten met zo heel veel kinderen.
Lief dat je ook aan je stiefkinderen denkt! Dat siert je. Is je zoon erg materalistisch? Heb je het er met hem over gehad dat hij je niet bedankt heeft voor de erfenis van jouw vader?
maandag 31 maart 2008 om 18:07
Die zoon van je moet zich doodschamen, laat hem zelf werken voor zijn geld. Lekker makkelijk je handje ophouden bij je moeder.
Mijn ouders hebben niet veel geld en het geld dat ze hebben maken ze maar lekker zelf op. Tjonge jonge zeg wat een gemakzucht.
Als je iets wil hebben moet je er maar voor werken. En dan nog, ik werk en kan niet krijgen wat ik wil hebben. Nou jammer dan, dromen bijstellen. Dan maar een klein huisje!
En wie zegt dat hij zo gelukkig is dat hij veel kinderen kan krijgen? Dat moet je ook maar afwachten.
Voor mij was dat in ieder geval ook niet weggelegd.
Mijn ouders hebben niet veel geld en het geld dat ze hebben maken ze maar lekker zelf op. Tjonge jonge zeg wat een gemakzucht.
Als je iets wil hebben moet je er maar voor werken. En dan nog, ik werk en kan niet krijgen wat ik wil hebben. Nou jammer dan, dromen bijstellen. Dan maar een klein huisje!
En wie zegt dat hij zo gelukkig is dat hij veel kinderen kan krijgen? Dat moet je ook maar afwachten.
Voor mij was dat in ieder geval ook niet weggelegd.
maandag 31 maart 2008 om 18:11
Wat een nare situatie! Het gaat natuurlijk om je zoon van wie je veel houdt en die je het beste gunt. Het lijkt me heel vervelend als je eigen zoon, over wie je waarschijnlijk geen kwaad woord wil horen, zich zo opstelt. Als buitenstaander en stuurman op de wal zeg ik: onterven die kwal!! Wat denkt 'ie wel niet??! Laat hem lekker werken voor zijn geld en zijn grote huis voor al zijn kinderen. Het moet niet gekker worden. Ik kan me er ook helemaal niks bij voorstellen. Mijn ouders hebben best veel geld en ik en mijn vriend niet zo veel (allebei vrije beroepen) maar ik druk mijn ouders regelmatig op het hart om vooral al hun geld op te maken! Zij hebben ook niets van hun ouders gekregen en hun leven hard gewerkt. Nu vind ik dat ze van hun pensioen moeten genieten en op geen enkele cent hoeven te kijken. Ik ben 'af' en heb geen financiele bijdrage meer nodig. Jouw zoon ook niet. En hij heeft ook helemaal geen recht op jouw geld. Wie zegt inderdaad dat je het niet aan een goed doel wil schenken? Het feit dat hij je nooit bedankt heeft voor de grote som geld die hij al heeft gekregen vind ik heel onsympathiek overkomen.
Maar goed, ik heb geen enkele band met je zoon, dus ik kan hard oordelen. Ik denk uit je post te kunnen opmaken dat jij er hetzelfde overdenkt als ik, maar toch met de gedachte 'het is toch mijn zoon' tobt. Wat een rotsituatie zeg...
Maar onthoud alsjeblieft dat je je zoon niets verplicht bent! Het is jouw geld en hij mag blij zijn dat je al 25 jaar goed voor hem zorgt!
Maar goed, ik heb geen enkele band met je zoon, dus ik kan hard oordelen. Ik denk uit je post te kunnen opmaken dat jij er hetzelfde overdenkt als ik, maar toch met de gedachte 'het is toch mijn zoon' tobt. Wat een rotsituatie zeg...
Maar onthoud alsjeblieft dat je je zoon niets verplicht bent! Het is jouw geld en hij mag blij zijn dat je al 25 jaar goed voor hem zorgt!
maandag 31 maart 2008 om 18:16
Bah wat verschrikkelijk naar dat je zoon zo met dat geld bezig is. Wij hebben ook iemand in de familie die zich uit eigenbelang met elke grotere uitgave van zijn moeder bemoeid. Ze wilde vorig jaar eigenlijk weer een nieuwe bmw kopen, maar heeft zich door hem laten overhalen tot de aanschaf van een klein japannertje. Ineens was het verhaal (ook van haar) dat het zonde was om 'voor die paar jaar' zo'n dure auto te kopen...paar jaar...ze is nog maar 65
Bij een erfenis aan je stiefkinderen denken, vind ik een heel goed idee van je, ze zijn per slot net zo goed familie.
Ik heb me wel eens afgevraagd of het mogenlijk is een erfenis een generatie over te laten slaan. Als je gewoon door ouderdom overlijdt, hebben je kinderen hun hypotheek namelijk al (grotendeels) afgelost, maar zitten je kleinkinderen nèt in de dure studie-huisje-boompje-beestje periode.
Bij een erfenis aan je stiefkinderen denken, vind ik een heel goed idee van je, ze zijn per slot net zo goed familie.
Ik heb me wel eens afgevraagd of het mogenlijk is een erfenis een generatie over te laten slaan. Als je gewoon door ouderdom overlijdt, hebben je kinderen hun hypotheek namelijk al (grotendeels) afgelost, maar zitten je kleinkinderen nèt in de dure studie-huisje-boompje-beestje periode.
maandag 31 maart 2008 om 18:21
Ik zou t lekker allemaal opmaken als ik jou was! Brutaal hoor.
Sjongejonge, echt heel onbeschoft. En niet bedanken voor een gift vind ik ook superonbeschoft. Wij hebben van mijn oma ook een groot bedrag gekregen twee jaar geleden en zijn daar nog dankbaar voor. En dat uiten we ook nog steeds. Want onze leuke inrichting hebben we wel aan haar te danken! Ook mijn bruidsjurk heb ik van haar gekregen, daar hebben we een supergrote bos bloemen voor gebracht en ik als ik haar zie bedank ik haar telkens weer (t is nu vier weken geleden en ik ben er nog vol van). Ik zou je zoon duidelijk maken dat hij geen geld uit kan geven dat hij (nog) niet heeft. Of vragen of hij naast het bedrag, ook wil weten wanneer je van plan bent dood te gaan. pfffff.
Sjongejonge, echt heel onbeschoft. En niet bedanken voor een gift vind ik ook superonbeschoft. Wij hebben van mijn oma ook een groot bedrag gekregen twee jaar geleden en zijn daar nog dankbaar voor. En dat uiten we ook nog steeds. Want onze leuke inrichting hebben we wel aan haar te danken! Ook mijn bruidsjurk heb ik van haar gekregen, daar hebben we een supergrote bos bloemen voor gebracht en ik als ik haar zie bedank ik haar telkens weer (t is nu vier weken geleden en ik ben er nog vol van). Ik zou je zoon duidelijk maken dat hij geen geld uit kan geven dat hij (nog) niet heeft. Of vragen of hij naast het bedrag, ook wil weten wanneer je van plan bent dood te gaan. pfffff.
maandag 31 maart 2008 om 18:29
quote:yette schreef op 31 maart 2008 @ 18:16:
Wij hebben ook iemand in de familie die zich uit eigenbelang met elke grotere uitgave van zijn moeder bemoeid. Ze wilde vorig jaar eigenlijk weer een nieuwe bmw kopen, maar heeft zich door hem laten overhalen tot de aanschaf van een klein japannertje. Ineens was het verhaal (ook van haar) dat het zonde was om 'voor die paar jaar' zo'n dure auto te kopen...paar jaar...ze is nog maar 65 Gatverdegatverdegatver!
Wij hebben ook iemand in de familie die zich uit eigenbelang met elke grotere uitgave van zijn moeder bemoeid. Ze wilde vorig jaar eigenlijk weer een nieuwe bmw kopen, maar heeft zich door hem laten overhalen tot de aanschaf van een klein japannertje. Ineens was het verhaal (ook van haar) dat het zonde was om 'voor die paar jaar' zo'n dure auto te kopen...paar jaar...ze is nog maar 65 Gatverdegatverdegatver!
maandag 31 maart 2008 om 18:29
Ik werk ergens waar je wel eens met erfenissen te maken krijgt, erg naar altijd. Ik kom het zo vaak tegen dat er ruzie door ontstaat.. maak me nu al zorgen wanneer het in mijn eigen kring gebeurd :-S Ben blij dat mijn ouders het in ieder geval al lekker aan het opmaken zijn 
Ik vind het wel altijd belangrijk dat mensen het goed geregeld hebben, juist omdat er zo veel ruzie door komt.
Ik durf er nu al op te wedden dat er bij mijn vriend in zijn familie ook trammelant van komt... gelukkig ben ik daar al onterft (niet dat wij getrouwd zijn, maar toch..) dus kan ik me daar mooi officieel letterlijk en figuurlijk buiten houden, dat zoek je allemaal toch niet? Al dat gebakkelei over geld en wie waar recht op heeft en wat moet/mag hebben... bij het vorige overlijden werd er zelfs ruzie gemaakt over een stel badmintonrackets... waar na het "hebben" natuurlijk ook door niemand meer is omgekeken.
Ik vind het wel altijd belangrijk dat mensen het goed geregeld hebben, juist omdat er zo veel ruzie door komt. Ik durf er nu al op te wedden dat er bij mijn vriend in zijn familie ook trammelant van komt... gelukkig ben ik daar al onterft (niet dat wij getrouwd zijn, maar toch..) dus kan ik me daar mooi officieel letterlijk en figuurlijk buiten houden, dat zoek je allemaal toch niet? Al dat gebakkelei over geld en wie waar recht op heeft en wat moet/mag hebben... bij het vorige overlijden werd er zelfs ruzie gemaakt over een stel badmintonrackets... waar na het "hebben" natuurlijk ook door niemand meer is omgekeken.
maandag 31 maart 2008 om 18:46
Mijn ouders zijn allebei 61, ik ben bijna 38. En ik heb er nog nooit over nagedacht dat en wat ik van hen zal erven. Ik hoop dat ze nog heel lang zullen leven, dus dat ik de komende 30 jaar ofzo daar ook nog niet mee te maken krijg.
Mijn man en ik hebben vorig jaar ons eerste huis gekocht. Een spannende onderneming vond ik dat, maar het was een goed besluit. Onze kinderen kunnen nu opgroeien in een rustige buurt, en we hebben een eigen tuin. Luxe hoor!
We betalen ons huis helemaal zelf, en het is (dus) ook geen groot huis (we werken beide part-time en hebben geen mega inkomen). Zo zijn mijn ouders ook ooit begonnen.
En hoewel mijn ouders best wel eens bij hebben gesprongen tijdens mijn studententijd, en wel eens een keer geld hebben geleend om een grote rekening te kunnen betalen, zijn zij niet financieel verplicht iets voor mij te doen.
Ik ben nu volwassen en "moet" mijn eigen boontjes doppen.
Ik vind het dan ook van de zotte om te lezen dat een 25-jarige er van uit gaat dat hij (binnenkort??) geld gaat erven van zijn moeder waardoor hij een groot huis zal kunnen kopen.
Ben benieuwd hoe die gedachtengang bij hem is ontstaan? Zowel mijn broertje (35) als ik zijn er altijd van uit gegaan dat we als volwassene voor ons zelf moeten zorgen.
Nu zijn mijn ouders ook niet rijk en vraag ik me af of er daadwerkelijk "kapitaal" zal zijn bij hun overlijden, maar nogmaals, dan nog... ik vind het een rare manier van denken van die zoon.
Is hij een nakomertje? Wat heeft hij gedaan met het geld dat hij via zijn opa heeft gekregen? Hoe komt hij nu rond?
Hoe dan ook, ik vind dus dat je je zoon duidelijk kunt maken dat jij je eigen leven leidt en dat hij dat ook wel eens mag gaan doen. Grow Up is de boodschap hier, lijkt mij. Dus waarschijnlijk ligt er voor jou nog een stukje opvoeding?
Lijkt me reuze vervelend allemaal. Succes ermee!
Mijn man en ik hebben vorig jaar ons eerste huis gekocht. Een spannende onderneming vond ik dat, maar het was een goed besluit. Onze kinderen kunnen nu opgroeien in een rustige buurt, en we hebben een eigen tuin. Luxe hoor!
We betalen ons huis helemaal zelf, en het is (dus) ook geen groot huis (we werken beide part-time en hebben geen mega inkomen). Zo zijn mijn ouders ook ooit begonnen.
En hoewel mijn ouders best wel eens bij hebben gesprongen tijdens mijn studententijd, en wel eens een keer geld hebben geleend om een grote rekening te kunnen betalen, zijn zij niet financieel verplicht iets voor mij te doen.
Ik ben nu volwassen en "moet" mijn eigen boontjes doppen.
Ik vind het dan ook van de zotte om te lezen dat een 25-jarige er van uit gaat dat hij (binnenkort??) geld gaat erven van zijn moeder waardoor hij een groot huis zal kunnen kopen.
Ben benieuwd hoe die gedachtengang bij hem is ontstaan? Zowel mijn broertje (35) als ik zijn er altijd van uit gegaan dat we als volwassene voor ons zelf moeten zorgen.
Nu zijn mijn ouders ook niet rijk en vraag ik me af of er daadwerkelijk "kapitaal" zal zijn bij hun overlijden, maar nogmaals, dan nog... ik vind het een rare manier van denken van die zoon.
Is hij een nakomertje? Wat heeft hij gedaan met het geld dat hij via zijn opa heeft gekregen? Hoe komt hij nu rond?
Hoe dan ook, ik vind dus dat je je zoon duidelijk kunt maken dat jij je eigen leven leidt en dat hij dat ook wel eens mag gaan doen. Grow Up is de boodschap hier, lijkt mij. Dus waarschijnlijk ligt er voor jou nog een stukje opvoeding?
Lijkt me reuze vervelend allemaal. Succes ermee!
maandag 31 maart 2008 om 19:02
Beste Betutteld,
Ik ben het grondig met de andere posters eens. Uw zoon heeft niets te maken met hoe u uw financien heeft geregeld en hoe de financien tussen u en uw man zijn.
Ik vind dat uw zoon zich behoorlijk respectloos gedraagt tegenover u door nota bene te eisen in inzage. De brutaliteit! Ik snap best dat hij nieuwsgierig is naar wat hij mogelijk in de toekomst zou kunnen krijgen, maar hoe hij zich nu gedraagt is zeer, zeer onkies.
Kortom, u bent hem geen enkele inzage schuldig en als ik u was zou ik hem ook aanspreken op zijn gedrag.
Ik ben het grondig met de andere posters eens. Uw zoon heeft niets te maken met hoe u uw financien heeft geregeld en hoe de financien tussen u en uw man zijn.
Ik vind dat uw zoon zich behoorlijk respectloos gedraagt tegenover u door nota bene te eisen in inzage. De brutaliteit! Ik snap best dat hij nieuwsgierig is naar wat hij mogelijk in de toekomst zou kunnen krijgen, maar hoe hij zich nu gedraagt is zeer, zeer onkies.
Kortom, u bent hem geen enkele inzage schuldig en als ik u was zou ik hem ook aanspreken op zijn gedrag.
maandag 31 maart 2008 om 19:04
Je zoon moet eens snel zijn mond gaan spoelen en zich in een hoekje gaan zitten schamen! Heeft hij soms ook al overal in je huis plakkertjes met zijn naam op spullen geplakt? Hoe heeft hij je liever, dood of levend?
Ik vind het goed dat je je stiefkinderen ook iets nalaat. Verder klinkt het alsof je er erg goed over nagedacht hebt en dat jij en je man het prima geregeld hebben. Misschien kan je hem dat zeggen. Wat 'prima geregeld' precies is, mag hij dan zelf raden.
Ik vind het goed dat je je stiefkinderen ook iets nalaat. Verder klinkt het alsof je er erg goed over nagedacht hebt en dat jij en je man het prima geregeld hebben. Misschien kan je hem dat zeggen. Wat 'prima geregeld' precies is, mag hij dan zelf raden.
maandag 31 maart 2008 om 19:09
Ik snap niet hoe hij er in vredesnaam bij komt om zoiets te vragen. Ik hoop net als meerdere mensen voor mij dat mijn ouders hun geld lekker opmaken. Ze hebben me opgevoed en wel op die manier dat ik mezelf kan redden.
Ik woon op mezelf. Weliswaar niet groot en betaal ook alles zelf. Zou het niet anders willen!!
Nogmaals ik snap hem niet. Ik zou idd zeggen dat het geregeld is zoals jij dat wil. Die mag hij dan vast in zijn portemonnee stoppen!
Ik woon op mezelf. Weliswaar niet groot en betaal ook alles zelf. Zou het niet anders willen!!
Nogmaals ik snap hem niet. Ik zou idd zeggen dat het geregeld is zoals jij dat wil. Die mag hij dan vast in zijn portemonnee stoppen!
maandag 31 maart 2008 om 19:31
Wat een vervelende situatie.
Ik vind ook dat uw zoon niet mag eisen dat hij inzicht in uw finacieën krijgt. Is hij helemaal betoeterd!
Ik zou niet weten hoe ik ermee om zou gaan, want natuurlijk blijft het uw kind. Maar het is wel ontzettend brutaal en ik zou me als moeder heel diep gekwetst voelen.
Om voor mij persoonlijk te spreken; ik vind dat het mij niets aangaat wat mijn ouders' financieën betreft. Zou er niet eens naar willen vragen. Ik hoop dat mijn vader en zijn huidige vrouw en mijn kleine breortje genieten van het leven en hun droom (huisje in Frankrijk, eerder stoppen met werken) waar gaan maken!
Dat maakt mij het rijkste kind van de wereld.
Succes!
Ik vind ook dat uw zoon niet mag eisen dat hij inzicht in uw finacieën krijgt. Is hij helemaal betoeterd!
Ik zou niet weten hoe ik ermee om zou gaan, want natuurlijk blijft het uw kind. Maar het is wel ontzettend brutaal en ik zou me als moeder heel diep gekwetst voelen.
Om voor mij persoonlijk te spreken; ik vind dat het mij niets aangaat wat mijn ouders' financieën betreft. Zou er niet eens naar willen vragen. Ik hoop dat mijn vader en zijn huidige vrouw en mijn kleine breortje genieten van het leven en hun droom (huisje in Frankrijk, eerder stoppen met werken) waar gaan maken!
Dat maakt mij het rijkste kind van de wereld.
Succes!
maandag 31 maart 2008 om 19:36
Nou, niks meer toe te voegen aan alle uitleg en adviezen. Ik vind je zoon schandalig materialistisch en je zorgen niet waard.
Ik zie het momenteel in mijn eigen omgeving. Familielid, dat op leeftijd raakt (al wel richting 80 jaar hoor), nooit door verschillenden naar omgekeken. Nu komen die verschillenden zich ineens opdringen door haar te willen 'helpen', terwijl er al haar hele leven lang twee anderen zijn die haar onbaatzuchtig helpen. Maar ja, ze heeft wat weg te geven hè...walgelijk.
Geniet van je geld en je leven!
Ik zie het momenteel in mijn eigen omgeving. Familielid, dat op leeftijd raakt (al wel richting 80 jaar hoor), nooit door verschillenden naar omgekeken. Nu komen die verschillenden zich ineens opdringen door haar te willen 'helpen', terwijl er al haar hele leven lang twee anderen zijn die haar onbaatzuchtig helpen. Maar ja, ze heeft wat weg te geven hè...walgelijk.
Geniet van je geld en je leven!
maandag 31 maart 2008 om 19:53
Ik zou bijna willen zeggen: onterf deze zoon voor zover dat mogelijk is, want op deze manier zou hij zeker niets moeten krijgen.
Mijn motto (en ik zit in de buurt van de generatie van zoon) is ook: ouders moeten vooral zelf hun geld spenderen zoals zij het zelf graag willen en hun kinderen moeten gewoon hun eigen boontjes zien te doppen. In een land als Nederland is er een sociaal stelsel waardoor er over het algemeen niemand op straat zou hoeven leven en we zijn dus niet afhankelijk van andere personen.
Ik moet juist mijn ouders regelmatig op het hart drukken dat ze vooral moeten genieten van het geld dat ze nu hebben en dat ze zeker niet ervan uit moeten gaan dat hun kinderen straks nog een stukje erfenis krijgen. Hun kinderen redden zich wel, die zijn oud en wijs genoeg om hun eigen boontjes te doppen.
Deze zoon is inhalig en heeft helemaal NIETS met de financiele zaken van zijn ouders te maken. Ik zou hem dus vooral aangeven dat hij er maar van uit moet gaan dat je zelf de potentiele erfenis gaat opmaken en dat hij er maar vanuit moet gaan dat er niets overblijft. En ik zou daar dan ook gewoon naar leven, lekker de dingen doen die je zelf graag wilt doen! En zeker je zoon geen inzicht in jouw financien geven. Vraag hem trouwens ook maar eens om al zijn financien voor je neus te leggen en bemoei je dan vooral met alles wat hij veel beter zou kunnen doen
Mijn motto (en ik zit in de buurt van de generatie van zoon) is ook: ouders moeten vooral zelf hun geld spenderen zoals zij het zelf graag willen en hun kinderen moeten gewoon hun eigen boontjes zien te doppen. In een land als Nederland is er een sociaal stelsel waardoor er over het algemeen niemand op straat zou hoeven leven en we zijn dus niet afhankelijk van andere personen.
Ik moet juist mijn ouders regelmatig op het hart drukken dat ze vooral moeten genieten van het geld dat ze nu hebben en dat ze zeker niet ervan uit moeten gaan dat hun kinderen straks nog een stukje erfenis krijgen. Hun kinderen redden zich wel, die zijn oud en wijs genoeg om hun eigen boontjes te doppen.
Deze zoon is inhalig en heeft helemaal NIETS met de financiele zaken van zijn ouders te maken. Ik zou hem dus vooral aangeven dat hij er maar van uit moet gaan dat je zelf de potentiele erfenis gaat opmaken en dat hij er maar vanuit moet gaan dat er niets overblijft. En ik zou daar dan ook gewoon naar leven, lekker de dingen doen die je zelf graag wilt doen! En zeker je zoon geen inzicht in jouw financien geven. Vraag hem trouwens ook maar eens om al zijn financien voor je neus te leggen en bemoei je dan vooral met alles wat hij veel beter zou kunnen doen
maandag 31 maart 2008 om 20:00
,Hoi Betutteld ik herken dit verhaal wel. Mijn broer had ooit soortgelijke wens over een mogelijke erfenis (en dan vooral zogenaamde familie-stukken). En ook dit ging om de "angst" dat het aan de stief-familie kwam te vervallen. Mijn zus en ik hebben toen een ernstig gesprek gevoerd met hem en hem duidelijk gemaakt dat een erfenis vooral een laatste wil is.
Hij is er nooit meer over begonnen en gelukkig leeft iedereen nog. Ik denk dat dit soort issue's meer spelen bij 2 huwelijken. Niks van aantrekken, geen openheid geven en gewoon zeggen dat hij sowieso zijn legitieme portie krijgt en verder moet hij maar afwachten. Laat je niet onder druk zetten en maak duidelijk dat je dit niet wil bespreken met hem.
Hij is er nooit meer over begonnen en gelukkig leeft iedereen nog. Ik denk dat dit soort issue's meer spelen bij 2 huwelijken. Niks van aantrekken, geen openheid geven en gewoon zeggen dat hij sowieso zijn legitieme portie krijgt en verder moet hij maar afwachten. Laat je niet onder druk zetten en maak duidelijk dat je dit niet wil bespreken met hem.
maandag 31 maart 2008 om 20:19
Belachelijk!
Mijn moeder is ook voor de tweede keer getrouwd (vader is jong overleden, eerste vrouw van stiefvader ook). Mijn moeder had een eigen bedrijf wat verkocht is en samen wonen ze nu in een makkelijk te onderhouden appartementje. Ik vermoed dat ze geld zat hebben, maar het zou niet in me opkomen daarnaar te vragen. Het is hun geld en ze nemen het ervan. Ze zijn gelukkig samen, allebei gezond en vitaal en reizen de hele wereld over. Ze hebben er hard voor gewerkt, hebben allebei moeilijke tijden gekend en hebben alle recht hun eigen geld uit te geven zoals zij dat willen. Wij, de hardwerkende kids , genieten mee als ze weer terugkomen uit Brazilië, Afrika, China, Lutjebroek of Amerika, met hun verhalen en foto's.
Mijn moeder is ook voor de tweede keer getrouwd (vader is jong overleden, eerste vrouw van stiefvader ook). Mijn moeder had een eigen bedrijf wat verkocht is en samen wonen ze nu in een makkelijk te onderhouden appartementje. Ik vermoed dat ze geld zat hebben, maar het zou niet in me opkomen daarnaar te vragen. Het is hun geld en ze nemen het ervan. Ze zijn gelukkig samen, allebei gezond en vitaal en reizen de hele wereld over. Ze hebben er hard voor gewerkt, hebben allebei moeilijke tijden gekend en hebben alle recht hun eigen geld uit te geven zoals zij dat willen. Wij, de hardwerkende kids , genieten mee als ze weer terugkomen uit Brazilië, Afrika, China, Lutjebroek of Amerika, met hun verhalen en foto's.
maandag 31 maart 2008 om 20:50
maandag 31 maart 2008 om 21:42
quote:Betutteld schreef op 31 maart 2008 @ 17:18:
De uitleg die hij geeft aan zijn vraag is, dat hij een groot huis wil kopen (omdat hij veel kinderen wil) en bang is dat hij geld tekort zal komen.
ik heb niet alle voorgaande reacties gelezen, maar wat een egoist die zoon van u!
U bent nog geen 60, hij 25. Gemiddeld heeft u nog ongeveer 25 jaar te leven. Ik mag hopen dat hij op zijn 50e financieel zelfstandig is (en zijn kinderen al puberen). Hij klinkt of hij niet kan wachten tot u onder de zoden ligt.
Mijn moeder heeft iets vergelijkbaars: ze is hertrouwd en haar man heeft ook kinderen. Zij heeft mij wel uitgelegd hoe ze de erfenissen hebben geregeld, maar ik heb daar nooit naar gevraagd. Ik ben van mening dat ze het zelf op mag maken: ze heeft het ook zelf opgebouwd. Ik ben zelfstandig en heb het geld niet nodig. En als het me toevalt bij haar overlijden, dan hoop ik zelf al hééél oud te zijn.
De uitleg die hij geeft aan zijn vraag is, dat hij een groot huis wil kopen (omdat hij veel kinderen wil) en bang is dat hij geld tekort zal komen.
ik heb niet alle voorgaande reacties gelezen, maar wat een egoist die zoon van u!
U bent nog geen 60, hij 25. Gemiddeld heeft u nog ongeveer 25 jaar te leven. Ik mag hopen dat hij op zijn 50e financieel zelfstandig is (en zijn kinderen al puberen). Hij klinkt of hij niet kan wachten tot u onder de zoden ligt.
Mijn moeder heeft iets vergelijkbaars: ze is hertrouwd en haar man heeft ook kinderen. Zij heeft mij wel uitgelegd hoe ze de erfenissen hebben geregeld, maar ik heb daar nooit naar gevraagd. Ik ben van mening dat ze het zelf op mag maken: ze heeft het ook zelf opgebouwd. Ik ben zelfstandig en heb het geld niet nodig. En als het me toevalt bij haar overlijden, dan hoop ik zelf al hééél oud te zijn.
maandag 31 maart 2008 om 21:55
Dank jullie wel voor de vele, lieve reacties!
Ik wil eerst even aan Perel zeggen dat dat ene zinnetje dat ze schreef 'wat zul je teleurgesteld zijn in je zoon' inderdaad het gevoel is dat bij mij overheerst. Ik ben hier echt verdrietig door.
Nog niet zozeer voor mezelf, maar voor hém, omdat ik bang ben dat hij nooit gelukkig kan worden met zo'n instelling.
Jullie vinden dus dat ik niet onredelijk ben, als ik vind dat ik geen rekenschap hoef af te leggen over mijn financiële zaken. Dat is namelijk wat ik me echt af begon te vragen. En ook of ik mijn kinderen niet nog meer had moeten geven. Ben ik niet egoïstisch omdat ik de erfenis van mijn vader niet gelijk in vier gelijke delen verdeeld heb: één voor mezelf en mijn man en drie voor mijn drie kinderen? Anderzijds denk ik: mijn kinderen hebben een behoorlijk betaalde baan. Ze hebben van mij al een groot cadeau gekregen en hebben het daardoor al beter dan vele anderen. (Mijn stiefkinderen hebben overigens ook wat gekregen, maar veel minder.)
Mijn zoon woont al jarenlang samen met zijn vriendin, ze werken beiden en verdienen een normaal loon.
Ik heb zelf altijd (en nu nog) gewerkt en ook moeilijke tijden meegemaakt. Ik ben altijd zuinig geweest en heb nu nog altijd die neiging. Mag ik mezelf (en mijn man) nu dan een beetje verwennen met iets leuks? Dankzij de erfenis van mijn vader kan ik straks een pensioen kopen (dat heb ik niet kunnen opbouwen omdat ik een kleine zelfstandige was) en heb ik het daardoor straks ook wat breder. Is dat egoïstisch? Ik werk overigens nog altijd omdat ik vind dat iedereen, ook ik, voor zijn geld moet werken. En ik ben ervan overtuigd dat er na mijn dood nog heel wat voor hen overblijft.
Door jullie reacties ben ik (bijna) gerustgesteld. Ik heb aan mijn zoon inderdaad gezegd dat ik vind dat ik hem geen uitgebreide uitleg verschuldigd ben, net zoals ik hem ook geen uitleg vraag over hoe hij en zijn vriendin hun financiën regelen. Ik heb zelf ook nooit op de erfenis van mijn vader gerekend. Dat alles heb ik hem verteld (in een brief). Ook heb ik geschreven dat het verstandig is om niet meer kinderen te 'nemen' (wat een lelijk woord...) dan hij denkt financieel aan te kunnen. En dat, als hij echt in de financiële problemen zou komen (bijv. door ziekte) ik hem uiteraard zou steunen. Het is nu wachten op zijn reactie.
Maar het is inderdaad hard om vast te moeten stellen dat mijn eigen zoon op mijn geld uit is, en op een redelijk arrogante manier uitleg eist over mijn financiën. Gelukkig zijn mijn andere kinderen daar helemaal anders in.
Maar dat neemt de pijn niet weg.
Bedankt voor alle reacties!
Ik wil eerst even aan Perel zeggen dat dat ene zinnetje dat ze schreef 'wat zul je teleurgesteld zijn in je zoon' inderdaad het gevoel is dat bij mij overheerst. Ik ben hier echt verdrietig door.
Nog niet zozeer voor mezelf, maar voor hém, omdat ik bang ben dat hij nooit gelukkig kan worden met zo'n instelling.
Jullie vinden dus dat ik niet onredelijk ben, als ik vind dat ik geen rekenschap hoef af te leggen over mijn financiële zaken. Dat is namelijk wat ik me echt af begon te vragen. En ook of ik mijn kinderen niet nog meer had moeten geven. Ben ik niet egoïstisch omdat ik de erfenis van mijn vader niet gelijk in vier gelijke delen verdeeld heb: één voor mezelf en mijn man en drie voor mijn drie kinderen? Anderzijds denk ik: mijn kinderen hebben een behoorlijk betaalde baan. Ze hebben van mij al een groot cadeau gekregen en hebben het daardoor al beter dan vele anderen. (Mijn stiefkinderen hebben overigens ook wat gekregen, maar veel minder.)
Mijn zoon woont al jarenlang samen met zijn vriendin, ze werken beiden en verdienen een normaal loon.
Ik heb zelf altijd (en nu nog) gewerkt en ook moeilijke tijden meegemaakt. Ik ben altijd zuinig geweest en heb nu nog altijd die neiging. Mag ik mezelf (en mijn man) nu dan een beetje verwennen met iets leuks? Dankzij de erfenis van mijn vader kan ik straks een pensioen kopen (dat heb ik niet kunnen opbouwen omdat ik een kleine zelfstandige was) en heb ik het daardoor straks ook wat breder. Is dat egoïstisch? Ik werk overigens nog altijd omdat ik vind dat iedereen, ook ik, voor zijn geld moet werken. En ik ben ervan overtuigd dat er na mijn dood nog heel wat voor hen overblijft.
Door jullie reacties ben ik (bijna) gerustgesteld. Ik heb aan mijn zoon inderdaad gezegd dat ik vind dat ik hem geen uitgebreide uitleg verschuldigd ben, net zoals ik hem ook geen uitleg vraag over hoe hij en zijn vriendin hun financiën regelen. Ik heb zelf ook nooit op de erfenis van mijn vader gerekend. Dat alles heb ik hem verteld (in een brief). Ook heb ik geschreven dat het verstandig is om niet meer kinderen te 'nemen' (wat een lelijk woord...) dan hij denkt financieel aan te kunnen. En dat, als hij echt in de financiële problemen zou komen (bijv. door ziekte) ik hem uiteraard zou steunen. Het is nu wachten op zijn reactie.
Maar het is inderdaad hard om vast te moeten stellen dat mijn eigen zoon op mijn geld uit is, en op een redelijk arrogante manier uitleg eist over mijn financiën. Gelukkig zijn mijn andere kinderen daar helemaal anders in.
Maar dat neemt de pijn niet weg.
Bedankt voor alle reacties!
maandag 31 maart 2008 om 22:26
Beste betutteld, ik ben het helemaal eens met de posters voor mij. Ik ben een paar jaar ouder dan je zoon, mijn ouders hebben jouw leeftijd en ik haal het niet in mijn hoofd om mijn ouders te vragen naar hun fincieële situatie. Het is hun geld, hun leven. Als ze met mij willen delen hoe ze het doen, dan is dat hun goed recht, maar doen ze dat niet is het ook prima. Ik vertel hen ook niet hoe ik het doe.
Ook ik vind het materialistisch en berekenend klinken van je zoon dat hij éist dat hij inzage krijgt. Mijn eerste reactie was: wie denkt hij wel niet dat hij is? Hij heeft nergens recht, behalve zijn kindsdeel en hoeveel dat is moet hij maar afwachten!
Goede argumenten in de brief trouwens. En ik kan me goed voorstellen dat je teleurgesteld bent in je zoon.
Ook ik vind het materialistisch en berekenend klinken van je zoon dat hij éist dat hij inzage krijgt. Mijn eerste reactie was: wie denkt hij wel niet dat hij is? Hij heeft nergens recht, behalve zijn kindsdeel en hoeveel dat is moet hij maar afwachten!
Goede argumenten in de brief trouwens. En ik kan me goed voorstellen dat je teleurgesteld bent in je zoon.
